PL153253B1 - Wkład wielostrumieniowy stromy do urządzeń sedymentacyjnych - Google Patents

Description

RZECZPOSPOLITA OPIS PATENTOWY 153 253 POLSKA

URZĄD

PATENTOWY

RP

Patent dodatkowy do patentu nr---Zgłoszono: 86 09 30 (P. 261676)

Pierwszeństwo---Zgłoszenie ogłoszono: 88 05 26

Opis patentowy opublikowano: 1991 08 30

Int. Cl.⁵ B01D 21/02

Twórcy wynalazku: Marek Czajkowski, Zygmunt Drzymała, Józef Gęga,

Zbigniew Jaśkowiec, Włodzimierz Kowalski, Jan Wróbel

Uprawniony z patentu: Akademia Górniczo-Hutnicza im. St. Staszica, Kraków (Polska)

Wkład wielostrumieniowy stromy do urządzeń sedymentacyjnych

Przedmiotem wynalazku jest wkład wielostrumieniowy stromy znajdujący zastosowanie jako wypełnienie do urządzeń sedymentacyjnych, takich jak: osadniki i zagęszczacze, służący do całkowitego albo częściowego rozdzielania faz zawiesin ciekłych.

Dotychczas znane są wkłady wielostrumieniowe strome, których osie przewodów są nachylone do poziomu pod kątem większym od 45° i poziome, których osie przewodów są nachylone do poziomu pod kątem mniejszym od 15°. Wkłady te stanowią pakiet równoległych względem siebie płaskich lub sfalowanych płyt, albo stanowią wiązkę przewodów o przekroju poprzecznym stałym lub zmiennym w kształcie koła, kwadratu, prostokąta albo o przekroju poprzecznym wyznaczonym przez ostre grzbiety lub zaokrąglone niecki powierzchni ograniczających przewód wraz z ewentualnymi płaskimi przegrodami umieszczonymi w płaszczyznach pionowych.

Znane są także z polskiego opisu patentowego nr 115 892 wkłady wielostrumieniowe do osadników poziomych składające się z falistych płyt połączonych w pakiet, które charakteryzują się tym, że poszczególne faliste płyty są zaopatrzone w ostre grzbiety o kącie wierzchołkowym mieszczącym się w granicach od 30° do 120° oraz w zaokrąglone niecki, które są wyprofilowane najkorzystniej hydraulicznym promieniem R, przy czym na wierzchołkach grzbietów są usytuowane przewody o dowolnym przekroju lub są usytuowane płaskie przegrody i tym, że niecki są usytuowane stycznie do tworzących ostre grzbiety lub są nieco obniżone względem tworzących te grzbiety oraz tym, że przewody są usytuowane od strony wewnętrznej ostrego grzbietu, zaś płaskie przegrody są usytuowane na krawędziach czołowych falistych płyt lub obejmują swoimi wycięciami na określoną głębokość faliste płyty od strony czołowej. Faliste płyty zaopatrzone są w gniazda utworzone z wytłoczenia wyciętych segmentów w materiale płyty falistej lub z wyprofilowanych odcinków połączonych trwale z falistą płytą, przy czym gniazda służą do zamocowania przewodów, które są wyposażone w dyfuzory. Inna postać wkładu wielostrumieniowego do osadników posiada segmenty w postaci wyprofilowanych kątowników o dowolnym kącie, które są usytuowane pod nieckami mającymi korzystnie kształt półpierścieni, przy czym usytuowanie

153 253 segmentów nad nieckami jest takie, że dolne krawędzie segmentów obejmują górne krawędzie niecek. Dalsza postać wkładu wielostrumieniowego do osadników charakteryzuje się tym, że faliste płyty mają zmienny promień krzywizny biegnący wzdłuż niecki, zaś ostre grzbiety mają zmienną szerokość daszków.

Ponadto znany jest z polskiego opisu wzoru użytkowego nr Ru-35 342 pakiet osadnika wielostrumieniowego poziomego składający się z wielu przewodów sedymentacyjnych utworzonych przez ścianki, między którymi umieszczone są płytki w formie żaluzji i tworzące ze ściankami szczeliny. Faliste płyty i płaskie płyty utworzone są na przemian i połączone są razem w co trzecim wierzchołku fali w dwu rzędach za pomocą sworzni i dystansowych tulejek o długości równej wielkości szczeliny, przy czym tulejki unieruchomione są zawleczkami.

Wadą znanych pakietów wkładów wielostrumieniowych jest niewielka powierzchnia sedymentacji w jednostce objętości pakietu lub powierzchnia sedymentacji niewspółmiernie mała w porównaniu do stopnia komplikacji konstrukcji i stopnia trudności w ich wykonaniu. Ponadto wkłady te mają niewystarczającą naturalną sztywność konstrukcji i wskutek tego występuje konieczność stosowania dodatkowych przewodów lub elementów dystansowych albo usztywniających przegród pionowych nieprzydatnych dla zachodzącego w przestrzeni wkładu zjawiska sedymentacji i dodatkowo utrudniającym proces wytwarzania wkładu oraz powodujących zwiększenie zużycia materiału i niekorzystny wzrost masy pakietu.

