PL238616B1 - Membrana dachowa co najmniej dwuwarstwowa - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest membrana dachowa co najmniej dwuwarstwowa. Rozwiązanie ma zastosowanie przy uszczelnianiu przestrzeni poniżej wierzchniej warstwy dachu, co do zasady nachylonego pod kątem.

Z powszechnej wiadomości znane są membrany dachowe paro-przepuszczalne, które układane są na więźbie dachowej, posiadającej lub nie posiadającej deskowanie. Ułożoną na więźbie membranę pokrywa się listwami, na których układana jest warstwa pokrycia wierzchniego, najczęściej dachówki. Więźba dostosowana może także być do ułożenia blach, blacho-dachówki, gontów bitumicznych, itp. Jednak to warstwa membrany pozwala na jednostronne przepuszczanie pary wodnej i wymiany powietrza w kierunku na zewnątrz konstrukcji, przy jednoczesnym blokowaniu przedostawania się wody w kierunku do wewnątrz. Membranę taką układa się pasami równoległymi, na zakład dla zniwelowania nieszczelności. Co już znane, poszczególne warstwy membrany skleja się ze sobą dla stworzenia połaci jednolitej, ciągłej, pozbawionej możliwości przenikania w obrębie ewentualnej nieszczelności wynikającej z powstania szczelin bądź otworów pomiędzy sąsiadującymi pasmami membrany. Szkodliwe przenikanie może także dotyczyć wiatru, który w chwili braku ciągłości pomiędzy warstwami zdolny jest do spowodowania znaczniejszego rozszczelnienia pasm membrany doprowadzając nawet do wywinięcia jej i pozostawienia otworu w połaci.

Znane są obecnie membrany dachowe, które posiadają obszar klejowy wzdłuż jednej długiej krawędzi pasa membrany, zazwyczaj ciągły, przy czym nałożony klej jest zabezpieczany dodatkową warstwą ochronną o szerokości paska klejowego już na etapie produkcji. Warstwa ochronna jest zabezpieczeniem, które powoduje, że pas membrany zwinięty w rulon i oczekujący w tej postaci na dostarczenie na plac budowy, nie wiąże się chemicznie blokując przez to możliwość jego rozwinięcia na połaci dachowej. Warstwa ochronna jest usuwana dopiero po rozwinięciu membrany z rulonu, a dokładnie w czasie układania pasa membrany na więźbie dachowej. Po usunięciu warstwy ochronnej pas membrany jest przyklejany do podłoża. Kolejny pas membrany jest nakładany na uprzednio położony i także dzięki obszarowi klejowemu przytwierdzany do niego jako do warstwy podłoża, które to staje się w tym momencie zakładem i trwałym połączeniem dwóch sąsiednich pasm membrany. Znane są także wykonania, w których membrany dachowe posiadają dwa obszary klejowe, znajdujące się po tej samej stronie membrany wzdłuż przeciwległych jej krawędzi, przy czym wtedy pierwsze pasmo membrany tak wykonane przyklejane jest w czasie układania do więźby dachowej dwoma obszarami klejowymi, a kolejne pasma membrany przyklejane są jednym obszarem klejowym do uprzednio ułożonego pasma membrany, a drugim obszarem klejowym do więźby dachowej. Pozwala to na dość precyzyjne i trwałe pozostawanie każdego z pasm na przeznaczonym dla niego obszarze. Znane są także i stosowane membrany, które posiadają obszar klejowy po przeciwnych stronach pasa membrany, co powoduje, że jeden pas klejowy przytwierdza się do poprzedniego pasa membrany, a drugi pas klejowy przytwierdza się do więźby dachowej. Takie rozwiązania stosuje się aby połączyć ze sobą membrany klej do kleju i uzyskać mocne i pewne połączenie.

Okazało się, że jednowarstwowa membrana dachowa nie zawsze spełnia poprawnie swoją rolę izolacyjną. Dla niektórych potrzeb w budownictwie należy bowiem zapewnić nie tylko barierę dla wilgoci, ale także dla przenikania ciepła. Stąd znane są rozwiązania, w których do pojedynczej warstwy folii funkcyjnej mocowana jest warstwa dodatkowa, zanim jeszcze membrana dachowa znajdzie się w miejscu przeznaczenia. Z patentu polskiego o numerze PL216250B1 znana jest membrana izolacyjna i sposób jej wytwarzania. Posiada ona trzy warstwy, z których zewnętrzne warstwy wykonane są z włókniny polipropylenowej, a warstwa środkowa składa się z mieszanki poliolefinowej. Warstwa środkowa wykonana jest ze spienionego polietylenu. Warstwy zewnętrzne mają masę przypadającą na jednostkę powierzchni około dziesięciokrotnie niższą niż masa warstwy wewnętrznej dla takiej samej powierzchni. Znaną membranę wytwarza się na wytłaczarce za pomocą głowicy szczelinowej przy udziale polietylenu spienionego chemicznie. Po wytworzeniu i ustabilizowaniu włókninę polipropylenową metodą laminowania termicznego przykleja się po obu stronach polietylenowej warstwy.

