PL182101B1 - Nowe pochodne acylowanych aminoalkanoimidazoli i srodek farmaceutyczny do selektywnego inhibitowania hydroksylaz 25-hydroksywitaminy D3 PL - Google Patents

Abstract

1. Nowe pochodne acylowanych aminoalkanoimidazoli o wzorze 1, w którym albo R, oznacza fenyl, fenyl jednopodstawio- ny chlorowcem lub 1-naftyl, a R2 oznacza wodór, albo R1 oznacza wodór, a R2 oznacza pirydyl lub 2-(5-chloro)-pirydyl, zas R3 oz- nacza chlorowiec lub grupe alkoksy zawie- rajaca od 1 do 4 atomów wegla, przy czym pochodne wystepuja w postaci wolnej albo w postaci soli. Wzór 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku są nowe pochodne acylowanych aminoalkanoimidazoli i środek farmaceutyczny do selektywnego inhibitowania hydroksylaz 25-hydroksywitaminy D3.

Z opisu patentowego DE-A-3 408 127 są znane imidazole i triazole o właściwościach przeciwgrzybiczych. Związki te są stosowane jako substancje czynne w środkach grzybobójczych. Ujawnione związki mają dwie grupy metylenowe. Pierwszą, niepodstawioną przyłączoną do cząsteczki imidazolu lub triazolu i drugą, przyłączoną do pierwszej grupy metylenowej, podstawioną fenylem.

Nowe pochodne acylowanych aminoalkanoimidazoli według wynalazku są to związki o wzorze 1, w którym albo R1 oznacza fenyl, fenyl jednopodstawiony chlorowcem lub 1-naftyl, a R₂ oznacza wodór, albo R1 oznacza wodór, a R₂ oznacza pirydyl lub 2-(5-chloro)-pirydyl, zaś R3 oznacza chlorowiec lub grupę alkoksy zawierajjącąod 1do 4 atomów węgla, przy czym związki te występują w postaci wolnej albo w postaci soli.

Korzystnym związkiem według wynalazku jest N-4-(4-chlorofenylo)benzoilo-2-(1H-imidazol-1-ilo)-2-fenylo-1-aminoetan w postaci racemicznej lub w postaci enancjomerycznej 2(S) albo 2(R), przy czym związek ten występuje w postaci wolnej albo w postaci soli.

Środek farmaceutyczny do selektywnego inhibitowania hydroksylaz 25-hydroksywitaminy D3 według wynalazku zawiera składnik aktywny i przynajmniej j eden farmaceutycznie tolerowany nośnik lub rozcieńczalnik i charakteryzuje się tym, że jako składnik aktywny zawiera związek o wzorze 1, w którym albo R1 oznacza fenyl, fenyl jednopodstawiony chlorowcem lub 1-naftyl, a R2 oznacza wodór, albo R1 oznacza wodór, a R2 oznacza pirydyl lub 2-(5-chloro)-pirydyl, zaś R3 oznacza chlorowiec lub grupę alkoksy zawierającąod 1 do 4 atomów węgla, przy czym związek występuje w postaci wolnej albo w postaci farmaceutycznie dopuszczalnej soli.

Korzystnymi związkami o wzorze 1 są związki, w których R3 oznacza chlor albo związki, w których R3 oznacza grupę alkoksy zawierającą od 2 do 4 atomów węgla. Korzystne też są związki, w których fenyl jednopodstawiony chlorowcem oznacza fenyl jednopodstawiony chlo182 101 rem, szczególnie korzystnie w pozycji 4. Również korzystne są związki, w których R1 oznacza fenyl lub, bardziej korzystnie, fenyl jednopodstawiony chlorem w pozycji 4, a R2 oznacza wodór oraz R3 oznacza chlor.

Związki według wynalazku mają przyłączoną do cząsteczki imidazolu grupę metylenową podstawioną arylem albo heteroarylem i następną, drugą grupę metylenową niepodstawioną, albo też mają niepodstawioną grupę metylenową przyłączoną do cząsteczki imidazolu, a drugą grupę metylenową podstawioną heteroarylem. Znane imidazole mają inną budowę cząsteczki niż związki według wynalazku i te różnice w budowie skutkują całkowicie różnymi właściwościami znanych związków i związków według wynalazku. Znane imidazole są związkami o działaniu grzybobójczym i nie wykazujądziałania inhibitującego katabolizm kalcitriolu, które to działanie wykazują związki według wynalazku.

Związki według wynalazku można otrzymywać znanymi sposobami, np. przez acylowanie odpowiednich związków o wzorze 2 w celu wprowadzenia odpowiedniej grupy dwufenylo-4karbonylowej oraz wydzielenie otrzymanego związku o wzorze 1 w wolnej postaci lub w postaci soli. We wzorze 2 podstawniki Ri i R2 mają znaczenia określone wyżej.

Podgrupę związków według wynalazku o wzorze 1 a, w którym R3 ma znaczenie określone wyżej, a R/ ma to samo znaczenie co R,, lecz z wyjątkiem wodoru, można otrzymać przez poddanie reakcji związków o wzorze 3 lub 3a, w których R,' i R3 mają znaczenia określone wyżej, ze związkiem o wzorze 4 oraz wydzielenie otrzymanego związku o wzorze 1 w wolnej postaci lub w postaci soli.

Acylowanie związków o wzorze 2 można przeprowadzić, np. przez reakcję związku o wzorze 2 z odpowiednim halogenkiem kwasowym w rozpuszczalniku, np. w organicznej lub nieorganicznej zasadzie, która jednocześnie może działać jako czynnik wiążący kwas, takiej jak pirydyna, ewentualnie z dodatkiem przyspieszacza acylowania, takiego jak 4-dwumetyloaminopirydyna. Można również prowadzić reakcję związku o wzorze 2 z odpowiednim aktywnym estrem lub aktywowaną pochodną acylową, np. mieszanym bezwodnikiem lub imidazolidem osiągalnym przy użyciu Ν,Ν-karbonylo-dwuimidazolu jako reagenta. Reakcję tę można więc prowadzić np. z estrem 2-pirydylotiolu, takim jak 2-pirydylotiolowy ester kwasu 4'-chlorodwufenylo-4-karboksylowego, w obojętnym rozpuszczalniku, takim jak di(niższy-alkilo)amid kwasu karboksylowego, np. dwumetyloformamid, korzystnie w temperaturze pokojowej.

Reakcję związków o wzorze 3 lub 3a, w których R,' i R3 mają znaczenia określone wyżej, ze związkiem o wzorze 4 można przeprowadzić przez zmieszanie związku o wzorze 3 lub 3a ze związkiem o wzorze 4 i ogrzewanie mieszaniny w temperaturze podwyższonej, np. w 120°C.

Materiały wyjściowe sąalbo znane, albo możnaje otrzymać znanymi sposobami lub analogicznie do znanych sposobów, albo też analogicznie do sposobów opisanych poniżej w przykładach.

