BE1004266A3

BE1004266A3 - Werkwijze en inrichting om de kwaliteit van een laag soepel polymeerschuim te evalueren.

Info

Publication number: BE1004266A3
Application number: BE9000525A
Authority: BE
Original assignee: Wetenschappelijk En Tech Ct Va
Priority date: 1990-05-18
Filing date: 1990-05-18
Publication date: 1992-10-20
Also published as: EP0457412A1; DE457412T1

Abstract

Werkwijze om de kwaliteit van een laag soepel polymeerschuim (1) te evalueren, volgens welke werkwijze men met een indruklichaam (11) een indrukking in de laag (1) maakt en men nagaat hoe de laag (1) op deze indrukking reageert, daardoor gekenmerkt dat men bij een vooraf ingestelde in de tijd konstante indrukking in de laag (1) met behulp van een krachtopnemer (10) het verloop van de kracht op het indruklichaam (11) in funktie van de tijd registreert en men uit dit verloop en funktie van de tijd een karakteristiek berekent die afhangt van de kwaliteit van de laag (1) en waarvan de relatie met de kwaliteit via een andere werkwijze reeds bekend is.

Description

Werkwijze en inrichting om de kwaliteit van een laag
EMI1.1
soepel polymeerschuim te evalueren. ----------------------------------------------------
EMI1.2
De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze de kwaliteit van een laag soepel polymeerschuim te evalueren, volgens welke werkwijze men met een indruklichaam een indrukking in de laag maakt en men nagaat hoe de laag op deze indrukking reageert.

Een werkwijze van deze soort wordt gebruikt voor het evalueren van de vulkanizatiegraad van een laag schuimlatex aangebracht op een substraat, meer in het bijzonder van de schuimlatex laag aangebracht op de rug van een getuft tapijt. Deze gevulkanizeerde schuimlatex laag is noodzakelijk om het garen van de slijtlaag dat in het basisweefsel getuft is aan de rugzijde te verankeren en om aan het tapijt de nodige veerkracht tegen indrukking te verlenen. De laag wordt onder vorm van een opgeschuimde latex aangebracht en vervolgens door een thermische behandeling kontinu in een oven gevulkanizeerd.

De veerkracht van de gevulkanizeerde schuimlatex en dus de kwaliteit van het tapijt hangt af van de mate waarin de schuimlaag gevulkanizeerd is.

Deze mate of de vulkanizatiegraad is voornamelijk afhankelijk van de temperatuur en de verblijftijd van het met het schuim bestreken tapijt in de oven. De optimale werkvoorwaarden hangen evenwel af van de samenstelling van de latexpasta en kunnen verschillen van levering tot levering. De tapijtbedrijven moeten dus regelmatig de vulkanizatiegraad van de tapijtrug evalueren.

In feite wordt geen echte absolute meting van deze graad uitgevoerd. Het volstaat na te gaan of de vulkanizatiegraad voldoende is om een gewenste kwaliteit te verkrijgen.

Een bekende werkwijze om deze vulkanizatiegraad te evalueren bestaat erin dat men, door middel van een stempel, in de gevulkanizeerde schuimlatex laag een indrukking aanbrengt en men nagaat of, na een zekere tijd, deze indrukking nog zichtbaar is. Is deze indrukking nog zichtbaar dan neemt men aan dat de schuimlatex niet voldoende gevulkanizeerd is. Deze primitieve werkwijze is uiteraard subjectief en weinig betrouwbaar.

Een meer nauwkeurige bekende werkwijze bestaat erin het percentage vrije zwavel in de gevulkanizeerde schuimlatex te meten door middel van chemische analyse.

Met deze werkwijze verkrijgt men wel een objectieve echte meting maar deze werkwijze is zeer tijdrovend en kostbaar. Het resultaat wordt meestal slechts na enkele dagen verkregen zodat deze werkwijze zeker niet geschikt is voor de besturing van de produktie van tapijt.

De uitvinding heeft tot doel deze nadelen te verhelpen en een werkwijze, om de kwaliteit van een laag soepel polymeerschuim te evalueren, te verschaffen waarmee op een zeer snelle manier een objectieve evaluatie van de kwaliteit mogelijk is, welke werkwijze bijzonder geschikt is om de produktie van de laag te volgen en die ook on-line kan uitgevoerd worden.

