Η διάβρωση των θαλασσίων και λιμναίων ακτών είναι αποτέλεσμα της δράσης επ' αυτών των πυθμενικών ρευμάτων των υγρών μαζών. Τα εν λόγω ρεύματα εμφανίζονται σ' όλες τις συγκεντρώσεις ύδατος και οφείλονται σε γνωστά και εκτενώς μελετημένα αίτια. Η πρόσκρουση των ρευμάτων επί των ακτών, που σχεδόν ποτέ δεν γίνεται παρά με μεγάλη γωνία πρόσπτωσης, έχει ως αποτέλεσμα την εκτροπή των ρευματικών γραμμών προς περιοχές της θάλασσας με μεγαλύτερα βάθη. Τα εκτρεπόμενα από την ακτή πυθμενικά ρεύματα συμπαρασύρουν κατά την επιστροφή τους τα χαλαρά υλικά του παρακτίου πυθμένα, διευκολυνόμενα στο μεταφορικό αυτό έργο τους από την κλίση του πυθμένος αλλά και τη θρυμματιστική δράση των κυμάτων. Οι μέθοδοι αντιμετώπισης της διαβρωτικής δράσης των πυθμενικών ρευμάτων επί των ακτών, με τοποθέτηση ογκολίθων, ανέγερση τοιχείων κλπ., δεν φέρουν αποτέλεσμα αφού δεν έχουν σχέση με το αίτιο. 'Αλλες μέθοδοι, με ανέγερση προβλήτων ή εξέδρων πυθμενικής στήριξης, αλλά με κατασκευές που φθάνουν πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, έχουν σχέση με το αίτιο της διάβρωσης, αλλά φέρουν ανεπαρκή αποτελέσματα επειδή περιορίζουν την ωφέλιμη δράση των ρευμάτων λόγω του ότι τα σταματούν τελείως. Το Σύστημα Προστασίας και Ανάπλασης Ακτών (ΣΠΑΑ) που παρουσιάζει η Μελέτη αυτή, πέρα από την άμεση διακοπή της διαβρωτικής δράσης των πυθμενικών ρευμάτων, αξιοποιεί την ικανότητα των ρευμάτων αυτών να μετακινούν λεπτόκοκκη ύλη και έτσι να αναπλάθουν τη διαβρωμένη ακτή επαναφέροντας την ακτή στην αρχική της μορφή και το αρχικό της μέγεθος. Η Εφεύρεση του ΣΠΑΑ παρέχει τη δυνατότητα διαμόρφωσης ακτών με ρευματική μεταφορά μόνο λεπτόκοκκης άμμου, λόγω της αδυναμίας των πυθμενικών ρευμάτων να μεταφέρουν προς την ακτή τμήματα ύλης μεγάλου βάρους αφού στη μεταφορική τους δράση ενεργεί αρνητικά η συνιστώσα της βαρύτητας στο κεκλιμένο επίπεδο του παρακτίου θαλάσσιου πυθμένα. Το ΣΠΑΑ συνίσταται από μια ή περισσότερες πρόβλητες μικρού ύψους, της τάξης του ενός (1) μέτρου, ή και μεγαλύτερου, οι οποίες ξεκινούν από την ακτή, στην οποία και αγκυρώνονται, επεκτείνονται δε στο εσωτερικό της θάλασσας, εδραζόμενες στον πυθμένα της καθ' όλο το μήκος τους. Η διεύθυνση και το συνολικό μήκος των πυθμενικών προβλήτων εξαρτάται από τις ισοβαθείς καμπύλες του πυθμένα, τις οποίες πρέπει να τέμνουν περίπου κάθετα για να ελαχιστοποιούνται οι ροπές ανατροπής και στρέψης, το πεδίο ταχυτήτων των επικρατούντων πυθμενικών ρευμάτων, τα οποία πρέπει να προσκρούουν επί των προβλήτων με γωνίες οπωσδήποτε μεγαλύτερες του π/2 και τέλος από την απόσταση από την ακτή στην οποία υπάρχουν αποθέματα άμμου ικανά να καλύψουν τις ανάγκες της προς ανάπλαση ακτής. Το ΣΠΑΑ, μετά λειτουργία επί μερικούς μήνες, καλύπτεται τελικά από την άμμο της οποίας προκαλεί τη μεταφορά και έτσι αυτοεξαφανίζεται, για να επαναδραστηριοποιηθεί οποτεδήποτε στο μέλον αποκαλυφθεί εξ' οποιασδήποτε αιτίας. Για το λόγο αυτό, η χρονική διάρκεια της προστασίας που παρέχει στην ακτή εγκατάστασης του είναι τόση όσος ο χρόνος διάβρωσης της κατασκευής, δηλαδή πολλές δεκαετίεThe erosion of the sea and lake shores is a result of the action on these bottom currents of the wet masses. These currents appear in all water concentrations and are due to known and extensively studied causes. The impingement of the currents on the coasts, which almost never happens except at a high angle of incidence, results in the deflection of the rheumatism lines towards areas of the sea with greater depths. The benthic currents diverted from the coast entrain on their return the loose materials of the coastal bottom, facilitated in this transport task by the slope of the bottom and also by the crushing action of the waves. The methods of dealing with the erosive action of the bottom currents on the coasts, by placing boulders, erecting walls, etc., have no effect since they are not related to the cause. Other methods, with the construction of piers or platforms of bottom support, but with structures that reach above the surface of the sea, are related to the cause of erosion, but bring insufficient results because they limit the beneficial action of the currents by stopping them completely. The Coastal Protection and Regeneration System (SRP) presented by this Study, in addition to immediately stopping the erosive action of bottom currents, utilizes the ability of these currents to move fine-grained material and thus regenerate the eroded coast, restoring the coast to its original state shape and its original size. The invention of the SPAA provides the possibility of forming coasts with the rheumatism transport of only fine-grained sand, due to the inability of the bottom currents to transport to the coast parts of heavy matter since their transport action is negatively affected by the component of gravity on the inclined plane of the coastal seabed. The SPAA consists of one or more low-height projections, of the order of one (1) meter, or even greater, which start from the coast, where they are anchored, and extend into the interior of the sea, resting on its bottom throughout their length. The direction and overall length of the bottom piers depends on the contours of the bottom, which must intersect approximately perpendicularly to minimize overturning and twisting moments, the velocity field of the prevailing bottom currents, which must impinge on the piers with angles definitely greater than π/2 and finally from the distance from the coast in which there are sand reserves capable of meeting the needs of the coast to be redeveloped. The SPAA, after operating for a few months, is eventually covered by the sand it causes to transport and thus disappears by itself, only to be reactivated whenever it is revealed for any reason in the future. For this reason, the time duration of the protection it provides to the shore of its installation is as long as the time of erosion of the structure, i.e. many decades