NL8000706A - Electronische inrichting voor het compenseren van lineariteitsfouten. - Google Patents

Description

r - \ -* PHF 79-506 1 N.V. Philips' Gloeilampenfabrieken te Eindhoven.

Electronische inrichting voor het compenseren van lineariteitsfouten.

De uitvinding heeft betrekking op een electronische inrichting voor het compenseren van lineariteitsfouten, in het bijzonder voor het compenseren van lineariteitsfouten van een gammakamera.

De sedert enkele jaren in ontwikkeling zijnde nucleaire ge-5 neeskunde maakt gebruik van de kennis over het assimileren van kleine hoeveelheden radio-isotopen door gezonde en zieke weefsels. De nucleaire analyse-inrichtingen die het meest worden gebruikt om, na het aan een patiënt toedienen van genoemde radio-isotopen, de uitgezonden gammastra-len te detecteren en de assimilatieverschillen aan te tonen van genoemde 10 radio-isotopen in gezonde of zieke weefsels, zijn de gammakamera's, en meer in het bijzonder de gammakamera's van het Anger type die beschreven worden in het Amerikaanse Octrooischrift Nr. 3.011.057.

Het werkingsprincipe van de gammakamera's is bekend en wordt in meerdere varianten beschreven in talrijke documenten: daaronder be-15 vinden zich in het bijzonder de Amerikaanse Octrooischriften Nrs.

3.683.185 en 3.919.556, de Franse Octrooiaanvrage Nr. 75.32.121 van "N.V. Philips' Gloeilampenfabrieken", die op 21 mei 1976 onder Nr.

2.288.987 werd gepubliceerd, en vooral de Franse Octrooiaanvrage Nr.

76.28.075 van "ELSCINT LTD" die op 15 april 1977 onder Nr. 2.325.053 20 werd gepubliceerd.

Het laatstgenoemde document beschrijft in detail de structuur en de werking van een gammakamera, in dit geval van het Anger type, maar vestigt eveneens de aandacht op een fundamenteel probleem van een dergelijke kamera, namelijk de geometrische niet-lineariteit ervan, waardoor 25 scintillatieposities dichter bij de optische as van de fotovermenigvul-digingsbuizen (die het uitgezonden licht moeten omzetten in electrische signalen) worden weergegeven als de posities, waar in werkelijkheid scintillaties plaatsvinden.

Voor het elimineren van genoemde niet-lineariteit werden tal-30 rijke oplossingen voorgesteld die zich alle beperken tot de twee volgende principes: het via optische weg onderdrukken van de niet-lineariteit (zie de onder Nrs. 2.219.423 en 2.325.053 gepubliceerde Franse Octrooi-aanvragen) door een verandering in de verdeling van het door de sein- 8000706 · PHF 79-506 2 y tillator geproduceerde licht dat overgedragen wordt naar de fotovermenig-vuldigingsbuizen, of het via electronische weg onderdrukken van de niet-lineariteit door een verandering van de uitgangssignalen van de kamera (zie de Franse Octrooiaanvrage Nr. 22.19.424, het Franse aanvullings-5 schrift Nr. 22.43.450, evenals het Amerikaanse Octrooischrift Nr. 3.980.886). Met een zeker voorbehoud dat hierna precieser zal worden aangeduid, wordt in deze aanvrage ondersteld dat de beschreven uitvinding behoort tot genoemde tweede cat'egorie en dat de uitvinding een electronische correctie teweegbrengt van de eerder vermelde lineariteitsfou-10 ten.

Een vergelijkende studie van de drie laatstgenoemde documenten wijst duidelijk op het kenmerk dat gemeenschappelijk is voor de verschillende werkwijzen of inrichtingen die tot op heden werden voorgesteld voor het elimineren of het verminderen van genoemde lineariteitsfouten: het 15 aanwenden van deze oplossingen betekent steeds een verandering van de kamera via het interponeren van het correctie-element of van de correctie-elementen in het inwendige van de verwerkingsketen van de door genoemde kamera gedetecteerde signalen, en gebeurt meestal ten koste van het geometrisch oplossend vermogen.

20 Het doel van de uitvinding daarentegen is het aanduiden van een electronische correctie-inrichting die geen invloed teweegbrengt noch in die verwerkingsketen noch in het inwendige van de kamera zelf doch slechts aan de uitgang ervan. De lineariteitsfouten in de door de kamera afgeleverde signalen worden door deze inrichting niet onderdrukt 25 ê posteriori gecompenseerd.