Tot dit doel registreert men, bij een vooraf ingestelde in de tijd konstante indrukking in de laag, met behulp van een krachtopnemer het verloop van de kracht op het indruklichaam in funktie van de tijd en berekent men uit dit verloop in funktie van de tijd een karakteristiek die afhangt van de kwaliteit van de laag en waarvan de relatie met de kwaliteit via een andere werkwijze reeds bekend is.

In een bijzondere uitvoeringsvorm van de uitvinding berekent men als karakteristiek een dynamische grootheid, steunend op een wiskundig model van een parallelschakeling van in serie geschakelde veren en dempers.

Doelmatig berekent men een dynamische responskurve in het frekwentiedomein.

In een merkwaardige uitvoeringsvorm van de uitvinding drukt men volledig in binnen een zeer korte tijdspanne.

De uitvinding heeft ook betrekking op een inrichting die bijzonder geschikt is voor het toepassen van de werkwijze volgens een van de voornoemde uitvoeringsvormen.

De uitvinding heeft bijgevolg betrekking op een inrichting om de kwaliteit van een laag soepel polymeerschuim te evalueren, welke inrichting een indruklichaam bevat en waarvan het kenmerkende erin bestaat dat ze middelen bevat om het indruklichaam in een vooraf bepaalde mate in het polymeerschuim te drukken, een krachtopnemer die op het indruklichaam gemonteerd is om de kracht uitgeoefend door het

polymeerschuim op het lichaam gedurende een bepaalde tijd te meten en een komputer die op de krachtopnemer aangesloten is om in funktie van de signalen afkomstig van de krachtopnemer overeenkomende met het verloop van de kracht in funktie van de tijd een karakteristiek te berekenen die afhangt van de kwaliteit van de laag.

In een bijzondere uitvoeringsvorm bevatten de middelen om het indruklichaam in het polymeerschuim te drukken, een stappenmotor.

In een merkwaardige uitvoeringsvorm van de uitvinding is het kontaktoppervlak van het indruklichaam met de laag een gekromd oppervlak.

Met het inzicht de kenmerken van de uitvinding beter aan te tonen zijn hierna als voorbeelden zonder enig beperkend karakter, enkele voorkeurdragende uitvoeringsvormen van een werkwijze en een inrichting om de kwaliteit van een laag soepel polymeerschuim te evalueren, volgens de uitvinding, beschreven, met verwijzing naar de bijgaande tekeningen waarin :
Figuur 1 op schematische wijze een inrichting om de kwaliteit van de schuimlatex laag van een getuft
EMI5.1
tapijt taevalueren volgens de uitvinding weergeeft i

figuur 2 een detail weergeeft uit figuur 1 op grotere schaal ; figuur 3 het verloop van de kracht in funktie van de tijd tijdens de meting weergeeft ; figuur 4 het uit het voornoemde verloop berekende verloop van de verliesfaktor in funktie van de frekwentie weergeeft.

Figuur 1 geeft een inrichting weer voor het off-line evalueren van de vulkanizatiegraad van de schuimlatex rug 1 van een getuft tapijt. Deze schuimrug 1 is aangebracht op een basisweefsel 2 waarop de slijtlaag 3 door tuften is aangebracht.

Deze inrichting bevat een horizontale tafel 4 waarop een stukje van het tapijt 1, 2,3 wordt geplaatst. Op een vertikale steun 5 is boven de tafel 4 een stappenmotor 6 opgesteld. De naar onder gerichte as 7 van de motor 6 is van schroefdraad voorzien en verplaatst bij rotatie een erop gemonteerde tafel 8 die over een op de steun 5 gemonteerde geleiding 9 op en neer verplaatsbaar is.

De tafel 8 draagt aan een zijde een krachtopnemer 10 voor het meten van de tegendruk van het stukje tapijt 1,

2,3. De krachtopnemer 10 draagt onderaan een indruklichaam 11 waarvan de onderzijde een gedeelte van een gekromd oppervlak vormt, en waarvan de afmetingen groot zijn t. o. v. de mikrostructuur van de te meten laag.

Een centrale komputer 12 met een zeer stabiele klokfrekwentie bestuurt over de interface 13 de stappenmotor 6. De signalen van de krachtopnemer 10 worden over de versterker 14, met een door de komputer 12 bestuurde versterking, en een analoog-digitaal
EMI7.1
omzetter 15 naar de komputer 12 gestuurd.

