PL241284B1 - Orteza kończyny górnej z funkcją rehabilitacji nadgarstka - Google Patents

Abstract

Orteza kończyny górnej z funkcją rehabilitacji nadgarstka składa się z wymiennych modułów części nadgarstkowej (2). Moduł części łokciowej (1) łączy z modułem części nadgarstkowej (2) poprzez mechanizm zatrzaskowy (4).

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest orteza kończyny górnej z funkcją rehabilitacji nadgarstka.

Według klasycznej definicji ortezy to techniczne urządzenia do użytku zewnętrznego, które obejmują anatomiczne odcinki ciała i korygują nieprawidłowości struktury. Głównym zadaniem ortez jest kontrola ruchów w stawach, co ma na celu stabilizację, korekcję lub poprawę upośledzonej funkcji ruchowej. Innym zadaniem zaopatrzenia ortotycznego jest podparcie ciała oraz odciążenie jego poszczególnych segmentów.

W stanie techniki występują zróżnicowane rozwiązania rehabilitacyjne i ortotyczne wynikające z budowy i funkcji kończyny górnej. W zależności od tego co jest celem procesu leczenia zaopatrzenie przybiera odmienne formy konstrukcyjne, dostosowane do pełnionych funkcji lub miejsca stosowania, niejednokrotnie dopasowywane jest ono indywidualnie do potrzeb pacjenta i jego preferencji. Dostępne są ortezy: stabilizujące, unieruchamiające, dynamiczne, odciążające, korekcyjne i redresyjne.

W przypadku ortez zaopatrujących staw łokciowy wyróżniamy:

• Ortezy zamknięte (tutory, aparaty tulejkowe)

Składają się one z konstrukcji skorupowej wykonanej głównie z tworzywa sztucznego. Wskazania do ich stosowania są bardzo ograniczone ze względu na małą praktyczność w użytkowaniu i niewielką ruchomość. Tutory są rodzajem ortez unieruchamiających wyposażonych w podłużne sznurowania, natomiast aparaty tulejkowe posiadają zapięcia na paski. Takie rozwiązania pozwalają na zakładanie i zdejmowanie zaopatrzenia. Same ortezy łuskowe charakteryzują się tym, że są wykonane zazwyczaj tylko z jednego materiału, np. tworzywa termoplastycznego. Użycie ich jest najlepszym sposobem na unieruchomienie kończyny. Odbywa się to najczęściej poprzez stabilizację stawu w zgięciu pod kątem 90°, lub innym zależnym od celu terapii. Gdy łuski obejmują część zgięciową kończyny mamy do czynienia z ortezami przednimi, a gdy zajmują ją od strony wyprostnej - z tylnymi.

• Ortezy szynowo-opaskowe

Takie ortezy pozwalają na łatwe zginanie lub blokowanie położenia stawu w najdogodniejszej aktualnie pozycji. Mają zastosowanie w terapii po urazach, zabiegach rekonstrukcji i niektórych schorzeniach, wykluczając jednak spastyczność. Służą do stabilizacji kończyny, a większość z nich posiada regulację kąta.

• Ortezy elastyczne

Ich konstrukcja może być zamknięta lub zapinana w sposób okrężny. Jest to najlepszy sposób na terapię schorzenia tzw. łokcia tenisisty, czyli zapalenia nadkłykcia stawu łokciowego. Często, aby wzmocnić efekt działania stosuje się peloty uciskowe.

Ortezy na nadgarstek zazwyczaj są połączone z częścią przedramienia i dzielą się na:

• Ortezy łuskowe (zamknięte)

Są to przede wszystkim konstrukcje skorupowe wykonane z termoplastycznego tworzywa obejmujące kończynę od strony dłoniowej. Mogą posiadać odpowiednio krótkie ujęcie dłoni umożliwiające chwyt lub mogą przyjmować formy obejmujące całkowicie palce.

