PL234400B1 - Zespół płyt dopalania spalin oraz kocioł centralnego ogrzewania z zespołem płyt dopalania spalin - Google Patents

Abstract

Zespół płyt dopalania spalin zawiera co najmniej dwie płyty ognioodporne (1, 2, 3, 4) wykonane z betonu, stanowiące akumulator oraz nośnik ciepła. Płyty betonowe (1, 2, 3, 4) są ułożone poziomo. Płyty górne (2, 3, 4) ułożone są nad płytą dolną (1). Płyta dolna (1) zawiera okno przelotowe (5), zaś płyta górna (2) znajduje się ponad płytą dolną (1) i przesłania wymienione okno przelotowe (5). Płyty górne (2, 3, 4) mają długość mniejszą niż płyta dolna (1) i zawierają dolną powierzchnię ukształtowaną w postaci równoległych do siebie garbów (11) i oddzielających je bruzd (12). Kocioł centralnego ogrzewania, zawiera korpus z połączonymi przepływowo komorami wodnymi (15), gdzie w ścianie przedniej (13) kotła znajdują się drzwiczki rewizyjne (16) zaś w dolnej strefie korpusu znajduje się retorta (7). W górnej części wnętrza kotła, ponad przegrodą poziomą (18), znajdują się przegrody labiryntowe (19) wymiennika ciepła. Pomiędzy tylną krawędzią przegrody poziomej (18), a tylną ścianą (14) kotła znajduje się kanał wlotowy spalin do wymiennika ciepła. Zespół płyt betonowych (1, 2, 3, 4) stanowią płyty ułożone poziomo jedna nad drugą.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół płyt dopalania spalin przeznaczony do wnętrza kotła centralnego ogrzewania, oraz kocioł centralnego ogrzewania, zwłaszcza kocioł retortowy z podajnikiem paliwa, zawierający zespół płyt dopalania spalin.

Znanych jest szereg konstrukcji pieców lub kotłów centralnego ogrzewania zawierających układy dopalania spalin. W szeregu rozwiązaniach konstrukcyjnych piece lub kotły c.o. zawierają wewnątrz rozwiązania zmierzające do optymalizacji procesów spalania, w tym do maksymalnego wykorzystania własności grzewczych gazów ze spalania paliw stałych lub paliw gazowych. Rozwiązania te koncentrują się na dopaleniu resztek substancji palnych zawartych w spalinach. Sprzyja to uzyskaniu dodatkowej wartości energetycznej oraz uzyskaniu wyższej czystości gazów odprowadzanych przez komin do atmosfery.

W opisie zgłoszeniowym polskiego wzoru użytkowego nr W. 104735 przedstawiono konstrukcję palnika do spalania gazu. Według tego znanego rozwiązania palnik składa się z obudowy o kształcie prostopadłościanu o podstawach w kształcie elipsy mającej na jednej półkolistej powierzchni równoległe do siebie i prostopadłe do wzdłużnej osi obudowy przelotowe prostokątne otwory. W podstawie osadzony jest trwale monolityczny dyfuzor który stanowi część rury zakończona stożkiem z większą średnicą skierowaną na zewnątrz. Wewnętrzną część dyfuzora stanowi cylindryczna część rury której przedłużeniem jest część stożkowa o małym kącie wierzchołkowym i połączona z nią mniejszą podstawą część stożkowa o większym kącie wierzchołkowym. Większa podstawa tej części ma dwustronne, równolegle do siebie usytuowane spłaszczenia.

Według wynalazku przedstawionego w opisie patentowym nr PL 220995, palnik do dopalania gazu odlotowego ze spalania paliw stałych, ma postać płaskiego korpusu o przekroju poprzecznym w kształcie prostokąta. Korpus zawiera cztery pionowe ściany boczne, oraz zawiera u dołu otwory wlotowe gazu, zaś u góry zawiera otwory wylotowe gazu. Według tego znanego rozwiązania, ściana dolna korpusu palnika zamocowana jest do ścian bocznych ukośnie od strony paleniska, przy czym w tej ukośnej ścianie dolnej znajdują się otwory spalające gazy, zaś w górnej części przedniej ściany korpusu, od strony paleniska, znajdują się otwory dopalające gazy odlotowe.

