PL245347B1 - Narzędzie do zdejmowania korony protetycznej - Google Patents

Abstract

Narzędzie do zdejmowania korony protetycznej z elementu mocującego, przy czym wymieniony element mocujący posiada część filarową, na której osadzona jest wymieniona korona, a wymieniona korona posiada ściankę okluzyjną oraz obwodowo połączoną z nią obwodową ściankę boczną, przy czym wymienione ścianki korony określają wnękę przez którą korona jest osadzona na części filarowej elementu mocującego, przy czym korona protetyczna posiada w obwodowej ściance bocznej przelotowe otwarcie którego ścianka stanowi pierwszą powierzchnię oporową, zaś w części filarowej elementu mocującego znajduje się druga powierzchnia oporowa, przy czym wymieniona druga powierzchnia oporowa, po osadzeniu korony na części filarowej elementu mocującego, znajduje się w świetle wymienionego przelotowego otwarcia tak, że pomiędzy powierzchniami oporowymi pierwszą i drugą utworzony zostaje prześwit, a pierwsza powierzchnia oporowa znajduje się bliżej wymienionej ścianki okluzyjnej korony niż druga powierzchnia oporowa, które to narzędzie charakteryzuje się tym, że zawiera parę ramion (21, 22) zamocowanych uchylnie względem siebie, przy czym ramiona (21, 22) mają końce proksymalne odpowiednie do objęcia korony protetycznej z przeciwnych stron, przy czym pierwsze ramię (21) ma na swym końcu proksymalnym bolec (23) o zwężającym się przekroju, a drugie ramię (22) ma na swym końcu proksymalnym łoże (24) do obejmowania korony protetycznej.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest narzędzie do zdejmowania korony protetycznej z elementu mocującego.

Odbudowa i rekonstrukcja utraconego uzębienia stanowi dziś istotną gałąź stomatologii. Obecnie stosowane metody wykorzystują zestawy elementów protetycznych, obejmujące korony protetyczne, zapewniające rekonstrukcję utraconego uzębienia oraz różnego typu elementy mocujące, które, po zamocowaniu w kości szczęki lub w/na zębie własnym pacjenta zapewniają filar, na którym mocuje się wspomniane korony protetyczne.

Wśród stosowanych sposobów mocowania korony protetycznej na części filarowej elementu mocującego (dalej zwanej też filarem), zasadniczo rozróżnia się kilka typów rozwiązań, spośród których bardzo częste zastosowanie znajdują: mocowanie korony protetycznej na filarze poprzez jej cementowane lub przykręcanie do filaru.

Korony mocowane do filaru przy użyciu cementu dentystycznego mają wiele zalet w porównaniu do koron przykręcanych. Z jednej strony przewaga koron cementowanych wiąże się z brakiem konieczności przygotowania otworu na klucz, który to otwór wykonuje się w części estetycznej pracy protetycznej. Wpływa to na lepsze postrzeganie estetyki implantów z koroną cementowaną. Jednocześnie, obok walorów estetycznych, brak konieczności wykonania otworu na powierzchni zgryzowej korony mocowanej cementem zapewnia lepszą kontrolę okluzji, tj. punktów styku z zębem przeciwstawnym. Z drugiej strony, korony mocowane przy pomocy cementu dentystycznego mają bardziej jednolitą strukturę i są bardziej wytrzymałe. Zastosowanie cementu dentystycznego jako środka m ocującego koronę na filarze elementu mocującego umożliwia również wykorzystanie zjawiska pasywacji pracy w ustach pacjenta: cement pełni rolę bufora kompensującego niedokładności w spasowaniu pracy protetycznej, spowodowane błędami powstającymi w trakcie pobierania wycisków, ich transportu, odlewania modeli, fabrykacji pracy protetycznej, rozszerzalności termicznej materiałów, zmian objętości przy wiązaniu materiałów, itp.

Mocowanie korony na filarze przy pomocy cementu dentystycznego wiąże się jednak również z wadami. W przeciwieństwie do koron przykręcanych, które łatwo zdjąć z filaru poprzez proste odkręcenie śruby mocującej, w przypadku koron mocowanych za pomocą cementu, zdjęcie korony najczęściej kończy się jej uszkodzeniem i koniecznością wykonania nowej korony.

