NL8104818A

NL8104818A - MEDICINAL PRODUCT FOR TREATING SUGAR DISEASE AND METHOD FOR ADMINISTRATION OF THE PREPARATION.

Info

Publication number: NL8104818A
Application number: NL8104818A
Authority: NL
Original assignee: Capital Medical Ass
Priority date: 1980-10-27
Filing date: 1981-10-26
Publication date: 1982-05-17
Also published as: FR2492662A1; AU7683381A; DE3142590A1; BE890888A; FR2492662B1; JPS5799520A

Description

....-——* · -......." ....... ....... ·~~........... ....... .................... ......... * j" - *** ·> -1- 22184/Vk/mb....-—— * · -....... "....... ....... · ~~ ........... .... ... .................... ......... * j "- *** ·> -1- 22184 / Vk / mb

Korte aanduiding: Geneesmiddel voor het behandelen van suikerziekte en werkwijze voor de toediening van het preparaat.Short designation: Medicinal product for the treatment of diabetes and method of administration of the preparation.

De uitvinding heeft betrekking op een geneesmiddel voor het 5 behandelen van suikerziekte, diabetesmellitus. De uitvinding heeft verder betrekking op een werkwijze voor de toediening van het preparaat.The invention relates to a medicament for treating diabetes, diabetes mellitus. The invention further relates to a method of administering the composition.

In zijn algemeenheid heeft de uitvinding betrekking op het behandelen van diabetes mellitus en in het bijzonder op een werkwijze voor het behandelen van suikerziekte, diabetes mellitus onder toepassing van 10 de stof d-biotine, welke stof alleen kan worden toegediend of samen met insuline.In general, the invention relates to the treatment of diabetes mellitus and in particular to a method of treating diabetes, diabetes mellitus using the substance d-biotin, which substance can be administered alone or together with insulin.

Meer in het bijzonder, doch zonder de uitvinding hiertoe te beperken, betreft de uitvinding een nieuwe en verbeterde werkwijze voor het behandelen van diabetes mellitus, waarbij een dagelijks afgemeten 15 dosering wordt toegediend van d-biotine, welke stof alleen wordt toegediend of samen met insuline, zodat hyperglycemia en glycosuria bij de diabetische patient wordt verminderd en de syraptonen van de ziekte effectief worden bestreden.More specifically, but without limiting the invention thereto, the invention relates to a new and improved method for treating diabetes mellitus, wherein a daily measured dose of d-biotin is administered, which substance is administered alone or together with insulin , so that hyperglycemia and glycosuria in the diabetic patient is reduced and the syraptones of the disease are effectively controlled.

Diabetes mellitus is een ernstige ontregeling van het kool-20 hydraatmetabolisme en wordt in wezen gekenmerkt door een onvoldoende produktie, secretie of activiteit van insuline door polyuria, hyperglycemia en glycosuria. Op biochemische basis komen de bovenvermelde lesies tot uitdrukking door de onmogelijkheid om vetzuren te synthetiseren uit glucose de novo, de onmogelijkheid om glucose te gebruiken door periferale 25 weefsels en door een overproduktie van glucose door de lever. Deze biochemische afwijkingen leiden tot een accumulatie van zogenaamde keton-lichamen, lagere pH en mogelijkheid van hoge eholesterolsynthese en andere metabolische produkten van acetaat. Een slechte bestrijding van deze ziekte of chronische diabetes kan onder andere resulteren in blind-30 heid, beschadiging van de zenuwen, hartziekte, coma en dood.Diabetes mellitus is a serious dysregulation of carbohydrate metabolism and is essentially characterized by insufficient production, secretion or activity of insulin by polyuria, hyperglycemia and glycosuria. On a biochemical basis, the above lesions are expressed by the impossibility of synthesizing fatty acids from glucose de novo, the impossibility of using glucose by peripheral tissues and by an overproduction of glucose by the liver. These biochemical abnormalities lead to an accumulation of so-called ketone bodies, lower pH and the possibility of high eholesterol synthesis and other metabolic products of acetate. Poor control of this disease or chronic diabetes can result, among other things, in blindness, nerve damage, heart disease, coma and death.

Normaal wordt diabetes mellitus bestreden door een regeling van het dieet of door de toediening van insuline of andere anti-diabetische geneesmiddelen.Normally, diabetes mellitus is controlled by dietary regimen or by the administration of insulin or other anti-diabetic drugs.

De chemische stof d-biotine, soms bekend als vitamine H, is in 35 het verleden onderzocht op basis van een aantal overwegingen. Zo is een onderzoek bijvoorbeeld gericht geweest op het feit dat bepaalde voedingsmiddelen grote hoeveelheden biotine bevatten, waarbij de mogelijkheid van de chemische of fysiologische activiteit is beperkt. Er is waargenomen dat 8 1 0 4 8 1 8 l -2- 22184/Vk/mb de biobeschikbaarheid van microbiologisch bepaalde biotine in voedsel varieert van nagenoeg 0 tot 100?. De biotine in graan of maïs is volledig beschikbaar, in kafferkoren of milo, gerst of haver varieert de beschikbaarheid van 5 tot 30? en in tarwe is deze erg laag, waarbij af en toe 5 0? beschikbaar is. Er is ook waargenomen dat zelfs bij de voedingsmiddelen die rijk zijn aan voedingsstoffen het biotinegehalte laag is. Lever, nieren, eigeel en bepaalde groente worden aangegeven als een goede bron, terwijl vlees, fruit, graan en brood arm hieraan zijn. Ondanks de bovenvermelde vindingen van de beperkte beschikbaarheid van biotine is aange-10 geven door the United States Food and Drug Administration dat: 1) biotine op ruime schaal aanwezig is in de natuur in kleine hoeveelheden en dat het gemiddelde Amerikaanse dieet een opname bewerkstelligt van 100 tot 300 microgram biotine per dag. Zodoende lijkt de normale dagelijkse opname meer te zijn dan in feite nodig voor het 15 lichaam; 2) biotine wordt door micro-organismen in de darm gesynthetiseerd en de totale execretie in de urine en faeces kan worden overtroffen door de opname via het dieet; de microbiologisch gesynthetiseerde biotine in de dikke darm wordt geschikt geacht voor absorptie,en 2Q 3) gebrek aan biotine bij de mens wordt primair bewerkstelligd door de toevoer van ruw eiwit of door zeldzame genetische biotine-afhankelijkheidssyndromen of in zeldzame gevallen door infantiele sebor-rhische dermatitis.The chemical d-biotin, sometimes known as vitamin H, has been studied in the past based on a number of considerations. For example, an investigation has focused on the fact that certain foods contain large amounts of biotin, with the possibility of chemical or physiological activity being limited. It has been observed that 8 1 0 4 8 1 8 l -2-22184 / Vk / mb the bioavailability of microbiologically determined biotin in food ranges from virtually 0 to 100 ?. The biotin in grain or corn is fully available, in raffle or milo, barley or oats the availability ranges from 5 to 30? and in wheat it is very low, with occasional 5 0? is available. It has also been observed that even among the nutrient-rich foods, the biotin content is low. Liver, kidneys, egg yolks and some vegetables are indicated as a good source, while meat, fruit, grain and bread are poor. Despite the above findings of limited availability of biotin, it has been indicated by the United States Food and Drug Administration that: 1) biotin is widely present in nature in small amounts and that the average American diet achieves 100 uptake up to 300 micrograms of biotin per day. Thus, the normal daily intake appears to be more than is actually needed for the body; 2) biotin is synthesized by micro-organisms in the gut and the total excretion in the urine and faeces can be surpassed by dietary intake; the microbiologically synthesized biotin in the colon is considered suitable for absorption, and 2Q 3) lack of biotin in humans is primarily mediated by the supply of crude protein or by rare genetic biotin dependence syndromes or in rare cases by infantile seborrhotic dermatitis .

Zoals verder zal worden besproken lijkt de voorgestelde op-25 lossing volgens de uitvinding in tegenstelling te staan tot het bovenvermelde, omdat er een voldoende toevoer is van biotine via het dieet bij bepaalde personen, met name bij diabetische patiënten.As will be further discussed, the proposed solution of the invention appears to be in contrast to the above, since there is an adequate supply of dietary biotin in certain individuals, especially in diabetic patients.

Via een andere benadering werd een metabolische afwijking in het biotine-metabolisme bij diabetische patiënten en alloxan diabetische 3° ratten bewerkstelligd. Bij een algemeen onderzoek naar leverziekten werd waargenomen dat de urine-excretie van biotine opmerkelijk was verhoogd bij diabetische patiënten. Bij deze studie werd de intrarausculaire injectie van biotine gevolgd door een extra excretie van biotine in een verhoogde hoeveelheid in vergelijking met waarden die ter vergelijking 35 dienden. Bovendien was de verhoging in de excretie van biotine na de injectie in goede samenhang met de verhoging van de bloedsuikerspiegel. Hoewel dit volledig kan worden uitgelegd door een osmotisch diuretisch effect door een verhoogde bloedsuikerspiegel, werd door onderzoekingen met 8104818 -3- 22184/Vk/mb alloxan-diabetische ratten een ander alternatief aangegeven. Bij een afzonderlijke studie naar het biotinegehalte van de lever van alloxan-diabetische ratten werd een scherpe daling waargenomen in het gehalte aan gebonden biotine. De uiteindelijke concentratie werd bepaald en deze 5 bleek ongeveer één-zevende te zijn van de normale waarde, die in het algemeen wordt beschouwd als zijnde ongeveer 3,0 ^jg/g. Bovendien is bij deze onderzoekingen gebleken dat het injecteren van insuline de verlaagde concentratie van gebonden biotine weer herstelde tot de normale waarde.Through a different approach, a metabolic abnormality in biotin metabolism in diabetic patients and alloxan diabetic 3 ° rats was achieved. In a general liver disease study, it was observed that urine excretion of biotin was markedly increased in diabetic patients. In this study, the intrarauscular injection of biotin was followed by an additional biotin excretion in an increased amount compared to values used for comparison. In addition, the increase in biotin excretion after the injection was in good correlation with the increase in blood sugar. While this can be fully explained by an osmotic diuretic effect from elevated blood sugar, studies with 8104818-322184 / Vk / mb alloxan-diabetic rats indicated another alternative. In a separate study of liver biotin levels in alloxan diabetic rats, a sharp decrease in bound biotin levels was observed. The final concentration was determined and found to be about one-seventh of the normal value, which is generally considered to be about 3.0 µg / g. In addition, these studies have shown that injecting insulin restored the reduced concentration of bound biotin to normal.

