GR1009455B

GR1009455B - Ενδοαυλικη συσκευη αποκαταστασης ανευρυσματος κοιλιακης αορτης και αλλων αγγειων μεταβαλλομενης διαμετρου

Info

Publication number: GR1009455B
Application number: GR20180100022A
Authority: GR
Inventors: Θωμας Ευσταθιου Κωτσης
Original assignee: Θωμας Ευσταθιου Κωτσης
Priority date: 2018-01-19
Filing date: 2018-01-19
Publication date: 2019-02-07

Abstract

Συσκευή (1) για ενδοαυλική αποκατάσταση των ανευρυσμάτων αορτής/άλλων αγγείων, με την τεχνολογική δυνατότητα αύξησης της διαμέτρου και σταθεροποίησης του ενδομοσχεύματος στον διεσταλμένο κεντρικό αυχένα του φυσικού αγγείου (της αορτής ή άλλων αγγείων). Στοιχείο με ένα πολλαπλά στοιχεία δίκην διαβήτη με σκέλη (7), αρχικά σε απαγωγή, που κινούνται σε κοίλο στοιχείο με δύο θαλάμους, την κασέτα (6) με οδοντώσεις (8), επιτρέπει την αυτοσυγκράτηση/κλείδωμα στη νέα επιθυμητή διάμετρο κάθε φορά, χωρίς δυνατότητα μείωσης της διαμέτρου αυτής. Η προσαγωγή των σκελών αυξάνει τη διάμετρο του ενδομοσχεύματος. Ενσωματωμένος ασκός διαστολής μπορεί να προϋπάρχει αρχικά στη συσκευή. Δίδεται η δυνατότητα να εισάγεται νέος ασκός, εκπτύσσοντας το ενδομόσχευμα σε νέα μεγαλύτερη ασφαλισμένη διάμετρο, υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο, μέσω ακτινοσκιερών σημάνσεων. Ο αισθητήρας (13) για τη μέτρηση της πίεσης μεταξύ του ενδομοσχεύματος και του τοιχώματος του φυσικού αυχένα προειδοποιεί μέσω ασύρματης μεταφοράς ενέργειας, αίσθησης και εκπομπής μέσω κινητών τηλεφώνων/tablets, διαδικτύου. Η συσκευή μπορεί να ενσωματώνεται σε νέα ενδομοσχεύματα ή για διόρθωση ενδοδιαφυγής σε ήδη τοποθετημένα με υπό- ή υπερνεφρική καθήλωση και να φέρει άκανθες ή μη. Είναι η μόνη συσκευή με δυνατότητα νέας ασφαλιζόμενης μεγαλύτερης διαμέτρου.

Description

ΤΙΤΛΟΣ

ΕΝΔΟΑΥΛΙΚΗ ΣΥΣΚΕΥΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑΤΟΣ ΚΟΙΛΙΑΚΗΣ ΑΟΡΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΑΓΓΕΙΩΝ ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΜΕΝΗΣ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Η εφεύρεση αφορά μια νέα τύπου συσκευή ενδοαυλικής αποκατάστασης των ανευρυσμάτων αορτής ή άλλων αρτηριών

ΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ Η ΕΦΕΥΡΕΣΗ

Αποκατάσταση ανευρυσμάτων αορτής ή άλλων αρτηριών-Διόρθωση ενδοδιαφυγών.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΥΤΗΣ ΜΕ ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΦΕΥΡΕΣΗΣ ΜΑΣ

Ως ανεύρυσμα της αορτής ορίζεται κάθε μόνιμη και εντοπισμένη διάταση της αορτής που υπερβαίνει τη διάμετρο των 3 εκατοστών. Η αντιμετώπιση-επιδιόρθωση εφαρμόζεται διεθνώς όταν η μεγίστη διάμετρος υπερβεί τα 5-5,50 εκατοστά. Η ανευρυσματική νόσος πρέπει να αντιμετωπίζεται προληπτικά γιατί η φυσική πορεία ενός ανευρύσματος είναι η περαιτέρω αύξηση της διαμέτρου του και η ρήξη του, υπακούοντας απλουστευτικά στο νόμο του Laplace Τ=Ρ χ R/ δ, όπου Τ είναι η τάση που ασκείται στο τοίχωμα της αορτής, R η ακτίνα του ανευρύσματος και δ το πάχος του τοιχώματος. Σήμερα η αποκατάσταση της ανευρυσματικής υπονεφρικής κοιλιακής αορτής ή άλλων αρτηριών πραγματοποιείται, διεθνώς, με δύο βασικούς τρόπους με (Α) την ανοικτή χειρουργική ή με (Β) την ενδοαυλική μέθοδο. Σε πολύ ειδικές περιπτώσεις χρησιμοποιείται συνδυασμός των δύο προηγουμένων μεθόδων.

Α) ΑΝΟΙΚΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΣΥΝΘΕΤΙΚΟΥ ΕΥΘΕΟΣ ΣΩΛΗΝΩΤΟΥ Η' ΔΙΧΑΛΩΤΟΥ ΣΥΝΘΕΤΙΚΟΥ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΟΣ. Η τεχνική της ανοικτής χειρουργικής περιλαμβάνει διακοιλιακή προσπέλαση, απώθηση του λεπτού εντέρου προς τα δεξιά, διάνοιξη του περιτοναίου και είσοδο στον οπισθοπεριτοναϊκό χώρο, όπου πορεύεται η αορτή. Μετά από παρασκευή της υπονεφρικής μοίρας και των λαγονίων αρτηριών, ακολουθεί χορήγηση ενδοφλέβιας αντιπηκτικής ουσίας και τοποθέτηση αγγειολαβίδων για διακοπή της κυκλοφορίας στο υπό επιδιόρθωση τμήμα της κοιλιακής αορτής ή/και των λαγονίων αρτηριών. Ακολούθως διανοίγεται ο σάκος του ανευρύσματος και συρράφεται αρχικά κεντρικά, υπονεφρικά, το σωληνωτό ή το διχαλωτό μόσχευμα με το κεντρικό τμήμα της αορτής και περιφερικά το μόσχευμα, προ του διχασμού της αορτής, στις δύο λαγόνιες ή στις μηριαίες αρτηρίες ανάλογα με την επέκταση της νόσου. Αφαιρούνται οι λαβίδες και αποκαθίσταται η ροή. Στη συνέχεια ο διανοιχθείς σάκος συγκλείεται πέριξ της συνθετικής πρόθεσης. Ακολουθεί η σύγκλειση του περιτοναίου και του κοιλιακού τοιχώματος κατά στρώματα.

