Opis wzoru przemyslowego Przedmiotem wzoru przemyslowego jest lawka. Istote wzoru stanowi nowa postac przedmiotu przejawiajaca sie w jego ukladzie linii, konturów, ksztaltów i ornamentyce. Lawka posiada siedzisko skladajace sie z listew drewnianych przykreconych do dwóch symetrycznych podstaw. Cechy istotne podstawy, stanowiace podstawe identyfikacji lawki, odrózniajace je od innych znanych wzorów i tym samym przeznaczeniu to forma utworzona z trzech luków o niewielkiej strzalce, z których polaczenia powstaje forma podstawy lawki o ksztalcie bazujacym na trójkacie róznobocznym, którego scianki utworzone sa z wypuklych luków, podstawa trójkata biegnaca prawie równolegle do linii podloza z niewielkim nachyleniem w kierunku, gdzie znajduje sie oparcie lawki, tworzy siedzisko lawki, z przedlozenia dwóch ramion trójkata skierowanych wspólnym wierzcholkiem ku dolowi powstaja dwie nózki lawki, natomiast z przedluzenia jednego z ramion powstaje oparcie lawki. W ten sposób pod linia siedziska znajduje sie otwór o ksztalcie zblizonym do trójkata róznobocznego. Trzy odmiany lawki Tunis wedlug wzoru przemyslowego zostaly przedstawione na rysunkach: fig. 1, fig. 1.1, fig. 1.2, fig. 1.3, fig. 1.4 - lawka w odmianie pierwszej; fig. 2, fig. 2.1, fig. 2.2, fig. 2.3, fig. 2.4 - lawka w odmianie drugiej; fig. 3, fig. 3.1, fig. 3.2, fig. 3.3, fig. 3.4 - lawka w odmianie trzeciej. Odmiana 1 Odmiana przedstawiona jest na rysunku w widoku perspektywicznym (fig. 1) i w trzech widokach: z przodu (fig. 1.1), z lewego boku (fig. 1.2 i fig. 1.3) i z góry (fig. 1.4). Lawka posiada siedzisko (1) skladajace sie z listew drewnianych oraz oparcie (2) z listew drewnianych przykrecone do dwóch symetrycznych podstaw (lewej 3a i prawej 3b). Lewa podstawa lawki (3a) przedstawiona na rysunku w widoku lawki z lewego boku (fig. 1.2) ma forme utworzona z trzech luków o niewielkiej strzalce (a, b, c). Dwa luki (a, b), z których kazdy jest wezszy na koncach a szerszy w czesci srodkowej, biegna od plaszczyzny podloza ku górze, przecinajac sie na wysokosci znajdujacej sie okolo 1/4 wysokosci siedziska (1) lawki i tworza forme podobna do kielicha. Jeden z luków (b) konczy sie na wysokosci siedziska (1) okreslonej przez wymogi ergonomiczne mówiace na jakiej wysokosci powinno znajdowac sie siedzisko lawki, natomiast drugi jest dluzszy i konczy sie na wysokosci oparcia, która równiez okreslona jest przez wymogi ergonomiczne. Trzeci luk (c), laczy plynnie dwa pierwsze luki (a, b) biegnace od plaszczyzny podloza, biegnac od krótszego luku (b) prawie poziomo z niewielkim spadkiem w dól oraz lekkim wybrzuszeniem ku górze laczy sie z drugim dluzszym lukiem (a) tworzac w ten sposób linie siedziska lawki. Miejsca polaczen tych luków sa zaokraglone w celu zachowania plynnosci linii obrysu podstawy lawki. Z polaczenia tych luków powstaje forma podstawy lawki o ksztalcie bazujacym na trójkacie róznobocznym, którego scianki utworzone sa z wypuklych luków, podstawa trójkata biegnaca prawie równolegle do linii podloza z niewielkim nachyleniem w kierunku, gdzie znajduje sie oparcie (2) lawki, tworzy siedzisko (1) lawki, z przedlozenia dwóch ramion trójkata skierowanych wspólnym wierzcholkiem ku dolowi powstaja dwie nózki lawki, natomiast z przedluzenia jednego z ramion powstaje oparcie (1) lawki. W ten sposób pod linia siedziska (1) znajduje sie otwór o ksztalcie zblizonym do trójkata róznobocznego. Luki (a, b, c) tworzace podstawe lawki w przekroju maja ksztalt dwuteownika, którego równolegle ramiona tworza zewnetrzny (d) i wewnetrzny (e) obrys podstawy lawki. Ramie dwuteownika tworzace zewnetrzny (d) obrys lawki ma dlugosc zblizona do wysokosci tego dwuteownika, natomiast w przypadku ramienia tworzacego wewnetrzny (e) obrys lawki, ta dlugosc jest niewielka, ramie to nieznacznie odznacza sie na elemencie bedacym w