PL73276Y1 - Gwóźdź śródszpikowy - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wzoru jest gwóźdź śródszpikowy mający część proksymalną (A) i część dystalną (B), przy czym przez całą długość gwoździa przebiega okrągły otwór wzdłużny (13), część proksymalna (A) zawiera zamek urządzenia celowniczego z wycięciami (4) i powierzchnią bazową (3) oraz gwintem (6), poniżej zamka znajduje się otwór okrągły (8) o osi prostopadłej do osi części proksymalnej (A) gwoździa, zaś w części dystalnej (B), w jej dystalnym krańcu, znajdują się co najmniej dwa rozcięcia, charakteryzujący się tym, że poniżej zamka (1), a powyżej otworu okrągłego (8) znajduje się otwór szczelinowy (7) o osi równoległej do osi otworu okrągłego (8).

Description

Opis wzoru Przedmiotem wzoru uzytkowego jest gwózdz sródszpikowy majacy czesc proksymalna i czesc dystalna, przy czym przez cala dlugosc gwozdzia przebiega okragly otwór wzdluzny, czesc proksymalna zawiera zamek urzadzenia celowniczego z wycieciami i powierzchnia bazowa oraz gwintem, ponizej zamka znajduje sie otwór okragly o osi prostopadlej do osi czesci proksymalnej gwozdzia, zas w czesci dystalnej, w jej dystalnym krancu, znajduja sie co najmniej dwa rozciecia. W szczególnosci, gwózdz wedlug wzoru nadaje sie do leczenia zlaman trzonów kosci dlugich Zlamania kosci dlugich stanowia powazny problem zdrowotny. Ich wystapienie wiaze sie zwykle z duzym ograniczeniem sprawnosci pacjenta, duzymi dolegliwosciami bólowymi oraz koniecznoscia dlugotrwalej rehabilitacji. W zwiazku z duzym obciazeniem pacjenta, zwiazanym z wystapieniem tego typu urazów, poswieca sie duzo uwagi na rozwijanie srodków medycznych i technicznych sluzacych do lagodzenia objawów, powiklan i uciazliwosci procesu leczenia. Jednym z bardzo rozpowszechnionych rozwiazan jest stosowanie gwozdzi sródszpikowych. Rozwiazanie to opiera sie na odtworzeniu osi zla- manej konczyny, a nastepnie umieszczeniu w jamie szpikowej kosci metalowego urzadzenia w postaci preta zaopatrzonego w elementy pozwalajace na ustalenie jego pozycji, i tym samym zablokowanie ruchu wzglednego odlamów kosci. Takie zablokowanie ruchu pozwala na uzyskanie stabilizacji wystar- czajacej do zaistnienia zrostu kostnego – nawet w sytuacji, gdy zlamanie przed zabiegiem wszczepienia urzadzenia bylo niestabilne i nie rokowalo poprawnego zrostu. W przypadku niektórych zlaman korzystne fizjologicznie jest poddanie odlamów kostnych kom- presji. Polega to na wywolaniu w odlamach kostnych sily dociskajacej te odlamy do siebie. Znane sa gwozdzie sródszpikowe posiadajace cechy konstrukcyjne pozwalajace na uzyskanie tego efektu. Z opisu US4875475A znane jest rozwiazanie gwozdzia sródszpikowego umieszczanego w kosci, zawierajacego pierwszy segment wyposazony w podluzna szczeline do prowadzenia elementu ustalajacego, takiego jak sruba, oraz drugi segment, który jest odwrócony w stosunku do pierwszego segmentu i polaczony z nim nieprzesuwnie w osi wzdluznej. Wspomniany drugi segment gwozdzia po- siada co najmniej jeden otwór przystosowany do przyjecia wkretu, który przechodzi przez niego i kotwi- czy sie w tkance kostnej. Gwózdz jest równiez wydrazony w srodku co najmniej w obszarze pierwszego segmentu. Po wprowadzeniu wkretu w szczeline w pierwszym segmencie, istnieje mozliwosc zastoso- wania elementu kompresujacego, który opiera sie na rzeczonym wkrecie, wywierajac nacisk w osi dlu- giej gwozdzia. Zgodnie z wynalazkiem element kompresyjny jest wprowadzany rotacyjnie, po wewnetrz- nej powierzchni gwozdzia i jest gwintowanym pinem przemieszczajacym sie na kierunku podluznym poprzez rotacje w polaczeniu gwintowym tak aby dzialac sila na ustalony w kosci wkret. Poprzez dzia- lanie rzeczona sila element kompresyjny powoduje przyciaganie przeciwleglego segmentu w kierunku wkretu, na którym sie opiera, badz równowaznie spycha wkret, na którym sie opiera, w kierunku dystal- nego segmentu gwozdzia. Sily sa nastepnie przenoszone na szczeline zlamania znajdujaca sie pomie- dzy wkretami kotwiczacymi gwózdz, zamykajac ja i wywolujac kompresje odlamów. W przypadku niektórych zastosowan równiez korzystne jest unikniecie blokowania dystalnego z uzyciem wkretów. Blokowanie dystalne wkretami w wiekszosci przypadków moze prowadzic do wy- dluzenia czasu zabiegu i narazenia pacjenta na nadmiarowe dawki promieniowania jonizujacego. Jest to szczególnie krytyczne w przypadku duzych dlugosci gwozdzia, który poddaje sie i ugina w trakcie umieszczania go w tkance kostnej i nie ma mozliwosci stosowania ustawianych wstepnie przyrzadów celowniczych. W