Β) ΕΝΔΟΑΥΛΙΚΗ ΔΙΕΚΒΟΛΗ ΔΙΧΑΛΩΤΟΥ ΜΕΤΑΛΛΙΚΟΥ ΝΑΡΘΗΚΑ ΜΕ ΚΑΛΥΨΗ Ή ΜΕ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΜΗ ΔΙΑΠΕΡΑΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΥΦΑΣΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΠΟΛΥΕΣΤΕΡΑ Ή ΑΠΟ PTFE.

Η τελευταία μέθοδος (Β) βασίζεται στην τεχνική της ενδαγγειακής προώθησης οδηγών συρμάτων μέσα στην αορτή, στη χρήση ειδικών καθετήρων υπό ακτινοσκόπηση και στη χορήγηση σκιαγραφικού μέσου ώστε να είναι δυνατή η αναγνώριση της αορτής, από απομακρυσμένη πύλη εισόδου (λ.χ. μηριαίες αρτηρίες). Ουσιαστικά εφαρμόζεται εσωτερικά στο αγγείο ένας διχαλωτός αγωγός (το ενδομόσχευμα), ο οποίος οδηγεί το αίμα από την υπονεφρική μοίρα της αορτής προς τις λαγόνιες αρτηρίες, αποκλείοντας την τροφοδότηση του πάσχοντος τμήματος της αορτής με το ανεύρυσμα. Η ενδοαυλική συσκευή προϋποθέτει την ύπαρξη στενού αυχένα (λαιμός) κεντρικού (αορτή) και περιφερικού (λαγόνιες αρτηρίες) στο φυσικό αγγείο. Με κατάλληλη υπέρβαση της διαμέτρου του ενδομοσχεύματος, κατά 10-20% (πλέον πολύ σπάνια > 10-15%) σε σχέση με την μετρημένη προεγχειρητικά (με υπολογιστική τομογραφία) διάμετρο των αυχένων (κεντρικού και περιφερικών) του φυσικού αγγείου γίνεται εφικτή η στήριξη της ενδαγγειακής συσκευής. Η στήριξη της συσκευής στην θέση αποκατάστασης γίνεται μέσω τριβής λόγω της υπερέκτασης του ενδομοσχεύματος σε σχέση με τον μετρημένο αυχένα του φυσικού αγγείου. Στο ενδομόσχευμα αναπτύσσεται μια δυναμική ακτινική τάση, που αποτρέπει την κατακρήμνισή της (μετανάστευση) ή την κατάρρευσή της, εντός του φυσικού αγγείου (αορτή).

Βασική τεχνική επιδίωξη της ενδοαυλικής αποκατάστασης είναι να αποκλεισθεί το ανεύρυσμα από την κυκλοφορία καθώς, όπως αναφέρθηκε, η ροή του αίματος πρέπει να οδηγηθεί δια του ενδομοσχεύματος, περιφερικότερα της πάσχουσας περιοχής, σε φυσιολογικό αγγείο/α.

Οι επιπλοκές που παρατηρούνται από την εφαρμογή της ενδοαυλικής μεθόδου είναι η απώλεια στήριξης του κεντρικού τμήματος στον κεντρικό αυχένα και η μετανάστευση της συσκευής περιφερικότερα, με αποτέλεσμα την ανατροφοδότηση του, μέχρι εκείνη τη στιγμή, αποκλεισμένου ανευρύσματος.

Οι λύσεις που εφαρμόζονται σήμερα είναι η υψηλότερη ακτινική τάση με επιπλέον την τεχνική της πρόσθεσης ακάνθων με κατεύθυνση αντίθετη της φοράς μετανάστευσης μαζί με την εκτεταμένη υπερνεφρική στήριξη μέτρα τα οποία δεν επαρκούν.

Άλλες πιό νέες προσθήκες ενδομοσχευμάτων ή απλών ναρθήκων απλώς αποτρέπουν προσωρινά τη μετανάστευση του μοσχεύματος χωρίς να μπορούν να αντιμετωπίσουν τη διαστολή του φυσικού αυχένα σε μελλοντικό χρόνο. Στις περιπτώσεις ενδοδιαφυγής χωρίς μετανάστευση, οι λύσεις είναι λίγες χωρίς να υπάρχει η μία και οριστική τεχνική λύση. Η επιπλέον τοποθέτηση γυμνού ή κεκαλυμμένου νάρθηκα δεν είναι πάντα εφικτή, απλώς μεταφέρεται το πρόβλημα στο μέλλον καθώς ο κεντρικός αυχένας ευρίσκεται σε ευαίσθητη ανατομικά θέση λόγω της άμεσης γειτνίασης με την έκφυση των νεφρικών αρτηριών ή άλλων αρτηριών που δεν πρέπει να καλυφθούν. Η τακτική της επέκτασης της κάλυψης με υπερνεφρικές συσκευές με κλάδους ή με παράλληλα μοσχεύματα δεν είναι πάντα εφαρμόσιμη και δεν δίνει οριστική λύση ενώ θέτει σε κίνδυνο την αιμάτωση των νεφρών.

Η μετεγχειρητική κεντρική (εγγύς) ροή αίματος (διαφυγή τύπου I) πέριξ του μοσχεύματος, είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της μεθόδου και κατά κανόνα παρουσιάζεται λόγω της διαστολής του φυσικού αυχένα. Επίσης τεχνικές με ενσωμάτωση αισθητήρων πίεσης έξω από το ενδομόσχευμα και εντός του σάκου του ανευρύσματος που αισθάνονται την πίεση στο σάκο του ανευρύσματος (ενδοανευρυσματική πίεση) δεν φαίνεται να αποτελούν ασφαλή μέθοδο διακρίβωσης της διαφυγής γιατί ο αισθητήρας δε μεταδίδει πάντα την πίεση από τον ανευρυσματικό σάκο ιδίως όταν παρεμβάλλεται θρόμβος, δεν έχουν ειδικότητα σχετικά με τον τύπο της διαφυγής ή ακρίβεια και γι’ αυτό έχουν εγκαταλειφθεί αυτές οι προσπάθειες.

Όλες αυτές οι, μέχρι σήμερα, εφαρμογές της ενδοαυλικής αποκατάστασης των ανευρυσμάτων αορτής ή άλλων αρτηριών είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε ρήξη του ανευρύσματος στο μέλλον. Δηλαδή, ενώ η συσκευή εισάγεται με σκοπό να αποτρέψει την τροφοδότηση του ανευρύσματος και τη ρήξη του, τελικώς αυτό πολλές φορές δεν αποφεύγεται με μοιραίες συνέπειες. Κύριο και σημαντικό πρόβλημα αποτελεί η ενδοδιαφυγή τύπου I (διαφυγή στον κεντρικό/εγγύς αυχένα).

