PL238552B1 - Układ rurowy toru linii przesyłowej gazu ziemnego - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest układ rurowy toru linii przesyłowej gazu ziemnego, linii średniego i niskiego ciśnienia gazu, stosowany przede wszystkim na terenach, którym grożą osuwiska podłoża dla budynków, do których instalacje do przesyłu gazu ziemnego są doprowadzane, a przez które to budynki instalacje gazu ziemnego są dalej prowadzone. W szczególności rozwiązanie przydatne jest dla terenów narażonych na ruchy tektoniczne skorupy ziemskiej, w tym trzęsienia ziemi o dynamicznych amplitudach, choć zastosowane może być również dla terenów narażonych na tąpnięcia, np. tąpnięciach po wydobyciu dóbr naturalnych z głębi Ziemi.

Wiadomym jest, że na świecie występują rejony o zwiększonych wymaganiach odnośnie przyłączy gazowych do budynków - są to głównie rejony zagrożone trzęsieniami ziemi i szkodami górniczymi. W przypadku rejonów sejsmicznych głównym problemem instalacji przyłączeniowych do budynków jest to że inaczej rusza się w trakcie wstrząsów budynek z powodu swej bezwładności, a inaczej rurociągi doprowadzające media do budynku, które to rurociągi prowadzone są w glebie. Powoduje to liczne naprężenia i niedługim czasie po tym doprowadza do rozszczelnienia, a więc uszkodzenia instalacji. W przypadku przyłączy gazowych szczególnie ważne jest zachowanie wysokich standardów bezpieczeństwa i niedopuszczanie do wycieku gazu po trzęsieniu ziemi. Wstrząsy sejsmiczne powodują często uszkodzenia budynków i pożary, a w takiej sytuacji dodatkowy wyciek gazu jest szczególnie niebezpieczny, następuje szybko i wypełnia zamknięte przestrzenie tworząc mieszankę wybuchową. Kolejnym z zagrożeń w rejonach sejsmicznych jest wpływ wielu małych wstrząsów, które stopniowo prowadzą do degradacji połączeń i tym samym degradacja taka powoduje nieszczelność instalacji gazowej.

Należy zauważyć, że sieć gazowa w miastach jest wykonywana w większości z rur polietylenowych. Posiadają one całkiem dobre współczynniki odporności na ruchy sejsmiczne gruntu i zwykle nie potrzebują dodatkowych zabezpieczeń. Problemem jest natomiast bezpieczne przyłączenie gazu do odbiorcy. Z uwagi na przepisy przeciwpożarowe rura wychodząca nad ziemie powinna być już rurą stalową co wymusza zastosowanie przejścia polietylen-stal na wysokości gruntu. Wszystkie łączenia dwóch różnych materiałów jakimi jest polietylen i stal są miejscami w których należy zachować zwiększoną troskę o odpowiednią wytrzymałość tego elementu. Niezależnie od tego, że rura stalowa jest bezpieczniejsza w obszarze otwartym, doprowadzając gaz do reduktora ciśnienia i gazomierza musi posiadać odpowiednią ochronę antykorozyjną, a więc także nie jest bezobsługowa. Rura stalowa jest także mniej odporna od rury polietylenowej na drgania i naprężenia jakie mogą pojawiać się na obszarach sejsmicznych.

Rura stalowa będąc ostatnim przed zaworem i reduktorem, elementem linii przesyłowej, jako niezwykle sztywny element linii, jest bezsprzecznie elementem niebezpiecznym dla wykorzystywania w terenach sejsmicznych. Ma to szczególne znaczenia w przypadku instalacji biegnącej jeszcze przed reduktorem ciśnienia. Przed reduktorem występuje zwykle ciśnienie co najmniej dziesięciokrotnie, a zwykle nawet ponad 20 razy większe, niż za reduktorem, stąd instalacja rozszczelniona przed reduktorem, napełnia budynek gazem i tworzy mieszaninę wybuchową w ciągu zaledwie kilku minut. Adekwatna awaria występująca za reduktorem, czyli przy niskim ciśnieniu, daje służbom gazowym czas ponad jednej godziny na wyłączenie dopływu medium. Dodatkowo większość reduktorów ciśnienia gazu ziemnego zawiera zawory automatycznie odcinające przepływ medium przy przerwaniu instalacji za reduktorem. Powoduje to, że miejscem na które trzeba zwrócić szczególną uwagę jest rura doprowadzająca gaz do reduktora i jego połączenie z gazomierzem, który sam w sobie jest bardzo wrażliwym na uszkodzenia elementem linii transmisyjnej. Stąd ważnym jest, aby w rejonach sejsmicznych zapewnić odpowiednią kompensację drgań na przyłączu linii transmisyjnej gazu ziemnego, przy jednoczesnym zapewnieniu spełnienia wymogów technicznych dla przyłączy gazowych, w szczególności przyłączy do budynków.

