PL239241B1 - Zawias z funkcją tłumiącą - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest zawias z funkcją tłumiącą, zawierający pierwszy zestaw mocujący i drugi zestaw mocujący oraz zespół tłumiący umieszczony pomiędzy pierwszym zestawem mocującym i drugim zestawem mocującym, służący do wahliwego mocowania drzwi lub okien pomieszczeń, zwłaszcza szaf i komór chłodniczych.

Wiele pomieszczeń, zwłaszcza pomieszczeń klimatyzowanych lub chłodzonych, wymaga stosowania drzwi lub okien, które po ustaniu czynnika przytrzymującego je w stanie otwarcia, zamykałyby się samoczynnie.

Z publikacji DE 19717117 A1 jest znany zawias drzwiowy mający funkcję tłumiącą, zawierający obudowę, pierwszy wałek obrotowy, drugi wałek obrotowy, wałek obrotowy w kształcie litery U, kubek zawiasowy, element łączący, sprężynę skrętną, łącznik, obudowę nośną i zespół tłumiący. Jeden koniec elementu łączącego jest umieszczony obrotowo w obudowie za pomocą pierwszego wałka obrotowego, a drugi koniec elementu łączącego jest połączony obrotowo z kubkiem zawiasowym za pomocą jednego ramienia wałka obrotowego w kształcie litery U, natomiast jeden koniec łącznika jest umieszczony obrotowo w obudowie za pomocą drugiego wałka obrotowego, a drugi koniec łącznika jest połączony obrotowo z kubkiem zawiasowym za pomocą środków drugiego ramienia wałka obrotowego w kształcie litery U. Ponadto, sprężyna skrętna jest zamocowana na drugim wałku obrotowym, przy czym jeden koniec sprężyny skrętnej jest przymocowany do elementu łączącego, zaś drugi koniec sprężyny skrętnej opiera się o element łączący. Obudowa nośna jest przymocowana do elementu łączącego, a obudowa tłumiąca jest podtrzymywana przez obudowę nośną.

Z kolei publikacja MX 2018010688 A1 ujawnia zawias, który ma dwie sekcje połączone sworzniem zawiasu. Jedna sekcja utrzymuje sworzeń zawiasu przez zwiniętą sekcję. Tłumienie zapewnia elastyczna wkładka przymocowana do jednej sekcji zawiasu i dociskająca zewnętrzny profil drugiej sekcji. Efekt tłumienia jest zmienny w całym zakresie ruchu zawiasu, bez efektu tłumienia w jednym ustawieniu zawiasu. Wkładka ma jedną powierzchnię cierną, która jest dociskana do zewnętrznego profilu jednej sekcji zawiasu, w celu wywołania spowolnienia ruchu przy zamykaniu.

Natomiast w publikacji US 20190040667 A1 jest przedstawione urządzenie łączące zawias drzwi i samozamykacz. W jednym przykładzie wykonania, zawias zapewnia zmienną hydrauliczną kontrolę prędkości tłumienia z zamykaniem sprężynowym, jak również opcjonalne działanie zatrzymujące. W jednym przykładzie wykonania, zawias według niniejszego wynalazku zawiera regulowalną sprężynę naciskową do obsługi otwierania i zamykania drzwi. Po zamknięciu drzwi do około 20 stopni, komponent hydrauliczny drzwi może następnie kontrolować prędkość zamykania drzwi, korzystnie od około 20 stopni do zamknięcia. Dodatkowo w jednym przykładzie wykonania, funkcja zatrzymania pozwala na pozostawienie otwartych drzwi w określonym położeniu.

Celem niniejszego wynalazku jest stworzenie zawiasów z funkcja tłumiącą o prostej konstrukcji, które mogłyby być stosowane do wahliwego mocowania drzwi lub okien pomieszczeń klimatyzowanych lub chłodzonych i które umożliwiałyby samoczynne zamykanie wspomnianych drzwi lub okien ruchem spowolnionym.

