NL2028501B1 - Werkwijze voor het detectie van laagstand gebaseerd op volledig gatbeeld van elektrische beeldregistratie - Google Patents

Abstract

De onderhavige uitvinding verschaft een werkwijze voor het detecteren van een laagstand op basis van een volledig gatbeeld van elektrische beeldregistratie. De werkwijze omvat de volgende stappen: het verkrijgen van een gemeten elektrisch beeldregistratie—opnamebeeld, en het uitvoeren van excentrische correctie op het gemeten elektrische beeldregistratie—opnamebeeld om een gecorrigeerd beeldvormend registratiebeeld te verkrijgen; het uitvoeren van beeldreparatie op het gecorrigeerde beeldregistratiebeeld om een volledig gatbeeld van elektrisch beeldregistratie te verkrijgen; het verdelen van een aantal vensters op het volledige gatbeeld van elektrische beeldregistratie en het berekenen van een lokale richting en een overeenkomstige helling van de laag; het bepalen van een stratuminterfacetraject door het toepassen van een kleinste— kwadratenaanpassingsmethode; het bepalen van een aantal stratum— erfacetrajecten door het toepassen van de kleinste— kwadratenaanpassingsmethode, het berekenen van een kwaliteitsindex van elk van de stratum—interfacetrajecten en het bepalen van het optimale stratum—interfacetraject; en het berekenen van de laagstand van het optimale stratuminterfacetraject. De laagstand, die bij de onderhavige uitvinding is verkregen, heeft een hogere resolutie en is beter geschikt voor sedimentaire analyse; deze heeft een hogere precisie en lost dus het probleem op van het nauwkeurig bepalen van de laagstand onder de interferentie van een complexe achtergrond.

Description

P716/NLpd

WERKWIJZE VOOR HET DETECTIE VAN LAAGSTAND GEBASEERD OP VOLLEDIG GATBEELD VAN ELEKTRISCHE BEELDREGISTRATIE

TECHNISCH GEBIED De onderhavige uitvinding heeft betrekking op het technische gebied van gegevensverwerking van een putregistratietechnologie, in het bijzonder op een werkwijze voor het detecteren van een laagstand op basis van een volledig gatbeeld van elektrische beeldregistratie.

ACHTERGROND VAN DE STAND DER TECHNIEK Een diplog-curve is een verzameling van verschillende stratum-interfacereacties van ondergrondse gesteentelagen. Momenteel worden een stratuminterface, een hellingshoek en helling van de stratum voornamelijk uit diploggegevens verkregen. Voor de lagen met goed ontwikkelde bodembedekking kan de conventionele methode van de hellingshoekbehandeling vaak bevredigende resultaten opleveren. Vanwege een slechtere correlatie van een geleidbaarheidscurve veroorzaakt door een heterogene structuur en constructie van het gesteente en de interferentie van secundaire hechtlijnen, evenals goed ontwikkelde scheuren en karstgrotten, leidt dit echter vaak tot een slecht verwerkingseffect van de hellingshoekgegevens, en zelfs tot het doteren van vectorpunten van scheuren, wat ertoe leidt dat er geen onderscheid is tussen echte en valse verwerkingsresultaten. Daarom is het voor lagen met complexe geologische kenmerken of een hoge soortelijke weerstand vaak moeilijk om betere resultaten te verkrijgen met behulp van conventionele dip-logging-methoden, met name voor nauwkeurige detectie en attitude-extractie van micro-interfaces. De micro- sedimentaire interface heeft echter een hogere resolutie dan een macro-gestructureerd oppervlak en kan voor fijn geologisch onderzoek worden gebruikt. Het is een directe weerspiegeling van hydrodynamische omstandigheden tijdens sedimentafzetting en ook een van de belangrijke tekenen van de sedimentaire omgeving. Momenteel zijn de methoden voor het extraheren van de laagstand meestal als volgt: (1) Correlatieve vergelijkingsmethode op basis van gegevens over de hellingshoek van de laag. Bij deze methode wordt een diepteverschil van dezelfde laag bepaald door correlatieve vergelijking uit te voeren op dipcurves van een aantal meerarmige elektrische knoppen, en wordt de laagstand berekend op basis van het diepteverschil van dezelfde laag.

(2) Interactieve stratum-interface-pickmethode. Drie of meer punten worden uit een stratum-interfacetraject geselecteerd met behulp van een interactieve verwerkingsmethode. Een sinuscurve wordt aangepast met de kleinste-kwadratenmethode en vervolgens wordt de houding ervan berekend volgens een sinusparameter.

