NL9201855A - Paardedeken. - Google Patents

Description

PAARDEDEKEN

De uitvinding heeft betrekking op een paardedeken, omvattende een van flexibel materiaal vervaardigde deken, waarvan de vorm hoofdzakelijk aangepast is aan de vorm van het paard.

Dergelijke paardedekens zijn algemeen bekend, onder meer uit de brochure "Equestrian Equipment", Worcester, Engeland 1992.

Dergelijke bekende paardedekens zijn voorzien van banden of singels die veelal rond de buik van het paard geleid worden, en aldus de paardedeken fixeren.

Deze brochure toont eveneens paardedekens, waarbij een voortuig of band zich langs de voorzijde van het paard, onder langs de hals van het paard uitstrekt. Deze banden zijn echter niet direkt met de paardedeken verbonden.

Bij het lopen van het paard bewegen de schoudergewrichten bij de voorbenen, welke beweging overdragen wordt naar de deken, zodat hierdoor afwisselend links en rechts een kracht op de paardedeken wordt uitgeoefend, zodat de paardedeken scheeftrekt en geen goede fixatie van de paardedeken op het dier plaatsvindt, omdat geen symmetrische kracht op de paardedeken wordt uitgeoefend.

Hetzelfde geldt overigens voor paardedekens die gefixeerd worden door middel van rond de buik geleide banden. Hierbij is het gevaar van scheeftrekken aanzienlijk.

Het doel van de uitvinding is het verschaffen van een paardedeken, waarbij bovengenoemde nadelen worden vermeden.

Dit doel wordt bereikt door aan de onderzijde van de hals van het paard aangrijpende, met de paardedeken verbonden hoofdzakelijk symmetrische, op de deken een hoofdzakelijke voorwaartse kracht uitgeoefende fixatiemid-delen.

Hierbij zij opgemerkt dat tijdens het lopen van het paard de paardedeken zelf, dat wil zeggen zonder de fixatiemiddelen, in het algemeen aan een naar achteren gerichte kracht wordt onderworpen. Dit wordt veroorzaakt door de haarrichting van de vacht van het paard, waardoor de haren zich in het algemeen naar achteren uitstrekken, en waardoor, tijdens bewegingen van de diverse lichaamsdelen van het paard, een naar achteren gerichte kracht op de paardedeken wordt uitgeoefend. Deze krachten worden goed weerstaan door de aan de voorzijde van het paard plaatsvindende fixatie door middel van de aan de onderzijde van de hals van het paard aangrijpende, met de paardedeken verbonden, hoofdzakelijk symmetrische fixatiemiddelen.

Volgens een eerste uitvoeringsvorm worden de fixatiemiddelen gevormd door een onder de hals van het paard aangrijpende, langs de schouderbladen van het paard geleide, met de paardedeken verbonden band, waarvan de einden zich hoofdzakelijk symmetrisch naar achteren uitstrekken. Door de band aldus te geleiden hebben bewegingen, in het bijzonder het lopen van het paard, geen invloed op de door de band op de deken uitgeoefende krachten.

Volgens een andere voorkeursuitvoeringsvorm zijn de banden zodanig naar achteren geleid, dat zij elkaar achter de schoft van het paard kruisen. Hierdoor wordt een extra fixatie verkregen.

Onder band wordt niet alleen een band volgens normale spraakgebruik verstaan, doch evenzeer een riem of, wanneer de band zich langs de paardedeken uitstrekt, eveneens een zoom of andere vorm van versteviging van de stof van de paardedeken. Tevens vallen van gespen en/of elastische stukken voorziene banden onder de hier gebezigde definitie van banden.

Vervolgens zal de uitvinding worden toegelicht aan de hand van bijgaande tekeningen, waarin voorstellen: fig. 1: een perspectivisch aanzicht van een paard met een paardedeken volgens een eerste uitvoeringsvorm van de uitvinding? fig. 2: een gedeeltelijk weggebroken perspectivisch aanzicht van een paard met een paardedeken volgens een tweede uitvoeringsvorm van de uitvinding? fig. 3: een perspectivisch aanzicht van een paard met een paardedelen volgens een derde uitvoeringsvorm van de uitvinding? en fig. 4: een zijaanzicht van een paard met de in fig. 1 afgebeelde paardedeken, waarbij het paard zijn hoofd naar beneden houdt.

In fig. 1 is een paard 1 afgebeeld, welk paard een paardedeken 2 draagt. De paardedeken 2 omvat een band 3 die aan de voorzijde van het paard langs de onderkant van de hals 4 van het paard geleid is. Vandaar strekt de band 3 zich aan weerszijden van het lichaam van het paard naar achteren uit, waarbij de band 3 enigszins naar boven geleid wordt, beide bandhelften zich langs de schoft 5 van het paard uitstrekken, en elkaar achter de schoft raken. Vanaf het raakpunt strekken beide banden zich naar achteren toe over de rug van het paard heen uit. Het is uiteraard mogelijk dat een van de banden aldaar wordt weggelaten, zodat zich slechts een enkele band langs de rug van het paard uitstrekt.

Vanaf een plaats 6 aan de zijde van de hals 4 van het paard strekken zich aan weerszijden secundaire banden 7 uit. Beide secundaire banden 7 zijn verbonden met de band 3.

Vervolgens is op de gebruikelijke wijze een lap van zacht flexibel materiaal, bijvoorbeeld wol, jute of een kunststof met de banden verbonden, zodat het materiaal de eigenlijke paardedeken 2 vormt. Hierbij is het materiaal bijvoorbeeld door stikken met de band en de secundaire banden 7 verbonden.

