PL244475B1 - Sposób podziału kosztów ogrzewania w budownictwie wielorodzinnym oraz układ pomiaru ciepła w pomieszczeniach - Google Patents

Abstract

Przedmiotem zgłoszenia jest sposób podziału kosztów ogrzewania w budownictwie wielorodzinnym oraz układ pomiaru ciepła w pomieszczeniach. Sposób podziału kosztów ogrzewania w budynkach wielorodzinnych charakteryzujący się tym, że prowadzi się dla pomieszczeń ze ścianą zewnętrzną, pomiar temperatury wewnętrznej (Tw) wewnątrz pomieszczenia na ścianie zewnętrznej i jednocześnie, korzystnie na tej samej wysokości pomiaru temperatury wewnętrznej (Tw) prowadzi się pomiar temperatury zewnętrzny (Tz), których odczyty wprowadza się do zbiorczego ciepłomierza, przy czym podział kosztów dla poszczególnych pomieszczeń prowadzi się w bloku rozliczeniowym (Br).

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób i układ do wyznaczania zużycia ciepła na ogrzanie pomieszczenia mogący mieć zastosowanie głównie w budownictwie wielorodzinnym dla celów rozliczenia kosztów faktycznego zużycia energii cieplnej.

Od zarania ogrzewania budynków wielorodzinnych poszukuje się najbardziej optymalnego sposobu jego podziału. Najstarszym jest podział według powierzchni lokalów lub jego kubatury. Obecnie prawnie jest to zakazane. Później wprowadzono podzielniki kosztów. Obecnie preferuje się pomiar dostarczanej energii cieplnej do mieszkania ciepłomierzami. Występuje też podział wg wskazań wodomierza czy według mocy zainstalowanych grzejników. Każdy z tych sposobów ma swoje wady. Zagadnienia podziału kosztów ogrzewania reguluje art. 45. Ust. 8 prawa energetycznego /07.05.2021 Dz.U. 868/ i Rozporządzenie MKiŚ z dnia 09.12.2021 Dz.U. 2273.

Rozwiązanie według wynalazku oparte jest o umocowanie w art. 45 ust. 9 punkt 2a ustawy Prawo Energetyczne którego brzmienie jest następujące: „9. Właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego dokonuje wyboru metody rozliczania całkowitych kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale mieszkalne i użytkowe w tym budynku, tak aby wybrana metoda zapewniała: energooszczędne zachowania, zachowanie prawidłowych warunków eksploatacji budynku i lokali w zakresie temperatury i wentylacji, określonych w przepisach prawa budowlanego, lub ustalanie opłat za zakupione ciepło w sposób odpowiadający zużyciu ciepła na ogrzewanie i przygotowanie ciepłej wody użytkowej.

W zależności od warunków technicznych budynków i lokali uwzględnia się: ilość ciepła dostarczanego do lokalu z pionów grzewczych lub przenikania między lokalami oszacowanego w szczególności na podstawie rejestracji temperatury powietrza w lokalu, jeżeli jest to technicznie możliwe i ekonomicznie uzasadnione.

Ponieważ z punktu fizykalnego mamy w tym zagadnieniu do czynienia z przewodnictwem ciepła, istotą jego jest różnica temperatur między lokalem a zewnętrznym otoczeniem budynku, a nie temperatura w lokalu, jak stawia problem przepis ustawy - „na podstawie rejestracji temperatury powietrza w lokalu”. To odmienne podejście do zagadnienia jest istotą przedmiotowego wynalazku.

Wydawałoby się, że pomiar ciepłomierzem jest doskonały, gdyż lokator płaci za odebrane z systemu centralnego ogrzewania ciepło, zużywając je w całości na osiągnięcie zamierzonej temperatury w swoim mieszkaniu. Gdyby nie było wymiany ciepła między pomieszczeniami, to tak by było, ale nie jest. Jest ono zużywane również na ogrzanie sąsiednich pomieszczeń. Oczywistym jest, że pomieszczenie o wyższej temperaturze ogrzewa pomieszczenia o niższych temperaturach. Można w obliczeniach równoważyć te przepływy ciepła określać współczynnikami, ale złożoność i zmienność układu jakim jest budynek nie pozwalają na jednoznaczne wyznaczenie wartości tych współczynników właściwych w każdym przypadku. Przedmiotowy wynalazek jest próbą powiązania indywidualnych kosztów ogrzewania z uzyskanym komfortem temperaturowym w danym mieszkaniu w sposób możliwie zobiektyzowany. Aby dotrzeć do możliwie najwłaściwszego podziału kosztów ogrzewania w budownictwie wielorodzinnym należy rozważyć kilka kwestii.