(3) Methode gebaseerd op randdetectie en Hough-transformatie. Deze methode omvat de twee basisstappen: (1) randdetectie wordt uitgevoerd op een beeldvormend logbeeld om een randtraject van een stratuminterface te extraheren; en (2) Hough-transformatie wordt uitgevoerd op het randtraject van het stratum-interface om het stratum-interface en de stratum-attitude te verkrijgen.

(4) Methode op basis van edge-tracking en matching. Deze methode omvat de twee basisstappen: (1) er wordt een stroomlijn verkregen door gebruik te maken van een gradiëntveld op basis van een edge-trackingmethode, en een stratumgrenstraject wordt uit de stroomlijn geëxtraheerd; en (2) de stratumgrenstrajecten op verschillende poolplaten zijn door een passend algoritme verbonden om een volledige stratuminterface en laagstand te verkrijgen.

(5) Een geoptimaliseerde methode op basis van hellingsaanpassing van de randcurve. Deze methode omvat de drie basisstappen: (1) het bepalen van een lokale richting van een laag; (2) het uitvoeren van randextractie op basis van hellingsaanpassing van de randcurve; en (3) het uitvoeren van stratuminterface-extractie op basis van optimalisatiecriteria.

Op basis van bovenstaande analyse hebben de huidige methoden voor het extraheren van een laagstand de volgende voornaamste problemen.

(1) De correlatieve vergelijkingsmethode op basis van registratiegegevens van de graafhoek van de laag heeft het voordeel van hoge snelheid en is geschikter voor structurele analyse, maar deze heeft een lage resolutie en kan niet voor sedimentaire analyse worden gebruikt.

(2) De interactieve stratum interface-picking-methode en de methode op basis van edge-detectie en Hough-transformatie zijn twee zeer tijdrovende methoden. Dergelijke methoden kunnen worden toegepast voor de detectie van een relatief klein aantal breuken, maar kunnen niet worden uitgebreid tot de extractie van stratumgrenzen in de gemeten beeldregistratiebeelden.

(3) Bij de methode die is gebaseerd op het volgen en matchen van randen, is het, aangezien het gradiëntveld wordt gebruikt om de stroomlijn te verkrijgen op basis van de methode voor het volgen van de randen, moeilijk om een nauwkeurige stroomlijn te verkrijgen door randtracering in praktische toepassingen te gebruiken.

(4) De geoptimaliseerde methode op basis van hellingsaanpassing van de randcurve heeft een hoge snelheid in vergelijking met de Hough-overdrachtsmethode, en heeft een hogere nauwkeurigheid in vergelijking met de methode voor het volgen en matchen van randen. Deze methode is momenteel echter gebaseerd op originele elektrische beeldregistratiebeelden voor detectie. Vanwege de structuur van een boorput en de structuur van een elektrisch beeldregistratie-instrument, bevindt het instrument zich tijdens de meting in een open toestand, wat ertoe leidt dat een deel van de boorgatwand niet kan worden gemeten tijdens het scannen langs de boorgatwand, waarmee de dekkingsgraad de 100% niet kan bereiken; ook zijn er lege gebieden tussen poolplaten voor elektrische beeldvorming, zodat de hoeveelheid informatie relatief klein is. Als de laagstanddetectie direct wordt uitgevoerd op het originele elektrische beeld, onder de complexe geologische achtergrondomstandigheden, is deze methode gevoelig voor de invloed van de lege plekken van de poolplaten en de interferentie van geologische doelen van secundaire breuken en grotten zoals scheuren. Daarom zal de nauwkeurigheid van het extraheren van de laagstand worden beïnvloed en kan de stratuminterface niet nauwkeurig worden bepaald. Het is dus moeilijk om te voldoen aan de behoeften van zeer nauwkeurige sedimentaire analyse in praktische toepassingen.

SAMENVATTING VAN DE UITVINDING Met het oog hierop is het noodzakelijk om een werkwijze te verschaffen voor het detecteren van een laagstand op basis van een volledig gatbeeld van elektrische beeldregistratie, die de detectieprecisie van een stratuminterface kan verbeteren.

