NL1008619C2

NL1008619C2 - Werkwijze voor het meten en aangeven van de mate waarin een persoon beperkt is in activiteiten van het dagelijks leven.

Info

Publication number: NL1008619C2
Application number: NL1008619A
Authority: NL
Inventors: Robert Christiaan Van Lummel
Original assignee: Robert Christiaan Van Lummel
Priority date: 1998-03-17
Filing date: 1998-03-17
Publication date: 1999-10-01
Also published as: EP0943290A1; NL1008619A1; US6165143A

Description

Titel: Werkwijze voor het meten en aangeven van de mate waarin een persoon beperkt is in activiteiten van het dagelijks leven.

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het meten en aangeven van de mate waarin een persoon beperkt is in activiteiten van het dagelijks leven.

Een dergelijke werkwijze is bekend uit het artikel 5 "A Self-Administered Hip-Rating Questionnaire for the

Assessment of Outcome after Total Hip Replacement" in The Journal of Bone and Joint Surgery, vol 74-A, no 4, april 1992, biz 587 e.v. De bekende werkwijze maakt gebruik van een vragenlijst, met behulp waarvan patiënten, die een 10 heup-operatie hebben ondergaan op gezette tijden worden ondervraagd. De vragen betreffen de klinische toestand van de patiënt. De verkregen antwoorden worden in een schaal ingedeeld om de mate van beperking in activiteiten in het dagelijkse leven aan te geven. Een bezwaar van deze bekende 15 werkwijze is dat de uitkomst alleen maar iets weergeeft van de perceptie van de patiënt en de waardering daarvan (het oordeel daarover) door de arts. De werkwijze leidt aldus niet tot een objectieve maat en het resultaat is slechts beperkt bruikbaar. Tot dusverre evenwel heeft men teneinde 20 het geschetste probleem op te lossen vrijwel uitsluitend gezocht naar een verbetering van de vraagstelling. Zie bijvoorbeeld het artikel "The Patient-Specific Index:

Asking Patients What They Want" in The Journal of Bone and Joint Surgery, vol 79-A, 1997, biz 974 - 983.

25 De uitvinding beoogt een werkwijze te verschaffen, waarbij op een meer objectieve wijze de mate van beperking in de activiteiten van het dagelijks leven kan worden gemeten en aangegeven.

Het gestelde doel wordt volgens de uitvinding 30 bereikt met een werkwijze, omvattende het met behulp van tenminste een aan het lichaam van de te onderzoeken persoon te bevestigen sensor meten van houdingen, bewegingen en/of 1008619 2 bewegingsveranderingen van het lichaam en/of lichaamsdelen van de persoon bij een uitgekozen aantal door de persoon te verrichten motorische activiteiten, waarbij de meetgegevens van de ten minste ene sensor worden ingegeven aan een 5 geschikt geprogrammeerde rekeninrichting, waar die gegevens voorzover nodig worden omgezet in gegevens betreffende positie en/of beweging en/of bewegingsverandering van het lichaam en/of lichaamsdelen, en vervolgens worden vergeleken met overeen-komstige in de rekeninrichting ingegeven 10 referentiegegevens afkomstig van één of meer normpersonen en/of normgroepen, teneinde per meting of reeks van metingen een percentage of verhoudingsgetal vast te stellen, aangevende de mate waarin de persoon voor wat betreft de desbetreffende activiteit beperkt is.