Należy stwierdzić, że pomieszczenie w budynku jest układem termodynamicznym. W takim układzie przy stałej temperaturze ilość ciepła doprowadzonego równa się ilości ciepła odprowadzonego. Do tego układu termodynamicznego dostarczane jest głównie ciepło z centralnego ogrzewania poprzez grzejniki. Dostarczane jest również ciepło wytwarzane przez mieszkańców, urządzenia gospodarstwa domowego, ciepłą wodę użytkową, promieniowanie słoneczne i inne, które w tych rozważaniach zostały pominięte, jako że występują epizodycznie, nieprzewidywalnie, o trudnych do ustaleniach wartościach. Energia cieplna z tego układu termodynamicznego przenika na zasadzie przewodnictwa cieplnego przez ściany zewnętrzne na zewnątrz, zaś utrata ciepła na zasadzie konwencji jest związana głównie z wentylacją. To ciepło nazywamy ciepłem zużytym. Przez ciepło wymiany wewnętrznej nazywane jako ciepło rozchodzące się na zasadzie przewodnictwa cieplnego przez przegrody wewnątrz w budynku, czyli ściany wewnętrzne, podłogi i sufity. Kierunek przewodzenia ciepła zależy od różnicy temperatur. Utrata ciepła przez ścianę frontową jest indywidualną stratą danego pomieszczenia, traconą bezpowrotnie. Wielkość ciepła traconego przez ścianę frontową określa następujący wzór:

Q = k x F x /Tw— Tz/ x t.

gdzie: Q - energia cieplna, k - współczynnik przenikania ciepła, F - powierzchnia, Tw - temperatura wewnątrz pomieszczenia, Tz - temperatura zewnętrzna budynku, t - czas.

Współczynnik k, w pewnym przybliżeniu, jest wielkością stałą w danych warunkach dla wszystkich mieszkań więc w dalszych rozważaniach zostanie pominięty. Czas dla wszystkich przypadków jest wartością stałą, więc i on zostaje w dalszych rozważaniach pominięty. Z tego wzoru pozostały powierzchnia i różnica temperatur i tylko one będą brane pod uwagę. Można stworzyć rzeczywisty model wymiany ciepła lokalu z sąsiednimi lokalami i utraty ciepła na zewnątrz, ale w tym celu w przeciętnym mieszkaniu powinno być zamontowane kilkadziesiąt czujników temperatury, przepływomierzy powietrza i innych urządzeń pomiarowych, co jest praktycznie niewykonalne. Ponieważ stosunek sumy powierzchni rzutów poziomych budynku do jego powierzchni bocznej - ścian szczytowych i frontowych, jest wielkością stałą dla danej nieruchomości, dlatego też przyjmuje się jako powierzchnię F do obliczeń, powierzchnię pomieszczenia. Temperatura wewnętrzna Tw jest mierzona w każdym pomieszczeniu mającym ścianę zewnętrzną. Powierzchnię pomieszczeń niemających ściany zewnętrznej dolicza się do sąsiedniego pomieszczenia z pomiarem temperatury. Rzetelność podejścia do zagadnienia wymaga zainstalowania czujników temperatury po obu stronach budynku, z powodu nagrzewania ścian przez promienie słoneczne. Wystarczy jeden na całej ścianie. W przypadku budynków o przekroju zbliżonym do kwadratu, należy zamontować czujniki temperatury na wszystkich ścianach zewnętrznych. Aby podzielić koszt ogrzewania pomieszczeń wspólnych, należy je traktować jak każde inne pomieszczenia. Następnie należy ten koszt podzielić pomiędzy lokatorów proporcjonalnie do powierzchni mieszkań tak mówi ustawa.

Warto w dalszych rozważaniach odpowiedzieć na następujące pytanie. Co jest celem i skutkiem dostarczania ciepła do lokalu? Jest nim uzyskanie temperatury wewnątrz lokalu na poziomie oczekiwanym i uzyskanym przez lokatora. Jest to dobro, które lokator chce uzyskać i je uzyskuje w swoim mieszkaniu. Jeśli tak, to powinien za nie zapłacić. Wobec powyższego propozycja, aby za podstawę do podziału kosztów ogrzewania przyjąć iloczyn średnich różnic temperatury pomieszczenia i temperatury zewnętrznej oraz pola powierzchni pomieszczenia.

