PL226569B1

PL226569B1 - Sposób syntezy fragmentu disacharydowego saponiny OSW‑1

Info

Publication number: PL226569B1
Application number: PL410796A
Authority: PL
Inventors: Zbigniew Andrzej Pakulski; Piotr Tadeusz Cmoch
Original assignee: Inst Chemii Organicznej Polskiej Akademii Nauk
Priority date: 2014-12-29
Filing date: 2014-12-29
Publication date: 2017-08-31
Also published as: PL410796A1

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest ulepszony sposób syntezy disacharydu [2'-O-(4-metoksybenzoilo)-β-D-ksylopiranozylo-(1→3)-2-O-acetylo-α,β-L-arabinopiranozy] o wzorze ogólnym I, wchodzącego w skład saponiny OSW-1, gdzie: R i R' oznaczają grupę sililową, szczególnie trietylosililową, lub wodór; R" oznacza grupę allilową, grupę 1-propenylową lub wodór.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób syntezy disacharydu [2'-0-(4-metoksybenzoilo)-3-D-ksylopiranozylo-(1 >3)-2-0-acetylo-a,p-L-arabinopiranozy] o wzorze ogólnym 1, wchodzącego w skład saponiny OSW-1 (wzór 2). Podstawniki R i R' oznaczają grupę sililową, szczególnie trietylosil ilową lub wodór, lub podstawniki R oznaczają grupę sililową, szczególnie trietylosililową, a podstawnik R' oznacza wodór. Disacharyd 1 jest niezbędny do syntezy saponiny OSW-1.

Saponina OSW-1 (wzór 2), 16-0-(2'-0-(4-metoksybenzoilo)-3-D-ksylopiranozylo-(1>3)-2-0-acetylo-a-L-arabinopiranozyd 33,163,17a-trihydroksycholest-5-en-22-onu, została po raz pierwszy wyizolowana w 1992 roku przez badaczy japońskich z cebulek rośliny 0rnithogalum saundersiae [Kubo, S.; Mimaki, Y.; Terao, M.; Sashida, Y.; Nikaido, T.; Ohmoto, T. Phytochemistry 1992, 31, 3969]. W testach przeciwnowotworowych wykazuje ona aktywność cytostatyczną w stężeniach nanomolowych, przy jednocześnie małej toksyczności względem komórek normalnych [Mimaki, Y.; Kuroda,

M. ; Kameyama, A.; Sashida, Y.; Hirano, T.; Oka, K.; Maekawa, R.; Wada, T.; Sugita, K.; Beutler, J. A. Bioorg. Med. Chem. Lett. 1997, 7, 633.

W literaturze opisano kilka metod syntezy saponiny OSW-1 oraz jej analogów [Tang, Y.; Li,

N. ; Duan, J.; Tao, W. Chem. Rev. 2013, 113, 5480. Morzycki, J. W.; Wojtkielewicz, A. Phytochemistry Rev. 2005, 4, 259], We wszystkich metodach, fragment sacharydowy wprowadzany jest przez glikozydowanie akceptora steroidowego za pomocą donora glikozylowego otrzymanego z odpowiednio zabezpieczonego disacharydu o wzorze ogólnym 1 - 2'-0-(4-metoksybenzoilo)-3-D-ksylopiranozylo(1>3)-2-0-acetylo-a,3-L-arabinopiranozy.

Do tej pory opisano kilka alternatywnych dróg syntezy tego disacharydu (Deng, S.; Yu, B.; Lou, Y.; Hui, Y. J. 0rg Chem. 1999, 64, 202; Yu, W.; Jin, Z. J. Am. Chem. Soc. 2002, 124, 6576; Xue, J.; Liu, P.; Pan, Y.; Guo, Z. J. 0rg. Chem. 2008, 73, 157; Khasanova, L. S.; Gimalova, F. A.; Torosyan, S. A.; Fatykhov, A. A.; Miftakhov, M. S. Russ. J. 0rg. Chem. 2011, 47, 1125).

