Przedmiotem wzoru przemyslowego jest stelaz fotela, majacy zastosowanie do osadzania siedziska fotela w fotelach wypoczynkowych. Istnieje wiele odmian stelazy foteli, które maja wsporniki stanowiace nogi, oraz polaczone z nimi lukowe elementy, bedace podlokietnikami. Wsporniki te, polaczone z podlokietnikami, bedace para identycznych ksztaltem elementów, po polaczeniu poprzecznymi lacznikami, stanowia stelaz, do którego mocuje sie tapicerowane siedzisko. Przedstawione rozwiazanie sklada sie z dwóch identycznych elementów, z których kazdy tworzy konstrukcje jednego z boków stelaza, majacy w kazdej plaszczyznie przekroju poprzecznego zarys zblizony do prostokata. Kazdy z tych elementów ma pare nóg przednich i tylnych uksztaltowanych w postaci monolitu, którego wygiecie w skrajnych strefach stanowia nogi. Monolit ten w swej srodkowej strefie ma male wygiecie ku dolowi. W tym ugiecie zamocowany jest ksztaltowy element o lukowym wygieciu w dolnej strefie ku przedniej czesci fotela, przechodzacy lukiem w ku górze, a nastepnie ku tylowi fotela. Para tych elementów boku stelaza jest polaczona poprzecznymi lacznikami o prostokatnym zarysie przekroju poprzecznego, z których jeden usytuowany jest w przyblizeniu w polowie wysokosci przedniego luku, zas 'drugi w strefie nóg tylnych.Stelaz ten wykonany jest z drewna lub materialów drewnopochodnych. Do stelaza w znany sposób mocuje sie siedzisko tapicerowane, które razem tworzy fotel. Stelaz wystepuje w kilku odmianach, rózniacych sie uksztaltowaniem krancowej strefy podlokietnika. Stelaz przedstawiono na rysunku i na fotografii przedstawiajacej pierwsza odmiane wykonania stelaza oraz fotel z pierwsza odmiana stelaza. W pierwszej odmianie wykonania, uwidocznionej na fig. 1, zakonczenie tylnej strefy podlokietnika jest w przyblizeniu poziome. W drugiej odmianie wykonania, uwidocznionej na fig. 2, zakonczenie tylnej strefy podlokietnika jest wywiniete ku górze. W trzeciej odmianie wykonania, uwidocznionej na fig. 3, zakonczenie tylnej strefy podlokietnika jest wywiniete ku dolowi. Cechami istotnymi wzoru przemyslowego jest ksztalt elementów tworzacych stelaz, skladajacy sie z dwóch identycznych elementów, z których kazdy tworzy konstrukcje jednego z boków stelaza, majacy w kazdej plaszczyznie przekroju poprzecznego zarys zblizony do prostokata. Kazdy z tych elementów ma pare nóg przednich i tylnych uksztaltowanych w postaci monolitu, którego wygiecie w skrajnych strefach stanowia nogi. Monolit ten w swej srodkowej strefie ma male wygiecie ku dolowi. W tym ugiecie zamocowany jest ksztaltowy element o lukowym wygieciu w dolnej strefie ku przedniej czesci fotela, przechodzacy lukiem w ku górze, a nastepnie ku tylowi fotela. Para tych elementów boku stelaza jest polaczona poprzecznymi lacznikami o prostokatnym zarysie przekroju poprzecznego, z których jeden usytuowany jest w przyblizeniu w polowie wysokosci przedniego luku, zas drugi w strefie nóg tylnych. Stelaz wystepuje w kilku odmianach, rózniacych sie uksztaltowaniem krancowej strefy podlokietnika. /Fig. 1 Fig.2 Fig.3Fig. 1Fig.2Fig.3 PL PL