Przedmiotem wynalazku jest sposób otrzymy¬ wania pochodnych kwasu L-a-fenylopropionowego.Uprzednio nieznane, zwiazki otrzymywane spo¬ sobem wedlug wynalazku sa cennymi srodkami leczniczymi o ogólnym wzorze przedstawionym na zalaczonym rysunku, w którym R1 i R2 oznaczaja atom wodoru, grupe hydroksylowa lub alkoksylo- wa o 1—6 atomach wegla, fenyloksylowa lub ben- zyloksylowa, R3 i R4 oznaczaja atom wodoru lub rodnik alkilowy o — 16 atomach wegla, R5 ozna¬ cza atom wodoru, atom metalu lub rodnik alkilo¬ wy o 1—6 atomach wegla.Racematy kwasów a-hydrazyno-P-/3,4-dwuhydro- ksyfenylo/propionowych podstawionych w pozycji a i ich estry sa znane jako silne inhibitory dzia¬ lania dekarboksylazy u ssaków /Sletzinger, „Jour¬ nal of Medicinal Chemistry", 6, 101 /1963/ i Por¬ ter, „Biochemical Pharmacology", 11, 1067 /1962/.Takie zwiazki znalazly zastosowanie jako srodki lecznicze.Stwierdzono, ze D-izomer mieszaniny racemicznej jest nieaktywny, a nawet w pewnym stopniu prze¬ ciwdziala dzialaniu L-izomeru, który jest aktyw¬ nym skladnikiem mieszaniny. Na podstawie pew¬ nych testów stwierdzono, ze L-izomer jest jedynym skladnikiem aktywnym racematu. Inne testy wy¬ kazaly, ze D-izomer przeciwdziala i zmniejsza dzia¬ lanie L-izomeru. Celem wiec wynalazku bylo o- trzymanie czystego L-izomeru, który okazal sie duzo silniejszym inibitorem dzialania dekarboksy¬ lazy niz dotychczas znane zwiazki.Zahamowanie dzialania dekarboksylazy u ssaków jest wazna czescia dzialania fizjologicznego wielu typów farmaceutyków, co zilustrowano na przy¬ kladzie leczenia choroby Parkinsona, przy uzyciu L-dopa. Zwiazek ten zuzywany jest zarówno w mózgu jak i w obwodowych czesciach ciala, ale pozadane jest by byl zuzywany jedynie w mózgu.Hydrazynozwiazki nie przechodza z krwia do móz¬ gu i dlatego inhibituja dzialanie dekarboksylazy jedynie w obwodowych czesciach ciala. Tak wiec, jezeli L-dopa stosuje sie wraz ze zwiazkami hy¬ drazyny otrzymywanymi sposobem wedlug wyna¬ lazku dzialanie dekarboksylazy na L-dopa jest in- hibitowane w obwodowych czesciach ciala, wsku¬ tek czego wiecej L-dopa moze byc wykorzystane w mózgu. W wyniku tego mniejsze ilosci L-dopa sa potrzebne do skutecznego leczenia.Zahamowanie dzialania dekarboksylazy jest rów¬ niez wazne w leczeniu zaburzen grubego jelita.U pewnych osób komórki jelit, i byc moze i inne, przejawiaja nadaktywnosc w produkcji serotoniny z 5-hydroksytryptofanu. W wyniku takiej obfi¬ tosci serotoniny nastepuje stale zaczerwienienie okreznicy i usuwanie zawartosci jelit. Jezeli tego sie nie leczy, moga nastapic powazne schorzenia: Inhibitory dzialania dekarboksylazy chronia przed tworzeniem serotoniny i dlatego mozna je stoso¬ wac przy leczeniu biegunki. Szczególnie korzystne 100 989Próba kontrolna Racemat L-izomer Tabl Dawka mg/kg ica I Dopa Mikro- gramy/g . 