Związki o wzorze 2 można otrzymywać w reakcjach przedstawionych na schematach ii 2:

W schematach 1 i 2 podstawnik R2' oznacza to samo co R2, jak określono wyżej, lecz z wyjątkiem wodoru, Y oznacza chlorowiec, korzystnie chlor, a podstawnik Rf ma znaczenie określone wyżej.

Substancje wyjściowe o wzorze 3 można otrzymać, na przykład, według reakcji przedstawionej na schemacie 3, a substancje wyjściowe o wzorze 3a przez odpowiednie acylowanie odpowiednich związków o wzorze 8. Znaczenia poszczególnych podstawników określono wyżej.

Związki według wynalazku o wzorze 1 sąchiralne przy atomie węgla unoszącego grupę R1 lub R2 różną od wodoru i na skutek tego mogą występować jako racematy, czyste enancjomery (R) i (S) lub ich mieszaniny. Wynalazek obejmuje więc wszystkie steroizomery oraz mieszaniny racemiczne. Izomery można rozdzielać lub wydzielać znanymi metodami, na przykład chromatograficznie.

Czyste enancjomery związków o wzorze 1 otrzymuje się korzystnie przez stosowanie czystych enancjomerów jako substancji wyjściowych, w obydwu wariantach sposobów wytwarzania określonych wyżej. Otwieranie pierścienia enancjomerycznie czystych związków azyrydynowych o wzorze 8 lub 3a w reakcji ze związkiem o wzorze 4 następuje przez inwersję konfiguracji

182 101 w celu otrzymania związku o wzorze 2b lub la o przeciwnej konfiguracji. Ponadto w etapie reakcji prowadzącym od związków o wzorze 10 do związków o wzorze 3 oraz w następnym etapie prowadzącym do otrzymania związków o wzorze 1a również zachodzi inwersja konfiguracji. We wszystkich pozostałych etapach reakcji dla reakcji opisanych wyżej konfiguracja pozostaje niezmieniona. Stąd też użycie enancjomerycznie czystych materiałów wyjściowych daje produkty końcowe o przeciwnej konfiguracji, jeśli stosuje się jeden etap reakcji, który odwraca konfigurację w centrum chiralnym, daje jednak produkty końcowe o niezmienionej konfiguracji, jeśli albo nie ma etapu reakcji, który odwraca konfigurację w centrum chiralnym, albo stosuje się dwa etapy, które odwracają konfigurację w centrum chiralnym.

Pojedyncze etapy tych reakcji można prowadzić w konwencjonalny sposób.

Pochodne według wynalazku mogą występować w wolnej postaci, albo w postaci soli, takiej jak sól addycyjna kwasu. Związki występujące w wolnej postaci można przekształcić w znany sposób w sól, taką jak sól addycyjna kwasu, na przykład w chlorowodorek lub azotan i vice versa.

Dalej stosuje się następujące skróty:

25(OH)D₃:

1,25(OH)₂D₃:

24,25(OH)₂D₃:

1,24,25(OH)₃D3:

1,23,25(OH)₃D3:

DMF

DMSO

HPLC:

THF:

tw.

dpm tt.

EGF

FCS

HBSS

KGM

Wszystkie temperatury

25-hydroksywitamina D3

1.25- dwuhydroksywitamina D3 (calcitriol)

24.25- dwuhydroksywitamina D3

1.24.25- trójhydtOksywiitamma D3

1.23.25- trójhydroksywhamina D3 dwumetyloformanud suf fotlenek dwumetylowy wysoko wydajna chromatografia cieczowa czterowodorołuran temperatura wrzenia rozpady na minutę temperatura topnienia czynnik wzrostu płodowa surowica cielęca bilansowy roztwór soli Hanka pożywka wzrostu keratynocytowego (Clonctics, SanDiego, CA, USA) podaje się w stopniach Celsjusza.

Przykład I:

-(5-chloro-2-pirydylo)-2-( 1 H-imidazol-1 -ilo)-N-4-(4-ch^lorofe^ylo)benzoilo-1 -aminoetan

Wariant a) procesu

Do roztworu 0,44 g 1-amino-(5-chloro-2-pirydylo)-2-(1H-imidazol-1-ilo)-etanu w 1 cm3 dwumetyloformamidu dodaje się roztwór 0,654 g 2-pirydylo-tiolowego estru kwasu 4'-chlorodwufenylo-4-karboksylowego w 2 cm3 suchego dwumetyloformamidu. Mieszaninę reakcyjnąmiesza się w temperaturze pokojowej w atmosferze argonu przez 18 godzin. Mieszaninę reakcyjnąwlewa się do zimnego nasyconego roztworu soli i ekstrahuje octanem etylu. Połączone fazy organiczne przemywa się roztworem soli, suszy nad Na2SO4, przesącza i odparowuje rozpuszczalnik (obróbka według procesu A). Obróbka surowego produktu eterem dwuetylowym daje tytułowy związek w postaci bezbarwnych kryształów; tt.: 143-146°C.

Stosując jako substancje wyjściowe optycznie czynne enancjomery oraz postępując, jak opisano wyżej, otrzymuje się odpowiednie optycznie czynne enancjomery tytułowego związku:

enancjomer (+): [^!t>²2 = +6,7 (c=0,52, metanoll; tt.: 175-186°, enancjomer (-): [<*]d²2 = -1,0 (c=0,52; metano!); ttu H^-l86°.

Analogicznie jak opisano w przykładzie 1 otrzymuje się według wariantu a) procesu następujące związki o wzorze 1, w którym R oznacza H, w postaci racemicznej

182 101

Przykład	R2	R3	tt.
2	2-pirydyl	4-Cl	165-166°
3	3-pirydyl	4-Cl	215-218°
4	4-pirydyl	4-Cl	185-191°
5	5-chloro-2-pirydyl	4-OC2H5	170-184°
6	5-chloro-2-pirydyl	4-OC4H,	152-155°

Przykład VII:

N-4-(4-chlorofenylo)benzoilo-2-( 1 H-imidazol-1 -ilo)-2 (SI)-feny lo-1 -ammoetan

Marian! a) procesu

Do roztworu 0,96 g surowego (S)-2-fenylo-2-(1H-imidazol-1-ilo)-1-aminoetanu w 5 cm³ N,N-dwumetyloformamidu dodaje się podczas mieszania 1 g 2-pirydylo-tiolowego estru kwasu 4'-chlorodwufenylo-4-karboksylowego. Po 6 godzinach mieszaninę reakcyjną chłodzi się przez wlanie do zimnej wody (0°, 50 cm3). Osad ekstrahuje się octanem etylu, a fazę organiczną przemywa się roztworem soli, suszy nad siarczanem magnezu i odparowuje. Krystaliczną pozostałość uciera się na proszek z etanolem, odsącza przez odessanie na pompie próżniowej i przemywa zimnym etanolem. Po wysuszeniu kryształów otrzymuje się czysty związek tytułowy: tt.: 176-177; ο^²⁰ = +17,8° (c=1,2, metanol).