Z patentu polskiego o numerze Pat. 169594 znane jest złącze nisko i/lub średniociśnieniowe, zwłaszcza do gazociągów i wodociągów, wykonywane w temperaturze otoczenia środowiska pracy dla przyłączenia rur polietylenowych, bądź z innego sztucznego tworzywa ze stalowymi albo metalowymi przyłączami tak kołnierzowymi, jak też nakrętno-wkrętnymi względnie spawanymi, a mogącymi mieć zastosowanie w instalacjach powierzchniowych i podziemnych, w tym budowanych w podziemiach kopalń. Złącze ma stalowy albo metalowy króciec o długości równiej bądź większej od wewnętrznej średnicy rury polietylenowej względnie z innego sztucznego tworzywa, który ma zbieżność na jednej czwartej swojej długości (L) pod kątem (A) mniejszym, albo co najmniej równym 15°, zaś na pozostałej części

PL 238 552 B1 w wielkości trzech czwartych długości (L) podzielonej na dwie części, ma podtoczenie z uszczelniającym pierścieniem. Kołnierz i/lub tuleja kalibrująco-dociskająca mają wewnętrzny otwór tak wykonany, aby kołnierz od strony króćca z uszczelniającym pierścieniem miał część o stożkowym otworze i ukształtowanymi w nim karbami. Przedstawione rozwiązanie pokazuje standardową konstrukcję wykonywanych przyłączy gazowych, z tworzywową częścią elastyczną i ze sztywną częścią stanowiącą łącznik do dalszego prowadzenia linii przesyłowej, który to łącznik może być stalowy.

Ze wzoru użytkowego pierwotnie zgłoszonego do ochrony jako wynalazek pod nr P.298185, znany jest łuk polietylenowego przyłącza gazowego. W znanym łuku polietylenowego przyłącza gazowego, rura polietylenowa umieszczona jest wewnątrz rury osłonowej. Obie rury wygięte są w kształt łuku 90° o prostoliniowych końcach. Na jednym końcu łuku znajduje się złączka adaptacyjna służąca do przyłączenia łuku z kurkiem głównym instalacji gazowej. Rura osłonowa stanowi jednocześnie element zaciskowy dla złączki adaptacyjnej. Rura osłonowa jest na zewnątrz zaizolowana. Znane rozwiązanie nie niweluje niestety niedogodności związanej z możliwością rozszczelnienia w chwili ruchów sejsmicznych. Łuk jest co prawda wygięty, wewnętrzna rura w pewnym stopniu jest elastyczna, jednak z pewnością niewystarczająco dla zabezpieczenia złącza przed rozszczelnieniem, tym bardziej, że rura osłonowa nie może już być rurą tworzywową, co wynika z norm i warunków technicznych, a dodatkowo usztywnia ją izolacja, która ogranicza wcześniejszą elastyczność.

Z kolejnego zgłoszenia polskiego wzoru użytkowego o numerze W. 122295 znane jest przyłącze gazowe z izolacją, zwłaszcza dla domowej sieci gazowej. Odcinek wygiętej rury stalowej posiada izolację naniesioną mechanicznie na całej długości rury przed jej wygięciem. Izolację stanowi oplot taśmy polietylenowej na zakładkę na warstwie substancji uszczelniającej. Na łuku rury na izolacji jest nałożona dodatkowa warstwa izolacyjna. Warstwa izolacyjna jest z tworzywa termokurczliwego. Warstwa izolacyjna jest w postaci oplotu taśmą termokurczliwą. Oplot taśmą w warstwie izolacyjnej jest ukośny względem oplotu taśmą polietylenową izolacji. Rura na odcinku końcowym o pomniejszonej średnicy posiada kołnierzyk oporowy wytoczony z materiału napawanego na obwodzie odcinka końcowego przy krawędzi rury, przy czym pomiędzy odcinkiem przejściowym średnicy rury a kołnierzykiem oporowym jest przesuwna znana nakrętka półśrubunku. Rura na drugim końcu względem odcinka końcowego ma obwodowe karby.