Istotą rozwiązania zgodnie z wynalazkiem jest zawias z funkcją tłumiącą zawierający pierwszy zestaw mocujący z obudową, drugi zestaw mocujący z obudową i zespół tłumiący umieszczony pomiędzy pierwszym zestawem mocującym i drugim zestawem mocującym, charakteryzujący się tym, że zespół tłumiący zawiera pierwszy zestaw tłumiący zawierający pierwszą krzywkę nieobracalną względem pierwszego zestawu mocującego i mającą kształt cylindra otwartego od strony środka zawiasu, mającego powierzchnię czołową z co najmniej jedną wypukłością zwróconą ku środkowi zawiasu, drugi zestaw tłumiący zawierający drugą krzywkę nieobracalną względem drugiego zestawu mocującego i mającą kształt cylindra otwartego od strony środka zawiasu, mającego powierzchnię czołową zwróconą do powierzchni czołowej wypukłości pierwszej krzywki, i stykającą się w co najmniej jednym punkcie z powierzchnią czołową pierwszej krzywki i mającą co najmniej jeden ześlizg o pochyłym zboczu o różnicy poziomu wynoszącej od 2 mm do 30 mm, która jest równa różnicy pomiędzy wielkością b w pozycji otwartej okna albo drzwi, mierzoną między powierzchnią wewnętrzną obudowy pierwszego zestawu mocującego a powierzchnią zewnętrzną obudowy drugiego zestawu mocującego, i wielkością a w pozycji zamkniętej okna albo drzwi, mierzoną między powierzchnią wewnętrzną obudowy pierwszego zestawu mocującego a powierzchnią zewnętrzną obudowy drugiego zestawu mocującego, przy czym wnętrza pierwszego cylindra i drugiego cylindra tworzą centralną komorę, oraz siłownik tłumiący umieszczony w centralnej komorze, który zawiera cylinder wykonawczy wypełniony medium i zamknięty

PL 239 241 B1 na jednym końcu i otoczony przynajmniej fragmentarycznie pierwszym cylindrycznym płaszczem pierwszej krzywki i drugim cylindrycznym płaszczem drugiej krzywki, i powracający tłok, z co najmniej jednym przelotowym otworem i z tłoczyskiem, umieszczonym suwliwie w cylindrze wykonawczym, przy czym tłoczysko opiera się wolnym końcem o dno jednego z pierwszego cylindra i drugiego cylindra, z którym nie styka się dno cylindra wykonawczego w całym zakresie przemieszczania się pierwszego zestawu mocującego względem drugiego zestawu mocującego.

Wskazane jest, aby między cylindrem wykonawczym a pierwszym cylindrycznym płaszczem pierwszej krzywki i drugim cylindrycznym płaszczem drugiej krzywki znajdowała się tuleja osadzona obrotowo co najmniej względem drugiego cylindrycznego płaszcza drugiej krzywki.

Ponadto, w jednym z preferowanych rozwiązań, siłownik tłumiący może być siłownikiem z przemieszczalnym pływakiem, który szczelnie dzieli komorę między dnem cylindra wykonawczego a tłokiem na dwie części, przy czym w części pomiędzy tłokiem a pływakiem może znajdować się medium, które przy przemieszczaniu się tłoka w kierunku dna cylindra wykonawczego przepływa do komory pomiędzy tłokiem a elementem zamykającym przez otwory w tłoku, natomiast w komorze przydennej między pływakiem a dnem cylindra wykonawczego może znajdować się gaz sprężony wymuszający powrót tłoka do położenia, w którym tłoczysko jest najbardziej wysunięte.

W innym rozwiązaniu, siłownik tłumiący może mieć sprężynę umieszczoną między dnem cylindra wykonawczego a tłokiem, który ma przelotowe szczeliny albo otwory, które umożliwiają przepływ medium z przestrzeni zamkniętej ścianką cylindra i znajdującej się pomiędzy dnem a tłokiem, do przestrzeni zamkniętej ścianką cylindra pomiędzy tłokiem a zamknięciem cylindra, które ma otwór dla tłoczyska.