15 Uit het Amerikaanse octrooischrift 5.375.610 is een werkwijze bekend voor het meten en aangeven van de functionele mobiliteit van een persoon. Daarbij worden de verschillende standen van het lichaam of lichaamsdelen van een minder valide persoon vergeleken met overeenkomstige 20 standen van valide personen. Voor het meten dient de te onderzoeken persoon een nauw om het lichaam sluitend pak te dragen, waarin op een groot aantal plaatsen sensors zijn opgenomen. De voor deze bekende werkwijze beschikbare meetapparatuur voorziet in een grafische weergave van het 25 activiteitenprofiel van de proefpersoon en referentie-personen. Een analyse-mogelijkheid is eveneens voorzien. Daarbij worden tabellen van gegevens betreffende verschillende lichaamsposities van verschillende personen vergeleken en wordt een foutenpercentage berekend en 30 weergegeven. In wezen is de bekende werkwijze een beschrijvende. De kwalitatieve beoordeling wordt overgelaten aan de gebruiker van de werkwijze en de bijbehorende apparatuur. Uit de veelheid van de j geproduceerde gegevens dient die gebruiker zijn conclusies | 35 te trekken. Een nadeel van de uit het Amerikaanse j octrooischrift 5.375.610 bekende werkwijze is voorts nog Ί i .. ·· Λ o : ; ; - " i c? ; N... _ '.

3 dat de te onderzoeken personen een nauw om het lichaam sluitend pak dienen te dragen. Dit geeft een gevoel van onvrijheid aan de proefpersonen.

Uit de internationale octrooiaanvrage WO 97/41775 is 5 een werkwijze bekend voor het evalueren van, reduceren van en omgaan met letsel. Daarbij worden van een proefpersoon met behulp van door die proefpersoon te dragen meetapparatuur gegevens betreffende onder andere positie en beweging van het lichaam en/of lichaamsdelen van de proefpersoon verzameld. De 10 verzamelde gegevens worden in een rekeninrichting bewerkt en geanalyseerd om tot een vaststelling van de functionele toestand of geschiktheid van de proefpersoon te komen. Hoe één en ander in zijn werk gaat en wat precies wordt vastgesteld is in de publicatie niet aangegeven. Verwezen 15 wordt slechts naar verschillende soorten "Analysis Software". Een specifiek verhoudingsgetal, zoals bij de werkwijze volgens de onderhavige uitvinding wordt vastgesteld, wordt in de publicatie niet genoemd.

De aan de uitvinding ten grondslag liggende 20 gedachte is dan ook om in een gestandaardiseerde test objectieve meetgegevens van het totale bewegingsapparaat van een te onderzoeken persoon op het niveau van de beperking te verkrijgen en te gebruiken voor de bepaling van een verhoudingsgetal of score, die de beperking in de 25 activiteiten van het dagelijks leven tot uitdrukking brengt. Bij toepassing van de werkwijze volgens de uitvinding bij gezonde normpersonen en patiënten met knieprothesen is gebleken dat met de verkregen scores duidelijk kan worden onderscheiden tussen gezonde personen, 30 goede en slechte patiënten en patiënten kort en lang na de operatie. De verkregen scores verschaffen aldus mede aanknopingspunten voor verdere behandeling. De werkwijze volgens de uitvinding is geschikt om te worden toegepast bij allerlei beperkingen in de activiteiten van het 35 dagelijks leven. Hiervoor werd als voorbeeld gesproken over 1008619 4 patiënten met knieprothesen. Gedacht kan evenzeer worden aan patiënten met een heupprothese, met een dysfunctie van het enkelgewricht of met rugklachten.

De normpersonen en/of normgroepen, die de 5 referentiegegevens verschaffen, kunnen bijvoorbeeld zijn een referentiegroep van personen zonder de desbetreffende klachten/problemen en/of een referentiegroep van nog niet behandelde/geopereerde personen met vergelijkbare klachten als de te onderzoeken persoon.

10 Onder activiteiten van het dagelijks leven wordt gewoonlijk verstaan de verschillende motorische activiteiten, die de basis vormen voor de zelfredzaamheid van een persoon. Onder beperking in de activiteiten wordt gewoonlijk verstaan een beperkte vaardigheid. De algemeen 15 aanvaarde terminologie met betrekking tot het bewegingsapparaat is geoperationaliseerd in drie niveaus: stoornis (de gestoorde functie), beperking (de beperkte vaardigheid) en handicap (gehandicapt in de rolvervulling). Medische therapie is er gewoonlijk op gericht de functies 20 te verbeteren met als doel op het niveau van de vaardigheden een verbetering te bewerkstelligen. De werkwijze volgens de uitvinding voorziet in metingen op het niveau van de beperking (bijvoorbeeld het kunnen opstaan uit een stoel) en niet op het niveau van de stoornis 25 (bijvoorbeeld dysfunctie van het kniegewricht).

