PL206107B1 - Implant międzykręgowy z uchylnie połączonymi elementami stawów - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest implant międzykręgowy z uchylnie połączonymi elementami stawów, zwłaszcza sztuczny krążek międzykręgowy, osadzany między płytką podstawną a płytką pokrywową sąsiadujących z nim od góry i od dołu trzonów kręgowych.

Implant jest złożony z górnej części ograniczonej powierzchniami bocznymi, poprzecznymi powierzchniami bocznymi, górną powierzchnią styku i powierzchnią wewnętrzną, z części dolnej również ograniczonej: powierzchniami bocznymi, poprzecznymi powierzchniami bocznymi, dolną powierzchnią styku i powierzchnią wewnętrzną, a także z umieszczonego między tymi dwiema częściami: górną i dolną - centralnego elementu stawowego.

Centralny element stawowy tworzy wraz z górnym elementem stawowym, znajdującym się na powierzchni wewnętrznej górnej części, oraz z dolnym elementem stawowym, znajdującym się na powierzchni wewnętrznej dolnej części - dwa stawy o poziomych osiach obrotu wzajemnie do siebie prostopadłych, jak również prostopadłych do pionowej osi centralnej implantu. (Jako pionową oś centralną przyjęto w niniejszym opisie oś pionową przechodzącą przez środek masy implantów.) Każdy z tych dwóch stawów składa się z górnego, względnie z dolnego elementu stawowego połączonego odpowiednio z górną lub z dolną częścią implantu, oraz z osi osadzonej w centralnym elemencie stawowym i współpracującej odpowiednio z panewką górnej i dolnej części implantu.

Implanty międzykręgowe są umieszczane, po uprzednim usunięciu uszkodzonego naturalnego krążka międzykręgowego lub jego uszkodzonego jądra galaretowatego, w przestrzeni międzykręgowej dwóch sąsiadujących trzonów kręgowych. Umożliwia to przywrócenie pierwotnej wysokości krążka międzykręgowego i pierwotnej odległości między sąsiadującymi trzonami kręgowymi, a więc - do stanu najbardziej zbliżonego do stanu naturalnego. Pacjent po dokonanej wymianie uszkodzonego naturalnego krążka międzykręgowego (czyli tak zwanego dysku) na implant międzykręgowy winien być zdolny do poruszania w sposób naturalny - sąsiadującymi trzonami kręgowymi, przy możliwie najmniejszych utrudnieniach, a zwłaszcza utrzymać zdolność ruchową przy nachylaniu i prostowaniu. Inaczej mówiąc, chodzi tu o zdolność zginania i wyprostowywania trzonów kręgowych oraz zginania bocznych trzonów kręgowych w granicach fizjologicznie określonych. Ścięgna i mięśnie wzdłuż kręgosłupa są na ogół, po osadzeniu implantu kręgowego, pozostawiane w stanie nienaruszonym, dzięki czemu dodatkowo stabilizują ruchy implantu, stanowiącego mechaniczną protezę krążka międzykręgowego.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 3 529 761 C2 znana jest endoproteza dysku mię dzykręgowego, która w swym podstawowym rozwiązaniu konstrukcyjnym złożona jest z dwóch połączonych przegubowo symetrycznych płytek: górnej i dolnej, zaopatrzonych we wklęsłą powierzchnię środkową i w płaskie obrzeża oraz w znajdującą się między tymi płytkami część dystansową o środkowej dwustronnej wypukłości z płaskimi obrzeżami, stanowiącymi przestrzenne odwzorowanie negatywowe wklęsłości i płaskich obrzeży płytek. Ponadto zarówno płytka górna i płytka dolna, jak i osadzona między nimi część dystansowa są zaopatrzone na swych obrzeżach w wystające na zewnątrz ząbki, służące do zakotwienia poszczególnych elementów endoprotezy w kręgosłupie. Wypukłości części dystansowej, dopasowane ściśle do wklęsłości górnej i dolnej płytki, umożliwiają ruch obrotowy jej poszczególnych części wokół jej osi pionowej. W dalszych rozwiązaniach konstrukcyjnych obrzeże górnej i dolnej płytki protezy tworzy powierzchnię cylindryczną, zaś współpracujące ze sobą wypukłe i wklęsłe powierzchnie płytek górnej i dolnej oraz umieszczonej między nimi części dystansowej stanowią wycinki powierzchni kuli, dzięki czemu endoproteza ma postać stawu, umożliwiającego wzajemny obrót jej elementów zarówno w płaszczyźnie poziomej, jak i pionowej.