Η παραδοσιακή ανοικτή χειρουργική αποκατάστασης των ανευρυσμάτων αορτής ή άλλων αρτηριών εφαρμόζεται υπό προϋποθέσεις και συνοδεύεται από επιπλοκές ενώ παρουσιάζει διεθνώς υψηλό κόστος αποθεραπείας. Η καλή βιολογική κατάσταση του ασθενούς χωρίς καρδιολογικά ή αναπνευστικά προβλήματα είναι απαραίτητη για την εφαρμογή της ανοικτής μεθόδου. Η μέση υπερυπομφάλια τομή δημιουργεί αρκετά μετεγχειρητικά προβλήματα και συνοδεύεται από υψηλή συχνότητα μετεγχειρητικών κηλών με αποτέλεσμα την ανάγκη για δευτερεύουσες επεμβάσεις. Γενικότερα συνοδεύεται από υψηλότερη άμεση μετεγχειρητική θνητότητα, μεγαλύτερη ανάγκη για χορήγηση αίματος, αναλγητικών και από μεγαλύτερη διάρκεια νοσηλείας.

Η ενδοαυλική θεραπεία εφαρμόζεται μετά από μικρές τομές στις βουβωνικές χώρες και η εισαγωγή του ενδομοσχεύματος από απομακρυσμένη πύλη εισόδου, χωρίς διάνοιξη της κοιλιάς αποτελεί σημαντικό πλεονέκτημα για ασθενείς υψηλού κινδύνου και σε επείγουσες καταστάσεις. Η άμεση μετεγχειρητική θνητότητα είναι μικρότερη, η επιβάρυνση του ασθενούς μικρότερη, η νοσηλεία και το συνολικό κόστος μικρότερο. Η ενδοαυλική θεραπεία επί ανευρυσματικής αορτής εφαρμόζεται διεθνώς σε μεγαλύτερο βαθμό από την ανοικτή αποκατάσταση, συνοδεύεται όμως από δευτερεύουσες επεμβάσεις σε υψηλό ποσοστό και εφαρμόζεται με την πεποίθηση ότι πολλές από αυτές μπορούν να λυθούν μελλοντικά ενδοαυλικά, χωρίς όμως αυτό να αποτελεί κανόνα, ειδικά σε σχέση με τις επιπλοκές λόγω της διάτασης του κεντρικού αυχένα. Όπως αναφέρθηκε, η διάταση του κεντρικού φυσικού αυχένα λόγω επέκτασης της νόσου κεντρικότερα, επιτρέπει τη δίοδο του αίματος πέριξ/εκτός του ενδομοσχεύματος και επανατροφοδοτεί το σάκο του ανευρύσματος (Ενδοδιαφυγή τύπου ΙΑ). Γι’ αυτό απαιτείται διαρκής παρακολούθηση μετά από την ενδοαγγειακή αποκατάσταση της αορτής, ώστε να αποκαλυφθούν έγκαιρα πιθανές αστοχίες και να αντιμετωπισθούν πριν την κατακρήμνιση του μοσχεύματος ή πριν την αύξηση και ρήξη του σάκου που ανατροφοδοτήθηκε. Η παρακολούθηση συνεπάγεται, ως επί το πλείστον, χρήση ιοντίζουσας ακτινοβολίας (σαρώσεις με υπολογιστική τομογραφία).

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΕΦΕΥΡΕΣΗΣ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΕΦΕΥΡΕΣΗΣ ΓΕΝΙΚΑ

Η παρούσα εφεύρεση επιτρέπει πολυάριθμες μορφές εφαρμογής της, ως εξελιγμένη συσκευή για ενδοαυλική θεραπεία στην αορτή και σε άλλα διαφορετικά αγγεία. Η βασική αρχή λειτουργίας της συσκευής σε σχέση με παλαιά και τρέχοντα ενδομοσχεύματα αφορά στη μοναδική δυνατότητά της για περαιτέρω αύξηση της διαμέτρου (μεταγενέστερης της αρχικής εισαγωγής της) ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζεται με ασφάλεια η περαιτέρω αύξηση της διαστολής του αυχένα του φυσικού αγγείου, εν προκειμένω της αορτής ή άλλων αρτηριών. Στις εφαρμοζόμενες τεχνικές της ενδοαυλικής αποκατάστασης των ανευρυσμάτων αορτής ή άλλων αρτηριών μέχρι σήμερα δεν υπάρχει μια συσκευή που έχει την τεχνολογική δυνατότητα να μεταβάλει την διάμετρό της και να αυξάνει και να σταθεροποιεί τη νέα διάμετρο του ενδομοσχεύματος στον κεντρικό αυχένα, ανάλογα με τη νέα διεσταλμένη διάμετρο του εγγύς (κεντρικού) υπονεφρικού αυχένα του φυσικού αγγείου (λ.χ. της αορτής). Ο μηχανισμός που προτείνουμε έχει τη δυνατότητα εισαγωγής από θηκάρι εισαγωγέα δια της περιφερικής αρτηρίας με μικρή διάμετρο και ανάλογα με το επιθυμητό εύρος ρύθμισης της τελικής διαμέτρου του ενδομοσχεύματος. Η συσκευή, δηλαδή το ενδομόσχευμα (μεταλλικός ή άλλος σκελετός καλυπτόμενος εσωτερικά από μη διαπερατό από το αίμα ύφασμα), είναι αρχικά συμπιεσμένη εντός του θηκαριού/εισαγωγέα ώστε να έχει την απαραίτητα μικρή διάμετρο για την εισαγωγή της δια της μηριαίας αρτηρίας ή άλλης αρτηρίας. Η αρχική έκπτυξη της συσκευής θα γίνεται λόγω της φυσικής ελαστικότητας του υλικού (μετά την απόσυρση του εξωτερικού εισαγωγέα) και στη συνέχεια αν απαιτείται θα διαστέλλεται στην επιθυμητή διάμετρο με τη χρήση ασκού από πολυουρεθάνη, ο οποίος θα είναι προφορτισμένος (ενσωματωμένος) στο κέντρο της συσκευής και θα αποσύρεται μετά την έκπτυξη της συσκευής. Ο μηχανισμός με τον οποίο επιτυγχάνεται το κλείδωμα της συσκευής στην επόμενη μεγαλύτερη διάμετρο περιγράφεται παρακάτω.

