NL8902991A - Mri inrichting met optimale instelling van de detektieketen en vergroot dynamisch bereik. - Google Patents

Description

De uitvinding heeft betrekking op een magnetische resonantie inrichting voor het bepalen van een spinresonantieverdeling uit spinresonantiesignalen, die opwekbaar zijn in een deel van een objekt dat atomaire spins bevat, zoals kernspins, welke inrichting middelen bevat voor het opwekken van een stationair homogeen magnetisch veld, middelen voor het opwekken van hoogfrequent elektromagnetische pulsen, middelen voor het opwekken van ten minste één op het homogeen magnetisch veld gesuperponeerde magnetische veldgradiênt, een detektieketen met een versterker met instelbare versterking voor het ontvangen, detekteren en bemonsteren van de resonantiesignalen, verwerkingsmiddelen met geprogrammeerde middelen voor het verwerken van de bemonsterde resonantiesignalen, en besturingsmiddelen die ervoor zijn ingericht om genoemde middelen zodanig te besturen dat aan het objekt ter verkrijging van de bemonsterde resonantiesignalen voor beeldreconstructie een aantal maal een puls- en gradiëntsequentie wordt aangelegd, die ten minste een hoogfrequent excitatiepuls bevat ter excitatie van de spins in het homogeen veld en een fasecoderingsgradiënt ter codering van de fase van de spins, waarbij een waarde van een tijdsintegraal over de fasecoderingsgradiënt varieert over de aangelegde puls- en gradiëntsequenties.

Een dergelijke magnetische resonantie inrichting kan bijvoorbeeld worden gebruikt voor het maken van kernspintomogrammen van objekten zoals een (raenselijk) lichaam. Er kunnen afbeeldingen in bijvoorbeeld grijstinten worden gemaakt van protonconcentraties in een plak van het objekt, maar ook spectroscopische afbeeldingen die metabolische informatie bevatten. Bij kernspinresonantie worden radiogolven gebruikt voor excitatie van kernspins. Behalve voor kernspins zou de inrichting ook voor elektronenspins gebruikt kunnen worden, zij het dat er dan voor elektronenspinresonantie gebruikelijke extra hardware nodig is, zoals een excitatie en ontvangstinrichting voor microgolven.

Een dergelijke magnetische resonantie inrichting is bekend uit de Britse octrooiaanvrage No. 2.177.861. De instelmiddelen voor het instellen van de versterking worden bij een dergelijke inrichting gebruikt om bij multiple-echo sequenties de ontvangstketen aan te passen aan variërende signaalsterkten van echoresonantiesignalen voor verschillende NMR-beelden, ten einde vergelijkbare beelden te verkrijgen, te reconstrueren uit bemonsteringen behorend bij overeenkomstige echoresonantiesignalen. De versterking binnen een dataset is hierbij konstant. Hoewel daarbij voor althans multiple-echo sequenties een beter gebruik wordt gemaakt van het dynamisch bereik van de ontvangstketen is dat niet het geval met betrekking tot resonantiesignalen die worden opgewekt ter verkrijging van een dataset voor een NMR-beeld.

Met de uitvinding wordt beoogd een NMR inrichting te verschaffen die optimaal gebruik maakt van de detektieketen bij de acquisitie van resonantiesignalen voor een NMR-beeld.

Een magnetische resonantie inrichting volgens de uitvinding is erdoor gekenmerkt, dat de inrichting verder instelmiddelen bevat om de versterking op een zodanige waarde in te stellen dat de ruisfaktor van de detektieketen nagenoeg onafhankelijk is geworden van de versterking, en dat de besturingsmiddelen er verder voor zijn ingericht om de middelen voor het opwekken van hoogfrequent elektromagnetische pulsen bij verschillende waarden van de tijdsintegraal zodanig aan te sturen, dat bij het opwekken van een excitatiepuls een voorafbepaalde excitatiehoek wordt ingesteld in het geval geen oversturing van de detektieketen zal optreden en dat een zodanige van de voorafbepaalde excitatiehoek afwijkende excitatiehoek wordt ingesteld in het geval oversturing zou optreden. De resonantiesignalen bij hoge profielnummers zullen hierdoor met een voorafbepaalde, gewenste, excitatiehoek geëxciteerd kunnen worden bij optimale instelling van de versterking van de detektieketen, terwijl slechts enkele profielen met een afwijkende excitatiehoek gemeten worden aangezien de maximale amplitude van een resonantiesignaal snel afneemt met toename van het profielnummer en de kans op oversturing van de detektieketen dan ook snel kleiner wordt. De met een afwijkende excitatiehoek gemeten resonantiesignalen worden na bemonstering ervan qua versterking of qua versterking en fase gecorrigeerd, zodanig dat de amplitude en fase ervan althans bij benadering gelijk zijn aan de amplitude en fase van een met de voorafbepaalde excitatiehoek opgewekt resonantiesignaal onder de aanname dat in geen enkele situatie oversturing zou optreden.

