PL202628B1 - Przetwornik wielkości mierzonej - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest przetwornik wielkości mierzonej.

Znane są w stanie techniki przetworniki z uzwojeniem pierwotnym, uzwojeniem wtórnym i obudową do umieszczenia uzwojenia wtórnego, przy czym uzwojenie pierwotne jest nawinięte na zewnętrzną stronę obudowy.

Przetworniki wielkości mierzonych znanego typu stanowią transformatory, do których podłącza się przyrządy pomiarowe. Do przetworników napięciowych podłącza się mierniki napięcia lub tory napięciowe mierników, zaś do przetworników prądu podłącza się mierniki prądu lub tory prądowe.

Przetworniki napięciowe stosuje się najczęściej w instalacjach wysokiego napięcia, aby utrzymać wysokie napięcie z dala od miejsca pomiaru. Podłączanie przetworników napięciowych odbywa się podobnie, jak podłączanie transformatora.

Przetworniki prądowe stosuje się w instalacjach niskiego napięcia, aby można było korzystać z mierników o niewielkim zakresie pomiarowym. W instalacjach wysokiego napięcia stosuje się przetworniki prądowe także przy prądach słabych, aby utrzymać wysokie napięcie z dala od miejsca pomiaru. W przypadku przetworników prądowych uzwojenie wejściowe lub pierwotne jest połączone szeregowo z odbiornikiem. Cały prąd obciążenia lub prąd sieciowy płynie wówczas przez uzwojenie pierwotne. Prąd sieciowy i prąd w zwartym przez amperomierz uzwojeniu wyjściowym lub wtórnym są odwrotnie proporcjonalne do liczby zwojów. Indukcja magnetyczna w rdzeniu żelaznym jest przy tym bardzo mała, jako że oba przepływy powodują powstanie przeciwnie skierowanych pól o jednakowym natężeniu.

Przetworniki prądowe stosuje się przykładowo do pomiaru prądu w elektronicznych urządzeniach wyzwalających, za pomocą których steruje się zestykiem przerywacza, na przykład układu ochronnego. W elektronicznych urządzeniach wyzwalających dla niskich poziomów prądu, wynoszących 25 A lub mniej, w uzwojeniu pierwotnym potrzebnych jest kilka uzwojeń, aby zapewnić wystarczający przepływ prądu. W przypadku zwarcia w uzwojeniu pierwotnym występują wysokie prądy zwarciowe lub graniczne, przy czym siły magnetyczne (to znaczy siły Lorenza), działające wówczas na uzwojenia pierwotne, są na tyle duże, że uzwojenia przesuwają się względem siebie, co może powodować ich uszkodzenie.

Potrzebne są zatem przetworniki prądowe lub inne przetworniki wielkości mierzonych z kilkoma uzwojeniami, które mogą wytrzymać bez uszkodzenia przepływ maksymalnego prądu granicznego w uzwojeniu pierwotnym.

Znany jest z francuskiego opisu patentowego nr FR 0456583 przetwornik jednobiegunowy do przełączników i wyłączników prądowych zawierający obwód magnetyczny o cylindrycznym lub toroidalnym kształcie, zamknięty wewnątrz dwuczęściowej obudowy z materiału izolacyjnego, której dwie części są odpowiednio połączone ze sobą połączeniem typu „kołkowego i ograniczają między sobą pierścieniową przestrzeń, przy czym na zewnętrznej stronie obu połówek obudowy nawinięte są zwoje uzwojenia pierwotnego, które są dodatkowo ustalone przez zespół elementów ustalających, to jest umieszczone w licznych rowkach rozmieszczonych na bocznej powierzchni obudowy. Ujawnione rozwiązanie nie zawiera żadnego dodatkowego prowadzenia uzwojeń uzwojenia pierwotnego, jedynie zwoje uzwojenia pierwotnego są umieszczone i prowadzone na zewnętrznej powierzchni obudowy w rowkach stanowią cych zespół elementów ustalają cych do unieruchomienia na boki poł o ż enia zwojów, ale ich wzajemne położenie, w szczególności zapewnienie wzajemnych odstępów pomiędzy nimi nie obejmuje odpowiedniego prowadzenia w otworze obudowy.