0,05 3,eo 2,85 Dopamina Mikro- gramy/g 1,30 3,05 2,68 sa inhibitory dzialania dekarboksylazy takiej jak hydrazynozwiazki otrzymywane sposobem wedlug wynalazku, a zwlaszcza te,. Jctóre nie sa aktywne fizjologicznie w innych kierunkach.Zwiazki otrzymywane sposobem wedlug wynalaz- 5 ku hamuja nie tylko dzialanie dekarboksylazy dwuoksyfenyloaminy, lecz równiez dekarboksylazy histydyny. Tak wiec mozna je równiez ubywac jako srodki przeciwhistaminowe., Jafc juz. wspomniano, zwiazki otrzymywane spo- 10 "sób'etó wedlttg wynalazku odpowiadaja wzorowi podanemu na rysunku. Szczególnie korzystne sa takie kwasy propionowe, w których w pozycji a znajduje sie atom wodoru, rodnik metylowy lub etylowy. Kwas L-a-hydrazyno-a-wodoro- lub alki- lo-{J-/3,4-dwuhydroksyfenylo/-propionowy jest ak¬ tywny przy stosowaniu go u ssaków w ilosciach od 0,05 do 100 mg/kg/dzien. *' '* Omawiane zwiazlrt mozna stosowac równiez-w postaci dopuszczalnych w lecznictwie soli, takich jak sole metali alkalicznych i sole amonowe grup karboksylowych lub chlorowodorki, bromowodorki, siarczany itp. grup aminowych. Korzystnie jest jednak stosowac wolne aminokwasy zamiast ich soli.Aktywnos? Biologiczna zwiazków badano wedlug opisanych ponizej testów.W tescie stosowano biale myszki plci zenskiej wazace 12—22 g. Zwierzetom doustnie podawano L-dopa /L-3,4-dwuhydroksyfenyloaIanine/ w iloici 80 mg/kg w polaczeniu z wyzej podanymi dawka¬ mi kwasu L-a-hydrazyno-a-metylo-fl-/3,4-dwuhy- droksyfenylo/propionowego w postaci roztworu lub zawiesiny wodnej. Po 90 minutach zwierzetom od¬ cinano glowy, usuwano mózg i zbierano w grupach po 7 sztuk. Trzy oddzielne grupy traktowano w rózny sposób lekami i otrzymane wartosci usred¬ niano.Mózgi homogenizowano 0,4 n kwasem nadchlo¬ rowym w ilosci 9 ml/g tkanki. Katecholaminy i katecholoaminokwasy adsorbowano na tlenku gli¬ nu a nastepnie eluowano.Dopa i dopamine rozdzielono chromatograficz¬ nie, stosujac kolumne zawierajaca zywice jono¬ wymienna typu Amberlite CG—50 o rozmiarach 200—400 mesh. Nastepnie dopa i dopamine utlenia¬ no jodem w celu fluorometrycznego oznaczenia za¬ wartosci dopa i dopaminy zgodnie ze sposobem opisanym w A. J. Pharmac. Exp. Therap. 150, 17 /1965/ /Porter, Totaro i Bercin/.Uzysfkane srednie wyniki z 3 prób podano w tablicy I. sama aktywnosc, co 20 mg DL-zwiazków /racttria* ty/. Inaczej mówiac, w; niniejszym gescie jL-izo- J&ejr jest zasadniczo .2 razy bardziej aktywny niz racemat. Porównanie zdolnosci racematu, D i L izomerów kwasu hydroksyfenylo/propionowego wzmacniania dziala¬ nia L-dopy stosowanej przy wywolanym rozerpina zaniku ruchu oraz opadaniu' powieki /ptosis/.Myszy umieszczono w iprzezroczystychj plastiko¬ wych pudelkach i aklimatyzowano je w ciagu no- : cy. Zwierzetom podawano doustnie rózne dawki racematu, L lub D izomeru kwasu a-hydrazyno- -a-metylo-P-/3,4-dwuhydroksyfenylp/proD^onowego w metocelu /srodek dyspergujacy?