PL151630B1

PL151630B1 - Apparatus for preheating the intake air of a multicylinder diesel engine

Info

Publication number: PL151630B1
Application number: PL1987264101A
Authority: PL
Priority date: 1986-02-14
Filing date: 1987-02-13
Publication date: 1990-09-28
Also published as: JPH0511217B2; AT386868B; GR880300012T1; HU194000B; EP0234318B1; DD255568A5; ES2000040A4; ATA187686A; ATE56504T1; EP0234318A1; JPS62261672A; RU1779282C; DE3764818D1; PL264101A1

Description

Sgz. SŁUŻBO WT

RZECZPOSPOLITA OPIS PATENTOWY 151 630 POLSKA

Patent dodatkowy do patentu nr--Int. Cl.⁵ F02N 17/02

Zgłoszono: 87 02 13 (P. 264101)

Pierwszeństwo: 86 02 14 Węgry

URZĄD

PATENTOWY

RP

Zgłoszenie ogłoszono: 87 12 28

Opis patentowy opublikowano: 1991 03 29

Twórca wynalazku--Uprawniony z patentu: „TRANSINNOV“ Kózlekedesi Muszaki Fejlesztó Leanyvallalat, Budapeszt (Węgry)

Urządzenie do rozruchu zimnych silników spalinowych z zapłonem samoczynnym

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do rozruchu zimnych silników spalinowych z zapłonem samoczynnym, poprzez ogrzewanie powietrza zasysanego przez silnik za pomocą elektrycznego zapłonu i spalania paliwa doprowadzonego do powietrza.

Rozruch silnika z zapłonem samoczynnym w stanie zimnym (w zimie, w temperaturze poniżej 0°C) jest problematyczny, ponieważ temperatura powietrza sprężanego w głowicy cylindrowej także przy spełnieniu innych warunków rozruchu, w zimnym stanie silnika nie zawsze osiąga na końcu okresu sprężania przy ilości obrotów silnika wywołanych przez rozrusznik, temperaturę zapłonu wtryskiwanego paliwa. Ten problem występuje zwłaszcza przy szeroko rozpowszechnionych silnikach z bezpośrednim wtryskiem paliwa, w których elektryczna świeca żarowa, ze względów konstrukcyjnych, nie może być umieszczona w komorze spalania.

W celu ułatwienia rozruchu zimnego silnika z zapłonem samoczynnym bez świecy żarowej, jest rozpowszechnionych szereg rozwiązań, które zasadniczo mogą być zestawione w trzy grupy.

W pierwszej grupie rozwiązań zasysane powietrze podgrzewa się za pomocą elektrycznego włókna żarowego, zasilanego z akumulatora. Niedogodnością tego rozwiązania jest to, że akumulator, o pojemności znacznie zmniejszonej w okresie zimowym, jest mocno obciążony.

Napięcie na zaciskach akumulatora, obciążonego przez elektryczne podgrzewanie spada tak, że rozrusznik silnika potrzebujący w zimnym stanie silnika duży moment rozruchowy nie może lub obraca się z niewielką ilością obrotów, która jest niewystarczająca dla rozruchu.

Moc grzejna włókna żarowego osadzonego w rurze ssącej, z powodu granicznej pojemności akumulatora, jest nieznaczna i dlatego zasysane powietrze nie podgrzewa się do temperatury potrzebnej do pewnego samozapłonu paliwa.

Druga grupa rozwiązań stosuje podgrzewanie zasysanego powietrza za pomocą paliwa zapalanego termoelektrycznie w rurze ssącej i spalanego. Chociaż te rozwiązania oszczędzają akumulator, ponieważ włókno żarowe, o nieznacznym poborze mocy jest wystarczające do zapłonu paliwa w rurze ssącej, mają jednak następujące niedogodności.

151 630

Doprowadzanie paliwa następuje albo przez siłę ciężkości lub ciśnienie, zapewnione przez pompę paliwową, jest więc wrażliwe na zaczopowania i ma niską niezawodność.

Z powodu grawitacyjnego doprowadzania paliwa lub pod niewielkim ciśnieniem wymieszania paliwa i powietrza podczas spalania jest niewłaściwe, paliwo dociera do powietrza tylko na nieznacznej powierzchni wymieszania dlatego powstaje sadza, ograniczająca odbieranie ilości ciepła i powstawanie płomienia, co może uszkodzić konstrukcyjne części silnika.