Hoewel de bovenvermelde onderzoekingen referenties omvatten met betrekking tot het concept van de biobeschikbaarheid van biotine en enkele indicaties, door inferentie, van een verlaagd biotinegehalte in de lever dan diabetische ratten, zijn deze onderzoeksresultaten zodanig dat men hieruit niet heeft gevonden dat er een direct verband zou bestaan tussen het biotinegehalte en de insultine-activiteit bij diabetische 15 patiënten. Verder hebben deze onderzoekingen niet de significantie aangegeven van de biobèsehikbaarheid van biotine in het bloedserum van diabetici. In het Canadese octrooischrift 996.027, is het gebruik van . biotine aangegeven om diabetes mellitus te behandelen. Deze methode die is vermeld in het Canadese octrooischrift is echter niet bruikbaar omdat 20 er geen kritische waarde is aangegeven voor de dosering van biotine, hetgeen noodzakelijk is voor een succesvolle behandeling van diabetes mellitus. Bovendien is in dit Canadese octrooischrift niet aangegeven dat biotine kon worden gebruikt voor het behandelen van diabetes mellitus in slechts specifieke gevallen.Although the above studies include references regarding the concept of bioavailability of biotin and some indications, by inference, of reduced liver biotin levels than diabetic rats, these study results are not found to indicate a direct link exist between the biotin content and the insultin activity in diabetic patients. Furthermore, these studies have not indicated the significance of the biobees availability of biotin in the blood serum of diabetics. In Canadian Patent 996,027, the use of. biotin indicated to treat diabetes mellitus. However, this method disclosed in the Canadian patent is not useful because a critical value for the dose of biotin is not indicated, which is necessary for successful treatment of diabetes mellitus. In addition, this Canadian patent does not indicate that biotin could be used to treat diabetes mellitus in only specific cases.

25 Zodoende is een van de doelstellingen volgens-de uitvinding om de behandeling te verbeteren van de ziekte diabetes mellitus.Thus, one of the objects of the invention is to improve the treatment of the disease diabetes mellitus.

Een andere doelstelling volgens de uitvinding is het behandelen van diabetes mellitus door toepassing van de orale toediening van medicamenten aan een patient. Verder wordt gestreefd naar het behandelen van diabetes 3° mellitus door toediening van chemisch d-biotine aan de patient.Another object of the invention is to treat diabetes mellitus by the use of the oral administration of medicaments to a patient. Furthermore, the aim is to treat diabetes 3 mellitus by administering chemical d-biotin to the patient.

Ook wordt gestreefd naar het behandelen van diabetes mellitus door het toedienen van chemisch d-biotine in afhankelijkheid van het serum insulinegehalte waargenomen bij diabetici die niet van insuline afhankelijk zijn of in afhankelijkheid van insuline die door injectie wordt 35 toegediend bij diabetici die afhankelijk zijn van insuline.Treatment of diabetes mellitus by the administration of chemical d-biotin as a function of serum insulin levels has also been sought in diabetic non-insulin dependent or injected insulin dependent patients in insulin dependent diabetics. .

Deze en andere doelstellingen worden bewerkstelligd volgens de uitvinding, waardoor een geneesmiddel is verkregen voor het behandelen van suikerziekte met name diabetes mellitus, met het kenmerk, dat dit 8104313 I * r ι -4- 22184/Vk/mb d-biotine bevat in een hoeveelheid die voldoende is om de concentratie van het serum biotine van de patient te verhogen binnen een kwantitatief gebied waarin hyperglycemia en glucosuria van de patient worden verminderd. Verder heeft de uitvinding betrekking op een verbeterde behandeling van 5 diabetes mellitus door het toedienen van een afgemeten hoeveelheid van chemische d-biotine aan diabetici, waarbij deze stof enkelvoudig wordt toegepast of samen met insuline, waarbij hyperglycemia en glycosuria van de patient worden verlaagd en als resultaat hiervan wordt de ziekte behandeld in een effectievere wijze dan tot nu toe is gebeurd.These and other objects are achieved according to the invention, thereby obtaining a medicament for the treatment of diabetes, in particular diabetes mellitus, characterized in that it contains 8104313 I * r ι -4-22184 / Vk / mb d-biotin in a amount sufficient to increase the concentration of the patient's serum biotin within a quantitative range in which the patient's hyperglycemia and glucosuria are reduced. Furthermore, the invention relates to an improved treatment of diabetes mellitus by administering a measured amount of chemical d-biotin to diabetics, using this substance singly or together with insulin, reducing the patient's hyperglycemia and glycosuria and as as a result, the disease is treated in a more effective way than has hitherto happened.

10 De uitvinding zal nader worden toegelicht aan de hand van de volgende beschrijving, waarbij is verwezen naar de bijgevoegde tekening.The invention will be further elucidated on the basis of the following description, wherein reference is made to the appended drawing.

In deze tekening is aangegeven: fig. 1 is een driedelige grafiek die de respons weergeeft van gezonde personen, NIDDM-type diabetici en IDDM-type diabetici in af-15 hankelijkheid van de vraag naar glucose. De ordinaat geeft afzonderlijk het biotinegehalte weer in picomol per liter en het insulinegehalte in picomol per liter en de abscis geeft de tijd weer in minuten tijdens een glucosetoleratie-onderzoek, fig. 2 geeft een grafische voorstelling weer van de resultaten 20 van experimenten bij gezonde patiënten, NIDDM-patienten en IDDM-patiénten en met name de gegevens die vermeld zijn in tabel H, waarbij de abscis de tijd in uren weergeeft en de ordinaat de procentuele vergelijkende tolerantie, fig. 3 is een grafiek in drie gedeelten die bepaalde resultaten 25 weergeeft voor de IDDM-type diabetici waarbij een ter vergelijking dienende placebo-biotinebehandeling werd uitgevoerd. De ordinaat geeft afzonderlijk het serum glucosegehalte in mg? weer, het serum biotinegehalte in ng/ml en urineglucose in g/dag en de abscis geeft de tijd aan in dagen j 30 fig. 4 is een grafiek die vergelijkbaar is met fig. 3 voor IDDM- diabetici waarbij een controle-biotineplacebo-behandeling is uitgevoerd met behulp van een dieet; fig. 5 is een grafiek vergelijkbaar met fig. 3 voor NIDDM-dia- betici; 35 fig, 6 geeft een vergelijking weer van de resultaten van alle patiënten die behandeld zijn met een vergelijkend biotine-placebodieet ten opzichte van de resultaten van alle patiënten behandeld met een ter vergelijking dienend placebo-biotinedieet, 8104818 -5- 22184/Vk/mb * » t fig. 7 is een grafiek die serumglucose, serurabiotine en urine-glucose aangeeft voor een NIDDM-diabetische patient langs de ordinaat en de tijd uitgedrukt in dagen langs de abscis, waarbij een ter vergelijking dienend placebo-biotinebehandeling als dieet werd uitgevoerd, 5 fig, 8 is een grafiek die serumglucose, serurabiotine en urine- glucose aangeeft voor een IDDM-diabetische patient langs de ordinaat en de tijd uitgedrukt in dagen langs de abscis, waarbij een ter vergelijking dienende biotine-placebobehandeling als dieet werd uitgevoerd, fig. 9 is een grafiek vergelijkbaar met fig. 7 voor een IDDM-10 type diabetische patient, waaraan 2ii eenheden insuline zijn toe gediend, fig. 10 geeft een grafiek weer vergelijkbaar met fig. 9 voor dezelfde patient waaraan 31 eenheden insuline dagelijks worden toegediend en fig. 11 is een grafiek die de serurabiotine-concentratie weergeeft min de serurainsuline-concentratie op de ordinaat en de tijd uitge-15 drukt in uren op de abscis voor normale en insuline-afhankelijke diabetische groepen.In this drawing it is indicated: Fig. 1 is a three-part graph showing the response of healthy subjects, NIDDM type diabetics and IDDM type diabetics depending on the glucose demand. The ordinate separately represents the biotin content in picomole per liter and the insulin content in picomol per liter and the abscissa displays time in minutes during a glucose tolerance study, Fig. 2 graphically depicts the results of experiments in healthy patients , NIDDM patients and IDDM patients and in particular the data listed in Table H, where the abscissa represents time in hours and the ordinate represents percentage comparative tolerance, Figure 3 is a three-part graph showing certain results for the IDDM type diabetics where comparative placebo biotin treatment was performed. The ordinate separately gives the serum glucose level in mg? again, the serum biotin level in ng / ml and urine glucose in g / day and the abscissa indicates time in days j 30 Fig. 4 is a graph similar to Fig. 3 for IDDM diabetics using a control biotin shower therapy is carried out with the help of a diet; Figure 5 is a graph similar to Figure 3 for NIDDM diabetics; Fig. 6 shows a comparison of the results of all patients treated with a comparative biotin placebo diet with the results of all patients treated on a comparative placebo biotin diet, 8104818-522184 / Vk / mb * Figure 7 is a graph showing serum glucose, serurabiotin and urine glucose for a NIDDM diabetic patient along the ordinate and time expressed in days along the abscissa, using a comparative placebo biotin treatment as a diet, Fig. 8 is a graph indicating serum glucose, serurabiotin and urinary glucose for an IDDM diabetic patient along the ordinate and time expressed in days along the abscissa performing a comparative biotin-placebo treatment as a diet, Fig. 9 is a graph similar to FIG. 7 for an IDDM-10 type diabetic patient administered 2II units of insulin, FIG. 10 is a graph similar to Figure 9 for the same patient receiving 31 units of insulin daily and Figure 11 is a graph showing serurabiotin concentration minus serurain insulin concentration on the ordinate and time expressed in hours on the abscissa for normal and insulin-dependent diabetic groups.