Wskazane powyżej rozwiązanie, co uzasadniono badaniami, ma tendencję do pogarszania się parametrów wodoszczelności w miarę upływu czasu, a to na skutek stykania się włókniny ze środkami ochrony drewna. Omówiono to i zniwelowano w rozwiązaniu, na które uzyskano patent polski o numerze PAT.202329B1. Patent zawłaszcza szczególny dobór składu dla kleju, który wiąże włókninę z przeponą. Jeden ze składników kleju jest bowiem środkiem hydrofobizującym, przy czym używany jest fluorowany poliuretan.

PL 238 616 B1

Niestety, rozwiązanie wyżej wskazanych problemów technicznych nie niweluje niedogodności związanej z czynnością umieszczania takich membran na więźbie dachowej. Umieszczając ją należy ją trwale zamocować, a to powoduje dość często naddawanie się membrany spowodowane utrwaleniem niewłaściwego przylegania, czy to poprzez związanie mechaniczne, czy to przez związanie adhezyjne. Standardowo membrany są bowiem zrolowane, a dopiero bezpośrednio na dachu są rozwijane i sukcesywnie podczas odwijania mocowane. Duża masa rolki powoduje osuwanie się jeszcze zwiniętej części względem tej rozwiniętej. W efekcie skutkuje to nieustannym korygowaniem położenia wzdłużnie kładzionego pasa membrany. Zakład jednej warstwy membrany z kolejną warstwą membrany staje się nierównej szerokości. Jest to szczególnie niekorzystne w chwili, gdy membrana przytwierdzana jest adhezyjnie, wzdłużnie względem pasa membrany ułożoną wierzchnio warstwą kleju, ponieważ natychmiastowa zmiana kierunku membrany na poprawny jest wtedy mocno utrudniona.

Stąd w zgłoszeniu niemieckim o numerze 19930788A1 ujawnione jest, że folia dachowa posiada na swych wzdłużnych krawędziach mocowane do niej metalowe obciążniki z ołowiu lub podobnego innego ciężkiego metalu, a obciążniki te są na tyle cienkie, a przez to giętkie, że dają się ręcznie formować podczas układania na dachu wraz z folią. Zastosowanie jednak tego rozwiązania jest szczególnie ukierunkowane dla brzegowego wykończenia połączenia wierzchniej warstwy dachu, w rodzaju dachówki, papy, itp. Pas takiej folii z obciążnikiem nie służy jednak do tego, aby pokrywać nią cały obszar dachu, gdyż utrudnione byłoby jednak zwijanie w rolkę wytworzonej tak membrany - już podczas zwijania w fabryce marszczyłaby się, byłaby znacznie cięższa i w konsekwencji przy montażu utrudnione byłoby jej używanie. Stąd dla membran foliowo-włókninowych pozostawia się je jako samonośne, łączone jedynie ze sobą poprzez spojenie adhezyjne, a łączone z więźbą dachową poprzez dodatkowo nałożoną wzdłużnie warstwę klejową. Warstwa klejowa jest jednak uciążliwa podczas procesu układania membrany na dachu, ponieważ zabezpieczenie na czas składowania i transportu trzeba na miejscu montażu zerwać, a jako że tylko część obszaru klejowego znajduje się na usztywnieniu z włókniny, a pozostała część znajduje się na znacznie cieńszej warstwie wiotkiej folii, to ze względu na tę wiotkość bardzo często dochodzi do sklejenia się folii w obrębie tego samego pasa membrany, co uniemożliwia już dalszą pracę z rolką. Trzeba ją rozciąć i rozpocząć układanie w miejscu utraty połączenia adhezyjnego i utraty zadanej szerokości pasa membrany. Zerwanie zabezpieczenia dla obszaru klejowego, gdyby znajdowało się jedynie na warstwie włókniny nie stworzyłoby aż takiego problemu, jednak rzadko stosuje się wyłącznie takie przyleganie obszaru klejowego do membrany. Często bowiem warstwa folii funkcyjnej jest szersza od warstwy włókniny, a obszar klejowy jest ciągłą warstwą nachodzącą zarówno na wystający fragment luźnej i pojedynczo ułożonej folii funkcyjnej, jak i jednocześnie na warstwę włókniny ułożonej jako druga warstwa membrany na warstwie folii funkcyjnej. Ta ciągłość obszaru klejowego stanowiącego nadmiarową warstwę w postaci wąskiego paska zapewnia w konsekwencji także o zabezpieczeniu włókniny przed wodą spływającą po warstwie folii funkcyjnej, bo co do zasady folia funkcyjna jest górną warstwą membrany, a włóknina dolną, patrząc na jej poprawne ułożenie na dachach pod warstwą wierzchnią kończącą w postaci dachówki, gontów, itp., natomiast co do zasady włóknina ma za zadanie przyjęcie nadmiaru wilgoci i akumulowanie tej wilgoci w sobie do momentu aż przez folię paro-przepuszczalną ta wilgoć nie zostaje wydalona poza dom. Sama folia funkcyjna nie może czasami odprowadzić powstałej w dużych ilościach wilgoci i włóknina ma za zadanie skumulować ją w sobie. Włóknina może także pełnić rolę izolatora termicznego, natomiast folia funkcyjna nie jest izolatorem termicznym, a jedynie izoluje włókninę przed wodą.

