NL1026964C2 - Een standaardje, te gebruiken als vaasje voor tenminste 1 bloem. - Google Patents

Description

Een standaardje, te gebruiken ais vaasje voor tenminste 1 bloem.

De onderhavige uitvinding omvat een uit een aaneengesloten plano vlak te vouwen standaardje met waterreservoir, te gebruiken als vaasje voor tenminste 1 bloem.

5 In de stand van de techniek zijn er tal van karton of plastic gemaakte vazen bekend die door middel van vouwlijnen en snijlijnen uit een aaneengesloten plano in elkaar te vouwen zijn tot een waterdicht reservoir.

Het doel van onderhavige uitvinding is een zo minimaal mogelijk oppervlakte aan materiaal te gebruiken en zo min mogelijk inspanning te hoeven verrichten om 10 bovenstaand principe te bereiken. De tot nu toe bestaande constructies voor plano vazen bevatten teveel materiaal en vergen teveel montagetijd om commercieel geschikt te zijn voor de verkoop van maar één bloem. In het geval van onderhavige uitvinding ontstaat er automatisch een waterreservoir bij het omhoog vouwen van twee zijden. Door het toevoegen van de bloem wordt de constructie gefixeerd terwijl 15 je tot nu toe allerlei handelingen moest verrichten voordat de constructie gereed was om de bloem toe te voegen. In het geval van onderhavige uitvinding wordt de bloem slechts door twee zijden op zijn plaats gehouden en kunnen de andere twee zijden min of meer worden weggelaten. Zodoende kan het vaasje in principe gemaakt worden van een rechthoekig strookje materiaal. Tot nu toe was bij plano 20 vazen de vorm van een achthoek de meest economische vorm.

Het standaardje volgens de onderhavige uitvinding wordt gekenmerkt doordat het een plano omvat met daarin vouwlijnen en snijlijnen voor de begrenzing van naastgelegen vlakken, waarbij de plano onder andere 2 tegenover elkaar liggende langwerpige vlakken (1) bevat die, door ze naar elkaar toe te vouwen, aan de 25 onderzijde van het geheel een waterreservoir (40) doen ontstaan terwijl 4 met vouwlijnen (6+7) aan deze vlakken verbonden lipjes (2+3) met gaatjes (4+5) in samenwerking met elkaar en een in verticale richting van boven naar beneden door de gaatjes gestoken steel van een bloem, volgens het principe van een pen-gat-verbinding, moeten zorgen dat de constructie niet terugvalt in een min of meer 30 piano positie.

Via het pen-gat-verbindingsprincipe waarbij de bloemsteel als borgpen fungeert worden de 2 zijden (1) waaruit het standaardje bestaat aan elkaar gekoppeld en daarmee de constructie gefixeerd. Deze 2 verticale zijden (1) bevatten namelijk ieder 2 lipjes (2+3) met een gat (4+5) die, langs een vouwlijn (6+7), hori-

1 Π9 RQP/I

" —---η ‘ 1 2 zontaai naar binnen toe kunnen worden gevouwen. Bij iedere zijde (1) bevindt één lipje (2) zich onder het midden van het vlak en het andere lipje (3) zich aan de bovenkant van het vlak. De bovenste 2 lipjes (3) fungeren tevens als bovensluiting van het geheel. Als de gaatjes (4) van de twee onderste lipjes (2) en de gaatjes (5) 5 van de twee bovenste lipjes (3) met elkaar corresponderen zodat er een bloemsteel van boven naar beneden doorheen kan worden geschoven, worden door de horizontale lipjes (2+3) de twee tegenover elkaar liggende zijden (1) met elkaar verbonden en daarmee houden ze de verticale zijden (1) overeind. Door de gelijkmatige tegengesteld naar buiten gerichte trekkracht, die de 2 zijden (1) nu op de bloem-10 steel uitoefenen omdat, vanwege de veerkracht van het karton, de constructie de neiging heeft naar zijn plano toestand terug te keren, krijgt de constructie zijn stevigheid en zorgt er tevens voor dat de bloem zijn verticale positie in de constructie behoudt.

, De afstand van het gaatje (4) totaan de vouwlijn (6) bij de onderste lipjes (2) 15 tenopzichte van dezelfde gegevens (5+7) bij de bovenste lipjes (3) is groter.

Daardoor ontstaat er, na het inschuiven van de bloemsteel, op het bovenste deel van elke zijde (1), vanwege de veerkracht van het karton, een gelijkmatige tegengestelde naar buiten gerichte trekkracht die via de bovenste lipjes (3) op de bloemsteel wordt uitgeoefend en evoor zorgt dat de bloem niet scheef gaat staan.

