NL2028104B1 - Trillingdemper voor het verdrijven van trillingen in bouwstructuren door middel van magnetische paren - Google Patents

Abstract

Trillingdemper voor verstrooien van trillingen van een bouwstructuur omvattende: 5 — een eerste elektromagneet ter vereniging met een eerste bouwstructuurdeel; — een tweede elektromagneet ter vereniging met een tweede bouwstructuurdeel tegenover het eerste bouwstructuurdeel, waarbij de magneten zijn uitgevoerd als een samenwerkend 10 magneetpaar, — ten minste één regelcircuit voor het regelen van elektrische stroom. van en naar de eerste en/of tweede elektromagneet; en — een sensor die communicatief verbonden. is met het ten 15 minste ene regelcircuit voor het herhaaldelijk meten van een afstand tussen de eerste en tweede magneet, en waarbij het ten minste regelcircuit is uitgevoerd om op basis van de gemeten afstand ten minste één van — de magnetische veldsterkte van de eerste en/of tweede 20 magneet aan te passen; en — de polariteit van de eerste of tweede magneet aan te passen om een vooraf bepaalde afstand tussen de eerste en tweede elektromagneet hoofdzakelijk te behouden. 25 [Fig. 4]

Description

Trillingdemper voor het verdrijven van trillingen in bouwstructuren door middel van magnetische paren In de huidige bouwstructuren, met name hoogbouw, wordt schade door aardbevingen voorkomen door deze te verstevigen op kwetsbare punten.

In sommige gevallen worden rubberen schokdempers of mechanische schokdempers gebruikt om de overdracht van trillingen van de grond naar de bovengelegen bouwstructuur te voorkomen of te verminderen.

Veelal vindt men dergelijke schokdempers in de {fundering van een gebouw.

Voorgenoemde technieken zijn erg populair voor wooncomplexen en kantoren aan de Amerikaanse westkust alsook in Mexico-stad.

Ook magnetische funderingsdempers zijn bekend uit het Chinese gebruiksmodel CN 203654512 U.

Hoewel er veel te zeggen is voor het versterken van structuren en het aanbrengen van zowel rubberen als mechanische schokdempers helpen dergelijk zaken niet bij het verstrooien van de trillingen die reeds in het gebouw zijn ingetreden.

Door het aanbrengen van verstevigingen aan constructies kunnen trillingen opbouwen in het gebouw, bijvoorbeeld middels resonantie.

Dit is bijzonder onwenselijk.

Echter, wanneer men geen verstevigingen aanbrengt dan zullen trillingen verstrooid worden door de beschadiging en vervorming van draagstructuren.

Dit is evenzeer onwenselijk.

Er is dus een noodzaak om een bouwstructuur op zo’n manier te versterken dat trillingen verstrooid worden binnen de bouwstructuur of tussen aanliggende gebouwen zonder dat deze trillingen worden opgevangen door draagstructuren of andere onderdelen die essentieel zijn voor de integriteit van een gebouw.

Vooral in de hoogbouw komt het voor dat een aardbeving als het ware door een gebouw heen golft.

Men ziet dan vaak dat de bovenste verdiepingen van het gebouw onder invloed van een beving sterk uitwijkingen.

Het is een doel van deze uitvinding om een mogelijkheid te bieden om aardbevingstrillingen binnen een gebouw of tussen aanliggende gebouwen te verstrooien.

Hiertoe voorziet de uitvinding een trillingdemper volgens een eerste aspect van de uitvinding, ook wel volgens conclusie 1. De trillingdemper is daarmee in feite een inrichting waarbij een eerste elektromagneet verenigd, dat

- 2 = wil zeggen ingebouwd of duurzaam verbonden kan worden aan een eerste bouwstructuurdeel, zoals een eerste opstaande wand.

Een tweede elektromagneet kan dan verenigd worden met een tweede bouwstructuurdeel, zoals een andere opstaande wand.

De magneten kunnen dan elk een kracht uitoefenen die veranderingen in afstand van wanddelen ten opzichte van elkaar kan tegengaan.

Aan passerende trillingen kan energie onttrokken worden doordat het energie kost om de magneten ten opzichte van elkaar te verplaatsen.