Celem rozwiązania według wynalazku jest zachowanie takiej formy występowania membrany co najmniej dwuwarstwowej, dla warstw o różnej gramaturze, aby była ona odpowiednio usztywniona, a jednocześnie zachowywała dużą dozę wiotkości, czyli najlepiej będzie, gdy rozwiązanie zapewni wyrównanie gramatury membrany na całej jej powierzchni przy jednoczesnym zapewnieniu osłony przed wodą dla warstwy włókniny użytej celem ocieplenia przestrzeni pod membraną i usztywnienia membrany jednocześnie. Cel ten zostanie spełniony, gdy konstrukcja według wynalazku rozwiąże także problem mocowania membrany na więźbie dachowej bez konieczności użycia dodatkowych elementów, np. spinaczy, pinezek, gwoździ, także tych w rodzaju ‘papiaków’, a jednocześnie mocowanie membrany będzie precyzyjne, będzie mogło polegać na ścisłym i równoległym mocowaniu kolejnych pasów membrany względem siebie, a nie będzie zakłócane przypadkowym sklejaniem się wiotkiej i luźno pozostawionej jako pojedyncza warstwa folii funkcyjnej, na której włóknina jest mocowana.

Membrana dachowa według wynalazku jest co najmniej dwuwarstwowa i występuje w postaci płaskiej połaci, przeznaczonej do układania na więźbie dachowej z wykorzystaniem przynajmniej jed

PL 238 616 B1 nego pasma klejowego z odwarstwianym zabezpieczeniem. Membrana zawiera warstwy o różnej gramaturze, gdzie do nadmiarowej powierzchniowo warstwy folii funkcyjnej, mocowana jest giętka warstwa dodatkowa izolująca termicznie i jednocześnie kumulująca nadmiar wilgoci. W arstwa dodatkowa izolująca termicznie i jednocześnie lub zamiennie kumulująca nadmiar wilgoci ma grubość przypadającą na jednostkę powierzchni membrany co najmniej dwukrotnie większą niż grubość warstwy folii funkcyjnej przynależnej warstwie dodatkowej. Warstwa dodatkowa ma powierzchniową styczność z warstwą folii funkcyjnej, także poprzez nałożoną warstwę klejową. Wynalazek charakteryzuje się tym, że nadmiar warstwy folii funkcyjnej ułożony jest obwiedniowo wokół giętkiej warstwy dodatkowej tak, że obejmuj e jej jedną stronę całkowicie i poprzez cienkie obie jej krawędzie zachodzi na drugą stronę warstwy dodatkowej tworząc zakład przynajmniej wzdłuż długich brzegów połaci, przy czym przynajmniej jeden długi brzeg połaci pokryty jest nadmiarowym pasmem klejowym, które to od spodu ma powierzchniową styczność zarówno z warstwą folii funkcyjnej jako zakładem, jak i jednocześnie z warstwą dodatkową wysuniętą spod zakładu.