Het monster, dit is het stukje tapijt 1, 2, 3 wordt met de slijtlaag 3 naar onder op de tafel 4 geplaatst. Om de invloed van de slijtlaag op de meting uit te sluiten wordt het basisweefsel 2 en dus de latex laag 1 ondersteund door een aantal naalden 16 die op de tafel 4 staan en zich doorheen de slijtlaag 3 uitstrekken tot tegen het basisweefsel 2.

Om de vulkanizatiegraad van de latex schuimrug 1 van het monster te evalueren gaat men als volgt te werk : Door tussenkomst van de komputer 12 brengt men de stappenmotor 6 in werking tot deze motor 6 het geheel

gevormd door de tafel 8, de krachtopnemer 10 en het indruklichaam 11 zo ver omlaag verplaatst heeft dat het indruklichaam in kontakt is met het stukje tapijt 1, 2, 3 en zieh dus in zijn beginstand bevindt voor een meting. Dit laatste is noodzakelijk omdat de verdere indrukking met het indruklichaam 11 zeer snel moet geschieden, bij voorbeeld binnen een tijdsspanne van 50
EMI8.1
ms.

Deze voorafgaande verplaatsing van het indruklichaam 11 kan op twee manieren bepaald worden. De verplaatsing kan plaats vinden over een vaste, vooraf bepaalde afstand die bepaald wordt door de stappenmotor 6 en ondermeer het aantal pulsen die de komputer 12 over de interface 13 naar deze stappenmotor 6 stuurt. De verplaatsing kan ook geschieden tot de krachtopnemer 12 een welbepaalde relatief kleine tegenkracht van de laag 1 registreert, waarna de komputer 12 de stappenmotor doet stoppen.

Vervolgens start de komputer de eigenlijke meting. Hij beveelt daarbij de stappenmotor 6 het indruklichaam 11 over een vaste afstand die begrepen is tussen. 10% en 30% van de dikte van de laag lineair omlaag te verplaatsen.

De nauwkeurigheid van de stappenmotor bedraagt bij

voorbeeld 10 mikrometer. Zoals reeds vermeld geschiedt deze verplaatsing zeer snel.

In theorie dient de datakaptatie door de krachtopnemer 10, dit is dus het moment dat deze krachtopnemer signalen stuurt naar de komputer 12, te starten op het ogenblik dat de stappenmotor 6 het bevel ontvangt om de schuimlatex van de laag 1 binnen te dringen. In de praktijk start de datakaptatie echter op het ogenblik dat de stappenmotor 6 het bevel ontvangt om het indruklichaam 11 in de laag 1 te doen binnendringen. Ook daarom is het noodzakelijk dat dit indruklichaam 11 net boven het oppervlak van de laag 1 of een heel weinig in de laag 1 met de voornoemde voorafgaande beweging gepositioneerd wordt vooraleer dit bevel gegeven wordt.

Een ogenblikkelijke vervorming volgens een ideale stap is om allerlei redenen, zoals mechanische inertie en materiaalweerstand niet mogelijk. Dit betekent dat er een bepaalde tijd nodig is vooraleer het indruklichaam 11 de gewenste diepte in de laag 1 binnengedrongen is.

Wanneer de werkelijke vervorming zeer snel gebeurt ten opzichte van de dynamische respons van het materiaal in de tijd, kan deze vervorming benaderend gelijk gesteld worden aan de theoretische ogenblikkelijke vervorming en geschiedt de verdere berekening korrekt. Wanneer

daarentegen de vervorming niet snel genoeg gebeurt dan zal moeten rekening gehouden worden met het vervormingsverloop gedurende het indrukken van het indruklichaam 11.

De krachtopnemer 10 stuurt met regelmatige intervallen een signaal overeenkomend met de gemeten kracht naar de komputer 12. Tijdens de meting moet het interval aangepast worden. Het dynamisch model dat overeenkomt met een visco-elastisch materiaal zoals schuimlatex voorspelt immers een kurve van de kracht in funktie van de tijd die gedurende de eerste ogenblikken na de maximale indrukking van het indruklichaam 11 zeer snel daalt en daarna zeer langzaam uitsterft over een lange periode. In het begin volgen de krachtmetingen elkaar zeer snel op, nadien is het interval tussen de metingen groter. Bij voorbeeld voert de krachtopnemer 10 eerst 20 metingen uit om de 0, 01 sec., vervolgens 20 metingen om de 0, 1 sec. en tenslotte 20 metingen om de sec. Het verloop van deze kracht in funktie van de tijd wordt door de komputer 12 geregistreerd.

