NL8600712A

NL8600712A - Magnetische resonatiewerkwijze en inrichting ter bepaling van het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische alfa-puls.

Info

Publication number: NL8600712A
Application number: NL8600712A
Authority: NL
Original assignee: Philips Nv
Priority date: 1986-03-20
Filing date: 1986-03-20
Publication date: 1987-10-16
Also published as: CA1280161C; IL81915A; JPS62236535A; EP0238139B1; IL81915A0; EP0238139A1; DE3763258D1; US4814708A; JP2613878B2

Description

^ * PHN 11.694 j N.V» Philips' Gloeilampenfabrieken te Eindhoven.

Magnetische resonantiewerkwijze en inrichting ter bepaling van het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische oC *-puls.

De uitvinding heeft betrekking op een magnetische resonantiewerkwijze waarbij een deel van een lichaam in een homogeen stationair magneetveld wordt geplaatst en waarbij met een aantal hoogfrequent e-5 lektromagnetische pulsen een aantal resonantiesignalen worden opgewekt, waarvan een aantal worden bemonsterd gedurende een meettijd.

De uitvinding heeft tevens betrekking op een magnetische resonantie- inrichting die bevat: a) middelen voor het opwekken van een stationair homogeen magneetveld, 10 b) middelen voor het opwekken van een hoogfrequent elektromagnetische puls, c) bemonsteringsraiddelen voor het bemonsteren gedurende een meettijd van een, met de onder a) en b) genoemde middelen, opgewekt resonanties ignaal, 15 d) verwerkingsmiddelen voor het verwerken van de door de bemonsterings-middelen geleverde signalen, en e) besturingsmiddelen voor het besturen van de onder b) t/m d) genoemde * middelen voor het opwekken, bemonsteren en verwerken van een aantal resonantiesignalen.

20 Het is bekend dat met een dergelijke werkwijze en inrichting het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische 90*-of 180*-puls vastgesteld kan worden. Bij de bekende werkwijze ter bepaling van het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische 90*-puls wordt een meetcyclus die met een tussentijd een hoog-25 frequent elektromagnetische ^ -puls met bijvoorbeeld kleiner dan 90", en een hoogfrequent elektromagnetische 18Ö“-puls, bevat, een aantal malen herhaald telkens met een andere pulshoek & voor de pulshoek d, waarbij Θ - & +ηαθ met δΘ een positieve hoekverandering wanneer

O U

i?< 90* en n=1 voor de eerste herhaling,n=2 voor de tweede herhaling enz.

30 Omdat de intensiteit van een echoresonantiesignaal bij een pulshoek van 90* het grootst is, kan door het meten van de intensiteiten van de verschillende in de diverse meetcycli opgewekte echoresonantiesignalen 3SC-0 712 V * PHN 11.694 2 door interpolatie het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische puls worden geschat die de magnetisatie over 90° draait. Bij de bepaling van het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische 180°-puls wordt eenzelfde soort & werkwijze uitgevoerd waarbij dan een meetcyclus die met een tussenpoos een hoogfrequent elektromagnetische 90°-puls en een hoogfrequent elektromagnetische -puls met ^ bijvoorbeeld kleiner dan 180" bevat, een aantal malen wordt herhaald met ^ = . Omdat de intensiteit van een echoresonantiesignaal bij een pulshoek van 180° ook het grootst 10 is, kan eveneens op vergelijkbare wijze door het meten van de verschillende intensiteiten van een aantal echoresonantiesignalen en door interpolatie, het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische puls worden geschat, die de magnetisatie over 180* draait.

^ Een bezwaar van de bekende werkwijze is dat tijden tussen de meetcycli voldoende groot moeten zijn, dat wil zeggen veel groter dan de longitudinale relaxatietijd T-j, om ervoor te zorgen dat zich na iedere meetcyclus weer de evenwichtsmagnetisatie instelt door middel van Ti-relaxatie. Dit heeft tot gevolg dat de totale experimenteertijd 20 aanzienlijk groot is, hetgeen nog eens wordt versterkt doordat een relatief groot aantal meetcycli opgewekt dient te zijn om een enigszins acceptabele schatting te maken van het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische 90*- of 180“-puls. Deze aanzienlijk grote experimenteertijd vergroot de bewegingsinvloedengevoeligheid van 25 de bekende werkwijze. Het is bovendien met de bekende werkwijze niet mogelijk om het hoogfrequent vermogen van een andere hoogfrequent elektromagnetische puls te bepalen dan een 90“ of 180“-puls, tenzij het verband bekend is tussen hoogfrequent vermogen en pulshoek, hetgeen meestal slechts bij benadering het geval is.

