PL156670B1 - Szczeki uchwytu, zwlaszcza do kotwienia ciegna sprezajacego i sposób wytwarzania szczekuchwytu, zwlaszcza do kotwienia ciegna sprezajacego PL - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku są szczęki uchwytu, zwłaszcza do kotwienia cięgna sprężającego, przeznaczone do kotwienia lin i prętów szczególnie w konstrukcjach z betonu sprężanego, oraz sposób wytwarzania szczęk uchwytu, zwłaszcza do kotwienia cięgna sprężającego.

Znane dotychczas szozęki uohwyyu, przeznaczone do kotwienia lin i prętów, mają kształt zbliżony do połowy lub jednej trzeciej stożka ściętego o tworzącej nachylonej pod kątem-C do jego osi, w którym wykonano przelotowy otwór. Otwór weronn^E^ szozęk uchwytu wyposażony jest w poprzeczne ząbki, zwykle o zarysie gwintu mtrycznego. Zewnętrzne powierzchnie stożkowe szczęk wspóópracują ze stożkowym gniazdem tulei uchwytu o tym samym kącieoC pochylenia tworzącej. Szczęki te mają istotną wadę ukształtowania zewnętrznej powierzchni stożkowee. Zarys zewnętrzny przekroju poprzecznego stożka ściętego, tworzonego przez komplet szczęk stykających się powierzchniami bocznymi, ma zmienną krzywiznę - najmniejszą w miejscu stykania się powierzchni bocznych szczęk. Spowodowane to jest ubytkiem miteriału w płaszczyznach podziału stożka przy jego rozcinaniu na półfabrykaty szczęk. Szczęki o tej konstrukcji zatrzymują się w tulei w położeniu, w którym ich powierzchnie stożkowe mają kontakt z otworem tulei tylko na krawędziach bocznych. W położeniu tym, w każdym przekroju prostopadłym do osi uchwytu, krzywizny otworu tulei są większe od krzywizn szczęk, a szczęki zamiast na ściskanie pracują na przestrzenne zginanie. Wyeeimięowaęit pękania w tak pracującyoh szczękach, wobec aktualnie wyrmganyoh minimalnych ich grubośoi, nie jest możżiwe, zarówno w przypadku uchwytów z tulejami miękkimi jak i utwardzonymi. Ponadto w szczękach, których wθwnętrznt powierzchnie dżżiθkowe zaopatrzone są w ząbki o zarysie gwintu mt;ΓyżBętgż, obserwuje się często poślizgi oięgna i towarzyszące temu ścinanie ząbków.

156 670

Znane są także z polskiego opisu patentowego nr 85772 szozęki uchwytu kotwiącego zbrojenie sprężające, których powierzchnie dooisikowe utworzone są przez szereg następujących po sobie i stykających się ze sobą wyżłobień. Szczęki te nie znalazły jednak szerszego zastosowania. Ich wykonanie jest kłopotliwe ze względów technologicznych.

Znane szczęki uchwytu, przeznaczone do kotwienia lin i pręti, wytwarzane są w następujący sposób: po w^Ł^or^^n:iu stożka zewnętrznego i gwintowanego otworu wewwętrznego półfabrykatu szczęk, znajdującego się w stanie nieutwardzonym, rozcina się go na poszczególne szczęki i podda je obróbce cieplnej utwardzającej. W tak wykonanych szczękach zewnętrzne powierzchnie stożkowe szczęk, znajdujących się w komplecie w położeniu, w którym poszczególne szczęki stykają się ze sobą powierzchniami bocznymi, nie tworzą pobocznicy ściętego stożka kołowego.

Inny znany sposób wytwarzania szczęk polega na gwintowaniu w specjanym uchwycie półfabrykatów szczęk, uzyskanych z rozcięcia otoczki z wytoczoną na gotowo zewnętrzną powierzchnią stożkową. sposób ten umożliwia uzyskanie szczęk o dużych krzywiznach powierzchni stożkowych, przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniej ich grubości. Wobec niemożności precyzyjnego ustawienia półfabrykatów szczęk w uchwycie, szczęki te cechuje mła dokładność wykonania gwintu. Duża część produkcji jest brakowana b powodu miej skuteczności kotwienia.

Celem wynnlazku jest wyeliminowanie wymienionych wad.