Trzecia grupa rozwiązań przedstawiona np. w polskim opisie patentowym nr 109 598, stosuje zewnętrzny środek rozruchu pomocniczego, tak zwany pilot startowy, przy czym gaz o niskiej temperaturze zapłonu jest przemieszany z zasysanym powietrzem. Niedogodnością tych rozwiązań jest potrzebne oddzielne paliwo pomocnicze, które ze względów bezpieczeństwa wymaga ciągłego nadzoru.

Jeżeli zewnętrzny środek rozruchu pomocniczego nie jest na stałe zamontowany do silnika, to jego wykorzystanie jest utrudnione i wymaga współdziałania dwóch osób.

Rozwiązanie według powyższej zasady jest opisane w opisie patentowym DE nr 2630863, w którym paliwo, spalane w rurze ssącej jest doprowadzane przewodem paliwa głównego, umieszczonym na pompie paliwowej. Pompa paliwowa spełnia rolę pompy ciśnieniowej i dlatego jest odpowiednia także do regulowania ilości paliwa, doprowadzanego do cylindrów silnika. W przewodzie paliwa głównego panuje niskie ciśnienie, przykładowo kilka bar. Wysokie ciśnienie, potrzebne do wtrysku paliwa do pojedyńczych cylindrów silnika, o wartości kilku setek bar, jest wytwarzane nie przez pompę paliwową, lecz bezpośrednio przez pompę wtryskową z wtryskiwaczami, zabudowaną w głowicy cylindrowej, a mianowicie przez tłoki, uruchamiane krzywkami. Doprowadzanie paliwa do podgrzewania następuje więc z pompy paliwowej i o niskim ciśnieniu.

Podgrzewanie może być więc stosowane tylko w silnikach z zapłonem samoczynnym zaopatrzonym w tego rodzaju system doprowadzania paliwa, w którym wtryskiwacze, stosowane do pojedynczych cylindrów i pompa wtryskowa są zestawione razem. Z powodu tego rodzaju budowy nie ma przewodów ciśnieniowych, łączących wtryskiwacze z pompą wtryskową.

Celem wynalazku, wywodzącym się z rozpoznania wspomnianych problemów, jest takie udoskonalenie urządzenia, które przy rozruchu zimnego silnika z zapłonem samoczynnym umożliwiałoby uniknięcie wspomnianych niedogodności i trudności.

Urządzenie według wynalazku charakteryzuje się tym, że wysokociśnieniowy zawór blokujący stanowi nastawialny zawór, sterujący ilością podgrzewanego paliwa, który jest umieszczony w przewodzie ciśnieniowym pomiędzy pompą wtryskową silnika a wtryskiwaczem tylko jednego cylindra, przy czym przez wysokociśnieniowy zawór blokujący przepływa do rury ssącej tylko taka ilość paliwa, aby mieszanina gorące powietrze/produkt spalania zawierała ilość tlenu niezbędną do rozruchu silnika, a do wtryskiwaczy silnika była doprowadzona ilość paliwa potrzebna do rozruchu.

Obudowa zaworu blokującego zawiera dwa, połączone ze sobą przez otwory przelotowe, przyłącza gwintowe dla przewodu ciśnieniowego, jeden z otworów przelotowych jest połączony poprzez zawór, z gwintowym przyłączem dla przewodu, i że elementowi zamykającemu jest przyporządkowane wrzeciono prowadzone w otworze gwintowanym obudowy, które poprzez części zabierakowe, jest sprzężone z trzpieniem uruchamiającym, który za pomocą sprężyny jest dociskany do gniazda uszczelniającego pokrywy z otworem.

Korzystnie umieszczony w rurze ssącej wysokociśnieniowy rozpylacz paliwa i termoelektryczne urządzenie zapłonowe stanowią jeden zespół konstrukcyjny. Zespół konstrukcyjny ma na jednym końcu obudowy przyłącze gwintowe, które jest połączone przez otwór z pierścieniowym kanałem, ukształtowanym na drugim końcu obudowy sąsiadującym z elektrycznym włóknem żarowym, który jest przykryty w kierunku włókna żarowego przez przeponę, zaopatrzoną w otwór, która jest dociśnięta przez korpus do obudowy.