Μηχανισμός (Σχήμα 1 α,β, 2 α,β,γ ) Το ενδομόσχευμα αποτελεί έναν κύλινδρο (1) άλλοτε άλλου ύψους κατά τον κεφαλουραίο άξονα, ανάλογα με τη χρήση. Ο κύλινδρος αποτελείται από έναν σκελετό που σχηματίζεται από ανοικτά z-stents ή με ρομβοειδή διαμόρφωση stents (2) σε ατελή κύκλο, πλήρως ή μερικώς εσωτερικά καλυμμένα από ύφασμα (3) μη διαπερατό από το αίμα, με τα δύο άκρα να καταλήγουν στα στοιχεία διαβήτη-κασέτας τα οποία στοιχεία αποτελούν την κύρια επινόηση (4). Αυτή η συσκευή, το ενδομόσχευμα με τα στοιχεία αυτά (4) μπορεί εφαρμόζεται εκ των υστέρων σε ήδη τοποθετημένα ενδομοσχεύματα ή τα δυό αυτά στοιχεία διαβήτης (5)— κασέτα (6) να ενσωματώνονται σε πρωτοεφαρμοζόμενο ενδομόσχεύμα, να αποτελούν τμήμα τους. Η συσκευή αυτή υποστηρίζει ακόμη και αγγεία με μικρή διάμετρο καθώς έχει μικρό προφίλ. Η αρχή λειτουργίας στηρίζεται στη τεχνολογική δυνατότητα αύξησης της διαμέτρου της συσκευής μέσω στοιχείων τύπου διαβήτη (5) και κασέτας (6). Ενώ στην αρχή τα σκέλη (7) είναι ανοικτά (σε απαγωγή) σε γωνία 180° μεταξύ τους (τα σκέλη) μπορούν να αυξάνουν τη διάμετρο του ενδομοσχεύματος (1) κλείνοντας/προσαγόμενα όταν μειώνεται η μεταξύ τους γωνία από 180 μοίρες σε 0° (προσαγωγή των σκελών) (Σχήμα 2 α,β,γ ) . Τα σκέλη (7) του διαβήτη αρχικά ευρίσκονται μεταξύ τους σε απαγωγή 180° ώστε όταν το ενδομόσχευμα είναι συνεπτυγμένο (Σχήμα 3) και έχει το μικρότερο δυνατό προφίλ για να εισέρχεται στο θηκάρι (14) (Σχήμα 4), το οποίο διεκβάλλεται δια της μηριαίας αρτηρίας ή άλλου αγγείου. Στη συνέχεια τα σκέλη (7) μπορούν να προσάγονται συρόμενα (με τη βοήθεια του ασκού διαστολής ) εντός της κασέτας (6) και δύναται να μειώνεται η μεταξύ τους γωνία μέχρι τις 0°. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της διαμέτρου του ενδομοσχεύματος με το εμφανές πλεονέκτημα της μελλοντικής δυνατότητας μεταβολής της διαμέτρου κατ’ επίκληση, ανάλογα με τη μετεγχειρητική διάταση του φυσικού αυχένα του αγγείου (αορτή ή άλλη αρτηρία), η οποία παρακολουθείται συνεχώς σε αυτούς τους ασθενείς μέχρι σήμερα, όπως αναφέρθηκε, κυρίως με ιοντίζουσα ακτινοβολία. Η τεχνική για την αρχική έκπτυξη του ενδομοσχεύματος πραγματοποιείται λόγω της ελαστικότητας του σκελετού καθώς και με τον ασκό διαστολής (15) που θα διαθέτει αυτή ενσωματωμένο εξ αρχής. Ο ασκός διαστολής ασκεί συγκεντρική πίεση στη συσκευή ενώ η ομότιμη συμμετρική προσαγωγή των σκελών επιτυγχάνεται με τη χρήση γραναζώματος στο κοινό σημείο προσαρμογής των σκελών. Όταν στο μέλλον απαιτείται αύξηση της διαμέτρου του ενδομοσχεύματος, στην συσκευή θα ασκηθεί πίεση από τον νεοεισαγόμενο ενδοαυλικό ασκό και αυτή θα ανοίγει στην επόμενη διάμετρο και θα αυτοασφαλίζει. Το αναφερόμενο στοιχείο αυτό τύπου κασέτας-διαβήτη ενσωματώνεται σε νάρθηκες με σκελετό από Z-stents ή με ρομβοειδή διαμόρφωση ή άλλους και δύναται να υπάρχει στον κύκλο [εγκάρσιά περίμετρος (360°)] του ενδοαυλικού νάρθηκα σε μία θέση, σε δύο θέσεις (αντιδιαμετρικά), σε τρεις (ανά 120°) και σε τέσσερεις θέσεις (ανά 90 °) ή πιό πολλές με σκοπό την απόλυτα ελεγχόμενη αύξηση της διαμέτρου και την προσαρμογή του ενδομοσχεύματος στο τοίχωμα του φυσικού αγγείου. Ανάλογα με την επιθυμητή διάμετρο μπορούν να χρησιμοποιηθούν και δίκην καθρέπτου τα στοιχεία διαβήτη (2, 4, 6, 8 ή πιό πολλά στοιχεία) αυξάνοντας τα στοιχεία και τη δυνατότητα αύξησης της διαμέτρου τελικά της συσκευής. Το πλεονέκτημα αυτού του μηχανισμού είναι ότι το ενδομόσχευμα στην αρχική συνεπτυγμένη μορφή έχει μικρό προφίλ λόγω των στοιχείων δίκην διαβήτη, τα οποία όταν απαιτηθεί μπορούν κλείνοντας/ προσάγοντας τα σκέλη (Σχήμα 6) από την αρχική μεταξύ τους αντιδιαμετρική θέση τους να αυξάνουν τη διάμετρο και τελικά την περίμετρο του ενδομοσχεύματος αυξάνοντας την πίεση στο τοίχωμα της αορτής, εν γένει στο τοίχωμα του φυσικού αγγείου αποτρέποντας ή σφραγίζοντας τις ενδοδιαφυγές. Το ένα στοιχείο της συσκευής είναι τα δύο σκέλη (Σχήμα 7,8), τα οποία έχουν ένα κοινό σημείο προσαρμογής μεταξύ δύο πλακών (16), τα οποία σκέλη διαθέτουν γρανάζωμα (17) ώστε να μεταβάλλεται ομοιόμορφα και συμμετρικά η μεταξύ των σκελών γωνία κατά την εγκάρσιά διάμετρο. Αυτό το κοινό σημείο προσαρμογής είναι σπαστό με άρθρωση 18 με δυνατότητα μικρής γωνίας < 3 μοιρών σε σχέση με το ανοικτό άκρο των αρχικών z-stents που δημιουργούν το ενδομόσχευμα. Άρθρωση υπάρχει και στο μέσον (19) των σκελών με περιορισμό επίσης της γωνίας < 3 μοιρών ώστε όταν προσάγονται και αυξάνει η διάμετρος του ενδομοσχεύματος να κυρτώνουν για να διατηρείται η καμπυλότητα του ενδομοσχεύματος. Τα σκέλη έχουν δηλαδή δύο αρθρώσεις: μιά στη βάση της πλάκας με τα ανοικτά stents και μία στο μέσον του μήκους τους με μέγιστη γωνία <3 μοίρες κάθε μία. Τα σκέλη με την δυνατότητα προσαγωγής, στο άλλο άκρο έχουν ειδική κλίση με δόντι (20) με σφαίρα (21) στο άκρο και μικρό ελατήριο (22) με ροδέλα (23) που κινείται στο κοίλο στοιχείο της κασέτας (24), με τετράγωνη ή παραλληλεπίπεδη