De magneten kunnen elk voorzien zijn van een eigen regelcircuit of een gemeenschappelijk regelcircuit voor het regelen van de elektrische stroom van en naar de respectievelijk de relevante elektromagneet en elektromagneten.

De sensor die communicatief verbonden is met het ten minste ene regelcircuit kan bijvoorbeeld een sensor zijn die een geïnduceerde stroom meet in de spoel van de eerste magneet in antwoord op het activeren van de tweede magneet.

Deze inductiestroom is dan representatief voor een bepaalde afstand tussen de magneten.

Alternatief kan de sensor ook een zender-ontvanger zijn, waarbij de zender dan is opgesteld met de eerste magneet en de ontvanger is opgesteld met de tweede magneet, en waarbij de ontvangen signaalsterkte representatief is voor de afstand.

De ontvangen signaalsterkte en afstand volgen dan een derdemacht relatie.

Overige sensoren zijn ook denkbaar, bijvoorbeeld optische sensoren, deze kan dan zijn ingericht op het eerste bouwstructuurdeel om de afstand te meten tot het tweede bouwstructuurdeel.

Het regelcircuit kan dan op basis van de gemeten afstand, lees indirect gemeten afstand, bijvoorbeeld de magneten uitzetten, aanzetten, de polariteit omkeren van ten minste een van de magneten, en eventueel de magnetische veldsterkte aanpassen door het elektrische vermogen van ten minste een van de magneten aan te passen.

Een voordeel is dat een magnetisch paar zichzelf kan bijstellen in reactie op de beweging van de respectievelijke gebouwdelen ten opzichte van elkaar.

De tweede magneet kan eventueel een permanente magneet zijn.

Optioneel kan een permanente magneet draaibaar zijn uitgevoerd met een gemotoriseerd draaimechanisme.

Hiermee kan de polariteit omgekeerd worden doordat het regelcircuit het draaimechanisme aanstuurt.

Tijdens een dergelijke omkering van de polariteit van de tweede magneet kan de eerste magneet

- 3 = uitgeschakeld zijn totdat de pool volledig omgekeerd is. Het draaimechanisme kan zich dan ook op aansturen van het regelcircuit vergrendelen in zijn positie.

Los van de het voorgenoemde zouden de eerste en tweede bouwstructuurdelen onderdeel kunnen zijn van de vinding en bijvoorbeeld beweegbaar ten opzichte van elkaar kunnen zijn uitgevoerd binnen een gebouw. Het voordeel is dat de trilling van een beving wordt dan overgedragen op de gebouwdelen en de beweging van de gebouwdelen wordt dan omgezet in een elektrische stroom binnen de spoelen van de elektromagneten en als warmte verdreven. In een uitvoering zijn de bouwstructuurdelen opstaande wanden die kunnen schuiven, bijvoorbeeld 1-20 cm ten opzichte van elkaar om beknellingsrisico’s te voorkomen.

Volgens een tweede aspect van de uitvinding is trillingdempersysteem voorzien zoals beschreven in conclusie 2. Dit systeem omvat een veelvoud trillingdempers, en een centrale verwerkingseenheid die communicatief verbonden is met elke trillingdemper van het veelvoud trillingdempers voor het ontvangen van de afstand die door elk van de trillingdempers gemeten wordt. De centrale verwerkingseenheid kan een computer zijn en is ingericht om een trillingdemper van het veelvoud trillingdempers te activeren in reactie op een verandering in de bijbehorende gemeten afstand, en om een trillingdemper van het veelvoud trillingdempers te deactiveren in reactie op het onveranderd blijven van de bijbehorende gemeten afstand over een vooraf bepaalde periode. Een voordeel is dat op deze manier een veelvoud dempers kunnen samenwerken om een golf te verstrooien die zich in het verlengde van de dempers door het gebouw verplaatst. De dempers hoeven op deze manier tevens alleen aan te staan als dat nodig is. Het veelvoud trillingsdempers, zoals ten minste drie trillingsdempers, kunnen optioneel langs een enkele as opgesteld zijn.

