NL1004598C2 - Werkwijze voor het reproduceerbaar vaststellen of visuele kenmerken van objecten bij een persoon bekend zijn. - Google Patents

Description

Werkwijze voor het reproduceerbaar vaststellen of visuele kenmerken van objecten bij een persoon bekend zijn.

Terrein van de uitvinding.

5 De uitvinding heeft in het algemeen betrekking op een werkwijze voor het reproduceerbaar vaststellen of visuele kenmerken van objecten bij een persoon bekend zijn. Meer in het bijzonder heeft de uitvinding betrekking op werkwijzen waarmee bijvoorbeeld vastgesteld kan worden welk percentage van een bepaalde groep consumenten bekend of vertrouwd 10 is met bepaalde merken, advertenties, verpakkingen, producten, personen, kunst, modellen (bijvoorbeeld van auto's), vormgeving, winkelformules, dagbladen, tijdschriften, enz. Verder heeft de uitvinding betrekking op werkwijzen waarmee vastgesteld kan worden of de bovengenoemde bekend- of vertrouwdheid verschilt afhankelijk van de 15 gekozen groep mensen, afhankelijk van het type mens, afhankelijk van woonplaats of land, afhankelijk van taal, enz.

Stand der techniek.

Om te kunnen vaststellen of een proefpersoon de visuele ver-20 schijning kent van bepaalde merken, advertenties, verpakkingen en dergelijke is het bekend om aan de proefpersoon bepaalde merken, advertenties, verpakkingen of andere visueel waarneembare objecten te tonen en daarbij te vragen of de proefpersoon deze objecten kent. De onderzoeker ontvangt weliswaar een antwoord maar weet niet zeker of 25 dit antwoord waar is. Proefpersonen blijken in de praktijk soms uit angst om voor onwetend te worden aangezien antwoorden te geven die niet met de waarheid overeenstemmen. Dit maakt een dergelijk onderzoek natuurlijk onbetrouwbaar.

Er bestaat derhalve onder andere bij adverteerders een grote 30 behoefte om betrouwbare informatie te verkrijgen omtrent de impact van een advertentie, reclame-uiting of commercial op de waarnemer daarvan.

Doelstelling van de uitvinding

De uitvinding heeft nu ten doel om te voldoen aan de bovenge-35 noemde behoefte en daartoe een werkwijze te verschaffen voor het vaststellen of visuele kenmerken van objecten bij een persoon bekend zijn, welke werkwijze niet of nauwelijks door de proefpersoon op grond van vermeende onwetendheid, verlegenheid of dergelijke kan worden 1004598 2 beïnvloed en die betrouwbare, reproduceerbare resultaten oplevert.

Korte aanduiding van de uitvinding.

Aan genoemde doelstelling wordt volgens de uitvinding voldaan 5 door een werkwijze voor het reproduceerbaar vaststellen of visuele kenmerken van een object bij een persoon bekend zijn, welke werkwijze volgens de uitvinding de volgende stappen omvat: a) het vervaardigen van een of meer testbeelden door toepassing van voorafbepaalde algoritmen waarmee een afbeelding van het betreffende 10 object zodanig wordt veranderd dat cognitieve opname in hoofdzaak onmogelijk is terwijl de globale affectieve indruk niet wordt beïnvloed, b) aan de persoon presenteren van de testbeelden, c) vaststellen of herkenning optreedt en zo ja, hoe zeker en juist, 15 d) vaststellen welke onderdelen van de oorspronkelijke beelden gereproduceerd kunnen worden met de uit het geheugen opgeroepen informatie en of er eventueel verwarring en of verwisseling optreedt met andere beelden.

De uitvinding berust op het inzicht dat een groot deel van de 20 beeldinformatie die een mens dagelijks waarneemt niet zodanig bewust in het geheugen wordt opgeslagen dat deze op een later tijdstip weer kan worden opgeroepen en gebruikt. De intentie van de reclamemaker is echter juist het aanbieden van informatie door middel van visueel waarneembare stimuli, bijvoorbeeld in de vorm van advertenties, re-25 clameborden en televiecommercials, zodanig dat de aangeboden informatie in het geheugen van de waarnemer wordt opgeslagen en er derhalve van bekendheid sprake kan zijn.