W innym rozwiązaniu, znanym z polskiego opisu zgłoszeniowego nr P.382992 przedstawiono inne rozwiązanie kotła wodnego centralnego ogrzewania. Według tego rozwiązania kocioł posiada płaszcz wodny i opłomki, i wyłożony jest od środka warstwą betonu ogniotrwałego, a na zewnątrz wełną mineralną i obudową z blachy. Kocioł ma pojemnik na biomasę wstawiany luźno do kotła poprzez drzwi główne w jednej ze ścian kotła.

W kolejnym rozwiązaniu znanym z opisu wynalazku nr P.416970 przedstawiono budowę pieca górnego zasypu na paliwo stałe, zawierającego korpus w postaci pionowej ściany przedniej i ściany tylnej, poziomej ściany dolnej i ściany górnej oraz pionowych ścian bocznych. Piec zawiera w tych ścianach połączone przepływowo komory wodne, oraz miarkownik powietrza. W górnej poziomej ścianie pieca znajdują się drzwiczki otworu zasypowego paliwa i w dolnej części przedniej ścianie znajduje się otwór z drzwiczkami dolnymi, ponad rusztem, zaś poniżej rusztu znajduje się otwór z drzwiczkami popielnika. W górnej części pieca znajduje się czopuch wylotowy spalin, zaś wewnątrz pieca, w górnej jego części znajdują się opłomki wymiennika ciepła. W górnej poziomej ścianie pieca znajduje się także klapa dozowania powietrza do komory paleniskowej. Wnętrze pieca podzielone jest pionową ścianą działową równoległą do ściany tylnej pieca, na komorę paleniskową z górnym zasypem paliwa oraz na komorę wylotową spalin z opłomkami wymiennika ciepła i górnym czopuchem. Według tego znanego rozwiązania co najmniej fragment pionowej ściany działowej stanowi przegroda pionowa z tworzywa stanowiącego akumulator i nośnik ciepła, gdzie pomiędzy dolną poziomą krawędzią tej przegrody pionowej, a skrajną strefą rusztu znajduje się szczelina wylotu spalin do komory wylotowej spalin. Pomiędzy przegrodą pionową a tylną ścianą pieca utworzona jest komora dopalania spalin. Obszar pomiędzy skrajną strefą rusztu, a tylną pionową ścianą pieca jest zamknięty przegrodą ukośną z tworzywa stanowiącego nośnik i akumulator ciepła, kierującą spaliny ze strefy paleniska na ruszcie do komory wylotowej spalin. Według tego rozwiązania pomiędzy przegrodą pionową a przegrodą ukośną utworzona jest szczelina wlotu spalin do komory dopalania spalin.

W opisie innego rozwiązania, znanego ze zgłoszenia wynalazku nr P.416680 przedstawiono kolejną konstrukcję pieca z zespołem dopalania spalin. Piec według tego znanego rozwiązania zawiera korpus z połączonymi przepływowo komorami wodnymi. W ścianie czołowej pieca znajdują się co naj

PL 234 400 B1 mniej dwie pary drzwiczek rewizyjnych zaś w dolnej strefie korpusu znajduje się otwór załadowczy biomasy i dostarczania powietrza. W górnej części pieca znajduje się czopuch wylotowy spalin. Wewnątrz górnej części wnętrza pieca, ponad przegrodą poziomą, znajdują się przegrody labiryntowe przepływu gazów wylotowych stanowiące wymiennik ciepła. Pomiędzy tylną krawędzią przegrody poziomej, a tylną ścianą pieca znajduje się kanał wlotowy spalin do wymiennika ciepła. Poniżej przegrody poziomej znajdują się płyty z tworzywa będącego nośnikiem i akumulatorem ciepła. Płyty są zamocowane na przemian do ściany tylnej i do ściany przedniej pieca. Pomiędzy wolnymi krawędziami tych płyt, a przednią ścianą oraz tylną ścianą pieca znajduje się kanał labiryntowy wylotu spalin. Pomiędzy przegrodą poziomą, a zamocowaną pod nią płytą znajduje się pionowa przesłona uchylna. Pomiędzy płytami, w tym znanym rozwiązaniu ułożone jest luźne złoże w postaci elementów o nieregularnych kształtach z betonu wytworzonego z mieszanki cementu i kruszywa odpornej na temperaturę od 1500°C do 2000°C.