Optioneel kan de centrale verwerkingseenheid op basis van een algoritme, zoals een voorspellend algoritme verschillende trillingdempers van het veelvoud trillingdempers activeren en deactiveren in reactie op een verandering in de bijbehorende

- 4 - gemeten afstand van elk van de dempers. In het bijzonder wanneer ten minste drie trillingsdempers langs een enkele as zijn opgesteld kan het algoritme anticiperen hoe een trilling langs die as zal propageren. De sensor van elk van de trillingsdempers kan dan gebruikt worden door de centrale regeleenheid om de richting waarin de trilling propageert langs die as te bepalen en te voorspellen. Los van voorgenoemde opties kan het ten minste ene regelcircuit samen met de centrale regeleenheid voorzien zijn als een enkele overkoepelende regeleenheid.

Het is mogelijk dat het de trillingdempers zijn uitgevoerd als wanddempers die elk ten minste deels binnen of aan tegenovergestelde opstaande wanddelen zijn uitgevoerd van één bouwstructuur of van twee verschillende aanliggende bouwstructuren. De wanddempers in verticale richting uit elkaar geplaatst zijn, en waarbij de eerste en tweede magneet van elke trillingdemper van de wanddempers naar elkaar toe gericht zijn in een horizontale richting. Men kan op deze manier bijvoorbeeld trillingen overbrengen op wanddelen die trillingsenergie eenvoudiger zelf kunnen verdrijven zonder dat deze beschadigen. Het is voor de uitvinding enkel relevant dat de eerste magneet is uitgevoerd deels binnen of aan het eerste wanddeel, en dat de tweede magneet is uitgevoerd deels binnen of aan het tweede wanddeel. Overige componenten van de vinding kunnen binnen of aan het eerste wanddeel of het tweede wanddeel uitgevoerd zijn of in het geval van het ten minste ene regelcircuit kan deze zich deels uitstrekken over beide wanddelen. Eventueel kan het voorgenoemde ook toegepast worden op de fundering van een bouwstructuur. De trillingdempers kunnen dan of alleen uitgevoerd zijn als funderingsdempers, of naast wanddempers ook uit funderingsdempers bestaan. De funderingsdempers zijn dan ten minste deels binnen of aan tegenovergestelde randen van een fundering zijn uitgevoerd van één bouwstructuur of van twee verschillende aanliggende bouwstructuren. De funderingsdempers zijn in een dergelijk geval in een eerste horizontale richting uit elkaar geplaatst. De eerste en tweede magneet van elke trillingdemper van de funderingsdempers zijn hier dan naar elkaar toe gericht in een

— 5 = tweede horizontale richting die loodrecht op de eerste horizontale richting staat. Op deze manier kunnen funderingen of funderingsdelen onderling trillingsenergie verstrooien. Verstrooide trillingsenergie kan dan niet meer doorgegeven worden aan de bouwstructuur die op de fundering rust. Naast funderingsdempers en wanddempers kunnen trillingdempers ook zijn uitgevoerd als verticale dempers om trillingen in de verticale richting van een bouwstructuur op te vangen. De verticale trillingdempers zijn dan uitgevoerd in een matrix over de lengte en breedte van de fundering van één bouwstructuur. De eerste magneet van elk van de verticale trillingdempers is uitgevoerd in een eerste funderingsdeel en de tweede magneet van elk van de verticale trillingdempers is uitgevoerd in een tweede funderingsdeel, waarbij het eerste en het tweede funderingsdeel op of boven elkaar liggen. Opwaartse en neerwaartse trillingen kunnen dan verstrooid worden binnen de fundering zonder dat deze doorgegeven worden aan de bouwstructuur die op de fundering rust.

Het is in het verlengde van het voorgenoemde mogelijk dat het aantal verticale dempers en de afstootkracht van de verticale dempers zijn gekozen om collectief een kracht op het ene gebouw uit te oefenen die groter is dan de zwaartekracht waaraan het gebouw onderhevig is. Eventueel kan tussen het eerste en tweede funderingsdeel een rubber of ander schokabsorberend materiaal voorzien zijn. Op deze manier kan een bouwstructuur en eerste funderingsdeel magnetisch dan wel fysiek middels schokabsorberend materiaal aan het tweede, onderliggende, funderingsdeel verbonden blijven. Een seismische golf kan dan onder het gebouw dat op de fundering rust propageren zonder overgedragen te worden op dat zelfde gebouw. Eventueel kan het systeem aangesloten zijn op een vroeg waarschuwingssysteem. Dat wil zeggen dat het systeem een seismische detector op afstand kan hebben, zoals op meer dan 1 kilometer, van de centrale wverwerkingseenheid voor het detecteren van een aardbeving en het daarnaartoe zenden van informatie over de gedetecteerde aardbeving. De centrale