λεπίδα (25) που περνά μέσα από σχισμή (26) της κασέτας και κινούνται στο θάλαμο της κασέτας που φέρει εσωτερική διαβαθμισμένη και με ειδική κλίση οδόντωση (27) σε διαφορετικά σημεία ώστε να μπορούν να κλειδώνουν προσαγόμενα, αμφότερα τα σκέλη του διαβήτη με τη βοήθεια του ελατηρίου, με τάση, αυξάνοντας κάθε φορά τη διάμετρο του ενδομοσχεύματος. Περιμετρικά (Σχήμα 9, 11,12) εξωτερικά του ενδομοσχεύματος υπάρχει δακτύλιος (12), ο οποίος είναι χαλαρά διπλωμένος πρίν την έκπτυξη και μετά την έκπτυξη αναπτύσσεται περιμετρικά του ενδομοσχεύματος εξωτερικά, τα δε δύο άκρα του ενώνονται με τις άκρες των ανοικτών stents ενώ ενώνεται στην οπίσθια πλευρά του ενδομοσχεύματος στην ώρα 12:00. Οι αισθητήρες πίεσης (13) με το κύκλωμα εξωτερικά του δακτυλίου μεταξύ της συσκευής και του τοιχώματος του αγγείου επιτρέπουν την έγκαιρη ανίχνευση της μεταβολής της διαδραστικής πίεσης μεταξύ τοιχώματος φυσικού αγγείου και ενδομοσχεύματος. Οι ακτινοσκιεροί δείκτες (τρίγωνα) στην κασέτα και στην άκρη του σκέλους προς την κασέτα επιτρέπουν, όταν απαιτηθεί, την ελεγχόμενη μεταγενέστερη αύξηση της διαμέτρου της συσκευής με τον νεοεισαγόμενο ασκό διαστολής. Η κασέτα έχει λοιπόν δύο χώρους/θαλάμους, και μιά σχισμή που τους διατρέχει. Ο ένας θάλαμος διαθέτει 4 ή πιό πολλές οδοντώσεις, που επιτρέπουν την προσαγωγή των σκελών του διαβήτη αλλά όχι την απαγωγή τους, όπου κινούνται και κλειδώνουν τα σκέλη του διαβήτη και ό άλλος θάλαμος όπου κινείται η προέκταση (η σφαίρα με το ελατήριο και τη ροδέλα) των σκελών του διαβήτη ώστε να συγκρατούνται τα σκέλη. Τα στοιχεία τύπου διαβήτη και κασέτας επικαλύπτονται από σκελετό με z-stents 30 ή με ρομβοειδή διαμόρφωση (που επιτρέπουν την επιμήκυνση τους) και εξωτερικά προς το τοίχωμα του αγγείου και εσωτερικά προς τον αυλό ώστε να ολοκληρώνεται ο κύκλος και να μην έρχονται σε επαφή με το τοίχωμα του αγγείου. Τα δύο τελευταία στοιχεία συνδέονται με το ένθεν και κακείθεν ανοικτό stent που ενώνεται από τη μια μεριά με το κοινό σημείο προσαρμογής των σκελών του διαβήτη και από την άλλη με το στοιχείο κασέτα, όπου καταλήγουν τα σκέλη με τη σφαίρα του διαβήτη. Αυτή η περιοχή, από το σημείο προσαρμογής μέχρι την κασέτα, επικαλύπτεται από ύφασμα (31) μη διαπερατό από το αίμα εσωτερικά και εξωτερικά με πολλαπλές μικροπτυχές δίκην ακορντεόν ώστε να επιτρέπεται η επιμήκυνση του, όταν προσάγονται τα σκέλη και αυξάνεται η διάμετρος του ενδομοσχεύματος. Η κάλυψη (31) προστατεύει το τοίχωμα του φυσικού αγγείου προς τα έξω και δεν επιτρέπει την δίοδο του αίματος από τον αυλό προς τα κινούμενα στοιχεία. Τα σκέλη του διαβήτη κλειδώνουν στις οδοντώσεις ενώ συγχρόνως συγκρατώνται με την προέκταση τύπου σφαίρας που κινείται εντός του χώρου του κοίλου στοιχείου, ώστε να διατηρείται η ακεραιότητα της συνολικής συσκευής. Το υλικό κατασκευής των συσκευών με αυτόν τον μηχανισμό θα μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε επί πλέον και ακτινοσκοπικό έλεγχο της νέας διαμέτρου της συσκευής κάθε φορά καθώς θα διαθέτει διακριτά σημασμένα σημεία (ακτινοσκιερά τρίγωνα) (Σχήμα 10). Η σήμανση μπορεί να είναι και στην περίμετρο του ενδομοσχεύματος. Στη συσκευή θα μπορεί να προστεθεί επιπλέον εξωτερικός (προς το τοίχωμα του αγγείου) αισθητήρας πίεσης (FSR) για τη μέτρηση της τάσης πίεσης (διαδραστική) μεταξύ του ενδομοσχεύματος και του τοιχώματος του αυχένα καθώς αυτό είναι απαραίτητο για την έγκαιρη προειδοποίηση της αύξησης του αυχένα του φυσικού αγγείου, πριν ακόμη την ακτινολογική διακρίβωση. Με τη μείωση της επαφής θα μειώνεται η πίεση και αυτή η διαφορά της πίεσης θα γίνεται αντιληπτή από τον αισθητήρα. Η προειδοποίηση θα μπορεί να γίνεται με ήδη υπάρχουσα τεχνολογία προσφέροντας ενέργεια στο παθητικό (χωρίς μπαταρίες) κύκλωμα αισθητήρα-πομπού ακόμη και μέσω εφαρμογών σε κινητά τηλέφωνα ή tablets. Το κύκλωμα μεταφοράς ενέργειας και του δέκτη θα μπορούν να ενσωματώνονται σε σύγχρονα κινητά τηλέφωνα ή tablets με σκοπό τη συνεχή καταγραφή της διαδραστικής πίεσης μεταξύ του τοιχώματος του φυσικού αγγείου και του ενδομοσχεύματος. Η συνεχής μείωση της διαδραστικής πίεσης θα εκπέμπεται μετά την ενεργοποίηση του αισθητήρα και με αυτόν τον τρόπο θα ειδοποιείται εγκαίρως ο ασθενής ή διαδικτυακά ή τηλεφωνικά ο ιατρός απ’ ευθείας ώστε να ακολουθήσει η εκ νέου διαστολή της συσκευής. Το ολικό ενδομόσχευμα μπορεί να έχει ενσωματωμένο μη διαπερατό από το αίμα ύφασμα σε όλο το ύψος της ή μερικώς με στοιχεία με μη καλυμμένο νάρθηκα με υπερνεφρική ή υπονεφρική καθήλωση και να συνοδεύεται από άγκιστρα αντιστεκόμενα στη φορά μετανάστευσης του ενδομοσχεύματος.Αυτές οι συσκευές θα έχουν την τεχνολογική δυνατότητα να μπορούν να ενσωματώνονται σε ήδη υπάρχοντα μοσχεύματα. Αυτές οι συσκευές θα έχουν την τεχνολογική δυνατότητα να μπορούν να εισαχθούν σε πρώτο αλλά και σε δεύτερο χρόνο για διόρθωση ενδοδιαφυγής σε ήδη τοποθετημένα ενδομόσχευματα με υπό- ή υπερνεφρική καθήλωση.

