NL8920901A - Werkwijze voor het behandelen en voorkomen van verlies van botmassa. - Google Patents

Description

VO 3123

Titel: Werkwijze voor het behandelen en voorkomen van verlies van botmassa.

De onderhavige uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het behandelen en voorkomen van metabolische botstoringen gekenmerkt door het verlies van botmassa of door een onevenredig laag botmineraalgehalte.

Meer in het bijzonder heeft de onderhavige uitvinding betrekking op een werkwijze voor het behandelen of voorkomen van diverse bekende vormen van osteoporose, zoals osteoporose na de menopauze, door ouderdom en door steroïden geïnduceerd, of andere ziektevormen waarvan één van de kenmerken het verlies van botmassa of verlaagd mineraalgehalte is. Nog meer in het bijzonder heeft de uitvinding betrekking op een werkwijze voor het behandelen of voor het verminderen van het verlies van botmassa bij vrouwen die de menopauze ingaan of die de menopauze gehad hebben.

Talrijke metabolische botverstoringen zijn in de medische wereld bekend die gekenmerkt worden door het verlies van botmassa of onevenredige mineralisatie van bot. Deze verstoringen omvatten post-menopauzale osteoporose, seniele osteoporose, renale osteodystrofie, door corticosteroïden geïnduceerde osteopenia en anticonvulsante osteomalacia. Van deze verstoringen worden de post-menopauzale en de seniele osteoperose het meest gevonden in de normale medische praktijk. Als groep vormen deze botverminderende ziekten een groot en groeiend gezondheidsprobleem in de Verenigde Staten. Te zamen veroorzaken deze meer dan één miljoen botbreuken per jaar, in hoofdzaak van de ruggegraat, de heup en de onderarm en veroorzaken een jaarlijkse post van 6 tot 7 miljard dollar van de Amerikaanse samenleving. Ongelukkigerwijs zal het voorkomen van deze botstoringen zich significant toenemen met de stijging van de gemiddelde leeftijd van de bevolking.

Ondanks verschillende oorzaken ontwikkelen de bovengenoemde metabolische botverstoringen gedurende een verlengde periode van negatieve calciumbalans. Deze overeenkomst van de verschillende verstoringen suggereert dat middelen die de intestinale calciumabsorpties stimuleren effectief kunnen zijn in het herstellen van de calciumbalans en daarbij in het behandelen of voorkomen van de ontwikkeling van dergelijke botverstoringen. Het is reeds lang bekend dat vitamine D een critische rol speelt bij het stimuleren van calciumabsorptie en het reguleren van het calciummetabolisme. De ontdekking van de actieve vormen van Vitamine D, (M.F. Holick et al., Proc. Natl. Acad. Sci. USA 68, 803-804 (1971); G. Jones et al., Biochemistry 14, 1250-11256 (1975)) en actieve Vitamin D analoquen (M.F. Holick et alk., Sciense 180, 190-191 (1973); Η.Y. Lam et al., Science 186, 1038-1040 (1974)), veroorzaakte veel opwinding en speculatie omtrent de bruikbaarheid van deze verbindingen in de behandeling van botverminderende verstoringen.

Dierstudies ter onderzoeking van het effect van deze actieve Vitamine D verbindingen, suggereerden dat dergelijke verbindingen nuttig zouden kunnen zijn in het verstellen van de calciumbalans. Bovendien bleek uit een vroegere klinische studie dat toediening van 0,5 μg/dag van 1,25-dihydroxycholecalciferol (1,25 Vitamine D3) aan een groep van vrouwen na de menopauze, een verbetering gaf van de intestinale calciumabsorptie, evenals van de calciumbalans van deze vrouwen. Op deze basis is in het Amerikaanse octrooischrift 4,225,596 ("596 Octrooi") de toepassing van 1,25 Vitamine D3 beschreven en geoctrooieerd voor het verhogen van de calciumabsorptie en retentie. Een dergelijke toepassing werd ook geclaimd in hetzelfde octrooi voor 1,25 dihydroxyergocalciferol (1,25 Vitamine D2) en la-hydroxyergocalciferol (Ία-Vitamine D2), waarvan in het octrooi gezegd wordt dat deze uitstekend zijn en gemakkelijk gebruikt kunnen worden in plaats van het 1,25 dihydroxycholecalciferol.