Bij de werkwijze volgens de uitvinding wordt de groot motorische activiteit van de te onderzoeken persoon onder zeer natuurgetrouwe, alledaagse omstandigheden geregistreerd, terwijl niettemin de houding en beweging van ! 30 het lichaam en de lichaamsdelen met een grote mate van nauwkeurigheid worden bepaald. Het meten van de groot motorische activiteit kan bijvoorbeeld geschieden op de wijze als beschreven in EP-A-0 791 328. De werkwijze volgens de uitvinding verschaft voorts een status-35 overzicht, bestaande uit de berekende scores, van de beperking aan het bewegingsapparaat, voor diagnostische 1008619 4a doeleinden en bijvoorbeeld voor evaluatie van medische therapie in de medische disciplines orthopedie, fysiotherapie en revalidatie.

Opgemerkt wordt nog dat een werkwijze, waarbij op 5 basis van meetgegevens verschillende parameters worden gecombineerd tot een algehele score voor de conditie of dysfunctie van een lichaamsdeel, bekend is uit de internationale octrooiaanvrage WO 96/29006. Bij deze bekende werkwijze vinden de metingen plaats op het niveau 10 van de stoornis en is het niet mogelijk de score toe te passen op het niveau van de beperking.

Bij een geschikte uitvoeringsvorm van de werkwijze volgens de uitvinding worden voor een aantal lichamelijke activiteiten, bij voorkeur van de soort, die dagelijks 15 wordt verricht, en verdeeld over een aantal hoofdfuncties, verhoudingsgetallen voor een aantal bewegingskenmerken per activiteit vastgesteld en vervolgens ten minste per activiteit gemiddeld, teneinde voor ieder van die activiteiten een percentage of verhoudingsgetal vast te 20 stellen, gevolgd door het uit de verhoudingsgetallen van activiteiten, die tot één hoofdfunctie behoren, vaststellen van een verhoudingsgetal voor die hoofdfunctie en het uit de verhoudingsgetallen voor ieder van het aantal hoofdfuncties vaststellen van één totaalpercentage of 25 totaalverhoudingsgetal, dat representatief is voor de totale beperking in activiteiten van het dagelijks leven (de totaalfunctie) van de desbetreffende persoon. Het aantal bewegingskenmerken per activiteit is bij voorkeur tenmiste drie, doch nog liever een groot aantal, tot zelfs 30 tien of meer. De meetgegevens betreffende bewegingskenmerken kunnen van verschillende aard zijn. Bewegingskenmerken, die zouden kunnen worden gemeten zijn bijvoorbeeld de intensiteit, de snelheid, de hoekverandering, de stapfrequentie, de stapfases en de 35 afzetversnelling. Van belang is dat met de werkwijze volgens de uitvinding kan worden gekomen tot één score 100861 9 4b betreffende de totaalfunctie van de onderzochte persoon.

Zou dit niet mogelijk zijn, dan was de werkwijze volgens de uitvinding klinisch niet bruikbaar geweest. Bij geen van de hiervoor besproken bekende werkwijzen is het mogelijk tot 5 een dergelijke score betreffende de totaalfunctie te komen.

Bij voorkeur worden volgens de uitvinding de metingen verricht aan activiteiten gekozen uit ten minste ieder van de groepen (hoofdfuncties) voortbewegen, stijgen en dalen, verandering van lichaamshouding, optillen en 10 verplaatsen van lasten. Op geschikte wijze worden daarbij de metingen verricht aan activiteiten, die ten minste omvatten het lopen, het trap op lopen, het trap af lopen, het gaan zitten op een stoel, het opstaan uit een stoel, het gaan liggen op een bed, het 1008619 5 opstaan uit een bed, het optillen van een voorwerp en het dragen van een voorwerp.