Istotą wynalazku jest przetwornik wielkości mierzonej z uzwojeniem pierwotnym, uzwojeniem wtórnym i obudową do umieszczenia uzwojenia wtórnego, przy czym uzwojenie pierwotne jest nawinięte na zewnętrzną stronę obudowy i przez otwór w tej obudowie, zaś przetwornik pomiarowy zawiera układ ustalający do unieruchomienia na boki położenia zwojów uzwojenia pierwotnego względem obudowy, charakteryzujący się tym, że układ ustalający zawiera dodatkowy kołek prowadzący do prowadzenia zwojów uzwojenia pierwotnego wprowadzany, korzystnie, w otwór obudowy jako oddzielna część, przy czym kołek prowadzący ustala zwoje uzwojenia pierwotnego w tym otworze obudowy.

Korzystnie, układ ustalający zawiera rowki ustalające, umieszczone na zewnętrznej powierzchni obudowy, zaś zwoje uzwojenia pierwotnego są co najmniej częściowo poprowadzone w rowkach ustalających.

Korzystnie, rowki ustalające pełnią funkcję zacisków zaciskających zwoje uzwojenia pierwotnego.

PL 202 628 B1

Korzystnie, przetwornik zawiera trzy grupy rowków ustalających, które są rozmieszczone w różnych miejscach na zewnętrznej stronie obudowy, przy czym poprowadzone w grupach rowków ustalających zwoje różnych grup są ustawione względem siebie pod zadanym kątem.

Korzystnie, uzwojenie pierwotne składa się z kilku, połączonych równolegle zwojów.

Korzystnie, trzy zwoje są połączone równolegle i poprowadzone na obudowie pod różnymi kątami.

Korzystnie, połączone równolegle zwoje są połączone elektrycznie na zacisku przyłączeniowym.

Korzystnie, zaciski przyłączeniowe mają wgłębienia ustalające do umieszczenia końcówek zwojów.

Korzystnie, końcówki połączonych równolegle zwojów są przeprowadzone przez otwory w zaciskach przyłączeniowych.

Korzystnie, obudowa ma postać dwuczęściowej obudowy z tworzywa sztucznego, której obie połowy są połączone ze sobą wtykowo.

Korzystnie, obudowa ma kształt torusa, zaś zwoje uzwojenia pierwotnego są poprowadzone przez pierścieniowy wałek torusa i unieruchomione na boki w swym położeniu za pomocą osiowych rowków prowadzących na zewnętrznym obwodzie pierścieniowego wałka torusa.

Korzystnie, rowki prowadzące są rozmieszczone na obudowie grupami.

Korzystnie, trzy grupy rowków prowadzących są rozmieszczone na obudowie w kształcie torusa w zadanych odstę pach ką towych.

Korzystnie, kołek prowadzący ma osiowe rowki prowadzące do umieszczenia poszczególnych zwojów.

Korzystnie, kołek prowadzący ma na co najmniej jednej powierzchni czołowej obrys ustalający, który wchodzi w umieszczony w zacisku przyłączeniowym otwór ustalający, ustalając obrotowe położenie kołka prowadzącego względem zacisków przyłączeniowych.

Korzystnie, na zaciskach przyłączeniowych zamocowane są zwoje uzwojenia pierwotnego.

Korzystnie, obudowa ma kształt torusa, a połowy obudowy w kształcie torusa wchodzą w siebie wzajemnie, zapobiegając ich obrotowi względem siebie.

Korzystnie, przetwornik zawiera otwór wyjściowy do przeprowadzenia przewodów uzwojenia wtórnego, który jest dwuczęściowy, przy czym jedna część jest umieszczona na jednej połowie obudowy, zaś druga część na drugiej połowie obudowy, przy czym obie części wchodzą w siebie wzajemnie, w sposób nieobrotowy względem siebie.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest zaproponowanie przetwornika wielkości mierzonej opisanego na wstępie rodzaju, charakteryzującego się dużą wytrzymałością prądową, dzięki zastosowaniu prowadzenia zwojów uzwojenia pierwotnego.

Zalety rozwiązania według wynalazku wynikają z tego, że unieruchomiono na boki zwoje uzwojenia pierwotnego względem obudowy, co zapobiega wzajemnemu przesuwaniu poszczególnych zwojów pod działaniem sił odpychających, wywołanych przez silne prądy pierwotne, a to z kolei pozwala uniknąć uszkodzenia uzwojenia pierwotnego nawet przy znacznych prądach granicznych.

Korzystnie unieruchomienie na boki względem obudowy według wynalazku można zrealizować za pomocą rowków ustalających, umieszczonych na zewnętrznej powierzchni obudowy, przy czym zwoje uzwojenia pierwotnego są co najmniej częściowo poprowadzone w rowkach ustalających. Rowki ustalające zapobiegają wzajemnym przesunięciom, a co za tym idzie, uszkodzeniom zwojów. Rowki ustalające mogą pełnić funkcję zacisków do zaciśnięcia zwojów uzwojenia pierwotnego, zapewniając tym samym dodatkowe unieruchomienie w kierunku pionowym. Takie rozwiązanie upraszcza montaż urządzenia.

Dodatkowo korzystne jest to, że trzy grupy rowków ustalających rozmieszczone są w różnych miejscach na zewnętrznej stronie obudowy, w związku z czym poprowadzone w grupach rowków ustalających zwoje różnych grup są ustawione względem siebie pod zadanym kątem. Takie rozmieszczenie uzwojeń pierwotnych na obudowie poprawia rozkład sił, działających na przetwornik wielkości mierzonej.

Uzwojenie pierwotne może składać się z kilku, połączonych równolegle zwojów. Zmniejsza to całkowitą średnicę uzwojenia pierwotnego i nadaje wystarczającą elastyczność przewodowi uzwojenia pierwotnego. Ponadto taka konstrukcja sprawia, że uzwojenia pierwotne mają wystarczającą średnicę, aby w przypadku obudowy w kształcie torusa mogły być przeprowadzone przez jego centralny otwór. Przykładowo trzy zwoje mogą być połączone równolegle i poprowadzone na obudowie pod różnymi kątami. Połączone równolegle zwoje mogą być połączone elektrycznie na zacisku przyłączeniowym, wykorzystywanym przykładowo do doprowadzania prądu pierwotnego. Zacisk przyłączeniowy może przy tym mieć wgłębienia ustalające do umieszczenia końcówek zwojów. Ponadto w zaciskach przyłą4

PL 202 628 B1 czeniowych można umieścić otwory, przez które przeprowadzone są końcówki uzwojeń. Przeprowadzenie końcówek przewodów przez otwory i ich zagięcie we wgłębieniach ustalających ułatwia przylutowanie końcówek uzwojenia, a także zmniejsza naprężenia działające na połączenia lutowane.

Obudowa może mieć przykładowo postać dwuczęściowej obudowy z tworzywa sztucznego, której obie połowy są połączone ze sobą wtykowo. Ułatwia to zamocowanie uzwojenia wtórnego. Jeżeli obudowa ma kształt torusa, wówczas zwoje uzwojenia pierwotnego mogą być poprowadzone przez pierścieniowy wałek torusa i unieruchomione na boki w swym położeniu za pomocą osiowych rowków prowadzących na zewnętrznym obwodzie pierścieniowego wałka. Rowki prowadzące mogą być rozmieszczone na obudowie grupami. Przykładowo trzy grupy rowków prowadzących mogą być rozmieszczone na obudowie w kształcie torusa w zadanych odstępach kątowych. Takie rozmieszczenie grup rowków prowadzących pozwala na kompensację sił występujących przy dużych prądach granicznych, co z kolei skutecznie zapobiega uszkodzeniu całego układu przetwornika wielkości mierzonej.

W ś rodkowym otworze obudowy w kształ cie torusa moż e być umieszczony koł ek prowadzą cy do prowadzenia zwojów uzwojenia pierwotnego. Kołek prowadzący ma korzystnie osiowe rowki prowadzące do umieszczenia poszczególnych zwojów. W ten sposób zapewnione jest dodatkowe unieruchomienie zwojów w środkowym otworze obudowy w kształcie torusa. Ponadto kołek prowadzący może mieć na co najmniej jednej powierzchni czołowej obrys ustalający, który wchodzi w otwór ustalający, umieszczony w zacisku przyłączeniowym do podłączenia przetwornika do mierzonego obwodu, ustalając obrotowe położenie kołka prowadzącego względem zacisków przyłączeniowych. Konstrukcja taka jest niezawodna w działaniu. Korzystnie także zwoje uzwojenia pierwotnego są zamocowane bezpośrednio na zaciskach przyłączeniowych (na przykład przylutowane).

Połowy obudowy w kształcie torusa mogą korzystnie mieć taki kształt, żeby wchodziły w siebie wzajemnie, zapobiegając ich obrotowi względem siebie. Można to zrealizować tak, że otwór wyjściowy do przeprowadzenia przewodów uzwojenia wtórnego jest dwuczęściowy, przy czym jedna część jest umieszczona na jednej połowie obudowy, zaś druga część na drugiej połowie obudowy, oraz obie części wchodzą w siebie wzajemnie, zapobiegając ich obrotowi względem siebie. Pozwala to uzyskać zadane ustawienie otworu wyjściowego uzwojenia wtórnego względem zacisków przyłączeniowych.

Inne zalecane postaci wykonania wynalazku są przedstawione w poniższym opisie przykładów wykonania.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pierwszy przykład wykonania przetwornika prądowego, w stanie częściowo rozłożonym, fig. 2 - pierwszy przykład wykonania przetwornika prądowego bez wejściowych zacisków przyłączeniowych, w perspektywicznym widoku z przodu i z tyłu, fig. 3 - kołek prowadzący użyty w pierwszym przykładzie wykonania przetwornika prądowego, w widoku perspektywicznym, fig. 4 - drugi przykład wykonania przetwornika prądowego, w stanie częściowo rozłożonym, fig. 5 - drugi przykład wykonania przetwornika prądowego bez wejściowych zacisków przyłączeniowych, w perspektywicznym widoku z przodu i z tył u, oraz fig. 6 - połączenie trzech przetworników prą dowych w pierwszym przykł adzie wykonania w postaci trój biegunowego układu przetworników prądowych.

Pierwszy zalecany przykład wykonania przetwornika wielkości mierzonej, zastosowanego jako przetwornik prądowy został przedstawiony na fig. 1 do 3.

Na fig. 1 ukazany jest w stanie częściowo rozłożonym przetwornik prądowy w pierwszym przykładzie wykonania. Taki przetwornik prądowy jest przeznaczony przykładowo dla prądu znamionowego 25 A i zawiera płaszczową obudowę 1, w której umieszczone jest uzwojenie wtórne, nawinięte przykładowo na pierścieniowy rdzeń. Przewody 14 uzwojenia wtórnego są wyprowadzone na zewnątrz przez otwór wyjściowy w obudowie 1. Dla stosunkowo słabego prądu znamionowego 25 A potrzebnych jest kilka zwojów 10 pierwotnych, nawiniętych grupami w określonym odstępie kątowym na obudowę 1. Zwoje 10 uzwojenia pierwotnego są za pomocą rowków prowadzących lub ustalających 2 unieruchomione na boki w swym położeniu względem obudowy 1. Rowki ustalające 2 są umieszczone na powierzchni obudowy, na przykład poprzez odpowiednie ukształtowanie formy do odlewania obudowy z tworzywa sztucznego, poprzez odpowiednią obróbkę powierzchni obudowy lub poprzez zamocowanie (na przykład naklejenie) odpowiednich elementów strukturalnych na powierzchnię obudowy.

Zwoje 10 pierwotne (uzwojenia pierwotnego) składają się z trzech pojedynczych przewodów, mają zatem trzy końce, zamocowane do poszczególnych zacisków przyłączeniowych 3, 4 celem podłączenia mierzonego toru prądowego. Zamocowanie odbywa się w ten sposób, że trzy pojedyncze przewody są przeprowadzone przez odpowiednie otwory przelotowe w zaciskach przyłączeniowych 3, 4,

PL 202 628 B1 a następnie zagięte w odpowiednich wgłębieniach ustalających 6 względnie 7. Takie rozwiązanie ułatwia przylutowanie końcówek, przy czym miejsca lutowania są narażone na niewielkie naprężenia. Aby osiągnąć żądaną wytrzymałość prądową, potrzebny jest określony przekrój przewodu, tworzącego uzwojenie pierwotne. Przekrój taki jednak, z uwagi na obniżoną elastyczność przewodu, utrudnia manipulowanie przewodem, co z kolei uniemożliwia umieszczenie trzech uzwojeń pierwotnych w środkowym otworze ukazanej na fig. 1 obudowy w kształcie torusa. Dlatego też stosuje się trzy przewody o odpowiednio mniejszym przekroju, które łączy się równolegle z zaciskami przyłączeniowymi 3 i 4. Rozwiązanie to zapewnia większą elastyczność przewodów uzwojeń, a jednocześnie ogranicza przestrzeń zajmowaną przez nie w środkowym otworze obudowy w kształcie torusa.