Konieczność użycia cementu w ustach pacjenta sama w sobie stanowi czynnik ryzyka, zatem proces mocowania korony przy pomocy cementu wymaga od specjalisty dużego doświadczenia i umiejętności zapewniających, że ilość użytego cementu nie jest nadmierna oraz, że cement nie zostanie wtłoczony w głąb tkanek, co może prowadzić do stanów zapalnych tkanek otaczających.

W stanie techniki znane są sposoby zdejmowania koron zamocowanych np. na łączniku implantu przy pomocy cementu dentystycznego. I tak, znane jest użycie różnego rodzaju kleszczy, które umożliwiają złapanie za koronę i wywarcie siły ściągającej wzdłuż osi łącznika, przy czym znane są narzędzia mające zapewnić działanie nie-destruktywne (np. kleszcze wyposażone w silikonowe powierzchnie części pracujących). Często pracę z takimi narzędziami wspomaga się użyciem talku dla zwiększenia tarcia. Niedestruktywna skuteczność takich metod jest jednak niewysoka, a przy braku doświadczenia operatora może dojść do uszkodzenia korony. Przede wszystkim jednak, sama skuteczność tych metod jest niska i najczęściej próby zdjęcia korony tymi metodami kończą się niepowodzeniem.

Znane są również metody pół-destruktywne, które polegają na nawierceniu wgłębień w koronie umożliwiających uchwycenie korony za pomocą kleszczy z ostrymi częściami. Metody te nie zapewniają jednak zachowania integralności korony po zdjęciu i często również prowadzą do jej uszkodzenia.

Jeszcze inna metoda obejmuje przewiercenie się przez ściankę okluzyjną korony, aby uzyskać dostęp do śruby w łączniku implantu. Również ta metoda nie zapewnia integralności korony po jej zdjęciu, a ponadto prawidłowe określenie właściwego miejsca nawiertu jest w najlepszym przypadku bardzo trudne, albo wymaga dodatkowych metod wspomagających, takich jak użycie prefabrykowanych matryc, metod fotograficznych czy przewidzianych do tego celu specjalnych narzędzi.

Całkowicie niedestruktywną metodę zdjęcia korony zapewnia stosowanie specjalnych żywic, jak np. żywica Richwil (Almore International). Jednak stosowanie takich żywic wymaga obecności zdrowych zębów przeciwstawnych, a ponadto ograniczone jest do koron mocowanych cementem czasowym i jest skuteczne tylko w stosunku do wybranych cementów stałych, lub prac już częściowo odcementowanych.

Celem wynalazku jest zapewnienie narzędzia do zdejmowania korony protetycznej z elementu mocującego, które pozwoli na dogodne zdjęcie korony przy ograniczonym ryzyku uszkodzenia korony podczas jej zdejmowania. Cel ten osiągnięto poprzez narzędzie określone treścią zawartego tu zastrzeżenia niezależnego. Zastrzeżenia zależne określają korzystne warianty rozwiązań według wynalazku.

Przedmiotem wynalazku jest narzędzie do zdejmowania korony protetycznej z elementu mocującego, przy czym wymieniony element mocujący posiada część filarową, na której osadzona jest wymieniona korona, a wymieniona korona posiada ściankę okluzyjną oraz obwodowo połączoną z nią obwodową ściankę boczną, przy czym wymienione ścianki korony określają wnękę przez którą korona jest osadzona na części filarowej elementu mocującego, przy czym korona protetyczna posiada w obwodowej ściance bocznej przelotowe otwarcie którego ścianka stanowi pierwszą powierzchnię oporową, zaś w części filarowej elementu mocującego znajduje się druga powierzchnia oporowa, przy czym wymieniona druga powierzchnia oporowa, po osadzeniu korony na części filarowej elementu mocującego, znajduje się w świetle wymienionego przelotowego otwarcia tak, że pomiędzy powierzchniami oporowymi pierwszą i drugą utworzony zostaje prześwit, a pierwsza powierzchnia oporowa znajduje się bliżej wymienionej ścianki okluzyjnej korony niż druga powierzchnia oporowa. Narzędzie charakteryzuje się tym, że zawiera parę ramion zamocowanych uchylnie względem siebie, przy czym ramiona mają końce proksymalne odpowiednie do objęcia korony protetycznej z przeciwnych stron, przy czym pierwsze ramię ma na swym końcu proksymalnym bolec o zwężającym się przekroju, a drugie ramię ma na swym końcu proksymalnym łoże do obejmowania korony protetycznej.