Opisana endoproteza krążka międzykręgowego ma jednak liczne niedogodności, a mianowicie:

- ukł ad endoprotezy ma tylko jeden punkt zawieszenia, w zwią zku z czym w przypadku zgię cia przednio-tylnego oraz bocznego występują trudności nakładania się obydwu odpowiadających im ruchów obrotowych, podczas gdy w naturalnym krążku międzykręgowym ruchy te są od siebie wzajemnie niezależne,

- w trakcie ruchu obrotowego, zwłaszcza w kierunku tylno-przednim, staw kręgowy jest poddany znacznym obciążeniom, co może powodować ból u pacjenta,

- siły tarcia, występujące w trakcie wzajemnego przesuwania się względem siebie powierzchni wypukłych i wklęsłych, zwiększają opory ruchu elementów stawu, a ponadto powodują wycieranie i zuż ycie ich powierzchni styku,

PL 206 107 B1

- endoproteza krążka międzykręgowego nie zapobiega dalszej degeneracji elementów ruchowych dotkniętych schorzeniem i wymaga leczenia oraz przywrócenia pierwotnej swobody ruchu tych elementów,

- wznowienie leczenia w przypadku nawrotu bólu wymaga usunię cia endoprotezy i usztywnienia elementów ruchowych, powodując u pacjenta ogromny stres,

- protezy krążka międzykręgowego mają najczęściej płaskie powierzchnie styku, ewentualnie uzupełniane ząbkami, i nie pasujące do powierzchni sąsiednich trzonów kręgowych.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych AP nr US 2002/0052656 A1 znany jest dwuczę ściowy, zrostowy implant kostny umieszczany w przestrzeni międzykręgowej i złożony z dwóch połączonych ze sobą przegubowo części, które mogą się względem siebie obracać wokół dwóch, wzajemnie prostopadłych osi. Ponadto łączna wysokość implantu może być regulowana przez osadzanie podkładek między tymi częściami. Niedogodnością tego rozwiązania jest bardzo skomplikowana konstrukcja implantu oraz trudności operacyjne związane z jego osadzeniem w przestrzeni międzykręgowej kręgosłupa.

Z publikacji mię dzynarodowego zgł oszenia patentowego PCT nr WO 99/53871 znany jest implant zastępujący dysk międzykręgowy i utworzony z dwóch półcylindrycznych elementów, z których każdy przylega do jednego z dwóch sąsiadujących trzonów kręgowych. Obydwa elementy implantu są ze sobą połączone za pomocą półkulistych powierzchni tworzących przegub kulisty, przenoszący siły ściskające i umożliwiający wzajemny obrót obydwu trzonów kręgowych względem siebie. Obrzeża obydwu elementów implantu są zaopatrzone w kanały ułatwiające ich zrostowe połączenie z sąsiadującymi trzonami kręgowymi. W celu zapewnienia stabilnego położenia elementów implantu względem sąsiadujących z nimi trzonów kręgowych są między nimi umieszczone biokompatybilne i bioabsorpcyjne rozporki względnie podkładki wypełniające przestrzeń między implantem i sąsiadującym z nim trzonem kręgowym. Dziurki kostne, usunięte z trzonów kręgowych podczas ich przygotowywania do implantacji implantu, zostają korzystnie użyte również do stymulowania zrostowego połączenia implantu z trzonami kręgowymi.

Z publikacji opisu patentowego międzynarodowego zgłoszenia PCT nr WO 02/089701 A2 znany jest implant międzykręgowy zastępujący uszkodzony trzon kręgowy i umieszczany między obustronnie sąsiadującymi z nim trzonami kręgowymi. Implant składa się z dwóch płytek przylegających do sąsiednich kręgów oraz z części środkowej, stanowiącej uzupełniający element utworzonego przez te części przegubu kulistego. Dzięki zastosowaniu implantu możliwe jest przemieszczanie się sąsiednich kręgów zarówno w ruchu obrotowym, jak i w niewielkim zakresie w ruchu postępowym, przy czym poszczególne elementy implantu są zaopatrzone zarówno w środku kulistego przegubu, jak i na obwodzie implantu w ograniczniki tych ruchów.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji takiego implantu międzykręgowego z uchylnie połączonymi elementami, która wyeliminuje niedogodności implantów znanych ze stanu techniki, a w szczególności zapewni niezależne ruchy obrotowe jego elementów w przypadku ruchów pacjenta w kierunku przednio-tylnym i bocznym oraz zredukuje do minimum siły tarcia powstające w trakcie tych ruchów.