De uitvinding verschaft een werkwijze voor het detecteren van een laagstand op basis van een volledig gatbeeld van elektrische beeldregistratie, omvat de volgende stappen: S1, het verkrijgen van een gemeten elektrisch beeldregistratie-opnamebeeld, en het uitvoeren van excentrische correctie op het gemeten elektrische beeldregistratie- registratiebeeld om een gecorrigeerd beeldvormend registratiebeeld te verkrijgen; S2,; het uitvoeren van beeldreparatie op het gecorrigeerde beeldregistratiebeeld om een volledig gatbeeld van elektrisch beeldregistratie te verkrijgen; S3, het verdelen van een aantal vensters op het volledige gatbeeld van elektrische beeldregistratie en het berekenen van een lokale richting en een overeenkomstige helling van de laag in elk venster; S4, het bepalen van een stratuminterfacetraject door het toepassen van een kleinste-kwadratenaanpassingsmethode volgens de stratumhellingen van het aantal vensters; S5, het bepalen van een aantal stratum-interfacetrajecten door het toepassen van de kleinste-kwadratenaanpassingsmethode volgens een hellingcombinatie van het aantal vensters, het berekenen van een kwaliteitsindex van elk van de stratum- interfacetrajecten en het bepalen van het optimale stratum- interfacetraject op basis van deze kwaliteitsindexen; en S6, het berekenen van de laagstand van het optimale stratuminterfacetraject.

Vergeleken met de bestaande correlatieve vergelijkingsmethoden op basis van dip-logging-gegevens van een stratum, heeft de methode voor het detecteren van een laagstand op basis van een volledig gatbeeld van elektrische beeldregistratie een hoge resolutie, en is deze bijzonder geschikt voor sedimentaire analyse; en in vergelijking met de bestaande beeldherkenningswerkwijze gebaseerd op originele elektrische beeldvormingsregistratiebeelden, heeft de werkwijze van de onderhavige uitvinding een hoge precisie en sterke 5 betrouwbaarheid, en lost dit het probleem op van de nauwkeurigheid van het bepalen van de laagstand onder de interferentie van complexe achtergrond.

Korte Beschrijving Van De Tekeningen Afb. 1 is een schematisch stroomschema van een werkwijze voor het detecteren van een laagstand gebaseerd op een volledig gatbeeld van elektrische beeldregistratie volgens een uitvoeringsvorm van de onderhavige uitvinding; Afb. 2 is een schematisch diagram dat de vergelijking toont tussen stratuminterfaces die zijn gedetecteerd op basis van een volledig gatbeeld en een gecorrigeerd beeldregistratieafbeelding in Afb. 1; Afb. 3 is een schematisch diagram van het stratuminterface en de laagstand van een bepaalde put gedetecteerd in Afb. 1; en Afb. 4 is een schematisch stroomschema van een beeldherstelwerkwijze in Afb. 1. Gedetailleerde Beschrijving Van Voorkeursuitvoeringsvormen De voorkeursuitvoeringsvormen van de onderhavige uitvinding zullen hieronder in detail worden beschreven met verwijzing naar de bijgevoegde tekeningen.

De begeleidende tekeningen vormen een deel van de onderhavige aanvraag en worden samen met de uitvoeringsvormen van de onderhavige uitvinding gebruikt om het principe van de onderhavige uitvinding uit te leggen, en zijn niet bedoeld om de omvang van de onderhavige uitvinding te beperken.

Zoals getoond in Afb. 1 tot en met Afb. 4, de eerste grafiek in Afb. 2 is een origineel dynamisch beeld van elektrische beeldregistratie; de tweede plot is een volledig gatbeeld van elektrische beeldregistratie; de derde plot is een stratuminterface die is gedetecteerd op basis van het originele dynamische beeld van elektrische beeldregistratie; en de vierde plot is een stratuminterface die is gedetecteerd op basis van het volledige gatbeeld van elektrische beeldregistratie. Zoals weergegeven in Afb. 3, is de eerste plot een origineel dynamisch beeld van elektrische beeldregistratie; de tweede plot is een volledig gatbeeld van elektrische beeldregistratie; de derde plot is een laagstand die is verwerkt op basis van hellingshoekgegevens van de stratum; en de vierde grafiek is een laagstand die is verwerkt volgens de onderhavige uitvinding.