W tej propozycji nie ma kontrowersji związanej z położeniem mieszkania w strukturze budynku, która występuje w przypadku zastosowania podzielników kosztów jak i ciepłomierzy. Każdy użytkownik płaci za swój komfort temperaturowy i wielkość swojego mieszkania.

Znane są przypadki, gdy zasilanie c.o. jest symboliczne lub żadne, a mimo to temperatura w mieszkaniu jest wystarczająca do zamieszkania. Mieszkanie z wyłączonymi grzejnikami zostało ogrzane przez sąsiednie mieszkania ciepłem, które wcześniej przepłynęło przez ciepłomierze i zostało w tych sąsiednich mieszkaniach przez ten ciepłomierz zmierzone. Jaka część zapłaconego ciepła przez sąsiadów przenika do sąsiadów trudno oszacować, ale w pewnych przypadkach może być to ponad połowa, Identycznie jest gdy rozliczenie następuje na podstawie podzielników kosztów ogrzewania.

Przykład: w budynku jest 6 mieszkań, m². W mieszkaniu numer 1 średnia różnica temperatur wynosiła 24°C i w każdym następnym o 1°C mniej, zaś powierzchnia tego mieszkania wynosi 40 m² a każde następne jest większe o 5 m². Faktura za ogrzewanie wyniosła 2000 złotych. Wówczas opłaty za ogrzewanie wyniosą: mieszkanie nr. 1 - 287,21 zł (24x40 : /24x40 + 23x45 + 22x50 + 21x55 +20x60 + 19x65/) x 2000 zł, nr 2 - 309,65 zł, nr 3 - 3329,09 zł, nr 4 345,55 zł, nr 5 - 359,01 zł i nr 6 - 369,49 zł.

Przyjmuje się na wstępie, że pomiar temperatur i ich rejestracja odbywa się co 10 minut. Wartości średniej różnicy temperatur raz na dobę przekazywane będą systemem radiowym Polonia do serwera. Obecnie tak przekazywane są zużycia wody i ciepła w systemie Polonia. Ten system jest sprawdzony i działa. Mieszkaniec będzie mógł codziennie uzyskać informację na serwerze o koszcie ogrzewania za każdy dzień lub w przedziale czasowy który go interesuje pod warunkiem, że będzie codzienn y odczyt ciepłomierza na przyłączu.

Zastosowanie elektrozaworów jest kolejnym etapem rozwoju systemu. Procesor w module elektronicznym może wykonywać wiele funkcji, w tym służyć do regulacji temperatury w danym pomieszczeniu, w którym znajduje się grzejnik. Do tego celu można zastosować elektrozawór. Montuje się go w miejsce zaworu termostatycznego. Jest to elektrozawór membranowy, pośredniego działania. Wykonywany jest w dwóch wielkościach: ½” i ¾. Charakteryzuję się małą energią przesterowania zaworu. Przy dwóch bateriach o pojemności 4,1 Ah pozwala na 30000 przesterowań. Wymiary przyłączeniowe elektrozaworu są identyczne jak wymiary przyłączeniowe zaworu termostatycznego, więc nie ma potrzeby przeróbki instalacji. Histereza na poziomie ± 0,5°C pozwoli na trwałość baterii ok. 5 lat. Dokonanie nastawy stałej temperatury w pomieszczeniu będzie możliwe na module sterowniczym. Program tygodniowy zadanej, zmiennej w przekroju dobowym temperatury w module poszczególnego sterownika w danym pomieszczeniu jest możliwy przez Internet. Możliwość programowania różnych i zmiennych w czasie doby temperatur w danym pomieszczeniu będzie źródłem znacznych oszczędności na ogrzewaniu a także stworzy komfort temperaturowy w poszczególnych pomieszczeniach według oczekiwań mieszkańców w przekroju dobowym i tygodniowym. Pozwoli zdalnie wyłączyć i załączyć ogrzewanie w mieszkaniu. Przewiduje się, aby w programie modułu było zamykanie elektrozaworu w przypadku gwałtownego obniżenia się temperatury na określony czas, przykładowo 15 minut. Taka sytuacja powstanie, gdy otworzy się okno, przykładowo do wietrzenia. To zabezpieczy przed „regulacją” temperatury w pomieszczeniach otwartym oknem. Zresztą, po co grzać powietrze, które wkrótce znajdzie się poza budynkiem.