Cel ten został zrealizowany w implancie międzykręgowym z uchylnie połączonymi elementami stawów według wynalazku, który charakteryzuje się tym, że górny element stawowy oraz/lub dolny element stawowy są wyposażone w występ w postaci pryzmatu z prostoliniową krawędzią, natomiast środkowy element stawowy jest zaopatrzony we współpracujące z tym pryzmatem prostoliniowe pryzmatyczne wycięcie lub prostoliniowy pryzmatyczny rowek albo też odwrotnie.

Dolny element stawowy jest korzystnie wyposażony w pryzmat z prostoliniową krawędzią, zaś centralny element stawowy jest zaopatrzony w prostoliniowe pryzmatyczne wycięcie, osadzone uchylnie na tym pryzmacie, przy czym prostoliniowa krawędź jest równoległa względnie pokrywa się z poziomą osią wzajemnego obrotu części górnej i części dolnej implantu międzykręgowego.

Górny element stawowy jest korzystnie wyposażony w pryzmat z prostoliniową krawędzią, zaś centralny element stawowy jest zaopatrzony w pryzmatyczny rowek, w którym jest osadzony ten pryzmat, przy czym prostoliniowa krawędź pryzmatu pokrywa się względnie jest równoległa do poziomej osi wzajemnego obrotu górnej części i dolnej części implantu międzykręgowego.

Obydwie osie poziome implantu korzystnie przecinają się i są wzajemnie prostopadłe względem siebie oraz względem centralnej osi pionowej albo też nie przecinają się, a ich rzuty na płaszczyznę poziomą są wzajemnie do siebie prostopadłe oraz prostopadłe do centralnej osi pionowej.

PL 206 107 B1

Implant według wynalazku jest korzystnie wyposażony w element blokujący, łączący i blokujący część górną implantu z jego częścią dolną w odległości między ich powierzchniami styku, odpowiadającej odległości między płytką podstawną a płytką pokrywową sąsiadujących z implantem trzonów kręgowych.

Element blokujący jest korzystnie zaopatrzony w występy, natomiast powierzchnie boczne, odpowiednio części górnej i części dolnej implantu międzykręgowego, są zaopatrzone w wycięcia współpracujące z tymi występami.

Wycięcia w bocznych powierzchniach, odpowiednio części górnej i części dolnej implantu, mają korzystnie kształt będący odwzorowaniem negatywowym kształtu występów elementu blokującego.

Występy elementu blokującego oraz wycięcia, odpowiednio części górnej i części dolnej implantu międzykręgowego, mają korzystnie kształt jaskółczego ogona.

Element blokujący jest korzystnie wyposażony w śrubę blokującą przełkniętą przez ten element i współpracującą z gwintowanym otworem elementu mocują cego implantu międzykręgowego.

Zarówno część górna, jak i część dolna implantu są korzystnie zaopatrzone w dwa otwory do osadzenia w nich śrub kostnych, których wlot znajduje się na powierzchniach wewnętrznych tych części, a wylot na powierzchniach styku.

Osie otworów na śruby kostne tworzą z pionową osią centralną implantu międzykręgowego kąt γ zawarty korzystnie w zakresie od 20° do 65°.

Osie otworów na śruby kostne są korzystnie nachylone pod kątem rozwartym do pionowej osi centralnej i pod niewielkim kątem ostrym do obydwu poziomych osi obrotu.

Otwory na śruby kostne mają korzystnie kształt stożka o niewielkim kącie zbieżności w kierunku powierzchni styku, odpowiednio części górnej i części dolnej implantu.

Otwory na śruby kostne w jego części górnej i w części dolnej są korzystnie zaopatrzone w gwint wewnętrzny odpowiedni do gwintu zewnętrznego wkręcanych w nie śrub kostnych.

Implant według wynalazku jest korzystnie wyposażony w element mocujący, mocowany za pomocą śrub z centralnym elementem stawowym i zaopatrzony w gwintowany otwór do wkręcenia śruby, łączącej go z elementem blokującym.