Optymalną wydaje się metoda opisana po raz pierwszy przez badaczy chińskich (Deng, S.; Yu, B.; Lou, Y.; Hui, Y. J. 0rg. Chem. 1999, 64, 202), w której wykorzystuje się grupy trietylosililowe jako zabezpieczenia grup hydroksylowych. Ich usunięcie jest łatwe i wydajne w obecności tanich kwasów organicznych. Wspomniana metoda wykorzystuje jako substraty odpowiednio zabezpieczone glikozydy benzylu (D-ksylopiranozyd benzylu i L-arabinopiranozyd benzylu). W trakcie syntezy grupa benzylowa (aglikon) usuwana jest w warunkach wodorolizy wobec katalizatora palladowego. Niestety, ze względu na wysoką odporność zastosowanych glikozydów benzylu, proces wymaga wysokiego ciśnienia wodoru (40-50 atm), podwyższonej temperatury (40-50°C) i długiego czasu (2 dni), a część substratów odzyskuje się w formie nieprzereagowanej. Tak drastyczne warunki wymagają specjalistycznej aparatury, utrudniają prowadzenie procesu w dużej skali, podnoszą koszty syntezy i stwarzają zagrożenie związane z użyciem wysoko sprężonego wodoru.

PL 226 569 B1

Przedmiotem wynalazku jest sposób syntezy disacharydu o wzorze I

gdzie:

R i R' oznaczają grupę sililową, szczególnie trietylosililową lub wodór

R oznacza grupę allilową, grupę 1-propenylową lub wodór, charakteryzujący się tym, że prowadzi się reakcję glikozydowania z udziałem donora o wzorze IIb

RO’

RONH wzór Ilb gdzie:

R oznacza grupę sililową, szczególnie trietylosililową, oraz akceptora o wzorze III

i izoluje się uzyskany disacharyd o wzorze I, przy czym donor glikozylowy otrzymuje się ze związku o wzorze IIa

RO'

RO

3SK wzór ITa

W sposobie według wynalazku korzystnie jako prekursor związku IIa stosuje się zabezpieczony D-ksylopiranozyd o wzorze IV ,o

TESO'

TESO·

MBzO R wzór IV gdzie:

R oznacza grupę wybraną spośród: O-(l-propenylowej) w pozycji a, grupy O-(l-propenylowej) w pozycji β lub grupy O-(l-propenylowej) w postaci mieszaniny anomerów, przy czym grupa 1-propenylowa występuje w postaci izomeru (E), izomeru (Z) lub mieszaniny izomerów (E) i (Z).

W sposobie według wynalazku, uzyskany disacharyd o wzorze I korzystnie odbezpiecza się poprzez izomeryzację wiązania podwójnego wobec katalizatora irydowego i hydrolizę otrzymanego eteru winylowego.

W sposobie według wynalazku, reakcja glikozydowania korzystnie prowadzona jest w środowisku chlorku metylenu, w obecności BF3xOEt2, a następnie przerwana poprzez dodanie aminy trzeciorzędowej, szczególnie Et3N.

W wyniku badań, Twórcy wykazali, że glikozydy benzylu odpowiednio zabezpieczonych D-ksylopiranozy i L-arabinopiranozy mogą zostać zastąpione przez analogiczne glikozydy allilu lub 1-propenylu. Ich synteza prowadzona jest w łagodnych warunkach. Usunięcie allilowej grupy zabezpieczającej (aglikonu) możliwe jest w bardzo łagodnych warunkach pod ciśnieniem atmosferycznym

PL 226 569 B1 przez izomeryzację wiązania podwójnego wobec katalizatora irydowego i hydrolizę powstającego eteru winylowego. Całkowita wydajność procesu jest wyższa niż we wspomnianej metodzie literaturowej.

HO

wzór 4 R = AII

R = 1-propenyl wzór 3 R¹ = H, R² = Ali R¹ = TES, R² = Ali R¹ = TES, R² = 1-propenyl R¹ = TES, R² = H

Opisany sposób umożliwia wykorzystanie mieszaniny α,β-D-ksylopiranozydu allilu, co pozwala na ominięcie procesu rozdzielania anomerów, podnosi wydajność syntezy i zmniejsza ilość odpadów. Przekształcany jest on w α,β-D-ksylopiranozę, będącą prekursorem donora glikozylowego używanego w reakcji glikozydowania (wzór 3).

