PL68690Y1 - Gwóźdź śródszpikowy do leczenia niestabilnych złamań krętarzowych, odwróconych, skośnych części bliższej kości udowej - Google Patents

Description

Opis wzoru

Przedmiot wzoru użytkowego stanowi gwóźdź śródszpikowy do leczenia niestabilnych złamań krętarzowych, odwróconych, skośnych części bliższej kości udowej.

Do leczenia niestabilnych złamań krętarzowych, odwróconych, skośnych części bliższej kości udowej stosowane są gwoździe śródszpikowe o różnej konstrukcji lub płytki kostne kątowe. Z publikacji amerykańskiego zgłoszenia patentowego nr US 2008/0140077 A1 znany jest uniwersalny gwóźdź do kości udowej do śródszpikowego wprowadzania do kanału szpikowego kości długiej. Gwóźdź zawiera korpus gwoździa zawierający szczelinę przelotową przystosowaną do umieszczenia w niej tulei dla śruby kostnej, W tym uniwersalnym gwoździu odłamy kostne mogą się jednak obracać ze śrubą kostną podczas jej wkręcania. Ponadto gwóźdź ten nie pozwala na leczenie niestabilnych złamań krętarzowych, odwróconych, skośnych części bliższej kości udowej.

Na przykład znany jest gwóźdź typu Gamma, gdzie w jego górnym odcinku znajduje się śruba kostna zorientowana pod kątem do osi odcinka górnego. W zależności od potrzeby kąt nachylenia śruby kostnej do osi odcinka górnego wynosi 120°, 125°, 130° lub 135°, Śruba kostna ma na swoim cylindrycznym odcinku cztery kanały, z którymi współpracuje śruba kompensacyjna, wkręcana od góry w otwór gwintowy, prowadzący do osadzonej śruby kostnej. Śruba kompensacyjna wchodzi w jeden z kanałów i zabezpiecza przed przesuwem i obrotami śrubę kostną.

Gwóźdź śródszpikowy dodatkowo jest wyposażony na odcinku górnym w szpilkę antyrotacyjną, umieszczoną powyżej śruby kostnej i równolegle do niej. Szpilka antyrotacyjna, a właściwie śruba antyrotacyjna jest wkręcona w gwóźdź.

Dzięki takiej konstrukcji uzyskuje się podwójne unieruchomienie fragmentu głowy/szyjki, co szczególnie przy złamaniach niestabilnych pozwala uzyskać stabilność rotacyjną, a także pewne unieruchomienie złamanych kości. Śruba kostna jest osadzona przesuwnie w tulei, która jest wkręcona w gwóźdź. Tuleja zabezpiecza śrubę kostną przed ślizganiem w kierunku bocznym, mogącym powodować podczas procesu leczenia bolesne drażnienie tkanki miękkiej. Śruba kostna jest osadzona w tulei, zaopatrzonej w gwint zewnętrzny, służący do wkręcania w gwóźdź, przy czym w obszarze środkowym tuleja nie ma gwintu, który został zastąpiony przez powierzchnię ustalającą, z którą współpracuje śruba kompensacyjna, usytuowana w osi odcinka górnego gwoździa.

Inny przykład stanowi płytka kostna kątowa DCS, która zawiera śrubę kostną usytuowaną w jej górnym odcinku i pod kątem 95° do trzonu. Śruba kostna jest umieszczona w płytce w sposób nie-obrotowo-przesuwny i zabezpieczona przed wysunięciem z płytki śrubą kompresyjną.

Zadaniem niniejszego wzoru użytkowego jest opracowanie gwoździa śródszpikowego do leczenia niestabilnych złamań krętarzowych, odwróconych, skośnych części bliższej kości udowej.

Gwóźdź śródszpikowy do leczenia niestabilnych złamań krętarzowych, odwróconych, skośnych części bliższej kości udowej według wzoru użytkowego, zawierający teleskopową śrubę kostną, która jest ustalona za pomocą śruby kompensacyjnej w górnej części gwoździa śródszpikowego, i zorientowaną pod kątem nachylenia a do osi odcinka górnego gwoździa śródszpikowego, oraz co najmniej jedną wyposażoną w gwint szpilkę antyrotacyjną umieszczoną w górnej części gwoździa śródszpikowego, charakteryzuje się tym, że ta co najmniej jedna szpilka antyrotacyjna umieszczona jest poniżej teleskopowej śruby kostnej, i tym, że kąt nachylenia a teleskopowej śruby kostnej do osi odcinka górnego gwoździa śródszpikowego mieści się w zakresie od 90° do 115°.

Gwóźdź śródszpikowy na swojej długości zawiera korzystnie co najmniej jeden otwór do wprowadzania śrub kostnych (9) ustalających złamanie wielofragmentowe.

Zastosowanie co najmniej jednej szpilki antyrotacyjnej poniżej teleskopowej śruby kostnej pozwala w optymalny sposób na zabezpieczenie przed obrotem głowy kości udowej.

Zorientowanie teleskopowej śruby kostnej do osi części górnej gwoździa śródszpikowego według wzoru użytkowego pod kątem nachylenia a mieszczącym się w zakresie 90° do 115° prowadzi do korzystnego rezultatu zrostu w tej grupie złamań.

Gwóźdź śródszpikowy według wzoru użytkowego pozwala na stabilne i precyzyjne połączenie odłamów kostnych w niestabilnych złamaniach krętarzowych, odwróconych, skośnych części bliższej kości udowej przez konstrukcję przestrzenną utworzoną przez gwóźdź śródszpikowy, śrubę kostną teleskopową, co najmniej jedną szpilkę antyrotacyjną i co najmniej jedną śrubę kostną.

Kolejną zaletę gwoździa śródszpikowego według wzoru użytkowego stanowi możliwość kompresji odłamów kostnych.