Celem lepszego prowadzenia uzwojeń pierwotnych, w środkowym otworze obudowy 1 w kształcie torusa umieszczony jest kołek prowadzący 5, za pomocą którego uzwojenia są prowadzone względnie zamocowane także po stronie obudowy 1, przeciwnej względem rowków ustalających. Można to zrealizować przykładowo za pomocą opisanych poniżej rowków prowadzących, w jakie zaopatrzony jest kołek prowadzący 5.

Obudowa 1 ma cokół 8, który przy montażu jest wprowadzany w wybranie 9 w płytce mocującej.

Na fig. 2 ukazany jest w widoku perspektywicznym z przodu i z tyłu przetwornik prądowy w pierwszym korzystnym przykładzie wykonania, bez zacisków przyłączeniowych 3 i 4. Widoczny jest tutaj obrys ustalający 11, znajdujący się na obu czołowych powierzchniach kołka prowadzącego 5. Obrys ustalający można zrealizować poprzez nadanie odpowiedniego kształtu formie odlewniczej lub poprzez obróbkę powierzchni kołka prowadzącego 5. Oba obrysy ustalające 11 należy dokładnie dopasować do otworów ustalających 16, usytuowanych w zaciskach przyłączeniowych 3 i 4. Obrys ustalający 11 można oczywiście umieścić także tylko w jednej z czołowych powierzchni kołka prowadzącego. Przy montażu zacisków przyłączeniowych 3 i 4 można zatem ustalić położenie kołka prowadzącego 5 względem zacisków przyłączeniowych 3 i 4. To ustawienie elementów względem siebie można dobrać na przykład tak, aby otwór wyjściowy dla przewodów wtórnych 14 był ustawiony prostopadle do powierzchni przyłączenia zacisku przyłączeniowego 4.

Otwór wyjściowy dla przewodów 14 uzwojenia wtórnego (wtórnych) jest dwuczęściowy, przy czym część 12 kanałowa znajduje się na jednej połowie obudowy, zaś wchodząca w część 12 kanałową część 13 ma postać zamknięcia z dwoma otworami wyjściowymi dla obu końców przewodów 14 wtórnych. Obie połowy obudowy mogą być wsuwane lub wkładane w siebie wzajemnie, przy czym część 13 zamykająca otwór wyjściowy wchodzi w część 12 kanałową, uniemożliwiając wzajemny obrót obu, wsuniętych w siebie, połówek obudowy. W ten sposób zmniejsza się jednocześnie naprężenia rozciągające.

Przy przyłożeniu maksymalnego wejściowego prądu granicznego (na przykład maksymalnego prądu zwalniającego wyłącznik przetwornika prądowego) duże siły, działające na uzwojenia pierwotne, powodują silne obciążenie obudowy 1. Aby zapobiec uszkodzeniu konstrukcji przetwornika, rowki ustalające 2 są rozmieszczone w grupach, ustawionych względem siebie w zadanym odstępie kątowym. Grupy mogą być przykładowo rozmieszczone w jednakowych odstępach, wynoszących 120°, na powierzchni obudowy 1 w kształcie torusa. W omawianym pierwszym korzystnym przykładzie wykonania zastosowany jest rozkład nierównomierny. Optymalne rozmieszczenie grup rowków ustalających celem jak najlepszej kompensacji sił przesuwających można wyznaczyć doświadczalnie.

Na fig. 3 ukazuje oddzielnie kołek prowadzący 5, umieszczony w środkowym otworze obudowy 1 w kształcie torusa. Jak już wspomniano, kołek prowadzący 5 ma rowki prowadzące 15, w których są poprowadzone uzwojenia pierwotne. Pozwala to na prowadzenie lub zamocowanie uzwojeń także po wewnętrznej stronie obudowy 1 w kształcie torusa. Na obu czołowych końcach ukazanego na fig. 3 kołka prowadzącego 5 widoczne są obrysy ustalające 11.