Zoals getoond in Afb. 1, de uitvinding verschaft een werkwijze voor het detecteren van een laagstand op basis van een volledig gatbeeld van elektrische beeldregistratie, omvat de volgende stappen: Sl, het verkrijgen van een gemeten elektrisch beeldregistratie-opnamebeeld, en het uitvoeren van excentrische correctie op het gemeten elektrische beeldregistratie- registratiebeeld om een gecorrigeerd beeldvormend registratiebeeld te verkrijgen; S2, het uitvoeren van beeldreparatie op het gecorrigeerde beeldregistratiebeeld om een volledig gatbeeld van elektrisch beeldregistratie te verkrijgen; S53, het verdelen van een aantal vensters op het volledige gatbeeld van elektrische beeldregistratie en het berekenen van een lokale richting en een overeenkomstige helling van de laag in elk venster; S4, het bepalen van een stratuminterfacetraject door het toepassen van een kleinste-kwadratenaanpassingsmethode volgens de stratumhellingen van het aantal vensters; S5, het bepalen van een aantal stratum-interfacetrajecten door het toepassen van de kleinste-kwadratenaanpassingsmethode volgens een hellingcombinatie van het aantal vensters, het berekenen van een kwaliteitsindex van elk van de stratum- interfacetrajecten en het bepalen van het optimale stratum- interfacetraject op basis van deze kwaliteitsindexen; en S6, het berekenen van de laagstand van het optimale stratuminterfacetraject.

Opgemerkt moet worden dat wanneer een elektrisch afbeeldingsinstrument excentrisch is, het uit elektrische beeldregistratie verkregen beeld de stratuminformatie rond de boorgatwand niet echt goed kan weergeven, wat de geologische interpretatie en toepassing beïnvloedt. Het gemeten logbeeld van elektrische beeldvorming wordt dus, om precies te zijn, onderworpen aan excentrische correctie,: het uitvoeren van excentrische correctie op het gemeten logbeeld van elektrische beeldvorming door gebruik te maken van een excentrisch correctie- algoritme; het uitvoeren van beeldreparatie op het gecorrigeerde beeldregistratiebeeld en het bepalen van een stratum- interfacetraject door gebruik te maken van de kleinste- kwadratenaanpassingsmethode, zodat de detectienauwkeurigheid van de stratuminterface wordt verbeterd.

Verder, zoals getoond in Afb. 4 omvat stap S2 de volgende stappen: a. het vinden van een prioriteitsreparatiepunt p vanaf grenspunten van een te repareren gebied door een prioriteitswaarde P(p) van de grenspunten te berekenen, en het vormen van een 3x8 vierkant blok, dat moet worden gerepareerd door het reparatiepunt p als middelpunt en S als zijlengte te nemen; in het bijzonder geldt in deze uitvoeringsvorm: hoe groter de waarde van P(p), hoe hoger de prioriteit. S neemt een oneven waarde aan, waarbij S een waarde van 5 of 7 aanneemt; b, zoeken naar alle overeenkomende blokken van dichtbij tot ver in een bekend informatiegebied grenzend aan het te repareren blok volgens een afstand vanaf het middelpunt p dat moet worden gerepareerd, en het vinden van een optimaal overeenkomend blok dat het meest lijkt op het te repareren blok; in het bijzonder is de methode voor het zoeken naar de overeenkomende blokken als volgt: door het punt p als middelpunt te nemen, sequentieel te zoeken naar punten met een schaakbordafstand van n vanaf het punt p dat moet worden gerepareerd als overeenkomende punten, en hiermee kandidaat- blokken te genereren met deze overeenkomende punten als de middelpunten op volgorde, totdat het overeenkomende gebied volledig is doorzocht; bij de selectie van het optimaal overeenkomende blok wordt prioriteit gegeven aan het overeenkomende blok dat de kortste afstand tot het te repareren punt p heeft en waarvan de d(yp, UVg)-

waarde minimaal is, en verder wordt beschouwd als het optimaal overeenkomende blok; c, na het vinden van het optimaal overeenkomende blok, het vullen van verschillende kleurkanaalwaarden van overeenkomstige pixels in het optimaal overeenkomende aanpassingsblok naar overeenkomstige posities in het te repareren blok; en ondertussen het bijwerken van een vertrouwen van de nieuw gevulde pixels volgens het verschil in grootte van een SSD-waarde die overeenkomt met het optimaal overeenkomende aanpassingsblok en een ingestelde kleurdrempel; en d, het herhalen van stap a tot stap c voor het te repareren gebied totdat alle afbeeldingen van het te repareren gebied zijn gerepareerd.