De kurve die dit verloop weergeeft is in figuur 3 weergegeven.

Uit deze kurve, ook vervalkurve of relaxatieverval genoemd, worden vervolgens door de komputer 12 dynamische grootheden en met name de dynamische

elasticiteitsmodulus, de dynamische verliesmodulus en de verliesfactor berekend, steunend op een mathematisch model bestaande uic een parallelschakeling van in serie geschakelde veren en dempers.

Veren voldoen aan de wet van Hocke namelijk f=E x e waarbij e de opgelegde vervorming is, f de veroorzaakte spanning en E de elasticiteitsmodulus. Deze wet is geldig voor een perfekt elastisch materiaal dat na vervorming zijn oorspronkelijke toestand volledig terug inneemt.

Dempers voldoen aan de wet van Newton, namelijk : f=n (de/dt) waarbij n de viscositeitsco fficient is. De afgeleide van e naar t is de snelheid van de vervorming.

. Indien de aangelegde vervorming e konstant is, zoals dit het geval is bij de huidige werkwijze, dan zal dit in een ideaal elastisch materiaal een spanning veroorzaken die evenredig is met de aangelegde vervorming maar in een ideaal viskeus materiaal geen spanning veroorzaken hetgeen betekent dat het materiaal blijvend vervormd wordt.

Om tot preciese wiskundige analogie n met bepaalde visko-elastische materialen, zoals de hier beschouwde

gevulkanizeerde schuimlatex, te komen zijn complexe kombinaties van ideale veren en ideale dempers nodig.

Een model, bestaande uit een kombinatie van een veer en een demper laat toe een interpretatie te geven aan een experimenteel waargenomen gedrag dat gekenmerkt wordt door een in de tijd afnemende spanning bij aangelegde konstante vervorming. Iedere kombinatie van een veer en een demper in serie levert een spanning f (i), die een oplossing is van de aangeduide basisvergelijking.

Een parallelschakeling van dergelijke kombinaties levert een vergelijking waarvan de oplossing gegeven wordt door de som van de afzonderlijke spanningen f (i). Indien een oneindige parallelschakeling van de kombinaties "veer en demper in serie 11 wordt gebruikt als model voor het visko-elastische gedrag van gevulkanizeerde schuimlatex dan kan het verloop van de kracht die ontstaat als respons voor het materiaal op een konstante vervorming, in funktie van de tijd, zoals voorgesteld in figuur 3, beschreven worden door een oneindige som van exponenti le : f (t) = SOM (f (i)) = SOM (a (i) exp (-t/T (i))) Hierbij is a (i) een pre-exponenti le faktor (amplitude)

en T (i) een tijdskonstante.

De verschillende T (i) zijn afhankelijk van de schuimlatex en dus materiaal konstanten indien het wiskundige model een goede beschrijving is van het werkelijke visko-elastische gedrag van de schuimlatex.

De parameters a (i) en T (i) worden uit het verloop van de kracht in funktie van de tijd berekend door een niet-lineaire kleinste kwadraten methode.

De eindige reeks exponenti le wordt in overeenstemming gebracht met de experimentele metingen. Uit deze parameters a (i) en T (i) kan de frekwentierespons van de schuimlatex laag 1 berekend worden.

De volgens het model verwachte frekwentierespons van het materiaal op een aangelegde harmonische vervorming met pulsatie w wordt weergegeven door e = e (m). exp (jwt).

Het model levert dan een spanningsrespons van de vorm : f = f (m). exp (jwt). De drie voornoemde dynamische grootheden : dynamische elasticiteitsmodulus E', dynamische verliesmodulus E''en de verlies faktor tangens delta kunnen uit de voornoemde parameters T (i) en a (i) berekend worden.

De dynamische frekwentierespons op basis van het
EMI14.1
voornoemde theoretische model wordt gegeven door een v 2. 4 harmonische funktie met amplitude (E'+ en een faseverschuiving delta.

Op deze manier berekent de komputer 12 uitgaande van het verloop van de kracht in funktie van de tijd (fig. 3) het verloop van de verlieshoek (de tangens van de faseverschuiving delta) in funktie van het natuurlijk logaritme van de frekwentie, welk verloop voorgesteld is in figuur 4. Voor schuimlatex wordt dit verloop weergegeven door een kurve die extrema bevat, bijvoorbeeld twee maxima zoals in figuur 4. De ligging van deze extrema en hun relatieve grootte hangen eenduidig af van de vulkanizatiegraad van de latex. Het aantal extrema is afhankelijk van het aantal termen die in de eindige reeks exponenti le voorkomen.