Claims

ΑΞΙΩΣΕΙΣ

ΕΝΔΟΑ ΥΛΙΚΗ ΣΥΣΚΕΥΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑΤΟΣ ΑΟΡΤΉΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΑΓΓΕΙΩΝ περιλαμβάνει νάρθηκα (1) με ανοικτό σκελετό -360 μοιρών από Z-stents ή με ρομβοειδή διαμόρφωση τα οποία καλύπτονται καθ’ ύψος, πλήρως ή μερικώς, από ύφασμα μη διαπερατό στο αίμα από πολυεστέρα ή από πολυτετραφθοροαιθυλένιο ή άλλο υλικό. Τα ανοικτά τελικά άκρα των z-stents ή με τη ρομβοειδή διαμόρφωση καταλήγουν στο στοιχείο (4) κασέτας-διαβήτη, που αποτελεί και την κύρια επινόηση, ολοκληρώνοντας την κυκλική διατομή της συσκευής. Στην μία πλευρά ο μηχανισμός με το όνομα διαβήτης φέρει δύο σκέλη (7) με κοινό σημείο προσαρμογής μεταξύ δύο πλακών (16). Τα σκέλη του διαβήτη τα οποία είναι παραλληλεπίπεδα μεταξύ των πλακών, φέρουν στην άκρη, στο σημείο κοινής προσαρμογής, εσωτερικό γρανάζωμα (17), που επιτρέπει την ομότιμη-συμμετρική προσαγωγή των δύο σκελών. Στην άλλη άκρη προς τη μεριά της κασέτας τα σκέλη καταλήγουν σε δόντι που κλειδώνει στην κασέτα (σε ανάλογο δόντι με αντίθετη φορά). Οι οδοντώσεις στην κασέτα υπολογίζονται σε σχέση με το απαιτούμενο κάθε φορά εύρος αύξησης της διαμέτρου της συσκευής. Τα σκέλη στο στοιχείο του διαβήτη, αρχικά είναι σε ευθεία γραμμή μεταξύ τους (πλήρης απαγωγή με γωνία μεταξύ των σκελών 180°) που συγκλειόμενα/προσαγόμενα θα επιτρέπουν τη μεταγενέστερη αύξηση της διαμέτρου, του ενδομοσχεύματος, ασφαλισμένα μεταξύ τους στην επιθυμητή μεγαλύτερη διάμετρο κάθε φορά. Όταν τα σκέλη αποκτήσουν γωνία μεταξύ τους μικρότερη των 180° σε σχέση με την αρχική τους θέση τότε θα αυξηθεί ανάλογα η συνολική διάμετρος της συσκευής με αποτέλεσμα την πίεση προς το τοίχωμα του φυσικού αγγείου και την αποτροπή ή σφράγιση της ενδοδοαφυγής. Η αρχική διάνοιξη-έκπτυξη της συσκευής πραγματοποιείται λόγω της ελαστικότητος του σκελετού του ενδομοσχεύματος και με ασκό διαστολής που θα διαθέτει η συσκευή ενσωματωμένο αρχικά. Ο ασκός διαστολής ασκεί συγκεντρική πίεση στη συσκευή και λόγω του γραναζώματος στο κοινό σημείο προσαρμογής των σκελών επιτελείται ομότιμη-συμμετρική προσαγωγή των σκελών του διαβήτη. Περιμετρικά υπάρχει αισθητήρας που μετρά την πίεση μεταξύ ενδονάρθηκα και του τοιχώματος του αγγείου. Όταν, μεταγενέστερα της αρχικής έκπτυξης, ασκηθεί πίεση στην συσκευή από τον ενδοαυλικό ασκό που θα εισαχθεί εκ νέου, αυτή θα ανοίξει στην επόμενη διάμετρο ασφαλίζοντας/κλειδώνοντας σε αυτήν. Ο ασκός διαστολής για τις μελλοντικές νέες διαμέτρους, μετά την αρχική διάνοιξη, θα εισάγεται με την γνωστή ενδοαυλική τακτική.

