PL215976B1 - Sofa narożna - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest sofa narożna, stanowiąca mebel rozkładany do siedzenia i leżenia. Znana są różne konstrukcje kanap narożnych, które można rozkładać uzyskując z mebla do siedzenia mebel do leżenia.

Jednym rozwiązaniem jest mebel, w którym oparcie i siedzisko jednego z ramion narożnych pozostają stałe, zaś w dolnej skrzyni umieszczona jest dodatkowa poducha, którą wyciąga się i doprowadza do poziomu kanapy za pomocą odpowiednich mechanizmów. Przykładem tego jest znany z polskiego patentu o numerze 186 104, mebel rozkładany do siedzenia i leżenia, zwłaszcza sofa narożnikowa, z ramionami o jednakowej względnie różnej długości, z umieszczonymi na stelażu z cokołem poduszkami do siedzenia, przylegającą do oparcia z poręczą względnie bez poręczy, tylną poduszką i umieszczonym pod jednym z ramion, zawierającym poduszkę do leżenia, elementem wysuwno-uchylnym, przy czym poduszka do leżenia jest przemieszczalna wraz z poduszkami do siedzenia w położenie, w którym znajdują się one we wspólnej płaszczyźnie, stanowiącej powierzchnię do leżenia. Tylna poduszka pierwszego ramienia sofy jest co najmniej za pomocą jednego elementu wtykowego zamocowana rozłącznie na oparciu i zdejmowalna z oparcia, zwiększając powierzchnię do leżenia.

Innym rozwiązaniem jest mebel, w którym oparcie i siedzisko jednego z ramion narożnych ulega rozłożeniu, gdzie oparcie przyjmuje pozycję poziomą, zaś siedzisko wysuwa się lekko do przodu. Wówczas drugie z ramion narożnych, w którym uformowany jest narożnik pozostaje stałe. Przykładem tego rozwiązania jest znana z polskiego zgłoszenia wynalazku o numerze P-324547, kanapa rozkładana z rekamierą, zawierająca stelaż, siedzisko, rozkładane wraz z oparciem, umieszczoną pod siedziskiem skrzynię na pościel oraz ustawioną obok kanapy rekamierę, wystającą w złożonej pozycji kanapy przed siedzisko kanapy. Siedzisko kanapy wraz ze skrzynią na pościel jest osadzone w stelażu wysuwnie od przodu na ograniczonej drodze, przy czym przednia wzdłużna krawędź siedziska i tylna wzdłużna krawędź oparcia leżą w jednej płaszczyźnie z obiema krawędziami poprzecznymi części do siedzenia i leżenia rekamiery.

Istota rozwiązania według wynalazku polega na tym, że przedmiot jest złożony z ramienia kanapowego, do którego przyłączony jest narożny bok, przy czym ramię kanapowe posiada skrzynię pościelową, na której są osadzone ruchome poduchy siedziska i oparcia, ponadto na zewnętrznej powierzchni skrzyni pościelowej, w strefie połączenia ramienia kanapowego z narożnym bokiem, umieszczone są elementy łącznikowe. Natomiast narożny bok na dolnej podstawie ma uformowany element narożnikowy i segmenty oparcia, zaś u dołu skrajnie umieszczona jest boczna skrzynia z ruchomą poduchą boczną. Na powierzchni dolnej podstawy oraz na powierzchni bocznej skrzyni umieszczone są elementy łącznikowe, które pasują do elementów łącznikowych, znajdujących się na powierzchni bocznej i na powierzchni czołowej skrzyni pościelowej ramienia kanapowego.

Poduchę boczną narożnego boku przemieszcza się z pozycji zwartej do pozycji wysuniętej korzystnie z zastosowaniem znanych podnośników obrotowych.

Rozwiązanie według wynalazku stanowi zwarty mebel narożny, którego wymiary są zbieżne z typowymi kanapo-tapczanami. Sposób jego rozkładania jest równie wygodny pomimo nowej atrakcyjnej formy narożnikowej. W układzie według wynalazku utworzona po rozłożeniu powierzchnia do leżenia nie posiada niewygodnych podziałów poprzecznych, tak jak w znanych rozwiązaniach narożnikowych.