30

Het is het doel van de uitvinding een magnetische resonantiewerkwijze en inrichting te verschaffen warbij de totale experimenteertijd relatief kort is, de bepaling van het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische 'X*-puls relatief nauwkeurig is en de mogelijkheid bestaat het hoogfrequent vermogen te 35 bepalen van een hoogfrequent elektromagnetische o<*-puls, met c< willekeurig.

Een magnetische resonantiewerkwijze van de in de aanhef ">. ·. - i Λ Λ o* ' j 'ij J i -r > » ( PHN 11.694 3 vermelde soort heeft daartoe volgens de uitvinding het kenmerk dat de hoogfrequent elektromagnetische pulsen drie >x “-pulsen zijn met willekeurig, waarmee vijf echoresonantiesignalen worden opgewekt waaronder één gestimuleerd echoresonantiesignaal, waarbij van deze vijf echoreso-5 nantiesignalen twee worden gecombineerd ter bepaling van het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische “-puls. Wanneer twee hoogfrequent elektromagnetische oC“-pulsen met een tussentijd worden opgewekt, zal een echoresonantiesignaal ontstaan van een ten gevolge van de eerste hoogfrequent elektromagnetische o< “-puls opgewekt 10 FID-signaal. Indien daarna, na enige tijd, een derde hoogfrequent elektromagnetische oc “-puls wordt opgewekt, ontstaan met tussentijden vier echoresonantiesignalen. Eén daarvan is een zogenaamde gestimuleerde echo, een ander is een echoresonantiesignaal van het door de tweede hoogfrequent elektromagnetische o(*-puls gegenereerde echoresonantiesig-15 naai, de overige twee zijn echoresonantiesignalen van een FID-signaal van de eerste respektievelijk de tweede hoogfrequent elektromagnetische o( “-puls.

De bovengenoemde pulssequentie en de ten gevolge van de hierin aanwezige pulsen ontstane echoresonantiesignalen zijn op zichzelf 20 bekend uit Physical Review, 15 november 1950, volume 80 No. 4 pagina 580-594 Hahn. In dit artikel wordt echter geen enkele methode aangegeven ter bepaling van het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent e-lektroraagnetische “-puls.

Een utvoeringsvorm van een werkwijze volgens de uitvinding 25 heeft het kenmerk dat het gestimuleerde echoresonantiesignaal wordt gecombineerd met een ander echoresonantiesignaal. Op deze manier is, zoals later zal blijken, de bepaling van een hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische χ"-puls anzienlijk minder complex.

Een verdere uitvoeringsvorm van een werkwijze volgens de uit-30 vinding heeft het kenmerk dat twee tijdsduren tussen de drie hoogfrequent elektromagnetische o<*-pulsen en de meettijd zodanig worden gekozen dat geen interferentie optreedt tussen, door de drie hoogfrequent elektromagnetisch c<“-pulsen opgewekte, resonantiesignalen. Met name wanneer deze tijdsduren voldoende groot en de meettijd waarin wordt be-35 monsterd' voldoende klein worden genomen, wordt het optreden van hinderlijke interferentieverschijnselen van resonantiesignalen voorkomen.

Een verdere uitvoeringsvorm van een werkwijze volgens de uit-

So ΰ 0 7 J 2 PHN 11.694 4 Z' ^ vinding heeft het kenmerk dat ter voorkoming van onderlinge interferentie tussen, door de drie hoogfrequent elektromagnetische “-pulsen opgewekte ,resonantiesignalen,de magnetische resonantiewerkwijze ten minste twee maal wordt uitgevoerd, telkens met een andere fase van een 5 hoogfrequent elektromagnetische cC°-puls. Hierdoor kunnen interferen- tiesignalen die op echoresonantiesignalen gesuperponeerd zijn door middel van substractie c.q. optelling van deze echoresonantiesignalen geëlimineerd worden.