Wkład wielostrumieniowy stromy, według wynalazku, stanowią pakiety, mające płyty sfalowane i płyty płaskie, umieszczone na przemian, przy czym pojedynczy pakiet wkładu zawiera wiązkę równoległych przewodów, powstałych w wyniku nierozłącznego połączenia wielu płyt sfalowanych i płaskich. Miejsca połączeń płyt są prawie w całości wspólne dla grzbietów dwóch płyt sfalowanych i jednej płyty płaskiej, znajdującej się między płytami sfalowanymi. Najbliższe sobie płyty sfalowane są przesunięte względem siebie, tak, że utworzony pakiet ma kształt równoległościanu, pochylonego płaszczyzną równoległą do płyt płaskich i do osi przewodów wkładu pod kątem większym od 45°.

Zaletą pakietów wkładu wielostrumieniowego, według wynalazku, jest to, że płyty płaskie umieszczone między płytami sfalowanymi i wspólnie z nimi połączone dwukrotnie zwiększają powierzchnię sedymentacyjną w porównaniu z pakietami, które nie zawierają płyt płaskich. Równocześnie stanowią one element usztywniający konstrukcję pakietu, zapewniając pożądany kąt pochylenia osi przewodów wkładów i utrwalając kształt płyt sfalowanych, szczególnie w przypadku wykonania ich z lekkiego, wiotkiego tworzywa. Ponadto połączenie płyt między sobą charakteryzuje się wystarczającą niezawodnością bez konieczności zachowania szczególnej dokładności wykonania, zwłaszcza w środkowej części pakietu.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1,2 i 3 przedstawiają przekrój fragmentu wkładu płaszczyzną prostopadłą do osi przewodów, przy czym pokazano również odmiany sfalowania płyt, a fig. 4 przedstawia pakiet wkładu w rzucie aksionometrycznym w widoku z góry dla przedstawionego na fig. 1 przekroju poprzecznego pakietu.

Wkład wielostrumieniowy składa się z płyt sfalowanych 1 i płyt płaskich 2, umieszczonych na przemian i nierozłącznie połączonych ze sobą w miejscach grzbietów płyt sfalowanych 1, stanowiących wiązkę równoległych samooczyszczających się przewodów sedymentacyjnych. Najbliższe sobie płyty sfalowane 1 są przesunięte względem siebie, a utworzony pakiet ma kształt równoległościaniu, pochylonego płaszczyzną równoległą do płyt płaskich 2 i do osi przewodu wkładu pod kątem a wynoszącym 60°.

Pakiet wkładu wykonuje się w ten sposób, że na poziomej płaszczyźnie położono pierwszą prostokątną płaską płytę 2 i dokładnie na niej położono pierwszą sfalowaną płytę 1 o obrysie prostokątnym, pokrywającym się z obrysem płaskiej płyty 2. Kładąc drugą, identyczną jak pierwsza, płaską płytę 2 na sfalowaną płytę 1, przesunięto płaską płytę 2 w kierunku osi tworzących się przewodów o obliczony wcześniej odcinek równy iloczynowi odległości między płaskimi płytami 2, tj. amplitudzie całkowitej sfalowanej płyty 1, znajdującej się między płytami płaskimi 2 i cotangensowi założonego kąta a, wynoszącego 60°.

Dokładnie na drugiej płaskiej płycie 2 położono drugą płytę sfalowaną 1, po czym kontynuowano układanie następnych par płyt 1 i 2, stosując powyższe przesunięcie, aż osiągnie się

153 253 zamierzoną wielkość pakietu. Po sklejeniu płyt 1 i 2 w miejscu występowania grzbietów dwóch płyt sfalowanych 1 i jednej płyty płaskiej 2, otrzymano pakiet, którego obrysem jest równoległościan o podstawie prostokątnej. Po obróceniu go na bok, utworzony z krańców przesuwanych płyt 1 i 2, otrzymano pakiet wkładu w położeniu pracy, w którym ściana dolna i górna oraz ściana czołowa i tylna, wszystkie w kształcie prostokątów, są do siebie równoległe lecz przesunięte, a ściany boczne, w kształcie równoległoboków, są równoległe i przystające. Wszystkie płyty płaskie 2, tak jak osie przewodów są nachylone do poziomu pod kątem a = 60°.

Claims (1)

1. Zastrzeżenie patentowe

   Wkład wielostrumieniowy stromy do urządzeń sedymentacyjnych, który stanowią pakiety, mające płyty sfalowane i płyty płaskie, umieszczone na przemian, znamienny tym, że pojedynczy pakiet zawiera wiązkę równoległych przewodów, powstałych w wyniku nierozłącznego połączenia wielu płyt sfalowanych (1) i płyt płaskich (2), przy czym miejsca połączeń płyt (1,2) są prawie w całości wspólne dla grzbietów dwóch płyt sfalowanych (1) i jednej płyty płaskiej (2), znajdującej się między płytami sfalowanymi (1), a najbliższe sobie płyty sfalowane (1) są przesunięte względem siebie tak, że utworzony pakiet ma kształt równoległościanu, pochylonego płaszczyzną równoległą do płyt płaskich (2) i do osi przewodu wkładu pod kątem (cr) większym od 45°.

   Fig.1

   . RP

   Nak*^ad

   YOOegŁ