Een electronische inrichting voor het compenseren van lineariteitsfouten, namelijk voor het compenseren van de lineariteitsfouten die aan de uitgang van een gammakamera optreden in de twee coördinaat- signalen (U, U ) welke op een met het detectieveld van de kamera over-x y 30 eenstemmend oppervlak, bijvoorbeeld op het scherm van de kamera, corresponderen met de positiecoördinaten (x, y) van de met de door de kamera gedetecteerde gammastralen geassocieerde scintillaties heeft volgens de uitvinding tot kenmerk, dat de inrichting een electrische vierpool met twee ingangen (v, w) en met twee uitgangen (Uv, U^), waarvan een over-35 drachtsfunctie nagenoeg gelijk is aan een overdrachtsfunctie van de gammakamera, en twee in parallel geschakelde verschilversterkers bevat, waarvan de eerste versterker op een eerste ingang met een bepaalde polariteit een eerste coördinaatsignaal (U^) en op een tweede ingang met een 8000706 PHF 79-506 3 r % tegenovergestelde polariteit een eerste terugkoppelsignaal (U^) ontvangt, terwijl via zijn uitgang genoemde eerste verschilversterker een eerste gecompenseerd ingangssignaal voor de vierpool aflevert, terwijl de tweede verschilversterker op een eerste ingang met de genoemde bepaalde 5 polariteit het tweede coördinaatsignaal (U^) en op zijn tweede ingang met tegenovergestelde polariteit een tweede terugkoppelsignaal (U^) ontvangt, en de uitgang van genoemde tweede verschilversterker een tweede gecompenseerd ingangssignaal voor de vierpool aflevert.

Bij de inrichting volgens de uitvinding is aan de kamera een 10 vierpool toegevoegd, die de werking van de kamera simuleert en die dankzij zijn overdrachtsfunctie, die nagenoeg identiek is aan de overdrachtsfunctie van de kamera, het mogelijk maakt om, in samenwerking met een in serie met de kamara aangebrachte verschiltrappen, de optredende lineariteitsfouten te compenseren. De genoemde compensatie heeft daaren-15 boven totaal geen invloed op het geometrisch oplossend vermogen van de gammakamera. Het kenmerk van de inrichting leidt tot het reeds hierboven vermelde voorbehoud, namelijk dat de inrichting volgens de uitvinding een correctie via electronische weg van de lineariteitsfouten mogelijk maakt. De inrichting volgens de uitvinding behoort echter niet tot de-20 zelfde familie van de tot op heden toegepaste electronische correctie-inrichtingen, die steeds repercussies hebben op het inwendige van de kamera zelf.

De uitvinding wordt nader beschreven aan de hand van een tekening waarin: 25 Figuur 1 op schematische wijze de essentiële elementen defi nieert van een gammakamera,

Figuren 2a en 2b een duidelijk beeld geven van de te compenseren lineariteitsfouten,

Figuur 3 op schematische wijze een gammakamera voorzien van 30 een conform de uitvinding gerealiseerde inrichting voor het compenseren van lineariteitsfouten weergeeft, en

Figuur 4 meer in detail een simulatievierpool toont welke in de inrichting volgens de uitvinding in Figuur 3 toepasbaar is.

Een gammakamera dient voor het afleveren van informatie over 35 sterkte en positie van optredende gammastraling en geeft een amplitude-informatie en een positieinformatie; daartoe bevat een dergelijke kame-* ra zoals aangeduid in Figuur 1 een scintillatiekristal 1, waarin op de interactiepunten tussen de gammastralen en het kristal scintillaties 8000706 / -¾ ----- PHF 79-506 4 .

optreden, een lichtgeleider 2 die een koppelorgaan vormt tussen het kristal 1 en een netwerk 3 van ri fotovermenigvuldigingsbuizen voor het detecteren van scintillatielicht en het daarbij opwekken van electri-sche signalen, en een schakeling 4 voor het verwerken van die signalen.