Het zij opgemerkt. dat in een artikel over NMR spectroscopie, "An NMR Preamplifier Modification Provides Increased Proton Sensitivity", R.W. Dykstra, Journal of Magnetic Resonance, Vol. 78, No. 3, July 1988, blz. 574-576 een NMR inrichting voor spectroscopie met instelbare voorversterker in de ontvangstketen is beschreven. Daarin wordt onder meer het reeds lang bekende verband tussen ruisfaktor en versterking beschreven.

Een eenvoudige uitvoeringsvorm van een magnetische resonantie inrichting volgens de uitvinding is erdoor gekenmerkt, dat er één afwijkende excitatiehoek is.

Teneinde een meer uniform ruiskarakter over een NMR-beeld te verkrijgen is een uitvoeringsvorm van een magnetische resonantie inrichting volgens de uitvinding erdoor gekenmerkt, dat de geprogrammeerde middelen er verder voor zijn ingericht om sequenties met een afwijkende excitatiehoek te herhalen en om bemonsterde resonantiesignalen van dergelijke sequenties te middelen.

Teneinde het aantal herhalingen, dat nodig zou zijn om voor profielen die met een sequentie met afwijkende excitatiehoek gemeten zijn eenzelfde ruisgedrag in het beeld te verkrijgen als voor profielen die met een sequentie met de voorafbepaalde excitatiehoek zijn gemeten, aanzienlijk te beperken is een uitvoeringsvorm van een magnetische resonantie inrichting volgens de uitvinding erdoor gekenmerkt, dat de geprogrammeerde middelen er verder voor zijn ingericht om op grond van bemonsteringen van het met de sequentie met de afwijkende excitatiehoek verkregen resonantiesignaal die bemonsteringen van het met de sequentie met de voorafbepaalde excitatiehoek verkregen resonantiesignaal te schatten, die na ontvangst van het overloopsignaal genomen zouden zijn, en om de door schatting verkregen bemonsteringen en de buiten overloop verkregen bemonsteringen van de sequentie met de voorafbepaalde excitatiehoek te gebruiken bij beeldreconstructie.

Genoemde en andere, meer gedetailleerde, aspecten zullen worden beschreven en toegelicht aan de hand van tekeningen en voorbeelden.

De uitvinding zal verder worden toegelicht aan de hand van een tekening, waarin figuur 1 schematisch een inrichting volgens de uitvinding weergeeft, figuur 2 een verband tussen de ruisfaktor en de versterkingsfaktor in de detektieketen weergeeft met een optimum instelling van de versterkingsfaktor volgens de uitvinding, figuur 3 een amplitudeverloop van een resonantiesignaal laat zien als funktie van de excitatiehoek en keuzen voor de voorafbepaalde en afwijkende excitatiehoek volgens de uitvinding, en figuur 4 signaalvormen van resonantiesignalen laat zien die in een uitvoeringsvorm van een magnetische resonantie inrichting volgens de uitvinding voorkomen waarbij bemonsteringswaarden in een overloopsituatie worden geschat.

In figuur 1 is schematisch een magnetische resonantieinrichting 1 volgens de uitvinding weergegeven, met zendmiddelen 2 en ontvangstmiddelen 3 voor het respectievelijk zenden van hoogfrequent elektromagnetische pulsen via een zend/ontvangstspoel 4 naar een objekt 5 en ontvangen van magnetische resonantiesignalen, die met de hoogfrequent elektromagnetische pulsen in het objekt 5 worden opgewekt, dat zich in een stationair homogeen magnetisch veld bevindt.