System zdalnego odczytu mediów Polonia charakteryzuje się bardzo niską emisyjnością fali elektromagnetycznej. Transmisja danych w standardzie jest raz na dobę. Można zmieniać zdalnie czas kolejnych transmisji. Czas trwania nadawania wynosi od 0,042 do 0,92 sekundy, w zależności od zasięgu. Przy odległości bramki od modułu do 1 kilometra trwa od 0,042 do 0,082 sekundy. W systemach mobilnych odczytu zdalnego emisyjności jest kilkadziesiąt tysięcy a nawet kilkaset tysięcy razy większa. Wynika ona z istoty tego rozwiązania. System Polonia składa się z modułów radiowych, bramki i serwera. Jest systemem dwukierunkowym. Nadzór nad poprawną pracą tego systemu mają użytkownik i producent online. Daje to możliwość reagowania producentowi, gdy tylko pojawią się symptomy usterki poszczególnych modułów czy bramki bądź w przypadku spadku napięcia baterii. Ponadto system ten pozwala na fakturowanie co miesiąc kosztów ogrzewania. Jest to obecnie zalecane a od 01.01.2027 obowiązkowe na podstawie dyrektywy UE 2018/2002 z dnia 11.12.2018 i rozporządzenia polskich władz.

Znany jest z opisu patentowego Pat. 195531 układ do pomiaru ilości ciepła możliwego do pobrania w węźle cieplnym i sposób pomiaru tego ciepła, który charakteryzuje się tym, że na przewodzie doprowadzającym gorącą wodę do węzła cieplnego instalacji c.w.u. zainstalowany jest czujnik temperatury, zaś na przewodzie odprowadzającym wodę z węzła cieplnego zainstalowany jest przepływomierz. Czujnik temperatury i nadajnik impulsów przepływomierza podłączone są do układu elektronicznego przetwarzającego otrzymane sygnały na sygnał wyjściowy. Pomiar ilości ciepła możliwego do pobrania w węźle cieplnym odbywa się poprzez pomiar natężenia przepływu Gs oraz pomiar temperatury Tz czynnika na zasilaniu węzła cieplnego oraz porównanie z temperaturą odniesienia i wyliczenie matematyczne tej ilości ciepła.

Sposób pomiaru ilości ciepła możliwego do pobrania w węźle cieplnym, znamienny tym, że odbywa się poprzez pomiar natężenia przepływu (Gs) oraz pomiar temperatury (Tz) czynnika na zasilaniu węzła cieplnego oraz porównanie z temperaturą odniesienia tp i wyliczenie wartości wyrażenia:

Q = ó Gs (Tz - tp) dt

Znany jest z opisu patentowego Pat.178253 sposób pomiaru strumienia ciepła i jego fluktuacji z powierzchni ścianki, w którym do pomiaru wykorzystuje się stałotemperaturowy czujnik termoanemometryczny, charakteryzuje się tym, że sygnał pomiarowy z czujnika rejestruje się w warunkach skokowej zmiany przejmowania ciepła, po czym wyznacza się średni współczynnik przejmowania ciepła i fluktuacji, bez konieczności wzorcowania czujnika.

Znany jest z opisu zgłoszenia wynalazku P.412556 sposób oraz układ pomiarowy do wyznaczania zużycia ciepła w lokalach budynków wielolokalowych. Sposób wyznaczenia zużycia ciepła w lokalach budynków wielolokalowych, umożliwiający pomiar zużycia ciepła niższego od zakresu pomiarowego ciepłomierzy, polega na wyznaczeniu różnicy temperatur strumienia nośnika ciepła zasilającego odbiornik ciepła oraz strumienia nośnika ciepła odprowadzanego z odbiornika ciepła, podmieszanego strumieniem nośnika ciepła zasilającym odbiornik ciepła, dostarczanym przez spięcie przewodu doprowadzającego i odprowadzającego nośnik ciepła, z natężeniem przepływu równym minimalnemu natężeniu przepływu wskazywanemu przez wodomierz oraz na wyznaczeniu natężenia przepływu wychłodzonego nośnika ciepła podmieszanego strumieniem nośnika płynącym przez spięcie, za pomocą wodomierza ciepłomierzowego, wyprowadzeniu tych sygnałów do integratora ciepłomierza i na wyznaczeniu przez ten integrator ilości zużytego ciepła jako iloczynu wyznaczonej różnicy temperatur i wyznaczonego natężenia przepływu. Podmieszania strumienia wychłodzonego nośnika ciepła strumieniem nośnika ciepła płynącym przez spięcie dokonuje się tylko wtedy, gdy do odbiornika ciepła jest dostarczany nośnik ciepła. Przedmiotem zgłoszenia jest także układ do wyznaczania zużycia ciepła w lokalach budynków wielolokalowych. Układ umożliwiający pomiar zużycia ciepła niższego od zakresu pomiarowego ciepłomierzy, zawiera ciepłomierz, zamocowany na przewodzie do odprowadzania strumienia wychłodzonego nośnika ciepła z odbiornika ciepła, wyposażony w przetwornik przepływu czyli wodomierz oraz w integrator, z którym są połączone dwa czujniki temperatury, jeden zamocowany na przewodzie

