PL212637B1 - Zespól gniazda ryglowego w oscieznicy, zwlaszcza okna dachowego - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest zespół gniazda ryglowego, o wzmocnionej konstrukcji i zwiększonej odporności na włamanie od zewnątrz. Zespół według wynalazku stosowany jest głównie w oknach dachowych, mających ościeżnice z tworzywa sztucznego albo z ościeżnicami drewnianymi.

Stan techniki. Znane są gniazda ryglowe z tworzywa sztucznego, stosowane zwłaszcza w oknach dachowych, które zagłębione są w ościeżnicy, mające wnękę ryglową dostępną od zewnątrz. We wnęce ryglowej, w położeniu zamkniętym okna, mieści się rygiel klamki, zamontowanej na skrzydle okna. Gniazda te mają również wnękę ryglową dodatkową - dla położeń okna nieznacznie uchylonego w celach wentylacyjnych. Znane gniazda ryglowe mocowane są w ościeżnicach drewnianych pojedynczym wkrętem, a w ościeżnicach z tworzywa sztucznego - za pośrednictwem zatrzasków.

Istotą rozwiązania według wynalazku jest to, iż gniazdo ryglowe po stronie zagłębionej w ościeżnicy podparte jest wspornikiem, którego jedna powierzchnia robocza - przyryglowa przylega do ścianki wnęki ryglowej w miejscu, w którym po drugiej stronie tej ścianki opiera się o nią rygiel klamki, a przeciwległa powierzchnia robocza - oporowa oparta jest o ościeżnicę w miejscu bardziej odległym od skrzydła okna, niż powierzchnia przyryglowa. W wyniku tego siła nacisku rygla klamki oraz siła reakcji ościeżnicy na powierzchnię oporową wspornika, wspólnie, jako para sił, wywołują moment siły prowadzący do nachodzenia gniazda ryglowego na rygiel klamki, a tym samym do głębszego osadzenia rygla klamki w tej wnęce ryglowej.

Gniazdo ryglowe, wykonane zwłaszcza z tworzywa sztucznego, ma korpus zagłębiony w elemencie konstrukcyjnym ościeżnicy, a od zewnętrznej strony tego gniazda w jego korpusie jest, co najmniej jedna wnęka ryglowa, mieszczącą w położeniu zamkniętym okna, rygiel klamki. Wokół korpusu gniazda ryglowego jest monolityczny z nim kołnierz, oparty na powierzchni ościeżnicy. Korpus gniazda ryglowego po jego stronie zagłębionej w ościeżnicy, ma wnękę wewnętrzną, sąsiadującą z wnęką ryglową i oddzieloną od niej ścianką, o którą opiera się rygiel zamkniętego okna.

Zamontowany w ościeżnicy wspornik korzystnie metalowy, ma stopę oraz element bezpośrednio podpierający gniazdo ryglowe. Pierwsza odmiana wspornika wykonana jest z blachy, ma płaską stopę oraz odgięty zastrzał, który wchodzi do wnęki wewnętrznej gniazda ryglowego i usytuowany jest w niej ukośnie. Zakończenie zastrzału przylega do ścianki oddzielającej wnękę ryglową od wnęki wewnętrznej w pobliżu dna wnęki wewnętrznej, czyli w tym miejscu, gdzie po przeciwnej stronie ścianki przylega rygiel klamki.

Druga odmiana wspornika jest ukształtowana zwłaszcza w postaci odlewu, ma stopę korzystnie z walcową powierzchnią podstawy oraz ma występ, zwłaszcza prostopadły do stopy, który wchodzi do wnęki wewnętrznej gniazda ryglowego. Przyryglowa powierzchnia występu, usytuowana na jego odcinku oddalonym od stopy wspornika, przylega do ścianki gniazda ryglowego, oddzielającej wnękę ryglową od wnęki wewnętrznej, w pobliżu dna wnęki wewnętrznej. Natomiast odcinek występu usytuowany bliżej stopy wspornika nie ma kontaktu ze ścianką gniazda ryglowego.