5 Figuren 2a en 2b tonen duidelijk de lineariteitsfouten aan die de hanteerbaarheid van een gammakamera nadelig beïnvloeden en die als gevolg hebben dat bij een scintillatie met coördinaten x, y weergegeven in Figuur 2a, een bepaald punt correspondeert met de spanningen U en U waarbij een niet-lineaire relatie bestaat tussen x, y en U , U . x y x y ig Figuur 2b toont duidelijk welke beeldvervorming het raster uit Fig. 2a ondergaat en zo de aanwezigheid van genoemde lineariteitsfouten veroorzaakt. Dergelijke fouten veroorzaken in het aan de uitgang van de kamera verkregen beeld de aanwezigheid van "concentratiegebieden", die symmetrisch ten opzichte van de optische assen van de fotovermenigvuldigings-15 buizen zijn gelegen. Deze concentratiegebieden kunnen worden aangetoond, indien op uniforme wijze het scintillatiekristal wordt bestraald. Het onder deze omstandigheden opgewekte beeld is niet uniform, maar vertoont concentraties van gemeten scintillaties rond centra, die overeenstemmen met de situering 'van de optische assen van de fotovermenigvuldigingsbui-2Q zen ten opzichte van het scintillatiekristal.

De compensatie-inrichting, die volgens de uitvinding deze fouten compenseert wordt in Figuur 3 weergegeven in een bijzondere uitvoeringsvorm en bevat twee in parallel geschakelde en op de uitgang van een gammakamera 10 aangesloten verschilversterkers 11, 12 met verster-25 kingscoëfficiënt K, en een vierpool 13 waarvan de overdrachtsfunctie nagenoeg of geheel identiek is aan die van de gammakamera. Er wordt opgemerkt dat een volledige identiteit in werkelijkheid niet realiseerbaar is, wat betreft de door de gammakamera 10 gerealiseerde.detectie van de lichtverschijnselen, die een toevalskarakter hebben, waardoor de uit-3g gangssignalen ϋχ en Uy die corresponderen met de juiste plaats van genoemde verschijnselen nadelig beïnvloed worden door statistische fluctuaties, die de grens bepalen van het geometrisch oplossend vermogen van de gammakamera. Dergelijke genoemde fluctuaties treden echter niet in het minst op in de ingangssignalen en de uitgangssignalen van de vier-35 pool 13.

Zoals Figuur 4 aanduidt bevat genoemde vierpool 13 in dit geval een kathodestraalbuis 21, een lichtgeleider 22 die een koppelorgaan vormt tussen de buis 21 en-een netwerk 23 van lichtdetectoren, en een 8000708 . * v’ PHF 79-506 5 e \ schakeling 24 voor het verwerken van de door genoemd netwerk 23 afgele-verde signalen in respons op de detectie van een lichtsignaal opgewekt door het treffen van een electronenbundel in de buis 21 op het scherm ervan. De schakeling 24 is identiek aan de in de kamera 10 gebruikte 5 schakeling voor het bepalen van de plaats der optredende scintillaties, en realiseert genoemde berekening bijvoorbeeld via het evalueren van en Uy met behulp van relaties van het type: U = ξ ki Si 10 x f S.

i i U = ^k’i Ti ‘ ' ?Ti 15 welke relaties corresponderen met het bepalen van het barycentrum van een door punten gevormd geheel. De referenties x, y duiden de coördinaten aan (in het door de figuren gevormde geheel) van een ten gevolge van een gedetecteerde gammastraal optredende scintillatie (verschijnselcoör-dinaten ). Er bestaat tussen enerzijds de gemiddelde waarde van de door 20 de kamera 10 bepaalde uitgangssignalen U en U om die coördinaten x, y x y weer te geven op een oppervlak dat overeenstemt met het detectieveld van de kamera.(bijvoorbeeld een scherm), en anderzijds genoemde coördinaten x, y een relatie die gegeven wordt door de fomules: U = F(x, y) en Dy = G(x, y). Omdat de overdrachtfunctie van de vierpool 13 nagenoeg identiek is aan die van de kamera 10, bestaan er tussen de door de vierpool berekende uitgangssignalen U^, en de ingangssignalen v, w de relaties = F (^, ^) en = G (^, jj(). De verhoudingen ^ en ^ vertegenwoordigen de waarden van de coördinaten waarmede de spanningswaarden v en w overeenstemmen (de letter C is een constante).