Podobnie jak wcześniej, przyłącze jest sztywne i nie zapewnia kompensacji ewentualnych ruchów sejsmicznych. Nie jest bezpieczne dla stosowania w terenach narażonych na tąpnięcia i dłuższe drgania ośrodków, pomiędzy którymi biegnie linia przesyłowa gazu.

Stąd właśnie, że nie zestawiono do tej pory konstrukcji przyłącza gazowego dla wspomnianych szczególnych zastosowań, celem niniejszego wynalazku jest zniwelowanie tej luki technicznej, a to właśnie poprzez uzyskanie bezpiecznej zarówno dla przesyłu gazu, jak i bezpiecznej ze względu na samą konstrukcję przeznaczoną dla trudnych obszarów sejsmicznych, linii transmisyjnej do przesyłu gazu dla terenów o trudnym podłożu geologicznym, w tym dla terenów sejsmicznych. Rozwiązanie według niniejszego wynalazku, spełniając założony cel, dało wręcz cały układ przyłączeniowy dla budynku. Wynika to z faktu, iż największe zagrożenie w instalacji gazowej niosą połączenia różnych elementów, w szczególności na przejściach przez obiekty o różniącej się dynamiką bezwładności. Przy konstruowaniu układu, położono także nacisk na zminimalizowanie połączeń dokonywanych bezpośrednio na budowie do tych niezbędnych, których nie da się już wyeliminować, a więc: połączenia z rurą w ziemi, połączenia z reduktorem, gazomierzem i przyłączenia do instalacji wewnętrznej. Reduktor i gazomierz muszą nadal bowiem mieć możliwość odłączenia z uwagi na konieczność ich okresowego serwisowania i potencjalnej wymiany, podobnie jak każde urządzenie końcowe zamontowane wewnątrz budynku i przyłączone do takiej instalacji.

Układ rurowy toru linii przesyłowej gazu ziemnego, według niniejszego wynalazku dotyczy linii średniego i niskiego ciśnienia gazu. Zawiera prefabrykowaną rurę z odcinkiem stalowym i odcinkiem tworzywowym z PE, które są ze sobą połączone trwale, do których po stronie odcinka stalowego złączem przyłączony jest zawór zamykający, za którym dalej w linii przesyłowej w kierunku instalacji odbiorczej reduktor wpięty jest rurowym odcinkiem łączącym oraz za reduktorem gazomierz zawieszony jest na belce z króćcami, przy czym belka stanowiąc uchwyt gazomierza jest mocowana do konstrukcji nośnej budynku, a od gazomierza linia przesyłowa gazu przebiega odcinkiem wylotowym łączącym gazomierz z częścią wewnętrzną instalacji przesyłowej. Wynalazek charakteryzuje się tym, że odcinek łączący, kończący część zewnętrzną instalacji linii przesyłowej przed reduktorem lub przed gazomierzem, oraz odcinek wylotowy, jest kompensatorem mieszkowym w postaci w przekroju podłużnym rury karbowanej, wykonanej ze stali nierdzewnej austenitycznej typu 316L, której grubość ścianki zawiera