Nadmiar warstwy folii funkcyjnej ułożony może być obwiedniowo wokół giętkiej warstwy dodatkowej tworząc zakład wzdłuż pozostałych, krótkich brzegów połaci, czyli obwiedniowo wokół całej połaci, tj. wokół wszystkich brzegów długich i krótkich połaci.

Nadmiar warstwy folii funkcyjnej stanowiąc zakład może obejmować zasadniczo prawie całkowicie drugą stronę warstwy dodatkowej, co powoduje, że dostęp wilgoci, bądź innej niż wilgoć substancji, od strony warstwy dodatkowej będzie mocno ograniczony, a przez to warstwa ta mniej narażona na utratę swych właściwości, przy czym pozostawiona szczelina zapewniałaby nadal wentylację w większości ukrytej warstwy dodatkowej.

Owinięta wokół warstwy dodatkowej warstwa folii funkcyjnej może tworzyć obwolutę zachowując dookólną ciągłość, przy czym przeciwległe końce obwoluty łączą się wtedy ze sobą poprzez fragment pasma klejowego, co stanowi szczególny przypadek, w którym warstwa dodatkowa jest całkowicie niewidoczna, bez dostępu jakiejkolwiek substancji, która jest odseparowywana folią funkcyjną.

Korzystnie do zawinięcia folii funkcyjnej stanowiącego zakład, poprzez fragment pasma klejowego, przymocowana jest niezależna bądź warstwa folii funkcyjnej niezależna warstwa dodatkowa, co pozwala także na zamknięcie warstwy dodatkowej warstwą inną, bądź o innych właściwościach niż pierwsza warstwa dodatkowa albo pierwsza warstwa folii funkcyjnej.

Pasmo klejowe może być nieciągłe, co dla niektórych wykonań może okazać się zasadne, aby w konsekwencji kolejno układane na sobie połacie membrany nie stanowiły absolutnie jednolitej i szczelnej połaci całościowo po połączeniu.

Korzystnie kolejne pasma klejowe, od drugiego począwszy, są wyspowo rozmieszczone na połaci, najlepiej co pewną ustaloną stałą odległość, przy czym odległość ta zasadnym jest, aby była zgodna z rozstawem elementów więźby dachowej, dla której membrana jest przeznaczona, np. krokwi, bądź łat, bądź kontrłat. Oznacza to, że wytwarzana membrana może być rozróżniana przeznaczeniem rodzaju dachu i jego więźby już w trakcie jej wytwarzania. Odległość ta może także dotyczyć innego obiektu związanego z docelową połacią dachową.

Korzystnie nadmiarowym pasmem klejowym pokryty jest także przynajmniej jeden z krótszych brzegów połaci, co pozwala dla niektórych wykonań nie używać na miejscu przeznaczenia dodatkowych taśm klejących łączących wzdłużnie jedną membranę do drugiej.

Płaska połać może być zwijana w rulon, co praktykuje się obecnie uzyskując połać o długości nawet powyżej 100 m, jednak dla membran o znanych już odmiennych konstrukcjach. Zamiennie płaska połać może być matą o powtarzalnym rozmiarze powierzchniowym, najlepiej w kształcie trójkąta albo prostokąta albo trapezu, co dla tego rodzaju membran wcześniej nie było stosowane, a obecnie może być ze względu na istniejący zakład wzdłuż krawędzi połaci. Połać taka może mieć rozmiar od 0,5 m do kilku, nawet 10 m², a po wytworzeniu może być bez szkody magazynowana i transportowana w stosach jedna na drugiej, co pozwala z większym komfortem używać pojedyncze płachty bez wiotkich końcówek i w związku z tym bez narażania takich wiotkich końcówek na uszkodzenie na miejscu posadowienia docelowego, jak i w transporcie. Powoduje to wygodę układania oraz podawania i przypasowywania na konstrukcji dachowej. Połać taka jest bowiem lekka a jednocześnie usztywniona na całej powierzchni jednakowo. Przy odpowiednim zaprojektowaniu gabarytów może stanowić o możliwości używania jej wtedy jako dedykowanych mniejszych fragmentów przeznaczanych do wykończeń, np. na skosach, załamaniach konstrukcji dachowej, itp.