Specifiek, vanwege de grote lege gebieden tussen elektrische beeldregistratiebeelden, kunnen methoden zoals interpolatie en differentiaalvergelijkingen in het algemeen geen goede resultaten behalen en kunnen deze niet voldoen aan de werkelijke technische behoeften.

De beeldherstelmethode op basis van textuursynthese is effectiever voor het herstellen van een beeld met grotere texturen.

Verder, stap S53 verder de volgende stappen omvat: het verdelen van het volledige gatbeeld van loggen met elektrische beeldvorming in meerdere vensters volgens een bepaalde venstergrootte, waarbij elk venster lateraal beweegt volgens een bepaalde staplengte; en het berekenen van een grijsschaalvariantie in elke richting € in een van de vensters, waarbij een richting met de kleinste variantie de lokale richting van de laag in het venster is, en een raaklijnwaarde van de lokale richting van de laag een laaghelling in het venster is; de lokale richting van de laag is: x oN (6, = Goi y | ie B I Var, = MIN 7 : 8 J, waarin Var® staat voor een minimale gemiddelde kwadratische fout van grijswaarden op alle rechte lijnen in de richting 8; Gi,

vertegenwoordigt een gemiddelde van grijswaarden van alle pixels Co Co Go op de 16" rechte lijn in de richting 8; “” vertegenwoordigt een grijswaarde van het i6% pixel op de j8% rechte lijn in de richting 8; JO, 16 vertegenwoordigen respectievelijk een maximaal aantal rijen en een maximaal aantal kolommen in de: richting 8; de richting © varieert van 0° tot 180°. Verder, stap S54 verder de volgende stappen omvat: het bepalen van een stratuminterfacetraject door het bepalen van een sinuskromme die wordt weergegeven door y=ASilax + p)+y, en het uitvoeren van omleiding van de eerste orde op de ; ; y= AS nem + gp) +, Ts — = docoslen +g) u om: ; montage te verkrijgen FP Aeodlan +p) ds volgens de stratumhellingen van het veelvoud van veristers door gebruik te maken van een kleinste- kwadratenaanpassingsmethode; en het bepalen van parameters om het stratum-interfacetraject te verkrijgen, dx waarbij een hoekfrequentie is 7, T is een breedte van de afbeelding; y0 is een stratum-interfacepositie, dat wil zeggen een extreme positie van een eerste-orde differentiële curve in het lokale venster.

Verder, kwaliteitsindex in stap 85 Q=QConxQLay/QErr is; en het stratuminterfacetraject dat overeenkomt met de maximale Q het optimale stratuminterfacetraject is; waarbij QCon een contrast is: een som van de differentiële waarden van de eerste orde langs de sinuscurve; QLay is een stratificatiegraad: een textuurstratificatiegraad van een sinusvensterbeeld; en QFErr is een aanpasfout: een aanpasfout van de sinuscurve van de kleinste kwadraten.

Verder, stap S6 verder de volgende stappen omvat: het berekenen van een hellingshoek van het stratum volgens de sinuscurve die overeenkomt met het optimale stratuminterfacetraject, waarbij een dalpositie van de sinuscurve een helling van het stratuminterface aangeeft;

H Hy PT arctan 1; de hellingshoek van de laag is Homage ' D ; waarin H een hoogte is van het grensvlak van de laag onder werkelijke omstandigheden, dat wil zeggen een verticale hoogte van de piek tot het dal van de sinuscurve; Himage is een pixelhoogte van 3 het elektrische beeld; Hagin is een registratiediepte-interval die overeenkomt met de afbeelding, die een werkelijke diepte van deze afbeelding vertegenwoordigt; A is een amplitude van de sinuscurve; D is een boorgatdiameter; en ol is een hellingshoek van het stratum-interface.

10 Verder, een prioriteitswaarde van het grenspunt P{(p)=C{p)}D(p) is, waarbij C(p) een betrouwbaarheidswaarde vertegenwoordigt van een sjabloon, en D{p) een gegevenswaarde van de sjabloon vertegenwoordigt.