Takie narzędzie pozwala na dogodne zdjęcie korony protetycznej z elementu mocującego w ten sposób, że można objąć końcami proksymalnymi ramion koronę protetyczną, wsuwając bolec coraz głębiej pomiędzy powierzchnie oporowe aż do osiągnięcia średnicy bolca większej niż odległość pomiędzy powierzchniami oporowymi tak, że dalsze wsuwanie bolca pomiędzy powierzchnie oporowe spowoduje wywieranie na krawędzie wymienionych powierzchni oporowych sił skierowanych zasadniczo równolegle do osi wzdłużnej elementu mocującego. Pod wpływem działania wymienionych sił nastąpi odłączenie zamocowanej na łączniku korony protetycznej uchwyconej pomiędzy ramionami którą można następnie wygodnie usunąć z jamy ustnej.

Bolec ma korzystnie postać ostro lub tępo zakończonego stożka, o wymiarach dobranych do wymiarów zestawu protetycznego. W szczególności, średnica bolca na czubku powinna być mniejsza od wymiarów przelotowego otwarcia (aby było możliwe wsunięcie bolca we wspomniane przelotowe otwarcie), a przy podstawie powinna być większa od wymiarów przelotowego otwarcia (aby było możliwe oddziaływanie bolca na powierzchnie oporowe). Długość bolca powinna być taka, aby było możliwe jego wsunięcie w głąb przelotowego otwarcia do takiego zakresu, aby mógł oddziaływać na powierzchnie oporowe, tj. nie mniejsza niż głębokość otworu przelotowego, a dokładniej odległość od zewnętrznej ściany korony w okolicy otworu do wewnętrznej ściany otworu na śrubę w elemencie mocującym, przeciwstawnej do ściany z otworem. Przykładowo, bolec może mieć średnicę na czubku mniejszą od 0,2 mm, a średnicę u podstawy od 1 do 1,5 mm i długość od 5 do 7 mm. Bolec może mieć również inne zawężające się kształty, przykładowo przekrój owalny. Bolec może być elementem stałym, wymiennym lub regulowanym.

Ramiona mogą mieć kształt łukowaty o promieniu skierowanym ku wewnątrz, przy czym w części proksymalnej mogą mieć styczne równoległe do siebie, tak aby oddziaływać równomiernie nawzajem ku sobie na uchwyconą z obydwu stron koronę protetyczną.

Korzystnym jest, jeśli łoże jest wykonane z materiału o twardości mniejszej od korony protetycznej, co ogranicza ryzyko ukruszenia korony protetycznej podczas ściskania ramion narzędzia.

Korzystnym jest ponadto, jeśli łoże jest wykonane z materiału elastycznego, dzięki czemu może dostosować się do kształtu korony pod wpływem nacisku.

Ponadto, korzystnym jest jeśli łoże wykonane jest z materiału o właściwościach antypoślizgowych, co ułatwia wyjęcie korony protetycznej z jamy ustnej po jej odłączeniu.

Łoże może być wykonane z materiałów takich jak guma, kauczuk, nylon, polipropylen, akryl, drewno.

Ramiona narzędzia i bolec powinny być wykonane z materiału odpowiedniego do zastosowań dentystycznych, przykładowo ze stali chirurgicznej.

Korzystnie, para ramion jest połączona zawiasowo. Dzięki temu ramiona działają jak dźwignie i skutecznie obejmują koronę protetyczną z jej obydwu stron.

Jeśli połączenie jest zawiasowe, to ramiona mogą być wykonane ze sztywnego materiału, gdyż zmiana ich rozstawu w części proksymalnej w celu objęcia i ściśnięcia krony protetycznej jest umożliwiona przez zawias.

