PL239613B1 - Meblowe połączenie nogi z blatem lub siedziskiem - Google Patents

Abstract

Przedmiotem zgłoszenia jest meblowe połączenie nogi (1) z blatem lub siedziskiem (2) charakteryzujące się tym, że zawiera dwie lamelki (5 i 6), z których jedna (5) posiada rowek górny a druga (6) posiada rowek dolny. Rowki umożliwiają połączenie lamelek (5 i 6) do postaci łącznika krzyżowego osadzanego w złączu nogi. Złącze blatu lub siedziska (12) posiada kształt odpowiadający górnej części łącznika krzyżowego, przy czym łącznik krzyżowy oraz złącza nogi, blatu lub siedziska są zespajane ze sobą za pomocą kleju.

Description

Przedmiotem wynalazku jest połączenie nogi z blatem lub siedziskiem do zastosowań w meblarstwie. Powstaje ono przez łączenie elementów mebli wykonanych z drewna i materiałów drewnopochodnych. Noga mebla najczęściej wykonana jest z drewna litego a blat może być wykonany zarówno z litego drewna, ale też z płyty z włókien drzewnych w tym płyty pilśniowej o średniej gęstości - MDF (ang. Medium Density Fibreboard) lub płyty pilśniowej o dużej twardości i wytrzymałości - HDF (ang. High Density Fibreboard) jak również ze sklejki (materiału kompozytowego sklejonego z krzyżujących się cienkich warstw drewna). Połączenie powstaje przy użyciu specjalnego łącznika, mocowanego w specjalnym złączu przy wykorzystaniu kleju do drewna.

Poprzez połączenie rozumiany będzie fragment konstrukcji, w którym części łączone są za pomocą łączników, złączy i/lub kleju. Łącznikiem natomiast jest element złącza służący do połączenia części. Złącze to odpowiednio ukształtowany fragment łączonych części (Smardzewski J., Projektowanie mebli, Wyd. PWRiL, Poznań 2008, str. 204). W połączeniu dwóch części mebla występować więc będą dwa złącza po jednym w każdej łączonej części oraz jeden łącznik.

Znane są różne typowe połączenia mebli typu noga-blat. Można do nich zaliczyć zarówno połączenia z łącznikami mechanicznymi jak i kształtowe i kształtowo-adhezyjne.

Znane są rozwiązania mocowania nóg meblowych wg patentów US3516633 (A) - 1970-06-23 lub US5820089 (A) - 1998-10-13 lub US2009140110 (A1) - 2009-06-04, gdzie do połączenia nogi z blatem używanych jest najczęściej wiele części łącznika mechanicznego, w skład którego wchodzi między innymi metalowa śruba i nakrętka.

W połączeniach kształtowych narożnikowych elementów prętowych, czyli kątowych płaskich, stosuje się złącza prostopadłe: jedno- i dwuczopowe, kołkowe z kołkami walcowymi oraz uciosowe czopowe i łącznikowe (Smardzewski J., Projektowanie mebli, Wyd. PWRiL, Poznań 2008, str. 234-246). Znane są również rozwiązania połączeń rozłącznych, montowanych bez użycia kleju, do których należą połączenia gwintowe bez stosowania dodatkowych łączników (noga mebla ma nacięty gwint zewnętrzny a blat gwint wewnętrzny) lub połączenia z elementami magnetycznymi łącznika umożliwiającymi wywieranie siły utrzymującej połączenie (np. US2012119629 (A1) - 2012-05-17).

Stosowane są również połączenia czopowe o łączniku-czopie o specjalnym kształcie przekroju poprzecznego (prostokątnym z zaokrąglonymi na długości krawędziami oraz jednym wzdłużnym rowkiem umieszczonym pośrodku czopa) wg patentu US3674068 (A) - 1972-07-04.