- 6 — verwerkingseenheid is dan voorgeprogrammeerd om op basis van de toegezonden informatie ten minste een van het veelvoud trillingdempers te activeren. Op deze manier kan een bouwstructuur met het systeem in anticipatie daarop bepaalde magnetische paren aanzetten om trilling te verstrooien voordat deze binnen het gebouw gedetecteerd worden. Zo kunnen ook de eerste trillingen en de beginnende beving worden opgevangen. Het systeem kan hierdoor effectiever trillingen verstrooien.

Volgens een derde aspect van de uitvinding is een bouwstructuur voorzien, zoals een gebouw, omvattende het systeem volgens het tweede aspect van de uitvinding. Ook dit gebouw kan gebruik maken van het besproken vroege waarschuwingssysteem.

De uitvinding wordt hierin verder besproken aan de hand van de figuren: - Figuur 1 toont een trillingdemper volgens de uitvinding; — Figuur 2 toont een systeem volgens de uitvinding Figuur 1 toont een schematische weergave van een trillingdemper 100 volgens de uitvinding voor het verstrooien van trillingen van een bouwstructuur 1000 zoals weergegeven in figuur 8. De demper heeft een eerste elektromagneet 1 en een tweede elektromagneet 2. In gebruik zal de eerste elektromagneet verenigd zijn met een eerste bouwstructuurdeel 1001 zoals zichtbaar in figuur 2. De tweede elektromagneet 2 zal in gebruik verenigd zijn met een tweede bouwstructuurdeel 1002. De elektromagneten kunnen elk voorzien zijn van een draagframe (niet weergegeven, maar gebruikelijk) en daarmee ingebouwd zijn binnen de respectievelijke bouwstructuurdelen of onlosmakelijk gemonteerd zijn op de respectievelijke bouwstructuurdelen. In figuur 2 zijn de relevante bouwstructuurdelen tegenover elkaar liggende opstaande wanden van een gebouw of twee verschillende gebouwen. De eerste en tweede elektromagneet werken samen om elkaar aan te trekken of af te stoten om een trilling te dempen. Om deze samenwerking te regelen is een regelcircuit 3 voorzien om de elektrische stroom van en naar zowel de eerste en tweede elektromagneet te regelen. Hiertoe is het regelcircuit aangesloten op een elektrische voeding 4. Alternatief kan iedere

- 7 = elektromagneet ook voorzien zijn van zijn eigen regelcircuit.

Deze optie is niet weergegeven, maar eigen regelcircuits zouden dan onafhankelijk van elkaar de stroomtoevoer aan de magneten regelen, deze circuits zijn dan wel communicatief met elkaar verbonden en het regelcircuit van de eerste magneet is dan leidend over het regelcircuit van de tweede magneet.

Elk van de eigen regelcircuits is tevens apart aangesloten op een elektrische voeding.

De koppeling 5 tussen de magneten is in het wel weergegeven voorbeeld van figuur 1 overigens vereenvoudigd weergegeven.

Deze koppeling 5 is in dit voorbeeld representatief voor een aantrekkingskoppeling, maar deze kan ook een afstoting zijn.

De koppeling 5 bestaat niet wanneer de magneten uitgeschakeld zijn.

De demper is verder voorzien van een sensor 6 die communicatief verbonden is met het regelcircuit

3 voor het herhaaldelijk meten van een afstand tussen de eerste en de tweede magneet.

In dit voorbeeld is de sensor een zender- ontvanger waarbij een zender 6.1 is voorzien met, bij, op of aan de eerste magneet 1, en een ontvanger 6.2 is voorzien met, bij,

op; of aan, de tweede magneet.

De zender-ontvanger is in dit voorbeeld werkzaam in het radiofrequentiebereik, maar ook andere microgolf is mogelijk.

Andere sensoren zijn ook mogelijk.

De afstand wordt in dit geval indirect gemeten doordat de zender de sterkte van een signaal 1 meet dat door de zender wordt uitgezonden.

De gemeten signaalsterkte is invers proportioneel met de derde macht van de afstand.