Ramiona mogą być również wykonane z materiału sprężystego. W takim wypadku mogą być połączone zawiasowo lub nawet na stałe. Gdy ramiona są z materiału sprężystego i są ze sobą połączone w dystalnym końcu na stałe, to zakres ruchu końców proksymalnych jest możliwy ze względu na sprężystość ramion.

Korzystnie, para ramion jest połączona zawiasowo na ich dystalnych końcach. Tego typu narzędzie ma niewielkie rozmiary.

Korzystnie, para ramion jest połączona zawiasowo w punkcie pomiędzy ich proksymalnymi końcami a dystalnymi końcami. Tego typu narzędzie może być łatwo stosowane na zasadzie szczypiec.

Korzystnie, narzędzie ma nakładki z materiału antypoślizgowego w miejscach do wywierania nacisku na ramiona. Materiałem antypoślizgowym może być przykładowo nakładka z silikonu, plastiku lub gumy.

Korzystnie, bolec ma regulowany zasięg. Dzięki temu możliwe jest dostosowanie narzędzia do stosowania z różnego rodzaju koronami protetycznymi, o różnych rozmiarach (w szczególności, różnych głębokościach otworu przelotowego).

Korzystnie, bolec jest umieszczony w gwintowanym otworze pierwszego ramienia i ma zewnętrzny gwint do regulacji zasięgu wysunięcia bolca z pierwszego ramienia. Jest to dogodny sposób regulacji zasięgu wysunięcia bolca.

Korzystnie, bolec jest zakończony od strony zewnętrznej główką do obracania bolca. Główka może mieć postać zgrubienia na końcu bolca, przykładowo w postaci okrągłego dysku o ząbkowanej krawędzi, co ułatwia regulację bolca.

Korzystnie, bolec jest wymienny. Dzięki temu możliwe jest dostosowanie narzędzia do stosowania z różnego rodzaju koronami protetycznymi, o różnych rozmiarach (w szczególności, różnych rozmiarach przekroju otworu przelotowego).

Korzystnie, bolec jest obrotowy, ma gwintowaną końcówkę i środkowy kołnierz osadzony w poszerzonym otworze pierwszego ramienia. W takim przypadku siła wywoływana na powierzchnie aktywne może pochodzić z wkręcania, a nie ściskania bolca.

W rozumieniu wynalazku korona protetyczna to element protetyczny odbudowujący pojedynczą koronę zęba. Korona protetyczna jest mocowana na części filarowej elementu mocującego, przy czym korona może być zamocowana przy użyciu cementu dentystycznego. Koronę protetyczną może stanowić również korona wtórna w zestawie koron teleskopowych, ale też element mostu protetycznego lub protezy stałej cementowanej. Korona protetyczna jako taka jest znana w stanie techniki i jest zbudowana ze ścianki okluzyjnej przechodzącej w obwodową ściankę boczną, która na całym swym obwodzie połączona jest ze ścianką okluzyjną. Inaczej mówiąc, ścianka okluzyjną przechodzi na całym swym obwodzie w obwodową ściankę boczną, tworząc koronę, która j est pusta w środku i otwarta po stronie przeciwległej do ścianki okluzyjnej. Ścianka okluzyjną oraz obwodowa ścianka boczna określają zatem wnękę, która jest przystosowana pod względem kształtu i rozmiaru do kształtu i rozmiaru części filarowej elementu mocującego, pozwalając na osadzenie korony na filarze, tak, że po zamocowaniu korony, jej obwodowa ścianka boczna otacza część filarową elementu mocującego. Zewnętrzna powierzchnia ścianki okluzyjnej zapewnia powierzchnię zwarciową odbudowywanej korony zęba.

W rozumieniu wynalazku elementem mocującym jest element protetyczny, którego zadaniem jest z jednej strony zapewnienie filaru, na którym mocowana jest korona protetyczna, a z drugiej strony element mocujący zapewnia przytwierdzenie do kości szczęki lub zęba własnego pacjenta. W ten sposób zestaw elementów protetycznych korona - element mocujący zapewnia odbudowę utraconego zęba.