Przesącz odparowuje się i oczyszcza przez chromatografię na żelu krzemionkowym (dwuchlorometan/metanol/heptan = 7/1/4) dostarczając dodatkową czystą substancję tytułowego związku.

Enancjomer (R) tytułowego związku otrzymuje się analogicznie, wychodząc z (R)-2-fenylo-2-(1H-imidazol-1-ilo)-1-aminoetanu; tt. 176-179°; αθ20 = -17,4° (c=1,1, metanol).

Przykład VIII.

N-(4-chlorofenylo)-benzoilo-2-( 1 H-imidazol-1 -ilo)-2(S)-fenylo-1 -aminoetan

Wariant b) procesu

0,398 g N-(4'-chlorodwufenylo-4-karbonylo)-2-(R)-fenyloazyrydyny miesza się z 0,15 g imidazolu i ogrzewa się w 110° przez 16 godzin. Po ochłodzeniu stałąpozostałość rozpuszcza się w 1,5 cm3 DMF podczas ogrzewania. Roztwór ten wlewa się do wody z lodem. Strącony osad wydziela się przez odessanie na pompie próżniowej, przemywa wodąi suszy. Substancję tę oczyszcza się przez chromatografię na żelu krzemionkowym (toluen/etanol = 8/1). Tytułowy związek otrzymuje się w postaci białych kryształów; tt. 176-179°; α^ = +19,6° (c=1,0, metanol);

'H-NMR (DMSO-d₆) δ = 8,82 (t, J=5,3 Hz; 1H); 7,87-7,84 (m; 3H); 7,78-7,74 (m; 4H); 7,55 (d, J=8,5 Hz; 2H), 7,41-7,30 (m; 6H); 6,92 (s; 1H); 5,70 (dd, J=6,0,9,1 Hz; 1H); 4,16-3,94 (m; 2H).

Przykład IX.

N-4-(4-chlorofenylo)-benzoilo-2-( 1 H-imidazol-1 -lk>)-2(R)f fenylo-1 -άΐηηηοε^η

Marian! b) procesu

380 mg 2-(4'-chlorodwufenyl-4-ylo)-5(S)-fenylo-4,5-dwuwodorooksazolu i 775 mg imidazolu ogrzewa się w 120° przez 23 godziny. Dodaje się octan etylu i wodę, fazę orga^:^i^:a^iąprzemywa trzykrotnie wodą, suszy nad siarczanem magnezu i zatęża w próżni. Po dodaniu toluenu strąca się tytułowy związek w postaci bezbarwnych kryształów; tt.: 176-179° (przekrystalizowany z toluenu); od20 = -17,4° (c= 1,1, metanol).

Widmo *H-NMR jest identyczne, jak widmo enancjomeru S(+) w przykładzie VIII.

Analogicznie, jak opisano w przykładzie 8, otrzymuje się według wariantu b) procesu następujące związki o wzorze 1 w postaci racemicznej:

Przykład	R,	R2	r3	tt.
10*	4-Cl-C6H4	H	4-Cl	229-234°
11	1 -naftyl	H	4-Cl	227-230°

* Enancjomer 2(S) związku z przykładu 10 otrzymuje się analogicznie jak opisano w przykładzie 9 z odpowiedniego 4,5-dwuwodorooksazolu; tt.: 197-204°; αο²0 = +1,1 (c=0,49, chloroform).

182 101

Przykład XII.

N-4-(4-chlorofenylo)-benzoilo-2-(1H-imidazol-1-ilo)-2-fenylo-1-aminoetan

Wariant a) procesu

0,94 g 2-fenylo-2-( 1 H-imidazol-1 -ilo)-1 -amino etanu acyluj e się 0,17 g 2-piiydyloiiolowego estru kwasu 4'-chlorodwufenylo-4-karboksylowego analogicznie, jak opisano w przykładzie 1. Po chromatografu na żelu krzemionkowym (dTwjchlorometainmetanol/wotkiy NIR/heptan -= 7/1/0,1/5) otrzymuje się tyłutowy związek w postaci bezbarwnych krzyształów; tt.: 209-212°.

Substancje wyjściowe można otrzymywać w następujący sposób:

A) 1 -amino-1 -(5 -chloro-2-pirydylo)-2-( 1 H-imidazol-1 -Uo)-eani

a) 2-acetylo-chloropirydyna

Do zawiesiny 56 g 2-bromo-5-chloropirydyny w 560 cm/ suchego eteru dwuetylowego dodaje się roztwór 179 cm/ n-butanolanu litowego (15% roztwór w heksanie) w -78° w atmosferze argonu z taką prędkością, aby temperatura nigdy nie przekraczała -72°. Natychmiastpotem dodaje się roztwór 25,7 cm/ Ν,Ν-dwumetyloacetamidu w suchym THF. Mieszaninę tę miesza się przez godzinę w tej samej temperaturze, a potem rozkłada ją przez ostrożne dodawanie 100 cm/ 3N kwasu solnego, a następnie 100 cm/ wody podczas energicznego chłodzenia. Po obróbce według procesu A (patrz przykład 1) i oczyszczeniu przez chromatografię na żelu krzemionkowym (toluen/octan etylu = 20/1) otrzymuje się związek w postaci białych igieł; tt.: 58-65°.

b) Bromowodorek 2-bromoacetylo-5-chloropirydyny

Do roztworu 10 g 2-acetylo-5-chloropirydyny w 150 cm/ 48% wodnego roztworu kwasu bromowodorowego dodaje się w 80° kroplami podczas mieszania 4 cm³ bromu rozpuszczonego w 40 cm/ kwasu bromowodorowego. Mieszaninę tę miesza się dodatkowo przez / godziny w 80°. Następnie roztwór odparowuje się pod próżnią. Pozostałość uciera się na proszek z acetonem, odsącza przez odessanie na pompie próżniowej, przemywa acetonem i suszy w próżni, otrzymując żółte kryształy związku, który używa się w następnym etapie bez oczyszczenia.

c) 2-[2'-( 1 H-imidazol-1 -ilo)-acetylo]-5-chloropirydyna g bromowodorku 2-bromoacetylo-5-chloropirydyny rozpuszcza się w 50 cm³ suchego dwuchlorometanu, dodaje się 9,7 g imidazolu i miesza tę mieszaninę przez 24 godziny w temperaturze pokojowej. Po odparowaniu rozpuszczalnika w próżni, a następnie chromatografii pozostałości na żelu krzemionkowym (dwuchlorometan/metanol/heptan = 7/1/4) otrzymuje się związek w postaci kremowo zabarwionego ciała stałego; tt.: 122-129°.