Urządzenie według wynalazku znajduje zastosowanie w silnikach wysokoprężnych z wtryskiem bezpośrednim, w których elektryczna świeca żarowa, ułatwiająca rozruch w zimie nie może być umieszczona ze względów konstrukcyjnych w komorze spalania.

Silniki wysokoprężne z bezpośrednim wtryskiem są stosowane coraz szerzej z powodu ich nieznacznego właściwego zużycia paliwa i wysokiej mocy właściwej w stosunku do silników wysokoprężnych z podzieloną komorą spalania, przykładowo komorą wstępną, komorą wirową.

151 630

Dalsze zwiększenie ich stosowalności jest utrudnione w pierwszym rzędzie do małych mocy z powodu trudności rozruchu zimnego silnika. Te trudności przy zimnym rozruchu mogą być wprawdzie usunięte w określonym rozmiarze przez podwyższenie stopnia sprężania, co jednak jest połączone z dwiema znaczącymi wadami. Z jednej strony mechaniczne obciążenie konstrukcyjnych części jest podwyższone przez wysokie ciśnienie szczytowe spalania, dalej działanie wysokich temperatur powoduje powstanie tlenku azotu w spalinach, co bardzo zanieczyszcza środowisko. Dlatego w wielu krajach obowiązują urzędowe przepisy określające dopuszczalną zawartość tlenku azotu w spalinach silników wysokoprężnych.

Zastosowanie urządzenia według wynalazku zapewnia zimny rozruch silników wysokoprężnych z bezpośrednim wtryskiem-także o nieznacznej mocy-bez podwyższenia stopnia sprężania. W ten sposób istnieje możliwość, że oprócz silników wysokoprężnych z bezpośrednim wtryskiem, a więc z niepodzieloną komorą spalania, o nieznacznym zużyciu paliwa i wysokiej mocy właściwej, można uruchamiać silniki o nieznacznej mocy.

Urządzenie według wynalazku można również w prosty sposób montować do już używanych silników wysokoprężnych z pompą wtryskową, co istotnie zmniejsza ich trudności przy rozruchu zimnego silnika. Biorąc pod uwagę odpowiedni stan akumulatora, zabezpieczenie ciągłego doprowadzenia paliwa do pompy wtryskowej itp., granica cieplna rozruchu silnika wysokoprężnego jest zmniejszona w przybliżeniu o około 10-20°C.

Dalsza zaleta urządzenia według wynalazku polega na tym, że z powodu nieznacznego elektrycznego poboru mocy włókna żarowego, akumulator podczas rozruchu jest mało obciążony i w ten sposób pozostaje więcej elektrycznej mocy dla rozrusznika.

Urządzenie według wynalazku jest także korzystne, ponieważ zasysane powietrze jest podgrzewane przez ciepło, powstające podczas spalania paliwa, a więc do rozruchu zimowego nie jest potrzebny żaden specjalny materiał dodatkowy, środek lub zewnętrzne źródło energii.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia urządzenie według wynalazku, fig. 2-zawór blokujący, zabudowy na przewodzie ciśnieniowym, a fig. 3-wysokociśnieniowy rozpylacz paliwa, zabudowany w rurze ssącej.

Do rury ssącej 1 silnika wysokoprężnego jest przyłączony rozpylacz paliwa 2, mający termoelektryczne urządzenie zapłonowe 3 w postaci włókna żarowego. Do rozpylacza paliwa 2 jest przyłączony przewód 4, który poprzez zawór blokujący 5 jest przyłączony do przewodu ciśnieniowego 8, prowadzącego od pompy wtryskowej 6 do wtryskiwacza 7, przynależącego do jednego z cylindrów.