W pierwszym wariancie wynalazku, mającym zastosowanie w ościeżnicy wykonanej z tworzywa sztucznego, której elementy konstrukcyjne są w postaci kształtownika, zwłaszcza wielokomorowego, wzmocnionego, co najmniej na części obwodu ościeżnicy metalową wkładką, stopa wspornika zamocowana jest do klocka, przytwierdzonego do tej wkładki. W tym wariancie korzystnie stosuje się wspornik wykonany z blachy, z płaską stopą i z odgiętym zastrzałem, wchodzącym ukośnie do wnęki wewnętrznej gniazda ryglowego. Zastrzał zakończony jest powierzchnią przyryglową, która przylega do ścianki gniazda ryglowego oddzielającej wnękę ryglową od wnęki wewnętrznej. Gniazdo ryglowe pod swym kołnierzem ma zatrzaskowe zaczepy, mocujące to gniazdo do ścianki kształtownika ościeżnicy, w której jest zagłębione. Wzmacniająca ościeżnicę metalowa wkładka, korzystnie jest kształtownikiem o przekroju korytkowym, a klocek na którym zamocowana jest stopa wspornika korzystnie jest drewniany. Przeciwległy do powierzchni przyryglowej brzeg stopy wspornika opiera się, swą powierzchnią oporową, o ściankę kształtownika ościeżnicy, usytuowaną wzdłużnie, zwłaszcza równolegle, względem płaszczyzny głównej tej ościeżnicy. Stopa wspornika zamocowana jest do klocka wkrętami przechodzącymi przez otwory w ściance kształtownika ościeżnicy usytuowanej poprzecznie, zwłaszcza prostopadle, do płaszczyzny głównej ościeżnicy.

W odmianie tego wariantu wynalazku, stopa wspornika przylega bezpośrednio swą płaską powierzchnią do klocka, i jest zamocowana do niego wkrętami, natomiast w ściance kształtownika ościeżnicy jest wycięcie umożliwiające bezpośredni kontakt stopy wspornika z klockiem.

PL 212 637 B1

W drugim wariancie wynalazku, mającym zastosowanie w ościeżnicy drewnianej wspornik usytuowany jest w zagłębieniu wydrążonym w ościeżnicy, a stopa wspornika zamocowana jest, korzystnie wkrętami, do dna tego zagłębienia. W tym wariancie wynalazku, korzystnie stosuje się wspornik w postaci odlewu, z występem prostopadłym do jego stopy. Powierzchnia podstawy stopy jest walcowa, dzięki czemu jest dopasowana do kształtu zagłębienia w ościeżnicy, wykonywanego zwykle frezem obracającym się wokół osi prostopadłej do głównej płaszczyzny ościeżnicy. Brzeg stopy wspornika przeciwległy do występu podpierającego gniazdo ryglowe i powierzchni przyryglowej tego występu, opiera się, swoją powierzchnią oporową o boczną powierzchnię zagłębienia w ościeżnicy, która to powierzchnia boczna usytuowana jest wzdłużnie, zwłaszcza równolegle, względem głównej płaszczyzny ościeżnicy.

Korzystnie stopa wspornika, w pobliżu jej powierzchni oporowej ma ostrogę umieszczoną w rowku, będącym częścią zagłębienia w ościeżnicy. Zastosowanie ostrogi zwiększa powierzchnię oporową stopy wspornika. Rowek dla ostrogi usytuowany jest wzdłużnie względem płaszczyzny głównej ościeżnicy, zwłaszcza równolegle do tej płaszczyzny.

Korzystnie rowek wykonywany jest wspólnie z zagłębieniem w ościeżnicy, przy użyciu freza kształtowego lub zespołu frezów.