Centralny element stawowy implantu jest korzystnie zaopatrzony w zespół łączący, współpracujący z uchwytem dolnej części implantu i łączący tę dolną część z centralnym elementem stawowym.

Zespół łączący ma korzystnie postać wycięcia w bocznej powierzchni centralnego elementu stawowego, zaś uchwyt ma postać występu na powierzchni wewnętrznej dolnej części, zaopatrzonego w szczęki wchodzące w to wycięcie.

Górna część implantu jest korzystnie połączona z centralnym elementem stawowym za pomocą zawiasów.

Zawiasy implantu składają się korzystnie z występu centralnego elementu stawowego, zaopatrzonego w walcową powierzchnię zewnętrzną oraz z pokrywy górnej części implantu międzykręgowego, zaopatrzonego w wewnętrzną powierzchnię walcową, współpracującą z zewnętrzną powierzchnią walcową występu.

Badania zachowania się pacjentów, u których uszkodzony naturalny krążek międzykręgowy zastąpiono implantem międzykręgowym według wynalazku wykazały jego następujące zalety:

- ruchy obrotowe w kierunku przednio-tylnym i bocznym są od siebie całkowicie niezależne,

- nie są przenoszone ruchy z trzonów krę gowych przylegają cych do implantu, dzi ę ki czemu zostały zniesione naciski na stawy licowe,

- zastosowanie pryzmatycznych elementów podporowych z prostoliniowymi kraw ę dziami oraz opartych na nich elementów z pryzmatycznymi wycięciami tworzy styk liniowy, eliminując ruchy przesuwne poszczególnych elementów stawu i redukując siły tarcia między nimi do niezbędnego minimum, a dzięki temu ułatwia ruch między trzonami kręgowymi, zwłaszcza zginanie boczne oraz fleksję i ekspensję krę gosł upa.

Implant międzykręgowy z uchylnie połączonymi elementami stawów według wynalazku jest uwidoczniony w przykładowych rozwiązaniach konstrukcyjnych na rysunku, na którym: fig. 1 - przedstawia implant z rozłożonymi częściami w widoku perspektywicznym; fig. 2 - ten sam implant po złożeniu w widoku perspektywicznym; fig. 3 - implant wedł ug fig. 2 w częściowym przekroju poprzecznym płaszczyzną pionową; fig. 4 - ten sam implant ze śrubami mocującymi go w kręgosłupie, w widoku perspektywicznym; fig. 5 - implant według fig. 1 i 2 w przekroju płaszczyzną przechodzącą przez osie A i 2 na fig. 1, a fig. 6 - ten sam implant w przekroju płaszczyzną przechodzącą przez osie B i 2 na fig. 1.

Implant międzykręgowy 1 według wynalazku, przedstawiony na fig. 1 i 2 składa się z następujących części: z części górnej 10, zaopatrzonej w górną powierzchnię styku 15, z części dolnej 20, zaopatrzonej

PL 206 107 B1 w dolną powierzchnię styku 25, oraz z umieszczonego między tymi częściami centralnego elementu stawowego 32, jak również elementu mocującego 110 i elementu blokującego 40.

Górna część 10 implantu jest zaopatrzona w swej dolnej części w górny element stawowy 31, zaś jego część dolna 20 - w dolny element stawowy 33, które to elementy 31 i 33 tworzą wraz z centralnym elementem osiowym 32 dwa stawy: górny staw 38 i dolny staw 39, przy czym górny staw 38 ma oś obrotu 4, a dolny staw 39 - oś obrotu 3. Obydwie osie obrotu 3(B) i 4(A) są prostopadłe względem siebie oraz względnie centralnej osi pionowej 2 implantu (fig. 1 i 2). Obydwa stawy mają charakter stawów uchylnych zbudowanych na prostoliniowych pryzmatach.

Dzięki zastosowaniu dwóch wzajemnie prostopadłych stawów: górnego 38 i dolnego 39, część górna 10 oraz część dolna 20 są wzajemnie połączone obrotowo, przy czym zakres ich wzajemnego obrotu wokół osi 3 wynosi od +10° do -6°, zaś zakres wzajemnego obrotu wokół osi 4 wynosi ±7°.

Zarówno górna powierzchnia styku 15 części górnej 10 implantu, jak i dolna powierzchnia styku 25 jego części dolnej 20 są prostopadłe do pionowej osi centralnej 2, przy czym powierzchnia styku 15 służy do układania na płytce podstawnej, a powierzchnia styku 25 na płytce pokrywnej przyległych trzonów kręgowych.