Het regelcircuit 3 is uitgevoerd om op basis van deze indirect gemeten afstand de magnetische veldsterkte van de eerste en/of tweede magneet aan te passen.

Bijvoorbeeld door deze aan te zetten of uit te zetten of in kracht te variëren tussen een maximaal en minimaal vermogen ten einde een vooraf bepaalde afstand tussen de eerste en de tweede elektromagneet te behouden.

Hiervoor kan het regelcircuit een grensbereik hanteren.

Als de gemeten signaalsterkte een waarde aanneemt onder het grensbereik dan worden de magneten aantrekkend, en als de gemeten signaalsterkte een waarde aanneemt boven het grensbereik dan worden de magneten afstotend.

Het circuit 3 is bijvoorbeeld zo ingericht dat de polariteit van ten minste de eerste elektromagneet omkeerbaar is om te wisselen tussen aantrekkend en afstotend.

Het regelcircuit 3 kan dan eventueel ook zijn voorgeprogrammeerd om rekening te houden met

- 8 — de reactietijd van de sensor en de magneten, lees op deze reactietijd te anticiperen om de magneten tegen de fase van de trilling in te laten reageren.

Indien de signaalsterkte een waarde aanneemt binnen het grensbereik dan zullen de magneten geen vermogen ontvangen of een beperkt elektrisch vermogen om elkaar licht aan te trekken of af te stoten.

Figuur 2 toont schematisch een trillingdempersysteem 10 voor de bouwstructuur 1000 zoals weergegeven in figuur 8. Het systeem heeft een veelvoud trillingdempers zoals bekend uit figuur 1. Het systeem kent verder een centrale verwerkingseenheid 3-1 die communicatief verbonden is met elke trillingdemper van het veelvoud trillingdempers voor het ontvangen van de afstand die door elk van de trillingdempers gemeten wordt.

In dit voorbeeld is de centrale verwerkingseenheid ingericht om een trillingdemper van het veelvoud trillingdempers te activeren in reactie op een verandering in de bijbehorende gemeten afstand.

De verandering in afstand is grafisch weergegeven in figuur 2 via een as A die een momentopname toont van de lokale uitwijking van de 1001 en 1002 ten opzichte van elkaar en waarbij de lijn van de as zelf de vooraf bepaalde afstand voorstelt waarop de trillingsdempers zijn afgesteld.

In reactie op de, indirect, gemeten verandering in afstand tussen eerste en tweede magneten van hetzelfde paar zal het systeem activeren.

In figuur 2 is zichtbaar dat de onderste demper activeert om opwaarts propagerende trilling te verstrooien.

Figuur 3 toont hetzelfde systeem als in figuur 2, maar hier is voor de duidelijkheid een deel van het systeem weggelaten.

Uit figuur 3 wordt duidelijk dat de opwaarts propagerende trilling verstrooit wordt door meer dempers.

Figuren 4, 5 en 6 tonen het verdere verloop van een korte trilling.

In figuur 6 is zichtbaar dat de centrale verwerkingseenheid 3-1 dempers deactiveert wanneer de trilling lokaal niet verstrooit kan worden, omdat er effectief geen trilling meer is.

Men zou dit kunnen vergelijken met magnetische knopen die open en dicht gaan.

De delen 1001 en 1002 die men in figuren 2-6 ziet kunnen evenzeer wanddelen zijn van aanliggende gebouwen.

Op deze manier kan men verschillende anderzijds vrijstaande gebouwen magnetisch koppelen om

- 9 — gezamenlijk de trilling van een beving te verstrooien. In de voorbeelden van figuren 2-6 functioneren de dempers als wanddempers, maar er zijn meer mogelijkheden.