Akceptor glikozylowy przygotowano z L-arabinopiranozydu allilu (wzór 4).

Glikozydowanie 2-O-acetylo-|i-L-arabinopiranozydu allilu lub 1-propenylu daje pożądany disacharyd (wzór 1). Całkowita wydajność trichloroacetimidanu disacharydu OSW-1 (donora glikozylowego) w opisanej metodzie wynosi 12.4% w porównaniu z wydajnością literaturową 8.3%.

W opisie użyte zostały następujące skróty:

All - allil; Ac - acetyl; MBz - p-metoksybenzoil; TES - trietylosilil.

Wynalazek zostanie opisany na poniższych przykładach.

P r z y k ł a d I.

2-O-Acetylo-ft-L-arabinopiranozyd 1-propenylu. Roztwór kompleksu irydowego przygotowano z handlowo dostępnego kompleksu [Ir(COD)(MePPh2)2]PF6 (20 mg) zgodnie z opisaną procedurą (Cmoch, P.; Korda, A.; Rάrovά, L.; Okleśt'kovά, J.; Strnad, M.; Gwardiak, K.; Karczewski, R.; Pakulski, Z. Eur. J. Org. Chem. 2014, 4089) i przeniesiono do roztworu 2-O-acetylo-|i-L-arabinopiranozydu allilu (1.000 g, 4.31 mmol) w THF (20 mL), mieszano w temp. pokojowej przez 1 h, a następnie zatężono. Pozostałość oczyszczono chromatograficznie (heksan - octan etylu - metanol, 5:3:1) otrzymując 990 mg (99%) produktu [a]o²⁰ 195.9 (c 0.3, chloroform); ¹H NMR (CDCI3) δ: 6.15 (dq, 1 H, J 1.6, 12.3 Hz, OCH=), 5.21 (d, 1 H, J1,2 3.5 Hz, H-1), 5.15 (dq, 1H J 6.9, 13.7 Hz, =CH), 5.03 (dd, 1 H, J2,1 3.5, J2,3 10.0 Hz, H-2), 4.07-4.11 (m, 1 H), 4.04 (bs, 1 H), 3.87 (d, 1 H, J5,5' 12.7 Hz, H-5), 3.76 (dd, 1 H, J5,4 1.8, J5,5' 12.7 Hz, H-5), 2.15 (s, 3 H, CH3), 1.56 (dd, 3 H, J 1.6, 6.9 Hz, CH3). ¹³C NMR (CDCl3) δ: 171.6, 142.8, 105.0, 96.0, 71.3, 69.3, 67.7, 62.6, 21.0, 12.3. Anal. Oblicz. dla C10H16O6 (232.24): C, 51.72; H, 6.94. Znaleziono: C, 51.60; H, 6.87.

P r z y k ł a d II.

2-O-(4-Metoksybenzoilo)-aj>-D-ksylopiranozyd allilu. Do ochłodzonego do -40°C roztworu, α,β-D-ksylopiranozydu allilu (3.81 g, 20.0 mmol) w pirydynie (30 mL) wolno dodano chlorek 4-metoksybenzoilu (4.09 g, 24.0 mmol). Mieszaninę wolno ogrzano do temperatury pokojowej i mieszano przez noc. Nadmiar chlorku kwasowego rozłożono dodając metanol (10 mL), zatężono i oczyszczono chromatograficznie (heksan - octan etylu, 20:1 > 1:1, octan etylu). Otrzymano 4.11 g (63%) produktu w postaci gęstego syropu. Dane fizykochemiczne dla czystego izomeru α:

(c 0.7, chloroform); ¹H NMR (CDCl3) δ: 8.02-8.04 (m, 2 H, Ar), 6.92-6.94 (m, 2 H, Ar), 5.80-5.88 (m, 1 H, =CH), 5.26-5.31 and 5.13-5.16 (2m, 2 H, =CH2), 5.09 (d, 1 H, J1,2 3.6 Hz, H-1), 4.89 (dd, 1 H, J2,1 3.6, J2,3 9.9 Hz, H-2), 4.18-4.22 (m, 1 H, OCH), 4.09 (dd, 1 H, J3,2 9.9, J3,4 8.8 Hz, H-3), 3.97-4.01 (m, 1 H, OCH), 3.87 (s, 3 H, OCH3), 3.80 (ddd, 1 H, J4,3 8.8, J4,5 5.6, J4,5 10.5 Hz, H-4), 3.75 (dd, 1 H, J5,4 5.6, J5,5^, 10.8 Hz, H-5), 3.64 (dd, 1 H, J5,4 10.5, J5,5^, 10.8 Hz, H-5). ¹³C NMR (CDCl3) δ: 166.3, 163.8, 133.6, 132.0, 121.8, 117.3, 113.7, 95.6, 73.6, 72.5, 70.7, 68.3, 61.3, 55.5. Anal. Oblicz. dla C16H20O7 (324.34): C, 59.25; H, 6.22. Znaleziono: C, 59.27; H, 6.01.

2-O-(4-Metoksybenzoilo)-3,4-di-O-trietylosililo-a,y-D-ksylopiranozyd allilu. Do roztworu 2-O-(4-metoksybenzoilo)-a,|i-D-ksylopiranozydu allilu (4.29 g, 13.2 mmol), imidazolu (3.41 g, 50.0 mmol) i DMAP (50 mg) w DMF (50 mL), wolno dodano chlorek trietylosililu (5.9 mL, 35.2 mmol) i mieszano w temp. pokojowej przez 1 h. Roztwór zatężono i oczyszczono chromatograficznie (heksan - octan etylu, 40:1 > 20:1, octan etylu). Otrzymano 6.73 g (92%) produktu w postaci gęstego syropu. Dane fizykochemiczne dla czystego izomeru α: [a]_D ²⁰ 81.1 (c 0.4, chloroform); ¹H NMR (CDCl₃) δ: 8.01-8.03 (m, 2 H, Ar), 6.91-6.92 (m, 2 H, Ar), 5.75-5.81 (m, 1 H, =CH), 5.22-5.25 and 5.06-5.08 (2m, 2 H,

PL 226 569 B1 =CH2), 4.96 (d, 1 H, Ji,2 3.7 Hz, H-1), 4.88 (dd, 1 H, J₂,1 3.7, J₂,₃ 9.4 Hz, H-2), 4.13-4.17 (m, 1 H, OCH), 4.06 (dd, 1 H, J₃,2 9.3, J₃,₄ 8.1 Hz, H-3), 3.89-3.93 (m, Ί H, OCH), 3.86 (s, 3 H, OCH₃), 3.67-3.71 (m, 1 H, H-4), 3.53-3.59 (m, 2 H, H-5, H-5'), 0.96 (t, 9 H, J 8.0 Hz, 3 x CH3), 0.84 (t, 9 H, J 8.0 Hz, 3 x CH3), 0.61-0.65 (m, 6 H, 3 x CH2), 0.51-0.56 (m, 6 H, 3 x CH2). ¹³C NMR (CDCl3) δ: 165.8, 163.4, 133.9, 131.8, 122.5, 116.8, 113.5, 95.7 (C-1), 73.9, 72.9, 72.2, 68.2 (OCH2), 62.4 (C-5), 55.4, 6.8 (CH3), 6.8 (CH3), 5.1 (CH2), 5.1 (CH2). Anal. Oblicz. dla C28H48O7Si2 (552.86): C, 60.83; H, 8.75. Znaleziono: C, 60.77; H, 8.69.

2-O-(4-Metoksybenzoilo)-3,4-di-O-trietylosililo-a, P-D-ksylopiranozyd 1-propenylu.