Bij een andere geschikte uitvoeringsvorm van de werkwijze volgens de uitvinding worden de metingen verricht 5 met tenminste twee aan het lichaam van de te onderzoeken persoon te bevestigen sensoren. Bij voorkeur wordt daarbij gebruik gemaakt van een sensor, die is aangebracht in een om het middel van de te onderzoeken persoon te bevestigen band en van een sensor, die is aangebracht in een aan 10 onder- of bovenbeen van de te onderzoeken persoon te bevestigen band of ander element.

De uitvinding wordt toegelicht aan de hand van de tekening, waarin: fig. 1 een schematische weergave is van een 15 proefpersoon met aan die proefpersoon bevestigde sensoren, fig. 2 een voorbeeld weergeeft van een scoretabel voor een onderzoek naar de toestand van het of de kniegewricht(en) van een proefpersoon, fig. 3 een grafiek weergeeft, waarin de 20 normaalverdeling van de bewegingsintensiteit van een groep gezonde normpersonen en van een groep normpersonen met vergelijkbare aandoening als een proefpersoon, is uitgezet, fig. 4 een weergave is van de wijze, waarop meetgegevens van de door een proefpersoon gedragen sensoren 25 grafisch op een monitor worden afgebeeld, en fig. 5 een stroomschema is van een uitvoeringsvorm van de werkwijze volgens de uitvinding.

In figuur 1 is een proefpersoon 1 schematisch weergegeven. Bij wijze van voorbeeld is eën proefpersoon 30 gekozen met een aandoening aan het kniegewricht. De metingen, die moeten worden verricht vinden plaats met behulp van aan het lichaam van de proefpersoon te bevestigen sensoren. Dergelijke sensoren kunnen bijvoorbeeld zijn opgenomen in respectievelijke 35 bevestigingsbanden, die zijn bevestigd rond het middel van de proefpersoon (de band 2), rond het linker bovenbeen (de 1 0086 1 9 6 band 3) en onder ieder van de kniegewrichten (de banden 4 en 5) .

In figuur 2 is een voorbeeld van een scoretabel weergegeven, zoals gebruikt kan worden bij het onderzoek 5 naar de toestand van het kniegewricht van de proefpersoon volgens figuur 1.

In de scoretabel van figuur 2 worden allereerst enkele gegevens met betrekking tot de onderzochte persoon opgenomen zoals de naam, het geslacht, de datum van de 10 (eventuele) operatie en de naam van de chirurg, alsmede de datum van het onderzoek en de naam van de onderzoeker. De onderzoeken vinden bijvoorbeeld op vooraf bepaalde tijdstippen plaats. In de scoretabel is voorts ruimte voor het opnemen van een samenvatting van die onderzoeken op 15 verschillende tijdstippen. Onder het hoofd Summary - (samenvatting) is plaats voor de kniescore (het totaalpercentage) voorafgaand aan een operatie (PRE), en de score resp. 3, 6 en 12 maanden na de operatie.

De scoretabel bevat verder nog een totaaloverzicht 20 voor één onderzoek van de verhoudingsgetallen per hoofdfunctie (Locomotion = voortbeweging, Rise & Descend = stijgen en dalen, Transfers = verandering van houding en Lift and Move Loads = optillen en verplaatsen van lasten) en binnen een hoofdfunctie per activiteit. In figuur 2 is 25 aangenomen dat het onderzoek het onderzoek voor de operatie betreft en de ingevulde scores hebben betrekking op dat onderzoek. De score per hoofdfunctie wordt met een geschikt geprogrammeerde rekeninrichting berekend uit de scores per activiteit binnen een hoofdfunctie. Uit de scores per 30 hoofdfunctie wordt op soortgelijke wijze een totaalscore berekend. In figuur 2 is de totaalscore (Kneescore) 31%.