Znane są w meblarstwie połączenia płytowe na tzw. „lamelki” (ang. Biscuits), czyli łączniki - element płytowy o niewielkiej grubości o różnych kształtach w widoku czołowym (US5730544 (A) - 1998-03-24, US US2003175071 (A1) - 2003-09-18, US2010111599 (A1) - 2010-05-06), US3855754 (A) - 1974-12-24. W celu połączenia dwóch elementów płytowych mebla każdy z nich wyposaża się w złącze w postaci wnęki odwzorowującej kształt geometrii jednej części łącznika (lamelki). Lamelka o kształcie np. wielokątnym przystosowana jest do umieszczenia jej w dwóch złączach połączenia meblowego (czyli częściowo osadzona jest w jednym złączu i częściowo w drugim, pół lamelki znajduje się w jednym złączu a druga połowa w drugim złączu połączenia). Łączniki połączenia są wykonane z różnych materiałów: drewno, materiały drewnopochodne, tworzywo sztuczne, metal i są mocowane w złączach za pomocą kleju (lamelki drewniane i drewnopochodne), wkrętów poprzecznych względem lamelek czy sprzężenia kształtowego, kształtowo-sprężystego. Połączenia służą do łączenia dwóch płyt w meblarstwie. Znane jest również rozwiązanie wg patentu US4641988 (A) - 1987-02-10, w którym rozłączne połączenie meblowe składa się z łączników - lamelki i dociskowej obrotowej, walcowej wkładki mimośrodowej umożliwiającej uzyskanie napięcia wstępnego połączenia. Innym rozwiązaniem jest zastosowanie łącznika w postaci jednego elementu z jednej strony wyposażonego w trzpień z gwintem wkręcany w jeden z łączonych elementów połączenia meblowego z drugiej strony o kształcie lamelki umieszczonej w odpowiednio dopasowanym otworze drugiego elementu płytowego połączenia (US5529428 (A) - 1996-06-25). Strona łącznika z lamelką mocowana jest w płycie z łukowym rowkiem równoległym do krawędzi drugiego z łączonych elementów i mocowana za pomocą poprzecznego otworu wierconego w płycie i istniejącego w łączniku od strony lamelki. Jeszcze innym rozwiązaniem jest zastosowanie lamelki metalowej z cienkiej blachy wyposażonej pośrodku w element usztywniający połączenie (US5439308 (A) - 1995-08-08). Lamelka ma nacięte ostrza (haczyki), które są rozchylone w kierunku poprzecznym do większej płaszczyzny lamelki i przeciwnym do kierunku montażu. Podczas umieszczania lamelki w złączach (gniazdach) łączonych elementów, wygięte ostrza przeciwdziałają rozłączeniu połączenia.

PL 239 613 B1

W stanie techniki pojawiają się także jeszcze inne połączenia na „lamelki” (WO2015063690 (A1) - 2015-05-07). Budowa złącza jest podobna do opisanych powyżej, natomiast łącznik składa się w tym przypadku z elementu płytowego oraz jednego lub większej liczby elementów podłużnych - np. walcowych wystających na bok względem płaskiego elementu płytowego - lamelki. Ta zmiana geometrii łącznika ma na celu zwiększenie powierzchni złącza.

Jeszcze innym rozwiązaniem połączenia meblowego jest zastosowanie łącznika w postaci lamelki składającego się z dwóch rozłącznych jej części osadzanych w złączach elementów połączenia. Znajdujący się w jednej z rozłącznych części lamelki zaczep obracany jest przy montażu za pomocą klucza imbusowego, umożliwiając połączenie jednej części lamelki z drugą, która posiada odpowiednie gniazdo do połączenia z zaczepem (US2010111599 (A1) - 2010-05-06). W połączeniu wywiera się napięcie wstępne.

Znane są także połączenia „pióro-wpust” z wykorzystaniem elementów o profilu „X” (FR2809143 (A1) - 2001-11-23). Łączenie stykających się płyt następuje poprzez ich równoległe przesuwanie względem krawędzi złącza, natomiast blokujący łącznik o przekroju poprzecznym w kształcie litery „X” i długości dostosowanej do wymiaru wzdłużnego płyt jest ustawiony również równolegle do krawędzi oporowej łączonych płyt, a na długości łączonych płyt łącznik działa jak połączenie na „jaskółczy ogon”.

Opisane znane połączenia przeznaczone do łączenia dwóch płyt w meblarstwie, praktycznie mogą być zastosowane do zrealizowania połączenia blat-noga, ale uzyskuje się niekorzystne zróżnicowaną wytrzymałość podczas obciążania połączenia momentem gnącym działającym w różnych kierunkach (zginanie nogi blatu do przodu, tyłu na boki). Opisane dedykowane połączenia noga-blat są albo skomplikowane ze względu na liczbę elementów złącza lub ze względu na proces obróbki połączenia. Z oglądu stany techniki wynika, że brak jest ujawnienia w roli łącznika meblowego nogi z blatem lub siedziskiem dwóch krzyżujących się złożonych ze sobą lamelek.

Istotą wynalazku jest meblowe połączenie nogi z blatem lub siedziskiem, które zawiera dwie lamelki, z których jedna posiada rowek górny a druga rowek dolny, które umożliwiają połączenie lamelek do postaci łącznika krzyżowego osadzanego w złączu nogi, a złącze blatu lub siedziska posiada kształt odpowiadający górnej części łącznika krzyżowego, przy czym łącznik krzyżowy oraz złącze nogi, blatu lub siedziska są zespajane ze sobą za pomocą kleju. Taka geometria złącza (z ustawionymi krzyżowo lamelkami) umożliwia uzyskanie wyrównanej wytrzymałości połączenia przy obciążeniu nogi momentem gnącym w różnych kierunkach. Górna łódkowata część lamelki oraz dolna prostokątna część lamelki mają zbliżone lub równe powierzchnie, co zapewnia uzyskanie zbliżonej wytrzymałości części złącza nogi z lamelkami oraz złącza blatu z lamelkami. Korzystnym jest, gdy lamelki mają kształt łódkowaty w górnej części a w dolnej prostokątny. Zapewnia to proste wykonanie rowków złącza za pomocą ich frezowania z wykorzystaniem freza tarczowego o szerokości równej rowkowi. Także korzystnym jest, kiedy powierzchnia lamelek posiada nacięcia krzyżowe. Nacięcia na powierzchniach lamelek pozwalają na zwiększenie przestrzeni, w których pozostaje klej podczas wsuwania łącznika krzyżowego z naniesionym klejem w złącze. Rowki klejowe korzystnie wpływają na zwiększenie wytrzymałości połączenia.