Roztwór kompleksu irydowego przygotowano jak w przykładzie I i dodano go do roztworu

2-O-(4-metoksybenzoilo)-3,4-di-O-trietylosililo-a,p-D-ksylopiranozyd allilu (6.58 g, 11.9 mmol) w THF (80 mL), mieszano w temp. pokojowej przez 1 h i zatężono. Produkt oczyszczono chromatograficznie (heksan - octan etylu, 20:1, octan etylu) otrzymując 6.58 g (wyd. ilościowa). Dane fizykochemiczne dla czystego izomeru a: [a]_D ²⁰ 93.3 (c 0.4, chloroform); ¹H NMR (CDCl₃) δ: 8.00-8.02 (m, 2 H, Ar), 6.90-6.92 (m, 2 H, Ar), 6.08 (dq, 1 H, J 1.6, 12.2 Hz, =CHO), 5.08-5.14 (m, 2 H), 4.90 (dd, 1 H, J 3.6,

9.4 Hz), 4.06 (dd, 1 H, J 8.2, 9.3 Hz), 3.86 (s, 3 H, OCH3), 3.68-3.72 (m, 1 H, H-4), 3.60 (dd, 1 H, J5,4

5.4. J5,5' 11.0 Hz, H-5), 3.53 (t, 1 H, J5,4 = J5,5' = 11.0 Hz, H-5), 1.49 (dd, 3 H, J 1.6, 6.9 Hz, CH3), 0.96 (t, 9 H, J 8.0 Hz, 3 x CH3), 0.85 (t, 9 H, J 8.0 Hz, 3 x CH3), 0.60-0.65 (m, 6 H, 3 x CH2), 0.52-0.56 (m, 6 H, 3 x CH2). ¹³C NMR (CDCl3) δ: 165.8, 163.5, 143.1, 131.9, 122.3, 113.5, 104.6, 96.0 (C-1),

73.4, 72.8, 72.0, 62.7 (C-5), 55.4, 12.3, 6.8 (2 x CH3), 5.1 (CH2), 5.1 (CH2). Anal. Oblicz. dla C28H48O7Si2 (552.86): C, 60.83; H, 8.75. Znaleziono: C, 61.00; H, 8.77.

2-O-(4-Metoksybenzoilo)-3,4-di-O-tnetylosililo-a,p-D-ksylopiranoza. Do roztworu 2-O-(4-metoksybenzoilo)-3,4-di-O-trietylosililo-a,p-D-ksylopiranozydu 1-propenylu (7.05 g, 12.75 mmol) w mieszaninie aceton / woda (10:1, 80 mL), dodano żółty tlenek rtęci(II) (3.69 g, 17.0 mmol), a następnie roztwór chlorku rtęci(II) (3.94 g, 14.5 mmol) w mieszaninie aceton / woda (10:1, 30 mL). Zawiesinę mieszano w temp. pokojowej przez 2 h, następnie zatężono i oczyszczono chromatograficznie (heksan - octan etylu, 40:1 >5:1). Otrzymano 6.41 g (98%) produktu w postaci oleju. Dane NMR były zgodne z danymi literaturowymi (Deng, S.; Yu, B.; Lou, Y.; Hui, Y. J. Org. Chem. 1999, 64, 202).

P r z y k ł a d III.

Reakcja glikozydowania, przepis ogólny. Do roztworu trichloroacetoimidanu 2-O-(4-metoksybenzoilo)-3,4-di-O-trietylosililo-a,p-D-ksylopiranozydu (0.75 mmol) i odpowiedniego akceptora (0.60 mmol) w chlorku metylenu (15 mL) dodano sita mielone molekularne (4 A, 400 mg) i mieszano w temp. pokojowej przez 20 minut. Zawiesinę ochłodzono do -40°C i w ciągu 10 minut wkroplono za pomocą pompy strzykawkowej roztwór BF₃xOEt₂ (40 μL, 0.3 mmol) w CH₂Cl₂ (4 ml). Po 30 minutach reakcję przerwano dodając Et3N (1 mL), zatężono i oczyszczono chromatograficznie (heksan octan etylu, 40:1 >5:1). Otrzymano mieszaninę zabezpieczonych disacharydów połączonych wiązaniem 1 >3 i 1 >4 w postaci pianki.

P r z y k ł a d IV.

Rozdział regioizomerów, przepis ogólny. Otrzymaną powyżej mieszaninę poddano reakcji z chlorkiem trietylosililowym jak opisano w przykładzie II i wydzielono produkty chromatograficznie (heksan - octan etylu, 40:1>5:1).

