PL66612Y1 - Zestaw obudowy podporowo-kotwiowej chodnika - Google Patents

Description

2 PL 66 612 Υ1

Opis wzoru

Przedmiotem wzoru użytkowego jest zestaw obudowy podporowo-kotwiowej chodnika, znajdujący zastosowanie w górnictwie podziemnym węgla kamiennego.

Znana jest, na przykład z polskiego wzoru użytkowego Ru 65012 obudowa podporowo--kotwiowa wyrobiska chodnikowego, składająca się z równoległych do siebie odrzwi łukowej obudowy podporowej oraz wiążących je rozpór i podciągów stalowych. Podciągi w swej środkowej części mają otwór, przez który przechodzi długa kotew o kierunku zabudowy zbliżonym do pionowego. Długość tej kotwi równa jest w przybliżeniu 2,5 - 3,0 krotnej wysokości odrzwi łukowej obudowy podporowej, a jej odległość od płaszczyzny pionowej, przechodzącej przez oś wzdłużną chodnika, jest w przybliżeniu równa 1/4 - 1/6 krotnej największej szerokości odrzwi łukowej obudowy chodnika. Zestawienie takiej obudowy pozwoliło na zabezpieczenie chodnika przed nadmiernymi ciśnieniami stropowymi, odkształcającymi stropnicę i zaniżającymi wysokość chodnika, a więc zdało egzamin w założonym zakresie. Okazało się jednak, że przy dużych naciskach stropowych górotworu obciążenia przenoszone w głąb górotworu zasadniczo dociążają warstwy ociosowe przy chodniku, co powoduje powstanie obciążeń poziomych, które oddziałują na przyspągowe elementy odrzwi obudowy podporowej, zmierzając do ich wypychania do przestrzeni chodnika.

Celem wzoru użytkowego jest opracowanie takiego zestawu obudowy podporowo-kotwiowej chodnika, która w znacznym stopniu poprawi odporność łukowych odrzwi obudowy na obciążenia boczne, działające przy spągu chodnika.

Istota wzoru użytkowego polega na tym, że na odcinku łuków ociosowych odrzwia łukowej obudowy podporowej mają co najmniej jeden wzdłużny element stabilizujący o postaci kształtownika stalowego, który wsparty jest na tych łukach ociosowych sąsiadujących ze sobą odrzwi i zamocowany do górotworu co najmniej jedną, zasadniczo poziomą kotwią o długości nie mniejszej od największej wysokości odrzwi łukowej obudowy podporowej. Element stabilizujący zlokalizowany jest na łukach ociosowych nad spągiem na wysokości z zakresu 0,15 - 0,45 wysokości odrzwi łukowej obudowy podporowej. W typowych chodnikach elementy stabilizujące zlokalizowane są na łukach ociosowych odrzwi łukowej obudowy podporowej nad spągiem na wysokości z zakresu 0,7 - 1,5 m, a poziome kotwie mają długość zbliżoną do 5,0 m.

Najlepiej jest, gdy elementy stabilizujące zabudowane są względem siebie na zakładkę, z których niższy zlokalizowany jest na wysokości zbliżonej do 0,7 m nad spągiem, a wyższy jest zabudowany na wysokości zbliżonej do 1,5 m nad spągiem.

Zasadniczą zaletą zestawu obudowy według wzoru użytkowego jest wysokie uchwycenie kotwiami zarówno warstw stropowych, jak i głębokie zakotwienie warstw ociosowych chodnika, co pozwala na przeniesienie oddziaływujących obciążeń w głąb górotworu, a więc odsunięcie ich od obudowy podporowej. Dzięki temu obciążenia przenoszone są ze stropu na spąg przez głębokie warstwy ociosowe, odsunięte od przestrzeni chodnika, dzięki czemu skały warstw ociosowych nie obciążają już łuków ociosowych siłami przekraczającymi ich wytrzymałość na zginanie. Dodatkową zaletą jest prosta możliwość wykorzystania podciągów stalowych, wzmacniających strop jako elementów stabilizujących, co zapewnia uniwersalność części składających się na zestaw obudowy według wzoru użytkowego. Uwzględnić trzeba również to, że zestaw obudowy według wzoru użytkowego można zestawić w miejscach, gdzie występuje celowość jego zastosowania, bez potrzeby wykonywania obudowy wyrobiska o tej postaci na całej jego długości, a więc nawet po pewnym okresie czasu po wykonaniu samej łukowej obudowy podporowej wyrobiska. Ponadto dalszym skutkiem pozytywnym jest ograniczenie wyciskania skał spągowych do przekroju wyrobiska, jako że siły obciążające spąg przesunięte zostały znacznie w głąb górotworu.