Gniazdo ryglowe opierające się swym dookolnym kołnierzem o powierzchnię ościeżnicy, mocowane jest, korzystnie wkrętem, do dna zagłębienia w ościeżnicy,

W szczególności wkręt przechodzi przez przelotowy otwór w stopie wspornika, mocując do ościeżnicy zarówno gniazdo ryglowe, jak i wspornik.

W obu wariantach wynalazku gniazdo ryglowe w swym korpusie może mieć także wnękę ryglową dodatkową dostępną od zewnątrz, mieszczącą rygiel klamki w położeniu okna nieznacznie uchylonym dla celów wentylacyjnych. W tym przypadku wnęka wewnętrzna gniazda, w której znajduje się zastrzał wspornika, usytuowana jest pomiędzy główną wnęką ryglową mieszczącą rygiel w położeniu szczelnie zamkniętym, a wnęką ryglową dodatkową. W wariantach wykonania gniazda ryglowego może ono mieć dwie oddzielne wnęki ryglowe dodatkowe, albo jedną wnękę ryglową dwuwejściową - w obu przypadkach dla stopniowania nieznacznego uchylenia okna do celów wentylacyjnych. Z uwagi na większe, niż w głównej wnęce ryglowej, zagłębienie w ościeżnicy wnęki ryglowej dodatkowej, stopa wspornika zwłaszcza płaska w wykonanym z blachy wsporniku z zastrzałem, ma otwór, w którym częściowo zagłębiona jest wnęka ryglowa dodatkowa.

Korzystnym skutkiem stosowania wynalazku jest wzrost wytrzymałości gniazda ryglowego poprzez powstanie efektu samoczynnego blokowania rygla klamki z gniazdem ryglowym przy próbach otwarcia okna od zewnątrz. W wyniku tego wzrasta odporność okna na próby włamania się do wnętrza pomieszczenia.

Przykłady wykonania. Przedmiot wynalazku, w postaci zespołu gniazda ryglowego w oknie dachowym, uwidoczniony jest w przykładach wykonania na rysunku, którego poszczególne figury przedstawiają :

Fig. 1 - Zespół gniazda ryglowego w ościeżnicy z tworzywa sztucznego i współpracujące z nim elementy skrzydła okna, w widoku aksonometrycznym, z przekrojem poprzecznym do odcinka ościeżnicy;

Fig. 2 - Zespół gniazda ryglowego z figury 1, w przekroju płaszczyzną poprzeczną do odcinka ościeżnicy, przechodzącą przez oś obrotu klamki;

Fig. 3 - Zespół gniazda ryglowego w ościeżnicy drewnianej (skrzydło okna pominięto na rysunku), w widoku aksonometrycznym z rozsuniętymi detalami;

Fig. 4 - Zespół gniazda ryglowego z figury 3, w przekroju płaszczyzną poprzeczną do odcinka ościeżnicy.

Przedmiot wynalazku przedstawiony jest też w przykładach wykonania nie pokazanych na rysunku, a opisanych przez porównanie z przykładami narysowanymi.

P r z y k ł a d 1

Zespół gniazda ryglowego dla ościeżnicy z tworzywa sztucznego posiada gniazdo ryglowe 1, osadzone w odcinku poprzecznym ościeżnicy, będącym wielokomorowym kształtownikiem 2, przy czym zarówno kształtownik, jak i gniazdo ryglowe, wykonane są z tworzyw sztucznych. Kształtownik 2 wchodzący w skład ramy-ościeżnicy ma komorę zewnątrzramową 21, w której jest metalowa wkładka wzmacniająca 22, będąca kształtownikiem o przekroju korytkowym, usytuowana w kształtowniku 2 z tworzywa sztucznego, na całej jego długości. Kształtownik 2 ma też komorę wewnątrzramową 23 oraz komorę środkową 24, usytuowaną między dwoma komorami wcześniej wymienionymi, a także

PL 212 637 B1 ma wiele drobniejszych komór. Nazwy komór kształtownika 2 odzwierciedlają ich usytuowanie w ramie-ościeżnicy, zmontowanej z kształtowników 2.