PL 238 552 Β1 się w przedziale od 0,2 mm do 0,3 mm. Rura karbowana pokryta jest oplotem krzyżowym wykonanym z drutu ze stali nierdzewnej austenitycznej typu 304 o średnicy zawierającej się w przedziale od 0,25 mm do 0,4 mm. Oplot krzyżowy wykonany jest dwuwarstwowo na zakład, a na skrzyżowaniach oplotu każdorazowo jest pozostawiony otwór pozbawiony oplotu taki, że jego powierzchnia nie przekracza 1 mm². Na końcach kompensatora mieszkowego znajdują się końcówki, jako prefabrykowane toczone elementy przyłączeniowe, łączące kompensator mieszkowy do sąsiadujących elementów instalacji przesyłowej. Końcówki połączone są spawem ze swymi pierścieniami stanowiącymi nachodzące na oplot wzmocnienie spawanego połączenia kompensatora mieszkowego, dwuwarstwowego, z końcówkami, oplotem i pierścieniem jednocześnie. Pierścienie i końcówki wykonane są także ze stali nierdzewnej austenitycznej typu 304. Spaw będąc obwodowo pojedynczy i zamknięty stanowi spoinę pachwinową. Jednocześnie minimalna różnica średnic Di i D2 wewnętrznej karbowanej rury kompensatora mieszkowego zawiera się w przedziale od 3 mm do 4 mm, a promień jej karbów ma od 1 mm do 2 mm.

Korzystnie końcówki są przystosowane dla połączenia gwintowanego albo dla połączenia śrubunkowego albo dla połączenia zaciskowego.

Korzystnie na końcówce znajduje się wyfrezowanie na klucz monterski.

Korzystnie spaw pachwinowy jest typu TIG.

Korzystnie odcinek wylotowy łączący gazomierz z częścią wewnętrzną instalacji przesyłowej jest od niej rozdzielony odcinkiem podziemnym, korzystnie wtedy złożonym z rury o odcinku stalowym i odcinku tworzywowym złączonych trwale, a poprzedzonym korzystnie zaworem, z czego część tworzywową biegnie wewnątrz ziemi.

Korzystnie linia przesyłowa jest w obszarze nadziemnym, połączona na sztywno jedynie jednym punktem z konstrukcją nośną budynku, korzystnie w okolicy gazomierza.

Korzystnie linia przesyłowa jest w obszarze wewnętrznej instalacji przesyłowej, połączona z konstrukcją nośną jedynie suwliwie, biegnącym przez konstrukcję nośną budynku kompensatorem mieszkowym osadzonym suwliwie w otworze konstrukcji nośnej budynku, korzystnie w dodatkowo osadzonej tulei stycznej lub połączonej do konstrukcji nośnej, co dotyczy w szczególności przejść przez ściany, sufity, podłogi konstrukcji nośnej.

Korzystnie rura stalowa jest pokryta izolacją z tworzywa sztucznego.

Korzystnie odcinki tworzywowe wykonane są z PE albo z PP.

Należy dodać, że wskazane dla rozwiązania szczególne dobranie wykonania stali austenitycznej można opisać następująco:

Stal 316L (0H17N14M2) oznaczana jest według norm europejskich jako X2CrNiMo17-12-2/1.4404. Parametry tej stali przedstawia poniższa tabela:

Zawartość pierwiastków stopowych, %	Temperatura przesycania, °C	Wytrzymałość na Rozciąganie, R^, MPa
C	Cr	Ni	Mn	Mo	Inne
<0,03	17,5	11,5	<2	2,3	N <0,11	1020-1120	500-700

Stal 304 (0H18N9) oznaczana jest według norm europejskich jako X5CrNi18-10/1.4304. Parametry tej stali przedstawia poniższa tabela:

Zawartość pierwiastków stopowych, %	Temperatura przesycania, °C	Wytrzymałość na Rozciąganie, Rm, MPa
C	Cr	Ni	Mn	V	Inne
<0,08	18-20	9-11	<2	0.2	N <0,11	1020-1120	540-750

Należy także nadmienić, że: karbowany profil zapewnia możliwość ugięcia kompensatora do minimalnego kąta, wynoszącego jego dwie średnice nominalne, przy ilości cykli zgięcia co najmniej 15. Oplot krzyżowy stanowi dodatkowe zabezpieczenie ciśnieniowe kompensatora mieszkowego i zapewnia wytrzymałość na ciśnienie wewnętrzne do poziomu 64 barw temperaturze +20°C. Otwory pomiędzy