30

De eerste verschilversterker 11 ontvangt op zijn positieve ingang het uitgangssignaal U van de kamera 10, en op zijn negatieve in-

A

gang het uitgangssignaal van de vierpool 13. Het ingangssignaal v van de vierpool 13 is het uitgangssignaal van genoemde verschilversterker 11. Op zijn beurt ontvangt de tweede verschilversterker 12 op zijn po-35 sitieve ingang op het uitgangssignaal Uy van de kamera 10 en op zijn negatieve ingang het uitgangssignaal van de vierpool 13. Het ingangssignaal w van deze vierpool is het uitgangssignaal van de verschilversterker 12.

8000706 PHF 79-506 6

De conform de uitvinding gerealiseerde electronische inrichting voor het compenseren van lineariteitsfouten vormt een systeem dat voortdurend een evenwichtstoestand opzoekt. De werking wordt hierna volgend toegelicht. Vooraf wordt verondersteld dat de functies F en G, die 5 de relatie tussen υχ en Uy enerzijds en x en y anderzijds bepalen, monotone functies zijn (bijvoorbeeld stijgende monotone functies, hetgeen voor een bepaalde y-waarde betekent dat groter is dan ΙΙχ^ wanneer groter is dan x^, en dat voor een bepaalde x-waarde, eveneens groter is dan indien groter is <^an y^).

10 Op het tijdstip dat de compensatie-inrichting verbonden wordt met de uitgang van de kamera 10, zal er een algemene evenwichtstoestand in het systeem optreden enerzijds omdat voldaan moet worden aan de vier reeds genoemde relaties met betrekking tot υχ, Uy, Uy en U^, en anderzijds omdat voldaan moet worden aan de gelijkheden die beooqd zijn met de 15 tussen de kamera 10 en de compensatie-inrichting verwezenlijkte terugkoppeling, namelijk: v = K (ΙΙχ - Uv), en » = K (Uu - U.) 20

Indien de waarde van K die de versterkingscoëfficiënt aanduidt van iedere verschilversterker 11, 12 groot is, kan door het feit dat v en w eindige waarden zijn, worden afgeleid dat de verschillen (1)χ - Uy) en (Uy - U^) klein zijn. Dit betekent dat de waarden van U en U practisch gelijk 25 zijn eveneens de waarden van Uy en U^. Het een-eenduidige karakter van de door de overdrachtfuncties van de kamera 10 en van de vierpool van de condensatie-inrichting verwezenlijkte relaties heeft dan als resultaat dat de waarden van de verhouding ^ en van de parameter x eveneens practisch gelijk zijn, en dat eveneens de waarden van de verhouding ^ en van 30 de parameter y practisch gelijk zijn. Het is duidelijk dat deze gelijkheden des te precieser zijn naarmate de versterkingscoëfficiënt K groter is. Genoemde gelijkheden laten dus toe te schrijven dat: v = C.x en 35 W = C.y

De twee ingangssignalen v en w van de vierpool 13 zijn lineair afhankelijk van de coördinaten x en y, die gezocht zijn.

8000708 .

PHF 79-506 7.

De uitgangssignalen U en U , die behept zijn met lineariteitsfouten van x y de kamera, tonen deze lineariteit niet. De genoemde ingangssignalen v en w vormen dus de uitgangssignalen van het geheel, dat de electronische compensatie-inrichting en kamera 10 omvat.

5 De evenwichtstoestand van het door de kamera 10 en de compen satie-inrichting gevormde systeem is daarenboven volledig stabiel. Deze stabiliteit geeft de zekerheid dat bij elke optredende scintillatie met nieuwe x- en y-coördinaten, die dus nieuwe ΙΙχ- en U^-waarden opwekt, een nieuwe evenwichtstoestand zal worden bereikt. Wanneer wordt veronder-10 steld dat, vanuit een evenwichtstoestand xq, y^, ΙΙχο, U de volgende optredende coördinaten de waarden x^ en y^ en de daarmee overeenstemmende signalen de waarden U^, U ^ aannemen, waarbij x·^ en y^ groter zijn dan xq respectievelijk yQ, dan wordt de waarde van het verschil (ΙΙχ - U^) groter, dat wil zeggen de waarde van de verhouding ^ wordt ^ groter, terwijl door de invloed van de overdrachtsfunctie van de vier-pool 14, ook de waarde van Uy groter wordt. Het groter worden van Uy veroorzaakt een vermindering van het verschil (U - U ), dat juist de neiging had te verhogen. Het teruggekoppelde systeem volgt dus getrouw de veranderingen van de uitgangssignalen van de gammakamera. Indien via 20 een ietwat andere redenering verondersteld wordt dat, vanaf een evenwichtstoestand x , y . U , U rt, U , U , de waarde van (bijvoorbeeld) o’ 'o’ xo’ yo’ vo w