De uitvinding is gericht op een nieuwe werkwijze voor het behandelen van diabetes mellitus en ook op een verbeterd farmaceutisch produkt dat wordt toegepast bij deze behandeling. De methode volgens de 20 uitvinding omvat de toediening van een bepaalde dosis aan chemisch d- biotine in overeenstemming met het gehalte aan serum insuline waargenomen bij niet van insuline-afhankelijke diabetische patiënten of in overeenstemming met de hoeveelheid insuline die wordt geïnjecteerd bij insuline-afhankelijke diabetici.The invention is directed to a new method of treating diabetes mellitus and also to an improved pharmaceutical product used in this treatment. The method according to the invention comprises the administration of a certain dose of chemical d-biotin according to the serum insulin content observed in non-insulin dependent diabetic patients or according to the amount of insulin injected in insulin-dependent diabetics .

25 Het is gebleken dat volgens'de uitvinding NIDDM effectief kan worden behandeld door het verlagen van de verhouding insuline/GuE/ml) tot biotine (ng/ml) in serum tot 4-10 in tegenstelling tot de normaal gevonden verhouding van ongeveer 150-200.It has been found that according to the invention NIDDM can be effectively treated by decreasing the insulin (GuE / ml) to biotin (ng / ml) serum ratio to 4-10 as opposed to the normally found ratio of about 150- 200.

Het is ook gebleken dat bij IDDM de ziekte effectief kan worden 30 behandeld door het oraal toedienen van biotine in combinatie met insuline-injectie zodat de verhouding van de vervangen insuline/(E/dag) tot toegevoegde biotine (mg/dag) is 2-6.It has also been shown that in IDDM the disease can be effectively treated by the oral administration of biotin in combination with insulin injection so that the ratio of the replaced insulin / (U / day) to added biotin (mg / day) is 2- 6.

In het algemeen kan deze werkwijze worden uitgevoerd door aan de patient oraal biotine toe te dienen in de hoeveelheid van ongeveer 35 5 tot 20 rag bij een lichaamsgewicht van 68 kg.Generally, this method can be performed by administering oral biotin to the patient in the amount of about 35 to 20 rag at a body weight of 68 kg.

Zoals aangegeven, werden onderzoekingen verricht met betrekking tot de werkwijze volgens de uitvinding waarbij twee soorten suikerziekten in beschouwing werden genomen te weten de insuline-afhankelijie diabetici 8104818 i y -6- 22184/Vk/mb (IDDM) en de niet van insuline afhankelijke diabetici (NIDDM). De insuline-afhankelijke diabetici (IDDM) worden gekenmerkt door een verwaarloosbare of zonder insuline respons-afvoer uit de pancreas, na een calorische of glucose-opwekking, en een verminderde toleratie ten aanzien van glucose.As indicated, investigations were conducted with respect to the method of the invention considering two types of diabetes, namely the insulin-dependent diabetics 8104818 iy-6-22184 / Vk / mb (IDDM) and the non-insulin dependent diabetics ( NIDDM). Insulin-dependent diabetics (IDDM) are characterized by negligible or no insulin response discharge from the pancreas, after caloric or glucose induction, and decreased glucose tolerance.

5 Niet-insuline afhankelijke diabetici (NIDDM) worden primair gekenmerkt door een evenredige tot verhoogde respons aan insuline tot dezelfde calorische opwekking, gekoppeld met een verlaagde toleratie ten aanzien van glucose, (challence = opwekking).Non-insulin dependent diabetics (NIDDM) are primarily characterized by a proportional to increased response to insulin to the same caloric induction, coupled with a reduced tolerance to glucose (challence = induction).

In fig. 1 is het verband aangegeven tussen gezonde mensen, niet-10 insuline afhankelijke diabetici en insuline afhankelijke diabetici. Hierbij moet worden opgemerkt dat hoewel de insulineniveau*s hoger zijn bij de niet-insuline afhankelijke diabetici ten aanzien van gezonde mensen een glucosebelasting niet als effectief wordt behandeld. Ook bij de insuline afhankelijke diabetici is de insulinerespons zeer laag ten aanzien 15 van een glucosebelasting of toediening en de glucoseniveau1s die worden bereikt tijdens een tolerantie, zijn hoog in vergelijking met de NIDDM-waarden. Het is gebleken zoals'kan worden afgeleid uit tabel A, waaruit de gegevens voor fig. 1 zijn afgeleid, dat de verhouding biotine tot insuline een belangrijke onderscheidende factor is tussen NIDDM, gezonde 20 en IDDM-personen.Figure 1 shows the relationship between healthy people, non-insulin dependent diabetics and insulin dependent diabetics. It should be noted that although insulin levels * are higher in non-insulin dependent diabetics in healthy people, a glucose load is not treated as effective. Also in insulin dependent diabetics, the insulin response is very low with regard to a glucose load or administration and the glucose levels reached during a tolerance are high compared to the NIDDM values. It has been found, as can be deduced from Table A, from which the data for Figure 1 is derived, that the biotin to insulin ratio is an important distinguishing factor between NIDDM, healthy and IDDM subjects.

TABEL ATABLE A

Verhouding biotine in picomol/1 tot insuline in picomol/1Ratio of biotin in picomol / 1 to insulin in picomol / 1

NIDDM gezond IDDMNIDDM healthy IDDM

25 B 2,5 4,5 1825 B 2.5 4.5 18

D ID I

**

piek insulineniveau1s = B/Ipeak insulin level1s = B / I

Met andere woorden kan worden gesteld dat bij verhoogde glucosegehaltes een lagere dan normale verhouding NIDDM ontstaat terwijl een 30 hogere dan normale verhouding wordt verkregen bij IDDM.In other words, it can be said that at elevated glucose levels a lower than normal ratio of NIDDM results while a higher than normal ratio is obtained with IDDM.

Verder blijkt uit de tabellen B en C het resultaat van additionele metingen aan biotine bij gezonde mensen en diabetici. Naast de verhoogde serumgehaltes door vasten, gevonden bij diabetici, zoals weergegeven in fig. 1 wordt door diabetici ook ongeveer twee keer zo veel biotine afgeschei-35 den per dag in de urine in vergelijking met gezonde mensen (tabel B), Bovendien is uit een afzonderlijk experiment gebleken (tabel C) dat normale mensen ongeveer 390 keer meer biotine behouden dan diabetici na een orale dagelijkse dosering van ongeveer 30 mg gedurende zeven dagen. Deze 8104818 • » -7- 22184/Vk/mb gegevens wijzen er sterk op dat diabetici een gebrek hebben aan een "biotine bindende stof" die noodzakelijk is voor het vasthouden van biotine.Furthermore, tables B and C show the result of additional measurements of biotin in healthy people and diabetics. In addition to the increased fasting serum levels found in diabetics, as shown in Figure 1, diabetics also secrete about twice as much biotin per day in the urine compared to healthy humans (Table B). a separate experiment (Table C) showed that normal people retain about 390 times more biotin than diabetics after an oral daily dose of about 30 mg for seven days. These 8104818 • »-7- 22184 / Vk / mb data strongly indicate that diabetics lack a" biotin binding agent "necessary for biotin retention.

Deze mogelijkheid zal hierna verder worden besproken.This possibility will be discussed further below.

TABEL BTABLE B

5 Biotinegehalte in serum en urine bi.1 gezonden en diabetici.5 Biotin content in serum and urine bi.1 healthy and diabetics.

gezonde mensen serum-biotine (pg/ml) urine-biotine ^tig/dag) n = 14 424 +62 24 + 12 10 diabetici 697 +72 54+7healthy people serum biotin (pg / ml) urinary biotin ^ tig / day) n = 14 424 +62 24 + 12 10 diabetics 697 +72 54 + 7

TABEL CTABLE C

BiotinegehalteBiotin content

serum bij urine bij . serum na urine na t Jserum in urine. serum after urine after t J

15 nuchter zijn nuchter zijn dosering *1) dosering *1) _(jug/24 uren) (mg/1)_(mg/24 urm) (dagen) gezonde mensen 415 24 39 15 4,7 ,0 diabetici 812 61 0,1 J 30 1,2 *1) gebaseerd op toediening van ongeveer 30 mg/dag gedurende zeven dagen 25 *2) ongeveer 100 keer serumgehalte bij diabetici met een voorbehandeling.15 being sober are dosage * 1) dosage * 1) _ (jug / 24 hours) (mg / 1) _ (mg / 24 urm) (days) healthy people 415 24 39 15 4.7, 0 diabetics 812 61 0 , 1 J 30 1.2 * 1) based on administration of about 30 mg / day for seven days 25 * 2) about 100 times serum levels in pre-treated diabetics.

Voor het/verkrijgen van een vergelijkende groep werd de respons ten aanzien van de biotinetherapie gemeten bij 6 gezonde patiënten. Bij 30 een experiment werd het plasmaglueose en insulinegehalte dagelijks gemeten gedurende zeven dagen tijdens het toedienen van biotine in een hoeveelheid van 0,18 mg/0,45 kg lichaamsgewicht per dag. De resultaten van deze experimenten zijn samengevat in tabel D. Zoals blijkt uit tabel D werd de immunoreactieve insuline (IRI) als insuline gemeten door een dubbele anti-35 lichaamtechniek, die het serumgehalte van insuline betreft .uitgedrukt in micro-eenheden per milligram, waarbij 24 eenheden insuline-activiteit aanwezig zijn per milligram insuline. Het is duidelijk dat er geen significante veranderingen zijn waargenomen bij plasmaglueose of IRI-gehaltes 8104018 r * * -8- 22184/Vk/mb bij "fasting"(is nuchter zijn of vasten) gedurende zeven dagen dat deze zes patiënten werden onderworpen aan de biotine-therapie . Het gehalte van de plasmaglucose en insuline van de zes normale patiënten werd ook gemeten als functie van de tijd tijdens de glucosetolerantietest, beide voor en 5 na de zeven dagen van de biotine-therapie. De gemiddelde resultaten van deze experimenten zijn weergegeven in tabel E. Zoals blijkt uit tabel E is er een lichte achteruitgang vande glucosetolerantie na de biotine-therapie duidelijk. Zoals later zal worden aangegeven zijn deze gegevens waarschijnlijk terug te voeren op het belang van de verhouding biotine 10 tot insuline in serum bij het glucosemetabolisme.To obtain a comparative group, the response to biotin therapy was measured in 6 healthy patients. In one experiment, plasma glucose and insulin levels were measured daily for seven days while administering biotin at 0.18 mg / 0.45 kg body weight per day. The results of these experiments are summarized in Table D. As can be seen from Table D, the immunoreactive insulin (IRI) as insulin was measured by a double antibody technique involving the serum content of insulin expressed in microunits per milligram, where 24 units of insulin activity are present per milligram of insulin. Obviously, no significant changes were observed in plasma gluosis or IRI levels 8104018 r * * -8- 22184 / Vk / mb when fasting (is fasting or fasting) for seven days when these six patients were subjected to the biotin therapy. The plasma glucose and insulin levels of the six normal patients were also measured as a function of time during the glucose tolerance test, both before and 5 after the seven days of biotin therapy. The average results of these experiments are shown in Table E. As can be seen from Table E, a slight decline in glucose tolerance after biotin therapy is evident. As will be indicated later, these data are likely to be traced to the importance of the biotin 10 to serum insulin ratio in glucose metabolism.