De beste indicator voor de effectiviteit van Vitamine D verbindingen voor het voorkomen en behandelen van botverminderende verstoringen is het bot zelf, eerder dan de calciumabsorptie of de calciumbalans. Meer recente klinische gegevens wijzen erop dat bij de doseringen die aangegeven zijn in het '596 Octrooi, 1,25 Vitamine D3 heeft op zijn hoogst een beperkte effectiviteit bij het voorkomen of herstellen van verlies van botmassa of botmineraalgehalte (S.M. Ott and C.H. Chesnut, In: J. Jensen et al., eds., Norhaven A/S, Viborg, p. 83 (1987); J.C. Gallagher et al., 7th Workshop on Vitamin D, Rancho Mirage, p. 196 (1988); J. Aloia et al., Amer. J. Med. 84:401-408 (1988)).

Te zamen blijkt uit deze klinische studies met 1,25 Vitamine D3 en een andere uitgevoerd met Ία-Vitamine D3 (M, Shiraki et al., Endocrinol. Japan 32,305-315 (1985), dat. de capaciteit van deze middelen voor het herstellen van verloren botmassa of botmineraalgehalte gerelateerd is aan de dosering. Uit deze studies blijkt echter ook dat bij de doseringen die vereist zijn om de middelen werkelijk effectief te laten zijn, de toxiciteit in de vorm van hypercalcemia en hypercalciuria een groot probleem wordt. Derhalve resulteerden pogingen om de hoeveelheid van 1,25 Vitamine D3 tot boven 0,5 μg/per dag te verhogen regelmatig in toxiciteit. Bij doseringsniveau's van minder dan 0,5 μg/per dag werden geen effecten op het bot waargenomen.(Zie G.F. Jensen et al., Clin. Edocrinol. 16, 515-524 (1982); C. Cristiansen et al., Eur. J. Clin. Invest.

11, 305-309 (1981) Gebleken is dat 2μg/per dag aan la-Vitamine D3 effectief was bij het verhogen botmassa bij patiënten die seniele osteoporose vertoonden (O.H. Sorensen et al., Clin. Endocrinol. 7, 169S-175S (1977). Gegevens van klinische studies in Japan, een bevolking met een laag calciumopname, geven aan dat er een effect is met Ία-Vitamine D3 als deze toegediend wordt in een hoeveelheid 1 μg/per dag (M. Shiraki et al., Endocrinol. Japan. 32:305-315 (1985); H. Orimo et al.,

Bone and Mineral 3, 47-52 (1987). Bij 2 μg/per dag treedt echter toxiciteit op met Ία-Vitamine D3 in circa 67 procent van de patiënten en bij 1 μg/per dag bedraagt dit percentage circa 20 procent.

Derhalve blijkt uit de bekende literatuur dat vanwege hun toxiciteit, 1 gehydroxyleerde Vitamine D verbindingen alleen toegediend kunnen worden bij doseringen die op z'n hoogst matig effectief zijn voor het voorkomen of behandelen van verlies van bot of botmineraalgehalte. Door Aloia wordt inderdaad aanbevolen dat alternatieve toedieningswijzen gezocht worden, waarmee de toxiciteitsproblemen vermeden worden en die het mogelijk maken hogere doseringsniveau's te bereiken. (J. Aloia et al., Amer. J. Med. 84:401-408 (1988).