d) 1 -(5-chloro-2-pirydylo)-2-( 1 H-imidazol-1 ^i!))^ 1 -ol

Do roztworu 7,8 g 2-[2'-(1H-imidazol-1-iio)-acetylo]-5-chioropirydyny w 40 cm/ metanolu dodaje się porcjami w 0° 2,0 g borowodorku sodowego. Mieszaninę tę miesza się przez godzinę w 0°. Podczas obróbki mieszaninę tę rozkłada się przez ostrożne dodawanie 1 n kwasu solnego w 0°, a następnie 1n wodorotlenku sodowego do osiągnięcia pH 9. Rozpuszczalniki odpaorowuje się w próżni. Pozostałość miesza się z wodą i dwuchlorometanem, wodną fazę ekstrahuje się dwukrotnie dwuchlorometanem i połączone ekstrakty organiczne przemywa się roztworem soli, suszy i odparowuje. Związek otrzymuje się w postaci kremowo zabarwionego ciała stałego; tt.: 210° (z rozkładem). Można go oczyszczać przez chromatografię na żelu krzemionkowym.

e) 1 -chloro-1 -(5-chloro-2-pirydylo)-2-( 1 H-imidazol-1 -HoJ-ea-ui g 1-(5-chioro-2-pirydylo)-2-(1H-imidazc-l-1-iio)etan-1-olu rozpuszcza się w 2 cm/ toluenu, dodaje 6 cm/ chlorku tionylu i miesza mieszaninę reakcyjną przez /0 minut w temperaturze pokojowej. Rozpuszczalnik i nadmiar chlorku tionylu oddestylowuje się, pozostałość rozpuszcza w 2n NaOH, ekstrahuje octanem etylu, suszy nad Na2SO₄ i odparowuje, otrzymując związek w postaci bezbarwnego oleju.

f) 1-azydo-1-(5-chloro-2-pirydylo)-2-1H-imidazol-1-ilo)- etan

0,92 g 1-chloro-(5-chloro-2-pirydylo)-2-(1H-imidazol-1-ilo)-etanu dodaje się w atmosferze argonu do roztworu 0,/7 g azydku litowego w 2 cm/ suchego dwumetyloformamidu i miesza się tę mieszaninę reakcyjną w 60° przez 18 godzin. Obróbka według procesu A (patrz przykład 1) daje substancję w postaci żółtawego oleju.

182 101

g) 1 -amino-1 -(5-chloro-2-pirydylo)-2-( 1 H-imidazol-1 -ilo)-etan

Roztwór 0,83 g 1 -azydo-1 -^-chloro^-pirydylo)^^ 1 H-imidazol-1 -ilo)--tanu w 4 cm³ suchej pirydyny miesza się w atmosferze H₂S przez 3 godziny. Mieszaninę reakcyjną odparowuje się, pozostałość powtórnie rozpuszcza się w 5 cm3 rozcieńczonego kwasu octowego (kwas octowy/woda = 1/4) i ekstrahuje octanem etylu. Połączone fazy organiczne odparowuje się, otrzymując produkt tytułowy w postaci żółtawego oleju.

Analogicznie jak opisano w A) otrzymuje się następujące substancje wyjściowe o wzorze 2, w którym R, oznacza H, w postaci lepkich żółtawych olejów, które używa się bez dalszego oczyszczania

	R2	tt.
B)	2)p-rydyl	olej
C)	3-pirydyl	olej
D)	Upirydyl	olej

E) (S^-fenylo^^ 1 H-imidazol-1 -llo)-1

a) (R^-amino^-fenylo-etanolo-O-wodorosiarczan

Roztwór 10,65 g (RK-j^-amino-fenyloetanolu w 30 cm3 wody zobojętnia się 48% kwasem siarkowym do punktu końcowego według czerwieni metylowej (4,2 cm3), a następnie dodaje się równą objętość kwasu siarkowego. Następnie usuwa się wodę w wyparce obrotowej w 70-90°, pod koniec w temperaturze kąpieli 130° pod ciśnieniem 13,332 Pa; do stałej masy. Mieszanina stopniowo zestala się i rozdrabnia się ją w moździerzu. Substancję tę można używać bez dalszego oczyszczania w następnej reakcji.

b) (Rj^^-fenylo-azyrydyna

16,2 g drobno zmielonego (R)-2)amino-2-fenylo-e-^molo-O-wodorosiarczanu dodaje się porcjami podczas mieszania w 0°C do 2N wodorotlenku sodowego. Następnie mieszaninę reakcyjną ogrzewa się w 100° przez 3 godziny. Podczas obróbki mieszaninę tę chłodzi się do temperatury pokojowej i ekstahuje czterokrotnie eterem. Fazę organiczną przemywa się roztworem soli, suszy nad siarczanem magnezu i odparowuje. Po destylacji pozostałości pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymuje się związek w postaci bezbarwnego oleju; tw.: 46° (13,332 Pa); ^²⁰ = -46,7° (etanol, c=1,09).

c) (S^-fenylo-ż^ 1 H-imidazol-1 -Ho)-1 -aminoetan g (R)(l)l2-fenyioazyrydyny i 1,14 g imidazolu ogrzewa się w 120° przez 24 godziny. Po ochłodzeniu mieszaninę reakcyjną można używać w etapie acylowania bez dalszego oczyszczania. Próbkę analityczną można otrzymać przez chromatografię na żelu krzemionkowym;

‘H-NMR (CDCl3) δ = 7,66 (s; 1H), 7,41-7,31 (m; 3H), 7,24-7,18 (m; 2H), 7,11 (t, J=1 Hz; 1H), 7,03 (t, J=1 Hz; 1H), 5,17 (m; 1H), 3,43 (m; 2H), 2,60 (s, b; 2H).

F) N-(4'lChlorodwuf-nylo-4-karbonyio)l2(R)lfenyloazyrydyna

Do roztworu 0,232 g kwasu 4'-chlorodwufenylo-4-karboksylowego w 3 cm3 suchego DMF dodaje się 0,18 g Ν,Ν'-karbonylodwuimidazolu podczas mieszania w temperaturze pokojowej w atmosferze argonu. Po godzinie dodaje się kroplami roztwór 0,12 g fenylo-azyrydyny w 0,5 cm3 suchego DMF. Mieszaninę reakcyjną miesza się przez 21 godzin, a następnie poddaje obróbce, jak opisano w przykładzie I. Związek otrzymuje się w postaci jasnożółtego oleju i używa w następnym etapie bez oczyszczania.