PL 238 552 B1 zakładami w oplocie, zapewniają możliwość swobodnego uginania kompensatora. Dzięki takiej konstrukcji i zastosowaniu stali nierdzewnej uzyskuje się odporność na działanie temperatur od -35°C do +600°C oraz odporność na agresywne środowiska pracy i wysoką odporność na korozję w środowiskach z dużą wilgotnością. Toczone końcówki mają czołowe powierzchnie ukosowane przed spawaniem na kształt litery ‘V’. Kluczowe jest jednoczesne spawanie obwodowe, bez przerywania, wszystkich elementów ze sobą - trzech warstw rury, czyli karbowanej wewnętrznej i podwójnego oplotu, z końcówkami i pierścieniami na końcach. Stalowy oplot oraz odpowiednie promienie łuków wewnętrznej rury karbowanej kompensatora mieszkowego zapewnia możliwość swobodnego ugięcia kompensatora mieszkowego nawet na minimalny promień 58 mm, przy jednorazowym ugięciu i statycznych warunkach pracy oraz 160 mm przy warunkach dynamicznych, w których może dojść do wystąpienia drgań o różnej częstotliwości i amplitudzie.

Rozwiązanie przedstawione jest w przykładzie wykonania na rysunku, na którym Fig. 1 przedstawia kompensator mieszkowy w przekroju, co dotyczy górnej części oraz jednocześnie częściowo zakryty w widoku z zewnątrz, co dotyczy dolnej części graficznej, Fig. 2 przedstawia wycinek kompensatora mieszkowego w powiększeniu i w jeszcze dodatkowym powiększeniu jego układ rury karbowanej wewnętrznej, a Fig. 3 przedstawia układ rurowy toru linii przesyłowej, w szczególności w okolicy wejścia linii przesyłowej do konstrukcji budynku.

Przykładowy układ rurowy toru linii przesyłowej gazu ziemnego, dotyczy linii średniego i niskiego ciśnienia gazu. Zawiera prefabrykowaną rurę z odcinkiem stalowym 1 i odcinkiem tworzywowym 2 z PE, które są ze sobą połączone trwale, do których po stronie odcinka stalowego 1 złączem przyłączony jest zawór zamykający 3, za którym dalej w linii przesyłowej w kierunku instalacji odbiorczej reduktor 5 wpięty jest rurowym odcinkiem łączącym 4 oraz za reduktorem 5 gazomierz 6 zawieszony jest na belce 7 z króćcami 8. Belka 7 stanowiąc uchwyt gazomierza 6 jest mocowana do konstrukcji nośnej 9 budynku, tym razem ściany budynku, a od gazomierza 6 linia przesyłowa gazu przebiega odcinkiem wylotowym 10 łączącym gazomierz 6 z częścią wewnętrzną instalacji przesyłowej, przy czym odcinek wylotowy 10 łączący gazomierz 6 z częścią wewnętrzną instalacji przesyłowej jest od niej rozdzielony odcinkiem podziemnym 11, złożonym z rury o odcinku stalowym 1 i odcinku tworzywowym 2 złączonych trwale, a poprzedzonym zaworem zamykającym 3, z czego część tworzywowa 2 biegnie wewnątrz ziemi i na powrót w środku konstrukcji 9 domu przebija ścianę piwniczną i w piwnicy podłączony jest do linii piec gazowy, jako odbiornik końcowy. Linia przesyłowa jest w obszarze wewnętrznej instalacji przesyłowej, połączona z konstrukcją nośną 9 jedynie suwliwie, co dotyczy w szczególności ściany, która będąc otworowana ma biegnący przez nią, jako przez konstrukcję nośną 9, kompensator mieszkowy 12 osadzony suwliwie w otworze konstrukcji nośnej 9, czyli w ścianie, w tym przypadku dzięki dodatkowo osadzonej tulei połączonej do konstrukcji nośnej 9, co właśnie dotyczy w szczególności przejść przez ściany, sufity, podłogi konstrukcji nośnej.