PL 244475 BI do doprowadzania strumienia nośnika ciepła, drugi na przewodzie do odprowadzania strumienia wychłodzonego nośnika ciepła. Układ jest nadto wyposażony w przewód spinający z osadzonym na nim regulacyjnym zaworem termostatycznym o odwrotnym kierunku działania, którego głowica termostatyczna jest połączona z dodatkowym czujnikiem temperatury, umieszczonym na przewodzie do doprowadzania nośnika ciepła, za przewodem spinającym.

Znany jest z opisu patentowego Pat. 163162 Sposób i urządzenie do pomiaru ilości ciepła. Sposób pomiaru ilości ciepła niesionego przez płyn przepływający przewodem, w którym mierzy się temperaturę przepływającego płynu, charakteryzuje się tym, że mierzy się strumień cieplny w elemencie przewodzącym ciepło, którego jeden koniec pozostaje w kontakcie cieplnym z przepływającym płynem, drugi zaś utrzymywany jest w innej temperaturze niż temperatura przepływającego płynu, zaś ilość ciepła niesionego przez płyn oblicza się przez porównanie strumienia cieplnego wnikającego z przepływającego płynu do elementu przewodzącego ciepło ze strumieniem cieplnym w tym elemencie przy wykorzystaniu znanej zależności współczynnika wnikania ciepła od prędkości i temperatury przepływającego płynu oraz znanego prawa przewodzenia ciepła.

P.295211 Sposób i urządzenie do pomiaru ilości ciepła. Sposób polega na przetwarzaniu analogowych sygnałów prądowych lub napięciowych z przetworników temperatury, ciśnienia i przepływu masy na postać cyfrową, by następnie na podstawie tablic i wzorów w sposób cyfrowy obliczać ilość ciepła. Urządzenie do realizacji tego sposobu posiada moduł wejść analogowych (WA), centralną jednostkę sterującą (CPU), moduł (BASIC) oraz moduł wyjść dwustanowych, poprzez który impulsowane są liczydła ilości ciepła, strumienia masy i czasu pracy urządzenia.

Istotą wynalazku jest sposób podziału kosztów ogrzewania w budynkach wielorodzinnych polegający na sterowaniu temperaturą w poszczególnych pomieszczeniach do uzyskania temperatury wewnątrz lokalu na poziomie oczekiwanym i uzyskanym przez lokatora, zdalnym odczycie danych, charakteryzujący się tym, że prowadzi się dla pomieszczeń ze ścianą zewnętrzną, pomiar temperatury wewnętrznej (Tw) wewnątrz pomieszczenia na ścianie zewnętrznej i jednocześnie, korzystnie na tej samej wysokości pomiaru temperatury wewnętrznej (Tw) prowadzi się pomiar temperatury zewnętrzny (Tz), których odczyty wprowadza się do zbiorczego ciepłomierza (C), przy czym podział kosztów dla poszczególnych pomieszczeń prowadzi się w bloku rozliczeniowym (Br) według algorytmu:

gdzie: Kpi - koszt ogrzewania pomieszczenia, Si - powierzchnia danego pomieszczenia, ΔΤι - różnica temperatur wewnętrznej i zewnętrznej danego pomieszczeniu, Pi - powierzchnia okna w danym pomieszczeniu, Ui - współczynnik przenikania ciepła okna w danym pomieszczeniu, Σ”5_η - ΔΤ_η P_n -U_nsuma wszystkich iloczynów dla poszczególnych pomieszczeń w danym budynku S_n, ΔΤ_η, P_n, Un, N_c należność za pobór ciepła według ciepłomierza w przyłączu c.o.