W kolejnym znanym rozwiązaniu zespół dopalania spalin do pieca centralnego ogrzewania ma postać elementów wytworzonych z betonu zawierającego cement oraz kruszywo odporne na temperaturę od 1300°C do 2000°C, przy czym zespół dopalania spalin jest osadzony równolegle do tylnej ścianki pieca. Zespół dopalania spalin zawiera przestrzeń zamkniętą pomiędzy elementami z betonu w postaci ścian bocznych, ściany czołowej przedniej i ściany tylnej które tworzą kanał dopalania spalin. Przestrzeń kanału dopalania spalin otwarta jest od dołu oraz od góry, zaś w pobliżu dolnej krawędzi płyty czołowej kanału dopalania spalin znajduje się wlot spalin do tego kanału. Po osiągnięciu temperatury roboczej we wnętrzu pieca, w kanale dopalania spalin do którego kierowane są spaliny zawierające niedopalone resztki paliwa, w trakcie przepływu przez ten kanał dopalania, następuje dopalenie tych resztek paliwa i tym samym oczyszczenie spalin ze szkodliwych składników. Kanał dopalania spalin według tego znanego rozwiązania może mieć postać gotowej formatki betonowej lub ceramicznej wkładanej do wnętrza pieca.

Znany jest piec centralnego ogrzewania, zawierający korpus w postaci ścian z połączonymi przepływowo komorami wodnymi, gdzie w czołowej ścianie pieca znajdują się drzwiczki zasypowe paliwa i w dolnej części czołowej ściany znajduje się otwór z drzwiczkami dolnymi ponad rusztem, zaś poniżej rusztu znajduje się otwór z drzwiczkami popielnika, przy czym w górnej części pieca znajduje się czopuch wylotowy spalin, zaś wewnątrz górnej części wnętrza pieca znajduje się komora wymiennika ciepła z przegrodami labiryntowymi przepływu gazów wylotowych. Wymienione przegrody labiryntowe stanowią wymiennik ciepła. Wewnątrz komory paleniska pieca znajduje się przegroda pozioma połączona z przednią czołową ścianą kotła, oraz co najmniej jeden opisany wyżej zespół dopalania spalin. Zespół dopalania spalin zawiera ściany boczne, ścianę czołową przednią oraz ścianę tylną, tworzące razem kanał dopalania spalin. Kanał dopalania spalin jest od dołu i od góry otwarty, co umożliwia przepływ spalin z komory paleniskowej do komory wymiennika ciepła. Opisany kanał dopalania spalin jest wykonany z betonu odpornego na temperaturę od 1300°C do 2000°C. W tym znanym rozwiązaniu zastosowano przegrody labiryntowe w komorze wymiennika ciepła, w górnej części pieca.

W znanych rozwiązaniach stosuje się zazwyczaj elementy betonowe ogniotrwałe, kumulujące ciepło, wykonane z mieszaniny cementu, na przykład cementu 70 o uziarnieniu 0-5 mm oraz kruszywa szamotowego.

W znanych rozwiązaniach zespołów płyt z betonu odpornego na wysokie temperatury stanowiących akumulatory i nośniki ciepła, których zadaniem jest dopalanie spalin we wnętrzu pieca lub kotła centralnego ogrzewania, płyty tworzą zasadniczo pionowe kanały przepływu spalin, zaś niektóre płyty usytuowane są ukośnie. Przy większych natężeniach przepływu może dochodzić do niepełnego dopalenia palnych składników zawartych w spalinach. Zadaniem wynalazku jest rozwiązanie tego problemu.