Odcinek łączący 4, kończący część zewnętrzną instalacji linii przesyłowej przed reduktorem 5 lub przed gazomierzem 6, oraz odcinek wylotowy 10, z gazomierza 6, jest także kompensatorem mieszkowym 12. Kompensator mieszkowy 12 ma postać w przekroju podłużnym rury karbowanej 13, wykonanej ze stali nierdzewnej austenitycznej typu 316L, której grubość ścianki zawiera się w przedziale od 0,2 mm do 0,3 mm i tym razem wynosi 0,25 mm. Rura karbowana 13 pokryta jest oplotem krzyżowym 14 wykonanym z drutu ze stali nierdzewnej austenitycznej typu 304 o średnicy zawierającej się w przedziale od 0,25 mm do 0,4 mm, tym razem drut ma średnicę 0,3 mm. Oplot krzyżowy 14 wykonany jest dwuwarstwowo na zakład, a na skrzyżowaniach oplotu krzyżowego 14 każdorazowo jest pozostawiony otwór 21 pozbawiony oplotu taki, że jego powierzchnia wynosi 1 mm². Na końcach kompensatora mieszkowego 12 znajdują się końcówki 15, jako prefabrykowane toczone elementy przyłączeniowe, łączące kompensator mieszkowy (12) do sąsiadujących elementów instalacji przesyłowej. Końcówki 15 połączone są spawem 16 ze swymi pierścieniami 17 stanowiącymi nachodzące na oplot krzyżowy 14 wzmocnienie spawanego połączenia kompensatora mieszkowego 12, dwuwarstwowego, z końcówkami 15, oplotem 14 i pierścieniem 17 jednocześnie. Pierścienie 17 i końcówki 15 wykonane są także ze stali nierdzewnej austenitycznej typu 304. Spaw 16 będąc obwodowo pojedynczy i zamknięty stanowi spoinę pachwinową 16’. Jednocześnie minimalna różnica średnic Di i D2 wewnętrznej rury karbowanej 13 kompensatora mieszkowego 12 zawiera się w przedziale od 3 mm do 4 mm i wynosi 3,5 mm, a promień R jej karbów ma od 1 mm do 2 mm, tym razem promień R wynosi 1,5 mm.

Jedna z końcówek 15 jest przystosowane dla połączenia gwintowanego, a druga dla połączenia zaciskowego. Na końcówce 15 gwintowanej znajduje się wyfrezowanie 18 na klucz monterski. Spaw pachwinowy 16’ jest typu TIG. Linia przesyłowa jest w obszarze nadziemnym, połączona na sztywno

PL 238 552 Β1 jedynie jednym punktem 19 z konstrukcją nośną 9, w okolicy gazomierza 6, a dokładnie poprzez belkę 7 z króćcami 8. Odcinek stalowy 1 rury jest pokryty izolacją z tworzywa sztucznego poprzez trzykrotnie nałożoną warstwę PE. Odcinki tworzywowe 2 wykonane są z PP, a obejmy tworzywowe w postaci tulei 20 z PCV. Tuleje 20 zewnętrzne są połączone sztywno do konstrukcji nośnej 9, czyli do ściany budynku, a tuleja wewnętrzna stycznie do otworu w ścianie budynku.

Połączenia różniących się materią odcinków PE/STAL wykonane jest metodą zaciskową elementu rury PE na kalibrowanej, rurowej końcówce toczonej rury stalowej. Dodatkowe wzmocnienie połączenia dokonuje się przez nasunięcie dopasowanej na wcisk tulejki stalowej na obszar połączenia. Podczas zaciskania rury z tworzywa PE na stalowej końcówce rurowej, czyli odcinka tworzywowego 2 na odcinku stalowym 1, siła niezbędna do wykonania poprawnego połączenia utrzymywała się na poziomie 4,0 kN, natomiast przy nasuwaniu stalowej tulei na połączenie PE/STAL siła ta wynosiła 15 kN. Z końcówką odcinka stalowego 1 zespolono zawór kulowy 3. Na miejscu docelowym na zaworze 3 dociśnięto jedną z końcówek 15 kompensatora mieszkowego 12, a drugą końcówkę 15 kompensatora mieszkowego 12 dokręcono do reduktora 5, który połączono gwintowanym połączeniem z króćcem 8 stanowiącym uchwyt dla gazomierza 6, który to podczepiono do obu króćców 8. Drugi króciec 8 po stronie wyjścia z gazomierza 6 i wejścia do części instalacji przesyłowej wewnętrznej, połączono z drugim kompensatorem mieszkowym 12, a ten na drugim końcu zaciśnięto na zaworze kulowym 3 drugim, który to dalej połączono z końcówką stalowego odcinka 1 rury łączonej z odcinkiem tworzywowym 2 rury PE biegnącej w dół do ziemi. Dalej idąc, połączono tę tworzywową rurę PE z trzecim kompensatorem mieszkowym 12, który to przez tuleję 20 z PCV wprowadził linię przesyłową do wnętrza budynku, a tam rurą stalową dokręconą na gwint do trzeciego kompensatora mieszkowego 12 doprowadzono gaz ziemny do odbiornika końcowego znajdującego się w piwnicy domu, jako konstrukcji budowlanej, która może wykazywać odmienne tendencje co do drżenia poszczególnych ścian, w czasie ewentualnych ruchów sejsmicznych.