Een verdere uitvoeringsvorm van een magnetische resonantie- ^ werkwijze volgens de uitvinding heeft het kenmerk dat ter voorkoming van onderlinge interferentie tussen, door de drie hoogfrequent elektro- -magnetische c(“-pulsen opgewekte, resonantiesignalen, gedurende het uitvoeren van althans een gedeelte van de werkwijze, een magnetische veldgradiënt wordt opgewekt.

15

Een verdere uitvoeringsvorm van een magnetische resonantiewerkwijze volgens de uitvinding heeft het kenmerk dat een pulshoek ligt in het interval 150. In de praktijk blijkt het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische ^ -puls met een puls-hoekof in het bovengenoemde interval, het nauwkeurigst bepaald te kunnen ^ worden.

Een verdere uitvoeringsvorm van een magnetische resonantiewerkwijze volgens de uitvinding heeft het kenmerk dat de drie hoogfrequent elektromagnetische «“-pulsen eenzelfde pulshoeken pulsvorm bezitten. Dit vereenvoudigt, zoals later zal blijken, de vaststelling van 25 het hoogfrequent vermogen in belangrijke mate, hetgeen een vereenvoudiging van te gebruiken computermiddelen inhoudt en tevens de te beno-digen computertijd verkleint.

Een verdere uitvoeringsvorm van een magnetische resonantiewerkwijze volgens de uitvinding heeft het kenmerk dat de pulshoek 30 wordt berekend uit de formule: a. j

Wanneer het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische «.“-puls bepaald wordt op de top van het gemeten echore-35 sonantiesignaal dan representeren I respektievelik IMj; de intensiteit van het gestimuleerde echoresonantiesignaal respektievelijk een ander echoresonantiesignaal. In het geval dat het hoogfrequent vermogen, bij ö ^ f. λ τ ; λ Q ’} U Ü J i • & ^ PHN 11.694 5 variatie van de pulshoek c< over de dikte van het geexciteerde vlak, in. het midden van dat vlak bepaald wordt, dan zijn IM en ï de waarde rij.

van de tijdsintegraal van respektievelijk het gestimuleerde echoreso-nantiesignaal en een ander resonantiesignaal.

5 Een verdere uitvoeringsvorm van een magnetische resonantie- werkwijze volgens de uitvinding heeft het kenmerk dat ter correctie van longitudinale relaxatie-invloeden, de magnetische resoantiewerkwijze ten minste twee maal wordt uitgevoerd telkens met een andere waarde voor de tijdsduur tussen de in de tijd tweede en derde hoogfrequent e-lektromagnetische puls.

Een verdere uitvoeringsvorm van een magnetische resonantie-werkwijze volgens de uitvinding heeft het kenmerk dat minstens één van de drie hoogfrequent elektromagnetische oC “-pulsen selectief is. Wanneer bijvoorbeeld de eerste hoogfrequent elektromagnetische c< “-puls in 15 aanwezigheid van een magnetische veldgradiënt G.3 is opgewekt, dan zal een echoresonantiesignaal afkomstig zijn uit een plak loodrecht op de z-richting. In het geval dat ook nog een tweede hoogfrequent elektromagnetische c< “-puls in aanwezigheid van een magnetische veldgradiënt Gy is opgewekt, zal het echoresonantiesignaal afkomstig zijn uit een ge- 20 bied dat zowel in de z-as als in de y-richtmg begrensd is. Op een dergelijke manier kan dus worden gerealiseerd dat een echoresonantiesignaal afkomstig is uit een van te voren gewenst gebied/volume.

Een verdere uitvoeringsvorm van een magnetische resonantie- werkwijze volgens de uitvinding heeft het kenmerk dat de in de tijd 25 eerste van de drie hoogfrequent elektromagnetische o< -pulsen wordt voorafgegaan door een aantal hoogfrequent elektromagnetische “-pulsen. Deze pulsen zorgen ervoor dat er in combinatie met de eerste hoogfrequent elektromagnetische o<*-puls voldoende transversale magnetisatie uitsluitend in een in de x- en y- of in de x,-y- en z-richting begrensd 30 volume aanwezig is, hetgeen, eventueel in combinatie met het selectief zijn van ten minste éen van de drie hoogfrequent elektromagnetische pulsen, tot gevolg heeft dat een echoresoantiesignaal afkomstig is uit een van te voren gewenst gebied/volume.