Według wynalazku, zespół płyt dopalania spalin dla kotła centralnego ogrzewania, zwłaszcza kotła retortowego, zawiera co najmniej dwie płyty ognioodporne wykonane z betonu w postaci mieszanki cementu i kruszywa. Płyty stanowią akumulator oraz nośnik ciepła.

Według wynalazku zespół płyt charakteryzuje się tym, że obie płyty betonowe są ułożone poziomo płyta górna nad płytą dolną, przy czym płyta dolna zawiera centralne okno przelotowe, zaś płyta górna znajduje się ponad płytą dolną i przesłania wymienione centralne okno przelotowe. Płyta górna ma co najmniej jeden wymiar mniejszy niż płyta dolna i zawiera dolną powierzchnię ukształtowaną w postaci równoległych do siebie garbów i oddzielających je bruzd.

Ponad płytą dolną zespół płyt korzystnie zawiera trzy płyty górne, jedna nad drugą.

Według wynalazku kocioł centralnego ogrzewania, zwłaszcza kocioł retorowy, z zespołem płyt dopalania spalin, zawiera korpus z połączonymi przepływowo komorami wodnymi, gdzie w ścianie czo

PL 234 400 B1 łowej pieca znajdują się co najmniej dwie pary drzwiczek rewizyjnych zaś w dolnej strefie korpusu znajduje się retorta z mechanizmem dostarczania paliwa oraz z mechanizmem dostarczania powietrza. W górnej części pieca znajduje się czopuch wylotowy spalin, przy czym wewnątrz górnej części wnętrza kotła, ponad przegrodą poziomą, znajdują się przegrody labiryntowe przepływu gazów wylotowych stanowiące wymiennik ciepła. Pomiędzy tylną krawędzią przegrody poziomej a tylną ścianą kotła znajduje się kanał wlotowy spalin do wymiennika ciepła, gdzie wewnątrz kotła znajdują się płyty z betonu będącego nośnikiem i akumulatorem ciepła.

Według wynalazku, kocioł centralnego ogrzewania, zwłaszcza kocioł retortowy, charakteryzuje się tym, że płyty betonowe są ułożone poziomo jedna nad drugą, przy czym płyta dolna zawiera centralne okno przelotowe, zaś pierwsza płyta górna znajduje się ponad tą płytą dolną i przesłania wymienione centralne okno przelotowe spalin. Pierwsza płyta górna ma co najmniej jeden wymiar mniejszy niż płyta dolna, zaś jej krawędź tworzy z wewnętrzną powierzchnią przedniej ściany kotła szczelinę przepływu spalin. Pierwsza płyta górna zawiera dolną powierzchnię ukształtowaną w postaci równoległych do siebie garbów i oddzielających je bruzd, przy czym garby i bruzdy przebiegają w kierunkach równoległych do wewnętrznej powierzchni przedniej i tylnej ściany kotła.

Zespół płyt dopalania spalin korzystnie zawiera co najmniej jedną kolejną płytę górną ponad pierwszą płytą górną, przy czym ta kolejna płyta górna tworzy z wewnętrzną powierzchnią tylnej ściany kotła szczelinę przepływu spalin.

Dalsze płyty ponad wymienioną kolejną płytą górną tworzą szczeliny na przemian z powierzchnią tylnej ściany i z powierzchnią przedniej ściany kotła.