Zawór blokujący 5 kieruje dawką paliwa, doprowadzaną do wtryskiwacza 7, częściowo lub w całości do rozpylacza paliwa 2. Przed rozruchem zawór blokujący 5 jest przestawiany w takie położenie, że przewód ciśnieniowy 8 jest otwarty w kierunku rozpylacza paliwa 2. Włókno żarowe 3 znajdujące się pod napięciem i po jego rozżarzeniu się można przeprowadzać rozruch. Jeżeli dawka paliwa poprzez przewód 4 dotrze do rozpylacza paliwa 2 to zostaje rozpylona w powietrzu, znajdującym się w rurze ssącej 3 i dociera do włókna żarowego 3, pod którego działaniem paliwo zapala się i spala, ogrzewając rurę ssącą 3, i powietrze w niej znajdujące się. Tłok, poruszający się w cylindrze w suwie ssania, zasysa mieszaninę produkt spalania-powietrze, która zawiera wystarczającą ilość ciepła, przez co temperatura na końcu suwu sprężania w tym cylindrze przekracza temperaturę zapłonu wytryśniętego paliwa i w ten sposób silnik można uruchomić. Zawartość tlenu w mieszaninie produkt spalania/powietrze, zasysanej do cylindra, potrzebnej do rozruchu silnika jest zapewniona przez celowy układ rozpylacza paliwa 2 i przez częściową blokadę zaworu blokującego 5. Paliwo, spalone w rurze ssącej, ogrzewa rurę ssącą podczas kilku obrotów silnika w ten sposób, że powietrze, o potrzebnej do rozruchu temperaturze, dociera nie tylko do cylindra, w którym podczas suwu ssania nastąpiło rozpylenie paliwa w rurze ssącej, ale także do innych cylindrów. Po rozruchu silnika włókno żarowe 3 jest odłączone od napięcia prądu a zawór blokujący 5 jest przestawiany w położenie zamknięte, przez co także wtryskiwacz 7 na przewodzie ciśnieniowym 8 może rozpocząć dozowanie paliwa do przynależnego cylindra.

Do prawidłowej pracy urządzenia według wynalazku powinno być zapewnione, żeby zawór blokujący 5 także przy częściowym zablokowaniu dostarczał dawkę paliwa z pompy wtryskowej 6 poprzez przewód ciśnieniowy 8 do wtryskiwacza 7. To może być urzeczywistnione przez nastawialny dławik. Powinno być również zapewnione, żeby zawór blokujący 5 był odpowiednio

151 630 uszczelniony od przestrzeni zewnętrznej nie tylko w stanie zamkniętym, ale i w stanie otwarcia, a także i podczas pracy silnika przed występującym ciśnieniem, przykładowo kilku setek bar.

Spełnienie tych warunków zostało zapewnione za pomocą wysokociśnieniowego zaworu blokującego, którego przykładowa postać wykonania jest przedstawiona na fig. 2. W obudowie 9 są ukształtowane przyłącza gwintowe 10, odpowiednie do przyłączenia przewodu ciśnieniowego 8, które są połączone między sobą przez otwory przelotowe 11. Koniec jednego otworu przelotowego 11 jest ukształtowany jako gniazdo zaworowe 12. Powyżej gniazda zaworowego 12 jest umieszczony element zamykający 13 w postaci kulki. Komora zaworowa 14, otaczająca kulkę 13 jest połączona przez otwór 15 z przyłączem gwintowym 16, które służy jako przyłącze dla przewodu 4, prowadzącego do rozpylacza paliwa 2. Powyżej kulki 13 jest umieszczone wrzeciono 17, które celowo stanowi śruba, zaopatrzona w zabierak 18. Obudowa 9 jest zamknięta przez pokrywę 19, przy czym kołnierz wewnętrzny w tym otworze jest ukształtowany jako gniazdo uszczelniające 20. W otworze pokrywy 19 jest umieszczony trzpień uruchamiający 21, na którego części znajdującej się wewnątrz pokrywy 19, jest ukształtowany kołnierz 22, przylegający do gniazda uszczelniającego 20 oraz przyłącze zabierakowe 23, osadzone na zabieraku 18 wrzeciona 17. Kołnierz 22 trzpienia uruchamiającego 21 jest dociskany do gniazda uszczelniającego 20 w pokrywie 19 za pomocą elementu sprężystego 24 w postaci sprężyny.

Zawór blokujący 5 działa następująco. Przy obrocie trzpienia uruchamiającego 21 w prawo, obraca się za pomocą przyłącza zabierakowego 23 wrzeciono 17 i powoduje dociskanie kulki 13 do gniazda zaworowego 12, przez co paliwo doprowadzone z pompy wtryskowej 6 przez przewód ciśnieniowy 8 przepływa przez przyłącze gwintowe 10 do wtryskiwacza 7. Jest to stan zamknięcia zaworu blokującego 5.