Een verdere uitvoeringsvorm van een magnetische resonantie-35 werkwijze volgens de uitvinding heeft het kenmerk dat voorafgaande aan een bepaling van het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische o<“-puls, deze wordt geschat met behulp van een spoel- 35 0 2 7 i PHN 11.694 6 * \ kwaliteitsfactor. Wanneer het hoogfrequent vermogen, van een hoogfrequent elektromagnetische o< “-puls vastgesteld moet worden, kan vooraf een schatting van dat hoogfrequent vermogen gemaakt worden met behulp van de hoogfrequent-vermogensdissipatie, dit is de kwaliteitsfactor, 5 van een te gebruiken spoel. Deze schatting vooraf heeft een belangrijke vermindering van de experimenteertijd tot gevolg.

Een verdere uitvoeringsvorm van een magnetische resonantie-werkwijze volgens de uitvinding heeft het kenmerk dat na bepaling van het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische c<°-puls, een pulshoek β van een daarna op te wekken hoogfrequent elektromagnetische fle-puls wordt gegeven door de formule:

··«CiuT

^ waarin P- respektievelijk p , het hoogfrequent vermogen is van de hoog-frequent elektromagnetische B°-puls respektievelijk de hoogfrequent e-lektromagnetische c< "-puls.

Een magnetische resonantie-inrichting volgens de uitvinding heeft het kenmerk dat de inrichting middelen bevat voor het opwekken en van drie hoogfrequent elektromagnetische <A "-pulsen, met Ά. willekeurig, waarmee vijf echoresonantiesignalen worden opgewekt en dat de inrichting middelen bevat voor het combineren van twee van de vijf echoresonantiesignalen ter bepaling van het hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische c<e-puls.

9R

De uitvinding zal verder worden toegelicht aan de hand van in de figuren 1 en 2 weergegeven pulssequenties.

In Figuur 1 worden twee hoogfrequent elektromagnetische =<"-pulsen, te weten o< 1 en c^2r °P respektievelijk tijdstip t=0 en t="C"opgewekt voor het op tijdstip t=2T- genereren van een echoresonantiesig-30 naai e-| van het FID-signaal van de hoogfrequent elektromagnetische puls iyi 1. Vervolgens wordt op tijdstip t=T een hoogfrequent elektromagnetische pulS‘K 3 opgewekt. Hierna volgt op de tijdstippen t=T+T , t=2T-2T , t=2T-T7 en t=2T respektievelijk een echoresonantiesignaal e2r β3, e4 en 65. Het echoresonantiesignaal e2 is een zogenaamde gestimuleerde 35 echo, het echoresonantiesignaal Θ3 is een echoresonantiesignaal van het echoresonantiesignaal e-j, het echoresonantiesignaal e4 respektievelij k es is het echoresonantiesignaal van het FID-signaal van de hoogfrequent 86 0 0 7 1 2 i- · — PHN 11.694 7 * elektromagnetische puls .Ά i, respektievelijk 'X 2· Gedurende de hele pulssequentie wordt een magnetische veldgradiënt Gz aangehouden voor het in de z-richting selectief exciteren van kernspins in een vlak van een lichaam. Aangezien in de praktijk een pulshoek <X niet constant is 5 over de dikte van het geëxciteerde vlak wordt in het navolgende het hoogfrequent vermogen in het midden van het vlak bepaald. Tevens wordt in de hierna volgende berekening het (gestimuleerde) echoresonantiesig-naai e2 gecombineerd met het echoresonantiesignaal e-|. Dit, omdat de intensiteiten van beide echoresonantiesignalen dezelfde T2-relaxatie-10 tijd-afhankelijkheid bezitten, zodat, naar zal blijken, geen T2-relaxa-tiecorrecties op het berekende hoogfrequent vermogen nodig zijn.

Omdat de echoresonantiesignalen ej en e2 gecombineerd worden, is het voordelig zoals in figuur 2 is weergegeven, drie magnetische veldgradiënten G* op te wekken voor het in de x-richting defaseren 15 van ongewenste signalen zodat interferentie van de resonantiesignalen -zowel FID- als echoresonantiesignalen - wordt voorkomen. Door deze magnetische veldgradiënten Gx worden de echoresonantiesignalen 63, es en de ten gevolge van de hoogfrequent elektromagnetische pulsen 2 en°^3 ontstane FID-resonantiesignalen in figuur 2 onderdrukt.