20 Dit principe kan ook worden omgekeerd: Als de afstand van de gaatjes (5) totaan de vouwlijnen (7) van de bovenste lipjes (3) tenopzichte van dezelfde gegevens (4+6) bij de onderste lipjes (2) groter is ontstaat er een gelijkmatige duwende kracht die op de bloemsteel wordt uitgeoefend en zorgt dat de bloem niet scheef gaat staan.

De lipjes (3) die aan de bovenkant de bloemsteel ondersteunen hebben 25 tevens als functie om het standaardje bij het opzetten te beletten terug te vallen in zijn plano toestand voordat er een bloemsteel door de gaatjes van de lipjes geschoven is. Daarom hebben ze de vorm van haakjes die vanwege de aan elkaar complementaire vorm in elkaar haken. De haakjes zijn zodanig geconstrueerd dat zij de doorgang van de bloemsteel niet hinderen. Als het standaardje in elkaar wordt 30 gevouwen en de haakjes in elkaar gehaakt, krijgt het standaardje een voorlopige constructie zodat met het inschuiven van de bloemsteel men zich kan concentreren op de gaatjes (4) van de onderste twee lipjes (2). Als de bloemsteel door alle gaatjes (4+5) van de 4 lipjes (2+3) is geschoven tot hij op het grondvlak (8) stoot, heeft het standaardje zijn definitieve vorm.

1n? R964 3

Tussen de 2 lange zijden (1) onstaan tijdens het in elkaar vouwen 2 opstaande randjes (11) die samen met elkaar, het grondvlak (8) en de 2 lange zijden (1) een waterdicht bakje (40) vormen waarin water kan staan zodat de bloem met de voet in het water kan staan. Tevens zorgt de ballast van het water ervoor dat 5 het houdertje een stevige basis krijgt waardoor het standaardje niet snel topzwaar wordt.

Deze opstaande randjes (11) ontstaan doordat er vanuit iedere hoek van het grondvlak (8) een diagonale vouwlijn (13) loopt naar de tegenoverliggende hoek van een grotere identieke rechthoek (17) waarvan het middelpunt correspondeert 10 met die van het grondvlak (8). Daar waar de grotere rechthoek (17) de lange vlakken (1), die de zijkanten van het standaardje vormen, raakt, ligt weer een vouwlijn (14) die terugloopt naar de hoek van het grondvlak (8). Als deze laatste vouwlijn (14) vanaf het grondvlak (8) iets wordt verlengd, zodat er schuine lijntjes (18) ontstaan tussen de hoeken van de grote rechthoek (17) en de randen van de 15 lange vlakken (1), wordt vanwege de hogere aanhechting de stevigheid van de constructie verbeterd. Zo ontstaat er aan elk hoekpunt van het grondvlak (8) en zijdelings van de lange vlakken (1) een driehoekje (12), begrensd door 2 vouwlijnen (13+14), te weten de diagonale vouwlijn (13) die de hoek van het grondvlak (8) verbind met de hoek van de grotere identieke rechthoek (17) en de rechte vouwlijn 20 (14) die de grens vormt tussen het driehoekje (12) en het lange vlak (1). Als de 2 lange vlakken (1) over de 2 grenslijnen (9) met het grondvlak (8) naar boven worden gevouwen ontstaat er een tegengestelde kracht op de driehoekjes (12). Met deze kracht trekken 2 tegenover elkaar liggende driehoekjes (12) 1 rand (11) omhoog, in totaal 2 randen (11) die samen met de lange zijden (1) van het standaardje een 25 bakje (40) vormen. Dit bakje is dankzij deze constructie waterdicht.

Om de bodem van het standaardje een zo goed mogelijke grip te geven op de ondergrond is het standaardje op de hoeken van het grondvlak (8) uitgerust met minieme pootjes. De bodem heeft namelijk door het in elkaar vouwen van de constructie de neiging ten opzichte van de ondergrond bol te gaan staan waardoor het 30 standaardje gaat wankelen. Deze minieme pootjes, gevormd door de 2 lijntjes (15+16) die de hoek tussen de vouwlijnen 9+13 scherper maakt en naar buiten verlegt, klappen zich bij het vouwen vanzelf uit doordat ze, net als de vouwlijn, half zijn ingesneden (geritst) in het karton. Het karton verkiest tijdens het vouwen de rechte lijn van de vouw (9), waardoor de driehoekige pootjes uit de geritste kant van het 1026964 4 karton worden gekanteld, terwijl de watervaste kant van het karton onaangetast blijft.

Om de vouwlijnen van het plano zo min mogelijk weerstand te geven, zodat het in elkaar vouwen van de constructie zo soepel mogelijk kan geschieden, zijn alle 5 vouwlijnen (6,7,9,10,13) die zich aan de niet-waterdichte-zijde van het karton bevinden half ingesneden (geritst). De vouwlijnen (14) lopende vanaf de hoeken van het grondvlak (8) evenwijdig aan de randen van de lange zijvlakken (1), buigen ten opzichte van de andere vouwlijnen (6,7,9,10,13) de andere kant of negatieve rich ting op. Daarom moeten deze vouwlijnen (14) worden gerild (ingedrukt in plaats 10 van half ingesneden) anders zou de ritslijn zich aan de waterdichte zijde van het karton bevinden en het bakje (40) gaan lekken.