Wykonane połączenia kompensatora mieszkowego 12 wykazywały przy testowym wymuszonym badaniu organoleptycznym na drżenie i wstrząsy, bardzo dobre właściwości elastyczne wszystkich takich połączeń. Instalacja przesyłu gazu nie rozszczelniła się, co zweryfikowano.

Wykonane połączenia PE/STAL spełniały wszystkie wymagania techniczne, co zweryfikowano już na etapie produkcji, a na miejscu posadowienia, mając znacząco miększe możliwości uginania się i odchylania dla kompensatora mieszkowego 12, połączenia PE/STAL nie były nawet w części tak jak wcześniej narażone na uszkodzenia mechaniczne i rozszczelnienie.

Należy zauważyć, że zastosowano jako rdzeń rur preizolowanych - rurę stalową bezszwową, walcowaną na gorąco, przeznaczoną do mediów palnych, w gatunku L360NB/L360NE o następującym składzie chemicznym i parametrach wytrzymałościowych:

Skład chemiczny:

Materiał	No mat.	C max.	Si max.	Mn max.	P max.	S max.	V max.	έ i	Ti max.	Równoważnik węgla CEV max.
L360NB / L360NE	1.0582	0,20%	0,45%	1,6%	0,025%	0,020%	0,10%	0,05%	0,04%	0,45%

Własności mechaniczne:

Materiał	No mat.	Granica plastyczności Rto.5 [N/mm2]	Wytrzymałość na rozciąg. Rm (N/mm ]	Rtoi/RminaK.	Wydłużenie A min. [%]
L36ONB / L360NE	1.0582	360510	460	0,85	21,00

PL 238 552 B1

Zewnętrzną jej powłokę stanowi antykorozyjna, trójwarstwowa, izolacja polietylenowa 3 LPE, która składa się z warstwy epoksydu o grubości 100 μm, warstwy polipropylenu 2,0 mm. Przed nakładaniem warstw 3LPE, rury stalowe są poddawane procesowi śrutowanie powierzchni do klasy czystości Sa 2½ i podgrzewane są indukcyjne do temperatury 180-200°C.

Trójwarstwową antykorozyjną izolację na rurach stalowych cechuje:

- wysoka odporność na uszkodzenia mechaniczne,

- odporność na oddziaływanie czynników chemicznych, wilgoć, przebicie elektryczne, działanie podwyższonych temperatur i promieni ultrafioletowych,

- wysoka przyczepność izolacji do powierzchni rury,

- ochrona antykorozyjna podziemnych rurociągów na około 50 lat,

- całkowita ochrona spawów rur stalowych,

- neutralność izolacji wobec środowiska naturalnego.