3.4-di-O-trietylosililo-2-O-(4-metoksybenzoilo)-P-D-ksylopiranozylo-(1 >3)-2-O-acetylo-4-O-trietylosililo-P-L-arabinopiranozyd allilu: [a]_D ²⁰ 53.5 (c 0.25, chloroform); ¹H NMR (CDCl₃) δ: 7.94-7.95 (m, 2 H, Ar), 6.88-6.90 (m, 2 H, Ar), 5.75-5.82 (m, 1 H, CH=), 5.19-5.22 (m, 1 H, =CHH), 5.12-5.14 (m, 1 H, =CHH), 4.95-5.01 (m, 3 H, H-1,2,2'), 4.69 (d, 1 H, J1,2, 7.4 Hz, H-1'), 4.07-4.10 (m, 2 H, H-4, OCHH), 3.90-3.95 (m, 2 H, H-3,5'), 3.83-3.86 (m, 4 H, OCHH, OCH3), 3.67-3.76 (m, 3 H, H-3', H-4', H-5), 3.48 (dd, 1 H, J5,4 3.3, J5,5' 11.9 Hz, H-5), 3.22 (dd, 1 H, J5,4 9.2, J5,5' 11.6 Hz, H-5'), 1.80 (s, 3 H, CH3), 0.98 (t, 9 H, J 8.0 Hz, CH3), 0.94 (t, 9 H, J 7.9 Hz, CH3), 0.84 (t, 9 H, J 8.0 Hz, CH3), 0.59-0.66 (m, 12 H, CH2), 0.48-0.52 (m, 6 H, CH2). ¹³C NMR (CDCl3) δ: 169.9, 164.4, 163.2, 133.8, 131.6, 122.8, 117.4, 113.4, 102.4 (C-1', ¹Jqi--hi·: 164.0 Hz), 95.6 (C-1, ¹Jci-hP 172.1 Hz), 76.0 (C-3'), 74.7 (C-3), 73.9 (C-2'), 71.8 (C-4'), 70.7 (C-2), 70.2 (C-4), 68.4 (CH2O), 65.8 (C-5'), 64.2 (C-5), 55.4, 20.6, 6.8, 6.8, 5.1, 5.1, 4.8. Anal. Oblicz. dla C41H72O12Si3 (841.28): C, 58.54; H, 8.63. Znaleziono: C, 58.60; H, 8.77.

3.4-di-O-trietylosililo-2-O-(4-metoksybenzoilo)-P-D-ksylopiranozylo-(1 >4)-2-O-acetylo-3-O-trietylosililo-P-L-arabinopiranozy allilu: [a]D²⁰ 48.5 (c 0.25, chloroform); ¹H NMR (CDCl3) δ: 8.02-8.04 (m, 2 H, Ar), 6.86-6.88 (m, 2 H, Ar), 5.77-5.83 (m, 1 H, CH=), 5.20-5.23 (m, 1 H, =CHH), 5.11-5.13 (m, 1 H, =CHH), 4.99-5.02 (m, 2 H, H-1,2'), 4.88 (d, 1 H, J1,2 6.0 Hz, H-1'), 4.61 (dd, 1 H, J2,1 3.3, J2,3

PL 226 569 B1

9.5 Hz, H-2), 4.09-4.12 (m, 1 H, OCHH), 4.07 (dd, 1 H, J32 9.5, J34 3.0 Hz, H-3), 4.03 (dd, 1 H, J₅,4 4.2, J55 11.7 Hz, H-5'), 3.88-3.91 (m, 4 H, OCHH, OCH3), 3.86 (s, 3’ H, CH3), 3.83-3.85 (m, 1 H, H-4), 3.74-3.78 (m, 2 H, H-3',5), 3.67-3.70 (m, 2 H, H-4',5), 3.23 (dd, 1 H, J₅,4 7.9, J₅,₅· 11.7 Hz, H-5'), 1.93 (s, 3 H, CH3), 0.92-0.96 (m, 18 H, CH3), 0.88 (t, 9 H, J 8.0 Hz, CH3), 0.53-0.63 (m, 18 H, CH2). ¹³C NMR (CDCis) δ: 169.6, 164.9, 163.1, 134.0, 132.0, 122.9, 116.7, 113.2, 101.9 (C-1', ¹Jqi--hi·: 164.6 Hz), 95.5 (C-1, ¹JC1-H1: 173.5 Hz), 76.6 (C-4), 73.9 (C-3'), 73.1, (C-2') 72.0 (C-2), 71.1 (C-4'), 68.3 (C-3), 68.2 (CH2O), 64.6 (C-5'), 62.6 (C-5), 55.3, 20.7, 6.8, 6.8, 6.8, 4.9, 4.8. Anai. Obiicz. dia C41H72O12Si3 (841.28): C, 58.54; H, 8.63. Znaieziono: C, 58.60; H, 8.79.