W rozwiązaniu według wynalazku we wnętrzu kotła centralnego ogrzewania zaproponowano układ płyt z betonu ognioodpornego, stanowiącego nośnik i akumulator ciepła. Płyta dolna zasłania cały przekrój komory spalania pieca, jednak zawiera przelotowe centralne okno ponad samym paleniskiem. Na krawędziach płyta dolna zatrzymuje częściowo przepływ spalin na pewien czas, a jej temperatura skutkuje dopaleniem części niespalonych składników palnych zawartych w spalinach. Ostatecznie spaliny zostają wyprowadzone przez okno centralne w dolnej płycie na dolną powierzchnię pierwszej górnej płyty także wykonanej z betonu ognioodpornego. Ta dolna powierzchnia jest pofalowana przy czym garby i bruzdy między nimi przebiegają równolegle do przedniej i tylnej ściany kotła. Takie ukształtowanie tej dolnej powierzchni pierwszej górnej płyty powoduje wyhamowanie przepływu spalin w kierunku do szczeliny przepływu pomiędzy krawędzią tej pierwszej górnej płyty a wewnętrzną powierzchnią przedniej ściany kotła. Pierwsza górna płyta i ewentualne kolejne górne płyty mają mniejszy jeden wymiar powierzchni niż wymiary dolnej płyty, po to aby ten jeden mniejszy wymiar, na przykład mniejsza szerokość górnej płyty, po zamontowaniu we wnętrzu kotła pozwolił pozostawić szczelinę między krawędzią tej górnej płyty z przednią lub tylną ścianą kotła. Przez tę szczelinę przy przedniej ścianie kotła spaliny spod pierwszej górnej płyty dostają się pod kolejną górną płytę gdzie szczelina jest zlokalizowana przy tylnej ścianie kotła. Ta kolejna górna płyta także zawiera poprzecznie falowaną dolną powierzchnię, co także spowalnia przepływ spalin i sprzyja dopaleniu w kontakcie z tą kolejną płytą, pozostałych resztek niedopalonych substancji palnych. Ewentualne kolejne górne płyty są zamocowane do bocznych ścian kotła w ten sposób, że szczeliny przepływu spalin znajdują się w obrębie jednej górnej płyty przy przedniej ścianie kotła, zaś w obrębie sąsiedniej górnej płyty przy tylnej ścianie kotła. Zespół płyt wewnątrz kotła poprzez system wymienionych szczelin zapewnia labiryntowy przepływ spalin, dodatkowo spowolniony systemem garbów i bruzd na dolnych powierzchniach wymienionych płyt górnych. Tą drogą uzyskano dalszy postęp w stopniu likwidacji niedopalonych resztek szkodliwych substancji palnych zawartych w spalinach kierowanych do wymiennika ciepła w górnej części kotła, ponad poziomą przegrodą.

P r z y k ł a d y w y k o n a n i a

Przedmiot wynalazku został pokazany w przykładach wykonania na załączonym rysunku na którym poszczególne figury rysunku ilustrują:

Fig. 1 - przekrój pieca retortowego z zespołem płyt.

Fig. 2 - widok płyty górnej.

Fig. 3 - widok z boku płyty górnej z dolną powierzchnią falowaną.

Fig. 4 - widok z boku płyty górnej z dolną powierzchnią zawierającą garby i bruzdy trójkątne.

Fig. 5 - widok z boku płyty górnej z dolną powierzchnią zawierającą garby i bruzdy o przekroju trapezowym.

Fig. 6 - widok płyty dolnej.

PL 234 400 B1

P r z y k ł a d I

Na rysunku fig. 1 pokazano wnętrze przekrój kotła retortowego na paliwo stałe pokazujące układ płyt według wynalazku. Kocioł w tym przykładzie wykonania zasilany jest ekogroszkiem lub peletami. W tym przykładzie wykonania zespół płyt dopalania spalin zawiera cztery płyty 1, 2, 3, 4 wykonane ze znanego betonu ognioodpornego w postaci mieszanki cementu i kruszywa. Płyty stanowią akumulator oraz nośnik ciepła.

Płyty wykonane są w tym przykładzie wykonania z mieszanki zawierającej:

- cement glinowo wapienny w ilości 70%,

- krzemionkę w ilości 25%

- tlenek żelaza w ilości 3%

- tlenek sodu w ilości 1 %

- tlenek potasu w ilości 1%

W zespole płyt 1,2, 3, 4, jak to pokazano na rysunku fig. 1, płyty są ułożone poziomo, gdzie płyty górne 2, 3, 4 ułożone są nad płytą dolną 1. Wymienione płyty 1, 2, 3, 4 w tym przykładzie wykonania zamocowane są w znany sposób do ścian bocznych kotła.