Bij wijze van voorbeeld wordt hierna voor een persoon (X) de bepaling beschreven van een bewegingskenmerk (K), een verhoudingsgetal voor een activiteit (VA) en een 35 hoofdfunctie (Vp) , alsmede het totaalpercentage.

1 00861 9 7

Met behulp van twee signalen a en b, respectievelijk afkomstig van twee onderling orthogonaal in het transversale vlak opgestelde en om het middel door de proefpersoon gedragen piêzoresistieve accelerometers wordt, 5 bijvoorbeeld voor de activiteit lopen over een afstand van 9 meter, het kenmerk bewegingsintensiteit (K^) bepaald met de formule ΐς,! = gV(a2+b2)-g (met gravitatieversnelling g = 9,8 m/s2) 10 waarbij voor persoon X 1,5 m/s2.

In figuur 3 stelt, in een grafiek, waarin de bewegingsintensiteit in procenten is uitgezet voor het relatieve deel van de totale populatie (het oppervlak onder de kromme), de kromme 7 de veronderstelde normaalverdeling 15 voor van het kenmerk bewegingsintensiteit van een groep gezonde normpersonen (NG) en stelt de kromme 6 de veronderstelde normaalverdeling voor van het kenmerk bewegingsintensiteit van een onderzochte groep normpersonen met een vergelijkbare aandoening (NA) , die op een eerder 20 tijdstip zijn onderzocht. De normaalverdelingen van de normgroepen zijn tot stand gebracht met de formule Y = 1/V (2πβίχμ)*2/2σ*2) met de statistische parameters μ(Νβ) = 2,57, σ(Ν0) = 0,40, μ(ΝΑ) = 1,74 en σ(ΝΑ) = 0,65 m/s2. Voor de omzetting van de 25 bewegingskenmerken in eenheden naar verhoudingsgetallen wordt een ondergrens voor de bewegingsintensiteit (L„IO) bepaald met de formule

Lmio = μ(Ν*) - σ(ΝΑ) = 0% en een bovengrens (L„Ib) met de formule 30 Ι*χ„ = μ(Νβ) + σ(Νβ) - 100%

De onder- en bovengrens voor de normgroepen zijn respectievelijk 1,09 en 2,96 m/s2. Het verhoudingsgetal voor bewegingsintensiteit (VMI) wordt bepaald met de formule 35 V„ = (K,, - W / U*» - 1¾..) 1008619 8 waarbij voor persoon X VMI< lopen 9ra = 22% bedraagt. In figuur 3 geeft het blokje 8 weer, hoe de bewegingsintensiteit van persoon X tijdens het lopen van een afstand van 9 meter zich verhoudt tot de normaalverdelingen van de normgroepen.

5 Het verhoudingsgetal voor een activiteit wordt gebaseerd op de bewegingskenmerken die statistisch significant verschillen (a = 0,05) tussen de onderzochte gezonde normpersonen en normpersonen met een vergelijkbare aandoening. Voor de activiteit lopen over een afstand van 9 10 meter zijn dit de kenmerken: tijd K,. die nodig is om de afstand af te leggen, de tijd dat er bewogen wordt, de bewegingsintensiteit K^, de bewegingsimpact KIM, de bewegingsintensiteit KA1MI van het aangedane bovenbeen, de stapfrequentie KgP, de bewegingshoek KATA van het bovenbeen 15 aan de aangedane zijde, de bewegingsintensiteit KASMI van het aangedane onderbeen, de bewegingsintensiteit van het niet aangedane onderbeen, de voorwaartse versnelling tijdens push off met het aangedane been (KAFA) en met het niet aangedane been (K(,FA) . Het verhoudingsgetal wordt 20 bepaald met de formule ^lopen 9m = M· (' ^MT < ^MI' KIM, KATMI, Kgp, KATA, , KgSMI , ^AFA' ^NFa) waarbij voor persoon X Vlopen 9m = μ (70, 65, 22, 24, 0, 55, 6, 27, 26, 15, 36) = 31%. In figuur 2 is deze resultante af te 25 lezen in de kolom 9m bij de activiteit lopen (Walking) onder de hoofdfunctie voortbewegen (Locomotion) in het overzicht van de verhoudingsgetallen. Een soortgelijke wijze van bepaling zoals hiervoor beschreven geldt voor de overige verhoudingsgetallen voor de activiteiten.