In de hoeken van het gedeelte wat het waterreservoir (40) gaat vormen lopen de geritste diagonale vouwlijnen (13), vlak voordat ze de omtrek van het plano raken, over in rillijnen (22). Dit om te voorkomen dat met het in elkaar vouwen deze 15 hoeken inscheuren en de constructie beschadigd raakt.

Er is ook nog een andere manier gebruikt om de hoeken minder kwetsbaar te maken. De hierboven benoemde diagonale lijnen (13) eindigen namelijk niet op een hoekpunt. De diagonale vouwlijn (13) loopt na het korte rillijntje (22) iets verder door via de omtrek van de plano voordat hij de bocht (19) omgaat naar de rechte omtrek-20 lijn (20) aan de buitenkant van de opstaande rand (11). Daarom zijn de opstaande randen (11) iets hoger dan nodig is.

Er is minimaal 1 bloemsteel nodig om de constructie via het pen-gat-verbin-dingsprincipe bij elkaar te houden. Dat wil dus zeggen dat het ontwerp buiten dit principe kan worden aangepast zodat andere bloemen kunnen worden toegevoegd, 25 bijvoorbeeld door meer gaten in het ontwerp aan te brengen waardoorheen bloemen kunnen worden gestoken, of door de bovenste lipjes (3), die de bloemsteel ondersteunen te verlengen en uit te voeren met meerdere gaten. Het uiterlijk van het ontwerp zal dan van een biconcave vorm in een biconvexe vorm veranderen, dus niet meer naar boven taps toelopend maar naar boven toe wijder uitstaand.

30 Door de gaten (4+5) en de lipjes (2+3), die tot nu toe in de omschrijving alleen de steel van een bloem ondersteunen, qua grootte en vorm te varieëren is het standaardje ook geschikt te maken voor andere langwerpige voorwerpen.

Het ontwerp is uit te voeren met een zogenaamde valse ril (21). Deze ril dient ervoor het plano op te kunnen vouwen tot een gunstiger formaat. Bij het in elkaar 1026964 5 vouwen van het standaardje verliest de valse ril zijn functie en de constructie heeft er geen hinder van. Als de valse ril (21) iets uit hét midden wordt geplaatst, zodat de twee lipjes (3) aan de bovenkant op elkaar kunnen worden gelijmd door lipje 3a langs vouwlijn 7a naar binnen te vouwen, blijft het ontwerp in opgevouwen toestand 5 geheel plat en kan het in elkaar vouwen van het geheel geschieden door de vouwlijnen 7a+21 naar elkaar toe te drukken.

Eén en ander in dit octrooi wordt uitgelegd met ondersteuning van cijfers die corresponderen met bijgevoegde afbeeldingen:

Afbeelding 1 stelt het plano aanzicht voor met het zicht op de watervaste 10 zijde van het karton. De met stippellijn aangegeven rechthoek (17) geeft het vlak aan waaruit het waterreservoir (40) zou kunnen worden gevouwen, als er geen rekening zou hoeven worden gehouden met de gedragingen van het materiaal: karton.

Afbeelding 2 geeft in 3 stappen aan hoe het plano vlak in elkaar wordt 15 gevouwen tot de definitieve constructie en geeft uiteindelijk de plaats aan van de (bloem)steel (50) in de constructie.

Afbeelding 3 geeft in 2 stappen aan hoe het dubbelgevouwen standaardje, uitgevoerd met valse ri! en aan de bovenkant verlijmd, zich uitvouwt vanuit platte toestand totaan het moment vlak voordat de valse ril zijn functie verliest en het stan-20 daardje in zijn voorlopige vorm schiet zodat er een (bloem)steel door de gaatjes kan worden gestoken vergelijkbaar met de onderste 2 tekeningen van afbeelding 2.

1026964

Claims (11)

1. Een standaardje te gebruiken als vaasje voor tenminste 1 bloem bestaande uit: een plano stukje karton bewerkt met vouwlijnen (6, 7, 9,13,14) en snijlijnen 5 (23+24) waarbij automatisch een waterreservoir aan de onderkant ontstaat door de twee tegenover elkaar liggende langwerpige vlakken (1), langs de vouwlijnen (6), verticaal omhoog te vouwen.