Przy obrocie trzpienia uruchamiającego 21 w lewo, obraca się za pomocą przyłącza zabierakowego 23 wrzeciono 17 i odsuwa się od kulki 13, które pod wpływem ciśnienia paliwa podnosi się z gniazda zaworowego 12. Paliwo dociera teraz do komory zaworowej 14 i przez otwór 15, przewód 4, przyłączony do przyłącza gwintowego 16, do rozpylacza paliwa 2, umieszczonego w rurze ssącej

1. Jest to stan otwarcia zaworu blokującego 5.

Przy nieznacznym obrocie trzpienia uruchamiającego 21 na lewo, obraca się również nieznacznie za pomocą przyłącza zabierakowego 23 wrzeciono 17, które odsuwając się nieznacznie od gniazda zaworowego 12, pozwala na niewielki ruch kulki 13. W ten sposób jedna część paliwa doprowadzonego do otworu 11 przepływa do wtryskiwacza 7, a druga część paliwa dociera przez komorę zaworową 14, otwór 15 i przewód 4, przyłączony do przyłącza gwintowego 16 do rozpylacza paliwa 2, umieszczonego w rurze ssącej 2. Udział paliwa, doprowadzanego do wtryskiwacza 7 i do rozpylacza paliwa 2 może być zmieniany przez długość drogi swobodnego ruchu, potrzebnego do podniesienia kulki 13. Jest to stan częściowego blokowania.

Szczelność zaworu blokującego 5 wobec przestrzeni zewnętrznej, jest w stanie zamknięcia zapewniona przez kulkę 13, przylegającą do gniazda zaworowego 12, ponieważ paliwo przepływa w tym położeniu tylko do otworów przelotowych 11, tworzących część przewodu ciśnieniowego 8. W otwartym lub częściowym położeniu blokowania zaworu blokującego 5 paliwo pod wysokim ciśnieniem znajduje się w komorze zaworowej 14 i poprzez gwint wrzeciona 17 dociera także do przestrzeni poniżej pokrywy 19.

Wypływ paliwa przez szczelinę pomiędzy pokrywę 19, a trzpieniem uruchamiającym 21 jest uniemożliwiony przez odpowiednie dopasowanie gniazda uszczelniającego 20 i kołnierza 22 i zapewnione przez siłę, wywołaną przez naprężoną sprężynę 24. Ciśnienie paliwa, znajdującego się poniżej trzpienia uruchamiającego 21 dodatkowo podwyższa szczelność zamknięcia pomiędzy gniazdem uszczelniającym 20 a kołnierzem 22.

Jako rozpylacz paliwa 2, umieszczony w rurze ssącej 1, można zastosować także znany wtryskiwacz silnika wysokoprężnego, jeżeli jego ciśnienie otwarcia jest nastawione na mniejszą wartość od wtryskiwacza, stosowanego do pojedyńczych cylindrów silnika. Zastosowanie urządzenia według wynalazku jest ułatwione przez to, że rozpylacz paliwa 2, urpieszczony w rurze ssącej 1 i włókno żarowe 3 jest ukształtowane jako jeden zespół konstrukcyjny.

Ta postać wykonania rozpylacza paliwa 2 jest przedstawiona na fig. 3. Na jednym końcu obudowy 25 jest ukształtowane przyłącze gwintowe 26 do przyłączenia przewodu 4, a na drugim końcu w nagwintowanym trzonie 28, jest ukształtowany pierścieniowy kanał 27, połączony z

151 630 otworem 37, prowadzącym do przyłącza gwintowego 26. Pierścieniowy kanał 27 jest zamknięty przez przeponę 29, która przylega do powierzchni czołowej trzonu 28 i w której jest wykonany otwór 30. Przepona 29 jest dociśnięta przez nakręcony korpus 31 do obudowy 25. Korpus 31 jest ukształtowany odpowiednio do połączenia z rurą ssącą 1 i w tym celu zaopatrzony w gwint zewnętrzny.

Naprzeciwko otworu 30 w przeponie 29 jest umieszczone elektryczne włókno żarowe 32, przy czym jeden koniec 33 włókna żarowego 32 jest przyłączony do masy, a drugi jego koniec jest przeprowadzony poprzez izolowany przepust 34 do elektrycznego przyłącza 35. Włókno żarowe 32 jest osłonięte przez perforowany płaszcz 36, chroniący przed mechanicznym uszkodzeniem i przed nadmiernym działaniem chłodzącym powietrza, przepływającego przez rurę ssącą 1.