Natomiast obudowa może mieć podłużne żebra wystające do wewnątrz obudowy nie więcej niż na grubość płaszcza krzywki, służące jako ograniczniki obrotu okna lub drzwi przy zetknięciu się podłużnych żeber z bocznymi ściankami wyoblenia palczastego sięgającego nie dalej niż największe wzniesienie krzywki.

Przedmiot wynalazku został uwidoczniony na załączonym rysunku, na którym:

Fig. 1 przedstawia widok aksonometryczny zawiasu z funkcja tłumiącą;

Fig. 2 przedstawia przekrój podłużny zawiasu z funkcją tłumiącą;

Fig. 3 przedstawia widok rozstrzelony zawiasu z funkcją tłumiącą;

Fig. 4 przedstawia widok aksonometryczny zestawu mocującego zawiasu z funkcją tłumiącą;

Fig. 5 przedstawia przekrój poprzeczny zawiasu z funkcją tłumiącą;

Fig. 6 przedstawia widok aksonometryczny siłownika tłumiącego jednego z przykładów wykonania;

Fig. 7 przedstawia widok aksonometryczny siłownika tłumiącego następnego przykładu wykonania;

Fig. 8 przedstawia widok z boku jednego z przykładów wykonania zawiasu z funkcją tłumiącą;

Fig. 9 przedstawia widok z dołu jednego z przykładów wykonania zawiasu z funkcją tłumiącą;

Fig. 10 przedstawia przekrój podłużny jednego z przykładów wykonania zawiasu z funkcją tłumiącą;

Fig. 11 przedstawia widok rozstrzelony następnego przykładu wykonania zawiasu z funkcją tłumiącą; i

Fig. 12 przedstawia widok aksonometryczny zestawu mocującego następnego przykładu wykonania zawiasu z funkcją tłumiącą.

Zawias 1 z funkcją tłumiącą, pokazany na Fig. 1, 2 i 3 zawiera pierwszy zestaw mocujący 10 z otworami 18 do jego mocowania, drugi zestaw mocujący 20 z otworami 28 do jego mocowania i zespół tłumiący 30 umieszczony pomiędzy pierwszym zestawem mocującym 10 i drugim zestawem mocującym 20. Jeden z pierwszego zestawu mocującego 10 i z drugiego zestawu mocującego 20, jest mocowany do ramy ościeżnicy, podczas gdy pozostały jest mocowany do ramy okna lub drzwi. Oznacza to, że gdy pierwszy zestaw mocujący 10 jest mocowany do ramy ościeżnicy, po włożeniu we wgłębienie dopasowane do korpusu, w szczególności płaskownika, pierwszego zestawu mocującego 10 i przymocowaniu za pomocą środków mocujących przechodzących przez otwory 18, przykładowo wkrętów albo gwoździ, to drugi zestaw mocujący 20 jest mocowany do ramy okna lub drzwi we wgłębieniu dopasowanym do korpusu 22, w szczególności o kształcie prostopadłościanu, drugiego zestawu mocującego 20, pokazanego na Fig. 4. Z kolei, gdy drugi zestaw mocujący 20 jest mocowany do ramy ościeżnicy, po włożeniu we wgłębienie dopasowane do korpusu drugiego zestawu mocującego 20 i przymocowaniu za pomocą środków mocujących przechodzących przez otwory 28, przykładowo wkrętów albo gwoździ, to pierwszy zestaw mocujący 10 jest mocowany do ramy okna lub drzwi we wgłębieniu dopasowanym do korpusu pierwszego zestawu mocującego 10.