Istotą wynalazku jest układ pomiaru ciepła w pomieszczeniach w budynkach wielorodzinnych składający się z czujnika temperatury wewnątrz pomieszczenia, czujnika temperatury ściany zewnętrznej, zbiorczego ciepłomierza oraz mający układ elektroniczny przetwarzający sygnał z czujnika ciepła dostarczonego, charakteryzujący się, że czujnik temperatury wewnętrzny (Twi) zainstalowany jest wewnątrz pomieszczenia na ścianie zewnętrznej, oraz czujnik temperatury zewnętrzny (Tzi) zainstalowany na zewnątrz ściany zewnętrznej, które sprzężone są wzajemnie z zbiorczym ciepłomierzem (Cz), który zsynchronizowany jest z blokiem rozliczeniowym (Br) przetwarzającym sygnały z czujników: temperatury wewnętrzny (Tw) i temperatury zewnętrzny (Tz) na koszt ciepła dla poszczególnych pomieszczeń. Czujnik temperatury wewnętrznej (Twi) zainstalowany jest w pobliżu okna na wysokości 0,3 do 0,8 wysokości pomieszczenia oraz w pobliżu wnęki okna.

Czujniki temperatury wewnętrznej (Tw) sprzężone są z elektrozaworami (E).

Blok rozliczeniowy (Br) zblokowany jest ze zdalnym odczytem danych. Zaproponowany sposób podziału kosztów ogrzewania w budownictwie wielorodzinnym według wynalazku wydaje się być najbliższym sprawiedliwego podziału kosztów ogrzewania. System pozwala na zrealizowanie takiej metody i to przy stosunkowo niskich cenach urządzeń i niskich kosztach rozliczania i wysokiej niezawodności. Zakłada się, że koszt całego systemu będzie korelował z ciepłomierzami i podzielnikami kosztów. W tym systemie lokator poszczególnego mieszkania zapłaci za ogrzewanie nawet, gdyjedynym źródłem ciepła są ściany, podłoga czy sufit sąsiadów. Jest to prosty system, zrozumiały zapewne dla każdego i ujmujący istotę związku między wielkością mieszkania i komfortem temperaturowym w mieszkaniu a naliczonym kosztem uzyskania tego komfortu.

PL 244475 BI

Zastosowanie podzielników kosztów i ciepłomierzy pozwala na uzyskanie oszczędności na kosztach ogrzewania. Ten system jest wyjątkowo sprzyjający obniżenia ilości ciepła zużywanego do ogrzania mieszkania, tym samy do oszczędności na kosztach ogrzewania, w szczególności w przypadku zastosowania elektrozaworów. Poza tym umożliwienie zmiany temperatury w przekroju dobowym w poszczególnych pomieszczeniach, jest niewątpliwie działaniem pro zdrowotnym.

Rozważania nad systemem sterowania temperaturą w poszczególnych pomieszczeniach i podziałem kosztów ogrzewania były w kręgu zainteresowań zgłaszającego od wielu lat. Przed laty w koncepcji rozliczania kosztów ogrzewania było założenie, aby mierzyć pobór ciepła na każdym grzejniku. Jeżeli spojrzeć całościowo na problem, to budynek jawi się jak jeden integralny obiekt termodynamiczny, w którym ilość dostarczonej energii równa się ilości energii rozproszonej do otoczenia. Obiektu, w którym między jego poszczególnymi elementami czyli pomieszczeniami następuje przewodzenie ciepła w kierunkach wyznaczanymi różnicami temperatur. W tej sytuacji jest oczywiste, że pomiar poboru ciepła przez grzejnik nie ma sensu.

Sposób wyznaczania zużycia ciepła na ogrzanie pomieszczenia polegający na pomiarze ilości ciepła przekazanego z instalacji grzewczej CO do tego pomieszczenia charakteryzuje się tym, że mierzy się średnią temperaturę wewnętrzną pomieszczenia i średnie temperatury wewnętrzne pomieszczeń do niego przyległych. Na podstawie tych pomiarów i wartości średniej temperatury zewnętrznej sezonu grzewczego, którego pomiar dotyczy, sporządza się prognozę teoretycznej ilości ciepła potrzebnej do ogrzania tego pomieszczenia do jego średniej zmierzonej temperatury wewnętrznej raz dla przypadku, gdy temperatury w tym pomieszczeniu i pomieszczeniach do niego przyległych są takie same i oddzielnie dla przypadku, gdy temperatury te wynikające z pomiarów są różne. Wykorzystując teoretyczne prognozowane wielkości ilości ciepła potrzebne do ogrzania pomieszczenia wyznaczone dla obu przypadków, dokonuje się podziału zmierzonej ilości ciepła oddawanego przez instalację grzewczą (CO) na część przeznaczoną na ogrzanie pomieszczenia i na część przeznaczoną na przenikanie przez ściany wewnętrzne i stropy do lub z pomieszczeń do niego przyległych.