20 Om T-j-relaxatietijdinvloeden op de resonantiesignalen zo klein mogelijk te maken, verdient het aanbeveling T T-j te kiezen.

Voor het elimineren van eventuele bewegingsinvloeden dienen T en“^ zo klein mogelijk gekozen te worden. Eenvoudigheidshalve wordt aangenomen dat de drie hoogfrequent elektromagnetische “-pulsen dezelfde puls-hoek «.< en pulsvorm bezitten.

Voor de echoresonantiesignalen e-j en e2 geldt; CO * MCtH = % cΠ) 30 waarin: - t1 = t-2T respektievelijk t1=t-(T+£) voor het echoresonantiesignaal e-j respektievelijk &2· - M(t) de amplitude van het echoresonantiesignaal op tijdstip t'is, - de maximale amplitude van het echoresonantiesignaal is, 35 - f(z) de selectiefunctie van een hoogfrequent elektromagnetische puls is, -^(x,y,z) de genormeerde spindichtheidsverdeling in het geëxciteerde ··>» - - ; , 1 .· > / ^ c- PHN 11.694 8 vlak van een lichaam is, - de magnetische selectieveldgradiënt is, - ^ de magnetische verhouding is.

Als de spindichtheidsverdelingβ (x,y,z) over de geëxciteerde vlakdikte 5 homogeen verondersteld wordt, geldt: 0 cLz <2) — c<»

Wanneer het echoresonantiesignaal wordt gemeten tussen de tijden 10 t1=-1/2t en tT«1/2t^ , dan is de modulus van de tijdsintegraal van de amplitude van het echoresonantiesignaal, een maat voor de intensiteit 1^ van het echoresonantiesignaal uit het midden van het geëxciteerde deel: 15 xM= i / Wit) cii I - l /ƒ<*>£ ** <*> I “ ‘

- j/ + / I

'~lh -to - I Η f^ ^ 1 **^r J b ^ 1 (3) 2l* waarin gemakshalve voor t^, t is geschreven.

Als de breedte van de functie f(z) veel groter is dan de breedte van de sincfunctie ✓awi, -¾ ~Z· , dan levert de integraal in goede benadering een waarde die evenredig is met de intensiteit IM uit het 25 midden van het geëxciteerde deel. Dus als de halfwaardebreedte van de functie f(z) is, (“ t^io) ), dan: xtr / feb» ,4> 30

In dat geval volgt: , c, . (5) xM = — 35

Indien beweging,Τι-relaxatie en diffusie-invloeden worden verwaarloosd gedurende de pulssequentie, dan geldt onder de aanname van (4) voor de intensiteiten I en I in het midden van het geëxciteerde vlak voor π£ n* cj 86 00 7 f ,2 ΡΗΝ 11.694 9 ψ respektievelij k de echoresonantiesignalen e-j en β2: •L· iss, h ^/2. ^ iL* (6) 5 1

Xnei^ TT-^6öJ> M0 Cr (7) waarin: 10 - Mo de magnetisatie is in thermisch evenwicht in het midden van het geëxciteerde deel, - T2 de transversale relaxatietijd is, waarvan verondersteld wordt dat deze constant is over het geëxciteerde deel.

Uit de formules (6) en (7) volgt: a.a^c^[ (^) 3 (8)

Foutberekening leert dat deze schatting goed werkt in het interval 150*.

Als de pulshoek ai bekend is, kan op eenvoudige wijze elke willekeurige 20 pulshoek f-t worden xngesteld door het toegevoerde hoogfrequent vermogen aan te passen: \ ) 'L m 25

Hierin is respektievelijk P^ het hoogfrequent vermogen om de hoogfrequent elektromagnetische o*,"- respektievelijk 0*-puls te genereren.