— I°/o-&vy roz¬ twór wodny mctylocelulozy/V i godzine Tpo r,do- otrzewnym wprowadzeniu zere|iny w*ildsii Hi mg/ /kg. W 2 godziny po padaniu rezerpiny podawano zwierzetom dootrzewnoiro L-dopa w ilosci 150 mg/kg i w godzine pózniej myszy obserwowano pod katem zanikania ruchliwosci i wystepowania ptosis. Zanikanie ruchliwosci oznaczano umiesz¬ czajac myszy oddzielnie na srodku siatki drucia¬ nej o rozmiarach 2^X50 Mm na* okr^s 15 sekund.Jezeli mysz nie przespacerowala do brzegów siat¬ ki /zwykle mniej niz 15% myszy potraktowanych Tablica II Porównanie wplywu. D i L izomeru kwasu a-hy- drazyno-a-metylo-0-/3,4-dwuhydroksyfenylo/propio- nowego na przeciwdzialanie L-dopa porefcerpino- wemu zanikaniu ruchu i ptosis 40 45 50 Wstepne traktowanie myszy a/ Metocel i D-izomer +metocei L-izom^r +metocel Dawka mg/kg ,0 ,0 125,0 0,2 1,0 ,0 b/ EDso^Z Porezerpi- nowy zanik ruchu. Sto¬ sunek liczby myszy ochronio¬ nych do liczby my¬ szy bada¬ nych 1/10 1/10 2/10 2/10 3/10 /10 8/10 0,86 mg/kg Porezerpi- nowe wy¬ stepowanie ptosis. Sto¬ sunek licz¬ by myszy .ochronio¬ nych do Uczby my¬ szy bada¬ nych 1/10 1/10 2/10 3/10 2/10 7/10 9/10 0,56 mg/kg 55 Z wyników podanych w tablicy widac, ze w omawianym przypadku 10 mg L-zwiazku ma te 65 a/ 1 godzine przed podaniem L-dopa w ilosci 150 mg/kg. b/ Ta dawka kwasu L-a-hydrazyno-a-metylo-0- -/3,4-dwuhy^roksyfenylo/propionowego nie przeciw¬ dziala skutkom wywolanym przez podanie rezer¬ piny, o ile byla podana przed podaniem metocelu. c/ ED,e oznacza niezbedna dawke kwasu a-hy- drazyno-a-metylo-p-/3,4-dwuhydroksyfenylo/pro- pionowego, która w polaczeniu z L-dopa podawana w ilosci 150 mg/kg przeciwdziala skutkom wywo¬ lanym przez podanie rezerpiny u 50Vo myszy.100 989 C rezerpina osiaga brzeg siatki/, uznawano, ze ruch zanikl. Myszy nie traktowane rezerpina spacero¬ waly po siatce lub schodzily z niej w ciagu tego okresu czasu. Ptosis uznawano za istniejaca jezeli powieki opadly o 50% lub wiecej.Tablica III Porównanie wplywu racematu i L-izomeru a-hy- drazyno-a-metylo-P-/3,4-dwuhydroksyfenylo/pro- pionowego na przeciwdzialanie L-dopa /150 mg/kg/ porezerpinowemu zanikowi ruchu i ptosis Wstepne trakto¬ wanie myszy a/ Metocel L-izomer +metocel Racemat ' +metocel Dawka mg/kg — 0,07 0,22 0,67 2,0 6,0 ED50b/ 0,67 2,0 6,0 18,0 EDaob/ Porezerpi- nowy zanik ruchu. Sto¬ sunek licz¬ by myszy ochronio¬ nych do liczby my¬ szy bada¬ nych 7/70 4/30 /70 /70 45/70 33/40 1,2 mg/kg /0,5—2,9/ 11/70 29/70 49/70 63/70 2,9 mg/kg /2,4-3,5/ Porezerpi- nowe wy¬ stepowanie ptosis. Sto¬ sunek licz¬ bo rayszy ochronio- | nych do liczby my¬ szy bada¬ nych 8/70 /30 16/70 23/70 44/70 54/40 1,0 mg/kg /0,5-l,8/ /70 /70 50/70 62/70 2,8 mg/kg /2,2-3,8/ | a/ 1 godzine przed podaniem L-dopa w ilosci 150 mg/kg. b/ ED50 oznacza niezbedna dawke kwasu a-hy- drazyno-a-metylo-|3-/3,4-dwunydroksyfenylo/pro- pionowego, która w polaczeniu z L-dopa w" ilosci 150 mg/kg przeciwdziala skutkom wywolanym przez podanie rezerpiny u 50%- myszy. Wartosci w nawiasach odnosza sie do przedzialu ufnosci 95%.W tablicy 2 i 3 zebrano wyniki dotyczace wply¬ wu dootrzewnego podawania L-dopy w ilosci 150 mg/kg po traktowaniu rezerpina wywolujaca zanik ruchu i ptosis u myszy potraktowanych uprzednio dawkami racematu, D i L izomerów kwasu a-hy- drazyno-a-metylo-fJ-/3,4-dwuhydroksyfenylo/pro- pionowego. Ta dawka L-dopy /150 mg/kg/ nie przeciwdziala rezerpinie u myszy potraktowanych uprzednio metocelem. Dawki racematu, D i L izo¬ merów kwasu cc-hydrazyno-a-metylo-P-/3,4-dwuhy- droksyfenylo/propionowego, które sa niezbedne do przeciwdzialania zanikowi ruchu i ptosis spowo¬ dowanemu rezerpina /u 50% myszy — ED50/, po¬ dawane w polaczeniu z L-dopa /150 mg/kg/, obli¬ czono z równania regresji otrzymanego z danych doswiadczalnych. 40 45 50 55 Izomer D kwasu a-hydrazyno-a-metylo-0-/3,4- -dwuhydroksyfenylo/propionowego wykazywal nie¬ wielka albo zadna zdolnosc wzmacniania efektów dzialania L-dopa na myszy potraktowane rezerpi¬ na /ED50 125,0 mg/kg/. Z porównania wskazników ED50 uzyskanych w przypadku stosowania racema¬ tu i L-izomeru kwasu a-hydrazyno-a-metylo-#- -/3,4-dwuhydroksyfenylo/propionowego wynika, ze L-izomer /ED5q=1,2 mg/kg/ jest okolo 2,4 razy bardziej aktywny od racematu /ED50=2,9 mg/kg/ przy wzmacnianiu dzialania L-dopa likwidujacego porezerpinowy zanik ruchu. W odniesieniu do przeciwdzialania ptosis spowodowanej rezerpina, L-izomer /ED50=1,0 mg/kg/ jest okolo 2,8 razy aktywniejszy od racematu /ED60=2,9 mg/kg/.Sposobem wedlug wynalazku L pochodne kwasu a-hydrazyno-0-fenylopropionowego otrzymuje sie przez na drodze rozdzielania racematu lub innej mieszaniny izomerów D i L pochodnych kwasu a-hydrazyno-^nfenylopropionowego. Stwierdzono, ze dogodnie . jest potraktowac racemat optycznie czynnym izomerem srodka acylujacego, w wyniku czego otrzymuje sie pare diastoreoizomerów, która latwo rozdzielic na skladniki, korzystnie stosujac frakcjonowana krystalizacje. Wyodrebniony sklad¬ nik aktywny hydrolizuje sie nastepnie roztworem kwasu lub zasady otrzymujac zadany produkt.Jako odpowiednie srodki acylujace stosowac moz¬ na chlorki kwasowe, bezwodniki kwasowe, kwasy i mieszane bezwodniki D lub L izomeru kwasu kamforowego, kwasu kamforosulfonowego, kwasu dwubenzoilowinowego, kwasu dwutoluoilowinowe- go, kwasu jablkowego, kwasu pyroglutaminowe&o, chloromrówczan metylu, kwas a-metylo-a-fehylo- octowy, kwas 2'hydroksyfenylopropionowy i kwas metoksyoctowy.Acylowanie