PL 239 241 B1

W jednym z rozwiązań, zespół tłumiący 30 zawiera pierwszy zestaw tłumiący 31, drugi zestaw tłumiący 32 oraz siłownik tłumiący 33. Pierwszy zestaw tłumiący 31 zawiera pierwszą krzywkę 13 nieobracalną względem pierwszego zestawu mocującego 10 i mającą kształt cylindra 11 otwartego od strony środka zawiasu 1 i mającego powierzchnię czołową 14 z co najmniej jedną wypukłością 15 albo wyobleniem 16, zwróconą ku środkowi zawiasu 1. Z kolei drugi zestaw tłumiący 32 ma drugą krzywkę 23 nieobracalną względem drugiego zestawu mocującego 20 i mającą kształt cylindra 21 otwartego od strony środka zawiasu 1 i mającego powierzchnię czołową 24 zwróconą do powierzchni czołowej 14 wypukłości pierwszej krzywki 13 i stykającą się w co najmniej jednym punkcie 27 z powierzchnią czołową 14 pierwszej krzywki 13 i mającą co najmniej jeden ześlizg o pochyłym zboczu o różnicy poziomów wynoszącej od 2 mm do 30 mm. Wspomniana różnica poziomów jest równa różnicy pomiędzy wielkością b, zaznaczoną na Fig. 10, w pozycji otwartej okna albo drzwi, mierzoną między powierzchnią wewnętrzną 19 pierwszej obudowy pierwszego zestawu mocującego 10 a powierzchnią zewnętrzną obudowy drugiego zestawu mocującego 20 i wielkością a, zaznaczoną na Fig. 2, w pozycji zamkniętej okna albo drzwi, mierzoną między powierzchnią wewnętrzną 19 pierwszej obudowy pierwszego zestawu mocującego 10 a powierzchnią zewnętrzną obudowy drugiego zestawu mocującego 20.

W jednym z przykładów wykonania pierwsza krzywka 13 jest zamocowana do pierwszego zestawu mocującego 10 a druga krzywka 23 jest zamocowana do drugiego zestawu mocującego 20, przykładowo przez klejenie, na wcisk albo spawanie lub zgrzewanie. W innym przykładzie wykonania, jedna z krzywek, przykładowo druga krzywka 23 jest unieruchomiona względem drugiego zestawu mocującego 20, dzięki temu, że koniec żebra 29, pokazanego na Fig. 4, po zmontowaniu zawiasu wchodzi we wgłębienie 25, pokazane na Fig. 3, krzywki 23.

W przykładzie wykonania pokazanym na Fig. 4 i 5, w którym maksymalne uchylenie albo otwarcie okna lub drzwi jest ograniczone, obudowa 21 ma podłużne żebra 29 służące jako ograniczniki obrotu zestawu mocującego 10 względem zestawu mocującego 20. Podłużne żebra 29 po zetknięciu z bocznymi ściankami wyoblenia 16 uniemożliwiają dalszy ruch okna albo drzwi, chroniąc w ten sposób skrzydła okien lub drzwi przed uderzeniem, przykładowo w najbliższą ścianę.

Siłownik tłumiący 33 po umieszczeniu pomiędzy zestawem tłumiącym 31 i drugim zestawem tłumiącym 32 w jednym z rozwiązań jest siłownikiem pokazanym na Fig. 6, który zawiera cylinder wykonawczy 35, zamknięty na jednym końcu i otoczony przynajmniej fragmentarycznie pierwszym cylindrycznym płaszczem pierwszego cylindra 11 i drugim cylindrycznym płaszczem 26 drugiego cylindra 21 pokazanym na Fig. 2 i 3, oraz tłok 36 z tłoczyskiem 37 umieszczonym suwliwie w cylindrze wykonawczym 35 opierającym się wolnym końcem o dno pierwszego cylindra 11 albo drugiego cylindra 21, w którym nie znajduje się koniec cylindra wykonawczego 35. Zamknięcie cylindra wykonawczego 35 może być dnem cylindra albo dnem wgłębienia wykonanym w ramie okna albo drzwi, albo w ramie ościeżnicy i dopasowanym do korpusu jednego z zestawów mocujących. Między dnem cylindra wykonawczego 35 a tłokiem 36 znajduje się komora, która jest szczelnie podzielona pływakiem 38 na dwie części. W części pomiędzy tłokiem a pływakiem znajduje się medium, które przy przemieszczaniu się tłoka w kierunku dna cylindra wykonawczego 35 przepływa do komory pomiędzy tłokiem 36 a elementem zamykającym 39 przez otwory przelotowe w tłoku, co spowalnia ruch tłoka 36 w kierunku dna cylindra wykonawczego 35 i spowalnia ruch obrotowy drzwi albo okna. Ruch powrotny tłoka 36 do położenia, w którym tłoczysko jest najbardziej wysunięte, jest wymuszany wskutek działania gazu sprężonego w komorze przydennej 34.