• Ortezy szynowo-opaskowe

Celem ich stosowania może być stabilizacja struktur kończyny, korekcja w ustawieniu nadgarstka lub też usprawnianie trikowe palców poprzez działanie nadgarstka. Konstrukcja takich ortez składa się głównie z 1 lub 2 szyn oraz elementu wzdłużnego umiejscowionego po stronie dłoniowej lub grzbietowej w zależności od warunków terapii. Wszystko umocowane jest za pomocą opasek i pasków mocujących.

• Ortezy dynamiczne (druciane)

Wykonywane są one z drutu sprężynowego, pokrywanego warstwą igelitową. Druty obejmują tu palce oraz kciuk a niejednokrotnie także okolice kłębu. Ortezy tego rodzaju pozwalają na stabilizację kończyny bez wykluczenia czynnych ruchów. W celach rehabilitacyjnych całych dłoni można użyć sprzętów ortotycznych przyjmujących formę modułów zgięciowych.

• Ortezy mieszane

Tak jak w każdym rodzaju sprzętów, dostępne są konstrukcje mieszane składające się z połączenia kilku rozwiązań konstrukcyjnych w jeden aparat. Przykładem takiego przedmiotu są np. ortezy Engena składające się z form zamkniętych i szynowych.

PL 241 284 B1

Ze wzoru użytkowego CN203662956U „Component-based adjustable upper limb fixi ng orthotics” znana jest orteza modułowa, która gwarantuje właściwe unieruchomienie jednej lub kilku części kończyny górnej, w tym nadgarstka. W stanie techniki nie ma jednak dostępnych ortez, które zaopatrują jednocześnie ramię, przedramię i dłoń oraz pozwalają zarówno na ich czynną i bierną rehabilitację.

Orteza kończyny górnej z funkcją rehabilitacji nadgarstka według wynalazku składa się z modułu części łokciowej i wymiennego modułu części nadgarstkowej. Moduł części łokciowej połączony jest z wymiennym modułem części nadgarstkowej poprzez mechanizm zatrzaskowy. Po stronie grzbietowej wymiennego modułu części nadgarstkowej znajduje się taśma, która przymocowana jest do ścian bocznych wymiennego modułu części nadgarstkowej za pomocą nitu. Pomiędzy ścianami bocznymi wymiennego modułu części nadgarstkowej za pomocą śruby z łbem kulistym przykręcony jest uchwyt. Moduł części nadgarstkowej jest wymienialny, co pozwala dostosować ortezę do odmiennych funkcji rehabilitacyjnych. W pierwszym wariancie w ścianach bocznych wymiennego modułu części nadgarstkowej zamontowany jest mechanizm zawiasowy z regulacją kąta, dzięki czemu konstrukcja ortezy wspiera usprawnienie ruchów zginania/prostowania. W drugim wariancie, w ścianach bocznych modułu części nadgarstkowej zamontowany jest mechanizm zawiasowy, dzięki czemu możliwe staje się usprawnienie mchów odwodzenia i przywodzenia.

Przedmiot wynalazku pokazano na rysunku, na których fig. 1 przedstawia ortezę w ustawieniu najdalszym z końcówką zginania/prostowania, fig. 2 ortezę w ustawieniu najbliższym z końcówką odwodzenia/przywodzenia, fig. 3 przedstawia moduł do wykonywania ruchów zginania/prostowania nadgarstka, zaś fig. 4 pokazuje konstrukcję końcówki odpowiadającej za odwodzenie/przywodzenie stawu nadgarstkowego.