TABEL DTABLE D

normale blanco: plasma glucose en IRl-waarden dagelijks bepaald bij een biotine-therapie.normal blank: plasma glucose and IRl values determined daily in biotin therapy.

15 glucose (mg/100 ml)15 glucose (mg / 100 ml)

BIOTINE-THERAPIEBIOTINE THERAPY

. , . , blanco . . .. ,. , blank. . .

patient dag 1 2 3 4 5 6 7 8 on 1 88 92 91 90 80 84 88 94 2 88 90 91 92 91 88 86 84 3 94 81 100 97 93 100 98 94 4 98 100 103 106 103 97 90 94 25 5 98 98 99 99 100 97 94 100 6 81 94 91 88 93 92 94 92 gemiddelde 91 93 96 95 93 93 92 93 30 s.d. 7 5 ρ. ζ n.s. (niet significant) n*s· -VERVOLG TABEL D- 8104818 -9- 22184/Vk/mb TABEL D (vervolg) IRI tyuE/ral)patient day 1 2 3 4 5 6 7 8 on 1 88 92 91 90 80 84 88 94 2 88 90 91 92 91 88 86 84 3 94 81 100 97 93 100 98 94 4 98 100 103 106 103 97 90 94 25 5 98 98 99 99 100 97 94 100 6 81 94 91 88 93 92 94 92 average 91 93 96 95 93 93 92 93 30 sd 7 5 ρ. n.s. (not significant) n * s - CONTINUED TABLE D- 8104818 -9- 22184 / Vk / mb TABLE D (continued) IRI tyuE / ral)

5 BIOTINÉ-THERAPIE5 BIOTINÉ THERAPY

. . , blanco patienfc_dag 1 2 3 4 5 6 7 8 1 13 15 16 12 14 13 14 13 2 13 14 14 14 12 19 13 11 10 3 12 11 16 15 13 17 21 17 4 12 12 13 13 10 18 10 11 5 20 23 26 29 22 32 26 32 6 12 15 17 16 14 20 16 16 Ί5 - - - - - - - - gemiddelde 14 15 17 16 14 20 16 11 s.d. 3 8 p. ^ n.s.. . , blank patienfc_dag 1 2 3 4 5 6 7 8 1 13 15 16 12 14 13 14 13 2 13 14 14 14 12 19 13 11 10 3 12 11 16 15 13 17 21 17 4 12 12 13 13 10 18 10 11 5 20 23 26 29 22 32 26 32 6 12 15 17 16 14 20 16 16 Ί5 - - - - - - - - average 14 15 17 16 14 20 16 11 sd 3 8 p. ^ n.s.

20.20.

TABEL ETABLE E

normale blanco: plasma glucose en insulinegehalte tijdens glucose-tolerantie-test voor en na biotine-therapie 25 0_30_60_90_120_180 (minuten) glucose (mg/dl) voor biotine 91 132 120 105 95 71 30 na biotine 93 160 148 106 98 71 p ^ ns 0,05 ns ns ns ns IRI (yuE/ml) 35 voor biotine 14 66 78 75 46 16 na biotine 16 73 124 71 68 18 P ζ ns 0,05 0,05 ns ns ns *D gemiddelde van 6 aangegeven en ter vergelijking dienende personen.normal blank: plasma glucose and insulin level during glucose tolerance test before and after biotin therapy 25 0_30_60_90_120_180 (minutes) glucose (mg / dl) before biotin 91 132 120 105 95 71 30 after biotin 93 160 148 106 98 71 p ^ ns 0.05 ns ns ns ns IRI (yuE / ml) 35 before biotin 14 66 78 75 46 16 after biotin 16 73 124 71 68 18 P ζ ns 0.05 0.05 ns ns ns * D mean of 6 indicated and ter comparative servants.

8104818 • t -10- 22184/Vk/mb8104818 • t -10- 22184 / Vk / mb

Vervolgens werd het plasmaglucoseniveau bepaald als functie van de tijd gedurende een glucose-opwekking in een groep van vijf insuline-afhankelijke diabetici. Deze resultaten zijn weergegeven in de tabellen F-1 en F-2. Tabel F-1 geeft de resultaten weer vóór de biotine-therapie en 5 tabel F-2 geeft de resultaten weer van hetzelfde experiment na toediening van ongeveer 40 eenheden insuline plus biotine in een hoéveelheid van 0,18 mg/0,45 kg lichaamsgewicht per dag gedurende zeven dagen. De aangegeven metingen werden uitgevoerd onder vasten en met tussenpozen van een uur na de toediening van het opwekkingsmiddel. De opwekking aangegeven als 10 100 g betrof de toediening aan de patient, van 100 g van een met smaakstoffen behandelde soda-drank. De opwekking aangegeven als ADA is een maaltijd aangegeven door de American Diabetes Association, bevattende stoffen met de werking van 100 g glucose. Bij deze patiënten, zoals blijkt uit tabel F, resulteerde de biotine-therapie in een neiging voor glucose-15 tolerantie die enigszins slechter is dan in de normale vergelijkende groep aangegeven in tabel E. Deze resultaten moeten worden beschouwd in het licht van de bepaalde toegepaste dosis en zal hieronder nader worden besproken waarbij de toediening van biotine aan IDDM-personen die ook een bepaalde dosis insuline ontvingen, de gemiddelde dagelijkse hyperglycemia en 20 glycosuria van de patient bleken te verbeteren. Ook is het gehalte aan circulerende insuline bij deze patiënten zeer laag (fig. 1), hetgeen wijst op een zeer hoge biotine tot insuline-verhouding na de behandeling.Plasma glucose level was then determined as a function of time during glucose induction in a group of five insulin dependent diabetics. These results are shown in Tables F-1 and F-2. Table F-1 shows the results before biotin therapy and Table F-2 shows the results of the same experiment after administration of approximately 40 units of insulin plus biotin in an amount of 0.18 mg / 0.45 kg body weight per day for seven days. The indicated measurements were performed under fasting and at one hour intervals after the excitant administration. The induction indicated as 100 g involved administration to the patient of 100 g of a flavored soda beverage. The revival declared as ADA is a meal declared by the American Diabetes Association, containing substances with the action of 100 g of glucose. In these patients, as shown in Table F, biotin therapy resulted in a tendency for glucose-15 tolerance to be somewhat worse than in the normal comparative group indicated in Table E. These results should be considered in light of the particular applied dose and will be discussed in more detail below, in which administration of biotin to IDDM subjects who also received a given dose of insulin has been shown to improve the patient's mean daily hyperglycemia and 20 glycosuria. Also, the circulating insulin content in these patients is very low (Fig. 1), indicating a very high biotin to insulin ratio after treatment.

-TABEL F- 8104818 -11- 22184/Vk/mb-TABLE F- 8104818 -11- 22184 / Vk / mb

TABEL FTABLE F

insuline-afhankelijke diabetici plasma glucose-gehaltsitijdens een opwekking voor en na de biötine-therapie.insulin-dependent diabetics have plasma glucose levels during a pre- and post-biotin regimen.

5 TABEL F-1 voor de biotine plasma-glucose (mg?) 10 patient_F_1_2_3_4_opwekking5 TABLE F-1 for the biotin plasma glucose (mg?) 10 patient_F_1_2_3_4_opwekking

1 131 151 177 147 137 ADA1 131 151 177 147 137 ADA

2 158 288 293 253 169 100 g 15 3 133 323 377 278 183 100 g 4 311 300 346 365 350 100 g2 158 288 293 253 169 100 g 15 3 133 323 377 278 183 100 g 4 311 300 346 365 350 100 g

5 237 411 360 318 292 ADA5 237 411 360 318 292 ADA

gemiddelde 194 295 311 272 226 20 TABEL F-2 na de biotine plasma-glucose (mg?) patient_F_1_2_3_4_opwekkingmean 194 295 311 272 226 20 TABLE F-2 after biotin plasma glucose (mg?) patient_F_1_2_3_4_oproduction

1 133 227 180 166 135 ADA1 133 227 180 166 135 ADA

30 2 166 267 326 283 199 100 g 3 138 346 466 311 236 100 g 4 244 465 417 315 322 100 g30 2 166 267 326 283 199 100 g 3 138 346 466 311 236 100 g 4 244 465 417 315 322 100 g

5 332 483 438 372 358 ADA5 332 483 438 372 358 ADA

gemiddelde 203 358 365 289 250 8104318 35 -12- 22184/Vk/mb * * faverage 203 358 365 289 250 8104318 35 -12- 22184 / Vk / mb * * f

Verder werd het serum glucose-gehalte van zes niet-insuline afhankelijke diabetici gemeten als ftmctie van de tijd gedurende een glucose-opwekking, toegediend zowel vóór de biotine-behandeling als na zeven dagen biotine-toediening in een hoeveelheid van 0,18 mg/0,4.5 kg 5 lichaamsgewicht per dag. Deze resultaten zijn samengevat in tabel G en tabel H. Bij de patiënten 1 en 2 was de radio-bepalingstechniek voor insuline niet geschikt en daarom is de eenheid CP (ng/ml) aangegeven.Furthermore, the serum glucose level of six non-insulin dependent diabetics was measured as a measure of time during a glucose induction, administered both before biotin treatment and after seven days of biotin administration in an amount of 0.18 mg / 0 4.5 kg body weight per day. These results are summarized in Table G and Table H. In patients 1 and 2, the radio-determination technique for insulin was not appropriate and therefore unit CP (ng / ml) is indicated.