PL 238 616 B1

Korzystnie kolejne warstwy w rodzaju folii funkcyjnej i warstwy dodatkowej, połączone są ze sobą poprzez spojenie adhezyjne, najlepiej obszarowe, a z elementami więźby dachowej poprzez pasmo klejowe, co w szczególności pozwala na używanie połaci w sposób przedstawiony uprzednio.

Korzystnie odwarstwiane zabezpieczenie jest poprzecznie bądź ukośnie bądź wzdłużnie poprzecinane, a każdy z fragmentów znajdujących się pomiędzy cięciami jest niezależnie od pozostałych rozłącznie połączony z pasmem klejowym. Zapewnia to możliwość etapowego i potrzebnego w danej chwili montażu większej połaci membrany na miejscu przeznaczenia bez obawy, że zerwane zabezpieczenie będzie przez całą długość pasma klejowego elementem utrudniającym montaż połaci, albo w przypadku jego zerwania w całości, że pasmo klejowe zbyt wcześnie zewrze się z powierzchnią docelowego montażu, albo że zewrze się niewłaściwie, np. pod kątem lub po łuku. Etapowe zrywanie zabezpieczenia pozwala ułożyć membranę, jednak dokleić ją na pewnej części dachu z opóźnieniem. Zrywane fragmenty mogą precyzyjniej pozwolić na wybranie miejsca doklejenia połaci membrany, a nawet na decyzję, że nie wszędzie będzie ona doklejana. Często bowiem membrany pozostają zawieszone pomiędzy krokwiami, a pasmo kleju przyjmuje na siebie wtedy zanieczyszczenia pozostając ze swobodnym dostępem.

Warstwa dodatkowa może być w rodzaju włókniny, najlepiej poliestrowej bądź polipropylenowej. Warstwa folii funkcyjnej może być w rodzaju membrany, najlepiej paro-przepuszczalnej albo izolacyjnej. Korzystnie pasmo klejowe ma swój początek nie dalej niż 10 mm od brzegu połaci. Korzystnie pasmo klejowe ma szerokość nie mniejszą niż 10 mm. Szerokości pasm i dobór materiałów jest zależny od wybranego przeznaczenia membrany i zaplanowanej dla niej funkcji.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest bowiem możliwość różnego przeznaczenia i stosowania w praktyce konstrukcji o cechach bazowych zgodnych z wynalazkiem. Membrana dachowa może mieć bowiem zastosowanie także do powierzchni płaskich, niekoniecznie nawet związanych z konstrukcją dachu, bo np. nadaje się jako warstwa funkcyjna dla powierzchni pionowych ściennych, czy poziomych stropowych bądź podłogowych.

Zaletą rozwiązania jest także to, że folia funkcyjna, która pokrywa brzeg włókniny i zachodzi pod jej spód ma za zadanie zabezpieczyć włókninę przed wodą z zewnątrz. Folia funkcyjna oddycha i wyprowadza wilgoć z domu na zewnątrz. Gdyby nie zabezpieczyć boku włókniny to przez bok włókniny woda sączyłaby się do środka budynku. Folia funkcyjna jest wodoszczelna, ale oddycha i przepuszcza wilgoć, dlatego zabezpiecza przed przedostaniem się wody z zewnątrz do środka domu.

Rozwiązanie według wynalazku zostało przedstawione w przykładzie wykonania na rysunku, na którym Fig. 1 przedstawia podstawowe wykonania membrany dachowej, w postaci rolki dwuwarstwowej, w widoku z boku i z góry, przy czym z boku także w powiększeniu, Fig. 2 przedstawia opcjonalne wykonanie membrany dachowej w postaci maty trójwarstwowej prostokątnej, w widoku z boku i z góry, przy czym z boku także w powiększeniu, a Fig. 3 przedstawia przykładową kombinację nacięć na zabezpieczeniu pasma klejowego, dla opcjonalnego wykonania membrany trójwarstwowej z dookólnie występującą warstwą folii funkcyjnej.

P r z y k ł a d I

Przykładowa membrana 1 dachowa jest dwuwarstwowa, w postaci płaskiej połaci 1 ’, przeznaczonej do układania na więźbie dachowej z wykorzystaniem jednego pasma klejowego 2 z odwarstwianym zabezpieczeniem 3, zawierająca warstwę 4 folii funkcyjnej i warstwę dodatkową 5 o różnej gramaturze, gdzie do nadmiarowej powierzchniowo warstwy 4 folii funkcyjnej, mocowana jest giętka warstwa dodatkowa 5 izolująca termicznie, a warstwa dodatkowa 5 izolująca termicznie ma dwudziestokrotnie większą grubość niż grubość pojedynczej warstwy 4 folii funkcyjnej przynależnej dodatkowej warstwie 5 izolującej termicznie. Warstwa dodatkowa 5 izolująca termicznie ma gramaturę 120 g/m² i grubość 0,8 mm, a warstwa 4 folii funkcyjnej ma gramaturę 45 g/m² i grubość 0,04 mm.