Jak wynika z powyższego, element mocujący w rozumieniu wynalazku zawsze posiada część filarową, zapewniającą filar, na którym osadza się koronę protetyczną, oraz część przytwierdzającą element mocujący w kości lub w lub na zębie własnym pacjenta. W niniejszym opisie pojęcia: część filarowa i filar, stosuje się zamiennie, jako oznaczające tę samą część elementu mocującego służącą do przyjęcia korony protetycznej.

W rozumieniu wynalazku koniec proksymalny ramienia narzędzia to ten koniec, który przeznaczony jest do oddziaływania na koronę protetyczną. Z kolei koniec dystalny ramienia narzędzia to koniec ramienia przeciwny do końca proksymalnego.

Dalsze cechy i zalety wynalazku staną się bardziej oczywiste na podstawie poniższego opisu korzystnych przykładów wykonania, które są przedstawione wyłącznie w celach ilustracyjnych i w żadnej mierze nie ograniczają zakresu ochrony, który określają załączone zastrzeżenia patentowe.

Wynalazek został zilustrowany w przykładach realizacji w oparciu o rysunek, na którym:

Fig. 1 i 2 przedstawia przykładowy zestaw elementów protetycznych obejmujący element mocujący oraz koronę protetyczną, dla którego przeznaczone jest narzędzie według wynalazku, w widoku odpowiednio w przekroju i od strony otwarcia w obwodowej ściance bocznej korony.

Fig. 3 przedstawia schematycznie narzędzie do zdejmowania korony protetycznej w pierwszym przykładzie wykonania;

Fig. 4 przedstawia schematycznie bolec o regulowanym zasięgu;

Fig. 5 przedstawia schematycznie bolec z gwintowaną końcówką;

Fig. 6 przedstawia schematycznie narzędzie do zdejmowania korony protetycznej w drugim przykładzie wykonania;

Fig. 7 i 8 przedstawiają schematycznie etapy zdejmowania korony za pomocą narzędzia według wynalazku.

Narzędzie według wynalazku nadaje się w szczególności do zdejmowania koron protetycznych 3 z elementów mocujących 2 w zestawie 1 elementów protetycznych o cechach omówionych poniżej. Fig. 1 i 2 przedstawiają jeden z możliwych przykładów wykonania takiego zestawu. Element mocujący 2 posiada część filarową 2’, na której osadza się wspomnianą koronę 3 oraz część przytwierdzającą 2” wyposażoną w środek przytwierdzający 4 przewidziany do zamocowania elementu mocującego 2 w kości lub w/na zębie własnym pacjenta. Wspomniana korona protetyczna 3 posiada ściankę okluzyjną 5 oraz obwodowo połączoną z nią obwodową ściankę boczną 6, przy czym wspomniane ścianki korony protetycznej 3 określają wnękę pozwalającą na osadzenie korony protetycznej 3 na części filarowej 2’ elementu mocującego 2. Korona protetyczna 3 posiada w obwodowej ściance bocznej 6 przelotowe otwarcie 7 przeznaczone do umieszczania narzędzia do zdejmowania korony. Ścianka wspomnianego otwarcia 7 stanowi pierwszą powierzchnię oporową 8 dla wspomnianego narzędzia, zaś w części filarowej 2’ elementu mocującego 2 przewidziano drugą powierzchnię oporową 9 dla wspomnianego narzędzia, przy czym wspomniana druga powierzchnia oporowa 9, po osadzeniu korony 3 na części filarowej 2’ elementu mocującego 2, znajduje się w świetle wymienionego przelotowego otwarcia 7, tak że pomiędzy powierzchniami oporowymi pierwszą 8 i drugą 9 utworzony zostaje prześwit 10, a pierwsza powierzchnia oporowa 8 znajduje się bliżej wspomnianej ścianki okluzyjnej 5 korony niż druga powierzchnia oporowa 9.