De onderhavige aanvrage beschrijft een methode waarbij de botvormende activiteit van 1-gehydroxyleerde Vitamine D verbindingen beschikbaar gemaakt wordt voor het op veilige wijze voorkomen of behandelen van botverminderende verstoringen. Met uitzondering van de gegevens die hierin verschaft wordt zijn geen klinische gegevens beschikbaar met betrekking tot de 1-gehydroxyleerde Vitamine D2 verbinding. Desalniettemin zijn in de stand van de techniek dergelijke verbindingen beschouwd als in hoofdzaak equivalent aan hun Vitamine D3 tegenhangers. Derhalve als in de stand van de techniek aangegeven wordt dat vanwege de extreme toxiciteit Ία-Vitamine D3 niet veilig toegediend kan worden bij normale calciumopnames in overmaat van 2 μg/per dag, zal een deskundige dit zo interpreteren dat dezelfde waarschuwing ook betrekking heeft op Ία-Vitamine D2. In. de loop van onze onderzoekingen hebben wij Ία-Vitamine D2 vergeleken met Ία-Vitamine D3. loc-Vitamine D2 is even actief als la-Vitamine D3 bij het herstel van Engelse ziekte, de stimulatie van intestinale calciumabsorptie en bij de verhoging van serumanorganisch fosfor bij ratten met Engelse ziekte. (G. Sjoden et al., J. Nutr. 114, 2043-2046 (1984). In hetzelfde dierenlaboratorium hebben wij ook gevonden dat Ία-Vitamine D2 5 tot 15 keer minder toxisch is dan Ία-Vitamine D3 (G. Sjoden et al., Proc. Soc. Exp. Biol. Med. 178, 432-436 (1985).

Er is nu gevonden dat Ία-Vitamine D2 veilig toegediend kan worden aan mensen die lijden aan of een neiging hebben tot verlies van botmassa of botmineraalgehalte bij doseringen van meer dan 3 μg/per dag.

De onderhavige uitvinding kan gebruikt worden bij alle botverminderende verstoringen die reageren op de toediening van actieve vormen van Vitamine D, waaronder renale osteodystrofie, anticonvulsante osteomalacia, hypofosfatemische Vitamine D en resistente Engelse ziekten, pseudo-deficiëntie (Vitamine D-afhankelijk) Engelse ziekte, voedings- en malabsorptieve Engelse ziekte, osteomalacia en osteopenias secundair aan hypoparathyroïdisme, post-chirurgische hypoparathyroïdisme, idiopatische hypoparathyroïdisme, pseudo-parathyroïdisme en alcoholisme.

De onderhavige aanvrage kan ook toegepast worden bij die botverminderende verstoringen die geclassificeerd worden als osteoporose, meer in het bijzonder post-mer.opauzaal osteoporose, seniele osteoporose, idiopatische osteoporose, immobilisatie osteoporose, post-lactationale osteoporose, glucocorticoïde, alcohol of geneesmiddel geïnduceerde osteoporose, jeugdosteoporose, osteoporose secundair aan gonadale insufficiëntie, ondervoeding, hyperprolactinemia, of verstoringen van het maag- darmkanaal, lever of nieren en osteoporose die een gevolg is van een eerdere osteomalacia, chronische verstoringen betrekking hebbend op het beenmerg en erfelijke vormen van osteoporose, zoals osteoporose imperfecta en varianten daarvan en andere erfelijke verstoringen van bindweefsel.

Voorbeeld 1

Zes vrouwen met post-menopauzale osteoporose werden aangeworven in een open labelstudie. De geselecteerde patiënten hadden leeftijden tussen 55 en 75 jaar en vertoonden een L2-L3 vertebrale botmineraaldichtheid tussen 0,7 en 1,05 g/cm2, bepaald met een LUNAR Radiation dual photon absorptiometer. (De gemiddelde botmineraaldichtheid in vrouwen met osteoporose bedraagt ongeveer 0,85 ± 0,17 g/cm2, zodat deze grenzen corresponderen met ongeveer de 15e tot het 85ste percentiel).

Bij toelating tot de studie ontvingen alle patiënten instructie met betrekking tot het selecteren van een dagelijks dieet dat 400 tot 600 mg. calcium bevat. Het naleven van dit dieet werd wekelijks geverifieerd aan de hand van 24-uurs voedseltabellen en door interviews met elke patiënt.

Alle patiënten voltooiden een basislijnperiode van 1 week, een behandelingsperiode van 5 weken en een nabehandelingsobservatie periode van 1 week. Gedurende de behandelingsperiode dienden de patiënten zichzelf oraal Ία-Vitamine D2 toe in een initiële dosis van 0,5 pg/per dag in de eerste week en in successievelijk hogere doseringen van 1,0, 2,0 4,0 en 5,0 μg/per dag in elk van de volgende vier weken. Alle doseringen werden toegediend voor het ontbijt.