Szczęki uchwytu, zwłaszcza do kotwienia cięgna sprężającego, zaopatrzone w stożkowe powierzchnie zewnętrzne współpracujące z wθwiętrzną powierzchnią stożkową gniazda uchwytu, których wewiętrzęe powierzchnie dociskowe wyposażone są w poprzeczne ząbki, charakteryzują się tym, że zewnętrzne powierzchnie stożkowe szczęk znajdujących się w kompocie w położeniu, w którym poszczególne szczęki stykają się ze sobą powierzchniami bocznymi, rają kształt pobocznicy ści tego stożka kołowego. Taki kształt stożkoiyoh lżwiθrzchni zewnętrznych poprawia znacznie warunki współpracy szczęk ze stożkwwym gniazdem tulei uchwytu.

Inne rozwiązanie szczęk uchwytu, zwłaszcza do kotwienia oięgna sprężającego, charakteryzuje się tym, że zewnętrzne powierzchnie stożkowe szczęk znajdujących się w komplecie w położeniu, w którym poszczególne szczęki stykają się ze sobą powierzchniami bocznymi, mają kształt pobocznicy ściętego stożka kołowego, zaś ząbki wewiętranych powierzchni dociskowych szczęk mją kształt nacięć śrubowych w postaoi specjał nego gwintu niesymetrycznego, którego kąt pochylenia rżbooaego boku zarysu jest manejszy od kąta pochylenia boku niepracującego zarysu, przy czym kąt całkowity zarysu gwintu jest większy od 40°. Szczęki o takim kształcie stożkowych powierzchni zewnętrznych odznaczają się lepszymi warunkami współpracy, a ponadto zastosowanie ząbków wθwiętΓanych powierzchni dociskowych o kształ cie według wynalazku pozwala na zwiększenie siły tarcia pomiędzy kotwionym cięgnem a wewnętrzną powierzchnią szczęk. Umpżliiia to produkowanie lżejszych uchwytów kotwiących o większej skuteczności kotwienia.

Sposób wytwwrzania szczęk uchwytu, zwłaszcza do kotwienia cięgna sprężającego, w którym półfabrykaty szczęk uzyskuje się przez rozcięcie otoczki z nagwintowanym otworem przelotowym, polega na tym, że uzyskane półfabrykaty szczęk łączy się w koium^t, korzystnie za pomocą tulei chwytowych ustalających położenie faz czołowych półfabrykatów szczęk, a następnie obrabia na gotowo ich zewnętrzną powierzchnię stożkową na kształt pobocznicy ściętego stożka kołowego, po czym tak obrobione szozęki poddaje się obróbce cieplnej utwardzającej. W tak wykonaęyżh szczękach zewnętrzne powierzchnie stożkowe szczęk znajdujących się w komplecie w położeniu, w którym poszczególne szczęki stykają się ze sobą powierzchniami bocznymi, mają kształt pobocznicy regularnego stożka kołowego.

Rozwiązanie według wynalazku objaśnione jest na podstawie przykładu wykonania przedstawionego na rysunku, na któaym fig, 1 przedstawia przekrój poprzeczny kompotu szczęk trójdzielnych w stanie zetknięcia ich powierzchni bocznych, z zaznaczeniem za pomocą linii przerywanej kształtu zewnetranej powierzchni stożkowej kompotu szczęk ze stanu techniki, fig. 2 przedstawia wycinek przekroju osiowego szczęk w powiększeniu, przedstawiający geomeerię ząbków wβwiętΓaęcch powierzchni dooiakowych szczęk, a fig. J-komp^t szczęk w czasie obróbki powierzchni aeϋęt:raęθj zamocowany w przyrządzie obróbkowym, w przekroju osiowym.

156 670

Przedstawiony na fig. 1 komplet szczęk trójdzielnych 5, zetkniętyoh ze sobą powierzchniami. bocznymi., ma na przekroju poprzecznym zarys zewnętrzny w postaci regularnego okręgu o promieniu r.j. Nie pokrywa się on z zarysem zewnętrznym przekroju poprzecznego dotychczas stosowanych szozęk, wyznaczonym przez łuki o promieniu r, posiadająoym, tak Jak to zaznaozono linią przerywaną, mniejszą krzywiznę w miejsou zetknięcia poszczególnych szczęk. Wewnętrzne powierzchnie dociskowe szczęk 5 mogą mieć ksBtałt specjalnego gwintu niesymetrycznego, którego geomeria przedstawiona jest na fig. 2. Roboczy bok 2 gwintu rea kąt pochylenia fi wynoszący 28°. Bok niepracujący 3 ma kąt pochylenia wynoszący 67°. Kąt pochylenia fi jest mnnejszy od kąta pochylenia g <= Suma kątów fi i g , stanowiąca całkowity kąt zarysu gwintu oć jest większa od 40°. Strzałka na fig. 2 wskazuje kierunek obciążenia cięgna 4 zaciśniętego w szczękach 5.

