PL193782B1 - Urządzenie do telewizji płatnej oraz dekoder główny urządzenia do telewizji płatnej - Google Patents

Abstract

1. Urzadzenie do telewizji platnej, zawierajace dekoder glówny przystosowany do przetwarzania, pod warunkiem uiszczenia oplaty, sygnalów zakodowanych zawierajacych informacje na sygnaly odkodowane odpowiednie do bezpo- sredniego uzycia, i posiadajacy modul sterujacy dostepu glównego przystosowany do wspólpracy z karta pamieci glównej zawierajaca identyfikator uzytkownika glównego i modem przystosowany do komunikowania sie z centrum zarzadzania prawami dostepu, a takze co najmniej jeden dekoder pomocniczy przystosowany do przetwarzania sygnalów zakodowanych na sygnaly odkodowane, który to dekoder pomocni czy zawiera modul sterujacy dostepu wtórnego przystosowany do wspólpracy z karta pamieci pomocniczej zawierajaca identyfikator uzytkownika wtórne- go, znamienne tym, ze modem (MCOM) dekodera glów- nego (PRI) przystosowany jest do przesylania do centrum zarzadzania prawami dostepu (GES) zadania (RQ) praw dostepu wtórnego (DAS), które to zadanie (RQ) zawiera identyfikator uzytkownika glównego (IDP), identyfikator uzytkownika wtórnego (IDS) i informacje afiliacyjna (FIL) laczaca identyfikator uzytkownika glównego (IDP) z identy- fikatorem uzytkownika wtórnego (IDS), oraz tym, ze urza- dzenie to przystosowane jest do odbierania praw dostepu wtórnego (DAS) w dekoderze glównym (PRI) i do przesyla- nia ich do karty pamieci pomocniczej (CS). PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do telewizji płatnej oraz dekoder główny urządzenia do telewizji płatnej, a zwłaszcza urządzenie do telewizji płatnej zawierające dekoder główny, współpracujące z co najmniej jedną siecią nadawczą i z centrum zarządzania prawami dostępu.

Urządzenie do telewizji płatnej znajduje zastosowanie w sieci nadawczej, współpracując z nią bezpośrednio poprzez satelitę lub przez łącza kablowe, w której przekazy takie jak dźwięk, obraz, a czasami dane zostają zakodowane, czyli modyfikowane według specjalnego kodu, aby chronić je przed nieuprawnionym dostępem. Uzyskanie przekazów odkodowanych, czyli tak zwanych czystych, odbywa się przy pomocy urządzeń dekodujących lub dekoderów, wypożyczanych lub sprzedawanych użytkownikom.

Na ogół, gdy posiada się wiele odbiorników telewizyjnych i celem jest odbiór emisji telewizyjnej płatnej w każdym z odbiorników telewizyjnych, należy dołączyć dekoder do każdego odbiornika, a ponadto trzeba uzyskać indywidualne prawa dostępu dla każdego dekodera, co czyni taką procedurę dość uciążliwą dla użytkowników.

W znanych rozwiązaniach dostarczanie praw dostępu wtórnego do dekodera pomocniczego odbywa się przy wykorzystaniu dekodera głównego. Urządzenie do telewizji płatnej współpracuje wtedy z co najmniej jedną siecią nadawczą i z centrum zarządzania prawami dostępu. Dekoder pomocniczy współpracuje z kartą pamięci pomocniczej dla odkodowania sygnału zakodowanego odebranego w dekoderze pomocniczym w funkcji praw dostępu wtórnego zawartych w karcie pamięci pomocniczej, a dekoder główny współpracuje z kartą pamięci głównej dla odkodowania sygnałów zakodowanych odebranych w dekoderze głównym w funkcji praw dostępu głównego zawartych w karcie pamięci głównej.

Znane z opisu patentowego US-5748732 urządzenie do telewizji płatnej zawiera dekoder główny i co najmniej jeden dekoder pomocniczy, z których każdy zaopatrzony jest w kartę z chipem, i stosowany jest w tym samym mieszkaniu. Dekoder główny wykorzystuje proces kryptograficzny skojarzony z główną kartą z chipem, aby przystąpić do uwiarygodnienia i do odszyfrowania komunikatu zarządzającego tytułami dostępów, przeznaczonego dla dekodera głównego, i który używany jest wyłącznie przez ten dekoder. Użytkownik umieszcza zatem w takim dekoderze głównym pomocniczą kartę z chipem, a dekoder główny wpisuje sobie zależne tytuły dostępu. W dekoderze głównym przewidziana jest pamięć buforowa, aby otrzymać zależne tytuły dostępu i przenieść je, po zmagazynowaniu, do karty pomocniczej.

W tego typu urządzeniu nie ma środków komunikacyjnych połączonych z centrum zarządzania prawami dostępu, aby żądać tytułów dostępu. Ponadto, pamięć dekodera głównego, który przechowuje zależne tytuły dostępu przed przekazaniem ich do pomocniczej karty z chipem jest nietrwała i podatna na uszkodzenia w zakresie bezpieczeństwa danych.

Celem wynalazku jest rozwiązanie tych problemów.

Zgodnie z wynalazkiem, urządzenie do telewizji płatnej, zawierające dekoder główny przystosowany do przetwarzania, pod warunkiem uiszczenia opłaty, sygnałów zakodowanych zawierających informacje na sygnały odkodowane odpowiednie do bezpośredniego użycia, i posiadający moduł sterujący dostępu głównego przystosowany do współpracy z kartą pamięci głównej zawierającą identyfikator użytkownika głównego i modem przystosowany do komunikowania się z centrum zarządzania prawami dostępu, a także co najmniej jeden dekoder pomocniczy przystosowany do przetwarzania sygnałów zakodowanych na sygnały odkodowane, który to dekoder pomocniczy zawiera moduł sterujący dostępu wtórnego przystosowany do współpracy z kartą pamięci pomocniczej zawierającą identyfikator użytkownika wtórnego, charakteryzuje się tym, że modem dekodera głównego przystosowany jest do przesyłania do centrum zarządzania prawami dostępu żądania praw dostępu wtórnego, które to żądanie zawiera identyfikator użytkownika głównego, identyfikator użytkownika wtórnego i informację afiliacyjną łączącą identyfikator użytkownika głównego z identyfikatorem użytkownika wtórnego, oraz tym, że urządzenie to przystosowane jest do odbierania praw dostępu wtórnego w dekoderze głównym i do przesyłania ich do karty pamięci pomocniczej.

W odmianie wykonania, urządzenie do telewizji płatnej, zawierające dekoder główny przystosowany do przetwarzania, pod warunkiem uiszczenia opłaty, sygnałów zakodowanych zawierających informacje na sygnały odkodowane odpowiednie do bezpośredniego użycia, i posiadający moduł sterujący dostępu głównego przystosowany do współpracy z kartą pamięci głównej zawierającą identyfikator użytkownika głównego i modem przystosowany do komunikowania się z centrum zarządzania

PL 193 782 B1 prawami dostępu, a także co najmniej jeden dekoder pomocniczy przystosowany do przetwarzania sygnałów zakodowanych na sygnały odkodowane, który to dekoder pomocniczy zawiera moduł sterujący dostępu wtórnego przystosowany do współpracy z kartą pamięci pomocniczej zawierającą identyfikator użytkownika wtórnego, charakteryzuje się tym, że modem dekodera głównego przystosowany jest do przesyłania do centrum zarządzania prawami dostępu żądania praw dostępu wtórnego, które to żądanie zawiera identyfikator użytkownika głównego, identyfikator użytkownika wtórnego i informację afiliacyjną łączącą identyfikator użytkownika głównego z identyfikatorem użytkownika wtórnego, oraz tym, że urządzenie to przystosowane jest do odbierania praw dostępu wtórnego w dekoderze pomocniczym i do przesyłania ich do karty pamięci pomocniczej.

Natomiast, dekoder główny urządzenia do telewizji płatnej przystosowany do przetwarzania, pod warunkiem uiszczenia opłaty, sygnałów zakodowanych zawierających informacje na sygnały odkodowane odpowiednie do bezpośredniego użycia, zawierający moduł sterujący dostępu głównego przystosowany do współpracy z kartą pamięci głównej zawierającą identyfikator użytkownika głównego i modem przystosowany do komunikowania się z centrum zarządzania prawami dostępu, charakteryzuje się tym, że modem dekodera głównego przystosowany jest do przesyłania do centrum zarządzania prawami dostępu żądania praw dostępu wtórnego, które to żądanie zawiera identyfikator użytkownika głównego, identyfikator użytkownika wtórnego i informację afiliacyjną łączącą identyfikator użytkownika głównego z identyfikatorem użytkownika wtórnego, oraz tym, że dekoder główny przystosowany jest do odbierania praw dostępu wtórnego i do przesyłania ich do karty pamięci pomocniczej w dekoderze pomocniczym.

Zaletą urządzenia według wynalazku jest umożliwienie otrzymania praw dostępu dla jednej lub wielu kart pamięciowych, skojarzonych z każdym dekoderem, za pomocą połączenia pomiędzy modemem dekodera głównego i centrum zarządzania prawami dostępu, przy czym inne dekodery pomocnicze mogą być dekoderami pozbawionymi środków komunikacyjnych z centrum zarządzania prawami dostępu, i zwykle przeznaczone są do konwersji sygnałów zakodowanych.

Urządzenie takie jest zatem bardziej ergonomiczne niż urządzenia zawierające dekodery, z których każdy wyposażony jest w modem umożliwiający połączenie z centrum zarządzania prawami dostępu. Ponadto, urządzenie według wynalazku upraszcza rozdział praw dostępu dla jednej lub wielu kart pamięci pomocniczej, skojarzonych z jednym lub wieloma dekoderami pomocniczymi.

W stosunku do rozwiązania według opisu patentowego US-5748732, przeniesienie praw dokonuje się bez przechowywania wewnętrznego w dekoderze głównym, ale za pomocą pamięci karty głównej, co polepsza zabezpieczenie danych.

Przedmiot wynalazku przedstawiony jest w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie zasadę działania systemu telewizji płatnej według stanu techniki, fig. 2 przedstawia szczegółowy schemat rozdziału praw dostępu do emisji telewizyjnych według stanu techniki, fig.3 przedstawia schematycznie zasadę działania systemu telewizji płatnej według wynalazku, a fig. 4 przedstawia schemat rozdziału praw dostępu wtórnego, według wynalazku.

Dekoder DEC (fig. 1) zawiera interfejs wejściowy 10, który otrzymuje zakodowany sygnał analogowy lub cyfrowy, którym może być na przykład:

-albo sygnał analogowy wysokiej częstotliwości, zawierający wiele kanałów danych, w którym to przypadku interfejs wejściowy 10 zawiera demodulator, aby przejść na częstotliwość niższą, i demultiplekser, aby rozdzielić poszczególne kanały,

- albo bezpośrednio zakodowany sygnał analogowy dotyczący jednego kanału, w którym to przypadku interfejs wejściowy 10 zawiera tylko elementy o postaci tego sygnału,

-albo sygnał cyfrowy zawierający strumień cyfrowy, i ten interfejs wejściowy 10 może być albo odbiornikiem/syntonizerem (tunerem) do telewizji kablowej lub satelitarnej, albo sterownikiem typu ATM (asynchroniczne przesyłanie sygnałów lub „Asynchronous Transfer Mode”), lub jeszcze ADSL (niesymetryczna cyfrowa linia abonencka lub „Asymetric Digital Subscriber Line”).

W sposób znany, środki obróbcze 20 są w stanie przetworzyć sygnały zakodowane jednego kanału w sygnały odkodowane, które są wówczas przyłożone do interfejsu wyjściowego 90, aby sterować, na przykład, telewizorem lub monitorem, w przypadku użycia sygnału wizyjnego.

Interfejs wyjściowy 90 w przypadku sygnału cyfrowego może zawierać demultiplekser, aby wydobyć czysty strumień cyfrowy sekwencji względnych z żądanego kanału, i zwykły interfejs wyjściowy, który w sposób znany, przetwarza te sekwencje w sygnały odpowiednie do sterowania telewizora lub monitora.

PL 193 782 B1

Dekoder DEC zawiera ponadto modem MCOM połączony z centrum zarządzania prawami dostępu GES. Ten modem MCOM tworzy tor powrotny między dekoderem DEC i centrum zarządzania prawami dostępu GES.

Na przykład, modem MCOM zawiera modulator/demodulator typu MODEM telefoniczny łączący dekoder z centrum zarządzania prawami dostępu GES przez telefoniczną sieć komutowaną RTC lub sieć cyfrową z integracją usług RNIS.

Tor powrotny między dekoderem DEC i centrum zarządzania prawami dostępu GES znajduje zastosowanie interaktywnościowe, na przykład, do żądania praw dostępu lub do ułatwiania nawigacji w programach i kanałach.

Natomiast telesterowanie TCOM skojarzone jest z dekoderem, aby umożliwić użytkownikowi wybranie swojego programu lub pobieranie stałych informacji, oraz pomaganie w dokonaniu wyboru sprawdzając bazę danych w stosunku do emisji bieżących lub przyszłych.

Jak widać na fig. 2, urządzenie kodujące 100 otrzymuje na swoim wejściu 102 składowe czyste CC do zakodowania. Informacje synchronizacyjne i sygnalizacyjne SSC doprowadzone są jako czyste do wejścia 104 tego urządzenia kodującego. Wyjście 106 urządzenia kodującego, wysyłające składowe zakodowane CE, połączone jest z wejściem 112 urządzenia dekodującego 110, którego wejście 114 otrzymuje czyste informacje synchronizacyjne i sygnalizacyjne SSC. Po konwersji, wyjście 116 urządzenia dekodującego wysyła czyste składowe CC.

Kodowanie/dekodowanie sterowane jest słowem kontrolnym CW. Dekodowanie musi mieć to samo słowo kontrolne CW jak kodowanie, aby przywrócić czysty obraz lub dźwięk.

W praktyce, słowa kontrolne CW przekazywane są prawie w czasie rzeczywistym w sygnale nadawanym przez sieć nadawczą RES w postaci zaszyfrowanej, aby chronić ich przejście od urządzenia kodującego do urządzenia dekodującego.

Po stronie emisyjnej, urządzenie szyfrujące 120 otrzymuje na swoim wejściu 122 słowa kontrolne CW do zaszyfrowania, zgodnie z funkcją kryptograficzną f pod kontrolą klucza upoważniającego SK, zwanego jeszcze kluczem serwisowym lub service-key, i podawanego na wejściu 124 urządzenia szyfrującego.

Kryptogramy odpowiadające transformacjom słów kontrolnych CW przez funkcję kryptograficzną f według klucza upoważniającego SK, to jest f (CW, SK), przekazywane są przez wyjście 128 w sygnale propagowanym do wewnątrz komunikatów serwisowych zwanych ECM (Entitlement Control Messages). Wyjście 126 podaje czyste słowa kontrolne CW do wejścia 105 urządzenia kodującego 100.

Komunikaty serwisowe ECM zawierają ponadto warunki dostępu CA do programu (koszt, typ abonamentu, itd.) doprowadzone do wejścia 130 urządzenia szyfrującego 120.

Wszystkie informacje zawarte w komunikatach serwisowych ECM zapisane są przez urządzenie szyfrujące 120 za pomocą klucza upoważniającego SK. Wyjście 128 podaje sygnał propagowany przez sieć nadawczą tych zapisanych informacji odpowiadających f (ECM, SK).

Na poziomie każdego dekodera DEC, komunikaty serwisowe ECM programu wybranego przez użytkownika są odzyskiwane, a zapis f (ECM, SK) podlega weryfikacji. Po stwierdzeniu wiarogodności zapisu i jeśli warunki dostępu CA są zadawalające, słowa kontrolne CW zostają odszyfrowane i przekazane do urządzenia dekodującego 110, to jest do środków obróbczych 20 dekodera DEC opisanego w odniesieniu do fig. 1.

Sprawdzanie zapisu f (ECM, SK) i odszyfrowanie f (CW, SK) dokonuje się dzięki urządzeniu deszyfrującemu 200 wykorzystując ten sam klucz upoważniający SK. Wejście 202 urządzenia deszyfrującego 200 otrzymuje funkcje przekształcone f (ECM, SK) i f (CW, SK) poprzez sieć nadawczą. Wejście 204 urządzenia deszyfrującego 200 otrzymuje klucz SK, a wyjście 206 urządzenia deszyfrującego 200 podaje słowa kontrolne CW dla wejścia 118 urządzenia dekodującego 110.

Urządzenie deszyfrujące 200 jak również klucz upoważniający SK przechowywane są w module sterującym dostępu głównego 50 (fig. 1), który współpracuje z kartą pamięci głównej 55 (fig. 1).

Karta pamięci głównej 55 może być, na przykład, kartą z chipem do mikroprocesora, lub też elektronicznym kluczem do procesora, lub kartą typu PCMCIA z procesorem zabezpieczającym, lub kartą bez zabezpieczonego kontaktu z mikroprocesorem.

Klucz upoważniający SK nie jest zróżnicowany, to znaczy, że ten sam klucz upoważniający SK znajduje się we wszystkich kartach dostępu.

Komparator 210 zastosowany jest do porównywania praw dostępu DA do warunków dostępu CA w programie przekazywanym w komunikatach serwisowych ECM, aby ustalić czy użytkownik ma prawo (lub nie) oglądać program.

PL 193 782 B1

Do dzisiaj, prawo dostępu DA ustala się za pomocą komunikatów zarządzających prawami dostępu, zwanych EMM (Entitlement Management Messages) przekazywanych wraz z programem przez sieć.

W praktyce, klucz upoważniający SK przekazywany jest w sygnale rozchodzącym się przez sieć nadawczą RES, w postaci zaszyfrowanej, aby chronić jego przejście od urządzenia kodującego do urządzenia dekodującego.

Po stronie emisyjnej, urządzenie szyfrujące 220 otrzymuje na swoim wejściu 222 klucz upoważniający SK do zaszyfrowania zgodnie z funkcją kryptograficzną f pod kontrolą klucza rozdziału UK, zwanego kluczem użytkownika lub user-key. Te klucze rozdziału UK zmieniają kartę dostępu na inną kartę. Klucze rozdziału UK wprowadzane sąna wejściu 224 urządzenia szyfrującego 220.

Przekształcenie klucza upoważniającego SK przez funkcją kryptograficzną f według klucza rozdziału UK, to jest f (SK, UK) przekazywane jest przez wyjście 228 w sygnale propagowanym do wnętrza komunikatów zarządzających prawami dostępu EMM.

Komunikaty zarządzające prawami dostępu EMM zawierają ponadto prawa dostępów DA skojarzone z użytkownikiem posiadającym klucz rozdziału UK. Te prawa dostępu DA wprowadzane są do wejścia 230 urządzenia szyfrującego 220. W praktyce, prawa dostępu DA przechowywane są w tablicy TAB umieszczonej w centrum zarządzania prawami dostępu GES pod z góry określonym adresem łączącym identyfikator ID z kartą dostępu i prawami dostępu. Z każdym identyfikatorem ID skojarzone są prawa dostępu DA jak również klucz rozdziału UK.

Wszystkie informacje, zwłaszcza prawa dostępu DA zawarte w komunikatach zarządzających prawami dostępu EMM zapisane są przez urządzenie szyfrujące 220 za pomocą klucza rozdziału UK.

Wyjście 228 podaje sygnał propagowany przez sieć nadawczą do zapisanych informacji odpowiadających f (EMM, UK).

Na poziomie każdego dekodera DEC, komunikaty zarządzające prawami dostępu EMM są odzyskiwane i zapis f (EMM, UK) ulega weryfikacji. Przy wystąpieniu zapisu wiarygodnego, klucz upoważniający SK zostaje odszyfrowany i przekazany do wejścia 204 urządzenia deszyfrującego 200.

Weryfikacja zapisu f (EMM, UK) i odszyfrowanie f (SK, UK) dokonuje się dzięki urządzeniu deszyfrującemu 300 wykorzystującemu klucz rozdziału UK, wstępnie przechowywany w karcie pamięci głównej 55 modułu sterującego dostępu głównego 50.

Wejście 302 urządzenia deszyfrującego 300 otrzymuje przekształcenia f (EMM, UK) i f (SK, UK) przez sieć nadawczą. Wejście 304 urządzenia deszyfrującego 300 otrzymuje klucz rozdziału UK. Wyjście 306 urządzenia deszyfrującego 300 dostarcza klucz upoważniający SK do wejścia 204 urządzenia deszyfrującego 200.

Urządzenie deszyfrujące 300 jak również klucz rozdziału UK przechowywane są w module sterującym dostępu głównego 50 (fig. 1) i w swojej karcie pamięci głównej 55 (fig. 1).

Klucze rozdziału UK zmieniają moduł sterujący dostępu na inny. Są one zmieniane na poziomie urządzenia generacyjnego 400, którego wejście 402 odbiera klucz główny biorący udział w zmienianiu kluczy rozdziału UK, i którego wejście 404 odbiera informacje dotyczące kartotek użytkowników, kart dostępu i zawartości tablicy TAB umieszczonej w centrum zarządzania prawami dostępu GES.

Jeśli zapis komunikatów zarządzających prawami dostępu EMM jest prawidłowy, wówczas moduł sterujący dostępu, uznający taki komunikat, wykonuje operację zarządzania prawami dostępu w pamięci 310, której wyjście 312 połączone jest z wejściem 212 komparatora 210.

Zgłaszający postawił sobie zwłaszcza za zadanie usprawnienie procedury rozdziału praw dostępu wówczas, gdy jeden lub wielu użytkowników ma wiele odbiorników telewizyjnych, z których każdy połączony jest z dekoderem.

Na fig. 3 przedstawiono urządzenie do telewizji płatnej wyposażone w dekoder główny PRI i dekoder pomocniczy SEC.

Dekoder główny PRI zawiera elementy opisane w odniesieniu do fig. 1 i 2, zwłaszcza interfejs wejściowy 10 otrzymujący sygnały propagowane przez sieć nadawcza RES i modem MCOM połączony z centrum zarządzania prawami dostępu GES poprzez dowolną sieć komunikacji, taką jak sieć samo-przełączająca RTC lub sieć cyfrowa z integracją dystrybucji RNIS.

Dekoder pomocniczy SEC zawiera urządzenie dekodujące podobne do urządzenia dekodującego dekodera głównego. Natomiast, dekoder pomocniczy korzystnie pozbawiony jest modemu MCOM, który stał się zbędny, jak to zostanie omówione poniżej. Dekoder pomocniczy może być więc tańszy od dekodera głównego wówczas, gdy nie jest konieczne, aby był on wyposażony w nawigator, dla umożliwienia użytkownikowi nawigacji w programach, i dlatego jego funkcja telesterowania może być zredukowana.

PL 193 782 B1

Moduł sterujący dostępu dekodera pomocniczego podobny jest do modułu dekodera głównego. Moduł sterujący dostępu dekodera pomocniczego może współpracować z jedną lub z kilkoma kartami pamięci pomocniczej CS, podczas gdy dekoder główny pracuje z kartą pamięci głównej CP.

Zgodnie z wynalazkiem, Zgłaszający przewidział dialog między dekoderem głównym PRI i centrum zarządzania prawami dostępu GES, aby umożliwić rozdzielanie praw dostępu do jednej lub szeregu kart pomocniczych, jednego lub szeregu dekoderów pomocniczych, bez wyposażania tych dekoderów pomocniczych w modem do uzyskania połączenia z centrum zarządzania prawami dostępu.

Tablica identyfikacyjna TAB zawiera informację afiliacyjną FIL między identyfikatorem użytkownika głównego IDP i jednym lub wieloma identyfikatorami użytkownika wtórnego IDS.

Zarządzanie prawami dostępu realizowane jest za pomocą karty pamięci głównej. Zatem, zgodnie z wynalazkiem, można uszczegółowić lub spersonalizować usługi oferowane przez operatora nadającego dla użytkowników dekoderów pomocniczych SEC, którzy mogą wykorzystać dekoder pomocniczy SEC w różnych chwilach jako multi-użytkownicy, z których każdy ma upoważnienie osobiste. Tak więc, dekoder pomocniczy SEC może służyć wielu użytkownikom wtórnym, z których każdy ma kartę pamięci pomocniczej CS i prawa dostępu wynikające z tych kart.

Na przykład, dekoder główny PRI i karta pamięci głównej CP przydzielane są do grupy, z identyfikatorem użytkownika głównego IDP skojarzonego z prawami dostępu głównego PAP dla danej grupy. Dekoder pomocniczy SEC i jedna lub wiele kart pamięci pomocniczej CS1, CS2 przydzielane są członkom grupy z identyfikatorem użytkownika wtórnego IDS, prawami dostępu wtórnego DAS i odpowiednimi kluczami rozdziału UK. Informacja o afiliacji ustalana jest między różnymi identyfikatorami zależnie od wybranego rozgałęzienia i znanego centrum zarządzania prawami dostępu.

Prawa dostępu głównego DAP mogą różnić się od praw dostępu wtórnego DAS, a prawa dostępu wtórnego DAS każdej karty pamięci pomocniczej mogą również różnić się między sobą.

Ponadto, dekoder główny PRI i jeden lub więcej dekoderów pomocniczych SEC nie muszą być umieszczone w tym samym lokalu. W takim przypadku, dekoder pomocniczy SEC znajduje się w pewnej odległości od dekodera głównego PRI, przy czym prawa dostępu wtórnego są jednak związane z upoważnieniami uzgodnionymi w chwili otrzymania i przechowywania tych praw, co zostanie opisane szczegółowo poniżej.

Na fig.4 przedstawiono przykład rozdziału praw dostępu wtórnego według wynalazku.

Wówczas, gdy użytkownik wtórny chce użyć dekodera pomocniczego SEC, aby uzyskać emisję płatną, konieczne jest posiadanie w swojej karcie odpowiednich praw dostępu wtórnego DAS. Karta taka zawiera w swojej pamięci chronionej osobisty i tajny klucz rozdziału UKP.

Zgodnie z wynalazkiem, modem MCOM dekodera głównego PRI umożliwia dialog z centrum zarządzania prawami dostępu GES, aby uzyskać prawa dostępu wtórnego DAS.

Pierwszy fakultatywny etap E1 polega na identyfikacji karty pamięci głównej CP na poziomie dekodera głównego PRI.

Ta identyfikacja może być przeprowadzona za pomocą tajnego kodu osobistego, wprowadzonego uprzednio przez operatora do pamięci tajnej, i sprawdzona przez samą kartę poprzez dekoder główny PRI. Taka identyfikacja może być przeprowadzona, aby umożliwić pracę multi-użytkownikowi.

Etapy E2 i E3 polegają na dialogu pomiędzy dekoderem głównym PRI i centrum zarządzania prawami dostępu GES poprzez modem MCOM.

Według wynalazku, modem MCOM wysyła żądanie RQ do centrum zarządzania prawami dostępu GES, aby otrzymać prawa dostępu wtórnego PAS (etap E2) dla jednej lub wielu kart pamięci pomocniczych CS.

Żądaniu towarzyszy identyfikator użytkownika głównego IDP, i prośba o prawa dostępu dla identyfikatora użytkownika wtórnego IDS. Takiemu żądaniu towarzyszy również informacja afiliacyjna FIL pomiędzy identyfikatorem użytkownika głównego IDP i identyfikatorem użytkownika wtórnego IDS.

Korzystnie, żądanie jest identyfikowane według etapu E3 za pomocą aktywnego identyfikowania przeprowadzonego za pomocą klucza rozdziału UK karty pamięci głównej CP urządzenia szyfrującego 220 umieszczonego w centrum zarządzania prawami dostępu GES i urządzenia deszyfrującego 300 umieszczonego na poziomie karty pamięci głównej CP.

Po sprawdzeniu i autoryzacji, to jest po zidentyfikowaniu żądania RQ, centrum zarządzania prawami dostępu GES odszukuje w tablicy identyfikacyjnej TAB (etap E4), identyfikator użytkownika wtórnego IDS. Za pomocą informacji afiliacyjnej FIL wiążącej identyfikator użytkownika głównego IDP z identyfikatorem użytkownika wtórnego IDS, centrum zarządzania prawami dostępu GES określa adres praw dostępu wtórnego PAS.

PL 193 782 B1

Zgodnie z etapem E5, centrum zarządzania prawami dostępu GES nadaje i szyfruje prawa dostępu wtórnego DAS dla karty pamięci pomocniczej CS.

W praktyce, prawa dostępu wtórnego DAS są zaszyfrowane przez urządzenie szyfrujące 220 centrum zarządzania prawami dostępu GES, które szyfrują te prawa za pomocą klucza rozdziału UKP skojarzonego z kartą pamięci pomocniczej.

Według etapu E6, prawa dostępu wtórnego DAS, również zaszyfrowane, przekazane są przez sieć nadawczą RES, do dekodera głównego PRI lub dekodera pomocniczego SEC, w celu odszyfrowania i zarejestrowania w karcie praw dostępu wtórnego (etap E7).

Dokładniej, urządzenie dekodujące 300 karty głównej CP lub karty wtórnej CS ustalają funkcję kryptograficzną f za pomocą klucza rozdziału, odpowiadającą za odszyfrowanie wtórnych praw dostępu DAS jak również za przekazanie zaszyfrowanych praw dostępu.

W praktyce, środki deszyfrujące karty pamięci głównej CP, odszyfrowują prawa dostępu wówczas, gdy czytnik karty dekodera głównego PRI zawiera dwie szczeliny do wprowadzania kart, podczas gdy urządzenia odszyfrowujące karty pamięci pomocniczej odszyfrowują prawa dostępu wówczas, gdy czytnik karty dekodera głównego PRI zawiera tylko jedną szczelinę do wprowadzania kart.

W przypadku dekodera głównego PRI z dwiema szczelinami do wprowadzania kart, żądanie RQ jest ustalone wówczas, gdy karta pamięci głównej CP wprowadzona jest do pierwszej szczeliny dekodera głównego PRI, i wówczas, gdy karta pamięci pomocniczej CS wprowadzona jest do drugiej szczeliny tego dekodera głównego. Zatem, prawa dostępu wtórnego DAS przekazane przez sieć nadawczą RES są najpierw przechowywane w karcie pamięci głównej CP, aby być następnie odkodowane i przekazane z karty pamięci głównej CP do karty pamięci pomocniczej CS, czyli wprowadzone do czytnika karty pamięci głównej.

Należy zauważyć, że przeniesienie praw dostępu wtórnego DAS do karty pamięci pomocniczej CS może odbywać się podczas normalnego użycia dekodera głównego PRI. Operacja przenoszenia może dokonywać się równolegle z normalną pracą dekodera głównego. Użytkownik wtórny po wykupieniu swojej karty pamięci pomocniczej do dekodera głównego może używać tej karty normalnie na swoim dekoderze pomocniczym. Chodzi więc w rzeczywistości o przeniesienie praw typu karty pamięci głównej na kartę pamięci pomocniczej.

W przypadku jednego dekodera głównego z jedną tylko szczeliną do wprowadzania kart, żądanie RQ ustalone jest wówczas, gdy karta pamięci głównej wprowadzona jest w szczelinę dekodera głównego, i wówczas, gdy karta pamięci pomocniczej wprowadzona jest w szczelinę dekodera pomocniczego. Zatem, prawa dostępu wtórnego DAS przekazywane są bezpośrednio do karty pamięci pomocniczej, przez sieć nadawczą według etapu E7,w celu odszyfrowania i zarejestrowania tych praw dostępu.

W przypadku przeniesienia przez sieć nadawczą bezpośrednio na poziom karty pamięci pomocniczej CS, karta pamięci głównej CP pozostaje w dekoderze głównym PRI, a karta pamięci pomocniczej CS -w dekoderze pomocniczym SEC.

Wreszcie, według etapu E8, po zmagazynowaniu praw dostępu wtórnego DAS w karcie pamięci pomocniczej CS, możliwe staje się odkodowanie jak i wizualizacja programu.

Należy zauważyć, że dialog opisany powyżej, może być zastosowany przez urządzenie zatwierdzające typu profesjonalnego, usytuowane na poziomie z góry określonego miejsca dostępu. W tym przypadku dekoder główny PRI. korzystnie z dwiema szczelinami do wprowadzania kart, opisany w odniesieniu do fig. 1 do 4, spełnia rolę urządzenia zatwierdzającego dostęp umożliwiającego wysuwanie żądań RQ w zakresie uzyskania praw dostępu do centrum zarządzania prawami dostępu GES operatora dla jednej lub wielu kart pamięci głównej i/lub pamięci pomocniczej, według protokołu rozdziału praw dostępu.

Ten rozdział praw może być zautomatyzowany w terminalu specjalizującym się w sprzedaży usług operatorów. Na przykład, terminal taki jest w stanie wydać karty w systemie przedpłaty (prepaidowe), co umożliwia dekoderowi pomocniczemu SEC uzyskać dostęp do usługi pre-paidowej bez posiadania przez dekoder pomocniczy SEC modemu MCOM umożliwiającego połączenie z centrum zarządzania prawami dostępu GES operatora.

Ogólniej rzecz ujmując, kod macierzysty jest na poziomie dostępu do niektórych zawartości dla tego samego kanału. Taki kod macierzysty może być przydzielony do wszystkich praw dostępu wtórnego przez dekoder główny według procedury rozdziału podobnej do procedury dla praw dostępu wtórnego, opisanej w nawiązaniu do fig. 4.

W takim przypadku, karta dostępu głównego posiada obraz praw dostępu wszystkich kart dostępu wtórnego i może samowolnie wpływać na poziom zależności. Ten poziom przekazywany jest do

PL 193 782 B1 dekodera pomocniczego poprzez sieć nadawczą w ramach komunikatu serwisowego. Może być on również przekazany przez przeniesienie karty pamięci głównej do karty pamięci pomocniczej.

Operacja przeniesienia kodu macierzystego może dokonywać się weryfikując kartę pamięci pomocniczej przez kod osobisty przydzielony do karty pamięci pomocniczej.

W praktyce, urządzenie do telewizji płatnej może być skojarzone ze środkami płatniczymi, którymi może być karta bankowa z przyznanym kredytem, i działająca przez modem MCOM. Środki płatnicze mogą być również środkami zewnętrznymi, jak, na przykład, Minitel, końcówką automatyczną, zleceniem fakturowanym lub serwerem wyspecjalizowanym do operacji przez telefon.

W praktyce też, środki płatnicze za prawa dostępu głównego i wtórnego usytuowane są w dekoderze głównym.

Claims (3)

1. Urządzenie do telewizji płatnej, zawierające dekoder główny przystosowany do przetwarzania, pod warunkiem uiszczenia opłaty, sygnałów zakodowanych zawierających informacje na sygnały odkodowane odpowiednie do bezpośredniego użycia, i posiadający moduł sterujący dostępu głównego przystosowany do współpracy z kartą pamięci głównej zawierającą identyfikator użytkownika głównegoi modem przystosowany do komunikowania się z centrum zarządzania prawami dostępu, a także co najmniej jeden dekoder pomocniczy przystosowany do przetwarzania sygnałów zakodowanych na sygnały odkodowane, który to dekoder pomocni czy zawiera moduł sterujący dostępu wtórnego przystosowany do współpracy z kartą pamięci pomocniczej zawierającą identyfikator użytkownika wtórnego, znamienne tym, że modem (MCOM) dekodera głównego (PRI) przystosowany jest do przesyłania do centrum zarządzania prawami dostępu (GES) żądania (RQ) praw dostępu wtórnego (DAS), które to żądanie (RQ) zawiera identyfikator użytkownika głównego (IDP), identyfikator użytkownika wtórnego (IDS) i informację afiliacyjną (FIL) łączącą identyfikator użytkownika głównego (IDP) z identyfikatorem użytkownika wtórnego (IDS), oraz tym, że urządzenie to przystosowane jest doodbierania praw dostępu wtórnego (DAS) w dekoderze głównym (PRI) i do przesyłania ich do karty pamięci pomocniczej (CS).

2. Urządzenie do telewizji płatnej, zawierające dekoder główny przystosowany do przetwarzania, pod warunkiem uiszczenia opłaty, sygnałów zakodowanych zawierających informacje na sygnały odkodowane odpowiednie do bezpośredniego użycia, i posiadający moduł sterujący dostępu głównego przystosowany do współpracy z kartą pamięci głównej zawierającą identyfikator użytkownika głównego i modem przystosowany do komunikowania się z centrum zarządzania prawami dostępu, a także co najmniej jeden dekoder pomocniczy przystosowany do przetwarzania sygnałów zakodowanych na sygnały odkodowane, który to dekoder pomocniczy zawiera moduł sterujący dostępu wtórnego przystosowany do współpracy z kartą pamięci pomocniczej zawierającą identyfikator użytkownika wtórnego, znamienne tym, że modem (MCOM) dekodera głównego (PRI) przystosowany jest do przesyłania do centrum zarządzania prawami dostępu (GES) żądania (RQ) praw dostępu wtórnego (DAS), które to żądanie (RQ) zawiera identyfikator użytkownika głównego (IDP), identyfikator użytkownika wtórnego (IDS) i informację afiliacyjną (FIL) łączącą identyfikator użytkownika głównego (IDP) z identyfikatorem użytkownika wtórnego (IDS), oraz tym, że urządzenie to przystosowane jest do odbierania praw dostępu wtórnego (DAS) w dekoderze pomocniczym (SEC) i do przesyłania ich do karty pamięci pomocniczej (CS).

3. Dekoder główny urządzenia do telewizji płatnej, przystosowany do przetwarzania, pod warunkiem uiszczenia opłaty, sygnałów zakodowanych zawierających informacje na sygnały odkodowane odpowiednie do bezpośredniego użycia, zawierający moduł sterujący dostępu głównego przystosowany do współpracy z kartą pamięci głównej zawierającą identyfikator użytkownika głównego i modem przystosowany do komunikowania się z centrum zarządzania prawami dostępu, znamienny tym, że modem (MCOM) dekodera głównego (PRI) przystosowany jest do przesyłania do centrum zarządzania prawami dostępu (GES) żądania (RQ) praw dostępu wtórnego (DAS), które to żądanie (RQ) zawiera identyfikator użytkownika głównego (IDP), identyfikator użytkownika wtórnego (IDS) i informację afiliacyjną (FIL) łączącą identyfikator użytkownika głównego (IDP) z identyfikatorem użytkownika wtórnego (IDS), oraz tym, że dekoder główny (PRI) przystosowany jest do odbierania praw dostępu wtórnego (DAS) i do przesyłania ich do karty pamięci pomocniczej (CS) w dekoderze pomocniczym (SEC).