De uitvinding komt nu aan deze behoefte tegemoet door middel van een werkwijze die het mogelijk maakt om hard te kunnen meten hoeveel 30 van een individuele stimulus in het geheugen is opgenomen, bewaard is, opgeroepen kan worden en kan worden gebruikt.

Het feit dat van het grote aantal visueel waarneembare objecten waarmee een persoon wordt geconfronteerd slechts een beperkt deel in het geheugen van de persoon wordt opgeslagen hangt onder ander samen 35 met de wijze waarop de menselijke gezichtszintuigen functioneren. In het oog via het hoornvlies en de ooglens invallend licht bereikt het netvlies en wordt door de daarin aanwezige sensors omgezet in signalen die naar de hersenen en het geheugen worden toegevoerd. Het nabij de 1004598 3 optische as van het oog gepositioneerde centrale deel van het netvlies, de fovea centralis, heeft een naar verhouding groot aantal sensoren. Naarmate de afstand vanaf de optische as (fovea centralis of oogcentrum) toeneemt wordt het aantal sensoren, en daarmee het aantal 5 verbindingen met de hersenen en het geheugen, kleiner (retina).

De retina omvat een veel groter oppervlak van het netvlies dan de fovea centralis en heeft een geleidende functie voor het geheel van waarnemen en het selecteren van onderdelen, om welke reden dan ook, uit het geheel voor het richten van het oogcentrum.

10 Beeldinformatie, in hoge resolutie waargenomen via de sensoren van de fovea centralis, kan door de hersenen worden verwerkt en als cognitieve informatie worden opgeslagen in het geheugen.

Door nu beelden te presenteren waarvan de informatie-inhoud overeenkomt met de informatie-inhoud van een beeld dat "uit de oog-15 hoek" wordt waargenomen en dat niet cognitief kan worden herkend, kan worden vastgesteld of de proefpersoon aan de toch in het beeld aanwezige globale informatie voldoende heeft om associatie te bewerkstelligen met een in zijn of haar geheugen opgeslagen beeld om aan de hand daarvan te kunnen vaststellen hoeveel, en welke delen, van een 20 oorspronkelijk beeld in het geheugen is opgenomen, bewaard is, kan worden opgeroepen en kan worden gebruikt.

Het cognitief, hoog resolutie, ingelezen beeld kan in het geheugen worden opgeslagen. Een affectief, laag resolutie, ingelezen beeld kan niet zonder voorkennis aangevuld worden met cognitieve ken-25 merken. Maar inaien er voorkennis is kan dat wel en is lage resolutie beeld voldoende om het herkenningsproces tot in details op gang te brengen. Het feit dat er herkenning optreedt bewijst dat er voorkennis was. Want zonder voorkennis is het lage resolutie beeld "onleesbaar”. 1 2 3 4 5 6 1004598

Verdere toepassingen van de uitvinding.

2

De uitvinding is niet beperkt tot een werkwijze waarmee 3 vastgesteld kan worden of visuele kenmerken van een bepaald object bij 4 een persoon bekend zijn. De uitvinding kan ook worden gebruikt om vast 5 te stellen of de visuele indruk van twee (of meer) objecten in meer of 6 mindere mate gelijk is. Worden van twee op elkaar gelijkende objecten testbeelden gemaakt op de boven aangegeven wijze dan kan met behulp daarvan vastgesteld worden of aan de hand van deze testbeelden wellicht verwarring en of verwisseling ontstaat en bij welk percentage it proefpersonen dat het geval is. Een dergelijke uitvoering van de werkwijze kan worden toegepast in bijvoorbeeld merkenrechtenjke geschillen, auteursrechtelijke geschillen, en geschillen omtrent vormgeving om aan te tonen of er al dan niet sprake is van inbreuk op 5 industriële en of andere vormen van eigendomsrechten.

Binnen het kader van de uitvinding valt bovendien een werkwijze waarmee in een zeer vroeg stadium van een ontwerpproces, bijvoorbeeld het ontwerpen van een nieuwe verpakking, het ontwerpen van een nieuw model auto, het ontwerpen van een nieuw logo enz., gemeten kan worden 10 welke in het geheugen opgeslagen beelden, of onderdelen, middels associatie door een proefpersoon worden opgeroepen.

Detailkenmerken van de uitvinding.