Rozpylacz paliwa 2 działa następująco: paliwo pod wysokim ciśnieniem dopływa przez przewód 4 do przyłącza gwintowanego 26 w obudowie 25, skąd przez otwór 37 do pierścieniowego kanału 27. Przepona 29 jest odkształcona pod wpływem tego ciśnienia co powoduje, że odsuwa się od trzonu 28 i uwalnia otwór 30, przez co paliwo w postaci strużki dociera do powietrza przepływającego w rurze ssącej 1 i do włókna żarowego 32. Na wielkość rozpylenia, postać i wymiary strumienia paliwa można oddziaływać przez materiał, grubość, średnicę przepony 29 i przez średnicę oraz kształt otworu 30.

Wynalazek nie jest ograniczony do postaci wykonania przedstawionej na rysunku lecz może być również stosowany do jakiegokolwiek udoskonalenia, z zastosowaniem zasady urządzenia rozruchowego dla rozruchu zimowego silników spalinowych z zapłonem samoczynnym i urzeczywistnienia sposobu według wynalazku.

Urządzenie według wynalazku może być w ten sposób ukształtowane, że jest obsługiwane z siedzenia kierowcy, a jego uruchomienie odpowiada w całości obsłudze środka rozruchu pomocniczego ze świecą żarową, stosowaną przy silnikach z zapłonem samoczynnym z podzieloną komorą spalania, co przy wszystkich pojazdach jest operacją rutynową.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Urządzenie do podgrzewania zasysanego powietrza w wielocylindrowym silniku wysokoprężnym, w którym w rurze ssącej silnika jest umieszczone termoelektryczne urządzenie zapłonowe i wysokociśnieniowy rozpylacz paliwa, który poprzez przewód i wysokociśnieniowy zawór blokujący jest połączony ze stroną ciśnieniową pompy wtryskowej silnika, którego wtryskiwacze są połączone z pompą wtryskową poprzez przewód ciśnieniowy, znamienne tym, że wysokociśnieniowy zawór blokujący (5) stanowi nastawialny zawór, sterujący ilością podgrzewanego paliwa, który jest umieszczony w przewodzie ciśnieniowym (8) pomiędzy pompą wtryskową (6) silnika a wtryskiwaczem tylko jednego cylindra, przy czym przez wysokociśnieniowy zawór blokujący (5) przepływa do rury ssącej (1), tylko taka ilość paliwa, aby mieszanina gorące powietrze/produkt spalania zawierała ilość tlenu niezbędną do rozruchu silnika, do wtryskiwaczy silnika była doprowadzona ilość paliwa, potrzebna do rozruchu.
2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że obudowa zaworu blokującego (5) zawiera dwa, połączone ze sobą przez otwory przelotowe, przyłącza gwintowe (10) dla przewodu ciśnieniowego (8), jeden z otworów przelotowych (11) jest połączony poprzez zawór (12,13) z gwintowym przyłączem (16) dla przewodu (4) i że elementowi zamykającemu (13) jest przyporządkowane wrzeciono (17), prowadzone w otworze gwintowanym obudowy (9) poprzez części zabierakowe (18) lub (23) jest sprzężone z trzpieniem uruchamiającym, który za pomocą sprężyny (24) jest dociskany do gniazda uszczelniającego (20) pokrywy (19) z otworem.
3. Urządzenie, według zastrz. 1, znamienne tym, że umieszczony w rurze ssącej (1) wysokociśnieniowy rozpylacz (2) i termoelektryczne urządzenie zapłonowe stanowią jeden zespół konstrukcyjny (25-37).
4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zespół konstrukcyjny ma na jednym końcu obudowy (25) gwintowe przyłącze (26), które poprzez otwór (37) jest połączone z pierścieniowym kanałem (27), ukształtowanym na drugim końcu obudowy (25), sąsiadującym z elektrycznym włóknem żarowym (32), który jest przykryty w kierunku włókna żarowego przez przeponę (29), zaopatrzoną w otwór (30), która jest dociśnięta przez korpus (31) do obudowy (25).

Fig.1

Fig.2

Fig. 3

Zakład Wydawnictw UP RP. Nakład 100 egz.

Cena 3000 zł