Bloed- en urinesamenstelling werden op wekelijkse basis gecontroleerd gedurende de studie. Belangrijke bepalingen omvatten de (vasten) serumniveau's van calcium, fosfor, osteocalcine, creatinine en bloedureumstikstof. Essentiële urinebepalingen omvatten de 24-uurs afscheiding van calcium, fosfor en creatinine.

Gegevens uit de studie tonen duidelijk aan dat Ία-Vitamine D2 veilig toegediend kan worden op hoge doseringsniveau’s. Zoals aangegeven in Tabel 1 verdroegen alle zes patiënten een 4 μg/per dag dosering van deze verbinding zonder het vertonen van hypercalciuria (>350 mg/24 uur) of hypercalcemia (>11,0 mg/dL). Vijf patiënten verdroegen een 5 μg/per dag dosering zonder bijeffecten, terwijl de 6e patiënt een milde hypercalciuria vertoonde, zonder bijkomende hypercalcemia, bij deze dosering.

TABEL A

Doseringsresponsverhouding tussen oraal toegediende Ία-Vitamine D2 en "vasten" serum en 24-uursurinaire calciumwaarden in patiënten met post-menopauzale osteoporose.

Dosis Serum Ca 24-uurs urinair Ca _Gem. ± SE Bereik_Gem. ± SE_Bereik_ 0,5 μς/ά 9,80 ± 0,10 (9,51-10,20) 121,8 ± 17,2 (55, 3-180,0) 1.0 " 9,81 ± 0,08 (9, 61-10, 18) 132,2 ± 16, 7 (67, 8-187,1) 2.0 ” 9,87 ± 0, 15 (9,58-10,56) 169, 9 ± 16,4 (110,5-215,1) 4.0 " 9,92 ± 0,10 (9,65-10,33) 193,9 ± 30,1 (133,8-324,1) 5.0 "_9,80 ± 0,09 (9, 61-10,15) 221,3 ± 37,0 (149,9-405,9)

Additionele bloed en urinegegevens uit deze klinische studie onderbouwden de conclusie dat Ία-Vitamine Dz veilig toegediend kan worden bij hoge doseringen. In het bijzonder had deze verbinding geen negatief effect op de nierfunctie, zoals bepaald door de creatinine verwijdering en bloedniveau's van ureumstikstof. Ook had het geen invloed op de urine excretie van hydroxyproline, hetgeen de afwezigheid aangeeft van enig stimulator effect op botresorptie. De verbinding had geen effect op enige routinematig gecontroleerde serumparameter, hetgeen duidt op de afwezigheid van negatieve metabolische effecten.

Een positief effect van Ία-Vitamine D2 op calcium homeostase was duidelijk uit de matige toenamen in de 24-uurs urinaire calciumniveau1s (zie Tabel A), hetgeen bevestigd dat de verbinding de intestinale calciumabsorptie verhoogd.

Voorbeeld 2

Een klinische studie is uitgevoerd met patiënten die lijden aan post-menopauzale osteoporose, met een leeftijd tussen 55 en 75 jaar. De studie omvat tot 120 patiënten die willekeurig verdeeld zijn in drie behandelingsgroepen en die 12 tot 18 maanden loopt. Twee van de behandelingsgroepen ontvangen constante doseringen van Ία-Vitamine D2,(u.i.d.; twee verschillende doseringsniveau*s boven 3,0 μg/per dag) en de andere groep ontvangt een overeenkomstige placebo. Alle patiënten handhaven een normaal gebruik van calcium in het dieet (500 tot 800 μg/per dag) en gebruiken geen calciumsupplementen. De effectieviteit wordt geëvalueerd aan de hand van voor- en nabehandelingsvergelijkingen van de patiëntgroepen met betrekking tot (a) totale lichaamscalciumretentie, (b) radiale en spinale botmineraaldichtheid, bepaald door dual-photon absorptiometry (DPA) of dual-energy x-ray absorptiometry (DEXA), (c) botbiopsies van het darmbeentop (iliac crest), en (d) bepalingen van serumosteocalcine. De veiligheid wordt geëvalueerd door vergelijkingen van urinair hydroxyproline excretie, serum en urine calciumniveau's, creatine verwijdering, bloed ureumstikstof en andere routinebepalingen.