Gniazdo ryglowe 1 ma korpus, zagłębiony w kształtowniku 2 ościeżnicy, korpus ten wchodzi do komory wewnątrzramowej 23 i komory środkowej 24 kształtownika, przechodząc przez, dopasowane do kształtu korpusu, otwory w ściance wewnątrzramowej 25 i ściance oddzielającej obie komory. Wokół gniazda ryglowego 1 jest, monolityczny z jego korpusem, kołnierz 11 oparty na powierzchni ścianki wewnątrzramowej 25 kształtownika 2 ościeżnicy. Gniazdo ryglowe 1 na obwodzie swego korpusu, pod kołnierzem 11 ma sprężynujące zaczepy 12, które wchodząc do komory wewnątrzramowej 23 mocują gniazdo ryglowe 1 do ścianki wewnątrzramowej 25 kształtownika.

Skrzydło 3 okna dachowego (narysowane na fig. 1 w pozycji odsuniętej w górę od kształtownika 2 ościeżnicy, a na fig. 2 - w położeniu rzeczywistym) wyposażone jest w klamkę 4, obracającą się na osi 41, usytuowanej wewnątrz kształtownika 31 ramy skrzydła. Rygiel 42 klamki wprowadza się przy zamykaniu okna do wnęki ryglowej 13 gniazda ryglowego. W związku ze współpracą tego gniazda z ryglem obrotowym, powierzchnia oporowa wnęki ryglowej 13 ma ukośnie ułożone odcinki naprowadzające, oraz położony pośrodku odcinek wierzchołkowy, co przy zamykaniu okna ułatwia dociśnięcie uszczelek skrzydła do powierzchni przylgowych w ościeżnicy. Gniazdo ryglowe 1 w swym korpusie ma również dwie wnęki ryglowe dodatkowe 14, które współpracują z ryglem klamki w położeniu okna nieznacznie uchylonym dla celów wentylacyjnych. Możliwość umieszczenia rygla klamki w jednej albo drugiej wnęce ryglowej dodatkowej 14, pozwala na wybór jednego z dwóch stopni uchylenia okna. Gniazdo ryglowe 1 ma również wnękę wewnętrzną 15, usytuowaną po stronie gniazda zagłębionej w kształtowniku 2 ościeżnicy. Wnęka wewnętrzna 15 sąsiaduje z wnęką ryglową 13, a oddziela je ścianka 16 gniazda ryglowego, będąca powierzchnią oporową dla rygla 42 klamki.

W kształtowniku 2 ościeżnicy umieszczony jest metalowy wspornik 5, wykonany z blachy, składający się z płaskiej stopy 51 oraz odgiętego ukośnie zastrzału 52, który wchodzi do wnęki wewnętrznej 15 gniazda ryglowego. Stopa 51 wspornika przylega swoją powierzchnią podstawy do ścianki wewnętrznej 26 kształtownika 2, oddzielającej jego komorę środkową 24 od komory zewnątrzramowej 21, która to ścianka jest prostopadła do płaszczyzny głównej ościeżnicy. Wspornik 5 zamocowany jest to drewnianego klocka 53 umieszczonego we wkładce wzmacniającej 22, w komorze zewnątrzramowej 21 kształtownika. Wspornik 5 przytwierdzony jest do tego klocka wkrętami 54, przechodzącymi przez otwory w płaskich odcinkach stopy 51 wspornika, usytuowanych po obu stronach zastrzału 52, oraz przez otwory w ściance wewnętrznej 26 kształtownika 2. Drewniany klocek 53, zamocowany jest w kształtowniku 2 wkrętami 55 przechodzącymi przez otwory w ściance zewnątrzramowej 27 kształtownika oraz we wkładce wzmacniającej 22.