Uyo veranderd wordt met een positief bedrag dUvo, vermindert de waarde van het verschil (U - U ) en wordt gelijk aan (U - U - dll ), dat wil zeggen (va/K)-dUyo. Indien de amplitude van het ingangssignaal 25 van de vierpool 13 vermindert, veroorzaakt de monotonie der functies F en G dat de amplitude van het uitgangssignaal U eveneens vermindert, en dit in tegenstelling tot het aanvankelijke positieve bedrag dUvQ.

Een evenwichtstoestand wordt dus voor elke groep waarden x^, y^, 1)χ^, yi’ vi* wi 30 Door het aan de kamera toevoegen van de electronische compen satie-inrichting volgens de uitvinding wordt dus een stabiel systeem verkregen waarin de invloed van de lineariteitsfouten van de afzonderlijk beschouwde kamera 10 vermeden wordt.

Een der voorwaarden die nodig zijn opdat het aldus gevormde 35 systeem effectief de lineariteitsfouten van de kamera 10 zou compenseren is, zoals reeds gezegd, dat de overdrachtsfunctie van de vierpool 13 de overdrachtsfunctie van de gammakamera zo goed mogelijk benadert.

8 0 0 0 7 ö S

PHF 79-506 8 */

V

Een goede benadering (op de statistische fluctuaties na) wordt verkregen indien a. het door de lichtdetectoren gevormde netwerk 23 zodanig aangebracht is dat de middenpunten van de detectoren een geometrische opstelling 5 tonen die vergelijkbaar is met een door de n fotovermenigvuldigings-buizen van de gammakamera gevormde opstelling, b. voor ieder van de genoemde lichtdetectoren de gevoeligheid van de lichtdetectoren als functie van de afstand tussen het invalspunt van de electronenbundel van de buis 21 en de langsas van de detector verge-10 lijkbaar is met een equivalente gevoeligheid van de fotovermenigvuldi-gingsbuis als functie van de afstand van de scintillatie tot de as van die fotovermenigvuldigingsbuis. De verwerkingsschakelingen 4 en 24 kunnen zonder meer identiek zijn, met als enigste verschil dat met schakeling 24 uiteraard geen berekening van de amplitude van het sig-15 naai uitgevoerd behoeft te worden, omdat met deze schakeling 24 nodig is voor het compenseren van de lineariteitsfouten, die in de gedetecteerde posities optreden. Als lichtdetectoren zullen voornamelijk hetzij fo-todiodes hetzij fotovermenigvuldingsbuizen worden gebruikt.

In wat voorafging werd reeds vermeld dat de compensatie des te 20 beter is naarmate de waarden van de versterkingscoëfficiënt K van iedere verschilversterker 11, 12 groter is, want de benadering van x door v/C en van y door w/C is dan des te beter verantwoord. De geldigheid van deze bewerking wordt nog versterkt door het feit dat de lineariteitsfouten zelf kunnen variëren in afhankelijkheid van de waarden der coördinaten 25 die door genoemde fouten gestoord worden. Dit betekent dat deze lineariteitsfouten niet dezelfde amplitude vertonen voor een verschijnsel met coördinaten x, y dat gedetecteerd wordt door de kamera 10, en voor de signalen v en w (ongeveer gelijk aan Cx respectievelijk Cy) die met genoemde coördinaten corresponderen aan de ingang van de vierpool 13 wan-30 neer het systeem in de evenwichtstoestand verkeert. Het op die wijze vastgestelde amplitudeverschil is eveneens echter kleiner naarmate de verschillen U - U en U - U . kleiner zijn, dat wil zeggen naarmate de λ v y \a versterkingscoëfficiënt K groter is. Proeven hebben aangetoond dat wan- •neer de versterkingscoëfficiënt K een waarde heeft van ongeveer 100, het 35 reeds mogelijk is een zeer goede compensatie te realiseren. Daar het overigens wenselijk is dat het teruggekoppelde systeem stabiel functioneert en correct gedempt is, zal voor de versterkingscoëfficiënt K geen 8000708 "i “ λ PHF 79-506 9 waarde gekozen worden die hoger is dan 1000, waarbij de gekozen waarde zelf te bepalen is aan de hand van verschillende proeven. Voor het tot het werkelijk nuttige bereik begrenzen van de dynamiek van de ingangssignalen v en w van de vierpool 13 is het overigens mogelijk de verschil-5 versterkers 11 en 12 zodanig te realiseren dat deze versterkers verzadigd raken boven de grenzen van genoemde dynamiek, hetgeen dus betekent dat genoemde versterkers slechts de coëfficiëntwaarde K hebben in het dynamische bereik van de signalen-v en w.