Bij het lopen van het paard zullen, zoals uit fig. 1 blijkt, de schoudergewrichten 8 van het paard afwisselend naar voren bewegen, hetgeen geen uitwerking heeft op de paardedeken, omdat op die plaats de paardedeken ruim gesneden is, zodat deze beweging zonder hinder voor het dier mogelijk is. De plaats, waarop de band 3 aan de voorzijde van het paard rust, is in het algemeen in rust, zodat een goede fixatie van de band 3 en aldus eveneens van de secundaire banden 7 en de eigenlijke paardedeken wordt verkregen. Door de in het algemeen door de vacht van het paard veroorzaakte, naar achteren gerichte kracht worden de banden 3 en 7 strak getrokken, zodat het gevaar van "afzakken" wordt vermeden.

Bij de in fig. 2 afgebeelde uitvoeringsvorm is op de schoft 5 van het paard een vulstuk 9 aangebracht.

Dit vulstuk draagt zorg voor een extra fixatie van de paardedeken op het paard. Bij voorkeur is het vulstuk 9 door middel van stiknaden met de paardedeken verbonden.

Een ander verschil met de in fig. 1 afgebeelde uitvoeringsvorm ligt in de zich schuin naar boven en naar , / f achteren uitstrekkende tertiaire banden 13. Deze strekken zich aanvankelijk uit onder een hoek tussen 90° en 30°, bij voorkeur tussen 70° en 50°, en in het bijzonder ongeveer 60° met de horizontaal. Tijdens het verdere verloop van de tertiaire band wordt het verloop meer door de boiling van de ribbenkast van het paard bepaald. Essentieel is dat de einden van de banden niet met de rugnaad zijn verbonden. Deze banden oefenen een extra kracht uit, zodat scheeftrekken van de paardedeken wordt voorkomen.

Verder wijkt de in fig. 2 afgebeelde uitvoeringsvorm af door het feit dat een buikband 11 is aangebracht die door middel van een gesp 12 wordt gesloten. Deze zorgt voor een extra fixatie.

De in fig. 3 afgebeelde uitvoeringsvorm onderscheidt zich door het feit dat de band 3 kruisend is aangebracht, hetgeen wil zeggen dat de band 3 zichzelf achter de schoft 5 van het paard kruist en zich vervolgens in de oorspronkelijke richting naar beneden toe uitstrekt. De ervaring heeft geleerd dat dit bij eventuele geringe bewegingen van de hals van het paard een compenserende werking uitoefent, zodat scheeftrekken wordt voorkomen. De band 3 is aan zijn einde dan ook met de secundaire band 7 verbonden.

Bij deze uitvoeringsvorm is in het materiaal van de paardedeken een split 13 aangebracht, hetgeen het schoudergewricht voldoende speelruimte geeft.

Ten slotte toont fig. 4 hoe bij het naar beneden bewegen van het hoofd 14 van het paard de hals enigszins naar beneden beweegt. Aldus wordt een voorwaarts gerichte kracht op de paardedeken uitgeoefend. Deze kracht trekt de paardedeken in zijn geheel wel iets naar voren, en dit kan beschouwd worden als een correctie van de door de vacht van het paard op de paardedeken uitgeoefende kracht.

Claims (11)

1. Paardedeken, omvattende een van flexibel materiaal vervaardigde deken, waarvan de vorm hoofdzakelijk aangepast is aan de vorm van het paard, gekenmerkt door aan de onderzijde van de hals van het paard aangrijpende, met de paardedeken verbonden hoofdzakelijk symmetrische, op de deken een hoofdzakelijke voorwaartse kracht uitgeoefende fixatiemiddelen.

2. Paardedeken volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de fixatiemiddelen gevormd worden door een onder de hals van het paard aangrijpende, langs de schouderbladen van het paard geleide, met de paardedeken verbonden band, waarvan de einden zich hoofdzakelijk symmetrisch naar achteren uitstrekken.

3. Paardedeken volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat de band zich aan de binnenzijde van de paardedeken uitstrekt.

4. Paardedeken volgens conclusie 2 of 3, met het kenmerk, dat de band zich aan weerszijden van de schoft uitstrekt.

5. Paardedeken volgens conclusie 4, met het kenmerk, dat de bandeinden achter de schoft met elkaar verbonden zijn.

6. Paardedeken volgens conclusie 5, met het kenmerk, dat de banden achter de schoft kruisen.

7. Paardedeken volgens conclusie 5 of 6, mat het kenmerk, dat vanaf de banden zich met de paardedeken verbonden secundaire banden naar achteren uitstrekken.

8. Paardedeken volgens een van de voorafgaande conclusies, met het kenmerk, dat vanaf de banden zich schuine banden schuin naar boven en naar achteren over de boiling van de ribbenkast van het paard uitstrekken.

9. Paardedeken volgens conclusie 8, met het kenmerk, dat de schuine banden aan hun vrije einde niet verbonden zijn met de rugnaad van de paardedeken.

10. Paardedeken volgens conclusie 8 of 9, met het kenmerk, dat de schuine banden zich onder een hoek met een waarde tussen 90° en 30°, bij voorkeur tussen 70° en 50°, en in het bijzonder ongeveer 60°, met de horizontaal uitstrekken.

11. Paardedeken volgens een van de conclusies 4-10, gekenmerkt door een zich over de schoft heen uitstrekkend vulstuk.