Zakończenie zastrzału 52 wspornika 5 swą powierzchnią przyryglową 56 przylega do ścianki 16 gniazda ryglowego, po której drugiej stronie opiera się rygiel 42 klamki. Przeciwległy do powierzchni przyryglowej brzeg podstawy 51 wspornika 5 opiera się swą powierzchnią oporową 57 o ściankę 28 kształtownika 2, usytuowaną równoległe do płaszczyzny głównej ościeżnicy. Powierzchnia oporowa 57 wspornika oparta jest o kształtownik ościeżnicy 2 w miejscu bardziej oddalonym od skrzydła 3 okna, niż powierzchnia przyryglowa 56. Wskutek tego, przy próbie otwarcia okna od zewnątrz, nacisk rygla 42 oraz siła reakcji ościeżnicy na powierzchnię oporową 57 wspornika wywołują moment siły, który w ramach elastyczności wspornika 5 oraz jego połączeń z klockiem 53 i pośrednio z kształtownikiem 2, unosi zastrzał wspornika. W konsekwencji, nacisk zastrzału na dno wnęki wewnętrznej 15 gniazda ryglowego przemieszcza ścianki tego gniazda (w ramach ich elastyczności) w stronę skrzydła 3 okna, co prowadzi do głębszego osadzenia rygla 42 klamki we wnęce ryglowej 13 gniazda ryglowego.

W oknach dachowych ze skrzydłem obrotowym, otwieranie odbywa się przez obrót skrzydła 3 wokół teoretycznej osi obrotu usytuowanej po zewnętrznej stronie szyby 32, w związku z czym, aby umożliwić bezkolizyjny ruch skrzydła, ścianka wewnątrzramowa 25 kształtownika 2 pochylona jest na części swej szerokości, po zewnętrznej stronie okna. Identyczne pochylenie jest w gnieździe ryglowym 1 i jego kołnierzu 11, a wnęki ryglowe dodatkowe 14 w miarę oddalania się od wnęki ryglowej 13 zagłębione są coraz bardziej w ościeżnicy. W związku z tym wspornik 5 w swej podstawie 51 ma otwór 58, mieszczący wnękę ryglową dodatkową 14 usytuowaną najbliżej zewnętrznej strony okna.

P r z y k ł a d 2

Zespół gniazda ryglowego w ościeżnicy drewnianej ma gniazdo ryglowe 6, wykonane z tworzywa sztucznego, którego korpus zagłębiony jest w ościeżnicy 7 okna dachowego, w wyfrezowanym dla tego gniazda zagłębieniu 71 o łukowej powierzchni dna. Wokół korpusu gniazda ryglowego 6 jest kołnierz 61, monolityczny z korpusem, oparty na powierzchni ościeżnicy 7. W korpusie gniazda ryglowego,

PL 212 637 B1 od jego dostępnej z zewnątrz strony, jest wnęka ryglowa 62, mieszcząca rygiel klamki zamontowanej w skrzydle okna, w położeniu zamkniętym tego okna.

Gniazdo ryglowe według niniejszego przykładu wykonania wynalazku przeznaczone jest (tak jak i gniazdo z przykładu pierwszego) do współpracy z ryglem obrotowym klamki, w związku z czym powierzchnia oporowa wnęki ryglowej, ma ukośnie ułożone odcinki naprowadzające oraz położony pośrodku odcinek wierzchołkowy, co pozwala przy zamykaniu okna docisnąć uszczelki skrzydła do powierzchni przylgowych w ościeżnicy. Gniazdo ryglowe 6 w swym korpusie ma również wnękę ryglową dodatkową 63, która jest dwuwejściowa, przedzielona przegrodą 64. Wnęka współpracuje z ryglem klamki w położeniach okna nieznacznie uchylonych dla celów wentylacyjnych, a rygiel zależnie od potrzeb użytkownika umieszcza się po jednej albo drugiej stronie przegrody 64, wybierając stopień uchylenia okna.