G) 2-(4lChlorodwuf-nyl-4-ylo)-5(S)-fenylo-4,5-dwuwodorooksazol

a) 2-amino-l(R)-fenylo-etanol

Roztwór 15,8 g R(-)lf-nylooksiranu w 150 cm3 etanolu chłodzi się do -60° i dodaje 75 cm3 amoniaku. Mieszaninę reakcyjną miesza się przez 70 godzin w temperaturze pokojowej w zamkniętym reaktorze ze stali nierdzewnej. Rozpuszczalniki odparowuje się i dodaje 300 cm3 wody i 60 cm3 toluenu. Po oddzi-i-niu warstwy wodnej i usunięciu rozpuszczalnika w próżni otrzymuje się 14,14 g bezbarwnego ciała stałego, które zawiera 86% 2-amino-1(R)-fenylO)eta8

182 101 nolu, 9% 2-amino-2-fenylo-etanolu i 5% 2-(2-hydroksy-2-fen^loetyli^i^imi:no)-1-fenylo-etanolu (oszacowane z 'H-NMR). Mieszaninę tę używa się w następnym etapie bez dalszego oczyszczania. Chromatografia na żelu krzemionkowym (dwuchlorometan/metanol/28% wodny roztwór wodorotlenku amonowego = 100/10/1) dostarcza próbkę analityczną; tt.: 64,6° (sublimuje); [od2°] = - 44,3° (c=2, etanol);

'H-NMR (DMSO-d₆) δ = 7,37-7,22 (m; 5H), 4,44 (dd, J=4,4,7,7 Hz; 1H), 2,70/2,57 (ΑΒΧ, J= 11,3, 4,4, 7,7 Hz; 2H), 2,60 (bs; 3H).

b) 4'-chlorodwufcnylo-4-karbonyio-[2(R)-hydroksy-2-fenyloetylo]-amid

Roztwór 1,2 g kwasu 4'-chlorodwufenylo-4-karboksylowego i 0,715 cm3 trójetyloaminy w 20 cm3 suchego DMF chłodzi się do -20° i traktuje 0,710 cm3 chloromrówczanu izobutylowego. Mieszaninę reakcyjną miesza się dodatkowo przez 20 minut i dodaje roztwór 955 mg surowego (74%) 2-amino-ł(R)-fenyloetanolu w 5 cm3 DMF. Mieszaninie pozwala się osiągnąć temperaturę pokojową i miesza ją przez 16 godzin. Zawiesinę wlewa się do 100 cm3 wody chłodzonej lodem, zbiera osad na lejku ze spiekiem szklanym i trzykrotnie przemywa wodą oraz raz etanolem. Po wysuszeniu do stałej masy otrzymuje się związek w postaci jasnożółtych kryształów; tt.: 229,3°; [0^°] = +48,1° (c=1,0, DMSO);

'H-NMR (DMSO-d₆) δ 8,62 (t, J=5,6 Hz; 1H), 7,95/7,78/7,55 (3d, J=8,5 Hz; 8H); 7,41 -7,22 (m;5H); 5,55(d,J=4,4Hz; 1H)4,81 [ddd,J=4,4,4,7,8,1 Hz; 1^:3,56-3,46/3,40-3,29(21^214).

c) 2-(4-'^7hlo:rod'^fenylo-4-ilo)-5(S)-fenylo-4,5-dwuwodorooksazol

Roztwór 1,24 g 4'-chlorodw^fenylo-'4-karbonylo-[2(R)-hydroksy-2-fenyloetylo]-amidu w 20 cm3 pirydyny chłodzi się w łaźni lodowej i traktuje roztworem 921 mg bezwodnika kwasu metanosulfonowego w dwuchlorometanie. Mieszaninę reakcyjną miesza się dalej przez 16 godzin w 5°, dodaje octan etylu i nasycony wodny roztwór wodorowęglanu sodowego, oddziela fazę organiczną, suszy i zatęża pod próżnią. Po próżniowej rzutowej chromatografii na żelu krzemionkowym (toluen/octan etylu = 3/1) otrzymuje się związek w postaci jasnożółtych kryształów; tt.: 121,5° (przekrystalizowany z etanolu); [od2°] = +133,5° (c=1,3, metanol);

'H-7NMR(CDCl3) δ = 8,09/7,63 7,56/7,43 (4d, J=8,5 Hz; 8H); 7,44-7,36 (m; 5H); 5,68 (dd, J=7,9, 10,1 Hz; 1H); 4,51/4,02 (ΑΒΧ, J=14,9, 10,1, 7,9 Hz; 2H).

H) (+) i (^)-l^^i-:^in<^-i-(^^ct^^^^^-2r;^^i2^<^^ry)^^^(l^^-in^i^^zc^l-7^

a) iI[(1S)-kamfanoil2]-amin2-1-(5Ichlor2-2-pirydylo)-2-(łII-lmida/.ol-'-ii2)-etan

Do roztworu 0,38 d 1 -amino-1 -i5-chi2roc2-pirydyl2)c2c( 1Η-imidaz2l-1 -ilo)-etanu (związek racemiczny, patrz wyżej A)) w 4 cm3 suchego dwuchlorometanu dodaje się 0,26 g (0,36 cm3) trójetyloaminy. Mieszaninę tę miesza się i chłodzi do -79°. Następnie dodaje się 0,44 g chlorku kwasu (1S) (-)Ikamfanowego w taki sposób, aby temperatura nie przekraczała -74°. Mieszanie kontynuuje się dodatkowo przez 90 minut bez dalszego chłodzenia. Podczas obróbki mieszaninę wlewa się do wody z lodem, ekstrahuje trzykrotnie dwuchlorometanem i przemywa roztworem soli. Po wysuszeniu siarczanem sodu odparowuje się rozpuszczalnik. Otrzymuje się mieszaninę dwóch diastereoizomerycznych amidów, którą rozdziela się przez chromatografię na żelu krzemionkowym (dwuchl2rometan/mctanoi/heptan = 10/1/5). Obydwa te związki otrzymuje się w postaci białych kryształów:

- diastereoizomer B: tt.: 195-199°;

- diastereoizomer A: tt.: 151-160°.

b) (+) i (-) 1-amino-1-(5cchloro-2Ipirydyl2)-2-(1H-imidazol-1-il2)-ctan

0,16 g kamfanoilowego diastereoizomeru B ogrzewa się z 0,8 cm3 35% kwasu nadchlorowego w autoklawie szklanym przez 12 godzin w 120°. Po rozcieńczeniu 2 cm3 wody mieszaninę ekstrahuje się octanem etylu (który odrzuca się). Wodną fazę alkalizuje się 2n wodorotlenkiem sodowym i ekstrahuje trzykrotnie octanem etylu. Fazę organiczną suszy się nad siarczanem magnezu i odparowuje do sucha. Po chromatografii na żelu krzemionkowym (dwuchlorometan/metanol/heptan = 10/1/5 -> 7/1/4) otrzymuje się (+)-enancjomeryczny związek tytułowy (izomer B) w postaci jasnożółtego oleju;

'H-NMR (CDO3) δ = 8,57 (d, J=2,5 Hz; 1H); 7,61 (dd, J, 2,5, J=8,3 Hz; 1H); 7,38 (s, 1H); 7,13 (d, J=8,3; 1H); 7,02 (s, 1H); 6,83 (s, 1H); 4,32-4,14 (m, 3H); 1,73 (s, b, 2H).