Orteza kończyny górnej z funkcją rehabilitacji nadgarstka składa się z modułu części łokciowej i modułu części nadgarstkowej. Moduł części łokciowej (1) połączony jest z modułem części nadgarstkowej (2) poprzez mechanizm zatrzaskowy (4), który umożliwia dostosowanie ortezy do anatomii pacjenta. Moduł łokciowy (1) stabilizuje całą kończynę i wspiera rehabilitację samego nadgarstka. Po stronie grzbietowej modułu części nadgarstkowej (2) znajduje się taśma (6), która przymocowana jest do ścian bocznych modułu części nadgarstkowej (2) za pomocą nitu (7). Taśma (6) pozwala na podtrzymanie i ustabilizowanie dłoni. Pomiędzy ścianami bocznymi modułu części nadgarstkowej (2) za pomocą śruby z łbem kulistym (9) przykręcony jest uchwyt (8), który pozwala na stabilne wykonywanie ćwiczeń. Podczas wykonywania ruchów lub unieruchomienia kończyny uchwyt jest chwytany przez pacjenta, co wpływa na większą kontrolę nad ręką. Dzięki zastosowaniu takiego uchwytu cały moduł staje się bardziej uniwersalny, gdyż może być stosowany zamiennie w przy rehabilitacji kończyny prawej, jak i lewej. Orteza w ścianach bocznych modułu części nadgarstkowej (2) posiada zamontowany mechanizm zawiasowy z regulacją kąta (5), który odpowiada za ruchy zginania i prostowania w stawie nadgarstkowym oraz ogranicza jego zakres.

Drugi wariant ortezy pozwala na usprawnianie ruchów odwodzenia i przywodzenia stawu nadgarstkowego. Orteza składa się z modułu części łokciowej i modułu części nadgarstkowej. Moduł części łokciowej (1) połączony jest z modułem części nadgarstkowej (3) poprzez mechanizm zatrzaskowy (4), który umożliwia dostosowanie ortezy do anatomii pacjenta. Moduł łokciowy (1) stabilizuje całą kończynę i wspiera rehabilitację samego nadgarstka. Po stronie grzbietowej modułu części nadgarstkowej (3) znajduje się taśma (6), która przymocowana jest do ścian bocznych modułu części nadgarstkowej (3) za pomocą nitu (7). Taśma (6) pozwala na podtrzymanie i ustabilizowanie dłoni. Pomiędzy ścianami bocznymi modułu części nadgarstkowej (3) za pomocą śruby z łbem kulistym (9) przykręcony jest uchwyt (8), który pozwala na stabilne wykonywanie ćwiczeń. Podczas wykonywania ruchów lub unieruchomienia kończyny uchwyt jest chwytany przez pacjenta co wpływa na większą kontrolę nad ręką. Dzięki zastosowaniu takiego uchwytu cały moduł staje się bardziej uniwersalny, gdyż może być stosowany zamiennie w przy rehabilitacji kończyny prawej, jak i lewej. Orteza w obu ścianach bocznych modułu części nadgarstkowej (3) posiada zamontowany mechanizm zawiasowy (10), który odpowiada za ruchy odwodzenia i przywodzenia.

Claims (3)

1. Orteza kończyny górnej z funkcją rehabilitacji nadgarstka składająca się z modułu części łokciowej oraz modułu części nadgarstkowej, znamienna tym, że moduł części łokciowej (1) połączony jest z wymiennym modułem części nadgarstkowej (2) lub (3) poprzez mechanizm

PL 241 284 Β1 zatrzaskowy (4), po stronie grzbietowej modułu części nadgarstkowej (2) lub (3) znajduje się taśma (6), która przymocowana jest do ścian bocznych modułu części nadgarstkowej (2) lub (3) za pomocą nitu (7), zaś pomiędzy ścianami bocznymi modułu części nadgarstkowej (2) lub (3) przykręcony jest za pomocą śruby z łbem kulistym (9) uchwyt (8).

2. Orteza według zastrz. 1, znamienna tym, że w ścianach bocznych modułu części nadgarstkowej (2) zamontowany jest mechanizm zawiasowy z regulacją kąta (5).

3. Orteza według zastrz. 1, znamienna tym, że w ścianach bocznych modułu części nadgarstkowej (3) zamontowany jest mechanizm zawiasowy (10).