W rozwiązaniu pokazanym na Fig. 7 siłownik tłumiący 133 jest siłownikiem, który zawiera cylinder wykonawczy 135, zamknięty na jednym końcu dnem i otoczony przynajmniej fragmentarycznie pierwszym cylindrycznym płaszczem pierwszego cylindra 11 i drugim cylindrycznym płaszczem 26 drugiego cylindra 21 pokazanym na Fig. 2 i 3, oraz tłok 136 z tłoczyskiem 137 umieszczonym suwliwie w cylindrze wykonawczym 135 i opierającym się wolnym końcem o dno jednego z pierwszego cylindra 11 albo drugiego cylindra 21, w którym nie znajduje się koniec cylindra wykonawczego 135. Między dnem a tłokiem jest umieszczona sprężyna 138, która wymusza ruch powrotny tłoka z tłoczyskiem. W tłoku znajdują się przelotowe szczeliny albo otwory, które umożliwiają przepływ medium, przykładowo płynu albo gazu, z przestrzeni zamkniętej ścianką cylindra, znajdującej się pomiędzy dnem a tłokiem, do przestrzeni zamkniętej ścianką cylindra pomiędzy tłokiem a elementem zamykającym 139 cylindra. W j ednym z rozwiązań elementem zamykającym 139 cylindra jest tarcza, z otworem dla tłoczyska i z zewnętrznym gwintem, wkręcona w otwarty, nagwintowany wewnątrz, koniec cylindra. W innym rozwiązaniu elementem zamykającym może być dekiel z otworem dla tłoczyska i z pasowaniem wtłaczanym, zaciśnięty na końcu cylindra.

PL 239 241 B1

W jednym z przykładów wykonania wynalazku między cylindrem wykonawczym 35 a pierwszym cylindrycznym płaszczem pierwszej krzywki 13 i drugim cylindrycznym płaszczem 26 drugiej krzywki 23 znajduje się tuleja o długości mniejszej od długości cylindra wykonawczego 35 osadzona obrotowo względem drugiego cylindrycznego płaszcza 26 drugiej krzywki 23 i/albo pierwszego cylindrycznego płaszcza pierwszej krzywki 13, z tym, że co najmniej względem drugiego cylindrycznego płaszcza 26 drugiej krzywki 23, w której jest umieszczony cylinder wykonawczy 35, i która wzmacnia cylinder wykonawczy 35, a która pełni funkcję elementu centralnego umożliwiającego ruch pierwszego zestawu mocującego 10 względem drugiego zestawu mocującego 20.