Warstwa dodatkowa 5 izolująca termicznie ma powierzchniową styczność z warstwą 4 folii funkcyjnej, także poprzez warstwę klejową 2”. Nadmiar warstwy 4 folii funkcyjnej, ułożony jest obwiedniowo wokół giętkiej dodatkowej warstwy 5 izolującej termicznie tak, że obejmuje jej jedną stronę 7 całkowicie i poprzez cienkie obie jej krawędzie 8 zachodzi na drugą stronę 9 warstwy dodatkowej 5 izolującej termicznie tworząc zakład 10 wzdłuż długich brzegów 11 ’ połaci 1’, przy czym jeden długi brzeg 11 ’ połaci 1’ pokryty jest nadmiarowym pasmem klejowym 2’, które to od spodu ma powierzchniową styczność zarówno z warstwą 4 folii funkcyjnej jako zakładem 10, jak i jednocześnie z warstwą dodatkową 5 izolującą termicznie dającą się wizualnie zauważyć jako wysuniętą spod zakładu 10.

Pasmo klejowe 2’ jest ciągłe. Płaska połać 1 ’ jest po wytworzeniu zwijana w rulon 6 o długości 50 m i szerokości 1 m i tak przeznaczana do transportu i następnie układana, na miejscu przeznaczenia,

PL 238 616 B1 przy czym układanie poprzedzone jest rozwijaniem rulonu 6. Warstwa 4 w rodzaju folii funkcyjnej i warstwa dodatkowa 5 izolująca termicznie, połączone są ze sobą poprzez warstwę klejową 2” jako spojenie adhezyjne obszarowe klejem poliuretanowym, tzn. na całym obszarze przylegania po jednej stronie 7 warstwy dodatkowej 5 izolującej termicznie, a także pod zakładem 10 po drugiej stronie 9 warstwy dodatkowej 5 izolującej termicznie, a z elementami więźby dachowej, w tym wypadku deskowaniem pełnym, po rozwinięciu z rulonu 6 na bieżąco poprzez pasmo klejowe 2 wykonane z akrylanu dyspersyjnego. Odwarstwiane zabezpieczenie 3 jest poprzecznie poprzecinane, a każdy z fragmentów o długości 0,5 m znajdujących się pomiędzy cięciami 12 jest niezależnie od pozostałych rozłącznie połączony z pasmem klejowym 2,2’, przy czym w czasie układania membrany 1 na deskach dachu sukcesywnie jeden po drugim są one odrywane od pasma klejowego 2,2’ i usuwane z dachu. Warstwa dodatkowa 5 izolująca termicznie jest w rodzaju włókniny, poliestrowej. Warstwa 4 folii funkcyjnej jest w rodzaju membrany paro-przepuszczalnej. Pasmo klejowe 2,2’ ma swój początek 10 mm od brzegu połaci 1’ i szerokość 50 mm.