Voor elke indrukking vergelijkt men het laatstgenoemde verloop of meer bepaald de ligging en de grootte van de extrema, berekend door de komputer 12, met een tabel of grafiek die de correlatie vastlegt tussen deze waarden en de vulkanizatiegraad zoals bepaald door gebruik van de chemische analysetechniek. Om deze correlatie-tabel of grafiek te bekomen worden referentiestalen met verschillende vulkanizatiegraad enerzijds geanalyseerd

volgens de chemische methode en anderzijds volgens de hiervoor beschreven werkwijze volgens de uitvinding.

Eenmaal deze correlatietabel of grafiek opgesteld, is deze bruikbaar voor alle metingen die volgens de uitvinding verricht worden op gelijkaardige stalen met onbekende vulkanizatiegraad.

In een variante van de hiervoor beschreven werkwijze wordt, mits een aanpassing van de meetinrichting, de vulkanizatiegraad on-line gemeten. De latexeerstraat bevat steeds een buffer en de meting, meer bepaald de indrukking met het indruklichaam 11, kan dus geschieden op stilstaand tapijt.

De tafel 4 bevindt zieh onder de slijtlaag 3. De meetkop gevormd door de motor 6, de draadas 7, de tafel 8, de geleiding 9, de krachtopnemer 10 en het indruklichaam 11, is boven de schuimlatex laag 1 gemonteerd. Op deze ligging van de meetkop en de tafel 4 na, is de werkwijze in feite identiek aan de hiervoor beschreven werkwijze.

De meetkop kan in de dwarsrichting van de latexeerstraat verplaatsbaar opgesteld zijn waarbij men, nog steeds met stilstaand tapijt, de vulkanizatiegraad op verschillende plaatsen in de breedterichting van de schuimlatex laag 1 kan evalueren.

In een nog verdere variante past men de werkwijze toe op een bewegend tapijt. In dit geval gebruikt men een meetkop en een tafel 4 die met het tapijt mee bewegen tijdens het toepassen van de werkwijze. Het indruklichaam 11 is tijdens de toepassing stationair ten opzichte van de laag 1.

De hiervoor beschreven werkwijze laat een snelle evaluatie van de vulkanizatiegraad toe die daarenboven objectief is zodat de evaluatie kan gebruikt worden voor het besturen van de inrichting voor het aanbrengen en vulkanizeren van de schuimlatex laag 1.

De huidige uitvinding is geenszins beperkt tot de hiervoor beschreven en in de figuren weergegeven uitvoeringsvormen doch dergelijke werkwijze en inrichting om de kwaliteit van een laag soepel polymeerschuim te evalueren kunnen in verschillende varianten worden verwezenlijkt zonder buiten het kader van de uitvinding te treden.

In het bijzonder is de uitvinding niet beperkt tot het evalueren van de vulkanizatiegraad van een laag schuimlatex van een tapijt. De uitvinding is eveneens toepasbaar op schuimlatex lagen op andere substraten dan tapijt en zelfs op andere soepele polymeerschuimen dan

latex. In het laatste geval wordt dan niet de vulkanizatiegraad ge valueerd maar bijvoorbeeld andere kwaliteiten zoals de netvorming bij polyurethaanschuim.

Claims

Konklusies. 1. - Werkwijze om de kwaliteit van een laag soepel polymeerschuim (1) te evalueren, volgens welke werkwijze men met een indruklichaam (11) een indrukking in de laag (1) maakt en men nagaat hoe de laag (1) op deze indrukking reageert, daardoor gekenmerkt dat men bij een vooraf ingestelde in de tijd konstante indrukking in de laag (1) met behulp van een krachtopnemer (10) het verloop van de kracht op het indruklichaam (11) in funktie van de tijd registreert en men uit dit verloop en funktie van de tijd een karakteristiek berekent die afhangt van de kwaliteit van de laag (1) en waarvan de relatie met de kwaliteit via een andere werkwijze reeds bekend is.

2.-Werkwijze volgens vorige konklusie, daardoor gekenmerkt dat men, steunend op een wiskundig model van een parallelschakeling van in serie geschakelde veren en dempers als karakteristiek een dynamische grootheid berekent. <Desc/Clms Page number 19> 3. - Werkwijze volgens vorige konklusie, daardoor gekenmerkt dat men een dynamische responskurve in het frekwentiedomein berekent.