Tijdens de met a) aangeduide eerste stap van de werkwijze wordt 15 bij voorkeur gebruik gemaakt van algoritmen voor het verwisselen van plaatsen van rasterelementen (dit zijn blokjes of andere, bijvoorbeeld in grootte variërende, op elkaar aansluitende vormen). Met behulp van de algoritmen kunnen alle denkbare soorten van verplaatsingen, de mate alsmede de richting worden gerealiseerd. Alleen die combinatie wordt 20 echter toegepast, waarbij het veranderde beeld voldoet aan de eerder gestelde voorwaarden.

De algoritmen zijn gebaseerd op de bepaling van rasterformaten en op verplaatsing per rasterelement. Een beeld kan bijvoorbeeld worden verdeeld in een groter danwel een kleiner aantal rasterelementen. Er 25 zijn afbeeldingen waarvan men slechts een klein detail behoeft te zien om onmiddellijk herkenbaar te zijn. Er zijn ook afbeeldingen met beeldelementen die zo groot zijn dat een klein formaat raster onvoldoende veranderingen veroorzaakt, het gebruik van meerdere rasters in verschillende afmetingen voorziet hierin.

30 De rasterformaten per beeld en de algoritmen zijn zodanig dat het oorspronkelijke beeld wordt ontdaan van cognitieve kenmerken die betrekking hebben op grotere vormen en van die die betrekking hebben op kleinere vormen en details. Het resultaat daarvan is dat elk beeld op dezelfde manier en in dezelfde mate ontdaan kan worden van Alle 35 cognitieve kenmerken, ongeacht de afmetingen van de beeldonderdelen.

Door toepassing van de algoritmen gaat er in feite geen beeldinformatie verloren. Door het verwisselen van plaatsen van rasterelementen wordt het oorspronkelijke beeld ontdaan van cognitieve kenmer- 1004598 5 ken terwijl de affectieve indruk onveranderd blijft. De elementen zelf blijven immers onveranderd. Globale opname van het veranderde beeld is in hoofdzaak gelijk aan retinale opname van het oorspronkelijke beeld.

De algoritmen zijn reproduceerbaar tot op individuele raster-5 elementen. Dit wil zeggen dat een rasterelement van een zekere oorspronkelijke positie in het beeld steeds naar eenzelfde andere positie wordt verplaatst bij toepassing van de algoritmen. Dit geldt voor elk afzonderlijk rasterelement. Dit betekent dat oorspronkelijke beelden met behulp van één of meer algoritmen bewerkt worden tot steeds 10 dezelfde veranderde beelden, ongeacht de tussenliggende tijd.

Binnen het kader van de uitvinding is een verdere verandering van het beeld te bewerkstelligen door een aantal met de algoritmen gekozen rasterelementen te ontdoen van kleur met behoud van vorm, danwel te ontdoen van vorm met behoud van kleur, danwel te ontdoen van vorm en 15 kleur, of een combinatie van voornoemde mogelijkheden. Bij het ontdoen van rasterelementen van kleur kan de oorspronkelijke kleur bijvoorbeeld worden vervangen door een egale kleur. De vervangen kleur kan van een neutraal karakter zijn of bijvoorbeeld overeenkomen met een kleur die in het oorspronkelijke beeld aanwezig is. Bij het 20 ontdoen van rasterelementen van vorm en kleur is het bijvoorbeeld mogelijk dat de oorspronkelijke elementen worden vervangen door vreemde elementen, enz.

Op zich zijn een aantal werkwijze voor het veranderen van beeldinformatie bekend, bijvoorbeeld voor het "onherkenbaar" maken van 25 bepaalde delen van een televisiebeeld. In sommige gevallen is het bijvoorbeeld ongewenst dat bepaalde personen, voorwerpen of situaties kunnen worden herkend en in zo’n geval wordt het beeld bijvoorbeeld plaatselijk vervaagd. De daartoe gebruikte werkwijzen leiden echter tot een sterke vervorming omdat de kleur en/of kleurverzadiging en/of 30 helderheid en/of contrast van het aangepaste beeld afwijken van die van het oorspronkelijke beeld. Deze werkwijzen hebben niet alleen invloed op de opnamemogelijkheid van de cognitieve kenmerken maar veranderen tevens de globale, affectieve indruk van het beeld. Bekend is bijvoorbeeld de werkwijze waarbij een deel van het beeld wordt 35 vervormd tot een of meer minder grof "blokjespatroon". Dit kan bijvoorbeeld worden gerealiseerd door aan elk blokje een kleur-, helderheid- en verzadigingswaarde toe te kennen die het gemiddelde is van de respectieve waarden van de oorspronkelijke pixels in het 1004598 6 blokje. Gemiddelde waarden kunnen echter leiden tot ongewenste effecten, immers: het gemiddelde van een vorm is een andere vorm en het gemiddelde van meerdere kleuren is een andere kleur. Het gemiddelde van rood, groen en blauw kan bijvoorbeeld wit of zwart 5 opleveren. Het gemiddelde van rood en wit geeft roze, een kleur die bijvoorbeeld niet voorkomt in het oorspronkelijke beeld.