Alternatief zouden delen 1001 en 1002 ook funderingsdelen kunnen zijn van hetzelfde gebouw of van verschillende gebouwdelen. Men zou dan dezelfde figuren 2-6 kunnen zien als een bovenaanzicht. Er veranderd verder niets. Eventueel zouden trillingsdempers langs zowel de hoogte als de lengte en breedte kunnen zijn opgesteld om in alle drie de richtingen te kunnen dempen. In figuur 7 toont een bovenaanzicht van een alternatief op het systeem 10 volgens {figuur 2. In dit voorbeeld zijn alle overeenkomstige onderdelen aangeduid met dezelfde verwijzingscijfers, Het systeem 10’ volgens figuur 7 toont delen 1001’ en 1002’ als twee op elkaar liggende funderingsdelen, waarbij een gebouw rust op het eerste funderingsdeel. In dit voorbeeld zijn de trillingdempers uitgevoerd om krachten in de verticale richting uit te oefenen. De trillingdempers 100’ zijn uitgevoerd in een matrix van 2 bij 2 over de lengte en breedte van de fundering van één bouwstructuur. De matrix kan n bij m zijn waarbij n = 2 of groter en waarbij n eveneens 2 of groter is, De eerste magneet van elk van de verticale trillingdempers is uitgevoerd in een eerste funderingsdeel en de tweede magneet van elk van de verticale trillingdempers is uitgevoerd in een tweede funderingsdeel, waarbij het eerste en het tweede funderingsdeel op of boven elkaar liggen. In dit voorbeeld is de ruimte tussen de funderingsdelen uitgevoerd met rubber, maar dit is optioneel. De dempers zijn uitgevoerd om collectief een kracht op het ene gebouw uit te oefenen die groter is dan de zwaartekracht waaraan het gebouw 1000'onderhevig is. Op deze wijze kan het gebouw effectief van haar fundering getild worden tijdens een beving.

Figuur 8 toont een gebouw 1000 omvattende het systeem volgens figuren 2-6. Eventueel kan het gebouw van figuur 8 ook een combinatie van de besproken alternatieven omvatten zodat het veelvoud trillingdempers zowel wanddempers, funderingsdempers

— 10 = en verticale dempers omvat.

In het voorbeeld van figuur 8 wordt enkel de variant besproken waarbij de trillingdempers wanddempers zijn.

In dit voorbeeld is de centrale regeleenheid 3-1 van het systeem 10 comunicatief verbonden met een seismische detector S op afstand, zoals meer dan 1 kilometer, van de het gebouw voor het detecteren van een aardbeving of de ontwikkeling daarvan en het toezenden van informatie over de gedetecteerde aardbeving of ontwikkeling daarvan naar de centrale verwerkingseenheid, en waarbij de centrale verwerkingseenheid op basis van de toegezonden informatie ten minste een van het veelvoud trillingdempers activeert zoals getoond in figuren 2-6. De seismische detector kan daarmee gezien worden als integraal met het systeem 10.

Claims (10)

_ 11 _ CONCLUSIES

1. Een trillingdemper {100) voor het verstrooien van trillingen van een bouwstructuur omvattende: - een eerste elektromagneet (1) ter vereniging met een eerste bouwstructuurdeel, zoals een opstaand wanddeel; - een tweede magneet (2), zoals een tweede elektromagneet of een permanente magneet, ter vereniging met een tweede bouwstructuurdeel, zoals een ander opstaand wanddeel, tegenover het eerste bouwstructuurdeel, waarbij de eerste en de tweede magneet zijn uitgevoerd als een samenwerkend magneetpaar (1, 2), mat het Kenmerk dat de demper verder omvalt - ten minste één regelcircuit (3) voor het regelen van de elektrische stroom van en maar ten minste de eerste elektromagneet; en — een sensor (6, 6,1, 6.2) die communicatief verbonden is met het ten minste ene regelcircuit (3) voor het herhaaldelijk meten van een afstand tussen de eerste en de tweede magneet, en waarbij het ten minste regelcircuit is uitgevoerd om op basis van de gemeten afstand ten minste één van — de magnetische veldsterkte van ten minste de eerste magneet aan te passen; en — de polariteit van de eerste of tweede magneet aan te passen om een vooraf bepaalde afstand tussen de eerste en de tweede elektromagneet hoofdzakelijk te behouden waarbij de twsede magneer een permanente magneet is die Jraaibaar ds uitgevoerd wet een gemotoriseerd draaimechanisme,s waarbij bet regeicdveult 49) ds uitgevoerd om het draaimechanisme aan Te sturen voor het omkeren van de polariteit van da tweede magneet.