3.4- di-O-trietylosililo-2-O-(4-metoksybenzoilo)-p-D-ksylopiranozylo-(1 >3)-2-O-acetylo-4-O-trietylosililo-p-L-arabinopiranozyd 1-propenylu: [a]_D ²⁰ 57.9 (c 0.25, chloroform); ¹H NMR (CDCi₃) δ: 7.93-7.95 (m, 2 H, Ar), 6.88-6.90 (m, 2 H, Ar), 6.01 (bd, 1 H, J 12.1 Hz, OCH=), 5.14 (d, 1 H, J1,2 2.8 Hz, H-1), 5.06 (dq, 1 H, J 6.8, 13.7 Hz, =CH), 4.98-5.01 (m, 2 H, H-2,2'), 4.70 (d, 1 H, J1,2 7.4 Hz, H-1'), 4.10 (bd, 1 H, H-4), 3.96 (dd, 1 H, J3,2 9.8, J3,4 2.9 Hz, H-3), 3.93 (dd, 1 H, J5,4 4.6, J5,5' 11.6 Hz, H-5'), 3.86 (s, 3 H, OCH3), 3.68-3.74 (m, 3 H, H-3', H-4', H-5), 3.49 (dd, 1 H, J5,4 3.0, J5,5' 12.0 Hz, H-5), 3.24 (dd, 1 H, J5,4 9.3, J5,5' 11.6 Hz, H-5'), 1.78 (s, 3 H, CH3), 1.50 (dd, 1 H, J 1.5, 6.8 Hz, CH3), 0.98 (t, 9 H, J 8.0 Hz, CH3), 0.94 (t, 9 H, J 7.9 Hz, CH3), 0.84 (t, 9 H, J 8.0 Hz, CH3), 0.59-0.67 (m, 12 H, CH2),

0.48-0.52 (m, 6 H, CH2). ¹³C NMR (CDCl3) δ: 170.0, 164.4, 163.3, 143.1, 131.6, 122.8, 113.5, 104.5,

102.5 (C-1', ¹JC1'-H1': 162.1 Hz), 95.1 (C-1, ¹JC1-H1: 174.4 Hz), 76.0 (C-3'), 74.5 (C-3), 74.0 (C-2'), 71.9 (C-4'), 70.3 (C-4), 70.2 (C-2), 65.9 (C-5'), 64.6 (C-5), 55.4, 20.6, 12.4, 6.9, 6.9, 6.8, 5.2, 5.1, 4.8. HR-MS (ESI) calc. for C41H72NaO12Si3 [M+Na]⁺: 863.4229. Znaleziono: 863.4212. Anal. Oblicz. dla C41H72O12Si3 (841.28): C, 58.54; H, 8.63. Znaleziono: C, 59.00; H, 8.81.

3.4- di-O-tntylosililo-2-O-(4-metoksybenzoilo)-p-D-ksylopiranozylo-(1 >4)-2-O-acetylo-3-O-trietylosililo-p-L-arabinopiranozyd 1-propenylu: [a]_D ²⁰ 54,6 (c 0.20, chloroform); ¹H NMR (C₆D₆) δ: 8.36-8.38 (m, 2 H, Ar), 6.75-6.77 (m, 2 H, Ar), 6.02 (dq, 1 H, J 1.5, 12.2 Hz, OCH=), 5.55 (dd, 1 H, J2,1 5.6, J2,3