Na rysunku fig. 6 pokazano płytę dolną 1. Płyta dolna 1 zawiera centralne okno przelotowe 5. Okno przelotowe 5 znajduje się ponad paleniskiem 6 retorty 7. W tym przykładzie wykonania ponad płytą dolną znajdują się trzy płyty górne 2, 3, 4. Pokazano to na rysunku fig. 1. Pierwsza płyta górna 2 przesłania wymienione centralne okno przelotowe 5 płyty dolnej 1. Płyta górna 2 ma w tym przykładzie wykonania taką samą szerokość jak płyta dolna 1, ale mniejszą długość niż ta płyta dolna 1. Dlatego pomiędzy krawędzią 8 i powierzchnią wewnętrzną 9 przedniej ściany kotła znajduje się szczelina 10 przelotu spalin. Każda z płyt górnych 2, 3, 4 ma dolną powierzchnię ukształtowaną w postaci równoległych do siebie garbów 11 i oddzielających je bruzd 12. Garby 11 i bruzdy 12 przebiegają równolegle do wewnętrznej powierzchni ściany przedniej 13 oraz ściany tylnej 14 kotła. Ponad płytą górną 2 znajdują się w tym przykładzie wykonania kolejne dwie płyty górne 3, 4, zamocowane w ten sposób, że szczelina przelotu spalin na poziomie płyty górnej 3 znajduje się przy ścianie tylnej 14 kotła, zaś szczelina przelotu spalin na poziomie płyty górnej 4 znajduje się przy ścianie przedniej 13 kotła.

Płyty górne 2, 3, 4 mogą w innych przykładach wykonania mieć inaczej ukształtowane garby 11 i bruzdy 12 na powierzchni dolnej. Pokazano to na rysunkach fig. 3, fig. 4 oraz fig. 5.

Na rysunku fig. 2 oraz w przekroju na rysunku fig. 3 pokazano płytę górną 2, gdzie garby 11 i bruzdy 12 tworzą powierzchnię falowaną. Na rysunku fig. 4 pokazano inny przykład wykonania płyty górnej 2 w przekroju, gdzie garby 11 i bruzdy 12 mają kształt trójkąta. Natomiast w przykładzie wykonania pokazanym na rysunku fig. 5 garby 11 i bruzdy 12 mają w przekroju kształt trapezu. Płyty górne 3, 4 w tym przykładzie wykonania mają ukształtowaną powierzchnię dolną tak samo jak płyta górna 2. Nie wyklucza się także innych kształtów garbów 11 i bruzd 12 płyt górnych 2, 3, 4, lub innej ilości tych płyt górnych 2, 3, 4 w innych przykładach wykonania.

P r z y k ł a d II

Na rysunku fig. 1 przedstawiono schematyczny przekrój kotła retortowego centralnego ogrzewania, zawierający wewnątrz zespół płyt 1,2, 3, 4 dopalania spalin według wynalazku. Kocioł w tym przykładzie wykonania zawiera korpus z połączonymi przepływowo komorami wodnymi 15. W ścianie przedniej pieca znajdują się trzy pary drzwiczek rewizyjnych 16 zaś w dolnej strefie korpusu kotła znajduje się retorta 7 ze znanym urządzeniem dostarczania paliwa oraz z zespołem dostarczania powietrza. W górnej części kotła znajduje się czopuch wylotowy 17 spalin, przy czym wewnątrz górnej części wnętrza kotła, ponad przegrodą poziomą 18, znajdują się przegrody labiryntowe 19 przepływu gazów wylotowych stanowiące wymiennik ciepła. Pomiędzy tylną krawędzią przegrody poziomej 18, a tylną ścianą kotła znajduje się kanał wlotowy 20 spalin do komory wymiennika ciepła. Płyty betonowe 1, 2, 3, 4 są ułożone wewnątrz kotła jedna nad drugą tak jak to opisano w przykładzie I.