De resultaten tonen patiënten behandeld met Ία-Vitamine D2 een signicicant hoger totaal lichaamscalciumgehalte en radiale en spinale botdichtheden vertonen in vergelijking met patiënten die behandeld zijn met een placebo. De behandelde patiënten vertonen ook significante verhogingen in serumosteocalcine. Botbiopsies verkregen van de behandelde patiënten tonen dat Ία-Vitamine D2 de normale botvorming stimuleert. De gecontroleerde veiligheidsparameters bevestigen een insignificant voorkomen van hypercalcemia of hypercalciuria, of andere metabolische verstoringen met de Ία-Vitamine D2 therapie.

vaarbeeld 3

Een klinische studie wordt uitgevoerd met gezonde vrouwen na de meno-pauze met de leeftijd tussen 55 en 60 jaar. De studie omvat tot 80 patiënten willekeurig verdeeld in twee behandelingsgroepen en loopt gedurende 12 tot 18 maanden. Eén behandelingsgrope ontvangt een constante dosering van Ία-Vitamine D2 (u.i.d.; doseringsniveau boven 3,0 μς/per dag) en de andere ontvangt een overeenkomstig placebo. De studie wordt uitgevoerd zoals aangegeven in Voorbeeld 2.

De resultaten tonen dat patiënten behandeld met Ία-Vitamine D2 verminderd verlies vertonen aan totaal lichaamscalcium, en radiale of spionale botdichtheden in vergelijking met basislijnwaarden. Patiënten behandeld met een placebo vertonen daarentegen significante vermindering ten aanzien van deze parameters in vergelijking met de basislijnwaarden. De gecontroleerde veiligheidsparameters bevestigen de veiligheid van langdurige Ία-Vitamine D2 toediening op deze niveau's.

Voorbeeld 4

Een twaalf maanden durende, dubbelblinde placebo gecontroleerde klinische beproeving wordt uitgevoerd met 30 mannen en vrouwen met nierziekten die chronische hemeodialyse ondergaan. Alle patiënten kregen eerst een 8-weekse controleperiode gedurende welke deze een onderhoudsdosis van Vitamine D3 (400 Iü/per dag) ontvangen. Na deze controleperiode worden de patiënten willekeurig verdeeld in twee behandelingsgroepen: een groep ontvangt een constante dosering van Ία-Vitamine D2 (u.i.d.; dosering meer dan 3,0 μg/per dag) en de andere groep ontvangt een overeenkomstig placebo. Beide behandelingsgroepen ontvangen een onderhoudsdosering van Vitamine D3, handhaven een normale opname van calcium in een dieet en gebruiken geen calciumsupplementen. De werking wordt geëvalueerd door pre- en postbehandelingsvergelijkingen van de twee patiëntengroepen met betrekking tot (a) directe metingen van intestinale calciumabsorptie, (b) totale lichaamscalciumretentie, (c) radiale en spinale botmineraaldichtheid en (d) bepalingen van serumcalcium en osteocalcine. De veiligheid wordt geëvalueerd door regelmatig controle van het serumcalcium.

Analyse van de klinische gegevens toont aan dat Ία-Vitamine D2 een significante verhoging geeft van serumosteocalcine niveau's en intestinale calciumabsorptie, bepaald door directe metingen onder toepassing van een dubbel-isotooptechniek. Patiënten behandeld met deze verbinding vertonen genormaliseerde serumcalcium niveau's, stabiele waarden voor totaal lichaamscalcium en stabiele radiale en spinale botdichtheden in vergelijking tot basislijnwaarden. Patiënten die behandeld zijn met de placebo vertonen daarentegen frequente hypocalcemia, significante verminderingen van het totale lichaamscalciumgehalte en de radiale en spinale botdichtheid. Een insignificante voorkomen van hypercalcemia wordt bij de behandelde groep aangenomen.