przekroju wysokoscia dwuteownika. Cechy istotne wzoru przemyslowego to podstawy lawki stanowiace podstawe identyfikacji lawki, odrózniajace ja od innych znanych wzorów i tym samym przeznaczeniu to przede wszystkim niepowtarzalny ksztalt. Podstawa lawki ma forme utworzona z trzech luków o niewielkiej strzalce. Dwa luki, z których kazdy jest wezszy na koncach a szerszy w czesci srodkowej, biegna od plaszczyzny podloza ku górze, przecinajac sie na wysokosci znajdujacej sie okolo 1/4 wysokosci siedziska lawki i tworza forme podobna do kielicha. Jeden z luków konczy sie na wysokosci siedziska, okreslonej przez wymogi ergonomiczne mówiace na jakiej wysokosci powinno znajdowac sie siedzisko lawki,PL 18607 3 natomiast drugi jest dluzszy i konczy sie na wysokosci oparcia, która równiez okreslona jest przez wymogi ergonomiczne. Trzeci luk laczy plynnie dwa pierwsze luki biegnace od plaszczyzny podloza, biegnac od krótszego luku prawie poziomo z niewielkim spadkiem w dól oraz lekkim wybrzuszeniem ku górze laczy sie z drugim dluzszym lukiem tworzac w ten sposób linie siedziska lawki. Miejsca polaczen tych luków sa zaokraglone w celu zachowania plynnosci linii obrysu podstawy lawki. Z polaczenia tych luków powstaje forma podstawy lawki o ksztalcie bazujacym na trójkacie róznobocznym, którego scianki utworzone sa z wypuklych luków, podstawa trójkata biegnaca prawie równolegle do linii podloza z niewielkim nachyleniem w kierunku, gdzie znajduje sie oparcie lawki, tworzy siedzisko lawki, z przedlozenia dwóch ramion trójkata skierowanych wspólnym wierzcholkiem ku dolowi powstaja dwie nózki lawki, natomiast z przedluzenia jednego z ramion powstaje oparcie lawki. W ten sposób pod linia siedziska znajduje sie otwór o ksztalcie zblizonym do trójkata róznobocznego. Luki tworzace podstawe lawki w przekroju maja ksztalt dwuteownika, którego równolegle ramiona tworza zewnetrzny i wewnetrzny obrys podstawy lawki. Ramie dwuteownika tworzace zewnetrzny obrys lawki ma dlugosc zblizona do wysokosci tego dwuteownika, natomiast w przypadku ramienia tworzacego wewnetrzny obrys lawki, ta dlugosc jest niewielka, ramie to nieznacznie odznacza sie na elemencie bedacym w przekroju wysokoscia dwuteownika. Odmiana 2 Odmiana przedstawiona jest na rysunku w widoku perspektywicznym (fig. 2) i w trzech widokach: z przodu (fig. 2.1), z lewego boku (fig. 2.2 i fig. 2.3) i z góry (fig. 2.4). Lawka posiada siedzisko (1) skladajace sie z listew drewnianych oraz oparcie (2) z listew drewnianych przykrecone do dwóch symetrycznych podstaw (lewej 3a i prawej 3b) z podlokietnikami (a', b'). Lewa podstawa lawki (3a) przedstawiona na rysunku w widoku lawki z lewego boku (fig. 2.2) ma forme utworzona z trzech luków o niewielkiej strzalce (a, b, c) oraz dodatkowego luku (d). Dwa luki (a, b), z których kazdy jest wezszy na koncach a szerszy w czesci srodkowej, biegna od plaszczyzny podloza ku górze, przecinajac sie na wysokosci znajdujacej sie okolo 1/4 wysokosci siedziska (1) lawki i tworza forme podobna do kielicha. Jeden z luków (b) konczy sie na wysokosci siedziska (1) okreslonej przez wymogi ergonomiczne mówiace na jakiej wysokosci powinno znajdowac sie siedzisko lawki, natomiast drugi jest dluzszy i konczy sie na wysokosci oparcia, która równiez okreslona jest przez wymogi ergonomiczne. Trzeci luk (c), laczy plynnie dwa pierwsze luki (a, b) biegnace od plaszczyzny podloza, biegnac od krótszego luku (b) prawie poziomo z niewielkim spadkiem w dól oraz lekkim wybrzuszeniem ku górze laczy sie z drugim dluzszym lukiem (a) tworzac w ten sposób linie siedziska lawki. Czwarty dodatkowy luk (d) tworzacy podlokietnik (a') lawki laczy sie z lukiem tworzacym oparcie lawki (2) i biegnie w plaszczyznie zblizonej do równoleglej wzgledem luku okreslajacego siedzisko (1) lawki na wysokosci okreslonej przez wymogi ergonomiczne