2. Een standaardje te gebruiken als vaasje voor één bloem volgens conclusie 1+2 met als kenmerk dat zich in/ aan de twee tegenover elkaar liggende langwer- 10 pige vlakken lipjes (2+3) bevinden, die naar binnen kunnen worden gevouwen en aan het uiteinde een gat (4+5) bevatten. Als het middelpunt van deze vier gaten tijdens het opzetten van de constructie, precies in één verticale lijn onder elkaar staan kan er een bloemsteel door de gaten heen van boven naar beneden worden geschoven. Hiermee wordt de verticale toestand van de twee tegenover elkaar 15 liggende lang-werpige vlakken (1) en de toestand van de gehele constructie geconsolideerd.

3. Een standaardje volgens conclusie 1+2 met het kenmerk dat het plano is uitgevoerd met een vouwlijn (21) die het grondvlak (8) en de 2 zijranden (11) doorsnijden waarlangs het plano (100) dubbel kan worden gevouwen tot maximaal de helft 20 van zijn oorspronkelijke oppervlak.

4. Een standaardje volgens conclusie 3 met het kenmerk dat het plano is uitgevoerd met een vouwlijn (21) zoals benoemd in conclusie 3, waarbij de ligging van die vouwlijn (21) zo wordt bepaald dat de 2 buitenste lipjes (3) met elkaar kunnen worden verlijmd en het geheel in gelijmde toestand plat kan worden opgevouwen 25 langs de vouwlijnen 7a+21 en met een simpele handbeweging weer opgezet kan worden. (Zie afb. 3).

5. Een standaardje volgens één van de voorgaande conclusies met het kenmerk dat het plano is vervaardigd van met polyethyleen bekleed (golf)karton of papier of een ander soort plano waterdicht materiaal dat met vouwlijnen en snijlijnen te 30 bewerken is.

6. Een standaardje volgens bovenstaande conclusies met het kenmerk dat het mogelijk is de plano tenminste aan de niet-watervaste zijde te kunnen bedrukken, zodat het in elkaar gevouwen vaasje aan de buitenzijde geheel met bedrukking bedekt kan worden. λ λ n c> Λ O ^

7. Een standaardje volgens bovenstaande conclusies waarbij tussen de 2 vouwlijnen (9+13) 2 ritslijntjes (15+16) zijn aangebracht. Doordat de hoek tussen deze 2 lijntjes (15+16) scherper is dan de hoek die de vouwlijnen 13+9 anders met elkaar zouden hebben gemaakt ontstaan er 4 identieke uitstulping, die bij het in 5 elkaar vouwen van het standaardje pootjes vormen op iedere hoek van het grondvlak (8).

8. Een standaardje volgens conclusie 1+2 met het kenmerk dat bovenaan de twee tegenover elkaar liggende langwerpige vlakken zich haakjes bevinden, die bij het in elkaar vouwen van de constructie in elkaar gehaakt kunnen worden, zodat de io constructie voorlopig gefixeerd wordt voordat de bloemsteel, volgens het principe beschreven in conclusie 1, de constructie definitief consolideert.

9. Een standaardje volgens bovenstaande conclusie waarbijde afstand tussen de gaten en de vouwlijnen van de bovenste lipjes (3) verschillen met die van de onderste lipjes (2), zodat er een verticale biconcave of -bicowexe vorm ontstaat. In 15 beide gevallen ontstaat er door de veerkracht van het karton een druk op de bloemsteel bij de bovenste lipjes (3), die de constructie extra stevigheid geeft.

10. Een standaardje volgens voorgaande conclusies met het kenmerk dat door de vouwlijnen (6,7,9,10,13,14) een waterdicht bakje (40) wordt gevormd volgens het principe dat door het naar boven vouwen van de lange zijvlakken (1) over de vouw- 20 lijnen (9) er een tegengestelde kracht wordt uitgeoefend op de driehoekige vlakken (12) die zich bevinden aan weerszijden van de lange zijden (1) waardoor de vouwlijnen (9) die deze 2 soorten vlakken (1+12) van elkaar scheiden zich naar achteren of negatieve richting buigen. De trekkracht die nu onstaat op de driehoekige vlakken (12) trekt via de diagonale vouwlijnen (13), die vervolgens naar voren of positieve 25 richting buigen, de randen (11) van het bakje omhoog.

11. Een standaardje volgens bovenstaande conclusie met het kenmerk dat de hoek van de diagonale vouwlijnen (13) die liggen tussen de driehoekige vlakken (12) en de vlakken (11) die de opstaande randen gaan vormen, tenopzichte van de vouwlijnen (14) die liggen tussen de driehoekige vlakken (12) en de lange zijden (1), 30 minder groot is dan 45 graden, waardoor het karton van de opstaande randen (11) bij het opzetten van de constructie iets naar buiten buigt en zodoende een naar buiten duwende veerkracht ontwikkelt die de 2 zijvlakken (1) naar buiten toe tracht terug te duwen. Hierdoor ontstaat bij de onderste lipjes (2) een druk op de bloemsteel die de constructie extra stevigheid geeft. 1026964