Dolny staw 39 implantu składa się z dolnego elementu stawowego 33, stanowiącego pryzmat 50 z prostoliniową krawędzią 51, oraz ze współpracującego z tym pryzmatem 50 pryzmatycznego wycięcia 52 na dolnej powierzchni centralnego elementu stawowego 32. Krawędź 51 pryzmatu 50 oraz krawędź pryzmatycznego wycięcia 52 pokrywają się przy tym (w stanie złożonym implantu - fig. 2) z poziomą osią 4 wzajemnego obrotu górnej części 10 i dolnej części 20 implantu 1. Pryzmat 50 jest połączony z dolną częścią 20 implantu za pomocą obustronnego uchwytu 105, ustawiając jego krawędź 51 wzdłuż osi 4 (fig. 1 i 2).

Górny staw 38 składa się z górnego elementu stawowego 31, stanowiącego pryzmat 49 z prostoliniową krawędzią 53, połączony powierzchnią wewnętrzną górnej części 10 implantu 1, oraz z pryzmatycznego rowka 54 na górnej powierzchni centralnego elementu stawowego 32, przy czym zarówno prostoliniowa krawędź rowka 54, jak i krawędź 53 pryzmatu 49 pokrywają się (w stanie złożonym implantu 1 - fig. 2) z osią 3 wzajemnego obrotu części górnej 10 względem części dolnej 20 implantu 1.

Obydwie części: górna 10 i dolna 20 implantu międzykręgowego 1 są wzajemnie ze sobą połączone, a połączenie to może być łatwo zablokowane za pomocą elementu blokującego 40 i połączonego z nim za pomocą śruby 44 elementu mocującego 110. Element mocujący 110 jest połączony za pomocą śrub 111, wkręcanych w gwintowane otwory 112, z centralnym elementem stawowym 32. Element blokujący 40 stanowi płytkę zaopatrzoną obustronnie w występy 41, korzystnie w postaci jaskółczego ogona, wsuwane w odpowiednie wycięcia 42 i 43 w obydwu częściach: górnej 10 i dolnej 20 w kierunku prostopadłym do pionowej osi centralnej 2 implantu 1. Wycięcia 42, 43 są wykonane odpowiednio na bocznych powierzchniach 11, 21 obydwu części: górnej 10 i dolnej 20 implantu

1. Po osadzeniu występów 41 elementu blokującego 40 w wycięciach 42 i 43, jest on przymocowywany za pomocą śruby 44 do uprzednio połączonego za pomocą śrub 111 z centralnym elementem stawowym 32 - elementu mocującego 110, tworząc zarazem połączenie obydwu części: górnej 10 i dolnej 20 implantu 1.

Centralny element stawowy 32 jest zaopatrzony w obustronne wycięcia 101, które wchodzą szczęki 106 uchwytu 105, tworząc zespół łączący 100 centralny element stawowy 32 z dolną częścią 20 implantu 1.

Przykładowe rozwiązanie konstrukcyjne implantu międzykręgowego według wynalazku, przedstawione na fig. 3, tym różni się od wyżej opisanego rozwiązania przedstawionego na fig. 1 i 2, że jego obydwie części: górna 10 i dolna 20 są zaopatrzone dodatkowo w otwory 80 do osadzenia śrub kostnych 81, służących do przymocowania implantu do sąsiadujących z nim trzonów kręgowych. Kąt jaki tworzą osie 83 otworów 80 z pionową osią centralną 2 implantu jest oznaczony na rysunku literą γ. Każdy z otworów 80 ma wlot na powierzchni bocznej 11, 21, odpowiednio części górnej 10 i dolnej 20 implantu 1, zaś wylot - na ich powierzchniach styku 15, 25. Ponadto otwory 80 mają korzystnie postać stożków o niewielkim kącie nachylenia w kierunku powierzchni styku 15 i 25, i są zaopatrzone w pogłębienia 82 do osadzenia w nich główek 84 śrub kostnych 81.

Międzykręgowy implant 1 według wynalazku, przedstawiony na fig. 4, różni się od przedstawionego powyżej tym, że osie podłużne 83 otworów 80 na śruby kostne 81 są odchylone od pionowej osi centralnej 2 w kierunkach obydwu poziomych osi 3 i 4 wzajemnego obrotu części górnej 10 i części dolnej 20 implantu 1.