Gniazdo ryglowe 6 ma wnękę wewnętrzną 65, usytuowaną od strony gniazda zagłębionej w ościeżnicy. Wnęka wewnętrzna 65 sąsiaduje z wnęką ryglową 62, a oddziela je ścianka 66 gniazda ryglowego, będąca powierzchnią oporową dla rygla klamki. W przeznaczonym dla gniazda ryglowego 6, zagłębieniu 71 wyfrezowanym w ościeżnicy 7, usytuowany jest metalowy wspornik 8 ukształtowany w postaci odlewu. Wspornik ma stopę 81 której powierzchnia podstawy, przylegająca do dna zagłębienia 71, jest powierzchnią walcową dopasowaną kształtem do powierzchni dna zagłębienia. Wspornik 8 ma również występ 82, prostopadły do stopy 81, który wchodzi do wnęki wewnętrznej 65 gniazda ryglowego.

Powierzchnia przyryglowa 83 występu 82, usytuowana na jego odcinku oddalonym od stopy 81 wspornika, przylega do ścianki 66 gniazda ryglowego, oddzielającej wnękę ryglową 62 od wnęki wewnętrznej 65, w pobliżu dna wnęki wewnętrznej. Natomiast odcinek występu 82 usytuowany bliżej stopy 81 wspornika nie ma kontaktu ze ścianką 66 gniazda ryglowego, ponieważ nie wchodzi ona tak daleko do zagłębienia w ościeżnicy. Występ 82 jest węższy od całego wspornika 8, w związku z czym przylega do ścianki 66 gniazda ryglowego na jej odcinku wierzchołkowym.

Przeciwległy do występu 82 i jego powierzchni przyryglowej brzeg stopy 81 wspornika, swą powierzchnią oporową 84, opiera się o boczną powierzchnię 72 zagłębienia 71 w ościeżnicy, która to powierzchnia boczna jest równoległa do głównej płaszczyzny ościeżnicy. Brzeg stopy 81 wspornika wyposażony jest w ostrogę 85, powiększającą powierzchnię oporową 84 tej stopy, umieszczoną w rowku 73, będącym częścią zagłębienia 71 w ościeżnicy. Gniazdo ryglowe 6 oraz wspornik 8 mocowane są do ościeżnicy 7 wspólnym wkrętem 74 przechodzącym przez otwory w korpusie gniazda ryglowego i stopie wspornika, i wkręconym w dno zagłębienia 71.

Powierzchnia oporowa 84 wspornika oparta jest o ościeżnicę w miejscu bardziej oddalonym od skrzydła okna, niż powierzchnia przyryglowa 83. Wskutek tego, przy próbie otwarcia okna od zewnątrz, nacisk rygla oraz siła reakcji ościeżnicy na powierzchnię oporową 84 wspornika wywołują moment siły, który w ramach elastyczności wspornika i elastyczności jego połączeń z drewnianą ościeżnicą, unosi występ 82 wspornika. W konsekwencji, nacisk występu 82 na dno wnęki wewnętrznej 66 gniazda ryglowego przemieszcza ścianki tego gniazda (w ramach ich elastyczności) w stronę skrzydła okna, co prowadzi do głębszego osadzenia rygla klamki we wnęce ryglowej gniazda ryglowego.

P r z y k ł a d 3

Zespół gniazda ryglowego dla ościeżnicy z tworzywa sztucznego ma budowę podobną jak w pierwszym przykładzie wykonania. Różnica polega na tym, ze w ściance wewnętrznej kształtownika, oddzielającej wnękę środkową od wnęki zewnętrznoramowej wykonany jest otwór, w który wpuszczony jest wspornik z zastrzałem. W wyniku tego wspornik spoczywa bezpośrednio na drewnianym klocku, do którego jest przytwierdzony. Z uwagi na bardziej oddalone od skrzydła, w porównaniu z pierwszym przykładem wykonania, usytuowanie wspornika z zastrzałem, we wsporniku nie ma otworu dla wnęki ryglowej dodatkowej.