W rozwiązaniu pokazanym na Fig. 8, 9 i 10 w ustawieniu, gdy drzwi albo okno jest otwarte, pierwsza krzywka 13, podobnie jak na Fig. 1 i 2, jest umieszczona w pierwszej obudowie pierwszego zestawu mocującego 10 i ma kształt cylindra 11 otwartego od strony środka zawiasu 1. W pozycji otwartej okna albo drzwi powierzchnia wewnętrzna 19 obudowy pierwszego zestawu mocującego 10 jest oddalona o odległość b od powierzchni zewnętrznej obudowy drugiego zestawu mocującego 20, o czym wspomniano wcześniej, która jest większa od odległości a zaznaczonej na Fig. 2, która jest najmniejszą odległością powierzchni wewnętrznej 19 obudowy pierwszego zestawu mocującego 10 od powierzchni zewnętrznej obudowy drugiego zestawu mocującego 20 w ustawieniu, gdy drzwi albo okno jest zamknięte. Powierzchnia czołowa drugiej krzywki 23, w szczególności ześlizg, jest powierzchnią opadającą w kierunku obrotu przy zamykaniu, w rozwiązaniu, gdy pochyłe zbocze krzywki znajduje się u dołu zawiasu, albo wznoszącą w kierunku obrotu przy zamykaniu, w rozwiązaniu, gdy pochyłe zbocze krzywki znajduje się u góry zawiasu. Drzwi albo okno pozostaje otwarte tak długo jak jest przytrzymywane przez osobę zaglądającą do środka przestrzeni zamykanej przez drzwi albo okno. Po ustaniu działania siły przytrzymującej drzwi albo okno, siła ciężkości drzwi albo okna wywołuje ślizganie się czoła wypukłości, przykładowo czoła palczastego wyoblenia po powierzchni opadającej albo wznoszącej krzywki, z którą czoło wypukłości, przykładowo czoło palczastego wyoblenia się styka, i drzwi albo okno z pozycji otwartej przemieszcza się do pozycji zamkniętej.

Fig. 11 i 12 przedstawiają jeszcze jeden przykład wykonania zawiasu z funkcją tłumiącą. Zawias 100 zawiera pierwszy zestaw mocujący 110, drugi zestaw mocujący 120 i zespół tłumiący 130 umieszczony pomiędzy pierwszym zestawem mocującym 110 i drugim zestawem mocującym 120. Zespół tłumiący 130 zawiera pierwszy zestaw tłumiący z pierwszą krzywką, drugi zestaw tłumiący z drugą krzywką 123 o kształcie cylindrycznego płaszcza 126 i siłownik tłumiący. W tym rozwiązaniu podłużne żebra 129 wystające do wewnątrz obudowy są na tyle krótkie, że podczas przemieszczania się pierwszego zestawu mocującego 110 względem drugiego zestawu mocującego 120 mijają wyoblenie palczaste, tym samym przemieszczanie się pierwszego zestawu mocującego 110 względem drugiego zestawu mocującego 120 nie jest ograniczone.

Szczególną zaletą opisanych tutaj przykładów wykonania jest to, że mają nieskomplikowaną konstrukcję, która może być zrealizowana w różnej wielkości zawiasach. Ponadto zaletą jest to, że siłownik tłumiący może być dobrany do drzwi albo okien i niezależnie od ich ciężaru można regulować szybkość ich zamykania poprzez odpowiedni dobór wielkości otworów przelotowych w tłoku siłownika tłumiącego.

Claims (5)

1. Zawias z funkcją tłumiącą zawierający pierwszy zestaw mocujący (10) z obudową, drugi zestaw mocujący (20) z obudową i zespół tłumiący (30) umieszczony pomiędzy pierwszym zestawem mocującym (10) i drugim zestawem mocującym (20), znamienny tym, że zespół tłumiący (30) zawiera pierwszy zestaw tłumiący (31) zawierający pierwszą krzywkę (13) nieobracalną względem pierwszego zestawu mocującego (10) i mającą kształt cylindra (11) otwartego od strony środka zawiasu (1), mającego powierzchnię czołową (14) z co najmniej jedną wypukłością (15) zwróconą ku środkowi zawiasu (1), drugi zestaw tłumiący (32) zawierający drugą krzywkę (23) nieobracalną względem drugiego zestawu mocującego (20) i mającą kształt cylindra (21) otwartego od strony środka zawiasu (1), mającego powierzchnię czołową (24) zwróconą do powierzchni czołowej (14) wypukłości pierwszej krzywki (13) i stykającą się w co najmniej jednym punkcie (27) z powierzchnią czołową (14) pierwszej krzywki (13) i mającą co najmniej jeden ześlizg o pochyłym zboczu o różnicy poziomu wynoszącej od 2 mm do 30 mm, która jest równa różnicy pomiędzy wielkością b w pozycji otwartej okna albo drzwi, mierzoną między powierzchnią wewnętrzną (19) obudowy pierwszego zestawu mocującego