2. Een trillingdempersysteem (1000) voor bouwstructuren omvattende: — een veelvoud trillingdempers volgens conclusie 1, en - een centrale verwerkingseenheid die communicatief verbonden is met elke trillingdemper van het veelvoud

12 — trillingdempers voor het ontvangen van de afstand die door elk van de trillingdempers gemeten wordt, en waarbij de centrale verwerkingseenheid is ingericht om een trillingdemper van het veelvoud trillingdempers te activeren in reactie op een verandering in de bijbehorende gemeten afstand, en om een trillingdemper van het veelvoud trillingdempers te deactiveren in reactie op het onveranderd blijven van de bijbehorende gemeten afstand over een vooraf bepaalde periode.

3. Een trillingdempersysteem (10) voor bouwstructuren omvattende: — een veelvoud trillingdempers volgens conclusie 1, en - een centrale verwerkingseenheid die communicatief verbonden is met elke trillingdemper van het veelvoud trillingdempers voor het ontvangen van de afstand die door elk van de trillingdempers gemeten wordt, en waarbij de centrale verwerkingseenheid is ingericht om op basis van een algoritme verschillende trillingdempers van het veelvoud trillingdempers te activeren en te deactiveren in reactie op een verandering in de bijbehorende gemeten afstand.

4. Het systeem volgens conclusie 2 of 3, waarbij het veelvoud trillingdempers wanddempers omvat, en waarbij de wanddempers ten minste deels binnen of aan tegenovergestelde opstaande wanddelen zijn uitgevoerd van één bouwstructuur of van twee verschillende aanliggende bouwstructuren, waarbij de wanddempers in verticale richting uit elkaar geplaatst zijn, en waarbij de eerste en tweede magneet van elke trillingdemper van de wanddempers naar elkaar toe gericht zijn in een horizontale richting.

5. Het systeem volgens conclusie 2, 3 of 4, waarbij het veelvoud trillingdempers funderingsdempers omvat, en waarbij de funderingsdempers ten minste deels binnen of aan tegenovergestelde randen van een fundering zijn uitgevoerd van één bouwstructuur of van twee verschillende aanliggende bouwstructuren, waarbij de funderingsdempers in een eerste horizontale richting uit elkaar geplaatst zijn, en waarbij de

13 - eerste en tweede magneet van elke trillingdemper van de funderingsdempers naar elkaar toe gericht zijn in een tweede horizontale richting die loodrecht op de eerste horizontale richting staat.

6. Het systeem volgens conclusie 2, 3, 4, of 5, waarbij het veelvoud trillingdempers verticale dempers omvat om trillingen in de verticale richting op te vangen, en waarbij de verticale trillingdempers zijn uitgevoerd in een matrix over de lengte en breedte van de fundering van één bouwstructuur, en waarbij de eerste magneet van elk van de verticale trillingdempers is uitgevoerd in een eerste funderingsdeel en de tweede magneet van elk van de verticale trillingdempers is uitgevoerd in een tweede funderingsdeel, waarbij het eerste en het tweede funderingsdeel op of boven elkaar liggen.

7. Het systeem volgens conclusie 6, waarbij het aantal verticale dempers, ten minste vier, en de afstootkracht van de verticale dempers zijn gekozen om collectief een kracht op het ene gebouw uit te oefenen die groter is dan de zwaartekracht waaraan het gebouw onderhevig is.

8. Het systeem volgens één van de conclusies 2-6, omvattende een seismische detector op afstand, zoals meer dan 1 kilometer, van de centrale verwerkingseenheid voor het detecteren van een aardbeving en het toezenden van informatie over de gedetecteerde aardbeving naar de centrale verwerkingseenheid, en waarbij de centrale verwerkingseenheid op basis van de toegezonden informatie ten minste een van het veelvoud trillingdempers activeert.

9. Een gebouw omvattende het systeem volgens één van de conclusies 2-7.

10. Het gebouw volgens conclusie 9, waarbij het de centrale verwerkingseenheid 3-1 van het systeem communicatief verbonden is met een seismische detector S op afstand, zoals meer dan 1 kilometer, van de het gebouw voor het detecteren van een aardbeving of de ontwikkeling daarvan en het toezenden van informatie over de gedetecteerde aardbeving of ontwikkeling

— 14 _ daarvan naar de centrale verwerkingseenheid, en waarbij de centrale verwerkingseenheid op basis van de toegezonden informatie ten minste een van het veelvoud trillingdempers activeert.