Specifiek wordt in deze uitvoeringsvorm: een afbeelding I verschaft, waarbij een te repareren en te vullen gebied Q is; een contourlijn is 8Q; een bekend gebied is &(d=I-Q); een vierkant sjabloon langs de hoogtelijn in het te repareren gebied is%, waarbij het middelpunt p op de hoogtelijn &Q ligt; C(p) en D(p) zijn respectievelijk als volgt: C(p}= 2 g Clg) . vil wv Li) D(p)-L Lt o waarbij C(p) de betrouwbaarheidswaarde van de sjabloon vertegenwoordigt en C{(q)} de betrouwbaarheidswaarde van elke pixel in de sjabloon vertegenwoordigt. Tijdens de initialisatie wordt de waarde van elk punt in het te repareren gebied op 0 gezet, de waarde van elk punt in het bekende gebied op 1 en |l is het gebied van het reparatieblok 4%, (dat wil zeggen, het aantal pixels); o is een gestandaardiseerde parameter (voor een typisch grijs beeld, o=255); np is een eenheidsvector loodrecht op de grens vil van een beschadigd gebied in punt p; P js een iso- verlichtingslijnvector in punt p, en de richting van de iso-

verlichtingslijn staat loodrecht op de gradiënt. Een sobel- operator wordt geïntroduceerd om de iso-verlichtingslijnvector te wl berekenen ¥ . Er wordt een 3x3-sjabloon gebruikt terwijl de sobel-operator wordt gebruikt: vr l= (g..g.)" ={9, A9, KH) « p waarbij h de Sobel-operator in een horizontale richting vertegenwoordigt, en h' de Sobel-operator in een verticale richting vertegenwoordigt; een sjabloon van 3 x 3, weergegeven door het punt van de contourlijn te nemen als het midden, wordt vermenigvuldigd met de Sobel-operator h in de horizontale richting om een gradiënt g, in de horizontale richting te verkrijgen, en vermenigvuldigd met de Sobel-operator h' in de verticale richting om een gradiënt g, in de verticale richting te verkrijgen; de verticale orthogonale vector is de iso-verlichtingslijnvector.

U, Verder is het optimaal overeenkomende blok 3, en een formule voor de mate van afstemming tussen het optimaal overeenkomende blok en het te repareren blok is: y, =argmind(y ‚W,}; q ged waarbij d(yp,;vg) een som vertegenwoordigt van Euclidische afstanden tussen de corresponderende pixels van elk overeenkomend blok yg en het te repareren blok yp, dat wil zeggen een SSD-waarde tussen modules; d(yp; vg) =33SD=3 [ (Rp-Rq) 2+ (GP-Gg} 2+(Bp-Bg}2] in de formule vertegenwoordigt SSD een som van kleuropeningen tussen pixels in het blok; p en g vertegenwoordigen respectievelijk de corresponderende pixels in een te repareren module en een te selecteren module; en R, G en B vertegenwoordigen respectievelijk verschillende kleurkanaalwaarden van elke pixel.

Verder is het vertrouwen van de nieuw gevulde pixels:

| 1 SSD < Th el Doge a0) Cp) 7 > 7

A waarbij, als de SSD-waarde die overeenkomt met het optimaal overeenkomende blok kleiner is dan een drempel Th, de betrouwbaarheidswaarde van de nieuw gevulde pixel direct wordt bijgewerkt met de betrouwbaarheidswaarde van de pixel die overeenkomt met het optimaal overeenkomende blok; als de SSD- waarde groter is dan de drempel Th, wordt de betrouwbaarheidswaarde van de te repareren pixel bijgewerkt met een betrouwbaarheidswaarde van een sjabloon met de hoogste prioriteit alvorens te matchen. Verder is de venstergrootte bij voorkeur 90 x 30 pixeleenheden en de staplengte bij voorkeur 40 pixeleenheden. Zoals uit Afb. 3 kan worden gezien, vergeleken met de bestaande correlatieve vergelijkingsmethoden op basis van dip- logging-gegevens van een stratum, heeft de methode voor het detecteren van een laagstand op basis van een volledig gatbeeld van elektrische beeldregistratie zoals verschaft door de onderhavige uitvinding een hoge resolutie en hoge precisie en is bijzonder geschikt voor sedimentaire analyse; en zoals blijkt uit Afb. 2, vergeleken met de bestaande beeldherkenningsmethode op basis van originele elektrische beeldregistratiebeelden, heeft de gedetecteerde stratuminterface op basis van het volledige gatbeeld van elektrische beeldregistratie een hoge precisie en betrouwbaarheid en een hoog toevalspercentage met de daadwerkelijke stratuminterface, en lost dit het probleem op van de nauwkeurigheid van het bepalen van de laagstand onder de interferentie van complexe achtergrond. Het zal voor de gemiddelde vakman duidelijk zijn dat ver- schillende andere overeenkomstige veranderingen en modificaties kunnen worden afgeleid volgens het technische concept van de on- derhavige uitvinding, en al deze veranderingen en modificaties vallen binnen de beschermingsomvang van de conclusies van de on- derhavige uitvinding.