De voorafgaande voorbeelde tonen aan dat Ία-Vitamine D2 effectief is in het voorkomen van of het herstellen van het verlies van botmassa of botmineraalgehalte, terwijl tevens substantieel minder toxisch is dan Ία-Vitamine D3. Het zal duidelijk zijn dat hoewel de voorgaande voorbeelden gericht zijn op de toepassing van Ία-Vitamine D2, dat andere verbindingen binnen de omvang van de conclusies ook toegepast kunnen worden in de behandeling van deze uitvinding met in hoofdzaak equivalente resultaten. Bijvoorbeeld 1,25 Vitamine D2 vertoont een activiteit die equivalent is aan 1,25 Vitamine D3 en is ook significant minder toxisch dan de overeenkomstige Vitamine D3. Ook binnen een omvang van de conclusies valt het toedienen van effectieve doseringen van de verbinding van formule 1 samen met de toediening van andere Vitamine D verbindingen, hormomen of andere middelen waarvan bekend is dat deze de botvorming stimuleren in personen die last hebben van of neiging hebben tot verlies van botmassa of botmineraalgehalte.

Dergelijke andere Vitamine D verbindingen omvatten Vitamine D, 250H Vitamine D, 1,25 Vitamine D3, Ία-Vitamine D3 en chemische varianten die de karakteristieken van deze Vitamine D verbindingen behouden en die als equivalenten beschouwd worden.

Dergelijke hormonen en andere middelen omvattende voorbeeld geconjugeerde estrogenen of equivalenten ervan, calcitonine, bifosfonaten, calciumsupplementen, cobalamine, pertussistoxine en boor. Mogelijke doseringsbereiken voor deze mede toegediende middelen zijn overgenomen in Tabel B.

TABEL B

MOGELIJKE ORALE DOSERINGSBEREIKEN VOOR DIVERSE MIDDELEN DIE SAMEN MET Ια-HYDROXYVITAMINE D2 TOEGEDIEND WORDEN.

Middel Breed Dosisbereik Meeste voorkeur

Voorkeur

Geconjugeerde 0,3-5,0 0,4-2,4 0,6-1,2 estrogenen of equivalent (mg/per dag

NaF (mg/per dag 5-150 30-75 40-60

Calcitonine 5-800 25-500 50-200 (Iü/per dag

Bifosfonaten 50-2000 100-1500 250-1000 (mg/per dag)

Calcium- supplementen 250-2500 500-1500 750-1000 (mg/per dag)

Cobalamine 5-200 20-100 30-50 (|lg/per dag)

Pertussis Toxine 0,1-2000 10-1500 100-1000 (mg/per dag)

Boor 0,10-3000 1-250 2-100 (mg/per dag)___

Hoewel de voorbeelden uitgaan van orale toediening is het duidelijk dat de verbindingen ook anders toegediend worden, zoals intranasaal, transdemaal, intrarectaal, intravaginaal, subcutaan, intraveneus en intramusculair.

Doseringsvormen van Ία-Vitamine D2 kunnen bereikt worden door het oplossen of suspenderen van de verbinding in of absorberen ervan op niet-toxische farmaceutisch aanvaardbare dragers, zoals bekend is in de techniek. Dergelijke dragers kunnen ofwel vast zijn of vloeibaar, zoals bijvoorbeeld maïszetmeel, lactose, sucrose, pindaolie, olijfolie, neutrale olie en propyleenglycol. Als een vaste drager gebruikt wordt kan de verbinding toegediend worden in de vorm van tabletten, capsules, poeders, zetpillen, of lozenges. Als een vloeibare drager toegepast wordt, kan de doseringsvorm zijn zachte gelatine capsules, transdermale pleisters, aerosolsprays, topicale crèmes, siropen of vloeibare suspensies, emulsies of oplossingen. De doseringsvormen kunnen ook excipiënten bevatten, zoals conserveermiddelen, stabiliseringsmiddelen, bevochtigingsmiddelen, emalgatoren, e.d..

Bulkhoeveelheden van Ία-Vitamine D2 voor de uitvoering van de uitvinding kunen gemakkelijk verkregen worden in overeenstemming met de methoden beschreven in de Amerikaanse octrooischriften 3,907,843, 4,195,027, 4,202,829, 4,234,495, 4,260,549, 4,555,364, en 4,554,106.