6.8 Hz, H-2'), 5.53 (d, 1 H, J1,2 3.4 Hz, H-1), 5.21-5.23 (m, 2 H, H-1',2), 5.10 (dq, 1 H, J 6.8, 13.7 Hz, =CH), 4.29 (dd, 1 H, J3,2 9.8, J3,4 3.0 Hz, H-3), 4.21 (dd, 1 H, J5,4 4.0, J5,5' 11.6 Hz, H-5'), 4.13 (t, 1 H, J3,2 6.8, J3,4 6.8 Hz, H-3'), 3.95-3.97 (m, 2 H, H-4,5), 3.79-3.84 (m, 2 H, H-4',5), 3.41 (dd, 1 H, J5,4 7.3, J5,5' 11.6 Hz, H-5'), 3.17 (s, 3 H, OCH3), 1.68 (s, 3 H, CH 3), 1.30 (dd, 1 H, J 1.6, 6.8 Hz, CH 3), 1.11 (t, 9 H, J 8.0 Hz, CH3), 0.96-1.00 (m, 12 H, CH3), 0.80-0.84 (m, 6 H, CH2), 0.56-0.63 (m, 12 H, CH2). ¹³C NMR (C6D6) δ: 169.3, 165.2, 163.7, 144.2, 132.6, 123.7, 113.8, 103.8, 102.4 (C-1, ¹JC1'-H1': 165.0 Hz), 96.8 (C-1, ¹JC1-H1: 174.8 Hz), 77.0 (C-4), 74.2 (C-3'), 73.6 (C-2'), 72.0 (C-2), 71.7 (C-4'), 69.1 (C-3), 64.7 (C-5'), 63.4 (C-5), 54.8, 20.5, 12.4, 7.3, 7.1, 7.1, 5.5, 5.4, 5.2. Anal. Oblicz. dla C41H72O12Si3 (841.28): C, 58.54; H, 8.63. Znaleziono: C, 58.27; H, 8.68.

P r z y k ł a d V.

Hydroliza glikozydu 1-propenylu, przepis ogólny. Izomeryzację grupy allilowej w opisanym w przykładzie IV disacharydzie z resztami cukrowymi połączonymi w pozycji 1 >3 przeprowadzono za pomocą kompleksu irydowego analogicznie jak w przykładzie II otrzymując w wydajnością ilościową odpowiedni glikozyd 1-propenylu.

Hydrolizę eteru 1-propenylowego przeprowadzono za pomocą mieszaniny soli rtęci(II) analogicznie jak w przykładzie II otrzymując disacharyd z resztami cukrowymi połączonymi w pozycji 1>3 w formie redukującej, będący prekursorem donora w reakcji glikozydowania prowadzącej do saponiny OSW-1.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób syntezy disacharydu o wzorze I gdzie:

R i R' oznaczają grupę sililową, szczególnie trietylosililową lub wodór

PL 226 569 B1

R'' oznacza grupę alilową, grupę 1-propylenową lub wodór znamienny tym, że prowadzi się reakcję glikozydowania z udziałem donora o wzorze IIb wzór Ilb gdzie:

R oznacza grupę sililową, szczególnie trietylosililową, oraz akceptora o wzorze III

HO

HO- °-OA wzór III i izoluje się uzyskany disacharyd o wzorze I, przy czym donor glikozydowy otrzymuje się ze związku o wzorze IIa

MBzO^OH wzór Ha
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako prekursor związku IIa stosuje się zabezpieczony D-ksylopiranozyd o wzorze IV:

TESO

TESOwzór IV gdzie:

R oznacza grupę wybraną spośród: O-(l-propenylowej) w pozycji a, grupy O-(1-propenylowej) w pozycji β lub grupy O-(l-propenylowej) w postaci mieszaniny anomerów, przy czym grupa 1-propenylowa występuje w postaci izomeru (E), izomeru (Z) lub mieszaniny izomerów (E) i (Z).
3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że uzyskany disacharyd o wzorze I odbezpiecza się poprzez izomeryzację wiązania podwójnego wobec katalizatora irydowego i hydrolizę otrzymanego eteru winylowego.
4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że reakcja glikozydowania prowadzona jest w środowisku chlorku metylenu, w obecności BF3xOEt2, a następnie przerwana poprzez dodanie aminy trzeciorzędowej, szczególnie Et3N.