Sposób wytwarzania szczęk uchwytu przedstawionego na fig. 1 polega na tym, że rozcina się otoczkę półfabrykatu szczęk z nagwintowanym otworem wewnętrznym na poszczególne szczęki. Następnie łączy się je w kompot przez zamocowanie w uchwycie składa jącym się z trzpienia 7 i dwóch tarcz 8, 9, ustalających swymi stożkami centrującymi położenie szczęk w komplecie, a następnie obrabia na gotowo ich zewneęrzną powierzchnię stożkową 6. Tak wykonane szczęki poddaje się obróbce cieplnej utwardzającej. Do wykonania szczęk o rnksymmlnej grubości s, mierzonej w najszerszy miejscu szczęk, takiej samej jak w dotychczas stosowanych szczękach, należy użyć pręta o średnicy 2r = c + 2s, gdzie c jest nominalną średnicą cięgna, zaś r jest promieniem zewnętrznego zarysn dotychczas stosowanych szczęk w ich najszerszym m.ejscu. Po wykonaniu nowej geoimtrii powierzchni stożkowych uzyskują się szcEęki, w których kimali» krzywizna wynosi 1/r., przy czym r. jest mniejsze od r.

Stwierdzono, że odpowiednie zwiększenie krzywizny bez zmiany grubości szczęk, eliminuje ich pękanie, nawet w przypadku stosowania utwardzonych gniazd tulei uchwytu. Moóliwe do uzyskania krzywizny stożka zewnętrznego szczęk zależą od grubości fieza tarczowego zastosowanego do cięcia otooBki na półfabrykaty szczęk.

Claims (3)

1. Zastrzeże nia patentowe

   1. Szczęki uchwytu, zwłaszcza do kotwienia cięgna sprężającego, zaopatrzone w stożkowe powierzchnie zewnętrzne współpracujące z wewwęęrzną powierzchnią stożkową gniazda uchwytu, których wewnętrzne powierzchnie dociskowe wyposażone są w poprzeczne ząbki, znamienne tym, że zewnętrzne powierzchnie stożkowe /6/ szczęk /5/ znajdujących się w kommlecie w położeniu, w którym poszczególne szczęki /5/ stykają się ze sobą powierzchniami bocznymi, mają kształt pobocznicy ściętego stożka kołowego.
2. 2. Szczęki uchwytu, zwłaszcza do kotwienia cięgna sprężającego, zaopatrzone w stożkowe powierzchnie zew^^trzne współpracujące z wewnętrzną powierzchnią stożkową gniazda uchwytu, których wθwnętΓzne powierzchnie dociskowe wyposażone są w poprzeczne ząbki, znamię n n y tym, że zewn^^rzne powierzchnie stożkowe /6/ szczęk /5/ znajdujących się w komlecie w położeniu, w którym poszczególne szozęki /5/ stykają się ze sobą powierzchniami bocznymi, mją kształt pobocznicy ściętego stożka kołowego, zaś ząbki wewnęęrznych powierzchni dociskowych szczęk /5/ mają kształt nacięć śrubowych w postaci specjalnego gwintu niesymetrycznego, którego kąt pochylenia /β / roboczego boku /2/ zarysu jest mnnejszy od kąta pochylenia /^/ boku niepracującego /3/ zarysu, przy czym kąt całkowity / oó / zarysu gwintu jest wi^ększy od 40°.
3. 3. Sposób wytwarzania szczęk uchwytu, zwłaszcza do kotwienia cięgna sprężającego, w którym półfabrykaty szczęk uzyskuje się przez rozcięcie otoczki z nagwintowanym otworem przelotowjm, znamienny tym, że półfabrykaty szczęk łączy się w kom^it, korzystnie za pomocą tulei chwytowyoh /8, 9/ ustalających położenie faz czołowych półfabrykatów szozęk /5/, a następnie obrabia na gotowo ich zewt^ę^ę^zną powierzchnię stożkową /6/ na kształt pobocznicy ściętego stożka kołowego, po czym tak obrobione szozęki poddaje się obróbce cieplnej utwardzającej.

   * * *