30 Ieder van de verhoudingsgetallen per hoofdfunctie (VF) geeft het gemiddelde van de verhoudingsgetallen per activiteit (Ax. . . .A„) . De hoofdfunctie voortbewegen wordt bijvoorbeeld bepaald met de verhoudingsgetallen voor het lopen van een afstand van 9 meter, het buiten lopen, het 35 interval lopen (gemiddelde van 3, 6 en 9 meter) en het 1 00861 9 9 lopen van een bocht. Het verhoudingsgetal voor de hoofdfuncties wordt bepaald met de formule VP = μ (VA1. . . V^) waarbij voor persoon X Vvoortbewe9en = μ(31,0,μ(54,52,46) ,37) = 5 29%.

In figuur 2 is deze resultante af te lezen in de kolom gemiddelde (Average) bij de score van de hoofdfunctie voortbewegen (Locomotion) in het overzicht van de verhoudingsgetallen. Het in figuur 2 rechtsonder 10 weergegeven totaalpercentage geeft het gemiddelde van de verhoudingsgetallen per hoofdfunctie.

In figuur 4 is weergegeven hoe de gegevens van de op het lichaam van een proefpersoon bevestigde sensoren grafisch op een monitor worden afgebeeld. Weergegeven is 15 het scherm van de monitor bij het onderdeel lopen van een onderzoek naar de toestand van een knie van de proefpersoon. De verschillende meetwaarden worden ingevoerd in een geschikt geprogrammeerde rekeninrichting en vergeleken met de meetwaarden van vooraf gekozen 20 normgroepen, teneinde daaruit verhoudingsgetallen te berekenen.

In figuur 5 is een stroomschema weergegeven van een uitvoeringsvorm van de werkwijze volgens de uitvinding. In stap 1 wordt vastgesteld welke activiteiten de patiënt 25 binnen de verschillende hoofdfuncties zal verrichten.

Binnen de hoofdfunctie voortbewegen zullen die activiteiten onder meer zijn het lopen over een afstand van 9 meter en het lopen buiten. Andere activiteiten zijn door een stippellijn in stap 1 aangeduid. De activiteiten van de 30 patiënt zullen vergeleken gaan worden met overeenkomstige activiteiten van de gekozen normgroepen. Dit is aangegeven in de rechter kolom bij stap 1.

Zoals weergegeven in stap 2 worden per activiteit meetwaarden voor de patiënt vastgesteld. Voor de activiteit 35 lopen omvatten die meetwaarden waarden met betrekking tot de kenmerken snelheid en bewegingsintensiteit, zoals 1 00861 9 10 vermeld, en nog vele andere, zoals aangegeven door de stippellijn. Voor dezelfde kenmerken zijn voor dezelfde activiteit meetwaarden van normgroepen beschikbaar. Deze meetwaarden zijn eerder vastgesteld. De beschikbaarheid van 5 referentie-meetwaarden is in de rechter kolom bij stap 2 aangegeven.

In stap 3 worden de meetwaarden van de bewegingskenmerken van de patiënt en die van de normgroepen met elkaar vergeleken en worden per bewegingskenmerk 10 verhoudingsgetallen berekend. In stap 4 worden de verhoudingsgetallen van de bewegingskenmerken per : activiteit gemiddeld om voor iedere activiteit een verhoudingsgetal vast te stellen. In stap 5 worden de verhoudingsgetallen van de activiteiten per hoofdfunctie 15 gemiddeld om voor iedere hoofdfunctie een verhoudingsgetal vast te stellen. Zo leiden de verhoudingsgetallen voor lopen over 9 meter afstand, lopen buiten en de andere door de stippellijn in stap 4 aangegeven activiteiten in de hoofdfunctie voortbewegen tot een verhoudingsgetal voor die 20 hoofdfunctie voortbewegen.