Claims (10)

CONCLUSIES

1. Een werkwijze voor het detecteren van een laagstand op basis van een volledig gatbeeld van elektrische beeldregistratie, omvat de volgende stappen: Sl, het verkrijgen van een gemeten elektrisch beeldregistratie- opnamebeeld, en het uitvoeren van excentrische correctie op het gemeten elektrische beeldregistratie-registratiebeeld om een ge- corrigeerd beeldvormend registratiebeeld te verkrijgen; S2, het uitvoeren van beeldreparatie op het gecorrigeerde beeldregistratiebeeld om een volledig gatbeeld van elektrisch beeldregistratie te verkrijgen; S3, het verdelen van een aantal vensters op het volledige gat- beeld van elektrische beeldregistratie en het berekenen van een lokale richting en een overeenkomstige helling van de laag in elk venster; S4, het bepalen van een stratuminterfacetraject door het toe- passen van een kleinste-kwadratenaanpassingsmethode volgens de stratumhellingen van het aantal vensters; S5, het bepalen van een aantal stratum-interfacetrajecten door het toepassen van de kleinste-kwadratenaanpassingsmethode volgens een hellingcombinatie van het aantal vensters, het berekenen van een kwaliteitsindex van elk van de stratum-interfacetrajecten en het bepalen van het optimale stratum-interfacetraject op basis van deze kwaliteitsindexen; en S6, het berekenen van de laagstand van het optimale stratumin- terfacetraject.

2. Werkwijze voor het detecteren van de laagstand volgens conclu- sie 1, waarbij de stap S2 verder de volgende stappen omvat: a. het vinden van een prioriteitsreparatiepunt p vanaf grens- punten van een te repareren gebied door een prioriteitswaarde P(p) van de grenspunten te berekenen, en het vormen van een SxS vier- kant blok, dat moet worden gerepareerd door het reparatiepunt p als middelpunt en S als zijlengte te nemen; b. zoeken naar alle overeenkomende blokken van dichtbij tot ver in een bekend informatiegebied grenzend aan het te repareren blok volgens een afstand vanaf het middelpunt p dat moet worden gerepa- reerd, en het vinden van een optimaal overeenkomend blok dat het meest lijkt op het te repareren blok; c. na het vinden van het optimaal overeenkomende blok, het wul- len van verschillende kleurkanaalwaarden van overeenkomstige pixels in het optimaal overeenkomende aanpassingsblok naar over- eenkomstige posities in het te repareren blok; en ondertussen het bijwerken van een vertrouwen van de nieuw gevulde pixels volgens het verschil in grootte van een SSD-waarde die overeenkomt met het optimaal overeenkomende aanpassingsblok en een ingestelde kleur- drempel; en d. het herhalen van Stap a tot stap c voor het te repareren ge- bied totdat alle afbeeldingen van het te repareren gebied zijn ge- repareerd.

3. Werkwijze voor het detecteren van de laagstand volgens conclu- sie 1, waarbij stap S3 verder de volgende stappen omvat: het verdelen van het volledige gatbeeld van loggen met elektrische beeldvorming in meerdere vensters volgens een bepaalde venster- grootte, waarbij elk venster lateraal beweegt volgens een bepaalde staplengte; en het berekenen van een grijsschaalvariantie in elke richting 8 in een van de vensters, waarbij een richting met de kleinste variantie de lokale richting van de laag in het venster is, en een raaklijnwaarde van de lokale richting van de laag een laaghelling in het venster is; ppd) Var, = MIN 3 = de lokale richting van de laag is: 8 waarbij Varé staat voor een minimale gemiddelde kwadratische fout van grijswaarden op alle rechte lijnen in de richting ©; 6, ver- tegenwoordigt een gemiddelde van grijswaarden van alle pixels op de j6° rechte lijn in de richting 0; Coir vertegenwoordigt een grijswaarde van het i686“ pixel op de j8" rechte lijn in de richting 6; JH, I8 vertegenwoordigen respectievelijk een maximaal aantal rijen en een maximaal aantal kolommen in de richting 6; de rich- ting © varieert van 0° tot 180°.