Rozwiązanie może być postrzegane w ogólnej kategorii połączeń meblarskich z wyjątkowo korzystnym efektem jego zastosowania dla połączeń noga-blat/siedzisko np. krzesła lub stołu.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia całe, zmontowane przykładowe krzesło, fig. 2 przedstawia elementy złącza przed ich połączeniem, fig. 3 przedstawia elementy złącza z naciętymi rowkami klejowymi, fig. 4 przedstawia elementy połączenia meblowego przed ich zespoleniem a fig. 5 przedstawia połączenie meblowe.

Połączenie meblowe z nogą prostą 4 (noga z prostym czołem 1 posiada czoło prostopadłe do jej osi) lub nogą pochyloną 14 (realizowane może być na dwa sposoby: za pomocą nogi z prostym czołem 1 montowanej wraz z pochylonym gniazdem blatu/siedziska 15 albo za pomocą nogi z pochylonym czołem 16 i blatem siedziska z prostym gniazdem 2) składa się ze złącza blatu siedziska 12, złącza nogi 13 oraz kompletnego łącznika krzyżowego 3, w skład którego wchodzą dwie lamelki (lamelka z górnym nacięciem 5 i lamelka z dolnym nacięciem 6), połączone kształtowo z wykorzystaniem zachodzących na siebie rowka górnego 8 oraz dolnego 9. Nacięte na powierzchniach lamelek 5 i 6 rowki klejowe 7 wspomagają proces klejenia złącza. Rowki klejowe 7 pokazano tylko na fig. 3 w celu niezaciemniania pozostałych rysunków. Lamelki 5 i 6 wykonane są ze sklejki lub innego materiału drzewnego. Kształt zarysu lamelek 5 i 6 w górnej ich części jest łódkowaty 10 a w dolnej prostokątny 11. Górna łódkowa część lamelki jest osadzana w złączu blatu/siedziska 12. Złącze blatu/siedzis

PL 239 613 B1 ka 12 ma nacięte dwa prostopadłe do siebie rowki krzyżowe o geometrii wewnętrznej rowka złącza odpowiadającej górnej części lamelki 10 (odwzorowuje jej kształt). Złącze nogi ma również nacięte rowki krzyżowe o geometrii odwzorowującej zarys dolnej prostokątnej części lamelki 11. Proces klejenia następuje po złożeniu łącznika 3, który jest następnie wsuwany w złącze nogi mebla 13, po czym tak połączone elementy łączy się z drugim złączem blatu/siedziska 12. W celu uzyskania mocnego połączenia lamelki 5 i 6 powinny mieć mniejszą o ok. 0,2-0,5 mm grubości od szerokości szczeliny złącz 12 i 13. Elementy po montażu powinny zostać dociśnięte w kierunku osi nogi w celu ustabilizowania połączenia w czasie wiązania kleju. Czas montażu zależy od parametrów podanych przez producenta użytego kleju.

Zastosowanie połączenia nogi z blatem lub siedziskiem według wynalazku zapewnia prosty i szybki montaż. Struktura krzyżowa połączonych lamelek zapewnia uzyskanie wyrównanej wytrzymałości połączenia przy różnych kierunkach obciążania złącza w najczęściej występujących praktycznych przypadkach użytkowania i obciążenia momentem gnącym połączenia.

Połączenie noga-blat lub siedzisko ma utylitarny charakter. Połączenie może być stosowane do łączenia elementów konstrukcyjnych mebli w warunkach przemysłowych oraz zapewnia prosty montaż w warunkach domowych, gdy potrzeby ograniczenia wymiarów jednostek transportowych mebli wskazują na konieczność montażu mebli w warunkach domowych.

Claims (3)

1. Meblowe połączenie nogi z blatem lub siedziskiem, znamienne tym, że zawiera dwie lamelki (5) i (6), z których jedna (5) posiada rowek górny (8) a druga (6) posiada rowek dolny (9), które to rowki (8) i (9) umożliwiają połączenie lamelek (5) i (6) do postaci łącznika krzyżowego (3) osadzanego w złączu nogi, a złącze blatu lub siedziska (12) posiada kształt odpowiadający górnej części łącznika krzyżowego (3), przy czym łącznik krzyżowy (3) oraz złącza nogi, blatu lub siedziska są zespajane ze sobą za pomocą kleju.

2. Meblowe połączenie według zastrz. 1, znamienne tym, że lamelki mają kształt łódkowaty w górnej części a w dolnej prostokątny, korzystnie z rowkami górnym (8) i dolnym (9).

3. Meblowe połączenie według zastrz. 1 lub 2, znamienne tym, że powierzchnia lamelek posiada nacięcia krzyżowe (7).