CP, verbindend (connecting) peptide, is een maat voor de insulinesecretie door de pancreas. De waarden van de patiënten 1 en 2 zijn niet inbegrepen 10 in de berekening van de gemiddelde waarden voor de groep. De gegevens vermeld in tabel G geven een. significante verbetering aan voor de glucose-tolerantie van de patiënten narde biotine-behand'eling, met name wanneer vergeleken met de normale vergelijkende groep (zie tabel E) en de insuline-afhankelijke groep (zie tabel F). Verder geven de resultaten weergegeven 15 in tabel H aan dat er geen significante verhoging is met betrekking tot de insuline-respons bij de zes niet-insuline afhankelijke patiënten na de biotine-therapie. Dit kan er op wijzen dat toediening van biotine de activitèit van de endogëen geproduceerde -insuline verhoogt. Deze mogelijkheid zal hierna verder worden besproken. Ook geldt dat in 20 tegenstelling tot de normale en de IDDM-groepen, zoals boven vermeld, de insuline-gehaltes tamelijk hoog zijn in deze NIDDM-groep. Dit wijst er -opnieuw op dat de verhouding biotine tot insuline een belangrijke parameter kan zijn.CP, a connecting peptide, is a measure of insulin secretion by the pancreas. The values of patients 1 and 2 are not included in the calculation of the mean values for the group. The data listed in Table G give a. significant improvement in the glucose tolerance of the patients on biotin treatment, especially when compared to the normal comparative group (see Table E) and the insulin dependent group (see Table F). Furthermore, the results presented in Table H indicate that there is no significant increase in insulin response in the six non-insulin dependent patients after biotin therapy. This may indicate that administration of biotin increases the activity of the endogenous insulin produced. This possibility will be discussed further below. Also, unlike the normal and IDDM groups, as mentioned above, the insulin levels are quite high in this NIDDM group. This again indicates that the biotin to insulin ratio may be an important parameter.

-TABEL G- 8104818 -13- 22184/Vk/mb-TABLE G- 8104818 -13- 22184 / Vk / mb

TABEL GTABLE G

niet van insuline afhankelijke diabetici plasma glucose-gehalte tijdens een opwekking voor en na de 5 biotine-therapie.non-insulin dependent diabetics have plasma glucose levels during pre- and post-biotin therapy.

TABEL G-1 voor de biotine-therapie < plasma-gluoose (ragjS) 10 patient_F_1_2 3_4_opwekkingTABLE G-1 for biotin therapy <plasma glucose (ragjS) 10 patient_F_1_2 3_4_opwekking

1 111 275 267 188 163 ADA1 111 275 267 188 163 ADA

2 185 252 221 198 166 ADA2 185 252 221 198 166 ADA

15 3 144 349 320 198 111 100 g 4 118 284 213 99 74 100 g 5 119 314 300 173 109 100 g 6 95 199 191 164 101 100 g ?n gemiddelde 129 279 252 170 121 TABEL G-2 na de biotine-therapie 25 plasma-glucose (mg?) patient_F_1_2_3 4_opwekking15 3 144 349 320 198 111 100 g 4 118 284 213 99 74 100 g 5 119 314 300 173 109 100 g 6 95 199 191 164 101 100 g average 129 279 252 170 121 TABLE G-2 after biotin therapy Plasma glucose (mg?) Patient_F_1_2_3 4_generation

1 97 243 178 120 82 ADA1 97 243 178 120 82 ADA

2 145 201 154 154 121 ADA2 145 201 154 154 121 ADA

30 3 127 312 315 224 103 100 g 4 117 275 198 108 67 100 g 5 113 269 240 153 65 100 g 6 103 214 157 135 68 100 g 35 ' gemiddelde 117 252 207 149 84 -TABEL H- 8104818 -14- 22184/Vk/mb30 3 127 312 315 224 103 100 g 4 117 275 198 108 67 100 g 5 113 269 240 153 65 100 g 6 103 214 157 135 68 100 g 35 'average 117 252 207 149 84 -TABLE H- 8104818 -14- 22184 / Uk / mb

TABEL HTABLE H

niet insuline afhankelijk plasma 'insuline-gehalte tijdens een opwekking voor en na de 5 biotine-therapie.non-insulin dependent plasma insulin level during a pre- and post-biotin regimen.

TABEL H-1 voor biotine-therapie *1) plasma insuline (juE/ml) of CP (ng/ml) patient_ F__1_ 2___3_4_ 1*1) 2,0 3,0 3,0 3,6 3,2 2*1) 3,5 4,5 5,4 4,8 4,0 15 3 29 148 202 72 28 4 13 148 160 32 16 5 21 95 128 63 51 6 24 170 300 250 104 20‘ gemiddelde 22 140 198 104 50 TABEL H-2 na biotine-therapieTABLE H-1 for biotin therapy * 1) plasma insulin (juE / ml) or CP (ng / ml) patient_ F__1_ 2___3_4_ 1 * 1) 2.0 3.0 3.0 3.6 3.2 2 * 1 ) 3.5 4.5 5.4 4.8 4.0 15 3 29 148 202 72 28 4 13 148 160 32 16 5 21 95 128 63 51 6 24 170 300 250 104 20 'average 22 140 198 104 50 TABLE H-2 after biotin therapy

Zo plasma insuline (juE/ml) patient F · 1_2_3_.· 4 1 *1) 2,2 3,6 3,6 3,0 2,3 30 2 *1) 5,0 5,8 6,9 5,1 4,3 3 22 147 224 152 30 4 12 152 140 39 16 5 18 72 132 91 33 35 6 65 260 350 270 91 gemiddelde 29 158 212 138 43 P ns ns ns ns ns uin de statistische analyse zijn de patiënten 3,4,5 en 6 niet betrokken.Thus plasma insulin (juE / ml) patient F1_2_3_. 4 1 * 1) 2.2 3.6 3.6 3.0 2.3 30 2 * 1) 5.0 5.8 6.9 5, 1 4.3 3 22 147 224 152 30 4 12 152 140 39 16 5 18 72 132 91 33 35 6 65 260 350 270 91 mean 29 158 212 138 43 P ns ns ns ns ns uin the statistical analysis the patients are 3, 4,5 and 6 not involved.

8104018 -15- 22184/Vk/mb8104018 -15- 22184 / Vk / mb

In tabel J is een samenvatting gegeven van de gegevens die zijn vermeld in de tabellen E, F en G, waarbij het verband is aangegeven tussen het percentage van de tolerantie van de ter vergelijking dienende experimenten in afhankelijkheid van de tijd tijdens een glucose-opwekking 5 voor elke onderzochte groep. In fig. 2 is een grafische voorstelling gegeven van de gegevens die zijn samengevat in tabel H. De aanduiding percentage van de vergelijkende tolerantie (vergelijkingspercentage) zoals aangegeven in fig. 2 geeft het gehalte aan van de glucose bij de na-biotine-behandeling op een gegeven tijdstip tijdens de glucose-opwekking, 10 vermenigvuldigd met 100 en gedeeld door het -glucosegehalte bij de pre-biotine-behandeling gedurende dezelfde tijd . van de opwekking. Wanneer bijvoorbeeld op een bepaald tijdstip het glucosegehalte bij de na-biotine-behandeling gelijk was aan het glucosegehalte bij de pre-biotine-behande-ling dan zou het gegeven punt op dat tijdstip gelijk zijn aan 100%.Table J summarizes the data reported in Tables E, F and G, indicating the relationship between the percentage of tolerance of the comparative experiments as a function of time during a glucose induction 5 for each group examined. Figure 2 is a graphical representation of the data summarized in Table H. The percentage of comparative tolerance (percentage of comparison) indicated in Figure 2 indicates the glucose content in the na-biotin treatment a given time during the glucose induction, multiplied by 100 and divided by the glucose content in the pre-biotin treatment during the same time. of the revival. For example, if at a certain point in time the glucose level in the post-biotin treatment was equal to the level in the pre-biotin treatment glucose, then the given point would be 100% at that time.

15 Verder geldt dat wanneer de glucose-tolerantie werd versterkt na de biotine-behandeling dus wanneer het glucosegehalte bij de na-biotine-behandeling lager was dan het glucosegehalte bij de pre-biotine-behandeling op een bepaald tijdstip dan zou het vergelijkinspercentage lager zijn dan 100%. Wanneer hierentegen de glucose-tolerantie jwerd verlaagd op eei bepaald 20 tijdstip na de biotine-behandeling dan zou de procentuele vergelijkings-tolerantie hoger zijn dan 100?. Zoals aangegeven in fig. 2 en in tabel J versterkt de biotine-behandeling significant de glucose-tolerantie bij de niet-Insuline afhankelijke groepen.Verder scheen de verbeterde tolerantie bij de niet-insuline afhankelijke groep te verbeteren in de laatste 25 trappen van het onderzoek. In déze figuur is un" het aantal onderzochte patiënten en wp" is de waarschijnlijkheid dat de punten niet de ware gegevens weergeven.Furthermore, if the glucose tolerance was enhanced after the biotin treatment, therefore, if the glucose level in the post-biotin treatment was lower than the glucose level in the pre-biotin treatment at a given time, the comparison percentage would be lower than 100%. Conversely, if the glucose tolerance were lowered at a certain time after the biotin treatment, the percent comparison tolerance would be greater than 100 ?. As indicated in Figure 2 and Table J, biotin treatment significantly enhanced glucose tolerance in the non-insulin dependent groups, and improved tolerance in the non-insulin dependent group seemed to improve in the last 25 steps of the study . In this figure, un is "the number of patients examined and wp" is the probability that the points do not represent true data.

