PL193748B1 - Rozdzielnica kablowa - Google Patents

Abstract

1. Rozdzielnica zyl kablowych, w szczegól- nosci kabli telekomunikacyjnych, sygnalowych albo sterowniczych, z obudowa, w której pierw- sze kanaly przewodowe przebiegaja od jedne- go boku obudowy na strone przednia obudowy, a drugie kanaly przewodowe przebiegaja od przeciwleglego boku obudowy na strone przed- nia obudowy, znamienna tym, ze pierwsze kanaly przewodowe (32b) maja wiekszy prze- krój przelotowy niz drugie kanaly przewodowe (32a) i, ze ilosc drugich kanalów przewodowych (32a) o mniejszym przekroju przelotowym jest dwa razy wieksza niz ilosc pierwszych kanalów przewodowych (32b) o wiekszym przekroju przelotowym. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest rozdzielnica żył kablowych, w szczególności kabli telekomunikacyjnych, sygnałowych lub sterowniczych.

Zadaniem rozdzielnic jest rozłożenie wielu żył kabla w wymagany, indywidualny sposób oraz ich podłączenie i zetknięcie ze sobą lub też oddzielenie od siebie.

Rozpowszechnione obecnie rozdzielnice kablowe wykonuje się jako tarcze prowadzące przewody i zakłada się albo zatrzaskuje w różnej kolejności z listwami przyłączeniowymi na ściankach wzdłużnych koryta montażowego. Wtym celu tarcze te mają elementy uchwytowe, które współpracują z występami mocującymi, na przykład języczkami albo wcięciami, koryta montażowego.

Znana jest z EP 0647 072 A2 rozdzielnica, w której para tarcz prowadzących przewody tworzy razem skrzynkową obudowę złożoną z jednakowo ukształtowanych połówek. Tak więc obudowa ma pierwsze kanały przewodowe, które przebiegają od jednego boku obudowy do strony przedniej, oraz drugie kanały przewodowe, które przebiegają od przeciwnego boku obudowy do strony przedniej. Pierwsze jak też drugie kanały przewodowe mają kształt łukowy i służą do przewlekania drutów lub żył kabla.

Poszczególne kanały przewodowe mają określone rozmiary, czyli szerokość i wysokość, które są dostosowane do tradycyjnych żył kablowych. Jednak wykorzystuje się czasem także grubsze żyły kablowe, które doprowadza się do albo odprowadza się od łączówki zamocowanej na rozdzielnicy. W takim przypadku stosuje się rozdzielnice, które są utworzone z dopasowanych do siebie kształtem połówek obudowy z kanałami przewodowymi o większych wymiarach.

Zadaniem wynalazku jest zaproponowanie rozdzielnicy żył kablowych, która może pomieścić żyły kablowe o różnej średnicy.

Rozdzielnica żył kablowych, w szczególności kabli telekomunikacyjnych, sygnałowych albo sterowniczych, z obudową, w której pierwsze kanały przewodowe przebiegają od jednego boku obudowy na stronę przednią obudowy, a drugie kanały przewodowe przebiegają od przeciwległego boku obudowy na stronę przednią obudowy, według wynalazku charakteryzuje się tym, że pierwsze kanały przewodowe mają większy przekrój przelotowy niż drugie kanały przewodowe.

Umożliwia to celowe wprowadzanie grubszych żył kablowych z jednej strony obudowy rozdzielnicy, natomiast po przeciwnej stronie obudowy wprowadza się nadal żyły o małej średnicy do kanałów o mniejszych przekrojach przelotowych.

Tak więc obudowa nie jest utworzona z jednakowo ukształtowanych połówek, lecz łączy w sobie duże kanały z jednej strony i małe kanały z drugiej strony. Zaletą takiego ukształtowania obudowy jest to, że, po pierwsze, istnieją dostatecznie duże kanały do przeprowadzenia żył kablowych o dużej średnicy, a po drugie, nie ma nadmiaru miejsca przy prowadzeniu żył kablowych o małej średnicy.

Korzystnie, pierwsze kanały przewodowe i/albo drugie kanały przewodowe przebiegają po łuku.

Otwory wylotowe kanałów przewodowych w obudowie rozdzielnicy znajdują się odpowiednio na stronie górnej i z boku obudowy, a więc kanał przewodowy przebiegający między dwoma otworami wylotowymi musi zmieniać kierunek, przy czym zmienia się geometria przebiegu kanału. Przebieg po łuku stanowi harmonijną zmianę kierunku podczas przewlekania żył kablowych.

Korzystnie, rozdzielnica ma ponadto urządzenia mocujące do jej zamocowania na korycie montażowym, które znajdują się z tyłu obudowy.

Dzięki temu można założyć i ustalić mocno rozdzielnicę na korycie montażowym.

Ponadto korzystnie, rozdzielnica ma elementy uchwytowe mocujące listwę przyłączeniową.

Pozwalają one wraz z zamocowaniem na korycie montażowym stworzyć mocne połączenie między listwą przyłączeniową i korytem montażowym.

Korzystnie, rozdzielnica posiada zębate stopniowanie w strefie otworów wejściowych pierwszych kanałów przewodowych i/albo drugich kanałów przewodowych. Takie zębate stopnie są pomocne w strefie otworów wlotowych przy wprowadzaniu żył kablowych przewlekanych przez kanały przewodowe.

Według korzystnej cechy wynalazku, kanały przewodowe mają liniową strefę wejściową i/albo liniową strefę wyjściową.

Takie liniowe strefy oraz łączący się z nimi stycznie łuk o stałym promieniu krzywizny nadają kanałowi specjalną geometrię ułatwiającą przewlekanie żył kablowych albo par żył.

Korzystnie, kąt między kierunkiem wprowadzania i kierunkiem wyprowadzania jest większy niż 90°.

Korzystnie dalej, kąt między kierunkiem wprowadzania i kierunkiem wyprowadzania wynosi do 95° do 110°.

PL 193 748 B1

Uwzględnia się przy tym kierunek wychodzących z kabla żył, które wprowadza się lekko z dołu do rozdzielnicy. Dobierając kąt między kierunkiem wprowadzania i kierunkiem wyprowadzania większy niż 90° uzyskuje się więc szczególnie harmonijny przebieg żył kablowych i par żył.

Korzystnie, powierzchnia przekroju kanałów przewodowych zwiększa się od boku obudowy ku przedniej stronie obudowy. Wprowadzanie żył kablowych jest ułatwione, gdyż dzięki zwiększaniu się powierzchni przekroju w miarę wprowadzania nie dochodzi do załamania i zaciskania żył kablowych, bo w miarę przesuwu jest coraz więcej miejsca dla przewlekanych żył kablowych. Poza tym występuje coraz mniejsza styczność między wprowadzanymi żyłami i ściankami kanałów przewodowych, dzięki czemu zmniejsza się tarcie i ułatwione jest wprowadzanie.

Wynalazek w przykładzie wykonania został przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 ukazuje przekrój kanałów przewodowych rozdzielnicy, a fig. 2 i 3 ukazują perspektywiczny widok z boku rozdzielnicy według wynalazku.

Na każdej z fig. 2 i 3 przedstawiono perspektywicznie z różnych stron rozdzielnicę 10. Oznacza to, że ukazana na fig. 2 u góry powierzchnia boczna 12a obudowy 12 nie jest widoczna na fig. 3 i zamiast niej, u góry na fig. 3 znajduje się przeciwstawna powierzchnia boczna 12b.

Rozdzielnica 10 ma urządzenia mocujące 14 na stronie dolnej, które służą do zamocowania na szynach podtrzymujących lub na korycie montażowym. Geometria urządzeń 14 jest nieistotna dla zrozumienia wynalazku, ponieważ urządzenia mocujące mają tylko zapewnić zamocowanie, korzystnie zaczepienie rozdzielnicy 10 na odpowiednim kształtowniku, na przykład korycie montażowym.

Na górnej stronie rozdzielnicy jest widoczna listwa przyłączeniowa 16, która jest założona na stronie górnej rozdzielnicy 10, przy czym ukazane na fig. 2 i 3 elementy uchwytowe 18 listwy przyłączeniowej współpracują z odpowiednimi elementami uchwytowymi rozdzielnicy.

Na każdym z boków rozdzielnicy ukazanej na fig.2 i 3 znajdują się otwory wejściowe 20a, 20b, które służą do wprowadzenia lub wyprowadzenia żył kablowych. Jak widać z porównania fig. 2 i 3, każdy z otworów wejściowych 20a widocznych na fig. 2 ma mniejszą powierzchnię przekroju niż otwory wejściowe 20b widoczne na fig. 3. Tak więc rozdzielnica przedstawiona na fig. 2 i 3 nie jest utworzona z połówek obudowy o identycznym kształcie, lecz są one wyposażone w różne kanały przewodowe 32a, 32b, których przekrój jest w przybliżeniu stały na drodze ich przebiegu, a przekroje ich otworów wejściowych 20a, 20b są przedstawione na fig. 2 i 3.

Widoczne dokładnie na fig.1 drugie kanały przewodowe 32a przebiegają łukowo od otworów wejściowych 20a wzdłuż krawędzi bocznych rozdzielnicy do otworów wylotowych na stronie górnej. Tak więc mają one przebieg, który podczas przewlekania żył kablowych powoduje zmianę ich kierunku o 90°.

Widoczne na fig. 3, łączące się z otworami wejściowymi 20b pierwsze kanały przewodowe 32b o większym przekroju przelotowym służą do przeprowadzania żył kablowych o większym przekroju, natomiast drugie kanały przewodowe 32a widoczne na fig. 2 w strefie otworów wejściowych 20a są przeznaczone na żyły kablowe o mniejszym przekroju. Jak wynika z porównania fig. 2 i 3, od widocznej na fig. 2 strony rozdzielnicy, celem przełączania, są prowadzone kanały podwójne. Tak więc od strony ukazanej na fig. 2 przechodzi przez rozdzielnicę dwa razy więcej drugich kanałów przewodowych 32a niż od strony widocznej na fig. 3 pierwszych kanałów przewodowych 32b. Dlatego rozdzielnica według wynalazku umożliwia celowo użycie specjalnych grubszych żył kablowych lub par żył. Oczywiście można też wprowadzać cieńsze żyły kablowe.

Jak wynika ponadto z fig. 2 i 3, celem ułatwienia wprowadzania krawędzie boczne w strefie ukazanych na fig. 2 i 3 otworów wejściowych 20a, 20b mają zębate stopniowanie 22. Na stronie widocznej na fig. 3 każdy ze stopni sięga tylko przez jeden pierwszy kanał przewodowy 32b, natomiast na krawędzi bocznej widocznej na fig. 2 każdy ze stopni rozciąga się przez dwa sąsiednie drugie kanały przewodowe 32a. Stopnie te nawet w warunkach złej widoczności pozwalają łatwo określić położenie otworu żądanego kanału przewodowego.

Na fig. 1jest przedstawiona część ściankowa 26 rozdzielnicy z utworzonymi w niej drugimi kanałami przewodowymi 32a otwartymi w górę. Drugie kanały przewodowe 32a są zamknięte przegrodą, tak, że powstaje w zasadzie prostokątny przekrój drugich kanałów 32a. Widoczna na fig. 1 część ściankowa 26 należy do połówki obudowy, której strona otworowa jest ukazana na fig. 2. Widać ogółem szesnaście drugich kanałów przewodowych 32a, z których, każdorazowo, dwa sąsiednie kanały zajmują jeden stopień. Między drugimi kanałami przewodowymi 32a znajdują się ścianki 34 ograniczające z boku poszczególne kanały i sprzyjające prawidłowemu doprowadzeniu żył kablowych lub par żył do listew przyłączeniowych albo odsadzeń wyjściowych.

PL 193 748 B1

Ponadto na rozdzielnicy zamocowane są ukazane na fig. 1 oczka 30, w których skupiane są i prowadzone wprowadzane i wyprowadzane żyły kablowe lub pary żył.

Na podstawie fig. 1 objaśniono wprowadzanie pary żył w łukowo przebiegające drugie kanały przewodowe 32a. Wprowadzaną żyłę kablową lub parę żył (nie pokazane na rysunku) wsuwa się w kierunku strzałki A w otwór wejściowy 20a drugiego kanału przewodowego 32a i przesuwa się przez ten kanał wzdłuż toru zaznaczonego linią osiową, aż kabel wyjdzie w kierunku strzałki B ze strony górnej rozdzielnicy. Kanały przewodowe 32a i 32b mogą przebiegać łukowo po równomiernej krzywiźnie, albo też, jak widać na fig. 1, jest najpierw w zasadzie liniowa strefa wejściowa 40, z którą łączy się dalej strefa 42 o równomiernej krzywiźnie. Dokładna geometria kanałów przewodowych 32a, 32b wynika z potrzeby jak najłatwiejszego przeprowadzania żył kablowych albo pary żył przez kanały przewodowe. Kąt między kierunkiem wprowadzania (strzałka A) i kierunkiem wyprowadzania (strzałka B) jest większy od 90°. Może on zwłaszcza wynosić od 95° do 110°.

Zaletą rozdzielnicy według wynalazku jest to, że umożliwia ona celowo kombinację grubszych i cieńszych żył kablowych przewidując kanały przewodowe zwymiarowane odpowiednio do przekroju potrzebnych kabli.

Claims (15)

1. Rozdzielnica żył kablowych, w szczególności kabli telekomunikacyjnych, sygnałowych albo sterowniczych, z obudową, w której pierwsze kanały przewodowe przebiegają od jednego boku obudowy na stronę przednią obudowy, a drugie kanały przewodowe przebiegają od przeciwległego boku obudowy na stronę przednią obudowy, znamienna tym, że pierwsze kanały przewodowe (32b) mają większy przekrój przelotowy niż drugie kanały przewodowe (32a) i, że ilość drugich kanałów przewodowych (32a) o mniejszym przekroju przelotowym jest dwa razy większa niż ilość pierwszych kanałów przewodowych (32b) o większym przekroju przelotowym.

2. Rozdzielnica według zastrz. 1, znamienna tym, że pierwsze kanały przewodowe (32b) i drugie kanały przewodowe (32a) przebiegają po łuku.

3. Rozdzielnica według zastrz. 1, znamienna tym, że pierwsze kanały przewodowe (32b) przebiegają po łuku.

4. Rozdzielnica według zastrz. 1, znamienna tym, że drugie kanały przewodowe (32a) przebiegają po łuku.

5. Rozdzielnica według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera urządzenia mocujące (14) do mocowania na korycie montażowym, które znajdują się z tylnej strony obudowy (10).

6. Rozdzielnica według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera elementy uchwytowe (18) mocujące listwę przyłączeniową.

7. Rozdzielnica według zastrz. 1, znamienna tym, że posiada zębate stopniowanie (22) w strefie otworów wejściowych (20b, 20a) pierwszych kanałów przewodowych (32b) i drugich kanałów przewodowych (32a).

8. Rozdzielnica według zastrz. 1, znamienna tym, że posiada zębate stopniowanie (22) w strefie otworów wejściowych (20b) pierwszych kanałów przewodowych (32b).

9. Rozdzielnica według zastrz. 1, znamienna tym, że posiada zębate stopniowanie (22) w strefie otworów wejściowych (20a) drugich kanałów przewodowych (32a).

10. Rozdzielnica według zastrz. 1, znamienna tym, że kanały przewodowe (32a, 32b) mają liniową strefę wejściową (40) i liniową strefę wyjściową.

11. Rozdzielnica według zastrz. 1, znamienna tym, że kanały przewodowe (32a, 32b) mają liniową strefę wejściową (40).

12. Rozdzielnica według zastrz. 1, znamienna tym, że kanały przewodowe (32a, 32b) mają liniową strefę wyjściową.

13. Rozdzielnica według zastrz. 10 albo 11, albo 12, znamienna tym, że kąt między kierunkiem wprowadzania i kierunkiem wyprowadzania jest większy od 90°.

14. Rozdzielnica według zastrz. 13, znamienna tym, że kąt między kierunkiem wprowadzania i kierunkiem wyprowadzania wynosi między 95° i 110°.

15. Rozdzielnica według zastrz. 1, znamienna tym, że powierzchnia przekroju kanałów przewodowych (32a, 32b) powiększa się od boku obudowy ku przedniej stronie obudowy.