Fig. 3 przedstawia schematycznie narzędzie 20 do zdejmowania korony protetycznej w pierwszym przykładzie wykonania. Narzędzie 20 zawiera parę ramion 21, 22 zamocowanych uchylnie względem siebie poprzez zawias, który stanowi trzpień 25 wokół którego obracają się dystalne końce ramion 21,22. Pierwsze ramię 21 ma na swym końcu proksymalnym bolec 23 o zwężającym się przekroju w kształcie szpikulca (ostro zakończonego stożka). Drugie ramię 22 ma na swym końcu proksymalnym silikonowe łoże 24. Narzędzie 20 może być stosowane w taki sposób, aby objąć koronę protetyczną z przeciwnych stron ramionami 21, 22 wprowadzając bolec 23 do prześwitu 10 i następnie dociskać ramiona do siebie naciskając na powierzchnie zewnętrzne (tj. przeciwne do powierzchni wewnętrznych przylegających do objętej ramionami korony protetycznej) proksymalnych końców ramion 21, 22 w miejscach, w których zamocowane są antypoślizgowe nakładki 26, 27.

Fig. 4 przedstawia schematycznie bolec 23 o regulowanym zasięgu. Bolec 23 jest zakończony główką 23C i umieszczony w gwintowanym otworze 21A pierwszego ramienia 21 i ma zewnętrzny gwint 23B do regulacji stopnia wysunięcia bolca 23 z pierwszego ramienia 21 w taki sposób, że obracając bolec 23 w jednym kierunku powoduje się przemieszczenie bolca 23 w kierunku ku koronie protetycznej, a obracając bolec 23 w drugim kierunku powoduje się przemieszczenie bolca 23 w kierunku od korony protetycznej. Bolec 23 można również wykręcić z otworu i w jego miejsce wstawić inny bolec o odmiennym kształcie końcówki.

Fig. 5 przedstawia schematycznie bolec 23 z gwintowaną końcówką 23D. Bolec 23 ma gładki trzpień ze środkowym (tj. umieszczonym w jego środkowej części) kołnierzem 23E, który to kołnierz 23E osadzony jest obrotowo w poszerzonym otworze 21B pierwszego ramienia pierwszego ramienia tak, że można go swobodnie obracać za pomocą główki 23C.

Fig. 6 przedstawia schematycznie narzędzie 20’ do zdejmowania korony protetycznej w drugim przykładzie wykonania, z bolcem stałym lub o regulowanym zasięgu. Narzędzie 20’ zawiera parę ramion 21, 22 zamocowanych uchylnie względem siebie poprzez zawias, który stanowi trzpień 25 za montowany w środkowej części ramion, których dystalne końce są swobodne. Pierwsze ramię 21 ma na swym końcu proksymalnym bolec 23 o zwężającym się przekroju w kształcie szpikulca (ostro zakończonego stożka). Drugie ramię 22 ma na swym końcu proksymalnym silikonowe łoże 24. Narzędzie 20 może być stosowane w taki sposób, aby objąć koronę protetyczną z przeciwnych stron ramionami 21,22 wprowadzając bolec 23 do prześwitu 10 i następnie dociskać ramiona do siebie naciskając na powierzchnie zewnętrzne dystalnych końców ramion 21, 22 w miejscach, w których zamocowane są antypoślizgowe nakładki 26, 27, w sposób podobny do ściskania ramion szczypiec.

Fig. 7 i 8 schematycznie przedstawiają sposób zdejmowania korony poprzez wsunięcie bolca 23 narzędzia 20, 20’ pomiędzy powierzchnie oporowe. W pokazanym przykładzie przelotowe otwarcie 7 w obwodowej ściance bocznej korony protetycznej przewidziano tak, że druga powierzchnia oporowa 9, po zamocowaniu korony znalazła się w świetle przelotowego otwarcia oraz tak, aby pomiędzy powierzchnią oporową 8 a powierzchnią oporową 9 powstał prześwit 10. Prześwit ten łączy otwarcie w koronie z kanałem 11, w ten sposób zapewniając miejsce do przyjęcia bolca 23 narzędzia 20, 20’ wsuwanego pomiędzy wymienione dwie powierzchnie oporowe 8, 9. Średnica końca bolca 23, który wsuwa się pomiędzy wymienione powierzchnie oporowe 7, 8 (Fig. 7) jest mniejsza od odległości pomiędzy wymienionymi powierzchniami oporowymi 7, 8 i stopniowo zwiększa się na rozciągłości bolca 23 aż do osiągnięcia średnicy większej niż odległość pomiędzy powierzchniami oporowymi 7, 8 tak, że dalsze wsuwanie bolca 23 pomiędzy powierzchnie oporowe 7, 8 powoduje wywieranie na krawędzie wymienionych powierzchni oporowych 7, 8 sił skierowanych zasadniczo równolegle do osi wzdłużnej elementu mocującego. Pod wpływem działania wymienionych sił następuje odłączenie zamocowanej na łączniku korony protetycznej (Fig. 8) uchwyconej pomiędzy ramionami 21, 22, którą można następnie wygodnie usunąć z jamy ustnej.