-TABEL J- 8104818 -16- 22184/Vk/mb-TABLE J- 8104818 -16- 22184 / Vk / mb

TABEL JTABLE J

plasma glucose-tólerantie na een biotine-behandeling (,%) van een ter vergelijking dienende tolerantie *15plasma glucose tolerance after biotin treatment (,%) of a comparative tolerance * 15

5 % C5% C

eroen tijd (uren>eroen time (hours>

Sr06p F 1_2 3_L_ gezonden 102>2 123,2 103,2 100,0 105,0Sr06p F 1_2 3_L_ sent 102> 2 123.2 103.2 100.0 105.0

^ IDDM^ IDDM

n _ 5 106 12*1,5 116,0 108 111,8 ήΤδ 92,7 91,4 81,7 89,1 76,2 P 0,11 9,01 0,001 0,03 0,001 15 *1) gemiddelde (.%$ van de gedane onderzoekingen.n _ 5 106 12 * 1.5 116.0 108 111.8 ήΤδ 92.7 91.4 81.7 89.1 76.2 P 0.11 9.01 0.001 0.03 0.001 15 * 1) mean ( .% $ of investigations made.

Daarna werd de gemiddelde dagelijkse hyperglycemia en glycosuria in een groep van vijf insuline afhankelijke diabetici gemeten en bij vijf 20 niet-insuline afhankelijke diabetici gedurende zeven dagen van de biotine-therapie. Bij de IDDM-groep werd de normaal vereiste insulinedosering verlaagd te weten 1/2 tot 1/3» Deze resultaten zijn weergegeven in de fig. 3-6. De gegevens die zodoende werden verkregen werden statistisch op twee manieren geanalyseerd: 25 1) door vergelijking van de gemiddelde q-zes uren bloedsuiker- spiegel en de gemiddelde glycosuria in elke periode, en 2) door de lineaire regressielijnen uit te zetten waar dit toepasbaar is.Thereafter, mean daily hyperglycemia and glycosuria was measured in a group of five insulin dependent diabetics and in five 20 non insulin dependent diabetics over seven days of biotin therapy. In the IDDM group, the normally required insulin dose was decreased, 1/2 to 1/3. These results are shown in Figures 3-6. The data thus obtained were statistically analyzed in two ways: 1) by comparing the mean q-six hours of blood sugar and the average glycosuria in each period, and 2) by plotting the linear regression lines where applicable .

Fig. 3 is een samenstelling van de respons van drie insuline-30 afhankelijke diabetische patiënten ten aanzien van de biotine-therapie. Deze patiënten werd een placebo toegediend gedurende een periode van zeven dagen en vervolgens werden ze met biotine behandeld in een hoeveelheid van 0,18 rag/0,45 kg lichaamsgewicht per dag gedurende een periode van zeven dagen. In de grafieken is b de helling van het serum glucose 35 ten opzichte van de tijdlijn; "r" is de lineaire regressie-coëfficient, hetgeen de correlatie is van de punten van de gegevens ten aanzien van de tijd, met een waarde van +1 of -1 hetgeen een perfecte correlatie is en 110’! hetgeen de afwezigheid van de correlatie betekent, "p" is de waar- 8104818 -17- 22184/Vk/mb schijnlijkheid dat de lijn niet in overeenstemming is met de punten van de gegevens; "y " is de ordinaat-interceptie; "b” is de helling van de urine-glucose ten opzichte van de tijdlijn en "U" is de gemiddelde urine-glucosewaarde. De analyse van de lineaire regressie geeft een signifi-5 cante correlatie weer tussen het verschijnen van biotine in serum en het omgekeerde van de positief hellende lineaire regressielijn bij de ter vergelijking dienende placebo-groepen. De gegeven punten die de urine-glucose weergeven werden zelf niet verbeterd op een lineaire regressieanalyse tijdens de biotineperiode zodat een gemiddelde waarde is weer-10 gegeven. Deze gemiddelde waarde is echter aanzienlijk minder dan men zou hebben verwacht wanneer de trend werd voortgezet zoals aangegeven tijdens de placebo-periode. Verder wees een statistische analyse onder toepassing van methode no. 1 niet op significante verschillen tussen de biotine en placebo-perioden.Fig. 3 is a composite of the response of three insulin-30 dependent diabetic patients to biotin therapy. These patients were given placebo over a seven day period and then they were treated with biotin at the rate of 0.18 rag / 0.45 kg body weight per day over a seven day period. In the graphs, b is the slope of the serum glucose from the timeline; "r" is the linear regression coefficient, which is the correlation of the points of the data with respect to time, with a value of +1 or -1 which is a perfect correlation and 110 "! which means the absence of the correlation, "p" is the probability that the line does not match the points of the data; "y" is the ordinate interception; "b" is the slope of urinary glucose relative to the timeline and "U" is the mean urinary glucose value. The linear regression analysis shows a significant correlation between the appearance of serum biotin and the inverse of the positively inclined linear regression line in the comparative placebo groups The given points representing the urine glucose were not themselves improved on a linear regression analysis during the biotin period so that an average value is shown-10. This mean value is however, significantly less than would have been expected if the trend was continued as indicated during the placebo period Furthermore, a statistical analysis using method No. 1 did not indicate significant differences between the biotin and placebo periods.

15 Fig. 4 is een samenstelling van de respons van twee insuline- afhankelijke diabetische patiënten ten aanzien van de biotine-therapie.FIG. 4 is a composite of the response of two insulin-dependent diabetic patients to biotin therapy.

Deze patiënten werd biotine toegediend in een hoeveelheid van 0,18 mg/ 0,45 kg lichaamsgewicht per dag gedurende een periode van zeven dagen. De statistische aanduidingen b, y^, r en p zijn dezelfde betekenissen als 20 aangegeven met betrekking tot fig. 3. De statistische analyse en de analyse van de lineaire regressielijn wijzen op een positieve correlatie tussen de verschijning van fciotine en de verlaagde plasma en urine-glucosewaarden.These patients were administered biotin at the rate of 0.18 mg / 0.45 kg body weight per day for a period of seven days. The statistical designations b, y ^, r and p are the same meanings as indicated with respect to Fig. 3. The statistical analysis and the analysis of the linear regression line indicate a positive correlation between the appearance of fciotin and the decreased plasma and urine. glucose values.

Fig. 5 is een samenstelling van de respons van drie niet-insuline-afhankelijke diabetici ten aanzien van de biotine-therapie. Deze patiënten 25 kregen een placebo-toediening voor een periode van zeven dagen en vervolgens werden ze behandeld met biotine in de hoeveelheid van 0,18 mg/0,45 kg lichaamsgewicht per dag gedurende een tijd van zevën dagen. Door g en U worden gemiddelde serumglucose- en urineglucosewaarden voorgesteld.Fig. 5 is a composite of the response of three non-insulin dependent diabetics to biotin therapy. These patients received placebo for a period of seven days and then they were treated with biotin at the rate of 0.18 mg / 0.45 kg body weight per day for seven days. Average serum glucose and urine glucose values are represented by g and U.

Verder geeft wn,f het aantal aflezingen aan die zijn uitgevoerd om de 30 gemiddelden te kunnen berekenen. Deze resultaten geven een significante daling aan van de plasma- en urineglucose tijdens de biotine-periode in vergelijking met de placebo-periode. Bovendien was de verbetering die werd bewerkstelligd na een serum biotinegehalte van ongeveer 10 ng/ml bereikt.Furthermore, wn, f indicates the number of readings taken to calculate the 30 averages. These results indicate a significant decrease in plasma and urine glucose during the biotin period compared to the placebo period. In addition, the improvement achieved after a serum biotin level of about 10 ng / ml was achieved.

35 Fig. 6A is een samenstelling van de respons van twee niet- insuline afhankelijke patiënten ten aanzien van de biotine-therapie.FIG. 6A is a composite of the response of two non-insulin dependent patients to biotin therapy.

Deze patiënten kregen biotine toegediend in een hoeveelheid van 0,18 mg/0,45 kg lichaamsgewicht per dag gedurende een periode van zeven 8104318 » -18- 22184/Vk/mb dagen en werden daarna behandeld met een placebo gedurende zeven dagen. Deze resultaten geven opnieuw een sterke correlatie weer tussen het verschijnen van biotine en de verlaagde plasma en urine-glucosewaarden. Verder had er een verbetering plaats wanneer de serum biotine-concentratie 5 een waarde bereikte van ongeveer 50-75 ng/ml. Fig. 6A kan worden vergeleken met fig. 6B waarin de samengestelde respons is weergegeven van alle diabetische patiënten die een placebo'krggen toegediend gedurende zeven dagen gevolgd door de biotine-therapie gedurende zeven dagen. In beide gevallen was er een significante verlaging van het serum en urine-glucose-10 gehalte nadat de serum biotine-concentratie een waarde had bereikt van ongeveer 50 ng/ml,These patients received biotin at the rate of 0.18 mg / 0.45 kg body weight per day for a period of seven 8104318 »-18-22184 / Vk / mb days and were then treated with placebo for seven days. These results again show a strong correlation between the appearance of biotin and the decreased plasma and urine glucose levels. Furthermore, an improvement occurred when the serum biotin concentration reached a value of about 50-75 ng / ml. Fig. 6A can be compared to FIG. 6B showing the composite response of all diabetic patients administered placebo for seven days followed by biotin therapy for seven days. In both cases there was a significant decrease in serum and urine glucose-10 levels after the serum biotin concentration reached approximately 50 ng / ml,

De gunstige werking van biotine kan verder worden aangetoond door de experimenten die zijn uitgevoerd met een insuline-afhankelijke diabitici,waarvan de resultaten zijn weergegeven in de fig. 9 en 10.The beneficial effect of biotin can be further demonstrated by the experiments conducted with insulin-dependent diabitics, the results of which are shown in Figures 9 and 10.