Przedmiot wynalazku uwidoczniono na rysunku gdzie Fig. 1 przedstawia schemat blokowy podzielnika ciepła, gdzie wskazane bloki przedstawiają: Tz - temperatura zewnętrzna, Tw - temperatura wewnętrzna, N - należność za pobór według ciepłomierza w przyłączu CO, Br - blok rozliczeniowy, S - powierzchnia pomieszczenia, K - koszt ogrzewania pomieszczenia, P - powierzchnia okna, U współczynnik przenikania ciepła przez okno, Fig. 2 przedstawia schemat blokowy podzielnika ciepła, gdzie wskazane bloki przedstawiają: Tz - temperatura zewnętrzna, Tw - temperatura wewnętrzna, N należność za pobór według ciepłomierza w przyłączu CO, Br - blok rozliczeniowy, S -powierzchnia pomieszczenia, K - koszt ogrzewania pomieszczenia, P - powierzchnia okna, U - współczynnik przenikania ciepła przez okno, E - elektrozawór.

Przykład wykonania w zakresie sposobu I

W przykładzie wykonania sposób podziału kosztów ogrzewania w budynkach wielorodzinnych polegający na sterowaniu temperaturą w poszczególnych pomieszczeniach do uzyskanie temperatury wewnątrz lokalu na poziomie oczekiwanym i uzyskanym przez lokatora, zdalnym odczycie danych, charakteryzujący się tym, że prowadzi się dla pomieszczeń ze ścianą zewnętrzną, pomiar temperatury wewnętrznej Tw wewnątrz pomieszczenia na ścianie zewnętrznej i jednocześnie, korzystnie na tej samej wysokości pomiaru temperatury wewnętrznej Tw prowadzi się pomiar temperatury zewnętrzny Tz, których odczyty wprowadza się do zbiorczego ciepłomierza C, przy czym podział kosztów dla poszczególnych pomieszczeń prowadzi się w bloku rozliczeniowym Br według algorytmu:

IZ _ S₁-AT₁ Pj -ią ..

gdzie: Kpi - koszt ogrzewania pomieszczenia, Si - powierzchnia danego pomieszczenia, Ati - różnica temperatur wewnętrznej i zewnętrznej danego pomieszczeniu, Pi - powierzchnia okna w danym pomieszczeniu, Ui - współczynnik przenikania ciepła okna wdanym pomieszczeniu, Σ”5_η - ΔΤ_η P_n -U_n suma wszystkich iloczynów S_n, ΔΤ_η, Pn i Un, dla poszczególnych pomieszczeń w danym budynku, N_c - należność za pobór ciepła według ciepłomierza w przyłączu c.o.

Przykład wykonania w zakresie układu II

Istotą wynalazku jest układ pomiaru ciepła w pomieszczeniach w budynkach wielorodzinnych składa się z czujnika temperatury T_w wewnątrz pomieszczenia, czujnika temperatury T_z ściany zewnętrznej, zbiorczego ciepłomierza oraz mający układ elektroniczny przetwarzający sygnał z czujnika

PL 244475 BI ciepła dostarczonego. Czujnik temperatury wewnętrzny Twi zainstalowany jest wewnątrz pomieszczenia na ścianie zewnętrznej, oraz czujnik temperatury zewnętrzny Tzi zainstalowany na zewnątrz ściany zewnętrznej, które sprzężone są wzajemnie z zbiorczym ciepłomierzem Cz, który zsynchronizowany jest z blokiem rozliczeniowym Br przetwarzającym sygnały z czujników: temperatury wewnętrzny Tw i temperatury zewnętrzny Tz na koszt ciepła dla poszczególnych pomieszczeń.

Przykład wykonania w zakresie układu III

Istotą wynalazku jest układ pomiaru ciepła w pomieszczeniach w budynkach wielorodzinnych składa się z czujnika temperatury T_w wewnątrz pomieszczenia, czujnika temperatury T_z ściany zewnętrznej, zbiorczego ciepłomierza oraz mający układ elektroniczny przetwarzający sygnał z czujnika ciepła dostarczonego. Czujnik temperatury wewnętrzny Twi zainstalowany jest wewnątrz pomieszczenia na ścianie zewnętrznej oraz czujnik temperatury zewnętrzny Tzi zainstalowany na zewnątrz ściany zewnętrznej, które sprzężone są wzajemnie z zbiorczym ciepłomierzem Cz, który zsynchronizowany jest z blokiem rozliczeniowym Br przetwarzającym sygnały z czujników: temperatury wewnętrzny Tw i temperatury zewnętrzny Tz na koszt ciepła dla poszczególnych pomieszczeń. Czujnik temperatury wewnętrznej Twi zainstalowany jest w pobliżu okna na wysokości 0,3 wysokości pomieszczenia oraz w pobliżu wnęki okna.