De inrichting 1 bevat middelen 6 voor het opwekken van het stationair veld. De middelen 6 bevatten magneetspoelen 7, en in het geval van weerstandsmagneten of supergeleidende magneten, een gelijkspanningsvoeding 8. Is de inrichting 1 in bedrijf en is het objekt binnen de magneetspoelen 7 geplaatst dan zal in evenwichtstoestand een geringe overmaat aan kernspins (van kernen met een magnetisch moment) met het stationair homogeen veld zijn meegericht. Macroscopisch is dit op te vatten als een magnetisatie M, een evenwichtsmagnetisatie. De inrichting 1 bevat verder verwerkingsmiddelen 9, die gekoppeld zijn met de zendmiddelen 2 (middelen voor het opwekken van hoogfrequent elektromagnetische pulsen) en de ontvangstmiddelen 3, een met de verwerkingsmiddelen 9, en de zendmiddelen 2 gekoppelde procescomputer 10, en weergeefmiddelen 11 voor het weergeven van een kernmagnetisatieverdeling die met geprogrammeerde middelen 12 wordt bepaald uit met de ontvangstmiddelen 3 ontvangen en gedemoduleerde resonantiesignalen, na signaalbemonstering daarvan (detektieketen). Meer gedetailleerd bevatten de zendmiddelen 2 een hoogfrequent oscillator 13 voor het opwekken van een draaggolfsignaal, een modulator 14 voor het in amplitude en/of fase of frequentie moduleren van het draaggolfsignaal, een vermogensversterker 15 en een richtingskoppeling 16, die met de zend/ontvangstspoel 4 gekoppeld is. De zend/ontvangstspoel 4 kan een spoel zijn die het gehele objekt 5 omvat, of een spoel die een gedeelte van het objekt 5 omvat, of een oppervlaktespoel. De hoogfrequentoscillator 13 is gekoppeld met de verwerkingsmiddelen 9 en de modulator 14 met de procescomputer 10. De ontvangstmiddelen 3 voor het ontvangen van de resonantiesignalen bevatten de richtingskoppeling 16 en een ontvangst- en demodulatieeenheid 17. De eenheid 17 is bijvoorbeeld een dubbele fasegevoelige detektor, waarvan de uitgangssignalen met een eerste en een tweede A/D-omzetter 18 en 19 bemonsterd worden. De eerste en tweede A/D-omzetter 18 en 19 zijn gekoppeld met de verwerkingsmiddelen 9. Als er een aparte zend- en ontvangstspoel is dan ontbreekt de richtingskoppeling 16. De inrichting bevat verder middelen 20 voor het opwekken van op het stationair homogeen magnetisch veld gesuperponeerde magnetische veldgradiënten.

De middelen 20 bevatten gradiëntmagneetspoelen 21, 22 en 23 voor het respectievelijk opwekken van een magnetische veldgradiënt Gx, Gy en G„ en een door de procescomputer aanstuurbare voeding 24 voor het t» voeden van de gradiëntmagneetspoelen 21, 22 en 23, die afzonderlijk aanstuurbaar zijn. Bij de getoonde uitvoeringsvorm is de ruimtelijke opstelling van de gradiëntmagneetspoelen zodanig dat de veldrichting van de magnetische veldgradiënten samenvalt met de richting van het stationair homogeen magnetisch veld en dat de gradiëntrichtingen loodrecht op elkaar staan, in fig. 1 aangegeven met drie loodrecht op elkaar staande assen x, y en z. De ontvangst- en demodulatieeenheid 17, die deel uitmaakt van de detektieketen, bevat een versterker 24 met instelbare versterking. De versterker 24 kan gekoppeld zijn met de verwerkingsmiddelen 9 en de versterking kan via een stuurlijn 25 door middel van de geprogrammeerde middelen 12 worden ingesteld. De verwerkingsmiddelen 9 en de procescomputer 10 vormen besturingsmiddelen, die onder besturing van de geprogrammeerde middelen 12, ervoor zijn ingericht om de zend- en ontvangstmiddelen 2 en 3, en de gradiëntmiddelen 20, 21, 22 en 23 zodanig te besturen dat aan het objekt 5 ter verkrijging van bemonsterde resonantiesignalen voor beeldreconstructie een aantal maal een puls- en gradiéntsequentie wordt aangelegd. Er kan bijvoorbeeld een bekende zogenaamde spinwarp puls- en gradiëntsequentie worden aangelegd. Een dergelijke sequentie bevat een hoogfrequent excitatiepuls ter excitatie van de spins in het homogeen veld, onder aanlegging van een plakselektieve gradiënt G_.