15 Deze patient was eerst dagelijks behandeld met grote hoeveelheden insuline. Voordat deze experimenten werden yitgevoerd werd de insulinedosering verlaagd tot 24 eenheden per dag ten einde hyperglycemia en glucosuria te bewerkstelligen. Vervolgens werd deze patient gedurende zeven dagen een placebo toegediend, gevolgd door ongeveer 20 mg/dag biotine gedurende 20 zeven dagen. Zoals aangegeven in fig. 9 was er een daling met betrekking tot de serum en urine-glucose nadat de serum biotinegehaltes een waarde hadden bereikt van ongeveer 40 ng/ml. Het is van belang dat tijdens de placebo-periode de helling van de lineaire regressielijn, uitgezet tussen het serum glucose ten opzichte van de tijd werd berekend en bleek 25 6,6 mg?/dagte zijn.Tijdens.de biotine-periode behandelde de helling tot -9,6 mgi/dag.This patient was first treated daily with large amounts of insulin. Before these experiments were performed, the insulin dose was reduced to 24 units per day to effect hyperglycemia and glucosuria. Subsequently, this patient was given a placebo for seven days, followed by approximately 20 mg / day of biotin for seven days. As indicated in Figure 9, there was a decrease in serum and urine glucose after serum biotin levels reached about 40 ng / ml. Importantly, during the placebo period, the slope of the linear regression line plotted between serum glucose versus time was calculated to be 6.6 mg / day. During the biotin period, the slope treated to -9.6 mgi / day.

Vervolgens werden dezelfde experimenten uitgevoerd met deze patiént maar met een verhoging van de insuline van 24 eenheden per dag tot 31 eenheden per dag. Deze resultaten zijn weergegeven in fig. 10.Subsequently, the same experiments were performed with this patient but with an increase in insulin from 24 units per day to 31 units per day. These results are shown in Fig. 10.

30 Opnieuw was er een opmerkelijke daling in het serum glucosegehalte nadat de serum biotine-concentratie een waarde had bereikt van ongeveer 100 ng/ml. De helling van de serum glucose ten opzichte van de tijdlijn was echter berekend en bleek 7,6 mg/dag te zijn tijdens de placebo-periode en -19 mgi/dag tijdens de biotine-periode. Wanneer vergeleken 35 met de resultaten in fig. 9 is het duidelijk dat de verhoogde dosering aan insuline het serum glucose-gehalte van de patient sneller deed stijgen tijdens de placebo-periode en sneller deed dalen met nagenoeg in factor 2 tijdens de biotine-periode. Dit geeft aan dat de effectivi- 8104818 -19- 22184/Vk/mb teit van de insuline-behandeling aanzienlijk kan worden verhoogd door het toedienen van biotine zelfs wanneer aan de insuline-afhankelijke patiënten geschikte doseringen aan insuline worden gegeven.Again, there was a notable decrease in the serum glucose level after the serum biotin concentration reached about 100 ng / ml. However, the slope of serum glucose from the timeline was calculated to be 7.6 mg / day during the placebo period and -19 mgi / day during the biotin period. When compared with the results in Fig. 9, it is clear that the increased dose of insulin increased the patient's serum glucose level faster during the placebo period and decreased more rapidly by nearly a factor of 2 during the biotin period. This indicates that the effectiveness of insulin treatment can be significantly increased by administering biotin even when insulin-dependent patients are given appropriate doses of insulin.

Uit de volgende specifieke voorbeelden blijkt de gunstige be-5 handeling van de diabetes mellitus-ziekte, in overeenstemming met de richtlijnen volgens de uitvinding. Ook zal het echter duidelijk zijn dat de voorbeelden slechts ter toelichting zijn bedoeld en niet als beperkend moeten worden opgevat.The following specific examples demonstrate the beneficial treatment of diabetes mellitus disease, in accordance with the guidelines of the invention. It will also be understood, however, that the examples are for illustrative purposes only and should not be construed as limiting.

Voorbeeld IExample I

10 De zeer goede respons van een niet-insuline afhankelijke diabeticus ten aanzien van de biotine-therapie werd gemeten en is aangegeven in fig. 1. Eerst werd de patient behandeld met 30 eenheden insuline per dag. Juist voor deze experimenten werd de insuline-dosering verlaagd tot 24 eenheden per dag om een verhoogd plasma en urine-glucose-15 gehalte te bewerkstelligen. Deze patient kreeg dan een placebo toegediend gedurende een periode van zeven dagen en werd vervolgens behandeld met 0,18 mg/0,45 kg lichaamsgewicht per dag biotine. Na het begin van de biotine-behandeling en nadat de serum biotine-concentratie een waarde » had bereikt van ongeveer 10 ng/ml daalden zowel de serum als de urine-20 glucosegehaltes significant zoals blijkt uit f-ig. 7. Het plasma-glucose-gehalte werd elke zes uren gemeten en de urine-glucose-excretie werd gemeten over een periode van 24 uren. Een statistische analyse geeft aan dat er een significante daling was van de urine-glucose tijdens de biotine-toediening. De fig. 3» 4, 5 en 7 geven aan dat bij diabetici 25 het gemiddelde plasma-glucosegehalte wordt verhoogd tot ongeveer 150-200 mg/100 ml.The very good response of a non-insulin dependent diabetic to biotin therapy was measured and is shown in Figure 1. First, the patient was treated with 30 units of insulin per day. Precisely for these experiments, the insulin dose was reduced to 24 units per day to effect an increased plasma and urine glucose-15 level. This patient was then given a placebo over a period of seven days and was then treated with 0.18 mg / 0.45 kg body weight per day of biotin. After the initiation of biotin treatment and after the serum biotin concentration reached approximately 10 ng / ml, both serum and urinary glucose levels decreased significantly as shown in FIG. 7. The plasma glucose level was measured every six hours and the urine glucose excretion was measured over a 24 hour period. A statistical analysis indicates that there was a significant drop in urine glucose during biotin administration. Figures 3, 4, 5 and 7 indicate that in diabetics, the mean plasma glucose level is increased to about 150-200 mg / 100 ml.

Voorbeeld IIExample II

De zeer goede respons van een insuline-afhankelijke diabetische patient ten aanzien van de biotine-therapie werd gemeten en is weerge-30 geven in fig. 8. Tijdens de behandeling kreeg de patient 28 eenheden insuline per dag toegediend. Deze patient werd behandeld met 0,18 mg/ 0,45 kg lichaamsgewicht per dag biotine gedurende een periode van zeven dagen en daarna kreeg hij een placebo toegediend gedurende zeven dagen. Zoals aangegeven in fig. 8 was er een significante daling in het serum 35 glucose en urine-glucosegehalte overeenkomend met de verhoogde serum-biotineconcentratie. Wanneer het serum biotinegehate daalde op het einde van de placebo-periode begon het verlaagde glucosegehalte opnieuw te stijgen. Dit toont een sterk direct verband aan tussen de toediening 8104310 r -20- 22184/Vk/mb van biotine en het verlagen van de serum en urine-glucosegehalte.The very good response of an insulin-dependent diabetic patient to biotin therapy was measured and is shown in Figure 8. During treatment, the patient was administered 28 units of insulin per day. This patient was treated with 0.18 mg / 0.45 kg body weight per day of biotin for a seven day period and then received a placebo for seven days. As indicated in Fig. 8, there was a significant decrease in serum glucose and urine glucose levels corresponding to the increased serum biotin concentration. When the serum biotin rate declined at the end of the placebo period, the decreased glucose level started to rise again. This demonstrates a strong direct relationship between the administration of biotin 8104310 r -20-22184 / Vk / mb and the decrease in serum and urinary glucose levels.

Hierbij is het van belang dat de resultaten van de hierboven vermelde experimenten duidelijk aangeven dat bij diabetici het serum biotinegehalte bij voorkeur moet liggen bij 10-100 ng/ml voor een 5 geschikte biologische activiteit. Deze waarden zijn 20-200 keer het normale gehalte. Er schijnt een optimalemvloed voor de behandeling van diabetici te zijn wanneer het serum biotinegehalte ongeveer 75 ng/n»l is, hoewel de exacte kwantitatieve waarde van het biotinegehalte voor de beste behandeling kan variëren van patient tot patient, afhankelijk van 10 de persoonlijke fysiologische respons van de patient.It is important here that the results of the above experiments clearly indicate that in diabetics the serum biotin content should preferably be 10-100 ng / ml for a suitable biological activity. These values are 20-200 times the normal level. There appears to be an optimal influence for the treatment of diabetics when the serum biotin level is approximately 75 ng / n »1, although the exact quantitative value of the biotin level for the best treatment may vary from patient to patient depending on the personal physiological response of the patient.

Een aanbevolen behandeling van NIDDM-patienten volgens de uitvinding zou echter zijn dat biotine wordt toegediend in een voldoende hoeveelheid om het serum biotinegehalte van de patient zodanig te verhogen dat de verhouding van insuline uitgedrukt in |UE tot biotine uitgedruk't in 15 ng is 7 + 3 en bij voorkeur is de optimale verhouding voor de behandeling van een bepaalde patient bijvoorbeeld 8/1 of een andere geschikte waarde.However, a recommended treatment of NIDDM patients according to the invention would be that biotin is administered in an amount sufficient to increase the patient's serum biotin level such that the ratio of insulin expressed in UE to biotin is 15 ng 7 + 3 and preferably the optimum ratio for the treatment of a particular patient is, for example, 8/1 or another suitable value.

Dit kan worden bewerkstelligd door het toedienen van een benaderde dagelijkse dosering van d-biotine van 5 tot 20 mg per 68 kg lichaamsgewicht vande patient. De dosering kan echter ook lager of hoger zijn binnen 20 het bovenvermelde traject van doseringen in afhankelijkheid van de persoonlijke respons van een bepaaldev patient. Bovendien kan binnen het kader van de uitvinding een dosering aan d-biotine plaatshebben die niet is gèlegen binnen 5 tot 20 rag per 68 kg lichaamsgewicht wanneer blijkt dat de bovenvermelde verhouding voor een bepaalde patiënt kan worden aangepast 25 aan het gebruikelijke gebied van 7+3 tijdens de behandeling onder toepassing van hogere of lagere doseringen aan biotine, al of niet met insuline, dan het bovenvermelde gebied.This can be accomplished by administering an approximate daily dose of d-biotin from 5 to 20 mg per 68 kg body weight of the patient. However, the dose may also be lower or higher within the above-mentioned range of dosages depending on the personal response of a particular patient. In addition, within the scope of the invention, a dose of d-biotin which has not been found to be within 5 to 20 rag per 68 kg of body weight can occur if it is found that the above-mentioned ratio can be adjusted for the given patient to the usual range of 7 + 3 during treatment using higher or lower doses of biotin, with or without insulin, than the above range.