Claims (10)

1. Narzędzie do zdejmowania korony protetycznej z elementu mocującego, przy czym wymieniony element mocujący posiada część filarową, na której osadzona jest wymieniona korona, a wymieniona korona posiada ściankę okluzyjną oraz obwodowo połączoną z nią obwodową ściankę boczną, przy czym wymienione ścianki korony określają wnękę przez którą korona jest osadzona na części filarowej elementu mocującego, przy czym korona protetyczna posiada w obwodowej ściance bocznej przelotowe otwarcie którego ścianka stanowi pierwszą powierzchnię oporową, zaś w części filarowej elementu mocującego znajduje się druga powierzchnia oporowa, przy czym wymieniona druga powierzchnia oporowa, po osadzeniu korony na części filarowej elementu mocującego, znajduje się w świetle wymienionego przelotowego otwarcia tak, że pomiędzy powierzchniami oporowymi pierwszą i drugą utworzony zostaje prześwit, a pierwsza powierzchnia oporowa znajduje się bliżej wymienionej ścianki okluzyjnej korony niż druga powierzchnia oporowa, które to narzędzie jest, znamienne tym, że zawiera parę ramion (21, 22) zamocowanych uchylnie względem siebie, przy czym ramiona (21,22) mają końce proksymalne odpowiednie do objęcia korony protetycznej z przeciwnych stron, przy czym pierwsze ramię (21) ma na swym końcu proksymalnym bolec (23) o zwężającym się przekroju, a drugie ramię (22) ma na swym końcu proksymalnym łoże (24) do obejmowania korony protetycznej.

2. Narzędzie według zastrz. 1, znamienne tym, że para ramion (21, 22) jest połączona zawiasowo.

3. Narzędzie według zastrz. 2, znamienne tym, że para ramion (21, 22) jest połączona zawiasowo na ich dystalnych końcach.

4. Narzędzie według zastrz. 2, znamienne tym, że para ramion (21, 22) jest połączona zawiasowo w punkcie pomiędzy ich proksymalnymi końcami a dystalnymi końcami.

5. Narzędzie według dowolnego z wcześniejszych zastrzeżeń, znamienne tym, że ma nakładki (26, 27) z materiału antypoślizgowego w miejscach do wywierania nacisku na ramiona (21,22).

6. Narzędzie według dowolnego z wcześniejszych zastrzeżeń, znamienne tym, że bolec (23) ma regulowany zasięg.

7. Narzędzie według zastrz. 6, znamienne tym, że bolec (23) jest umieszczony w gwintowanym otworze (21A) pierwszego ramienia (21) i ma zewnętrzny gwint (23B) do regulacji zasięgu wysunięcia bolca (23) z pierwszego ramienia (21).

8. Narzędzie według zastrz. 7, znamienne tym, że bolec (23) jest zakończony od strony zewnętrznej główką (23C) do obracania bolca (23).

9. Narzędzie według dowolnego z wcześniejszych zastrzeżeń znamienne tym, że bolec (23) jest wymienny.

10. Narzędzie według dowolnego z wcześniejszych zastrzeżeń znamienne tym, że bolec (23) jest obrotowy, ma gwintowaną końcówkę (23D) i środkowy kołnierz (23E) osadzony w poszerzonym otworze (21B) pierwszego ramienia (21).