De uitvinding is uiteraard niet beperkt tot het in deze tekst 10 beschreven en weergegeven uitvoeringsvoorbeeld vanaf hetwelk andere uit-voeringsmodi en andere realisatievormen mogelijk zijn zonder daarom buiten het kader van de uitvinding te treden. In het bijzonder is het voor de versterkingscoëfficiënt K bepaalde waardenbereik gedurende het afstellen van de inrichting volgens de uitvinding een optimale werkingszóne, 15 doch de ondergrens en bovengrens kunnen veranderd worden zonder dat daarom het systeem ophoudt te functioneren in overeenstemming met de in deze tekst gegeven beschrijving.

Het is eveneens duidelijk dat de conform de uitvinding gerealiseerde electronische compensatie-inrichting aangesloten kan worden op 20 een willekeurige gammakamera waarvan de uitgangssignalen behept zijn met lineariteitsfouten, waarbij de optimalisatie van de versterkingscoëfficiënt K en de aanpassing van de karakteristieken signaal = f (afstand) de enige belangrijke uit te voeren regelingen betekenen in ieder specifiek geval.

25 30 35 8000705

Claims (5)

1. Electronische inrichting voor het compenseren van lineariteits- fouten, namelijk voor het compenseren van de lineariteitsfouten die aan de uitgang van een gammakamera optreden in de twee coördinaatsignalen (U , U ) u/elke op een met het detectieveld van de kamera overeenstemmend x y 5 oppervlak, bijvoorbeeld op het scherm van de kamera, corresponderen met de positiecoördinaten (x, y) van de met de door de kamera gedetecteerde gammastralen geassocieerde scintillaties, met het kenmerk, dat de inrichting een electrische vierpool met twee ingangen ^v, w) en met twee uitgangen (Uy, U^), waarvan een overdrachtsfunctie nagenoeg gelijk is aan 10 een overdrachtsfunctie van de gammakamera en twee in parallel geschakelde verschilversterkers bevat, waarvan de eerste versterker op een eerste ingang met een bepaalde polariteit een eerste coördinaatsignaal (υχ) en op een tweede ingang met een tegenovergestelde polariteit een eerste terugkoppelsignaal (Uy) ontvangt, terwijl via zijn uitgang genoemde eer-15 ste verschilversterker een eerste gecompenseerd ingangssignaal voor de vierpool aflevert, terwijl de tweede verschilversterker op een eerste ingang met de genoemde bepaalde polariteit het tweede coördinaat (U^) en op zijn tweede ingang met tegenovergestelde polariteit een tweede terug-. koppelsignaal (U^) ontvangt, en de uitgang van genoemde tweede verschil-20 versterker een tweede gecompenseerd ingangssignaal voor de vierpool aflevert.

2. Inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de vierpool een kathodestraalbuis bestuurd door de ingangssignalen v en w, een licht-geleider, een stel lichtdetectoren, en een schakeling voor het behande- 25 len van de signalen en het afleveren van de uitgangssignalen Uy en bevat.

3. Inrichting volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat de versterkingscoëfficiënt van iedere verschilversterker 100 tot 1000 bedraagt.

4. Inrichting volgens conclusie 1, 2 of 3, met het kenmerk, dat in de inrichting verzadigbare verschilversterkers worden gebruikt.

5. Gammakamera, met het kenmerk, dat de kamera met een uitgang ervan op een volgens conclusie 1, 2, 3 of 4 gerealiseerde inrichting voor het compenseren van lineariteitsfouten is aangesloten. 35 8000706