Voor het uitvoeren van de met b) aangeduide tweede stap van de werkwijze kan gebruik gemaakt worden van alle denkbare presentatievormen, bijvoorbeeld met een beeldscherm of een projectiescherm waarop 10 de veranderde beelden gedurende een vooraf bepaalde tijd zichtbaar gemaakt worden. Er kan echter ook gebruik gemaakt worden van weergave op papier, enz.

Het zal met verwijzing naar stap c) van de werkwijze duidelijk zijn dat er verband bestaat tussen de mate en soort van kennis van de 15 persoon van het oorspronkelijke beeld, de mate van verandering, stap a, en het kunnen oproepen en gebruik van in het geheugen opgeslagen informatie.

Indien er bij confrontatie met een visueel object informatie in het geheugen wordt opgenomen, kan, bij presentatie van het veranderde 20 beeld, herkenning optreden. Dit is zelfs mogelijk indien het te presenteren beeld sterk veranderd is ten opzichte van het oorspronkelijke beeld. Indien er echter bij een eerste confrontatie met een visueel object geen informatie in het geheugen werd opgenomen, is herkenning bij presentatie van het veranderde beeld onmogelijk.

25 Zoals reeds werd opgemerkt kunnen de volgens de methode van de uitvinding veranderde beelden worden gebruikt om vast te stellen hoe bekend bepaalde visuele objecten zijn bij mensen en.of wat wel en wat niet in het geheugen werd opgenomen van de vele visuele objecten waarmee men dagelijks wordt geconfronteerd, zoals advertenties, re-30 clame-uitingen, televisiecommercials, merken, producten, verpakkingen, bepaalde personen, waardepapier, automobielen, vormgeving, kunst, enz. Is een persoon in staat om op grond van het veranderde beeld het oorspronkelijke beeld, geheel of gedeeltelijk, uit het geheugen op te roepen dan vormt dat het bewijs dat het oorspronkelijke beeld eerder 35 in het geheugen is opgenomen, bewaard is, opgeroepen kan worden, en gebruikt kan worden.

Gedetailleerde beschrijving van de uitvinding.

1004598 7

In het volgende wordt allereerst in detail aangegeven op welke wijze de testbeelden volgens stap a) van de uitvinding worden vervaardigd door oorspronkelijke beelden volgens een algoritme te transformeren in testbeelden zodanig dat cognitieve opname in 5 hoofdzaak onmogelijk is terwijl de globale affectieve indruk niet wordt beïnvloed.

De toegepaste transformatie heeft de eigenschap eigenschap dat de gedisponeerde beeldelementen, of groepen van beeldelementen, elkaar nooit afdekken, zich zelf niet dupliceren noch een ruimte openlaten.

10 Mede daardoor blijft de totaalindruk van een oorspronkelijke afbeelding behouden terwijl de relatie van de onderdelen verloren gaat.

De transformatie kan wiskundig als volgt worden weergegeven: 15 D(x’ ,y’ ) = ii>(x,y) E(x.y) waarin: 20 E(x,y) is een beeldelement, of groep van beeldelementen, op positie (x,y) in de oorspronkelijke afbeelding.

l|>(x,y) is de transformatiefunctie ψ die aan een oorspronkelijke beeldpositie (x,y) een gedisponeerde positie (x’ ,y’ ) toekent.

25 D(x’ ,y’ ) is een gedisponeerd beeldelement, of groep van beeldelementen, van de oorspronkelijke positie (x,y) naar de positie (x’ ,y' ). 1 2 3 4 5 6 1004598

Voorbeeld voor het vervaardigen van een testbeeld.