Drugi korzystny przykład wykonania dla mniejszego wejściowego prądu znamionowego, równego 7 A, przedstawiono na fig. 4 i 5. Przetwornik prądowy w drugim korzystnym przykładzie wykonania ma w zasadzie taką samą budowę, jak przetwornik w pierwszym korzystnym przykładzie wykonania. W przeciwieństwie do pierwszego przykładu wykonania w przetworniku prądowym z drugiego przykładu wykonania potrzebny jest jednak, z uwagi na słabszy prąd znamionowy, tylko jeden przewód uzwojenia pierwotnego, przy czym w określonych odstępach kątowych rozmieszczone są cztery zwoje 10. W niniejszym przypadku dwa zwoje 10 są zestawione w grupę, zaś pozostałe dwa są ustawione w określonych odstępach kątowych względem utworzonej grupy. Poszczególne przewody zwojów pierwotnych są przeprowadzone przez otwory w zaciskach przyłączeniowych 3 i 4, zagięte we wgłębieniu ustalającym 7 i przylutowane.

PL 202 628 B1

Na fig. 5 ukazany jest w widoku perspektywicznym z przodu i z tyłu przetwornik prądowy w drugim korzystnym przykładzie wykonania, przy czym widoczne są rowki ustalające względnie prowadzące 15 kołka prowadzącego 5. Ponadto widać, że w drugim korzystnym przykładzie wykonania nie są zajęte wszystkie rowki ustalające/prowadzące 15 kołka prowadzącego 5 względnie rowki ustalające 2. Obudowę 1 przetwornika prądowego można zatem wykorzystywać w połączeniu z kołkiem prowadzącym 5 w różnych przykładach wykonania, co zwiększa elastyczność stosowania przy obniżonych kosztach.

Na fig. 6 ukazany jest układ trzech przetworników prądowych z pierwszego przykładu wykonania w postaci trójbiegunowego przetwornika prądowego do zastosowania w przerywaczu, umieszczonym w odlewanej obudowie. Obudowa ma otwory, przez które wyprowadzone są przewody wtórne i wejściowe zaciski przyłączeniowe 4. Pozostałe wejściowe zaciski przyłączeniowe 3 przetworników prądowych są połączone elektrycznie ze sobą, co daje w rezultacie na przykład konfigurację w gwiazdę do zastosowania przy prądzie zmiennym.

Możliwe są oczywiście także układy przerywaczy, zawierające cztery lub więcej biegunów.

Jak widać na fig. 2 i 5, rowki ustalające 2 mogą pełnić funkcję zacisków, przy czym uzwojenia pierwotne są zaciskane w rowkach ustalających 2, co upraszcza montaż, a także pozwala na dodatkowe zamocowanie w kierunku promieniowym.

Należy zauważyć, że niniejszy wynalazek nie jest ograniczony do dwóch przedstawionych, konkretnych przykładów wykonania. Istota wynalazku zawiera się w unieruchomieniu na boki uzwojeń pierwotnych względnie powierzchni obudowy. Koncepcję tę można zrealizować także za pomocą innych odpowiednich środków, jak na przykład klejenia, otworów prowadzących lub „uch prowadzących, względnie poprzez dokonanie na powierzchni obudowy zmian, powodujących unieruchomienie na boki uzwojeń pierwotnych w odniesieniu do ich położenia względem obudowy 1. Także kształt obudowy 1 nie jest ograniczony do torusa, lecz może przybierać inne formy geometryczne, umożliwiające umieszczenie w obudowie uzwojenia wtórnego i nawinięcie na nią uzwojenia pierwotnego.

Claims (18)

1. Przetwornik wielkości mierzonej z uzwojeniem pierwotnym, uzwojeniem wtórnym i obudową do umieszczenia uzwojenia wtórnego, przy czym uzwojenie pierwotne jest nawinięte na zewnętrzną stronę obudowy i przez otwór w tej obudowie, zaś przetwornik pomiarowy zawiera układ ustalający do unieruchomienia na boki położenia zwojów uzwojenia pierwotnego względem obudowy, znamienny tym, że układ ustalający zawiera dodatkowy kołek prowadzący (5) do prowadzenia zwojów (10) uzwojenia pierwotnego wprowadzany, korzystnie, w otwór obudowy (1) jako oddzielna część, przy czym kołek prowadzący (5) ustala zwoje (10) uzwojenia pierwotnego w tym otworze obudowy (1).