PL 206 107 B1

Na fig. 5 i 6 przedstawione są inne odmiany konstrukcyjne implantu w przekrojach osiowych płaszczyzną pionową, których uchylne połączenie obydwu części: górnej 10 i dolnej 20 implantu 1 jest realizowane za pomocą dwóch zawiasów 120 i 120'. Każdy z tych zawiasów składa się z krzywki 121, 121', utworzonej przez zewnętrzną powierzchnię walcową występu połączonego z tylną częścią centralnego elementu stawowego 31, oraz z pokrywy 122, 122', z wewnętrzną powierzchnią walcową otaczającą i przesuwającą się względem tej zewnętrznej powierzchni walcowej występu, a połączoną z górną częścią 10 implantu międzykręgowego 1. Zawiasy zapewniają dodatkowe prowadzenie pokrywy górnej w jej ruchu uchylnym, a równocześnie ustawienie osi pryzmatu 49, współpracującego z rowkiem 54, równolegle do pionowej osi centralnej 2 implantu 1.

Claims (20)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Implant międzykręgowy z uchylnie połączonymi elementami stawów, zwłaszcza sztuczny krążek międzykręgowy, osadzany między płytką podstawną a płytką pokrywową sąsiadujących z nim od góry i od dołu trzonów kręgowych, złożony z górnej części ograniczonej powierzchniami bocznymi, poprzecznymi powierzchniami bocznymi, górną powierzchnią styku i powierzchnią wewnętrzną, z części dolnej również ograniczonej: powierzchniami bocznymi, poprzecznymi powierzchniami bocznymi, dolną powierzchnią styku i powierzchnią wewnętrzną, a także z umieszczonego między tymi dwiema częściami: górną i dolną - centralnego elementu stawowego, tworzącego wraz z górnym elementem stawowym, znajdującym się na powierzchni wewnętrznej górnej części, oraz z dolnym elementem stawowym, znajdującym się na powierzchni wewnętrznej dolnej części - dwa stawy o poziomych osiach wzajemnego obrotu, przy czym każdy z tych dwóch stawów składa się z górnego, względnie z dolnego elementu stawowego połączonego odpowiednio z górną lub z dolną częścią implantu, znamienny tym, że górny element stawowy (31) oraz/lub dolny element stawowy (33) są wyposażone w występ w postaci pryzmatu (49, 50) z prostoliniową krawędzią (51, 53), natomiast środkowy element stawowy (32) jest zaopatrzony we współpracujące z tym pryzmatem prostoliniowe pryzmatyczne wycięcie (52) lub prostoliniowy pryzmatyczny rowek (54) albo też odwrotnie.
2. 2. Implant według zastrz. 1, znamienny tym, że dolny element stawowy (33) jest wyposażony w pryzmat (50) z prostoliniową krawędzią (51), zaś centralny element stawowy (32) jest zaopatrzony w prostoliniowe pryzmatyczne wycięcie (52), osadzone uchylnie na tym pryzmacie (50), przy czym prostoliniowa krawędź (51) jest równoległa względnie pokrywa się z poziomą osią (4) wzajemnego obrotu części górnej (10) i części dolnej (20) implantu międzykręgowego (1).
3. 3. Implant według zastrz. 2, znamienny tym, że górny element stawowy (31) jest wyposażony w pryzmat (49) z prostoliniową krawędzią (53), zaś centralny element stawowy (32) jest zaopatrzony w pryzmatyczny rowek (54), w którym jest osadzony ten pryzmat, przy czym prostoliniowa krawędź (53) pryzmatu (49) pokrywa się względnie jest równoległa do poziomej osi (3) wzajemnego obrotu górnej części (10) i dolnej części (20) implantu międzykręgowego (1).
4. 4. Implant według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że obydwie osie poziome (3 i 4) implantu przecinają się i są wzajemnie prostopadłe względem siebie oraz względem centralnej osi pionowej (2).
5. 5. Implant według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że jego osie poziome (3 i 4) nie przecinają się, a ich rzuty na płaszczyznę poziomą są wzajemnie do siebie prostopadłe oraz prostopadłe do centralnej osi pionowej (2).
6. 6. Implant według zastrz. 1, znamienny tym, że jest wyposażony w element blokujący (40), łączący i blokujący część górną (10) implantu z jego częścią dolną (20) w odległości między ich powierzchniami styku (15 i 25), odpowiadającej odległości między płytką podstawną a płytką pokrywową sąsiadujących z implantem (1) trzonów kręgowych.
7. 7. Implant według zastrz. 6, znamienny tym, że jego element blokujący (40) jest zaopatrzony w występy (41), natomiast powierzchnie boczne (11 i 21), odpowiednio części górnej (10) i części dolnej (20) implantu międzykręgowego (1), są zaopatrzone w wycięcia (42, 43) współpracujące z tymi występami (41).
8. 8. Implant według zastrz. 7, znamienny tym, że wycięcia (42 i 43) w bocznych powierzchniach (11, 21), odpowiednio części górnej (10) i części dolnej (20) implantu (1), mają kształt będący odwzorowaniem negatywowym kształtu występów (41) elementu blokującego (40).