2

Ter wille van een beter begrip wordt uitgegaan van een lage 3 resolutie-afbeelding opgebouwd uit slechts k x 4 = 16 beeldelementen.

4

De beeldinhoud van elk van de elementen, b.v. kleur, helderheid, 5 verzadiging etc., is in dit voorbeeld samengevat in één numerieke 6 waarde. Het beeld kan dan cijfermatig worden weergegeven en kan er als volgt uitzien: 8 O O 11 30 10 42 63 47 24 35 51 73 5 37 0 80 92 -- x

In dit voorbeeld nemen de beeldelementen E(x,y) de volgende waarden 10 aan: E(l.l) = 37 E(2.1) = 0 E(l,2) = 24 E(2,2) = 35 15 enz.

Stel de transformatiefunctie o4(x,y) is als volgt gedefinieerd: ψ(ΐ,4) = (1.1) 14(2.4) = (3,4) 04(3.4) « (2.4) o4(4.4) = (4.3) ψ(ΐ,3) = (1.4) o|'(2,3) = (3.3) 04(3,3) = (2.3) 04(4,3) = (4,2) 20 14(1,2) = (1.3) 14(2.2) = (3.2) 04(3,2) = (2,2) 04(4,2) = (4,1) 04(1,1) = (1,2) 04(2,1) = (3.1) 0(1(3,1) = (2,1) 04(4,1) = (4,4)

Wanneer we de transformatiefunctie o|’ op de afzonderlijke beeldelementen laten werken levert dit: 25 04(1.1) E( 1,1) = D(1,2) d.w.z.: E(l,l) = 37 wordt verplaatst naar positie (1,2) 0(1(2,1) E(2,1) = D(3.1) d.w.z.: E(2,l) = 0 wordt verplaatst naar positie (3.1) 30 04(1,2) E(l,2) = D(1,3) d.w.z.: E(l,2) = 24 wordt verplaatst naar positie (1,3) 04(2,2) E(2,2) = D(3.2) d.w.z.: E(2,2) = 35 wordt verplaatst naar positie (3,2) enz.

35

Het getransformeerde beeld wordt daarmee: y 10 11 0 92 40 24 63 42 30 37 51 35 47 0 80 0 73 -* x 1004598 9

Het is mogelijk om de transformatiefunctie ψ herhaald toe te passen op het gehele beeld of delen daarvan.

Het is ook mogelijk om verschillende definities van ψ te hanteren afhankelijk van de positie (x,y). Daarbij wordt de unctie ψ geschreven 5 als i|>(x,y) (x.y).

Het formaat van de pixels kan voor elke bewerking verschillend zijn.

Door de definitie van ψ omvat deze functie tevens bewerkingen zoals het roteren, spiegelen en verwisselen van beeldelementen of 10 groepen van beeldelementen, etc., etc.

Korte beschrijving van afbeeldingen.

De uitvinding zal in het volgende in verder detail worden toegelicht aan de hand van de bijgaande figuren.

15 Figuur 1 toont een origineel reclamebeeld betreffende Nivea

Creme.

Figuur la toont een in overeenstemming met de uitvinding vervaardigd testbeeld.

Figuur 2 toont een origineel reclamebeeld betreffende 20 Marlboro sigaretten.

Figuur 2A toont een in overeenstemming met de uitvinding vervaardigd testbeeld.

Figuur 1 toont een reclame-afbeelding zoals bijvoorbeeld te vinden is in tijdschriften, kranten en andere media. De 25 beeldinformatie kan in volledige resolutie worden waargenomen, door de hersenen cognitief worden verwerkt en als informatie worden opgeslagen in het geheugen.

Figuur la toont een in overeenstemming met de uitvinding vervaardigd testbeeld dat niet kan worden opgenomen met cognitieve 30 vermogens. Dit lage resolutie beeld is daarom "onleesbaar" en kan alleen door in het geheugen aanwezige kennis worden aangevuld met cognitieve kenmerken waardoor herkenning op kan treden. Indien herkenning optreedt is dat het bewijs dat er voorkennis aanwezig was.