4.-Werkwijze volgens vorige konklusie, daardoor gekenmerkt dat men het verloop van de verliesfaktor in funktie van de frekwentie berekent.

5.-Werkwijze volgens vorige konklusie, daardoor gekenmerkt dat men, steunend op een mathematisch model van een parallelschakeling van in serie geschakelde veren en dempers het gemeten verloop van de kracht op de krachtopnemer (10) in funktie van de tijd doet overeenkomen met een wiskundige vergelijking die het verband weergeeft tussen kracht en tijd, men daaruit de best passende parameters a (i) en T (i)) die de vergelijking bevat berekent en men vervolgens uit deze parameters het verloop van de verliesfaktor in funktie van de frekwentie berekent.

6.-Werkwijze volgens een van de vorige konklusies, daardoor gekenmerkt dat men de laag (1) stationair houdt tijdens het indrukken. <Desc/Clms Page number 20>

7.-Werkwijze volgens een van de vorige konklusies, daardoor gekenmerk dat men volledig indrukt binnen een zeer korte tijdspanne van bijvoorbeeld 50 ms.

8.-Werkwijze volgens een van de vorige konklusies, daardoor gekenmerkt dat men het indruklichaam (11) in de laag (1) drukt over een diepte die begrepen is tussen 10% en 30% van de dikte van de laag.

9.-Werkwijze volgens een van de vorige konklusies, daardoor gekenmerkt dat men het indruklichaam (11) eerst tot in de omgeving van het oppervlak van de laag (1) brengt en men dan pas de indrukking uitvoert waarbij men de kracht door middel van de krachtopnemer (10) registreert.

10.-Werkwijze volgens een van de vorige konklusies, daardoor gekenmerkt dat men indrukt in een schuimlaag (1) op een substraat (2, 3) met een basisweefsel (2) en een slijtlaag en men het basisweefsel (2) ondersteunt om invloeden door vervorming van de slijtlaag (3) uit te schakelen, tijdens de indrukking van de laag (1). <Desc/Clms Page number 21>

11.-Werkwijze volgens een van de vorige konklusies, daardoor gekenmerkt dat men de vulkanisatiegraad EMI21.1 evalueert van de schuimlatex laag (1) van een tapijt. 12.-Werkwijze volgens de konklusies 5 en 11, daardoor gekenmerkt dat men het verloop van de verliesfaktor in funktie van de frekwentie berekent en men de ligging en de grootte van de extrema die dit verloop vertoont vergelijkt met de ligging en de grootte van dergelijke verlopen waarvan de vulkanizatiegraad op een andere werkwijze geëvalueerd werd.

13.-Inrichting om de kwaliteit van een laag soepel polymeerschuim (1) te evalueren, welke inrichting een indruklichaam (11) bevat, daardoor gekenmerkt dat ze middelen (6) bevat om het indruklichaam (11) in een vooraf bepaalde mate in het polymeerschuim (1) te drukken, een krachtopnemer (10) die op het indruklichaam (11) gemonteerd is om de kracht uitgeoefend door het polymeerschuim (1) op het indruklichaam (11) gedurende een bepaalde tijd te meten en een komputer (12) die op de krachtopnemer (10) aangesloten is om in funktie van signalen afkomstig van de krachtopnemer (10) overeenkomend met het verloop van de kracht in funktie van de tijd een karakteristiek te berekenen die afhangt van de laag (1).

<Desc/Clms Page number 22> 14.-Inrichting volgens vorige konklusie, daardoor gekenmerkt dat de middelen (6) om het indruklichaam (11) in de polymeerschuimlaag te drukken een stappenmotor (6) bevatten.

15.-Inrichting volgens een van de konklusies 13 en 14, daardoor gekenmerkt dat het kontaktoppervlak van het EMI22.1 indruklichaan (11) met de laag (1) een gekromd oppervlak is.

16.-Inrichting volgens een van de konklusies 13 tot 15, daardoor gekenmerkt dat ze een steun (16) voor de laag (1) bevat.

17.-Inrichting volgens vorige konklusie, daardoor gekenmerkt dat de laag (1) de rug van een tapijt (1, 2, 3) vormt en de steun (16) naalden bevat die doorheen de slijtlaag (3) van het tapijt tot aan of in het basisweefsel (2) waarop de slijtlaag (3) aangebracht is reiken.