PL 239 241 B1 (10) a powierzchnią zewnętrzną obudowy drugiego zestawu mocującego (20) i wielkością a w pozycji zamkniętej okna albo drzwi, mierzoną między powierzchnią wewnętrznej (19) obudowy pierwszego zestawu mocującego (10) od powierzchni zewnętrznej obudowy drugiego zestawu mocującego (20), przy czym wnętrza pierwszego cylindra (11) i drugiego cylindra (21) tworzą centralną komorę, oraz siłownik tłumiący (33) umieszczony w centralnej komorze, który zawiera cylinder wykonawczy (35) wypełniony medium i zamknięty na jednym końcu i otoczony przynajmniej fragmentarycznie pierwszym cylindrycznym płaszczem pierwszej krzywki (13) i drugim cylindrycznym płaszczem (26) drugiej krzywki (23), i powracający tłok (36, 136) z co najmniej jednym przelotowym otworem i z tłoczyskiem (37, 137) umieszczony suwliwie w cylindrze wykonawczym (35, 135), przy czym tłoczysko (37, 137) opiera się wolnym końcem o dno pierwszego cylindra (11) albo drugiego cylindra (21), z którym nie styka się dno cylindra wykonawczego (35, 135) w całym zakresie przemieszczania się pierwszego zestawu mocującego (10) względem drugiego zestawu mocującego (20).

2. Zawias z funkcją tłumiącą według zastrz. 1, znamienny tym, że między cylindrem wykonawczym (35) a pierwszym cylindrycznym płaszczem pierwszej krzywki (13) i drugim cylindrycznym płaszczem (26) drugiej krzywki (23) znajduje się tuleja o długości mniejszej od długości cylindra wykonawczego (35) osadzona obrotowo co najmniej względem jednego z pierwszego cylindrycznego płaszcza pierwszej krzywki (13) i drugiego cylindrycznego płaszcza (26) drugiej krzywki (23).

3. Zawias z funkcją tłumiącą według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że siłownik tłumiący (33) jest siłownikiem z przemieszczalnym pływakiem (38), który szczelnie dzieli komorę między dnem cylindra wykonawczego (35) a tłokiem (36) na dwie części, przy czym w części pomiędzy tłokiem a pływakiem znajduje się medium, które przy przemieszczaniu się tłoka w kierunku dna cylindra wykonawczego (35) przepływa do komory pomiędzy tłokiem (36) a elementem zamykającym (39) przez przelotowe otwory w tłoku (36), natomiast w komorze przydennej między pływakiem a dnem cylindra wykonawczego (35) znajduje się gaz sprężony wymuszający powrót tłoka do położenia, w którym tłoczysko (37) jest najbardziej wysunięte.

4. Zawias z funkcją tłumiącą według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że siłownik tłumiący (133) ma sprężynę (138) umieszczoną między dnem cylindra wykonawczego (135) a tłokiem, który ma przelotowe szczeliny albo otwory, które umożliwiają przepływ medium z przestrzeni zamkniętej ścianką cylindra wykonawczego (135) i znajdującej się pomiędzy dnem a tłokiem, do przestrzeni zamkniętej deklem cylindra wykonawczego pomiędzy tłokiem a deklem cylindra wykonawczego (135), który ma otwór dla tłoczyska (137).

5. Zawias z funkcją tłumiącą według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4, znamienny tym, że obudowa (21) ma podłużne żebra (29) wystające do wewnątrz obudowy (11) nie więcej niż na grubość płaszcza krzywki (13) służące jako ograniczniki obrotu okna albo drzwi po zetknięciu się podłużnych żeber (29) z bocznymi ściankami wyoblenia palczastego (16) sięgającego nie dalej niż największe wzniesienie krzywki (23).