dogodnie jest prowadzic w rozpusz¬ czalniku w temperaturze od —70°C do +150°C, korzystnie od —15°C do +80°C. Jako odpowiednie rozpuszczalniki stosowac mozna wode, metanol, etanol, octan etylu, eter etylowy, heksan, chloro¬ form lub chlorek metylenu. W pewnych przypad¬ kach korzystnie jest stosowac rozpuszczalniki za¬ sadowe takie jak pirydyna, ze wzgledu na zwiek¬ szenie szybkosci reakcji pewnych chlorków kwa¬ sowych w takim ukladzie.Pare diastereoizomerów utworzonych w wyniku acylowania mozna, jak juz wspomniano, latwo roz¬ dzielic stosujac frakcjonowana krystalizacje ewen¬ tualnie zaszczepiajac roztwory, stosujac chromato¬ grafie lub tez jakis inny spo'sób. Stosujac zaszcze¬ pianie roztworów uzyskuje sie wysokie wydajnosci przy frakcjonowanej krystalizacji.Oddzielony diastereoizomer hydrolizuje sie, ko¬ rzystnie w wodnym roztworze kwasu lub zasady w umiarkowanych warunkach, w celu usuniecia grup acylowych. Jezeli zwiazek zawiera inne pod¬ stawniki, takie jak grupe 3,4-dwumetoksylowa lub 3,4-dwubenzyloksylowa mozna je hydrolizowac rów¬ noczesnie uzyskujac wolne grupy hydroksylowe,. co jednak wymaga bardziej ostrych warunków hy¬ drolizy. Hydrolize korzystnie jest wiec prowadzic w temperaturze od 75°C do 185°C. W razie po¬ trzeby równoczesnej hydrolizy grup 3,4-dwumeto-100 989 8 ksylowej lub 3,4-dwumetoksylowej lub 3,4-dwu- benzyloksylowej zwiazek hydrolizuje sie stezonymi kwasami chlorowcowodorowymi w temperaturze od 100° do 165°C. W przypadku nieobecnosci ta¬ kich podstawników hydrolize prowadzi sie w mniej ostrych warunkach..Ponizej podano przyklady ilustrujace sposób we¬ dlug -wynalazku.Przyklad I. Do oziebionego lodem roztworu 1$ -riamoli mieszaniny racemicznej kwasu a-hydra- zyno-a-metylo-!p-/3,4-dwumetoksy/propionowego w 50 ml 2*/i roztworu kwasnego weglanu sodowego dodaje sie 12 mmoli 1-mentoksychloromrówczanu i mieszanine miasza sie w ciagu 3 godzin. Miesza¬ nine zakwasza sie do pH=3 i produkt usuwa sie na .dcodze saczenia. Otrzymuje sie mieszanine D i L k«sii a-/l-metoksyacetylohydrazo/-a-metylo-j3- ^/A4^dwume^okffyfenylo/propionowego.Mieszanine D i L kwasu rozpuszcza sie w eta¬ nolu i traktuje 1 równowaznikiem wodorotlenku sodowego, otrzymujac sól sodowa. Sól sodowa wy¬ traca sie z roztworu i rozpuszcza w mieszaninie metanolu i wody. Nastepnie dodaje sie heksan do momentu, gdy roztwór przestaje byc klarowny.Wytracony osad izomeru L odsacza sie i hydroli¬ zuje gotujac w kwasnym roztworze. Po rekrysta¬ lizacji z mieszaniny metanolu i wody otrzymuje sie czysty kwas L-a-hydrazyno-a-metylo-|3-/3,4- -dwujiydroksyfenylo/propionowy topniejacy z roz¬ kladem w temperaturze 203—205°C [a]D=—17,3° /C=2, CH3OH/.Dla wzoru C1(0H14N2O4HiO: obliczono: C^19,17; H—6,60; N—11,47 znaleziono: C—49,13; H—6,74; N—11,19 Przyklad II, 90#jl g /0fi