Przykład wykonania w zakresie układu IV

Istotą wynalazku jest układ pomiaru ciepła w pomieszczeniach w budynkach wielorodzinnych składa się z czujnika temperatury T_w wewnątrz pomieszczenia, czujnika temperatury T_z ściany zewnętrznej, zbiorczego ciepłomierza oraz mający układ elektroniczny przetwarzający sygnał z czujnika ciepła dostarczonego. Czujnik temperatury wewnętrzny Twi zainstalowany jest wewnątrz pomieszczenia na ścianie zewnętrznej, oraz czujnik temperatury zewnętrzny Tzi zainstalowany na zewnątrz ściany zewnętrznej, które sprzężone są wzajemnie z zbiorczym ciepłomierzem Cz, który zsynchronizowany jest z blokiem rozliczeniowym Br przetwarzającym sygnały z czujników: temperatury wewnętrzny Tw i temperatury zewnętrzny Tz na koszt ciepła dla poszczególnych pomieszczeń. Czujnik temperatury wewnętrznej Twi zainstalowany jest w pobliżu okna na wysokości 0,8 wysokości pomieszczenia oraz w pobliżu wnęki okna. Czujniki temperatury wewnętrznej Tw sprzężone są z elektrozaworami E. Blok rozliczeniowy Br zblokowany jest ze zdalnym odczytem danych.

Claims (5)

1. Sposób podziału kosztów ogrzewania w budynkach wielorodzinnych polegający na sterowaniu temperaturą w poszczególnych pomieszczeniach do uzyskanie temperatury wewnątrz lokalu na poziomie oczekiwanym i uzyskanym przez lokatora, zdalnym odczycie danych, znamienny tym, że prowadzi się dla pomieszczeń ze ścianą zewnętrzną, pomiar temperatury wewnętrznej (Tw) wewnątrz pomieszczenia na ścianie zewnętrznej i jednocześnie, korzystnie na tej samej wysokości pomiaru temperatury wewnętrznej (Tw) prowadzi się pomiar temperatury zewnętrzny (Tz), których odczyty wprowadza się do zbiorczego ciepłomierza (C), przy czym podział kosztów dla poszczególnych pomieszczeń prowadzi się w bloku rozliczeniowym (Br) według algorytmu:

_ SfATi ^ρ1 ΣΪ3_η·ΔΤ_η·Ρ_π·υ_π %N_C gdzie: Kpi koszt ogrzewania pomieszczenia, Si - powierzchnia danego pomieszczenia, Ati - różnica temperatur wewnętrznej i zewnętrznej danego pomieszczeniu, P - powierzchnia okna w danym pomieszczeniu, Ui - współczynnik przenikania ciepła okna w danym pomieszczeniu, Σ”5_η - ΔΤ_η P_n - U_n - suma wszystkich iloczynów S_n, ΔΤ_η ,P_n i Un, dla poszczególnych pomieszczeń w danym budynku, Nc - należność za pobór ciepła według ciepłomierza w przyłączu c.o.

2. Układ pomiaru ciepła w pomieszczeniach w budynkach wielorodzinnych składający się z czujnika temperatury wewnątrz pomieszczenia, czujnika temperatury ściany zewnętrznej, zbiorczego ciepłomierza oraz mający układ elektroniczny przetwarzający sygnał z czujnika ciepła dostarczonego, znamienny tym, że czujnik temperatury wewnętrzny (Twi) zainstalowany jest wewnątrz pomieszczenia na ścianie zewnętrznej, oraz czujnik temperatury zewnętrzny (Tzi)

PL 244475 BI zainstalowany na zewnątrz ściany zewnętrznej, które sprzężone są wzajemnie z zbiorczym ciepłomierzem (Cz), który zsynchronizowany jest z blokiem rozliczeniowym (Br) przetwarzającym sygnały z czujników: temperatury wewnętrzny (Tw) i temperatury zewnętrzny (Tz) na koszt ciepła dla poszczególnych pomieszczeń.

3. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że czujnik temperatury wewnętrznej (Twi) zainstalowany jest w pobliżu okna na wysokości 0,3 do 0,8 wysokości pomieszczenia oraz w pobliżu wnęki okna.

4. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że czujniki temperatury wewnętrznej (Tw) sprzężone są z elektrozaworami (E).

5. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że blok rozliczeniowy (Br) zblokowany jest ze zdalnym odczytem danych.