Wzór użytkowy przedstawiony został na rysunku, obrazującym zestaw obudowy podporowo--kotwiowej w uproszczonym widoku przestrzennym.

Zestaw obudowy podporowo-kotwiowej 1 składa się z równoległych względem siebie odrzwi 2 łukowej obudowy podporowej, wzmacniających je podciągów stalowych 3 powiązanych z tymi odrzwiami 2 zamkami 2a, przez które to podciągi stalowe 3 przechodzą kotwie 4 zasadniczo o ukierunkowaniu pionowym, rozpór 5 między odrzwiami, a także elementów stabilizujących 6, przez które przechodzą zasadniczo poziome kotwie 7. Podciągi stalowe 3 usytuowane są pod stropnicami 2b odrzwi 2 w odległości ^ równej 1/4 - 1/6 największej szerokości s odrzwi 2 od płaszczyzny pionowej T przechodzącej przez środek odrzwi 2. Przez te podciągi stalowe 3 przechodzą zasadniczo pionowe

Claims (3)

1. 3 PL 66 612 Υ1 kotwie 4 o długości l2 równej w przybliżeniu 2,5 - 3,0 krotnej wysokości h odrzwi 2 łukowej obudowy podporowej. Elementy stabilizujące 6, przez które przechodzą zasadniczo poziome kotwie 7 o długości l3 zbliżonej do 5,0 m, przy czym elementy stabilizujące 6 zabudowane są wzajemnie na zakładkę. Niższy element stabilizujący 6a zabudowany jest tak, że przylega do łuków ociosowych 2c odrzwi 2 na wysokości h1 zbliżonej do 0,7 m nad spągiem, a wyższy element stabilizujący 6b jest zabudowany w większej wysokości h2 nad spągiem. Zastrzeżenia ochronne 1. Zestaw obudowy podporowo-kotwiowej chodnika, stanowiący konstrukcyjne zestawienie odrzwi łukowej obudowy podporowej i wiążących je sztywnych podciągów stabilizowanych w stropie długimi kotwami o kierunku zbliżonym do pionowego, przechodzącymi przez otwory środkowe podciągów usytuowane w odległości 1/4 - 1/6 największej szerokości odrzwi od płaszczyzny pionowej przechodzącej przez oś wzdłużną odrzwi, znamienna tym, że na odcinku łuków ociosowych /2c/ odrzwia /2/ łukowej obudowy podporowej mają co najmniej jeden wzdłużny element stabilizujący /6/ wsparty o łuki ociosowe /2c/ sąsiadujących odrzwi obudowy /2/ i zamocowany do górotworu co najmniej jedną, zasadniczo poziomą kotwią/7/ o długości /l3/ nie mniejszej od największej wysokości /h/ odrzwi obudowy /2/, przy czym ten element stabilizujący /6/ zlokalizowany jest na łukach ociosowych /2c/ ponad spągiem na wysokości /h^ h2/ z zakresu 0,15 0,45 wysokości /h/ odrzwi obudowy podporowej.
2. 2. Zestaw według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy stabilizujące /6/ zlokalizowane są na odcinku ociosowym I2cl odrzwi /2/ obudowy podporowej nad spągiem na wysokości /h,, h2/ w przybliżeniu równej 0,7 + 1,5m,a poziome kotwie /7/ mają długość /l3/ zbliżoną do 5,0 m.
3. 3. Zestaw według zastrz. 2, znamienny tym, że elementy stabilizujące /6/ zabudowane są na zakładkę dwoma rzędami, z których niższy /6a/ zlokalizowany jest na wysokości /h,/ zbliżonej do 0,7 m nad spągiem, a wyższy /6b/ na wysokości /h^ zbliżonej do 1,5 m nad spągiem.