Wynalazek objaśniony jest w przykładzie zastosowania pokazanym na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny sofy w stanie złożonym, fig. 2 - fragment mebla z przesuniętą poduchą narożnego boku, fig. 3 - sofę w widoku perspektywicznym w stanie rozłożonym, zaś fig. 4 rozczłonkowane fragmenty ramienia kanapowego i narożnego boku.

Sofa w przykładzie wykonania jest złożona z długiego ramienia kanapowego A, do którego przyłączony jest narożny bok B.

Ramię kanapowe A posiada, ustawioną na nóżkach, skrzynię pościelową 1, na której są osadzone ruchome poduchy siedziska 2 i oparcia 3. Na zewnętrznej powierzchni skrzyni pościelowej 1, w strefie połączenia ramienia kanapowego A z narożnym bokiem B, umieszczone są trzy elementy łącznikowe 4a, przy czym dwa na powierzchni bocznej, zaś jeden na powierzchni czołowej.

Narożny bok B na dolnej podstawie 5, ma uformowany element narożnikowy 6, środkowy segment oparcia 7 oraz skrajny segment oparcia 8, przy którym jest umieszczona boczna skrzynia 9

PL 215 976 B1 z ruchomą poduchą boczną 10. Poduchę boczna 10 przemieszcza się z pozycji zwartej do pozycji wysuniętej z zastosowaniem typowych podnośników obrotowych 11.

Na powierzchni dolnej podstawy 5 umieszczone są dwa elementy łącznikowe 4b, które pasują do elementów łącznikowych 4a, znajdujących się na powierzchni bocznej skrzyni pościelowej 1 ramienia kanapowego A.

Na powierzchni bocznej skrzyni 9 umieszczony jest jeden element łącznikowy 4b, który pasuje do elementu łącznikowego 4a, znajdującego się na powierzchni czołowej skrzyni pościelowej 1 ramienia kanapowego A.

Sofa narożna w pozycji złożonej do siedzenia ma postawione oparcie 3 ramienia kanapowego A, a siedzisko 2 wycofane. Ponadto poducha boczna 10 narożnego boku B jest zwarta z siedziskiem 2. Przy zmianie pozycji na rozłożoną do leżenia, poduchę boczną 10 przemieszcza się na zewnątrz wzdłuż narożnego boku B. Powstała przestrzeń między siedziskiem 2, a poduchą boczną 10 stanowi dystans o jaki siedzisko 2 zostanie przemieszczone, gdy obydwie poduchy ramienia kanapowego A zostaną rozłożone. Wówczas poducha boczna 10 będzie ponownie zwarta z siedziskiem 2.

Rozwiązanie według wynalazku daje użytkownikowi do dyspozycji dużą skrzynię pościelową ramienia kanapowego i znacznie upraszcza metodę rozkładania. Zastosowanie prostych elementów łącznikowych pozwala na szybkie zespolenie lub rozczłonkowanie sofy, prowadząc do uzyskania dwóch zwartych brył, wygodnych podczas transportu i magazynowania.

Claims (2)

1. Sofa narożna, znamienna tym, że jest złożona z ramienia kanapowego (A), do którego przyłączony jest narożny bok (B), przy czym ramię kanapowe (A) posiada skrzynię pościelową (1), na której są osadzone ruchome poduchy siedziska (2) i oparcia (3), ponadto na zewnętrznej powierzchni skrzyni pościelowej (1), w strefie połączenia ramienia kanapowego (A) z narożnym bokiem (B), umieszczone są elementy łącznikowe (4a), natomiast narożny bok (B) na dolnej podstawie (5) ma uformowany element narożnikowy (6) i segmenty oparcia (7 i 8), zaś u dołu skrajnie umieszczona jest boczna skrzynia (9) z ruchomą poduchą boczną (10), ponadto na powierzchni dolnej podstawy (5) oraz na powierzchni bocznej skrzyni (9) umieszczone są elementy łącznikowe (4b), które pasują do elementów łącznikowych (4a), znajdujących się na powierzchni bocznej i na powierzchni czołowej skrzyni pościelowej (1) ramienia kanapowego (A).

2. Sofa narożna, według zastrz. 1, znamienna tym, że poduchę boczną (10) narożnego boku (B) przemieszcza się z pozycji zwartej do pozycji wysuniętej, korzystnie z zastosowaniem znanych podnośników obrotowych (11).