L·

Na excitatie wordt een fasecoderingsgradiënt Gy aangelegd ter codering van de fase van de spins, en vervolgens een uitleesgradiënt Gx. Tijdens aanlegging van Gx wordt een dan optredend spinresonantiesignaal bemonsterd. De puls- en gradiëntsequentie kan een aantal maal worden herhaald onder variatie van de waarde van de tijdsintegraal over de fasecoderingsgradiënt. De zo ontstane bemonsterde spinresonantiesignalen worden in de verwerkingsmiddelen 9 door middel van bijvoorbeeld een Fouriertransformatie verwerkt tot een spinresonantieverdeling van een plak van het objekt 5. De spinresonantieverdeling kan met de weergeefmiddelen 11 worden weergegeven, bijvoorbeeld in grijstinten. Behalve spinwarp sequenties kunnen vele andere bekende sequenties worden aangelegd die een fasecoderingsgradiënt bevatten, zoals een spinechosequentie of een FID-sequentie, zowel voor 2D- als voor 3D-metingen.

In figuur 2 is een verband tussen de ruisfaktor F en de versterking G in de detektieketen weergegeven met een volgens de uitvinding optimale instelling van de versterkingsfaktor G, d.w.z. de versterking G is op een zodanige waarde Gq ingesteld dat de ruisfaktor F van de detektieketen nagenoeg onafhankelijk is geworden van de versterking G. Het is ongewenst de versterking verder op te voeren dan nodig is omdat dit ten eerste nauwelijks een verdere verbetering van de ruisfaktor F zou bewerkstelligen en ten tweede er alleen maar toe zou leiden dat de signaalsterkte van het bij maximale uitsturing van de A/D-omzetters 18 en 19 maximaal ontvangbare resonantiesignaal, zonder dat oversturing zou optreden, kleiner zou zijn. De keuze van het optimum is niet zeer kritisch. In een vlak bereik van de FG-kurve kan een waarde voor Gq gekozen worden. Volgens de uitvinding worden bij deze optimum instelling van de versterkingsfaktor puls- en gradiëntsequenties aangelegd met een voorafbepaalde excitatiehoek. Gezien de relatief grote versterking in de detektieketen bij de optimum instelling zullen dan NMR signalen verkregen met sequenties met een laag profielnummer, bijvoorbeeld ky=0,1,2, (ky=[gamma.FOV.tijdsintegraal(Gy.dt)]/(2ir)), waarin gamma een gyroscopische verhouding is, FOV de zogenaamde "field of view" en t de tijd), oversturing van de detektieketen kunnen veroorzaken. Hoge profielnummers zullen i.h.a. geen problemen kunnen veroorzaken bij een dergelijke optimum instelling gezien het relatief lage signaalniveau van de bij deze profielnummers opgewekte resonantiesignalen. Voor profielnummers waarvoor oversturing van de detektieketen zou optreden wordt volgens de uitvinding een afwijkende excitatiehoek gekozen, kleiner of groter dan de voorafbepaalde excitatiehoek zodanig dat geen oversturing van de detektieketen meer zal optreden. In een eenvoudige uitvoeringsvorm worden slechts twee excitatiehoeken gebruikt. Bijvoorbeeld met een proefmeetsequentie wordt dan een profielnummer bepaald waarvan af oversturing optreedt. Detektie van oversturing kan bijvoorbeeld gebeuren met een overloopsignaal 26 uit de A/D-omzetters 18 en 19. Het overloopsignaal 26 wordt toegevoerd aan de verwerkingsmiddelen 9 (zie figuur 1).