2) Σύμφωνα με την αξίωση 1, τα δόντια της συσκευής κασέτας-διαβήτη έχουν αντίθετη κλίση ώστε να ολισθαίνουν όταν προσάγονται τα σκέλη και να αυτοσυγκρατώνται και να ασφαλίζουν την συσκευή στην νέα επιθυμητή διάμετρο κάθε φορά. Η κασέτα έχει δύο θαλάμους με κεντρική εγκοπή/σχισμή (26) κατά τον επιμήκη άξονα, όπου διέρχονται και κινούνται τα τμήματα δίκην λεπίδας (προεκτάσεις) των δύο σκελών του διαβήτη. Στις άκρες της κασέτας υπάρχει έλασμα (28) το οποίο ασφαλίζει τα σκέλη, όταν περάσει η σφαίρα με το ελατήριο στον θάλαμο όπου ολισθαίνει η σφαίρα με το ελατήριο ώστε να μην μπορούν να βγούν έξω από τον θάλαμο, αφού περάσουν αρχικά. Εναλλακτικά κατασκευαστικά μπορεί να παραλειφθεί το στοιχείο του ελάσματος στις δύο άκρες της κασέτας εάν η κασέτα κατασκευασθεί σε δύο κομμάτια τα οποία, αφού περάσουν οι λεπίδες και οι άκρες των σκελών του διαβήτη με τη σφαίρα, θα ενοποιηθούν. Στον πρώτο θάλαμο της κασέτας υπάρχουν 8 ή πιό πολλά δόντια κατάλληλα διαμορφωμένα με κλίση και απόσταση ώστε να κλειδώνουν με το δόντι που φέρει το σκέλος του διαβήτη. Είναι κατασκευασμένα με αντίθετη κλίση που επιτρέπουν τη διολίσθηση τους σκέλους όταν αυτό προσάγεται αλλά απαγορεύουν την απαγωγή του. Στο δεύτερο θάλαμο υπάρχει λεία επιφάνεια με κατάλληλη κλίση ώστε να ολισθαίνει η σφαίρα με το ελατήριο και τη ροδέλα του σκέλους του διαβήτη που είναι παράλληλη προς την επιφάνεια ολίσθησης. Τα ειδικά διαμορφωμένα δόντια του σκέλους του διαβήτη (ένα για κάθε σκέλος) κλειδώνουν το ενδομόσχευμα στη νέα θέση με μεγαλύτερη διάμετρο του ενδομοσχεύματος χωρίς δυνατότητα σύγκλεισης ή μείωσης της διαμέτρου αυτής. Με αυτόν τον τρόπο τα σκέλη του διαβήτη κλειδώνουν το ενδομόσχευμα στη νέα αυξημένη διάμετρο (και περίμετρο) πιέζοντας το τοίχωμα του αγγείου και εξασφαλίζοντας τη σφράγιση.

3) Σύμφωνα με την αξίωση 1, τα σκέλη του διαβήτη έχουν κοινό σημείο προσαρμογής (18) με τον σκελετό του υπολοίπου νάρθηκα που επιτρέπει κλίση <3 μοίρες. Μεταξύ τους υπάρχει κοινό γρανάζωμα ώστε να επιτρέπεται η συμμετρική σύγκλειση των σκελών του στοιχείου. Τα δόντια του γραναζώματος του κάθε σκέλους στο κοινό σημείο σύνδεσης είναι 5 ή λιγότερα ή πιό πολλά για κάθε σκέλος και διαμορφώνονται με αυτόν τον τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η ομαλή ισότιμη σύγκλειση των σκελών. Το κάθε σκέλος στο σημείο προσαρμογής καταλήγει σε οπή της οποίας διέρχεται πίρος που ενώνεται με τις δύο πλάκες ή με κατάλληλο σκελετό έσωθεν ή έξωθεν των σκελών, που επιτρέπει την ομαλή προσαγωγή των σκελών και τη συγκράτησή τους σε ένα επίπεδο. Οι δύο πλάκες καταλήγουν σε κύλινδρο όπου διεκβάλλεται το ένα τελικό άκρο των z-stents ή των με ρομβοειδή διαμόρφωση stents μαζί με τη πρόσθια και οπίσθια κάλυψη από z-stents ή με ρομβοειδή διαμόρφωση stents που καλύπτουν τα στοιχεία κασέτας-διαβήτη. Ο κύλινδρος φέρει στο κέντρο του εγκοπή (18) όπου κινείται δόντι προσκολλημένο στο άκρο του stent το οποίο περιορίζει την περιστροφή του άκρου του stent ως προς την πλάκα σε μοίρες κάτω από 3.

4) Σύμφωνα με την αξίωση 1, στο άλλο τους άκρο τα σκέλη του διαβήτη φέρουν κατά σειρά σφαίρα (21), ελατήριο (22), ροδέλα (23), τετράγωνη ή παραλληλεπίπεδη λεπίδα που περνά μέσα από την σχισμή/ εγκοπή του στοιχείου κασέτας και ενώνεται με το κυρίως σώμα του σκέλους που καταλήγει στο αναφερόμενο άλλο άκρο, στο κοινό σημείο με τα γρανάζωμα που αναφέρθηκε στο προηγούμενο σημείο. Τα σκέλη και η κασέτα θα μπορούν να κατασκευασθούν και από κυλινδρικό σύρμα με την κατάλληλη διαμόρφωση.

5) Σύμφωνα με την αξίωση 1, το τμήμα με το μηχανισμό (κασέτα-διαβήτης) εσωτερικά (προς τον αυλό) καλύπεται επίσης με stent τύπου z ή ρομβοειδούς διαμόρφωσης (30) και πιό εσωτερικά από ύφασμα (31) μη διαπερατό από το αίμα με μικρές πτυχώσεις. Η εξωτερική πλευρά του μηχανισμού κασέτα-διαβήτης) καλύπεται επίσης με stent τύπου ζ ή ρομβοειδούς διαμόρφωσης και πιό εξωτερικά από ύφασμα μη διαπερατό από το αίμα, το οποίο ύφασμα ενώνεται με το εσωτερικό ύφασμα και είναι διπλωμένο δίκην ακορντεόν ή δίκην κουκούλας. Ο εσωτερικός και ο εξωτερικός σκελετός από stent ενώνεται με τα άκρα των ανοικτών stents που ενώνονται με το στοιχεία κασέτας και διαβήτη. Αυτό γίνεται για να καλυφθεί ο μηχανισμός κασέτας-διαβήτη και να μην έρχεται σε άμεση επαφή με το αίμα ή με το τοίχωμα του φυσικού αγγείου.