P r z y k ł a d II

Jak w przykładzie pierwszym z następującymi różnicami. Nadmiar warstwy 4 folii funkcyjnej ułożony jest obwiedniowo wokół giętkiej warstwy dodatkowej 5, która jest jednocześnie warstwą izolującą termicznie i kumulującą nadmiar wilgoci, tworząc zakład 10 wzdłuż dwóch krótkich brzegów 1” połaci. Nadmiar warstwy 4 folii funkcyjnej stanowiąc zakład 10 obejmuje zasadniczo prawie całkowicie drugą stronę 9 warstwy dodatkowej 5, przy czym przy jednym krótkim brzegu 11” membrany 11 dachowej bardzo wąskim paskiem, a przy drugim krótkim brzegu 1” membrany 1 aż do ¾ powierzchni maty. Do zawinięcia folii funkcyjnej stanowiącego zakład 10, poprzez fragment pasma klejowego 2,2’ na długich brzegach 11’ połaci 1’, przymocowana jest niezależna grubsza warstwa 4’ folii funkcyjnej usztywniającej, a konkretnie o grubości 0,35 mm. Kolejne pasma klejowe 2,2’, drugie i trzecie, są wyspowo rozmieszczone na połaci 1’ przydługich brzegach 11’. Te dodatkowe pasma klejowe 2’ są nieciągłe i obejmują jedynie fragment, który pokryty jest grubszą warstwą 4’ folii funkcyjnej usztywniającej. Płaska połać 1’ jest matą o powtarzalnym rozmiarze powierzchniowym, w kształcie prostokąta o powierzchni 4 m². Wykonano 90 sztuk połaci 1’ o takim kształcie, a także wykonano 5 sztuk połaci 1’ o kształcie trójkąta równoramiennego o powierzchni 2 m² i 5 sztuk połaci 1 o kształcie trapezu o powierzchni 2 m². Wszystkie sztuki zebrano i ułożono w stos i zapakowano z przeznaczeniem na pokrycie w tym wypadku powierzchni stropu poziomego. Odwarstwiane zabezpieczenie 3 jest ukośnie poprzecinane, co pozwala na łagodne rozpoczęcie sklejania maty do powierzchni. Warstwa dodatkowa 5' jest w rodzaju włókniny polipropylenowej, a warstwa 4,4’ folii funkcyjnej jest w rodzaju membrany izolacyjnej. Pasmo klejowe 2,2’ ma swój początek 15 mm od brzegu połaci 1 ’ i szerokość 70 mm.

P r z y k ł a d III

Częściowo jak w przykładzie pierwszym, a częściowo jak w drugim z następującą różnicą. Owinięta wokół warstwy dodatkowej 5 warstwą 4 folii funkcyjnej tworzy obwolutę zachowując dookólną ciągłość, przy czym przeciwległe końce obwoluty łączą się ze sobą poprzez pasmo klejowe 2,2’ umieszczone przy węższym zakładzie 10. Zapewnia to całkowity brak przenikania wody bądź innych substancji z zewnątrz, z kierunku od góry ku dołowi, do warstwy dodatkowej 5 wewnętrznej, czyli warstwy tym razem kumulującej nadmiar wilgoci. Dwie warstwy 4 folii funkcyjnej zewnętrzne stanowiąc jeden materiał są szczelne dla wody od zewnątrz, natomiast przepuszczają wilgoć w kierunku od spodu ku górze, chwilowo gromadząc jej nadmiar w warstwie dodatkowej 5. Łączenie poprzez pasmo klejowe 2,2’ jest również łączeniem szczelnym. Połać 1’ jest matą o kształcie prostokąta o powierzchni 10 m², w którym wzdłuż dwóch długich brzegów 11’ i jednego krótkiego brzegu 11” nałożono pasma klejów 2,2’.

Claims (16)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Membrana dachowa co najmniej dwuwarstwowa, w postaci płaskiej połaci, przeznaczonej do układania na więźbie dachowej z wykorzystaniem przynajmniej jednego pasma klejowego z odwarstwianym zabezpieczeniem, zawierająca warstwy o różnej gramaturze, gdzie do nadmiarowej powierzchniowo warstwy folii funkcyjnej, mocowana jest giętka warstwa dodatkowa izolująca termicznie i jednocześnie albo zamiennie kumulująca nadmiar wilgoci, a warstwa dodatkowa izolująca termicznie albo kumulująca nadmiar wilgoci, ma grubość przypadającą na jednostkę powierzchni membrany co najmniej dwukrotnie większą niż grubość warstwy folii funkcyjnej przynależnej warstwie dodatkowej, gdzie warstwa dodatkowa ma powierzchniową