   PL 206 107 B1
9. 9. Implant według zastrz. 8, znamienny tym, że występy (41) elementu blokującego (40) oraz wycięcia (42 i 43), odpowiednio części górnej (10) i części dolnej (20) implantu międzykręgowego (1) mają kształt jaskółczego ogona.
10. 10. Implant według zastrz. 6 albo 7, albo 8, albo 9, znamienny tym, że jego element blokujący jest wyposażony w śrubę blokującą (44), przełkniętą przez ten element i współpracującą z gwintowanym otworem elementu mocującego (110) implantu międzykręgowego (1).
11. 11. Implant według zastrz. 1, znamienny tym, że zarówno jego część górna (10), jak i część dolna (20) są zaopatrzone w dwa otwory do osadzenia w nich śrub kostnych (81), których wlot znajduje się na i powierzchniach wewnętrznych (11, 21) tych części, a wylot na powierzchniach styku (15, 25).
12. 12. Implant według zastrz. 11, znamienny tym, że osie (83) otworów (80) na śruby kostne (81) tworzą z pionową osią centralną (2) implantu międzykręgowego (1) kąt γ zawarty w zakresie od 20° do 65°.
13. 13. Implant według zastrz. 12, znamienny tym, że osie (83) otworów (80) na śruby kostne (81) są nachylone pod kątem rozwartym do pionowej osi centralnej (2) i pod niewielkim kątem ostrym do obydwu poziomych osi obrotu (3 i 4).
14. 14. Implant według zastrz. 11, znamienny tym, że otwory (80) na śruby kostne (81) mają kształt stożka o niewielkim kącie zbieżności w kierunku powierzchni styku (15, 26), odpowiednio części górnej (10) i części dolnej (20) implantu (1).
15. 15. Implant według zastrz. 12, znamienny tym, że otwory (80) na śruby kostne (81) w jego części górnej (10) i w części dolnej (20) są zaopatrzone w gwint wewnętrzny odpowiedni do gwintu zewnętrznego wkręcanych w nie śrub kostnych (81).
16. 16. Implant według zastrz. 6, znamienny tym, że jest wyposażony w element mocujący (110), mocowany za pomocą śrub (111) z centralnym elementem stawowym (32) i zaopatrzony w gwintowany otwór do wkręcenia śruby (44), łączącej go z elementem blokującym (40).
17. 17. Implant według zastrz. 1, znamienny tym, że jego centralny element stawowy (32) jest zaopatrzony w zespół łączący (100), współpracujący z uchwytem (105) dolnej części (20) implantu (1) i łączący tę dolną część (20) z centralnym elementem stawowym (32).
18. 18. Implant według zastrz. 17, znamienny tym, że zespół łączący (100) ma postać wycięcia w bocznej powierzchni centralnego elementu stawowego (32), zaś uchwyt (105) ma postać występu na powierzchni wewnętrznej dolnej części (20), zaopatrzonego w szczęki (106) wchodzące w to wycięcie.
19. 19. Implant według zastrz. 1, znamienny tym, że jego górna część (10) jest połączona z centralnym elementem stawowym (32) za pomocą zawiasów (120, 120').
20. 20. Implant według zastrz. 19, znamienny tym, że jego zawiasy (120, 120') składają się z występu (121, 121') centralnego elementu stawowego (32), zaopatrzonego w walcową powierzchnię zewnętrzną oraz z pokrywy (122, 122') górnej części (10) implantu międzykręgowego (1), zaopatrzonego w wewnętrzną powierzchnię walcową, współpracującą z zewnętrzną powierzchnią walcową występu (121, 121').