mola/ mieszaniny racemicznej kwasu a-hydrazyno-0-fenylopropiono- wego rozpuszcza sie w 200 ml metanolu. Roztwór nasyca sie gazowym chlorowodorem w temperatu¬ rze pokojowej /25°C/ i pozostawia mieszanine na 40 godzin. Roztwór racematu zateza sie do sucha pod zmniejszonym cisnieniem, przeplukujac raz metanolem i ponownie rozpuszcza w 200 ml me¬ tanolu. Do roztworu dodaje sie dwuetyloamine w takiej ilosci, by pH roztworu bylo równe 8. Na¬ stepnie mieszanine oziebia sie szybko do 0°C, po¬ zostawia na jedna godzine, saczy i wytracony osad suszy otrzymujac racemat a-hydrazyno-p-fenylo- propionianu metylu.Do 83,09 g /0,5 mola/ kwasu d-0-acetylo-2-hy- droksy-2^fenylopropionowego dodaje sie 119,0 g /1,0 mol/ chlorku tionylu, oziebiajac. Mieszanine ogrzewa sie do wrzenia, mieszajac,, i utrzymuje w stanie wrzenia w ciagu 2 godzin. Nastepnie mie¬ szanine zateza sie pod zmniejszonym cisnieniem w temperaturze 50°C w celu usuniecia nadmiaru chlorku tionylu i rozpuszczonego gazu.Do 97,12 g /0,5 mola/ racematu a-hydrazyno-|3- -fenylopropionianu metylu dodaje sie, oziebiajac, 300 ml pirydyny a nastepnie, mieszajac i oziebia¬ jac do 20—25°, dodaje sie chlorek kwasu d-O-ace- tylo-2-hydroksy-2-fenylopropionowego z poprzed¬ niego etapu. Otrzymana mieszanine pozostawia sie na noc w temperaturze 25^C, zateza pod zmniej¬ szonym cisnieniem i pozostalosc rekrystalizuje z mieszaniny metanol — woda. Otrzymuje sie a-/d- -0-acetylo-2-hydroksy-2-fenylopropanoilohydrazy- no/fenylopropionian metylu wzbogacony w izomer L. s 38,44 g /0,1 mola/ estru metylowego wzbogaco¬ nego w izomer L- hydrolizuje sie ogrzewajac pod chlodnica zwrotna w ciagu 2 godzin ze 150 ml 6n roztworu kwasu chlorowodorowego. Mieszanine o- ziebia sie do temperatury pokojowej i ekstrahuje eterem. Po wysuszeniu nad siarczanem magnezu roztwór eteirowy zateza sie w celu odzyskania kwasu d-2-hydroksy-2-fenylopropionowego. Faze wodna zateza sie do sucha, zawiesza w metanolu i dodaje dwuetyloamine do pH=6,0. Po 1 godzi- nie stania w pokojowej temperaturze wydzielony kwas L-a-hydrazyno-P-fenylopropionowy odsacza sie i rekrystalizuje z wody zawierajacej 0,5 g kwasnego siarczynu sodowego.Przyklad III. Do 7,5 g /0,05 mola/ kwasu L-winowego w 50 ml metanolu dodaje sie w tem¬ peraturze 50°C 21,22 g /0,1 mola/ kwasu L-p-/3,4- -dwuhydroksyfenylo/-a-hydrazynopropionowego w 100 ml metanolu. Mieszanine pozostawia sie do oziebienia. Pobiera sie mala porcje roztworu, za- *5 teza ja, rozciencza eterem, ogrzewa, oziebia, i po- bagietka, az do uzyskania zarodków krysztalów.Zarodki te uzywa sie do mieszaniny, która pozo¬ stawiono w temperaturze 25°C w ciagu 18 go¬ dzin. Mieszanine oziebia sie do temperatury 0°C, saczy, przemywa i suszy otrzymujac sól kwasu L-winowego i kwasu L-i|3-/3,4-dwuhydroksybenzy- lo/-a-hydrazynopropionowego.Do 