P r z y k ł a d 4

Zespół gniazda ryglowego dla ościeżnicy drewnianej ma budowę podobną, jak w drugim przykładzie wykonania. Zagłębienie w ościeżnicy według czwartego przykładu wykonania ma powierzchnię płaską (a nie łukową), w związku z czym płaska jest także powierzchnia podstawy w stopie wspornika. Ostroga w stopie wspornika jest prostoliniowa, a zatem prostoliniowy jest również rowek dla tej ostrogi usytuowany w zagłębieniu dla gniazda ryglowego wykonanym w ościeżnicy.

Claims (15)

1. Zespół gniazda ryglowego w ościeżnicy, zwłaszcza okna dachowego, zawierający gniazdo ryglowe, wykonane w szczególności z tworzywa sztucznego, którego korpus zagłębiony jest w elemencie konstrukcyjnym ościeżnicy, a od zewnętrznej strony tego gniazda korpus ma, co najmniej jedną wnękę ryglową mieszczącą w położeniu zamkniętym okna, rygiel klamki, zaś wokół korpusu korzystnie jest monolityczny z nim kołnierz oparty na powierzchni ościeżnicy, znamienny tym, że gniazdo ryglowe (1, 6) po stronie zagłębionej w ościeżnicy podparte jest wspornikiem (5, 8), korzystnie metalowym, którego jedna powierzchnia robocza - przyryglowa (56, 83) przylega do ścianki (16, 66) wnęki ryglowej (13, 66) w miejscu, w którym po drugiej stronie tej ścianki opiera się o nią rygiel klamki, a przeciwległa powierzchnia robocza - oporowa (57, 84) oparta jest o ościeżnicę w miejscu bardziej odległym od skrzydła okna, niż powierzchnia przyryglowa, tak iż siła nacisku rygla klamki oraz siła reakcji ościeżnicy na powierzchnię oporową wspornika wywołują wspólnie moment siły prowadzący do głębszego osadzenia rygla klamki we wnęce ryglowej (13, 62) gniazda ryglowego.

2. Zespół gniazda ryglowego według zastrz. 1, znamienny tym, że korpus gniazda ryglowego (1) po stronie zagłębionej w ościeżnicy ma wnękę wewnętrzną (15), sąsiadującą z wnęką ryglową (13) i oddzieloną od niej ścianką (16), o którą opiera się rygiel (42) zamkniętego okna, natomiast zamontowany w ościeżnicy wspornik (5) ma stopę (51) oraz zastrzał (52), który wchodzi do wnęki wewnętrznej gniazda ryglowego i usytuowany jest w niej ukośnie, tak iż będąca zakończeniem zastrzału powierzchnia przyryglowa (56) przylega do ścianki (16) oddzielającej wnękę ryglową od wnęki wewnętrznej w pobliżu dna wnęki wewnętrznej.

3. Zespół gniazda ryglowego według zastrz. 1, znamienny tym, że korpus gniazda ryglowego (6) po stronie zagłębionej w ościeżnicy (7) ma wnękę wewnętrzną (65), sąsiadującą z wnęką ryglową (62) i oddzieloną od niej ścianką (66), o którą opiera się rygiel zamkniętego okna, natomiast zamontowany w ościeżnicy wspornik (8) ma stopę (81) oraz występ (82), zwłaszcza prostopadły do stopy, który wchodzi do wnęki wewnętrznej (65) gniazda ryglowego, a jego powierzchnia przyryglowa (83) oddalona od stopy (81) przylega do ścianki (66) oddzielającej wnękę ryglową (62) od wnęki wewnętrznej (65) w pobliżu dna wnęki wewnętrznej.