182 101

Analogicznie, jak opisano wyżej, otrzymuje się (-)-enancjomeryczny związek tytułowy (izomer A) przez hydrolizę diastereoizomeru kamfanoilowego A.

I) 2-fenylo-2-( 1 H-imidazol- 1-ilo)-1 -aminoetan

Związek ten otrzymuje się z 2-fenyloazyrydyny analogicznie, jak opisano w punkcie E) c). Po chromatografii na żelu krzemionkowym (dwuchlorometan/metanol/wodny NH₃ = 10/1/0,1) otrzymuje się związek tytułowy w postaci bezbarwnego lepkiego oleju.

Związki o wzorze 1 w wolnej postaci lub w postaci farmakologicznie tolerowanych soli, zwane dalej krótko „środkami według wynalazku”, wykazują działanie farmakologiczne i dlatego sązalecane do używania w charakterze leków. W szczególności sąone silnymi, selektywnymi inhibitorami hydroksylaz 25-hydroksywitaminy D3, które atakują boczny łańcuch C20-27 1,25-dwuhydroksywitaminy D3, na przykład 25(OH)D3-24- hydroksylazy i katabolizująw ten sposób hormonalnie czynne metabolity D3 (na przykład 1,25-dwuhydroksywitaminę D3), podczas gdy przeszkadzają one znacznie słabiej w samej syntezie 1,25-dwuhydroksywitaminy D3, która następuje przez 25(OH)D3-1-hydrolazę.

Selektywne powstrzymywanie można oznaczać na przykład następującymi metodami testowymi:

Działanie 1 -hydroksylazy:

Można je oznaczyć w zrastających się kulturach ludzkich keratynocytów bezpośrednio, podczas gdy do oznaczania działania hydroksylaz atakujących boczny łańcuch C20-27 musi je poprzedzać 16-godzinny schemat wstępnej obróbki zrastających się kultur z 1,25(OH)₂D3 (10 nM), który doregulowuje te działania (obydwie metody opisali Bikle, D.D. i in., J.Clin. Invest. 78,557 [1986]).

Kultury keratynocytów:

Zwykłe ludzkie keratynocyty wydziela się ze świeżej dojrzałej skóry z odprowadzenia sutków i niezwłocznie wykorzystuje w warunkach sterylnych. Wydzielanie i hodowanie w warunkach bez płynu surowicznego i bez warstwy karmiciela odbywa się według zmodyfikowanego przepisu, jaki stosująBikle i in., Biochemistry 28 (1986) 1545-1548. Takie warunki wybiera się w celu uniknięcia nieokreślonych udziałów ze strony metabolitów witaminy D, zatrzymywanych ewentualnie w płynie surowiczym i/lub warstwie karmiciela. Po oddzieleniu naskórka od skóry właściwej sterylnym dermatomem naskórek ten inkubuje się w 0,25% roztworze trypsyny przez 45 minut w 37°. Następnie komórki zeskrobuje się i umieszcza w 50 cm³ HBSS, zawierającego 10% FCS w celu zablokowania dalszego trawienia trypsynąi odwirowuje się przez 2 minuty przy 2000 obrotów na minutę. Otrzymana tabletka komórek w postaci zawiesiny w KGM, określonej pożywce bez płynu surowiczego, o niskim (0,06 mM) stężeniu wapnia, zawierającej 0,1 ng/cm3 EGF, 5 (ig/cm3 insuliny, 0,5 pg/cm³’ hydrokortizonu, ekstrakt wołowej przysadki mózgowej oraz antybiotyki (gentamycynę, amfoteryzynę) daje pierwotną kulturę. Po 24 godzinach inkubacji w 37° z nagazowaniem karbogenu (95% O₂/5% CO₂) usuwa się komórki, przemywa naczynie i napełnia świeżym KGM. Pożywkę kultury zmienia się następnie co drugi dzień i komórki sąpasażowane, gdy osiągną 80-90% zrastania się (zwykle od 6 do 10 dni od posiewu). W celu pasażowania usuwa się starą KGM i przyczepione keratynocyty przemieszcza przez krótkie (5 min) traktowanie 0,125% trypsyną, następnie umieszcza się w HBSS+FCS, odwirowuje i ewentualnie ponownie tworzy zawiesinę w KGM w ten sposób, że pierwszy posiew pierwotnej kultury daje 3 posiewy komórek pierwszego pasażowania. W celu powiększenia końcowej liczby komórek keratynocyty hoduje się dalej tak, jak to opisano wyżej, i zwykle wykorzystuje się je w ich drugim pasażowaniu.

a) Selektywne powstrzymywanie hydroksylaz witaminy D3

Zrośnięte kultury ludzkich keratynocytów w KGM o niskiej zawartości wapnia (0,06 mM) wykazują dużą zdolność do wytwarzania 1,25-dwuhydroksywitaminy D3 przez 1 hydrolazę, lecz działania kolejnych metabolizmów przez utlenianie bocznego łańcucha prawie zupełnie nie występują. Dlatego powstrzymywanie 1-hydroksylazy w zrośniętych kulturach oznacza się bezpośrednio, a powstrzymywanie kolejnych metabolizmów po doregulowaniu odpowiednich hy10

182 101 droksylaz, na przykład 24-hydroksylazy, oznacza się po całonocnej (17 godzin) wstępnej obróbce 10 nM 1,25-dwuhydroksywitaminą D3, jak to opisali Bikle i in. (1986) (patrz wyżej).

Działania 1-hydroksylazy i poszczególnych etapów kolejnych metabolizmów [na przykład tworzenie 1,24,25(OH^D3 + 1,24 okso, 25 (OH)2D3], które nadal pozostają działaniami podobnymi do działań 1,25-dwuhydroksywitaminy D3, tworzenie metabolitów 3-epi 1,25-dwuhydroksywitaminy D3, albo polarnych metabolitów pozostałych w wolnej fazie oraz metabolitów wskazujących na rozszczepienie łańcucha, a także ich powstrzymywanie przez badane związki oznacza się śledząc utlenianie ³H-25(OH)D3 (Amersham, aktywność właściwa około 0,61 mCi/nmol) w następujący sposób:

Zrośnięte ludzkie keratynocyty w 1 cm3 KGM na 6-wgłębieniowych płytkach inkubuje się w podwójnych próbach w 37° z ³H-25(OH)D3 przez 1 godzinę (1-hydroksylaza), 4 godziny (kolejne metabolizmy) oraz w zakresie odcinków czasu między 1 i 24 godzinami, bez i po wstępnej inkubacji z 10 nM 1,25-dwuhydroksywitaminąD3, oraz bez i ze związkami badanymi jako inhibitory, dodawanymi w zakresie stężeń między 0 i 10 μΜ. Następnie zatrzymuje się reakcję 1 cm3 metanolu na wgłębienie, zeskrobuje komórki, przenosi do probówki wraz z cieczą nad osadem i dwoma popłuczynami (1 cm3 metanolu i 0,8 cm3 wody). Niezmienioną ³H-25(Oh)D3 i większość produktów ekstrahuje się razem z połączonych roztworów i tabletki komórek przez kolejne ekstrakcje 2,1 cm3 i 1 cm3 CHCl3 w temperaturze pokojowej. Oznacza się aktywność ³H w fazie CHClj, w wodzie, oraz całkowitą wydajność ³H. Inkubacja w wydłużonych odcinkach czasu (>4 godzin) daje wzrost do bardzo dużej aktywności ³H w wodnej fazie na skutek obecności silnie polarnych metabolitów oraz znaczne straty aktywności ³H w produktach lotnych, prawie całkowicie wynikające z rozszczepienia bocznego łańcucha, w którym znacznik ³H odszczepia się w C26/27. Połączone ekstrakty CHO3 odparowuje się następnie w atmosferze argonu w 35°, pozostałość rozpuszcza się w 0,4 cm3 etanolu i pobiera próbkę do analizy HLPC w kolumnie Zorbax-Sil (Dupont; 4,6x2150 mm), stosując nieliniowy gradient od 97:3 do 85:15 heksan:2-propanol przy prędkości przepływu 2 cm3/min i całkowitym czasie przebiegu 70 minut. Substrat i poszczególne metabolity przypisuje się pikom przez dobieranie nieznakowanych wzorców chromatograficznych. Oznacza się stopień powstawania charakterystycznych produktów w obecności poszczególnych inhibitorów w stężeniach od 0 do 10 μΜ i oblicza zdolność powstrzymywania (IC50) z wykresu Dixona (1/prędkość rozrostu w zależności od stężenia inhibitora). Selektywność można oszacować porównując wartości IC₅0 różnych inhibitorów dla poszczególnych kolejnych procesów i dla 1 -hydroksylazy.

b) Włączanie ³H-iymidyny hidzkichkeiatynocytów - aótyrozrastowc dziaeania metabolitów witaminy D3 w obecności selektywnych inhibitorów ich katabolizmu.

Włączanie ³H-tymidyny mierzy się na 96-wgłębieniowych płytkach następująco: Keratyhzayty w 0,2 cm3 KGM o niskim stężeniu wapnia posiewa się z początkową gęstością 10⁴ komórek na wgłębienie (drugie pasażowanie) i utrzymuje przez 24 godziny w 37° w inkubatorze z ^gazowaniem karbogenu (95% 02/5% CO₂). Następnie dodaje się bcncny związki w 0,001 cm⁷’ etchzlu w zakresie stężeń od 0 do 10 μΜ w obecności i w nieobecności 25(OH)D3 lub 1a,25(OH)2D3 (obydwa w zakresie stężeń od 0 do 7 nM), przy czym każde stężenie powtarza się w tryplecie. Ślepe próby, zawierające jedynie rozpuszczalnik lub metabolit witaminy D, umieszcza się po każdym tryplecie wgłębień. 5 do 10 ślepych prób bez rozpuszczalnika dodaje się -c płytkę. Po dalszych 24 godzi-ach dodaje się 0,050 cm^{3 3}H-tymidyny (1 μΟί) w KGM, kontynuuje inkubację przez dalsze 17 gznkih i ewentualnie zatrzymuje się przez zbieranie hodowli i lizy.

Zbieranie prowadzi się -a Filtermate Wó-Haryester (PackaM-Canberra). W pierwszym etapie ciecze znad osadów wchłania się przez óć-wgłębie-iową płytkę filatracyjną i przemywa trzykrotnie wodą. Pomiary tych płytek filtracyjnych, jak to podane niżej, wyraźnie wskazują, że żadne komórki z wprowadzoną aktywnością 3h nie zostały odrzucone. Następnie przylegające do płytek inkubacyjnych komórki uwalnia się przez traktowanie 0,1 cm'’ 0,125% trypsy-y w PBS w 37° przez 5 minut, zbiera się na -owej płytce filtracyjnej i trzykrotnie przemywa wodą. Dodaje się 0,05 cm³ mieszaniny scyntytacyjnej (MicroScint O, Packard) i mierzy aktywność ³H mi182 101 kropłytkowym licznikiem scyntylacyjny (Microplate Scintillation Counter, Topcount, Packard Canberra).

Dane określa się jako średnie ±SEM (n=3). Wartości IC50 powstrzymywania rozrostu przez metabolity witaminy D3 w obecności różnych stężeń inhibitorów metabolizmu łańcucha bocznego i vice versa ocenia się przez wykreślenie zależności odwrotności prędkości rozrostu od stężenia jednego inhibitora przy utrzymaniu stałych stężeń pozostałych inhibitorów (wykres Dixona). Niezależnie od mechanizmu powstrzymywania wartości IC50 można odczytywać z tego wykresu z przecięcia z osią x.

Środki według wynalazku wykazujądziałanie powstrzymujące w powyższych próbach a) i b) w stężeniach od 0,01 pM do 10 μΜ.

Środki według wynalazku są więc zalecane do stosowania jako selektywne inhibitory hydroksylaz 25-hydroksywitaminy D3, które atakują C20-27 bocznego łańcucha witaminy D3, w leczeniu zaburzeń rozrostu i różnicowania w tkankach zależnych od witaminy D, zwłaszcza w leczeniu stanów, w których jest wymagane selektywne powstrzymywanie katabolizmu hormonu 1,25-dwuhydroksywitarniny D3 bez przeszkadzania w jego syntezie z prekursora 25(OH)D3, takiego jak wzrost i przedłużanie poziomów hormonu endogenicznego, a stąd wywieranie korzystnego wpływu w odniesieniu do rozrostu i różnicowania, funkcji odpornościowej i homeostazy wapnia, takich zaburzeń, jak - w przypadku skóry - w schorzeniach nadrozrostowych i zapaleniowych, takich jak łuszczyca i schorzenia wypryskowe, w zmianach zwyrodnieniowych tkanki łącznej zarówno patologicznych jak i towarzyszących normalnemu starzeniu, w zapobieganiu wypadaniu włosów i w regeneracji wzrostu włosów, a poza skórą - w powstrzymywaniu nowotworów, w podwyższaniu tolerancji względem aloprzeszczepów, w reumatoidalnym zapaleniu stawów i w przebudowie kości.

Dla tych zaleceń odpowiednie dawkowanie będzie się oczywiście różniło w zależności na przykład od użytego środka według wynalazku, pacjenta, sposobu podawania i zamierzonego zalecenia. Zazwyczaj jednak wskazuje się, że zadawalające wyniki w przypadku zwierząt otrzymuje się przy dziennej dawce od 1 mg/kg do 20 mg/kg masy ciała zwierzęcia. U dużych ssaków, na przykład u ludzi, zalecana dzienna dawka waha się w granicach od 70 mg do 1400 mg środka według wynalazku, odpowiednio podawanego, na przykład w dawkach podzielonych na dwie do czterech dziennie dla leczenia dojelitowego/systemowego, w stężeniach od poniżej 0,5%, na przykład 0,1% do 2% w kremach/rozpuszczalnikach od leczenia miejscowego.