Indien gedurende de tijdsduur (T-T) van het experiment, T-j--relaxatie-invloeden niet verwaarloosd kunnen worden, dan dient het rechterlid van vergelijking (7) vermenigvuldigd te worden met een term 30 * · * e 1* B13 het uitvoeren van twee metingen f telkens met een andere waarde voor de tijdsduur T, waarbij in een eerste meting het quotiënt S= X-2 = en in een tweede meting het quotiënt R1= -5 - cos % v2. ',£berekend wordt, zodanig dat (T'-tT) = n(T-T ) met n bijvoorbeeld een geheel getal, kan de voor de relaxatietijd T]-invloeden gecorri-35 geerde pendant van vergelijking (8) geschreven worden als: *(-x &*<*&** £ C R/p,·) . R.)*-! (10)

Si 0 3,'12 ï 'S- PHN 11.694 10

Deze methode is bruikbaar wanneer de relaxatietijd Ti onbekend is. Als deze relaxatietijd wel bekend is, luidt de voor relaxatietijd Ti-gecor-rigeerde van vergelijking (8) • ....

Wanneer de pulshoeken vi 1, U2 en 3 ongelijk aan elkaar zijn, dan luiden de vergelijkingen (6) en (7) volgens het eerder genoemde artikel van Hahn in Physical Review, respektievelijk: 10 -/ / . v,/\i - -ta ΤΓ-|ί,0.) (övn, /z) ^ '12) 15 -bft tt -|to3 zü. ^ Π3)

Wanneer in bovenstaand geval dat de pulshoeken -^1,^2 en^3 ongelijk aan elkaar zijn, de pulshoek 0^2 berekend moet worden, wordt in een . . ... TM, Ow.-ij'Xv.

eerste meting het quotient R - = ÖXTv"T«. bere^end en m een tweede meting het quotient R'= — '*~u**·,, , in welke meting dus (£*****/%,) " 4 een hoogfrequent elektromagnetische puls met een pulshoek ^ is opgewekt in plaats van met een pulshoek . Als nu de pulshoek bijvoorbeeld een veelvoud is van de pulshoek c( 2t dan kan de pulshoek ^ 2 en dus het hiermee corresponderende hoogfrequent vermogen uit de quotiën-25 1 ten R en R' berekend worden.

30 35 86 0 0 7 1 2

Claims

1. Magnetische resonantiewerkwijze waarbij een deel van een lichaam in een homogeen stationair magneetveld wordt geplaatst en waarbij met een aantal hoogfrequent elektromagnetische pulsen een aantal resonantiesignalen worden opgewekt, waarvan een aantal worden 5 bemonsterd gedurende een meettijd met het kenmerk dat de hoogfrequent elektromagnetische pulsen drie cL “-pulsen zijn met o( willekeurig, waarmee vijf echoresonantiesignalen worden opgewekt waaronder één gestimuleerd echoresonantiesignaal, waarbij van deze vijf echoresonantiesignalen twee worden gecombineerd ter bepaling van het 10 hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische “-puls.

2. Magnetische resonantiewerkwijze volgens conclusie 1 met het kenmerk dat het gestimuleerde echoresonantiesignaal wordt gecombineerd met een ander echoresonantiesignaal.

3. Magnetische resonantiewerkwijze volgens conclusie 1 of 2 met 15 het kenmerk dat twee tijdsduren tussen de drie hoogfrequent elektromagnetische d‘-pulsen en de meettijd zodanig worden gekozen dat geen interferentie optreedt tussen, door de drie hoogfrequent elektromagnetisch ck*-pulsen opgewekte, resonantiesignalen.

4. Magnetische resonantiewerkwijze volgens conclusie 1,2 of 3 25 met het kenmerk dat ter voorkoming van onderlinge interferentie tussen, door de drie hoogfrequent elektromagnetische c< ’-pulsen opgewekte, resonantiesignalen, de magnetische resonantiewerkwijze ten minste twee maal wordt uitgevoerd, telkens met een andere fase van een hoogfrequent elektromagnetische oc. “-puls.

5. Magnetische resonantiewerkwijze volgens conclusie 1,2,3.of 4 met het kenmerk dat ter voorkoming van onderlinge interferentie tussen, door de drie hoogfrequent elektromagnetische*“-pulsen opgewekte, resonantiesignalen, gedurende het uitvoeren van althans een gedeelte van de werkwijze, een magnetische veldgradiënt wordt opgewekt.

6. Magnetische resonantiewerkwijze volgens een der voorgaande conclusies met het kenmerk dat een pulshoek c< ligt in het interval 60<.*4 150.

7. Magnetische resonantiewerkwijze volgens een der voorgaande conclusies met het kenmerk dat de drie hoogfrequent elektromagnetische 35 oC-pulsen eenzelfde pulshoek* en pulsvorm bezitten.