PL 234 400 B1

Wykaz oznaczeń na rysunku

1. Płyta dolna

2. Płyta górna

3. Płyta górna

4. Płyta górna

5. Okno przelotowe

6. Palenisko

7. Retorta

8. Krawęd ź płyty górnej

9. Wewnętrzna powierzchnia ściany przedniej

10. Szczelina przelotu spalin

11. Garb

12. Bruzda

13. Ściana przednia kotła

14. Ściana tylna kotła

15. Komora wodna

16. Drzwiczki rewizyjne

17. Czopuch wylotowy spalin

18. Przegroda pozioma

19. Przegroda labiryntowa wymiennika ciepła

20. Szczelina wlotowa spalin do wymiennika ciepła

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zespół płyt dopalania spalin dla kotła centralnego ogrzewania, zawierający płyty ognioodporne, wykonane z betonu w postaci mieszanki cementu i kruszywa, stanowiące aku mulator oraz nośnik ciepła, znamienny tym, że płyty betonowe (1, 2, 3, 4) są ułożone poziomo, co najmniej płyta górna (2, 3, 4) nad płytą dolną (1), przy czym płyta dolna (1) zawiera centralne okno przelotowe (5), zaś pierwsza płyta górna (2) znajduje się ponad płytą dolną (1) i przesłania wymienione centralne okno przelotowe (5), przy czym płyta górna (2, 3, 4) ma co najmniej jeden wymiar mniejszy niż płyta dolna (1) i zawiera dolną powierzchnię ukształtowaną w postaci równoległych do siebie garbów (11) i oddzielających je bruzd (12).
2. 2. Zespół płyt dopalania spalin według zastrz. 1, znamienny tym, że ponad płytą dolną (1) zawiera trzy płyty górne (2, 3, 4) ułożone jedna ponad drugą.
3. 3. Kocioł centralnego ogrzewania z zespołem płyt dopalania spalin, zawierający korpus z komorami wodnymi, gdzie w ścianie czołowej kotła znajdują się co najmniej dwie pary drzwiczek rewizyjnych, zaś w dolnej strefie korpusu znajduje się mechanizm dostarczania paliwa wraz z mechanizmem dostarczania powietrza, zaś w górnej części kotła znajduje się czopuch wylotowy spalin, przy czym wewnątrz górnej części wnętrza kotła, ponad przegrodą poziomą, znajdują się przegrody labiryntowe przepływu gazów wylotowych stanowiące wymiennik ciepła, a pomiędzy wolną krawędzią przegrody poziomej a tylną ścianą kotła znajduje się kanał wlotowy spalin do wymiennika ciepła, gdzie wewnątrz kotła znajdują się płyty z betonu będącego nośnikiem i akumulatorem ciepła, znamienny tym, że płyty betonowe (1,2, 3, 4) są ułożone poziomo jedna ponad drugą, przy czym płyta dolna (1) zawiera centralne okno przelotowe (5), zaś pierwsza płyta górna (2) znajduje się ponad tą płytą dolną (1) i przesłania wymienione centralne okno przelotowe (5) i ta pierwsza płyta górna (2) ma co najmniej jeden wymiar mniejszy niż płyta dolna (1), zaś jej krawędź tworzy z wewnętrzną powierzchnią przedniej ściany (13) kotła szczelinę (10) przepływy spalin i zawiera dolną powierzchnię ukształtowaną w postaci równoległych do siebie garbów (11) i oddzielających je bruzd (12), przy czym garby (11 ) i bruzdy (12) przebiegają w kierunkach równoległych do wewnętrznej powierzchni przedniej ściany (13) i tylnej ściany (14) kotła.
4. 4. Kocioł centralnego ogrzewania według zastrz. 3, znamienny tym, że zespół płyt dopalania spalin zawiera co najmniej jedną kolejną górną płytę (3) ponad pierwszą płytą górną (2),

   PL 234 400 Β1 przy czym ta kolejna górna płyta (3) tworzy z wewnętrzną powierzchnią tylnej ściany (14) kotła szczelinę (10) przepływu spalin.
5. 5. Kocioł centralnego ogrzewania według zastrz. 3 albo 4, znamienny tym, że dalsze płyty (3, 4) ponad pierwszą płytą górną (2) tworzą szczeliny (10) na przemian z powierzchnią tylnej ściany (14) i z powierzchnią przedniej ściany (13) kotła.

   Rysunki

   Figa

   PL 234 400 Β1