212,21 g /1,0 mol/ kwasu D,L-P-/3,4-dwuhy- droksyfenylo/-a-hydrazynopropionowego dodaje sie 200 ml 2,5 n roztworu kwasu chlorowodorowego i mieszanine zateza sie do sucha pod zmniejszo¬ nym cisnieniem. Pozostalosc zawiesza sie w 1,4 litra metanolu w temperaturze 60°C, dodaje sie 37,5 g /0,25 mola/ kwasu L-winowego, rozpuszcza 40 sie go i mieszanine pozostawia do oziebienia do temperatury 25°C. Nastepnie mieszanine zaszczepia sie winianem sodowym otrzymanym poprzednio i pozostawia na noc w temperaturze 25°C. Nastep¬ nie mieszanine oziebia sie do temperatury 0—5°C, 45 saczy, przemywa i suszy. Pozostalosc rekrystali¬ zuje sie dwukrotnie z wody otrzymujac sól kwasu L-winowego i kwasu L-0-/3,4-dwuhydroksyfenylo/- -a-hydrazynopropionowego. 57,44 g /0,1 mola/ winianu z poprzedniego etapu 50 zawiesza sie w 250 ml wody i mieszajac oraz ozie¬ biajac dodaje sie lOn roztwór wodorotlenku sodo¬ wego do pH=6,4. Nastepnie mieszanine saczy sie, osad przemywa sie i suszy otrzymujac kwas L-a- -hydrazyno-/3,4-dwuhydroksyfenylo/propionowy 55 topniejacy z rozkladem w temperaturze 197°C, o [a] £=-14° /C=l, 0,ln CHI/ i X °^ankHsCL = =280 m/u, log /3,44/. 60 Dla wzoru CgH^^O^^O obliczono: C^l6,95; H—6,13; N—12,17 znaleziono: C^17,08; H—5,84; N—12,29 Przyklad IV. 212,21 g /1,0 mol/ kwasu D,L- $5 -P-/3,4-dwuhydroksyfenylo/-a-hydrazynopropiono-100 989 9 wego w 1 litrze metanolu nasyca sie w tempera¬ turze 0—5° gazowym chlorowodorem. Po nasyce¬ niu mieszanine pozostawia sie na 24 godziny w temperaturze 20°—25°C i zateza do sucha pod zmniejszonym cisnieniem. Pozostalosc zawiesza sie w 2 litrach metanolu, dodaje sie 27,01 g /0,5 mola/ metanolanu sodowego, a nastepnie mieszanine sa¬ czy sie i przemywa. Uzyskany przesacz zateza sie do objetosci 2 litrów i dodaje 100,1 g /0,5 mola/ kwasu d-kamforowego. Pobiera sie mala czesc mieszaniny, dodaje sie do niej eteru, ogrzewa a nastepnie oziebia skrobiac scianki naczynia dla wywolania krystalizacji. Pozostaly roztwór zateza sie do polowy objetosci i zaszczepia. Po zaszcze¬ pieniu pozostawia sie mieszanine na 18 godzin w temperaturze 25°C, potem sie ja oziebia do tem¬ peratury 0—5°C, saczy i osad przemywa zimnym metanolem. Po wysuszeniu osad rekrystalizuje sie z izopropanolu otrzymujac sól d-kamfory i L-)3- -/3,4-dwuhydroksyfenylo/- metylu. 63,94 g /0,15 mola/ soli estrowej otrzymanej poprzednio gotuje sie w atmosferze azotu ze 100 ml 2 n roztworu kwasu chlorowodorowego w ciagu 2 godzin. Nastepnie mieszanine oziebia sie do tem¬ peratury 10—15°, alkalizuje do pH=6,4 za pomoca lOn roztworu wodorotlenku sodowego, saczy i o- traymany osad przemywa i suszy. Pozostalosc re¬ krystalizuje sie z wody otrzymujac kwas L-|3-/3,4- -dwuhydroksyfenylo/-a-hydrazynopropionowy o temperaturze topnienia 197°C. PL PL