6) Σύμφωνα με την αξίωση 1, το υλικό κατασκευής της συσκευής θα μας δίνει την δυνατότητα να έχουμε επιπλέον και ακτινοσκοπικό έλεγχο της νέας διαμέτρου της συσκευής κάθε φορά αφού θα υπάρχει σήμανση των οδόντων των σκελών και των επί μέρους στοιχείων με ήδη γνωστή τεχνολογία. Η σήμανση γίνεται στο άκρο του σκέλους του διαβήτη που καταλήγει στη σφαίρα πριν την λεπίδα και επίσης υπάρχει και στην κασέτα με τη μορφή τριγώνων με αρίθμηση ανάλογη με τη θέση-βήμα που έχει το σκέλος σε σχέση με τα δόντια της κασέτας. Εναλλακτικά μπορεί να υπάρχει σήμανση περιμετρικά στο ενδομόσχευμα, όπου θα μπορεί όταν προσάγονται τα σκέλη να διακρίνεται η αύξηση της διαμέτρου (και περιμέτρου) του ενδομοσχεύματος,

7) Σύμφωνα με την αξίωση 1, υπάρχει εξωτερικά του ενδομοσχεύματος, περιμετρικά δακτύλιος (12), ο οποίος είναι χαλαρά διπλωμένος πρίν την έκπτυξη και μετά την έκπτυξη αναπτύσσεται περιμετρικά του ενδομοσχεύματος εξωτερικά, τα δε δύο άκρα του ενώνονται με τις άκρες των ανοικτών stents ενώ ενώνεται στην οπίσθια πλευρά του ενδομοσχεύματος στην ώρα 12:00. Ελεύθερο τμήμα συνεχίζει και κλείνει τον κύκλο φερόμενο εξωτερικά της κουκούλαςακορντεόν και αποτελεί φυσική συνέχεια του περιμετρικού δακτυλίου και συνέχεται με την άκρη του δακτυλίου από την πλευρά του κοινού σημείου προσαρμογής των σκελών του διαβήτη. Όταν εκπτύσσεται ο ενδονάρθηκας κλείνει αυτό το τμήμα τον κύκλο συνδεόμενο μαγνητικά με την άκρη του δακτυλίου στην πλευρά της κασέτας. Υπάρχει μαγνήτης την περιοχή της κασέτας και σε αυτό το ελεύθερο άκρο ώστε να διευκολύνεται η χαλαρή σύνδεση. Ο περιμετρικός δακτύλιος είναι διπλωμένος όταν ο ενδονάρθηκας είναι συνεπτυγμένος και λαμβάνει τη φυσική του θέση περιμετρικά, όταν εκπτυχθεί ο ενδονάρθηκας. Συνδέεται σταθερά με το στοιχείο κασέτας-διαβήτη μόνον στα άκρα με τα ανοικτά stents και στο μέσον (ώρα 12) της διαδρομής του.

9) Σύμφωνα με την αξίωση 1, στη συσκευή εξωτερικά του περιμετρικού δακτυλίου, προς το τοίχωμα του φυσικού αγγείου, υπάρχει επιπλέον αισθητήρας/ες (13) για τη συνεχή μέτρηση/καταγραφή της τάσης πίεσης μεταξύ του ενδομοσχεύματος και του τοιχώματος του αυχένα του φυσικού αγγείου ώστε να υπάρχει έγκαιρη προειδοποίηση επί μείωσης της πίεσης μεταξύ της συσκευής και του τοιχώματος του φυσικού αγγείου. Ο αισθητήρας πίεσης φέρεται εξωτερικά του νάρθηκα ενσωματωμένος με τον δακτύλιο και για 360 μοίρες και θα έρχεται σε επαφή με το τοίχωμα του αγγείου. Θα καταλήγει σε μικρή συσκευή που θα λαμβάνει RF ενέργεια διαδερμικά ασύρματα ή με άλλο τρόπο και θα μεταδίδει-εκπέμπει την πίεση μεταξύ του τοιχώματος του αγγείου και του νάρθηκα, με ήδη υπάρχουσα τεχνολογία. Οι τιμές της πίεσης θα μπορούν να καταγράφονται και να μεταδίδονται μέσω διαδικτύου ή συσκευής κινητής τηλεφωνίας. Η απαιτούμενη ενέργεια RF και η λήψη του σήματος του αισθητήρα θα μπορεί να γίνεται επίσης και μέσω συσκευής κινητής τηλεφωνίας. Η συσκευή είναι ενσωματωμένη στο ενδομόσχευμα σε σημείο που θα επιτρέπει την τοποθέτησή της στον κυρίως σάκο του ανευρύσματος, το οποίο θα έχει επιλεγεί προεγχειρητικά. Η μικρή συσκευή που περιέχει το κύκλωμα για την ασύρματη λήψη ενέργειας, τη διαμόρφωση της πληροφορίας και την εκπομπή της μέτρησης θα συνδέεται με τον αισθητήρα ή με τους αισθητήρες με ένα ή δύο καλώδια.

10) Σύμφωνα με την αξίωση 1, το στοιχείο κασέτας-διαβήτη θα μπορεί να ενσωματώνεται στα ενδομοσχεύματα στη θέση 6 ή σε περισσότερες θέσεις περιμετρικά σε ένα ενδομόσχευμα, όπως θέσεις 6, 12 ή ανά 120 μοίρες ή ανά 90 μοίρες ή ανά 60 ή λιγότερες μοίρες με σκοπό την απόλυτα ελεγχόμενη δυνατότητα αύξησης της διαμέτρου και διεπαφής με το τοίχωμα του φυσικού αγγείου.

11) Σύμφωνα με την αξίωση 1, αυτά τα στοιχεία κασέτας-διαβήτη, περιμετρικού αισθητήρα, κυκλώματος/των και όλα τα παραπάνω θα έχουν την τεχνολογική δυνατότητα να μπορούν να ενσωματώνονται/αποτελούν τμήμα τους σε ήδη υπάρχοντα μοσχεύματα με υπονεφρική ή υπερνεφρική στήριξη ενώ μπορούν να προστεθούν και άκανθες συγκράτησης με το αγγειακό τοίχωμα.

12) Σύμφωνα με την αξίωση 1, αυτές οι συσκευές θα έχουν την τεχνολογική δυνατότητα να μπορούν να εισαχθούν σε δεύτερο χρόνο για διόρθωση κεντρικής ή περιφερικής ενδοδιαφυγής σε ήδη τοποθετημένα ενδομοσχεύματα με υπό- ή υπερνεφρική καθήλωση.

13) Σύμφωνα με την αξίωση 1, μελλοντικά θα μπορεί να γίνεται η σύγκλειση των σκελών αυτόματα μέσω ενσωμάτωσης μικρού ηλεκτρικού κινητήρα στο κοινό σημείο σύνδεσης των σκελών του διαβήτη ή στο σημείο κασέτας με τη χρήση ατέρμονα άξονα ή με άλλο μηχανικό τρόπο ώστε να επιτελείται η διαστολή του ενδομοσχεύματος χωρίς τη χρήση του ασκού διαστολής.