4. Zespół gniazda ryglowego według zastrz. 1, albo 2, albo 3, znamienny tym, że w ościeżnicy z tworzywa sztucznego, mającej elementy konstrukcyjne w postaci kształtownika (2), zwłaszcza wielokomorowego, wzmocnionego co najmniej na części obwodu ościeżnicy metalową wkładką (22), zwłaszcza w postaci kształtownika o przekroju korytkowym, stopa (51) wspornika (5) zamocowana jest do klocka (1), korzystnie drewnianego, przytwierdzonego do metalowej wkładki.

5. Zespół gniazda ryglowego według zastrz. 4, znamienny tym, że przeciwległy do powierzchni przyryglowej (54) brzeg stopy (51) wspornika (5) opiera się, swoją powierzchnią oporową (58) o ściankę (28) kształtownika (2) ościeżnicy usytuowaną wzdłużnie, zwłaszcza równolegle, względem płaszczyzny głównej ościeżnicy.

6. Zespół gniazda ryglowego według zastrz. 4, albo 5, znamienny tym, że stopa (51) wspornika (5) zamocowana jest do klocka (53) wkrętami (54) przechodzącymi przez ściankę (26) kształtownika (2) ościeżnicy usytuowaną poprzecznie, zwłaszcza prostopadle, względem płaszczyzny głównej ościeżnicy.

7. Zespół gniazda ryglowego według zastrz. 4, albo 5, albo 6, znamienny tym, że gniazdo ryglowe (1) pod swoim kołnierzem (11) ma zatrzaskowe zaczepy (12), mocujące to gniazdo do ścianki (25) kształtownika (2) ościeżnicy w której jest zagłębione.

8. Zespół gniazda ryglowego według zastrz. 1, albo 2, albo 3, znamienny tym, że w ościeżnicy drewnianej wspornik (6) usytuowany jest w zagłębieniu (71) wydrążonym w ościeżnicy (7), a stopa (81) wspornika (8) zamocowana jest, korzystnie wkrętem (74), do dna tego zagłębienia.

9. Zespół gniazda ryglowego według zastrz. 8, znamienny tym, że przeciwległy do powierzchni przyryglowej (83) brzeg stopy (81) wspornika (8) opiera się, swą powierzchnią oporową (84) o boczną powierzchnię (72) zagłębienia (71) usytuowaną wzdłużnie, zwłaszcza równolegle, względem płaszczyzny głównej ościeżnicy.

10. Zespół gniazda ryglowego według zastrz. 9, znamienny tym, że stopa (81) wspornika (8) w pobliżu jej powierzchni oporowej (84) ma ostrogę (85) umieszczoną w rowku (73), będącym częścią zagłębienia (71) w ościeżnicy (7) usytuowanym wzdłużnie, zwłaszcza równolegle, do płaszczyzny głównej ościeżnicy.

PL 212 637 B1

11. Zespół gniazda ryglowego według zastrz. 8, albo 9, albo 10, znamienny tym, że gniazdo ryglowe (6) mocowane jest do dna zagłębienia (71) w ościeżnicy (7), korzystnie wkrętem (74) przechodzącym przez otwór w stopie wspornika (81).

12. Zespół gniazda ryglowego według zastrz. 1, albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, znamienny tym, że gniazdo ryglowe (1, 6) w swym korpusie ma dostępną od zewnątrz wnękę ryglową dodatkową (14, 63) mieszczącą rygiel klamki w położeniu okna nieznacznie uchylonym dla celów wentylacyjnych.

13. Zespół gniazda ryglowego według zastrz. 12, znamienny tym, że ma dwie oddzielne wnęki ryglowe dodatkowe (14), dla stopniowania uchylenia okna.

14. Zespół gniazda ryglowego według zastrz. 12, znamienny tym, że wnęka ryglowa dodatkowa (63) jest dwuwejściowa, dla stopniowania uchylenia okna.

15. Zespół gniazda ryglowego według zastrz. 13, albo 14, znamienny tym, że stopa (51) wspornika (5) ma otwór (58), w którym częściowo zagłębiona jest wnęka ryglowa dodatkowa.