Figuur 3 laat een amplitudeverloop A(a) van een resonantiesignaal zien als funktie van de excitatiehoek α en keuzen van de voorafbepaalde excitatiehoek ap en afwijkende excitatiehoeken volgens de uitvinding. De keuze van de voorafbepaalde excitatiehoek ap is in principe onafhankelijk van de in te stellen optimale versterking Gq en hangt bijvoorbeeld samen met een te kiezen puls- en gradiëntsequentie, bijvoorbeeld voor snelle beeldvorming of ter verkrijging van bepaalde beeldkontrasten. Bij relatief lange herhalingstijden van sequenties zal de optimale excitatiehoek 90° bedragen. Bij “steady-state" sequenties zal de optimale excitatiehoek kleiner zijn. In figuur 3 is A(a) voor een "steady-state" sequentie weergegeven. Als de detektieketen overstuurd wordt bij een laag profielnummer k^ dan wordt een kleinere excitatiehoek cs of een grotere excitatiehoek aG gekozen. Op de met een kleinere of grotere excitatiehoek gemeten resonantiesignalen wordt in de verwerkingsmiddelen 9 qua versterking of qua versterking en fase een correctie toegepast. In het geval dat een fasecorrectie nodig is zal veelal een nulde-orde correctie volstaan. De correctie kan zowel voor als na de Fouriertransformatie van de bemonsteringen gebeuren. Om te bereiken dat de te reconstrueren beelden een meer uniform ruiskarakter hebben kunnen de sequenties met afwijkende excitatiehoeken worden herhaald en kan middelen van de resonantiesignalen van de herhaalde sequenties plaatsvinden. Worden proefmeetsequenties uitgevoerd, dan kan een opzoektabel met excitatiehoeken en aantal herhalingen bij waarden van de tijdsintegraal over Gy worden opgebouwd. I.h.a. zullen slechts enkele proefmeetsequenties aan het objekt 5 hoeven worden aangelegd vanwege het sterk afnemen van de amplitude van het resonantiesignaal bij toenemend profielnummer. Alleen voor relatief lage profielnummers zullen er i.h.a. afwijkende excitatiehoeken nodig zijn. Wordt zonder opzoektabel gewerkt dan kan op basis van het overloopsignaal 26 een sequentie met afwijkende excitatiehoek worden aangelegd, en kan de excitatiehoek worden verkleind of vergroot totdat geen overloop meer wordt gedetekteerd.

Figuur 4 laat signaalvormen van resonantiesignalen zien die voorkomen bij een uitvoeringsvorm van een magnetische resonantie inrichting volgens de uitvinding waarbij bemonsteringswaarden in een overloopsituatie worden geschat. Van een signaal Sp verkregen met een sequentie met een voorafbepaalde excitatiehoek ap worden bemonsteringen vóór overloop (vóór het tijdstip t^) en na overloop (na t2) opgeslagen in de verwerkingsmiddelen 9. Daarna wordt bij hetzelfde profiel ky een resonantiesignaal opgewekt met een sequentie met afwijkende excitatiehoek zodanig dat geen overloop optreedt. Dit resonantiesignaal wordt fasegecorrigeerd. Uit bemonsteringen van het fasegecorrigeerde signaal SD worden bemonsteringen van het signaal Sp tussen de tijdstippen t^ en t2 geschat. Bijvoorbeeld worden op de tijdstippen t3 en t4 bemonsteringen sa^ en sa^ van het signaal Sq genomen respectievelijk binnen en buiten het overloopgebied t2~t1 van het signaal Sp. Op het tijdstip t-j wordt een bemonstering saP3 in het overloopgebied t2~t.j van het signaal Sp geschat als saP3=(sap^/saD<j) .sa^, waarin sapij een bemonstering van het signaal Sp is buiten het overloopgebied t2~t^. Op soortgelijke wijze kunnen andere bemonsteringen van het signaal Sp in het overloopgebied t2-t^ worden geschat. Om een betere schatting te verkrijgen kan de sequentie met afwijkende excitatiehoek een aantal maal worden herhaald (bijvoorbeeld vier maal) en kan signaalmiddeling op de signalen SD worden uitgevoerd alvorens bemonsteringen voor het signaal Sp te schatten. Het door schatting aangevulde signaal Sp wordt gebruikt bij de beeldreconstructie. Het voordeel is dat hierbij in het algemeen veel minder herhalingen nodig zijn voor sequenties met afwijkende excitatiehoek dan in het geval dat het gecorrigeerde resonantiesignaal van de sequentie met afwijkende excitatiehoek gebruikt zou worden bij de beeldreconstructie. Laatstgenoemde sequenties zouden namelijk vaak (bijvoorbeeld honderd maal) herhaald dienen te worden om vergelijkbaar ruisgedrag te geven als in een sequentie met de voorafbepaalde hoek, aangenomen dat er geen overloop zou optreden, aangezien bij een afwijkende excitatiehoek een signaalsterkte van het resonantiesignaal van bijvoorbeeld een faktor tien lager zou optreden. Voor bijdrage in ruis betekent dat een faktor honderd.