Ook is een aanbevolen behandeling voor IDDM-patienten volgens de uitvinding het toedienen van biotine als een vervangingsmiddel voor 30 een 1/3 tot 1/2 vermindering van de insuline-toediening zódat de verhouding van de vermindering van insuline in eenheden per dag tot de toediening van biotine uitgedrukt in mg per dag gelegen is bij 4+2. Het zal opnieuw duidelijk zjljn dat het voordelen zal hebben om een optimale verhouding voor een bepaalde patient te kiezen.Also, a recommended treatment for IDDM patients according to the invention is to administer biotin as a substitute for a 1/3 to 1/2 reduction in insulin administration such that the ratio of the reduction in units of insulin per day to the administration of biotin expressed in mg per day is 4 + 2. It will again be clear that it will be advantageous to choose an optimal ratio for a particular patient.

35 Op basis van de resultaten zoals aangegeven in de voorbeelden zal het duidelijk zijn dat volgens de werkwijze van de uitvinding een nieuwe en zeer effectieve behandeling kan worden bewerkstelligd voor het behandelen van diabetes mellitus.On the basis of the results as indicated in the examples, it will be clear that according to the method of the invention a new and very effective treatment can be achieved for the treatment of diabetes mellitus.

8104318 -21- 22184/Vk/mb8104318 -21- 22184 / Vk / mb

Hoewel de exacte theorie met betrekking tot de toepassing van chemisch d-biotine in het lichaam van de patient om de symptomen van diabetes mellitus te bestrijden niet bekend zijn en hoewel andere fysiologische en chemische overwegingen in feite het goede resultaat van de 5 behandeling volgens de uitvinding kunnen aangeven wordt aangenomen dat insuline en biotine een gezamenlijk metabolisme hebben en dat bij diabetici er een bindende stof aanwezig is die het serum biotine inactief maakt, waarbij de activiteit van serum insuline wordt verlaagd. Het toedienen van vrij (actief) biotine aan de patient kan werken om de activi- 10 teit van endogeen geproduceerd insuline te verhogen bij de patient, waarbij de symptomen van de ziekte wordt behandeld.Although the exact theory regarding the use of chemical d-biotin in the patient's body to combat the symptoms of diabetes mellitus is not known and although other physiological and chemical considerations are in fact the good result of the treatment according to the invention may indicate that insulin and biotin have a common metabolism and that in diabetics there is a binding agent that renders serum biotin inactive, thereby decreasing the activity of serum insulin. Administration of free (active) biotin to the patient can work to increase the activity of endogenously produced insulin in the patient, treating the symptoms of the disease.

Dit concept kan mathematisch als volgt'worden weergegeven: K1This concept can be expressed mathematically as follows: K1

X —......}-^ XX —......} - ^ X

P SP S

15 K1 .15 K1.

B + P„t....... — . BP„ (actief)B + P „t ....... -. BP „(active)

N „ NN „N

K2 20 K3K2 20 K3

Pjf + V-VD (inactief) Kü K5 25 BPN + PDr— -BPNPd (inactief)' K7 BP„ + I —..... ^ 'Actieve stof" N s 30 waarbij Ip is pancreatische insuline, I is serum insuline, B is vrij biotine, BP^ is normaal gebonden biotine, P^ is normaal bindend proteïne en P^ is abnormaal bindende stof. Zodoende kan worden aangetoond dat: * dBt 3 -TT— = -K_ (BP„) (I ) waarbij B. = het totale serum biotine, dt 7 N s t en dat: 8104318 -22- 22184/Vk/mb t r A Γ ίβ ^ _κPjf + V-VD (inactive) Kü K5 25 BPN + PDr— -BPNPd (inactive) 'K7 BP' + I —..... ^ 'Active' N s 30 where Ip is pancreatic insulin, I is serum insulin , B is free biotin, BP ^ is normally bound biotin, P ^ is normally binding protein and P ^ is abnormally binding substance, thus it can be shown that: * dBt 3 -TT— = -K_ (BP „) (I) where B. = the total serum biotin, dt 7 N st and that: 8104318 -22- 22184 / Vk / mb tr A Γ ίβ ^ _κ

dt dt “ Jdt dt “J

Daarom geldt - Ig = (BTq - Ig()) -Therefore - Ig = (BTq - Ig ()) -

Zodoende geeft een grafiek waarbij BT - 1 wordt uitgezet X s 5 ten opzichte van de tijd een reshte lijn op afstand - Igo en helling Kj (vrijmaking pancreatisch insuline).Thus, a graph plotting BT - 1 X s 5 gives a residual distance line - Igo and slope Kj (pancreatic insulin release) versus time.

Deze hypothese werd getest bij normale patiënten en NIDDM-patienten onder toepassing van de gegevens verkregen in fig. 1 en deze resultaten zijn samengevat in fig. 11. De statistische referentie "r" 10 geven de lineaire regressie-coëfficient aan en "p" de waarschijnlijkheid dat de lijn niet voldoet aan de gevonden gegevens. Het zal duidelijk zijn uit fig. 11 dat de gevonden punten in overeenstemming zijn met de voorspelde mathematische vergelijkingen rekening houdend met de correlatie. Het is verder duidelijk dat de hierbij beschreven verhoudingen fysiolo-15 gisch belangrijk zijn.This hypothesis was tested in normal patients and NIDDM patients using the data obtained in Figure 1 and these results are summarized in Figure 11. The statistical reference "r" 10 denotes the linear regression coefficient and "p" the probability that the line does not match the data found. It will be apparent from Figure 11 that the points found are consistent with the predicted mathematical equations taking into account the correlation. It is further clear that the proportions described herein are physiologically important.

Zodoende is aangetoond dat volgens de uitvinding een nieuw farmaceutisch produkt wordt verkregen en een nieuwe werkwijze voor het toedienen van het preparaat en een behandeling van de ziekte diabetes mellitus, waarbij deze produkten en de toegepaste werkwijze voordelen 20 hebben en kenmerken zoals boven beschreven. Binnen het kader van de uitvinding zal het mogelijk zijn om wijzigingen of variaties aan te brengen die echter moeten worden begrepen binnen het kader van de uitvinding.Thus, it has been demonstrated that according to the invention a new pharmaceutical product is obtained and a new method for administering the preparation and a treatment of the disease diabetes mellitus, wherein these products and the method used have advantages and characteristics as described above. Within the scope of the invention, it will be possible to make changes or variations which, however, are to be understood within the scope of the invention.

-CONCLUSIES- 8104818- CONCLUSIONS - 8104818

Claims

A medicament for treating diabetes mellitus, characterized in that it contains d-biotin in an amount sufficient to increase the concentration of the patient's serum biotin within a quantitative range in which hyperglycemia and glycosuria are reduced.

2. A method of administration of a composition for combating diabetes mellitus, characterized in that d-biotin is administered to the patient in an amount sufficient to increase the patient's serum biotin concentration within a quantitative area in which the patient's hyperglycemia and glycosuria are reduced or alleviated.

3. A method according to claim 2, characterized in that the quantitative range of the serum biotin concentration is kept at about 10-100 ng / ral.

Method according to claim 2, characterized in that the concentration of serum biotin can be maintained by administering biotin to the patient. in an amount of about 5 to 20 ml per 68 kg of the patient's body weight.

The method according to claim 2, characterized in that the amount of biotin administered to the patient is administered daily as stated.

6. A method according to claim 2, characterized in that the amount of biotin is administered orally to the patient.

A method according to claim 2, characterized in that the amount of biotin is administered together with insulin.

8. A method of administering a medicament to combat diabetes mellitus in human patients by administering d-biotin to the patient in an amount of about 5 to 20 mg per 68 kg of body weight.

9. A method of administering a medicament to combat diabetes mellitus, characterized in that the following steps are accomplished: a) measuring the serum biotin and insulin level during a glucose tolerance test, b) determining whether the patient is insulin dependent or not by measuring endogenous insulin production and the associated biotin response during the glucose tolerance test, 8104818 -24- 22184 / Vk / rab t 'Is * * v Λ v. treating the non-insulin dependent patient with d-biotin in an amount sufficient to obtain a given quantitative ratio of the serum insulin level to the serum biotin level relieving the patient's hyperglycemia and glycosuria after an appropriate * treatment period, and d) treating the insulin dependent patient with d-biotin and reduced doses of parenterally administered insulin in an adequate manner to provide increasing a quantitative ratio of administered biotin to reduced insulin dosage relieving the patient's hyperglycemia and glycosuria after an appropriate treatment period.

A method according to claim 9, characterized in that the quantitative ratio of serum insulin concentrations to serum biotin concentrations in a non-insulin dependent patient is maintained in a range of 4 to 10 over an appropriate treatment period.

The method according to claim 9, characterized in that the insulin pretreatment dose for an insulin dependent patient is quantitatively decreased by 1/3 to 1/2 and d-biotin is administered in an amount of 2 to 6 mg per day for each unit per day of the quantitatively decreased insulin.

12. A method according to claims 9 and 10, characterized in that the quantitative ratio can be maintained by administering biotin to the patient in an amount of about 5 to 20 mg / 68 kg body weight.

13. A method according to claim 9, characterized in that the serum biotin is measured quantitatively in ng per milliliter and the insulin is measured quantitatively in microunits per milliliter during the glucose tolerance test.

Pharmaceutical product for treating diabetes mellitus in human patients, characterized in that it contains d-biotin in an amount sufficient to treat the patient's hyperglycemia and glucosuria, and insulin. Eindhoven, October 1g81 8104818