Claims (23)

1. Werkwijze voor het voorkomen of tegengaan van het verlies van botmassa of botmineraalgehalte in zoogdieren die lijden aan of neiging hebben tot het ontwikkelen van een botverminderende verstoring, omvattende het toedienen aan genoemde zoogdieren van een effectieve hoeveelheid van Ία-Vitamine D2.

2. Werkwijze volgens conclusie 1 waarin genoemde zoogdieren mensen zijn.

3. Werkwijze volgens conclusie 2, waarin genoemde zoogdieren ouder zijn dan 45 jaar.

4. Werkwijze volgens conclusie 2, waarin de mensen vrouwen zijn die hypoestrogeen zijn.

5. Werkwijze volgens conclusie 2, waarin de verbinding toegediend wordt aan vrouwen gedurende of na de menopauze.

6. Werkwijze volgens conclusie 2, waarin de botverminderende verstoring osteoporose is.

7. Werkwijze volgens conclusie 3 of 6, waarin de osteoporose post-menopauzale osteoporose is.

8. Werkwijze volgens conclusie 3 of 6 waarin de osteoporose seniele osteoporose is.

9. Werkwijze volgens conclusie 2, waarin de verbinding toegediend wordt aan vrouwen voorafgaand aan het begin van de menopauze.

10. Werkwijze volgens conclusie 2, waarin Ία-Vitamine D2 toegediend wordt in een hoeveelheid van meer dan 0,3 μg/per dag.

11. Werkwijze volgens conclusie 1, waarin de verbinding in oplossing, in een vloeibare drager die inneembaar door en niet-toxisch is voor genoemde zoogdieren en oraal toegediend wordt of in geïncapsuleerde vorm.

12. Werkwijze volgens conclusie 1, waarin de verbinding toegediend wordt in combinatie met ten minste één hormoon of' ander middel, welke gekenmerkt wordt door de capaciteit van dat hormoon of ander middel om het verlies van botmassa of botmineraalgehalte in zoogdieren te verminderen.

13. Werkwijze volgens conclusie 12, waarin genoemd hormoon of ander middel andere Vitamine D verbindingen, geconjugeerde estrogenen, natriumfluoriden, bifosfonaten, cobalamine, pertussintoxine of boor omvatten.

14. Werkwijze volgens conclusie 1, waarin de toediening van genoemde verbinding parenteraal is.

15. Werkwijze volgens conclusie 14, waarin genoemde toediening plaatsvindt door subcutane, intramusculaire of intraveneuze injectie, door een nasophyrengeale of mucosale absorptie of door transdermale absorptie.

16. Werkwijze volgens conclusie 1, waarin genoemde toediening van de verbinding non-parenteraal is.

17. Farmaceutische samenstelling omvattende de verbinding Ία-Vitamine D2 en een farmaceutisch aanvaardbare drager.

18. Farmaceutische samenstelling volgens conclusie 17, welke verder ten minste één hormoon of een ander middel bevat welk hormoon of middel in staat is verlies van botmassa of botmineraalgehalte in zoogdieren te verminderen, welke zoogdieren lijden aan of neiging hebben tot verlies van botmassa of botmineraalgehalte.

19. Farmaceutische samenstelling volgens conclusie 18, waarin genoemd hormoon of ander middel omvat andere Vitamine D verbindingen, geconjugeerde estrogenen, calcitonine, natriumchloride, bifosfonaten, calciumsupplementen, cobalamine, pertussintoxine of boor.

20. Werkwijze voor het tegengaan of herstellen in een mens van verloren botmassa of botmineraalgehalte, welke verloren botmassa of botmineraalgehalte gerelateerd is aan post-menopauzale osteoporose, omvattende het toedienen aan genoemde mens van: a. Ία-Vitamine D2 in een hoeveelheid van meer dan 3,0 μg/per dag; en b. Het beperken van de calciumopname van genoemde mens tot niet meer dan 800 μg/per dag.

21. De verbinding Ία-Vitamine D2 toegepast als geneesmiddel voor de behandeling van osteoporose.

22. Een geneesmiddel voor de behandeling van osteoporose die als actieve ingrediënt een effectieve hoeveelheid van Ία-Vitamine D2 bevat.

23. Een geneesmiddel voor de behandeling van osteoporose die als actieve ingrediënt Ία-Vitamine D2 bevat.