Zoals in het bovenstaande in detail uiteengezet is de afbeelding 35 volgens figuur la ontstaan uit de afbeelding volgens figuure 1 door op deze laatstgenoemde afbeelding, of onderdelen daarvan, een of meerdere malen een algoritme toe te passen van unieke disposities van beeldelementen of groepen beeldelementen.

1004598 10

Figuur 2 toont eveneens een reclame-afbeelding zoals bijvoorbeeld te vinden is in tijdschriften, kranten en andere media. De beeldinformatie kan in volledige resolutie worden waargenomen, door de hersenen cognitief worden verwerkt en als informatie worden opgeslagen 5 in het geheugen.

Figuur la toont een in overeenstemming met de uitvinding vervaardigd testbeeld dat niet kan worden opgenomen met cognitieve vermogens. Dit lage resolutie beeld is daarom "onleesbaar" en kan alleen door in het geheugen aanwezige kennis worden aangevuld met 10 cognitieve kenmerken waardoor herkenning op kan treden. Indien herkenning optreedt is dat het bewijs dat er voorkennis aanwezig was.

Zoals in het bovenstaande in detail uiteengezet is de afbeelding volgens figuur 2a ontstaan uit de afbeelding volgens figuure 2 door op deze laatstgenoemde afbeelding, of onderdelen daarvan, een of meerdere 15 malen een algoritme toe te passen van unieke disposities van beeldelementen of groepen beeldelementen.

1004598

Claims (6)

1. Werkwijze voor het reproduceerbaar vaststellen of visuele kenmerken van een object bij een persoon bekend zijn, welke werkwijze de 5 volgende stappen omvat: a) het vervaardigen van een of meer testbeelden door toepassing van voorafbepaalde algoritmen waarmee een afbeelding van het betreffende object zodanig wordt veranderd dat cognitieve opname in hoofdzaak onmogelijk is terwijl de globale affectieve indruk niet wordt 10 beïnvloed, b) aan de persoon presenteren van de testbeelden, c) vaststellen of herkenning optreedt en zo ja, hoe zeker en juist, d) vaststellen welke onderdelen van de oorspronkelijke beelden 15 gereproduceerd kunnen worden met de uit het geheugen opgeroepen informatie en of er eventueel verwarring en of verwisseling optreedt met andere beelden,

2. Werkwijze voor het reproduceerbaar vaststellen of en in welke mate visuele kenmerken van een eerste object bij een persoon ook 20 cognitieve associaties teweeg brengt met visuele kenmerken van een tweede object, welke werkwijze de volgende stappen omvat: a) het vervaardigen van een of meer testbeelden van het eerste object door toepassing van voorafbepaalde algoritmen waarmee een afbeelding van het betreffende object zodanig wordt veranderd dat cogni- 25 tieve opname in hoofdzaak onmogelijk is terwijl de globale affectieve indruk niet wordt beïnvloed, b) het vervaardigen van een of meer testbeelden van het tweede object door toepassing van voorafbepaalde algoritmen waarmee een afbeelding van het betreffende object zodanig wordt veranderd dat cogni- 30 tieve opname in hoofdzaak onmogelijk is terwijl de globale affectieve indruk niet wordt beïnvloed, c) aan de persoon presenteren van de testbeelden van het eerst en tweede object, d) vaststellen of ook cognitieve associatie optreedt en, indien 35 van toepassing bij welk testbeeld associatie optreedt.

3. Werkwijze volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat een van de objecten nog niet eerder aan de proefpersoon was getoond. Werkwijze voor het transformeren van oorspronkelijke beelden 1004598 in testbeelden door unieke disposities van beeldelementen, of groepen beeldelementen, zodanig dat de gedisponeerde beeldelementen, of groepen van beeldelementen, elkaar nooit afdekken, zich zelf niet dupliceren noch een ruimte openlaten en geen verband meer bieden voor 5 cognitieve waarneming.

5. Werkwijze volgens conclusie met het kenmerk, dat de transformatiefunctie in herhaling toegepast kan worden op het gehele beeld en of delen daarvan.

6. Werkwijze volgens conclusie 4, met het kenmerk, dat de 10 transformatiefunctie verschillende definities kan omvatten afhankelijk van onder meer de positie (x,y).

7. Werkwijze volgens conclusie 4, met het kenmerk, dat de vormen en het formaat van de beeldelementen verschillend kan zijn voor elke transformatiebewerking, of een aantal daarvan. 15 1004598