Ponadto gwóźdź śródszpikowy według wzoru użytkowego umożliwia korzystny rozkład sił występujących w stawie biodrowym.

Przedmiot wzoru użytkowego uwidoczniono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia gwóźdź śródszpikowy do leczenia niestabilnych złamań krętarzowych, odwróconych, skośnych części bliższej kości udowej z teleskopową śrubą kostną i co najmniej jedną równoległą do niej szpilką antyrotacyjną, tutaj z jedną szpilką antyrotacyjną, wraz z instrumentarium przeziernym dla promieni RTG w widoku z boku, częściowo w przekroju.

Jak przedstawiono na fig. 1, gwóźdź śródszpikowy (5) według wzoru użytkowego do leczenia niestabilnych złamań krętarzowych, odwróconych, skośnych części bliższej kości udowej, zawiera w górnym odcinku usytuowaną pod kątem nachylenia a do osi odcinka górnego teleskopową śrubę kostną (1). Kąt nachylenia a teleskopowej śruby kostnej (1) mieści się w przedziale od 90° do 115°. Teleskopowa śruba kostna (1) zawiera na swoim cylindrycznym odcinku cztery kanały stanowiące obszary ustalające (10). z którymi współpracuje śruba kompensacyjna (3), wkręcana od góry w otwór gwintowy, prowadzący do osadzonej teleskopowej śruby kostnej (1). Śruba kompensacyjna (3) wchodzi w jeden z kanałów (10) i zabezpiecza przed przesuwem i obrotami teleskopową śrubę kostną (1).

Gwóźdź śródszpikowy (5) dodatkowo zawiera na odcinku górnym szpilkę antyrotacyjną (11). umieszczoną poniżej teleskopowej śruby kostnej Q) i równolegle do niej. Szpilka antyrotacyjna (11), a właściwie śruba antyrotacyjna (J_1_) jest wkręcona w gwóźdź śródszpikowy (5). W gwoździu śródszpikowym (5) według wzoru użytkowego do leczenia niestabilnych złamań krętarzowych, odwróconych, skośnych części bliższej kości udowej, teleskopowa śruba kostna (1) jest umieszczona w gwoździu śródszpikowym (5) pod kątem nachylenia a do jego osi, mieszczącym się w przedziale od 90° do 115°. Poniżej śruby teleskopowej kostnej (1) umieszczona jest co najmniej jedna równoległa do niej szpilka antyrotacyjna (1_1_) wyposażona w gwint.

Zastosowanie co najmniej jednej szpilki antyrotacyjnej (J_1_) pozwala w optymalny sposób zabezpieczyć głowę kości udowej przed obracaniem się.

Teleskopową śrubę kostną (1) stanowi śruba kostna (1.1) umieszczona nieobrotowo--przesuwnie w tulei (1.2) i w niej ustalona za pomocą kompresyjnej śruby dociskowej (4), przy czym tuleja (1.2) zawiera na powierzchni zewnętrznej obszar ustalający Q0) korzystnie w postaci obwodowego wybrania, spłaszczenia, rowka wzdłużnego lub tym podobnego, a na powierzchni wewnętrznej obszar ustalający (2), uniemożliwiający obrót śruby kostnej. Obszar ustalający Q0) zapewnia precyzyjne i stabilne ustalenie i zamocowanie w gwoździu śródszpikowym (5) tulei (1.2) przy pomocy śruby kompensacyjnej (3), wkręconej w osiowy otwór gwintowany, wykonany od strony czołowej proksymal-nej części gwoździa śródszpikowego (5).

Teleskopowa śruba kostna (1) jest osadzona w górnym odcinku części gwoździa śródszpikowego (5) (inaczej proksymalnym odcinku/części gwoździa śródszpikowego) pod kątem nachylenia a do jego osi, mieszczącym się w zakresie od 90° do 115°. Teleskopowa śruba kostna (1) jest ustalana w optymalnym położeniu za pomocą osiowej śruby kompensacyjnej (3).

Gwoźdź śródszpikowy (5) według wzoru użytkowego do leczenia niestabilnych złamań krętarzowych, odwróconych, skośnych części bliższej kości udowej, zawiera na długości gwoździa śródszpikowego (5) co najmniej jeden otwór do wprowadzania śrub kostnych (9) ustalających wielofrag-mentowe złamanie. Na fig. 1 przedstawiono dwie śruby kostne (9).

Jak przedstawiono na fig. 1, jedynie w celach ilustracyjnych, do implantacji gwoździa śródszpikowego (5) do leczenia niestabilnych złamań krętarzowych, odwróconych, skośnych części bliższej kości udowej stosuje się instrumentarium przezierne dla promieni RTG, gdzie celownik (6) jest osadzany w sposób stabilny na proksymalnej części gwoździa śródszpikowego (5). W celowniku (6) jest osadzona w sposób nieobrotowo-przesuwny znanej konstrukcji prowadnica (7) o kształcie wielokąta po stronie zewnętrznej z co najmniej jednym otworem przelotowym, przy czym ruch przesuwny blokowany jest zaciskiem mimośrodowym (12).

Celownik (6) zawiera co najmniej jeden otwór do ustalania prowadnicy w kształcie wielokąta po stronie zewnętrznej (7) i/albo co najmniej jednej tulei (8).

Dzięki stosowaniu instrumentarium przeziernego dla promieni RTG ułatwia się i skraca czas implantacji gwoździa śródszpikowego według wzoru użytkowego.

Kolejną zaletę zastosowania instrumentarium przeziernego dla promieni RTG dla gwoździa śródszpikowego według wzoru użytkowego stanowi precyzyjne wprowadzanie śrub kostnych (1, 9) i/albo szpilek antyrotacyjnych (11).