2. Przetwornik według zastrz. 1, znamienny tym, że układ ustalający zawiera rowki ustalające (2), umieszczone na zewnętrznej powierzchni obudowy (1), zaś zwoje (10) uzwojenia pierwotnego są co najmniej częściowo poprowadzone w rowkach ustalających (2).

3. Przetwornik według zastrz. 2, znamienny tym, że rowki ustalające (2) pełnią funkcję zacisków zaciskających zwoje (10) uzwojenia pierwotnego.

4. Przetwornik według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że zawiera trzy grupy rowków ustalających (2), które są rozmieszczone w różnych miejscach na zewnętrznej stronie obudowy (1), przy czym poprowadzone w grupach rowków ustalających (2) zwoje (10) różnych grup są ustawione względem siebie pod zadanym kątem.

5. Przetwornik według jednego z zastrz. 1 - 4, znamienny tym, że uzwojenie pierwotne składa się z kilku, połączonych równolegle zwojów (10).

6. Przetwornik według zastrz. 5, znamienny tym, że trzy zwoje (10) są połączone równolegle i poprowadzone na obudowie (1) pod różnymi kątami.

7. Przetwornik według zastrz. 5 albo 6, znamienny tym, że połączone równolegle zwoje (10) są połączone elektrycznie na zacisku przyłączeniowym (3, 4).

8. Przetwornik według zastrz. 7, znamienny tym, że zaciski przyłączeniowe (3, 4) mają wgłębienia ustalające (6, 7) do umieszczenia końcówek zwojów (10).

9. Przetwornik według zastrz. 8, znamienny tym, że końcówki połączonych równolegle zwojów (10) są przeprowadzone przez otwory w zaciskach przyłączeniowych (3, 4).

PL 202 628 B1

10. Przetwornik według jednego zastrz. 1 - 9, znamienny tym, że obudowa (1) ma postać dwuczęściowej obudowy z tworzywa sztucznego, której obie połowy są połączone ze sobą wtykowo.

11. Przetwornik według zastrz. 10, znamienny tym, że obudowa (1) ma kształt torusa, zaś zwoje (10) uzwojenia pierwotnego są poprowadzone przez pierścieniowy wałek torusa i unieruchomione na boki w swym położeniu za pomocą osiowych rowków prowadzących (2) na zewnętrznym obwodzie pierścieniowego wałka torusa.

12. Przetwornik według zastrz. 11, znamienny tym, że rowki prowadzące (2) są rozmieszczone na obudowie (1) grupami.

13. Przetwornik według zastrz. 12, znamienny tym, że trzy grupy rowków prowadzących (2) są rozmieszczone na obudowie (1) w kształcie torusa w zadanych odstępach kątowych.

14. Przetwornik według zastrz. 1, znamienny tym, że kołek prowadzący (5) ma osiowe rowki prowadzące (15) do umieszczenia poszczególnych zwojów (10).

15. Przetwornik według zastrz. 1 albo 14, znamienny tym, że kołek prowadzący (5) ma na co najmniej jednej powierzchni czołowej obrys ustalający (11), który wchodzi w umieszczony w zacisku przyłączeniowym (3, 4) otwór ustalający (16), ustalając obrotowe położenie kołka prowadzącego (5) względem zacisków przyłączeniowych (3, 4).

16. Przetwornik według zastrz. 15, znamienny tym, że na zaciskach przyłączeniowych (3, 4) zamocowane są zwoje (10) uzwojenia pierwotnego.

17. Przetwornik według jednego z zastrz. 11 - 16, znamienny tym, że obudowa (1) ma kształt torusa, a połowy obudowy (1) w kształcie torusa wchodzą w siebie wzajemnie, zapobiegając ich obrotowi względem siebie.

18. Przetwornik według zastrz. 17, znamienny tym, że zawiera otwór wyjściowy do przeprowadzenia przewodów (14) uzwojenia wtórnego, który jest dwuczęściowy, przy czym jedna część (12) jest umieszczona na jednej połowie obudowy, zaś druga część (13) na drugiej połowie obudowy, przy czym obie części wchodzą w siebie wzajemnie, w sposób nieobrotowy względem siebie.