Claims (9)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Układ rurowy toru linii przesyłowej gazu ziemnego, dla linii średniego i niskiego ciśnienia gazu, zawierający prefabrykowaną rurę z odcinkiem stalowym i odcinkiem tworzywowym z PE, które są ze sobą połączone trwale, do których po stronie odcinka stalowego złączem przyłączony jest zawór zamykający, za którym dalej w linii przesyłowej w kierunku instalacji odbiorczej reduktor wpięty jest rurowym odcinkiem łączącym oraz za reduktorem gazomierz zawieszony jest na belce z króćcami, przy czym belka stanowiąc uchwyt gazomierza jest mocowana do konstrukcji nośnej budynku, a od gazomierza linia przesyłowa gazu przebiega odcinkiem wylotowym, łączącym gazomierz z częścią wewnętrzną instalacji przesyłowej, znamienny tym, że odcinek łączący (4), kończący część zewnętrzną instalacji linii przesyłowej przed reduktorem (5) lub przed gazomierzem (6), oraz odcinek wylotowy (10), jest kompensatorem mieszkowym (12) w postaci w przekroju podłużnym rury karbowanej (13), wykonanej ze stali nierdzewnej austenitycznej typu 316L, której grubość ścianki zawiera się w przedziale od 0,2 mm do 0,3 mm, gdzie rura karbowana (13) pokryta jest oplotem krzyżowym (14) wykonanym z drutu ze stali nierdzewnej austenitycznej typu 304 o średnicy zawierającej się w przedziale od 0,25 mm do 0,4 mm, przy czym oplot krzyżowy (14) wykonany jest dwuwarstwowo na zakład, a na skrzyżowaniach oplotu krzyżowego (14) każdorazowo jest pozostawiony otwór (21) pozbawiony oplotu taki, że jego powierzchnia nie przekracza 1 mm², natomiast na końcach kompensatora mieszkowego (12) znajdują się końcówki (15), jako prefabrykowane toczone elementy przyłączeniowe, łączące kompensator mieszkowy (12) do sąsiadujących elementów instalacji przesyłowej, gdzie końcówki (15) połączone są spawem (16) ze swymi pierścieniami (17) stanowiącymi nachodzące na oplot krzyżowy (14) wzmocnienie spawanego połączenia kompensatora mieszkowego (12), dwuwarstwowego, z końcówkami (15), oplotem (14) i pierścieniem (17) jednocześnie, przy czym pierścienie (17) i końcówki (15) wykonane są także ze stali nierdzewnej austenitycznej typu 304, a spaw (16) będąc obwodowo pojedynczy i zamknięty stanowi spoinę pachwinową (16’), i jednocześnie minimalna różnica średnic Di i D2 wewnętrznej rury karbowanej (13) kompensatora mieszkowego (12) zawiera się w przedziale od 3 mm do 4 mm, a promień R jej karbów ma od 1 mm do 2 mm.
2. 2. Układ rurowy toru linii przesyłowej według zastrz. 1, znamienny tym, że końcówki (15) są przystosowane dla połączenia gwintowanego albo dla połączenia śrubunkowego albo dla połączenia zaciskowego.
3. 3. Układ rurowy toru linii przesyłowej według zastrz. 1 albo zastrz. 2, znamienny tym, że na końcówce (15) znajduje się wyfrezowanie (18) na klucz monterski.
4. 4. Układ rurowy toru linii przesyłowej według zastrz. 1, znamienny tym, że spaw pachwinowy (16’) jest typu TIG.
5. 5. Układ rurowy toru linii przesyłowej według zastrz. 1, znamienny tym, że odcinek wylotowy (10), łączący gazomierz (6) z częścią wewnętrzną instalacji przesyłowej, jest od niej rozdzielony odcinkiem podziemnym (11), korzystnie złożonym z rury o odcinku stalowym (1) i odcinku tworzywowym (2) złączonych trwale, a poprzedzonym korzystnie zaworem (3).

   PL 238 552 B1
6. 6. Układ rurowy toru linii przesyłowej według zastrz. 1, znamienny tym, że linia przesyłowa jest, w obszarze nadziemnym, połączona na sztywno jedynie jednym punktem (19) z konstrukcją nośną (9) budynku, korzystnie w okolicy gazomierza (6).
7. 7. Układ rurowy toru linii przesyłowej według zastrz. 1, znamienny tym, że linia przesyłowa jest, w obszarze wewnętrznej instalacji przesyłowej, połączona z konstrukcją nośną (9) jedynie suwliwie, biegnącym przez konstrukcję nośną (9) kompensatorem mieszkowym (12) osadzonym suwliwie w otworze konstrukcji nośnej (9), korzystnie w dodatkowo osadzonej tulei (20) stycznej lub połączonej do konstrukcji nośnej (9), co dotyczy w szczególności przejść przez ściany albo sufity albo podłogi konstrukcji nośnej (9).
8. 8. Układ rurowy toru linii przesyłowej według zastrz. 1 albo zastrz. 5 albo zastrz. 6 albo zastrz. 7, znamienny tym, że odcinek stalowy (1) rury jest pokryty izolacją z tworzywa sztucznego.
9. 9. Układ rurowy toru linii przesyłowej według zastrz. 1, znamienny tym, że odcinki tworzywowe (2) wykonane są z PE albo z PP.