   PL 238 616 B1 styczność z warstwą folii funkcyjnej, także poprzez dodatkowo nałożoną warstwę klejową, znamienna tym, że nadmiar warstwy (4) folii funkcyjnej ułożony jest obwiedniowo wokół giętkiej warstwy dodatkowej (5) tak, że obejmuje jej jedną stronę (7) całkowicie i poprzez cienkie obie jej krawędzie (8) zachodzi na drugą stronę (9) warstwy dodatkowej (5) tworząc zakład (10) przynajmniej wzdłuż długich brzegów (11 ’) połaci (1 ’), przy czym przynajmniej jeden długi brzeg (11 ’) połaci (1 ’) pokryty jest nadmiarowym pasmem klejowym (2’), które to od spodu ma powierzchniową styczność zarówno z warstwą (4) folii funkcyjnej jako zakładem (10), jak i jednocześnie z warstwą dodatkową (5) wysuniętą spod zakładu (10).
2. 2. Membrana dachowa według zastrz. 1, znamienna tym, że nadmiar warstwy (4) folii funkcyjnej ułożony jest obwiedniowo wokół giętkiej warstwy dodatkowej (5) tworząc zakład (10) wzdłuż krótkich brzegów (11”) połaci (1’), czyli obwiedniowo wokół wszystkich brzegów długich (11') i krótkich (11) połaci (1').
3. 3. Membrana dachowa według zastrz. 1 albo zastrz. 2, znamienna tym, że nadmiar warstwy (4) folii funkcyjnej stanowiąc zakład (10) obejmuje zasadniczo prawie całkowicie drugą stronę (9) warstwy dodatkowej (5).
4. 4. Membrana dachowa według zastrz. 1 albo zastrz. 2, znamienna tym, że owinięta wokół warstwy dodatkowej (5) warstwa (4) folii funkcyjnej tworzy obwolutę zachowując dookólną ciągłość, przy czym przeciwległe końce obwoluty łączą się ze sobą poprzez fragment pasma klejowego (2).
5. 5. Membrana dachowa według zastrz. 1 albo zastrz. 2, znamienna tym, że do zawinięcia folii funkcyjnej stanowiącego zakład (10), poprzez fragment pasma klejowego (2), przymocowana jest niezależna warstwa (4’) folii funkcyjnej bądź niezależna warstwa dodatkowa (5).
6. 6. Membrana dachowa według któregokolwiek z zastrz. od zastrz. 1 do zastrz. 5, znamienna tym, że pasmo klejowe (2) jest nieciągłe.
7. 7. Membrana dachowa według któregokolwiek z zastrz. od zastrz. 1 do zastrz. 5, znamienna tym, że kolejne pasma klejowe (2), od drugiego począwszy, są wyspowo rozmieszczone na połaci (1’).
8. 8. Membrana dachowa według któregokolwiek z zastrz. od zastrz. 1 do zastrz. 7, znamienna tym, że nadmiarowym pasmem klejowym (2’) pokryty jest także przynajmniej jeden z krótszych brzegów (11”) połaci (1’).
9. 9. Membrana dachowa według któregokolwiek z zastrz. od zastrz. 1 do zastrz. 8, znamienna tym, że płaska połać (1’) jest zwijana w rulon.
10. 10. Membrana dachowa według któregokolwiek z zastrz. od zastrz. 1 do zastrz. 8, znamienna tym, że płaska połać (1 ’) jest matą o powtarzalnym rozmiarze powierzchniowym, najlepiej w kształcie trójkąta albo prostokąta albo trapezu.
11. 11. Membrana dachowa według któregokolwiek z zastrz. od zastrz. 1 do zastrz. 10, znamienna tym, że kolejne warstwy (4) w rodzaju folii funkcyjnej i warstwy dodatkowej (5), połączone są ze sobą poprzez spojenie adhezyjne, najlepiej obszarowe, a z elementami więźby dachowej poprzez pasmo klejowe (2).
12. 12. Membrana dachowa według któregokolwiek z zastrz. od zastrz. 1 do zastrz. 11, znamienna tym, że odwarstwiane zabezpieczenie (3) jest poprzecznie bądź ukośnie bądź wzdłużnie poprzecinane, a każdy fragmentów znajdujących się pomiędzy cięciami (12) jest niezależnie od pozostałych rozłącznie połączony z pasmem klejowym (2,2’).
13. 13. Membrana dachowa według któregokolwiek z zastrz, od zastrz. 1 do zastrz. 12, znamienna tym, że warstwa dodatkowa (5) jest w rodzaju włókniny, najlepiej poliestrowej bądź polipropylenowej.
14. 14. Membrana dachowa według któregokolwiek z zastrz. od zastrz. 1 do zastrz. 13, znamienna tym, że warstwa (4) folii funkcyjnej jest w rodzaju membrany, najlepiej paro-przepuszczalnej albo izolacyjnej.
15. 15. Membrana dachowa według któregokolwiek z zastrz. od zastrz. 1 do zastrz. 14, znamienna tym, że pasmo klejowe (2,2’) ma swój początek nie dalej niż 10 mm od brzegu połaci (1 ’).
16. 16. Membrana dachowa według któregokolwiek z zastrz. od zastrz. 1 do zastrz. 15, znamienna tym, że pasmo klejowe (2) ma szerokość nie mniejszą niż 10 mm.