Środki według wynalazku można mieszać ze zwykłymi farmaceutycznie tolerowanymi rozcieńczalnikami i nośnikami oraz ewentualnie dalszymi rozczynnikami.

Można je podawać w dowolny sposób, zwłaszcza dojelitowo, na przykład doustnie, na przykład w postaci tabletek lub kapsułek, albo miejscowo, na przykład w postaci płynów, żeli, kremów, rozpylanych płynów oraz roztworów takich, jak roztwory oczne lub nosowe, albo aerozoli dla lokalnego leczenia skóry i błon śluzowych, takich jak oczy, przewód oddechowy, pochwa, jama ustna i jama nosowa.

Można je podawać same lub w kombinacji z niskimi dawkami 1,25-dwuhydroksywitaminy D3 lub ze środkami standardowymi, jak cyklosporyna A (Sandimmun®), w celu podwyższenia efektów tłumienia odporności i/przeciwzapaleniowych; znacznie niższe dawki indywidualnych leków niż zwykle zmniejszają niepożądane skutki uboczne. Środki według wynalazku mogą zastępować w terapii glukokortykoidy (na przykład deksametazon, betametazon, prednisolon) i inne środki hamujące odporność oraz mogą uzupełniać leczenie kacytoniną i hormonem przytarczycznym.

Enancjomeryczne związki N-4-(4-chlorofenylo)-benzoilo-2-(1H-imidazol-1-ilo)-2(S)-fenylo-1-aminoetan (przykład VIII) i jego enancjomer R (przykład IX) są korzystnymi środkami w powyższych zaleceniach. Są one selektywnymi inhibitorami hydroksylaz 25-hydroksywitaminy D3, które atakują C20-27 bocznego łańcucha witaminy D3, nie przeszkadzając jej syntezie z prekursora 25(OH)D3. Oznaczono na przykład, że ich IC50 wynosi od 10 nM do 50 nM w powyższych dwóch próbach a) i b) przy powstrzymywaniu metabolizmu bocznego łańcucha, na przykład odpowiednio dla enancjomerów (S) i (R):

182 101

- w próbie a) odpowiednio 40 nM i 12 nM w odniesieniu do stabilizacji poziomów /-epi 1,25(OH)2D/ oraz 45 nM i 19 nM w odniesieniu do stabilizacji poziomów sumy 1,25(OH)2D3, 1,24okso,25(OH)2D3 i 1,24,25(OH)/D3, ale IC50 wynosi odpowiednio 5/0 nM i 620 nM przy powstrzymywaniu 1-hydroksylazy;

- w próbie b) IC50 wynosi odpowiednio /0 nM i /5 nM w odniesieniu do stężeń wymaganych dla podwyższenia antyrozrostowego skutku 1a,25(OH)2D/ oraz 11 nM i 12 nM dla 25(OH)D/.

Dlatego też zaleca się, aby przy leczeniu na przykład łuszczycy można je było podawać w stężeniach od 0,1% do 0,5% przy miejscowym aplikowaniu dużym ssakom, na przykład ludziom, podobnymi sposobami podawania, jakie stosuje się konwencjonalnie.

Środki farmaceutyczne według wynalazku zawierają substancję biologicznie czynną wraz z przynajmniej jednym farmaceutycznie tolerowanym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem. Takie środki można wytwarzać w zwykły sposób, przez wymieszanie substancji biologicznie czynnej z przynajmniej jednym farmaceutycznie tolerowanym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem. Postacie dawkowania jednostkowego zawierają na przykład od 20 mg do 700 mg substancji biologicznie czynnej.

Korzystne jest stosowanie środków według wynalazku w leczeniu łuszczycy, ale przede wszystkim środki te wykazują bardziej wyraźne i selektywne działanie powstrzymujące hydroksylazę 25(OH)D/, niż można by przewidywać dla środków zawierających związki o podobnej strukturze.

182 101

182 101

Ri R₂

Wzór 2 Wzór 4

Ri

Wzór 3a

182 101

Ν'

-Ν + azydek/w^CH₂—CH-Y r₂'

Wzór 11

-Ν redukcja

I ch₂—ch-n₃ r₂'

Wzór 5

Schemat 1

-Ν

N i

ch₂—ch—nh₂ r₂'

Wzór 2a

R/—CH-CH₂—NH₂

I

OH

Wzór 6a lub

R-i’—CH—CH₂—OH NH₂

Wzór 6b

R/—CH-CH₂—NH₃ OSO₃

Wzór 7a lub R/—CH-CH₂—OSO₃

I + nh₃

Wzór 7b

NH

Wzór 8

Wzór 4

T

I

CH—CH₂—NH₂ R ^{1 1} Wzór 2b

Schemat 2

182 101

Ri

Ri

ch₂nh₂

Wzór 9 Wzór 6a

Ri’— CH—CH₂ —NH —CO OH

r₃

Wzór 10

Rr

O

R₃

Wzór 3

SCHEMAT 3

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims (3)

Zastrzeżenia patentowe

1. Nowe pochodne acylowanych aminoalkanoimidazoli o wzorze 1, w którym albo Rj oznacza fenyl, fenyl jednopodstawiony chlorowcem lub 1-naftyl, a R₂ oznacza wodór, albo R, oznacza wodór, a R₂ oznacza pirydyl lub 2-(5-chloro)-pirydyl, zaś R3 oznacza chlorowiec lub grupę alkoksy zawierającą od 1 do 4 atomów węgla, przy czym pochodne występują w postaci wolnej albo w postaci soli.

2. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że jest nim N-4-(4-chlorofenylo)benzoilo-2-(1II-iinidazol-1-ilo)-2-fenylo-1-aminoetan w postaci racemicznej lub w postaci enancjomerycznej 2(S) albo 2(R), przy czym związek występuje w postaci wolnej albo w postaci soli.

3. Środek farmaceutyczny do selektywnego inhibitowania hydroksylaz 25-hydroksywitaminy D3 zawierający składnik aktywny i przynajmniej jeden farmaceutycznie tolerowany nośnik lub rozcieńczalnik, znamienny tym, że jako składnik aktywny zawiera związek o wzorze 1, w którym albo R1 oznacza fenyl, fenyl jednopodstawiony chlorowcem lub 1 -naftyl, a R₂ oznacza wodór, albo R1 oznacza wodór, a R₂ oznacza pirydyl lub 2-(5-chloro)-pirydyl, zaś R3 oznacza chlorowiec lub grupę alkoksy zawierającąod 1 do 4 atomów węgla, przy czym związek występuje w postaci wolnej albo w postaci soli farmaceutycznie dopuszczalnej.