In stap 5 is aangegeven dat aldus verhoudingsgetallen worden verkregen voor de hoofdfuncties voortbewegen, stijgen en dalen en andere door een stippellijn voorgestelde hoofdfuncties. Uit de 25 verhoudingsgetallen voor de hoofdfuncties wordt tenslotte door middelen in stap 6 een totaalpercentage berekend.

i 1 00861 9

Claims

11

1. Werkwij ze voor het meten en in de vorm van een aanduiding op een vooraf bepaalde vergelijkingsschaal aangeven van de mate waarin een persoon beperkt is in activiteiten van het dagelijks leven, omvattende het met 5 behulp van tenminste een aan het lichaam van de te onderzoeken persoon te bevestigen sensor meten van houdingen, bewegingen en/of bewegingsveranderingen van het lichaam en/of lichaamsdelen van de persoon bij een uitgekozen aantal door de persoon te verrichten motorische 10 activiteiten, waarbij de meetgegevens van de tenminste ene sensor worden ingegeven aan een geschikt geprogrammeerde rekeninrichting, waar die gegevens voorzover nodig worden omgezet in gegevens betreffende positie en/of beweging en/of bewegingsverandering van het lichaam en/of 15 lichaamsdelen, en vervolgens worden vergeleken met overeenkomstige in de rekeninrichting ingegeven referentiegegevens afkomstig van één of meer normpersonen en/of normgroepen, teneinde per meting of reeks van metingen een percentage of verhoudingsgetal vast te 20 stellen, aangevende de mate waarin de persoon voor wat betreft de desbetreffende activiteit beperkt is.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk dat voor een aantal lichamelijke activiteiten, bij voorkeur van 25 de soort, die dagelijks wordt verricht, en verdeeld over een aantal hoofdfuncties, verhoudingsgetallen voor een groot aantal (tot enkele tientallen) bewegingskenmerken per activiteit worden vastgesteld en vervolgens tenminste per activiteit gemiddeld, teneinde voor ieder van die 30 activiteiten een percentage of verhoudingsgetal vast te stellen, gevolgd door het uit de verhoudingsgetallen van activiteiten, die tot één hoofdfunctie behoren, vaststellen van een verhoudingsgetal voor die hoofdfunctie en het uit 1. n a t 1 9 12 de verhoudingsgetallen voor ieder van het aantal hoofdfuncties vaststellen van één totaalpercentage of totaalverhoudingsgetal, dat representatief is voor de totale beperking in activiteiten van het dagelijks leven 5 (de totaalfunctie) van de desbetreffende persoon.

3. Werkwijze volgens een der conclusies 1-2, met het kenmerk dat metingen worden verricht aan activiteiten gekozen uit tenminste ieder van de groepen voortbewegen, 10 stijgen en dalen, verandering van lichaamshouding, optillen en verplaatsen van lasten.

4. Werkwijze volgens conclusie 3, met het kenmerk, dat metingen worden verricht aan activiteiten, die tenminste 15 omvatten het lopen, het trap op lopen, het trap af lopen, het gaan zitten op een stoel, het opstaan uit een stoel, het gaan liggen op een bed, het opstaan uit een bed, het optillen van een voorwerp en het dragen van een voorwerp.

5. Werkwijze volgens conclusie 1-4, met het kenmerk, dat de metingen worden verricht met tenminste twee aan het lichaam van de te onderzoeken persoon te bevestigen sensoren.

6. Werkwijze volgens conclusie 5, met het kenmerk dat -i gebruik wordt gemaakt van een sensor, die is aangebracht in •i een om het middel van de te onderzoeken persoon te bevestigen band en van een sensor, die is aangebracht in een aan onder- of bovenbeen van de te onderzoeken persoon 30 te bevestigen band of ander element. 1 00861 9