mówiace na jakiej wysokosci powinien znajdowac sie podlokietnik lawki. Miejsca polaczen tych luków sa zaokraglone w celu zachowania plynnosci linii obrysu podstawy lawki. Z polaczenia tych luków powstaje forma podstawy lawki o ksztalcie bazujacym na trójkacie róznobocznym, którego scianki utworzone sa z wypuklych luków, podstawa trójkata biegnaca prawie równolegle do linii podloza z niewielkim nachyleniem w kierunku, gdzie znajduje sie oparcie (2) lawki, tworzy siedzisko (1) lawki, z przedlozenia dwóch ramion trójkata skierowanych wspólnym wierzcholkiem ku dolowi powstaja dwie nózki lawki, natomiast z przedluzenia jednego z ramion powstaje oparcie (1) lawki. W ten sposób pod linia siedziska (1) znajduje sie otwór o ksztalcie zblizonym do trójkata róznobocznego. Luki (a, b, c) tworzace podstawe lawki w przekroju maja ksztalt dwuteownika, którego równolegle ramiona tworza zewnetrzny (e) i wewnetrzny (f) obrys podstawy lawki. Ramie dwuteownika tworzace zewnetrzny (e) obrys lawki ma dlugosc zblizona do wysokosci tego dwuteownika, natomiast w przypadku ramienia tworzacego wewnetrzny (f) obrys lawki, ta dlugosc jest niewielka, ramie to nieznacznie odznacza sie na elemencie bedacym w przekroju wysokoscia dwuteownika. Cechy istotne wzoru przemyslowego to podstawy lawki stanowiace podstawe identyfikacji lawki, odrózniajace ja od innych znanych wzorów i tym samym przeznaczeniu to przede wszystkim niepowtarzalny ksztalt. Podstawa lawki ma forme utworzona z trzech luków o niewielkiej strzalce. Dwa luki, z których kazdy jest wezszy na koncach a szerszy w czesci srodkowej, biegna od plaszczyznyPL 18607 4 podloza ku górze, przecinajac sie na wysokosci znajdujacej sie okolo 1/4 wysokosci siedziska lawki i tworza forme podobna do kielicha. Jeden z luków konczy sie na wysokosci siedziska okreslonej przez wymogi ergonomiczne mówiace na jakiej wysokosci powinno znajdowac sie siedzisko lawki, natomiast drugi jest dluzszy i konczy sie na wysokosci oparcia, która równiez okreslona jest przez wymogi ergonomiczne. Trzeci luk, laczy plynnie dwa pierwsze luki biegnace od plaszczyzny podloza, biegnac od krótszego luku prawie poziomo z niewielkim spadkiem w dól oraz lekkim wybrzuszeniem ku górze laczy sie z drugim dluzszym lukiem tworzac w ten sposób linie siedziska lawki. Czwarty dodatkowy luk tworzacy podlokietnik lawki laczy sie z lukiem tworzacym oparcie lawki i biegnie w plaszczyznie zblizonej do równoleglej wzgledem luku okreslajacego siedzisko lawki na wysokosci okreslonej przez wymogi ergonomiczne mówiace na jakiej wysokosci powinien znajdowac sie podlokietnik lawki. Miejsca polaczen tych luków sa zaokraglone w celu zachowania plynnosci linii obrysu podstawy lawki. Z polaczenia tych luków powstaje forma podstawy lawki o ksztalcie bazujacym na trójkacie róznobocznym, którego scianki utworzone sa z wypuklych luków, podstawa trójkata biegnaca prawie równolegle do linii podloza z niewielkim nachyleniem w kierunku, gdzie znajduje sie oparcie lawki, tworzy siedzisko lawki, z przedlozenia dwóch ramion trójkata skierowanych wspólnym wierzcholkiem ku dolowi powstaja dwie nózki lawki, natomiast z przedluzenia jednego z ramion powstaje oparcie lawki. W ten sposób pod linia siedziska znajduje sie otwór o ksztalcie zblizonym do trójkata róznobocznego. Luki tworzace podstawe lawki w przekroju maja ksztalt dwuteownika, którego równolegle ramiona tworza zewnetrzny i wewnetrzny obrys podstawy lawki. Ramie dwuteownika tworzace zewnetrzny obrys lawki ma dlugosc zblizona do wysokosci tego dwuteownika, natomiast w przypadku ramienia tworzacego wewnetrzny obrys lawki, ta dlugosc jest niewielka, ramie to nieznacznie odznacza sie na elemencie bedacym w przekroju wysokoscia dwuteownika. Odmiana 3 Odmiana przedstawiona jest na rysunku w widoku perspektywicznym (fig. 3) i w trzech widokach: z przodu (fig. 