takim przypadku chirurg jest zmuszony do blokowania z uzyciem techniki „freehand", w której ustawia wkrety zgodnie z otworami w gwozdziu, wykonujac serie zdjec rentgenowskich w róz- nej projekcji, co znaczaco zwieksza ekspozycje zarówno pacjenta, jak i czlonków zespolu operacyj- nego, na promieniowanie, oraz wydluza zabieg. Dodatkowo problematyczne moze byc umiejscowienie wkretów dystalnych w pewnych specyficznych miejscach, w których ich trajektoria moze przecinac sie z przebiegiem istotnych struktur anatomicznych, takich jak nerwy lub naczynia. Uszkodzenie tych struktur powoduje powazne komplikacje zdrowotne, wlacznie z mozliwoscia utraty sprawnosci opero- wanej konczyny. Propozycja rozwiazania tego problemu zostala zawarta w dokumencie GB 1348952, w którym opisano urzadzenie sluzace osteosyntezie kosci dlugich, w którym blokowanie dystalne od- bywa sie za pomoca rozprezania koncówki gwozdzia przy uzyciu elementu zblizonego ksztaltem do dwóch stozków zlaczonych podstawami, posiadajacego w osi gwozdzia otwór gwintowany. Przez rze- czony otwór gwintowany przechodzi gwintowany pret zamocowany w gwozdziu w taki sposób, ze jego przesuniecie w osi dlugiej gwozdzia jest niemozliwe. Mozliwy jest natomiast ruch obrotowy wzgledem gwozdzia. W wyniku ruchu obrotowego w polaczeniu gwintowym, element rozprezny jest sciagany3 w kierunku proksymalnej czesci gwozdzia. Dystalna czesc gwozdzia, jest natomiast zaopatrzona w rozciecia pozwalajace na oddalenie sie od siebie elementów koncówki gwozdzia, co zwieksza jego srednice zewnetrzna i powoduje zablokowanie przesuniecia i rotacji w dystalnym odlamie zlamania. Blokowanie dystalne w ten alternatywny sposób pozwala na niestosowanie wkretów, co w znaczacy sposób minimalizuje ryzyko uszkodzenia krytycznych struktur anatomicznych, poglebiajacego skutki urazu. Problemem w tego typu sposobie blokowania jest wystepowanie duzych naprezen miejscowych na granicy gwozdzia i elementu rozpreznego. Ze wzgledu na punktowy charakter tych naprezen, moga one prowadzic do wystapienia niekorzystnych zjawisk korozyjnych na granicy dwóch elementów. Moze to po pierwsze spowodowac niekorzystna reakcje biologiczna organizmu na produkty korozji implan- tów, a po drugie, znacznie utrudniac usuniecie gwozdzia, ze wzgledu na ryzyko zatarcia sie elementów wzgledem siebie i niemozliwosc wypchniecia elementu rozprezajacego z gwozdzia, co w konsekwencji prowadzi do nieusuniecia blokady dystalnej gwozdzia, i niemozliwosci jego usuniecia. Rozwiazaniem tego problemu jest zastosowanie znanego z dokumentuelementu rozpreznego wykonanego z polimeru bioresorbowalnego. Takie rozwiazanie ma szereg zalet. Po pierwsze, nie dochodzi do koncentracji naprezen na bardzo malych obszarach kontaktu; ze wzgledu na znacznie nizsza wytrzymalosc i sztywnosc materialu, poddaje sie on pod naciskiem elementów metalowych, i sila rozklada sie na znaczaco wiekszej powierzchni. Po drugie, nie ma mozliwosci wy- stapienia korozji elementu rozprezajacego i jedynym elementem podlegajacym zjawiskom korozyjnym jest gwózdz. Po trzecie, rozwiazanie to niweluje koniecznosc prowadzenia procedury zdjecia blokowa- nia dystalnego, gdyz element rozprezajacy w trakcie rozkladu, stopniowo uwalnia gwózdz z blokady dystalnej az do pelnej degradacji i w trakcie operacji usuniecia gwozdzia nalezy zdjac tylko blokade proksymalna. Przedmiotem wzoru uzytkowego jest gwózdz sródszpikowy majacy czesc proksymalna i czesc dystalna, przy czym przez cala dlugosc gwozdzia przebiega okragly otwór wzdluzny. Czesc proksy- malna zawiera zamek urzadzenia celowniczego z wycieciami i powierzchnia bazowa oraz gwintem. Po- nizej zamka znajduje sie otwór okragly o osi prostopadlej do osi czesci proksymalnej gwozdzia, zas w czesci dystalnej, w jej dystalnym krancu, znajduja sie co najmniej dwa rozciecia. Gwózdz wedlug wzoru charakteryzuje sie tym, ze ponizej zamka a powyzej otworu okraglego znajduje sie otwór szcze- linowy o osi równoleglej do osi otworu okraglego. W jednej z postaci wzoru czesc dystalna jest odgieta od czesci proksymalnej o kat nie wiekszy niz 10°. W alternatywnej postaci, czesc dystalna jest wspólosiowa z czescia proksymalna. W korzystnej postaci wzoru rozciecia zakonczone sa fazowaniami. W innej korzystnej postaci rozciecia w czesci blizszej maja okragle frezowanie. W równie korzystnej postaci wokól dystalnego konca gwozdzia wykonane jest dookólne wybranie tworzace bruzde. Dobrze jest jesli gwózdz jest pokryty warstwa DLC. Jest równiez dobrze, jesli gwózdz jest pokryty warstwa Si-DLC. Wzór uzytkowy przedstawiony zostal na rysunku, na którym fig. 1 stanowi schematyczny widok gwozdzia w postaci wykonania z odgieta czescia dystalna, w przekroju podluznym, fig. 2 stanowi sche- matyczny widok ogólny gwozdzia w postaci wykonania z czescia dystalna wspólosiowa z czescia prok- symalna, fig. 3 stanowi schematyczny widok czesci proksymalnej w powiekszeniu, fig. 4 stanowi sche- matyczny widok czesci proksymalnej w przekroju podluznym, zas fig. 5 stanowi schematyczny widok czesci koncowej czesci dystalnej w powiekszeniu, w postaci wykonania z fazowaniem i frezowaniem rozciec oraz bruzda. Na fig. 1 i 2 przedstawiono gwózdz sródszpikowy majacy czesc proksymalna A i czesc dystalna B. Przez cala dlugosc gwozdzia przebiega okragly otwór wzdluzny 13 umozliwiajacy przeciagniecie przez niego narzedzia do wprowadzenia elementu rozpreznego. Czesc proksymalna A zawiera zamek 1 urza- dzenia celowniczego oraz czesc otworowa 2. Czesc zamkowa sluzy do polaczenia z urzadzeniem ce- lujacym. Na fig. 1 pokazano postac wykonania, w której czesc dystalna B jest odgieta od czesci prok- symalnej A o kat nie wiekszy niz 10°. Na fig. 2 pokazano postac wykonania, w której czesc dystalna B i czesc proksymalna A sa wspólosiowe. Na fig. 3 i fig. 4 widac, ze zamek 1 posiada wyciecia 4 i powierzchnie bazowa 3 oraz gwint 6. Ponizej zamka 1, w czesci otworowej 2, znajduje sie otwór okragly 8 o osi prostopadlej do osi czesci4 proksymalnej A gwozdzia. Otwór ten sluzy do blokowania wkretem kostnym. Ponizej zamka 1, a powy- zej otworu okraglego 8, znajduje sie otwór szczelinowy 7 o osi równoleglej do osi otworu okraglego, sluzacy do wprowadzenia wkretu i wywolania z jego pomoca kompresji odlamów zlamania. Na fig. 2 i 5 widac, ze w czesci dystalnej B, w jej dystalnym krancu, znajduja sie dwa rozciecia 9 (jedno widoczne, drugie niewidoczne – po przeciwnej stronie). Na fig. 1 przedstawiono postac wykona- nia z czterema rozcieciami 9. Rozciecia 9 sluza do wprowadzenia elementu rozprezajacego. W pewnej postaci wykonania, pokazanej na fig. 5, rozciecia 9 zakonczone sa fazowaniami 10, w czesci blizszej maja okragle frezowanie 11, zas wokól dystalnego konca gwozdzia wykonane jest dookólne wybranie 12 tworzace bruzde. Fazowanie 10 pozwala na latwiejsze wsuniecie elementu roz- prezajacego, wyfrezowanie 11 ogranicza koncentracje naprezen powstajacych podczas rozprezania gwozdzia, zas wybranie 12 poprawia zakotwiczenie implantu w tkance kostnej gabczastej. W jednej z mozliwych postaci wykonania gwózdz jest pokryty warstwa DLC (ang. Diamond-Like- -Carbon – wegiel diamentopodobny). Alternatywnie moze byc pokryty warstwa Si-DLC (ang. Si doped Diamond-Like-Carbon – wegiel diamentopodobny domieszkowany krzemem). W trakcie laczenia gwozdzia z urzadzeniem celowniczym, stabilnosc osiowa uzyskuje sie wpro- wadzajac srube laczaca urzadzenie celujace i gwózdz, a stabilnosc rotacyjna osiaga sie poprzez odpo- wiednie spasowanie wypustów urzadzenia celowniczego z wycieciami 4 w gwozdziu. Pewne polaczenie gwozdzia z urzadzeniem celowniczym uzyskuje sie poprzez dokrecenie sruby laczacej w gwincie 6 i mocne docisniecie powierzchni bazowej 3 gwozdzia do powierzchni bazowej urzadzenia celujacego. Kompresje wywoluje sie w taki sposób, ze w proksymalna czesc otworu szczelinowego 7 wprowadza sie wkret kostny zakotwiczajac go w kosci. Nastepnie w gwint 6 powyzej otworu szczelinowego 7 wpro- wadza sie srube kompresyjna zbudowana tak, ze w proksymalnej czesci ma ona gniazdo pod wkretak, na powierzchni bocznej posiada gwint, a na czesci dystalnej pin, którym opiera sie na wkrecie. Poprzez obracanie sruba za pomoca wkretaka srube wkreca sie w kierunku konca dystalnego B gwozdzia. W pewnym momencie sruba opiera sie pinem na wkrecie i zaczyna spychac go w dól wyciagajac zara- zem gwózdz z kosci. Przy prawidlowo wykonanej blokadzie dystalnej gwozdzia, takie dzialanie powo- duje kompresje zlamania. Tak wytworzony gwózdz laczy zalety gwozdzi rozpreznych, niewymagajacych blokowania dystal- nego wkretami, z gwozdzmi kompresyjnymi pozwalajacymi na uzyskanie sily sciskajacej w osi kosci, co umozliwia kompresje odlamów zlamanej kosci. Ponadto wytworzenie gwozdzia w sposób przedsta- wiony w opisie pozwala na zapewnienie prawidlowego zakotwiczenia gwozdzia w odlamie dystalnym nawet w przypadku, w którym zakotwiczenie nie jest pewne. Wykonanie kompresji gwozdzia powoduje wystapienie sily wyciagajacej dystalny koniec gwozdzia z dystalnego odlamu co dodatkowo wzmacnia osadzenie blokady gwozdzia w tym miejscu na zasadzie podobnej do wbijania klina. PL PL PL PL

Claims (8)

Zastrzezenia ochronne

1. Gwózdz sródszpikowy majacy czesc proksymalna (A) i czesc dystalna (B), przy czym przez cala dlugosc gwozdzia przebiega okragly otwór wzdluzny (13), czesc proksymalna (A) za- wiera zamek (1) urzadzenia celowniczego z wycieciami (4) i powierzchnia bazowa (3) oraz gwintem (6), ponizej zamka (1) znajduje sie otwór okragly (8) o osi prostopadlej do osi czesci proksymalnej (A) gwozdzia, zas w czesci dystalnej (B), w jej dystalnym krancu, znajduja sie co najmniej dwa rozciecia (9), znamienny tym, ze ponizej zamka (1) a powyzej otworu okra- glego (8) znajduje sie otwór szczelinowy (7) o osi równoleglej do osi otworu okraglego (8).

2. Gwózdz wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze czesc dystalna (B) jest odgieta od czesci prok- symalnej (A) o kat nie wiekszy niz 10°.

3. Gwózdz wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze czesc dystalna (B) jest wspólosiowa z czescia proksymalna (A).

4. Gwózdz wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze rozciecia (9) zakonczone sa fazowaniami 10.

5. Gwózdz wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze rozciecia (9) w czesci blizszej maja okragle frezowanie (11).

6. Gwózdz wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze wokól dystalnego konca gwozdzia wykonane jest dookólne wybranie (12) tworzace bruzde.

7. Gwózdz wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze jest pokryty warstwa DLC.

8. Gwózdz wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze jest pokryty warstwa Si-DLC.