Het zij nog opgemerkt dat de uitvinding ook bruikbaar is voor multiple-echo sequenties. In dat geval kan een tweedimensionale opzoektabel worden geconstrueerd met als eerste dimensie excitatiehoek en aantal herhalingen en als tweede dimensie het respectieve echovolgnummmer in de multiple-echo sequentie. Hoe verder echter een secundaire echo verwijderd is van de primaire echo in een multiple-echo sequentie, des te kleiner de kans op oversturing van de detektieketen is bij de gekozen optimum instelling van de versterkingsfaktor Gq.

Claims (8)

1. Magnetische resonantie inrichting voor het bepalen van een spinresonantieverdeling uit spinresonantiesignalen, die opwekbaar zijn in een deel van een objekt dat atomaire spins bevat, zoals kernspins, welke inrichting middelen bevat voor het opwekken van een stationair homogeen magnetisch veld, middelen voor het opwekken van hoogfrequent elektromagnetische pulsen, middelen voor het opwekken van ten minste één op het homogeen magnetisch veld gesuperponeerde magnetische veldgradiënt, een detektieketen met een versterker met instelbare versterking voor het ontvangen, detekteren en bemonsteren van de resonantiesignalen, verwerkingsmiddelen met geprogrammeerde middelen voor het verwerken van de bemonsterde resonantiesignalen, en besturingsmiddelen die ervoor zijn ingericht om genoemde middelen zodanig te besturen dat aan het objekt ter verkrijging van de bemonsterde resonantiesignalen voor beeldreconstructie een aantal maal een puls- en gradiëntsequentie wordt aangelegd, die ten minste een hoogfrequent excitatiepuls bevat ter excitatie van de spins in het homogeen veld en een fasecoderingsgradiënt ter codering van de fase van de spins, waarbij een waarde van een tijdsintegraal over de fasecoderingsgradiënt varieert over de aangelegde puls- en gradiëntsequenties, met het kenmerk, dat de inrichting verder instelmiddelen bevat om de versterking op een zodanige waarde in te stellen dat de ruisfaktor van de detektieketen nagenoeg onafhankelijk is geworden van de versterking, en dat de besturingsmiddelen er verder voor zijn ingericht om de middelen voor het opwekken van hoogfrequent elektromagnetische pulsen bij verschillende waarden van de tijdsintegraal zodanig aan te sturen, dat bij het opwekken van een excitatiepuls een voorafbepaalde excitatiehoek wordt ingesteld in het geval geen oversturing van de detektieketen zal optreden en dat een zodanige van de voorafbepaalde excitatiehoek afwijkende excitatiehoek wordt ingesteld in het geval oversturing zou optreden.

2. Magnetische resonantie inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de afwijkende excitatiehoek kleiner is dan de voorafbepaalde excitatiehoek.

3. Magnetische resonantie inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de afwijkende excitatiehoek groter is dan de voorafbepaalde excitatiehoek.

4. Magnetische resonantie inrichting volgens conclusie 1, 2 of 3, met het kenmerk, dat er één afwijkende excitatiehoek is.

5. Magnetische resonantie inrichting volgens conclusie 1, 2, 3 of 4, met het kenmerk, dat de geprogrammeerde middelen ervoor zijn ingericht om een sequentie met een ingestelde excitatiehoek te herhalen met een andere excitatiehoek na ontvangst van een overloopsignaal uit de detektieketen.

6. Magnetische resonantie inrichting volgens conclusie 1, 2, 3, 4 of 5, met het kenmerk, dat de geprogrammeerde middelen er verder voor zijn ingericht om sequenties met een afwijkende excitatiehoek te herhalen en om bemonsterde resonantiesignalen van dergelijke sequenties te middelen.

7. Magnetische resonantie inrichting volgens conclusie 5 of 6, met het kenmerk, dat de geprogrammeerde middelen er verder voor zijn ingericht om op grond van bemonsteringen van het met de sequentie met de afwijkende excitatiehoek verkregen resonantiesignaal die bemonsteringen van het met de sequentie met de voorafbepaalde excitatiehoek verkregen resonantiesignaal te schatten, die na ontvangst van het overloopsignaal genomen zouden zijn, en om de door schatting verkregen bemonsteringen en de buiten overloop verkregen bemonsteringen van de sequentie met de voorafbepaalde excitatiehoek te gebruiken bij beeldreconstructie.

8. Magnetische resonantie inrichting volgens één der voorafgaande conclusies, met het kenmerk, dat de verwerkingsmiddelen een opzoektabel bevatten voor het opzoeken van excitatiehoeken bij verschillende waarden van de tijdsintegraal, welke tabel is opgebouwd op basis van proefmeetsequenties.