4. Werkwijze voor het detecteren van de laagstand volgens conclu- sie 3, waarbij stap S4 verder de volgende stappen omvat: het bepalen van een stratuminterfacetraject door het bepalen van ‚ ‚ p= ASin{ax + p) +, een sinuskromme die wordt weergegeven door ‚ en het uitvoeren van omleiding van de eerste orde op p= ASin{ pa p}+ y, | Tae @ = Agrcos{em +p) u om: ; montage te verkrijgen =D 4ocos(en +9) dx volgens de stratumhellingen van het veelvoud van vensters door gebruik te maken van een kleinste- Ag kwadratenaanpassingsmethode; en het bepalen van parameters "om het stratum-interfacetraject te verkrijgen, waarbij een hoekfre- Gm Sa quentie is 7, T is een breedte van de afbeelding; y0 is een stratum-interfacepositie, dat wil zeggen een extreme positie van een eerste-orde differentiële curve in het lokale venster.

5. Werkwijze voor het detecteren van de laagstand volgens conclu- sie 4, waarbij de kwaliteitsindex in stap S5 Q9=QConxQLay/OQErr is, en het stratuminterfacetraject dat overeenkomt met de maximale Q het optimale stratuminterfacetraject is; waarbij QCon een contrast is: een som van de differentiële waarden van de eerste orde langs de sinuscurve; QLay is een stratificatie- graad: een textuurstratificatiegraad van een sinusvensterbeeld; en QErr is een aanpasfout: een aanpasfout van de sinuscurve van de kleinste kwadraten.

6. Werkwijze voor het detecteren van de laagstand volgens conclu- sie 5, waarbij stap S6 verder de volgende stappen omvat: het berekenen van een hellingshoek van het stratum volgens de si- nuscurve die overeenkomt met het optimale stratuminterfacetraject, waarbij een dalpositie van de sinuscurve een helling van het stra-

tuminterface aangeeft; HL a, = arctan de hellingshoek van de laag is ae ‚ waarin H een hoogte is van het grensvlak van de laag onder werkelijke om- standigheden, dat wil zeggen een verticale hoogte van de piek tot het dal van de sinuscurve;Himge is een pixelhoogte van het elektri- sche beeld;Hagra is een registratiediepte-interval die overeenkomt met de afbeelding, die een werkelijke diepte van deze afbeelding vertegenwoordigt; A is een amplitude van de sinuscurve; D is een boorgatdiameter; en wl is een hellingshoek van het stratum- interface.

7. Werkwijze voor het detecteren van de laagstand volgens conclu- sie 2, waarbij een prioriteitswaarde van het grenspunt P(p)=C{p)D{p} is, waarbij C{p) een betrouwbaarheidswaarde verte- genwoordigt van een sjabloon, en D(p)} een gegevenswaarde van de sjabloon vertegenwoordigt.

8. Werkwijze voor het detecteren van de laagstand volgens conclu- sie 2, waarbij het optimale aanpassingsblok is Va en een formule voor de mate van aanpassing tussen het optimale aanpassingsblok en yw. =argmind(y,,v,} ; het te repareren blok is: 3 fs , waarbij d(y,,¥,) een som vertegenwoordigt van Euclidische afstanden tussen de overeen- komstige pixels van elk overeenkomend blok 4 en het te repareren blok 4,, dat wil zeggen een S5D-waarde tussen modules.

9. Werkwijze voor het detecteren van de laagstand volgens conclu- sie 2, waarbij de betrouwbaarheid van de nieuw gevulde pixel is: 5 1 SSD Th Cp) = Danae) SSD Th [Th waarbij, als de SSD-waarde die overeenkomt met het optimale aan- passingsblok kleiner is dan een drempel Th, de betrouwbaarheids- waarde van de nieuw gevulde pixel direct wordt bijgewerkt met de betrouwbaarheidswaarde van de pixel die overeenkomt met het opti- male aanpassingsblok; als de SSD-waarde groter is dan de drempel

Th, wordt de betrouwbaarheidswaarde van de te repareren pixel bij- gewerkt met een betrouwbaarheidswaarde van een sjabloon met de hoogste prioriteit alvorens te matchen.

10. Werkwijze voor het detecteren van de laagstand volgens conclu- sie 3, waarbij de venstergrootte 90 x 30 pixeleenheden is en de staplengte 40 pixeleenheden is.