8. Magnetische resonantiewerkwijze volgens conclusie 7 met het kenmerk dat de pulshoek «Λ, wordt berekend uit de formule: 8300712 PHN 11.694 12 % V- r ( \Vi~ ^ L _ waarin 1^ respectievelijk IK;& de intensiteit is van het gestimuleerde echoresonantiesginaal respektievelijk een ander echoresonantiesignaal.

9. Magnetische resonantiewerkwijze volgens conclusie I, 2,3,.4,5,6 of 7 met het kenmerk dat ter correctie van longitudinale relaxatie-invloeden, de magnetische resonantiewerkwijze ten minste twee maal wordt uitgevoerd telkens met een andere waarde voor de tijdsduur tussen de in de tijd tweede en derde hoogfrequent elektromagnetische Μ- puls.

10. Magnetische resonantiewerkwijze volgens conclusie 9 onder verwijzing van conclusie 7 met het kenmerk dat de pulshoek wordt berekend uit de formule: «« lik (&)”. O""] _ - ίτ-τ?)/τ r 1 ~c7LTJ/r waarin ^ ¢- ciru R*~ —* * met Ti de longitudinale relaxatietijd, TT de tijdsduur tussen de in de 90 tijd eerste en tweede hoogfrequent elektromagnetische puls, T respek-tievelijk T4 de tijdsduur tussen de in de tijd tweede en derde hoogfrequent elektromagnetische puls in een eerste respektievelijk een tweede meting. II. Magnetische resonantiewerkwijze volgens een der voorgaande 25 ,, conclusies met het kenmerk dat minstens een van de drie hoogfrequent elektromagnetische o< ‘-pulsen selectief is.

12. Magnetische resonantiewerkwijze volgens een der voorgaande conclusies met het kenmerk dat de in de tijd eerste van de drie hoogfrequent elektromagnetische -< 0-pulsen wordt voorafgegaan door een aan- 3G tal hoogfrequent elektromagnetische*0-pulsen.

13. Magnetische resonantiewerkwijze volgens conclusie 12 met het kenmerk dat ten minste één van het aantal hoogfrequent elektromagnetische X 0-pulsen selectief is.

14. Magnetische resonantiewerkwijze volgens een der voorgaande 35 conclusies met het kenmerk dat voorafgaande aan een bepaling van een pulshoekcs van een hoogfrequent elektromagnetische "-puls, deze wordt geschat met behulp van een spoelkwaliteitsfactor. 8 λ δ n 7 o v U \J v j j * ,— ί ΡΗΝ 11.694 13

15. Ma9netische resonantiewerkwijze volgens een der voorgaande conclusies met het kenmerk dat na bepaling van een pulshoek van een hoogfrequent elektromagnetische si °-puls, een pulshoek β van een daarna op te wekken hoogfrequent elektromagnetische E°-puls wordt gegeven door 5 de formule: a - ·Χ waarin respektievelijk P^ het hoogfrequent vermogen is van de hoog-10 frequent elektromagnetische B°-puls respektievelijk de hoogfrequent e-lektromagnetische s< ‘-puls.

16. Magnetische resonantie-inrichting die bevat: a) middelen voor het opwekken van een stationair homogeen magneetveld, b) middelen voor het opwekken van een hoogfrequent elektromagnetische 15 puls, c) bemonsteringsmiddelen voor het bemonsteren gedurende een meettijd van een, met de onder a) en b) genoemde middelen, opgewekt resonan-tiesignaal, d) verwerkingsmiddelen voor het verwerken van de door de bemonsterings- 20 middelen geleverde signalen, en e) besturingsmiddelen voor het besturen van de onder b) t/m d) genoemde middelen voor het opwekken, banonsteren en verwerken van een aantal resonantiesignalen met het kenmerk dat de inrichting middelen bevat voor het opwekken van drie hoogfrequent elektromagnetische o( e-pul- 25 . sen, met o<, willekeurig, waarmee vijf echoresonantiesignalen worden opgewekt en dat de inrichting middelen bevat voor het combineren van twee van de vijf echoresonantiesignalen ter bepaling van een hoogfrequent vermogen van een hoogfrequent elektromagnetische o< °-puls. 30 35 ^ ' Λ ’-*? 4 Λ O V *.* ’·/ : 1 A