3.1), z lewego boku (fig. 3.2 i fig. 3.3) i z góry (fig. 3.4). Lawka posiada siedzisko (1) skladajace sie z listew drewnianych przykrecone do dwóch symetrycznych podstaw (lewej 2a i prawej 2b). Lewa podstawa lawki (2a) przedstawiona na rysunku w widoku lawki z lewego boku (fig.3.2) ma forme utworzona z trzech luków o niewielkiej strzalce (a, b, c). Dwa symetryczne luki (a, b), z których kazdy jest wezszy na koncach a szerszy w czesci srodkowej, biegna od plaszczyzny podloza ku górze, przecinajac sie na wysokosci znajdujacej sie okolo 1/4 wysokosci siedziska (1) lawki i tworza forme podobna do kielicha. Koncza sie na wysokosci siedziska (1) okreslonej przez wymogi ergonomiczne mówiace na jakiej wysokosci powinno znajdowac sie siedzisko lawki, gdzie laczy je ze soba plynnie trzeci luk (c) biegnac poziomo z lekkim wybrzuszeniem ku górze tworzac w ten sposób linie siedziska (1) lawki. Miejsca polaczen tych luków sa zaokraglone w celu zachowania plynnosci linii obrysu podstawy lawki. Z polaczenia tych luków powstaje forma podstawy lawki o ksztalcie bazujacym na trójkacie równobocznym, którego scianki utworzone sa z wypuklych luków, podstawa trójkata biegnaca prawie równolegle do linii podloza tworzy siedzisko (1) lawki, z przedlozenia dwóch ramion trójkata skierowanych wspólnym wierzcholkiem ku dolowi powstaja dwie nózki lawki. W ten sposób pod linia siedziska (1) znajduje sie otwór o ksztalcie zblizonym do trójkata równobocznego. Luki (a, b, c) tworzace podstawe lawki w przekroju maja ksztalt dwuteownika, którego równolegle ramiona tworza zewnetrzny (d) i wewnetrzny (e) obrys podstawy lawki. Ramie dwuteownika tworzace zewnetrzny (d) obrys lawki ma dlugosc zblizona do wysokosci tego dwuteownika, natomiast w przypadku ramienia tworzacego wewnetrzny (e) obrys lawki, ta dlugosc jest niewielka, ramie to nieznacznie odznacza sie na elemencie bedacym w przekroju wysokoscia dwuteownika. Cechy istotne wzoru przemyslowego to podstawy lawki stanowiace podstawe identyfikacji lawki, odrózniajace ja od innych znanych wzorów i tym samym przeznaczeniu to przede wszystkim niepowtarzalny ksztalt. Podstawa lawki ma forme utworzona z trzech luków o niewielkiej strzalce. Dwa symetryczne luki, z których kazdy jest wezszy na koncach a szerszy w czesci srodkowej, biegna od plaszczyzny podloza ku górze, przecinajac sie na wysokosci znajdujacej sie okolo 1/4 wysokosci siedziska lawki i tworza forme podobna do kielicha. Koncza sie na wysokosci siedziska okreslonej przez wymogi ergonomiczne mówiace na jakiej wysokosci powinno znajdowac sie siedzisko lawki, gdzie laczy je ze soba plynnie trzeci luk biegnac poziomo z lekkim wybrzuszeniem ku górze tworzacPL 18607 5 w ten sposób linie siedziska lawki. Miejsca polaczen tych luków sa zaokraglone w celu zachowania plynnosci linii obrysu podstawy lawki. Z polaczenia tych luków powstaje forma podstawy lawki o ksztalcie bazujacym na trójkacie równobocznym, którego scianki utworzone sa z wypuklych luków, podstawa trójkata biegnaca prawie równolegle do linii podloza tworzy siedzisko lawki, z przedlozenia dwóch ramion trójkata skierowanych wspólnym wierzcholkiem ku dolowi powstaja dwie nózki lawki. W ten sposób pod linia siedziska znajduje sie otwór o ksztalcie zblizonym do trójkata równobocznego. Luki tworzace podstawe lawki w przekroju maja ksztalt dwuteownika, którego równolegle ramiona tworza zewnetrzny i wewnetrzny obrys podstawy lawki. Ramie dwuteownika tworzace zewnetrzny obrys lawki ma dlugosc zblizona do wysokosci tego dwuteownika, natomiast w przypadku ramienia tworzacego wewnetrzny obrys lawki, ta dlugosc jest niewielka, ramie to nieznacznie odznacza sie na elemencie bedacym w przekroju wysokoscia dwuteownika. Ilustracja wzoruPL 18607 6PL 18607 7PL 18607 8 Departament Wydawnictw UP RP PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL