PL181749B1

PL181749B1 - Zwiazek do zapobiegania i leczenia zakrzepicy u ssaków oraz oraz kompozycja farmaceutyczna do zapobiegania i leczenia zakrzepicy u ssaków PL PL PL PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL181749B1
Application number: PL94313975A
Authority: PL
Inventors: Scott L Klein; Bruce F Molino
Original assignee: Aventis Pharm Prod Inc
Priority date: 1993-10-15
Filing date: 1994-10-17
Publication date: 2001-09-28
Also published as: EP0812205A1; AU8123794A; DE69426897D1; HUT73856A; SG64919A1; RO115520B1; AU703854B2; NO961460D0; UA44258C2; PL313975A1; RU2134695C1; CA2174097C; BR9407839A; BG100544A; NO961460L; CN1135717A; CZ291378B6; CA2174097A1; PT812205E; BG63166B1

Abstract

1 Zwiazek do zapobiegania i leczenia zakrzepicy u ssaków o wzorze w którym A oznacza H-, B oznacza alkil, Z oznacza grupe o wzorze w którym E oznacza H-, F oznacza a -w eglow y fragment lancucha a - aminokwasu o pochodzeniu naturalnym , H-, alkil, cykloalkil, alkilocykloalkil, podsta- wiony aryloalkil lub hydroksyalkil, G oznacza cykloalkil, cykloalkiloalkil, O R 1 lub N R 1 R 2, w którym R 1i R 2 oznaczaja niezaleznie H- lub alkil, oraz r jest równe 0 lub 1, R oznacza H-, m je st rów ne od 1 do 5, n je st równe od 0 do 6 ip je st równe od 1 do 4 lu b jego farm aceutycznie dopuszczalna sól 4 Zwiazek do zapobiegania i leczenia zakrzepicy u ssaków o wzorze w k tórym A oznacza H -, B oznacza alkil, J oznacza H-, alkil, cykloalkil, alkilocykloalkil, aryloalkil, podstawiony aryloalkil,L oznacza O R 1 lub N R 1R2, w którym R 1 i R 2 oznaczaja niezaleznie H -,alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil,m je s t równe od 1 d o 5, n jest rów ne od 2 do 6 i p jest rów ne od 1 do 2 lub jego farm ace- utycznie dopuszczalna sól 11 Kompozycja farm aceutyczna do zapobiegania i leczenia zakrzepicy u ssaków zawierajaca skladnik czynny i dopuszczalny farm aceutycznie nosnik lub rozcienczalnik, w której skladnikiem czynnym jest zwiazek o wzorze w którym A oznacza H-, B oznacza alkil, Z oznacza grupe o wzorze PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest związek do zapobiegania i leczenia zakrzepicy u ssaków oraz kompozycja farmaceutyczna do zapobiegania i leczenia zakrzepicy u ssaków. Bardziej szczegółowo, wynalazek obejmuje azacykloalkiloalkanoilo peptydy i pseudopeptydy, które hamują agregację płytek i tworzenie się zakrzepów u ssaków i które sąprzydatne w zapobieganiu i leczeniu zakrzepicy towarzyszącej stanom chorobowym, takim jak zawał mięśnia sercowego, apopleksja, obwodowe zapalenie tętnicze i rozsiana koagulacja wewnątrznaczyniowa.

Hemostaza, biochemia koagulacji krwi, jest bardzo złożonym zjawiskiem, dzięki któremu normalna pełna krew i tkanki ciała samoistnie zatrzymują krwawienie ze zranionych naczyń krwionośnych. Utrzymanie właściwej homeostazy wymaga połączonych czynników aktywności naczyniowej, płytek i plazmy, jak również kontrolowania mechanizmu zapobiegania nadmiernemu krzepnięciu. Defekty, braki lub nadmiar któregokolwiek z tych elementów może prowadzić w konsekwencji do stanów krwotocznych lub zakrzepowych.

Przyleganie płytek krwi, ich rozproszenie i agregacja na zewnątrzkomórkowych matrycach są głównymi czynnikami biorącymi udział w powstawaniu zakrzepicy. W zdarzeniach takich pośredniczą związki z rodziny lepkich glikoprotein, na przykład fibrynogen, fibronektyna i czynnik von Willebranda. Fibrynogen jest kofaktorem agregacji płytek, podczas gdy fibronektyna podtrzymuje reakcje przyłączania i rozpraszania płytek, zaś czynnik von Willebranda jest ważny w łączeniu się płytek i rozprzestrzenianiu ich na podśródbłonkowych matrycach. Miejsca wiązania fibrynogenu, fibronektyny i czynnika von Willebranda są usytuowane na kompleksie proteiny błony płytek, znanym jako ghkoproteina Ilb/IIIa.

Lepkie glikoproteiny, takie jak fibrynogen nie łączą się z normalnymi płytkami w stanie spoczynku. Aczkolwiek, podczas gdy płytka jest aktywowana przez agonistę takiego jak trombina lub dwufosforan adenozyny, płytka zmienia swój kształt, przypuszczalnie udostępniając miejsce wiązania GPIIb/IIIa dla fibrynogenu. Związki objęte obecnym wynalazkiem blokują receptor

181 749 fibrynogenu, tym samym hamując agregację płytek i związane z tym tworzenie się zakrzepów i gdy podawane sąw postaci kompozycji farmaceutycznych zawierających takie związki sąprzydatne do zapobiegania i leczenia chorób związanych z zakrzepami takich jak: zawał mięśnia sercowego, apopleksja, obwodowe zapalenie tętnicze i rozsiane krzepnięcie wewnątrznaczyniowe.

Zaobserwowano, że obecność Arg-Gly-Asp (RGD) jest konieczna dla współdziałania fibrynogenu, fibronektyny i czynnika von Willebranda z receptorem na powierzchni komórki (Ruoslahti E., Pierschbacher, „Celi” 1986,44,517-18). Dwie inne sekwencje aminokwasowe także biorąudział w wiązaniu płytek krwi przez fibrynogen, mianowicie sekwencja Gly-Pro-Arg i dodekapeptyd o sekwencji His-His-Leu-Gly-Gly-Ala-Lys-Gin-Ala-Gly-Asp-Val. Wykazano, że małe syntetyczne peptydy zawierające RGD lub dodekapeptyd wiążąsię z receptorem GPIIb/IUa płytek krwi i konkurencyjnie hamują wiązanie fibrynogenu, fibronektyny i czynnika von Willebranda jak również hamują agregację aktywowanych płytek (Plow, et al., Proc. Natl. Acad. Sci. USA 1985, 82, 8057-61; Rugeri, et al., Proc. Natl. Acad. Sci. USA 1986, 5708-12; Ginsberg, et al., J. Biol. Chem. 1987, 260, 11, 891-94).

Tjoeng et al., w opisach patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5,037,808 i 4,879,313 ujawniają związki indolilowe zawierające aspargil podstawiony guanidynoalkanoilem lub guanidynoalkenoilem jako inhibitory agregacji płytek.

Patent Stanów Zjednoczonych nr 4,992,463 (Tjoeng et al.) przyznany 12 lutego, 1991 roku, ujawnia ogólnie, że szereg związków arylo i aryloalkilo guanidynoalkilo peptydo mimetycznych wykazuje aktywność hamującą agregację płytek i ujawnia w szczególności szereg związków mpno- i dimetoksyfenylo peptydo mimetycznych i związek bifenyloalkilo peptydo mimetyczny.

Patent Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4,875, 508 (Adams et al.) przyznany 15 sierpnia, 1989 roku ujawnia ogólnie, że szereg pochodnych guanidynoalkilo peptydowych zawierających terminalne podstawniki aryloalkilowe wykazuje aktywność hamującą agregację płytek i w szczególności ujawnia szereg pochodnych O-metylo tyrozyny, bifenylu i naftylu zawierających amidowe terminalne grupy funkcyjne.

Haverstick, D.M., et al. w „Blood” 66 (4), 946-952 (1985), ujawniają że wiele syntetycznych peptydów, łącznie z arg-gly-asp-ser i gly-arg-gly-asp-ser jest zdolnych do hamowania indukowanej trombiną agregacji płytek.

Plow, E.F., et al. w,,Proc. Natl. Acad. Sci.” USA 79,3711-3715 (1982), ujawniają że tetrapeptyd glicylo-L-prolylo-L-arginylo-L-prolina hamuje wiązanie fibrynogenu do płytek ludzkiej krwi.

Francuskie zgłoszenie nr 86/17507 z dnia 15 grudnia, 1986 roku ujawnia, że pochodne tetra-, penta- i heksapeptydowe zawierające sekwencje -arg-gly-asp- są użyteczne jako czynniki przeciwzakrzepowe.

Patent Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4,683,291 (Zimmerman et al.) przyznany 28 lipca 1987 ujawnia, że szereg peptydów zawierających od sześciu do czterdziestu aminokwasów, które zawierają sekwencję -arg-gly-asp-, jest inhibitorami wiązania płytek krwi.

Europejskie Zgłoszenie Patentowe nr 0319,606 opublikowane 7 czerwca 1989 roku, ujawnia, że szereg pochodnych tetra-, penta-, i heksapeptydów zawierających sekwencję -arg-gly-asp-jest inhibitorami agregacji płytek.

Analogi cyklicznych peptydów zawierające ugrupowania Gly-Asp są ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5,023,233 jako antagoniści receptora fibrynogenu.

Peptydy i pseudopeptydy zawierające ugrupowania amino-, guanidyno-, imidiazoliloi/lub amidynoalkanoilo i alkenoilo są ujawnione jako czynniki przeciwzakrzepowe w zgłoszeniach patentowych Stanów Zjednoczonych nr 07/677,006, 07/534,385 i 07/460,777 odpowiednio z 28 marca 1991 roku, 7 czerwca 1990 roku i 4 stycznia 1990 roku oraz w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych nr 4,952,562 i zgłoszeniu międzynarodowym PCT/US90/05448 z 25 września 1990 roku.

Peptydy i pseudopeptydy zawierające amino- i guanidynoalkilo- i alkenylo- benzoil, fenyloalkanoil i fenyloalkenoile ujawniono jako czynniki przeciwzakrzepowe w Amerykańskim Patencie nr 5,086,069 przyznanym 4 lutego 1992 r. i w międzynarodowym zgłoszeniu

181 749

PCT/US91/02471, zgłoszonym 11 kwietnia 1991 roku, w Międzynarodowej Publikacji WO 92/13117 z dnia 29 października.

Alkanoilowe i będące podstawionym alkanoilem pochodne kwasu azacykloalkiloformyloasparaginowego są ujawnione jako inhibitory agregacji płytek w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5,053,392, zgłoszonym 1 grudnia 1989 roku.

N-podstawione cykliczne pochodne azacycloalkilokarbonylowe kwasu aminoacyloasparaginowego ujawniono jako czynniki przeciwzakrzepowe w patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki 5,064,814 zgłoszonym 5 kwietnia 1990 roku.

Europejskie Zgłoszenie Patentowe nr 0479,481, opublikowane 8 kwietnia 1992 roku ujawnia aminokwasy azacykloalkiloalkanoiloglicyloasparaginowe jako antagonistów receptora fibrynogenu.

Europejskie Zgłoszenie Patentowe nr 0478,362, opublikowane 1 kwietnia 1992 roku ujawnia azacykloalkiloalkanoilopeptydylo-p-alaniny jako antagonistów receptora fibrynogenu.

Wynalazek dotyczy azacykloalkiloalkanoilowych peptydów i pseudopeptydów, które hamują agregację płytek i tworzenie się skrzepliny.

Przedmiotem wynalazku jest związek do zapobiegania i leczenia zakrzepicy u ssaków o wzorze i?

_A ^Z B ^P CHgCOOK w którym

A oznacza H-,

B oznacza alkil,

Z oznacza grupę o wzorze w którym

E oznacza H-,

F oznacza α-węglowy fragment łańcucha α-aminokwasu o pochodzeniu naturalnym, H-, alkil, cykloalkil, alkilocykloalkil, podstawiony aryloalkil lub hydroksyalkil,

G oznacza cykloalkil, cykloalkiloalkil, OR¹ lub NR’R², w którym R¹ i R² oznaczają niezależnie H- lub alkil, oraz r jest równe 0 lub 1,

R oznacza H-, m jest równe od 1 do 5, n jest równe od 0 do 6 i p jest równe od 1 do 4 lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.

Korzystnie, F oznacza H-, alkil, hydroksymetyl, merkaptanometyl, 2-metylotioetyl, karboksymetyl, 2-karboksyetyl, 4-aminobutyl, 3-guanidynopropyl, cykloalkil, alkilocykloalkil, aryloalkil lub podstawiony aryloalkil.

181 749

Bardziej korzystnie, F oznacza H-, alkil, hydroksymetyl, merkaptanometyl, 2-metylotioetyl, karboksymetyl, 2-karboksyetyl, 4-aminobutyl, 3-guanidynopropyl, cykloalkil lub alkilocykloalkil.

Inną odmianą wynalazku jest związek do zapobiegania i leczenia zakrzepicy u ssaków o wzorze

w którym

A oznacza H-,

B oznacza alkil,

I oznacza H-, alkil, cykloalkil, alkilocykloalkil, aryloalkil, podstawiony aryloalkil,

L oznacza OR¹ lub NR’R², w którym R¹ i R² oznaczają niezależnie H-, alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil, m jest równe od 1 do 5, n jest równe od 2 do 6 i p jest równe od 1 do 2 lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.

Korzystnie,

J oznacza H-, alkil, cykloalkil lub alkilocykloalkil, m jest równe 3 i n jest równe 3 lub 4.

Korzystnie,

J oznacza alkil lub cykloalkil,

R¹ i R² oznaczają niezależnie H- lub alkil, m jest równe 3, n jest równe 3 lub 4 i p jest równe 1.

Korzystnymi związkami według wynalazku są:

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]walina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-D-walina, N-[N-[N-(3-(piperydyn-4-ylo)propanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]walina, N-[N-[N-(5-(piperydyn-4-ylo)pentanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]walina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-a-cykloheksyloglicynana,

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-cykloheksyloalanina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]norleucyna,

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-a-(2,2-dimetylo)prop-3 -yloglicyna, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-|3-cis-dekahydronaft-2-yloalanina,

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-cykloheksylo-D-alanina, N-[N-[N'(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-p-dekahydronaft-l-yloatanina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-p-cyklooktyloalanina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-adamant-l-yloalanina,

181 749

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-(4-cykloheksylo)-cykloheksyloalanina,

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-p-cykloheptyloalanina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-a-cykloheksylo-propyloglicyna,

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-p-cyklooktylometyloalanina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-|3-cyklopentyloalanina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-^dekahydronaft-1-yloalanina lub

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-a-(2-cykloheksyloetylo)-glicyna lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.

Korzystnie, związkami według wynalazku są również:

N-[N-[N-(4-(pipery dyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo] asparagilojfeny loalanina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-(l,2,3,4)-tetrahydronaft- 5 -y loalanina,

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-p-naft-1 -yloalanina lub N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-p-naft-2-yloalanina lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.

Korzystnie, związkami według wynalazku są także:

amid N- [N- [N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoi!o)-N-etyloglicylo]asparagilo]-Ι.-β-cykloheksylo- alaniny, amid N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-cyklooktyloalaniny, amidN-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-p-cykloheksylo-metyloalaniny lub etyloamid N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-p-cykloheksyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.

Korzystnie, związkami według wynalazku są:

ester etylowy N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-P-cykloheksyloalaniny, ester etylowy N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-cykloheksylometyloalaniny, lub

3-adamant-l-ylopropylo-N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagil lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.

Przedmiotem wynalazku jest również kompozycja farmaceutyczna do zapobiegania i leczenia zakrzepicy u ssaków zawierająca składnik czynny i dopuszczalny farmaceutycznie nośnik lub rozcieńczalnik, w której składnikiem czynnym jest związek o wzorze _A ^{z Π} B ^P CHjCOOH w którym

A oznacza H-,

B oznacza alkil,

181 749

Z oznacza grupę o wzorze

w którym

E oznacza H-,

G oznacza cykloalkil, cykloalkiloalkil, OR¹ lub NR*R², w którym R¹ i R² oznaczająniezależnie H- lub alkil oraz r oznacza 0 lub 1,

Inną odmianą wynalazku jest kompozycja farmaceutyczna do zapobiegania i leczenia zakrzepicy u ssaków zawierająca składnik czynny i dopuszczalny farmaceutycznie nośnik lub rozcieńczalnik, w której składnikiem czynnym jest związek o wzorze

w którym

A oznacza H-,

B oznacza alkil,

J oznacza H-, alkil, cykloalkil, alkilocykloalkil, aryloalkil lub podstawiony aryloalkil,

L oznacza OR¹ lub NR*R², w którym R¹ i R² oznaczają niezależnie H-, alkil, cykloalkil lub cykloalkiloalkil, m jest równe od 1 do 5, n jest równe od 2 do 6 i p jest równe od 1 do 2 lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.

Niniejszy wynalazek charakteryzuje się wybitnie przedłużonym działaniem przeciwzakrzepowym wyżej wymienionych związków, obserwowanym po ich doustnym podaniu.

W opisie wynalazku stosowane są przedstawione poniżej oznaczenia.

„Amidyno” oznacza grupę -C(=NH)-NH₂ „Podstawiony amidyno” oznacza grupę amidynową N-podstawioną na jednym lub obu atomach azotu, przezjednąlub więcej grup takich jak alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil, alkilocykloalkil, alkilocykloalkiloalkil, aryl lub aryloalkil.

„Alkil” oznacza nasyconą alifatyczną grupę węglowodorową, która może być prosta lub rozgałęziona i może zawierać od 1 do 20 atomów węgla w łańcuchu. Rozgałęziony oznacza, że

181 749 niższa grupa alkilowa tak jak metyl, etyl lub propyl jest przyłączona do liniowego łańcucha alkilowego. Korzystne proste lub rozgałęzione grupy alkilowe sągrupami będącymi „niższymi alkilami” zawierającymi od 1 do 10 atomów węgla. Najkorzystniejsze grupy alkilowe mają od 1 do około 6 atomów węgla.

„Cykloalkil” oznacza nasyconągrupę karbocykliczną, która ma jeden lub więcej pierścieni i około 3 do około 10 atomów węgla. Korzystnie grupy cykloalkilowe obejmują cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl, cykloheptyl i dekahydronaftyl.

„Cykloalkiloalkil” oznacza grupę alkilową podstawioną grupą cykloalkilową. Korzystne grupy cykloalkilowe obejmują cyklopentylometyl, cykloheksylometyl, cykloheksyloetyl, dekahydronafto-l-ylometyl i dekahydronafto-2-ylometyl.

„Alkilocykloalkil” oznacza grupę cykloalkilową podstawioną przez grupę alkilową. Przykładowe grupy alkilocykloalkilowe obejmują 1 -, 2-, 3-, lub 4-metylo lub etylocykloheksyl.

„Alkilocykłoalkiloalkil” oznacza grupę alkilową podstawioną przez grupę alkilocykloalkilową. Przykładowe grupy alkilocykloalkilowe obejmują 1-, 2-, 3-, lub 4-metylo lub etylocykloheksylometyl lub 1-, 2-, 3-, lub 4-metylo lub etylocykloheksyetyl.

„Azacykloalkan” oznacza nasycony pierścień alifatyczny zawierający atom azotu. Korzystne azacykloalkany obejmują pirolidynę i piperydynę.

„Naturalnie występujący α-aminokwas” oznacza glicynę, alaninę, walinę, leucynę, izoleucynę, serynę, treoninę, fenyloalaninę, tyrozynę, tryptofan, cysteinę, metioninę, prolinę, hydroksyprolinę, kwas asparaginowy, asparaginę, glutaminę, kwas glutaminowy, histydynę, argininę, omitinę i lizynę.

„α-węglowy łańcuch boczny naturalnie występującego α-aminokwasu” oznacza ugrupowanie, które podstawia α-węgiel naturalnie występującego α-aminokwasu. Przykładowe a-węglowe łańcuchy boczne naturalnie występującego α-aminokwasu obejmują izopropyl, metyl i karboksymetyl odpowiednio dla waliny, alaniny i kwasu asparaginowego.

„Aryl” oznacza fenyl lub grupę naftylową.

„Podstawiony aryl” oznacza grupę fenylową lub naftylową podstawioną przez jeden lub więcej podstawników grupy arylowej, które mogą być takie same lub różne, przy czym „podstawnik grupy arylowej” obejmuje alkil, alkenyl, alkinyl, aryl, aryloaryl, hydroksyl, alkoksyl, aryloksyl, aryloalkoksyl, hydroksyalkil, acyl, formyl, karboksyl, alkenoil, aryloil, chlorowiec, nitro, trichlorowcometyl, cyjano, alkoksykarbonyl, aryloksykarbonyl, aryloalkoksykarbonyl, acyloamino, arailoamino, karbamoil, alkilokarbamoil, dialkilokarbamoil, arylokarbamoil, aryloalkilokarbamoil, alkilosulfonyl, alkilosulfinyl, arylosulfonyl, arylosulfinyl, aryloalkilosulfonyl, aryloalkilosulfmyl lub -NR_aR_b, w którym R_a i R_b niezależnie od siebie oznaczają wodór, alkil, aryl lub aryloalkil.

„Aryloalkil” oznacza grupę alkilową podstawioną rodnikiem arylowym. Korzystne grupy aryloalkilowe obejmują benzyl, naftyl-l-ylometyl, naft-2-yilometyl i fenyloetyl.

„Podstawiony aryloalkil” oznacza grupę aryloalkilową podstawioną w części arylowej przez jedną lub więcej grup arylowych.

„Heterocyklil” oznacza od około 4 do około 15 członowy monocykliczny lub multicykliczny system pierścieniowy, w którym jeden lub więcej atomów pierścienia jest pierwiastkiem innym niż węgiel, na przykład azotem, tlenem lub siarką. Korzystne heterocykliczne grupy obejmują pirydyl, pirymidyl i pirolidyl.

„Podstawiony heterocyklil” oznacza grupę heterocyklilową podstawioną przez jedną lub więcej grup arylowych.

„Heterocykloalkil” i podstawiony „heterocykloalkil” oznaczają grupę alkilową która jest odpowiednio podstawiona przez grupę heterocykliczną! odpowiednio podstawionąheterocyklilową.

Związki według wynalazku zawierają centra asymetrii. Centra asymetrii niezależnie od siebie mogą występować w konfiguracji R lub S. Wynalazek obejmuje stereoizomery i ich mieszaniny.

181 749

Związki według wynalazku mogą być użyteczne w postaci wolnej zasady klub kwasu lub w postaci farmaceutycznie dopuszczalnych soli. Wszystkie te postacie wchodzą w zakres niniejszego wynalazku.

Gdy związek według wynalazku jest podstawiony ugrupowaniem zasadowym mogą być tworzone sole addycyjne z kwasem, które są bardziej wygodnymi formami w zastosowaniu, i w praktyce stosowanie związków w postaci soli równoznaczne jest stosowaniu ich w formie wolnej zasady. Kwasy, które mogą być użyte do wytwarzania soli addycyjnych, korzystnie obejmują te kwasy, które połączone z wolną zasadą tworzą farmaceutycznie dopuszczalne sole, to jest sole, których aniony są nietoksyczne dla organizmów zwierzęcych w farmaceutycznych dawkach soh tak, że korzystne właściwości przeciwzakrzepowe nieodłącznie związane z wolną zasadą nie są zakłócane przez efekty uboczne przypisywane anionom. Chociaż farmaceutycznie dopuszczalne sole powyższych zasadowych związków są korzystne, to wszystkie addycyjne sole kwasowe mają zastosowanie jako źródła formy wolnej zasady, jeśli nawet dana sól jako taka stanowi jedynie produkt pośredni, na przykład gdy sól jest wytwarzana jedynie w celu oczyszczenia i identyfikacji, lub jest używana jako pośredni produkt w wytwarzaniu dopuszczalnych soli przez techniki wymiany jonowej. Farmaceutycznie dopuszczalne sole według wynalazku to te, które powstały z następujących kwasów: kwasów mineralnych takich jak: kwas chlorowodorowy, kwas siarkowy, kwas fosforowy i kwas amidosulfonowy; kwasów organicznych takich jak: kwas octowy, kwas cytrynowy, kwas mlekowy, kwas winowy, kwas malonowy, kwas metanosulfonowy, kwas etanosulfonowy, kwas benzenosulfonowy, p-toluenosulfonowy, kwas cykloheksyloamidosulfonowy, kwas chinowy i tym podobne. Odpowiadające addycyjne sole z kwasami obejmują następujące związki: chlorowodorek, siarczan, fosforan, amidosulfonian, octan, cytrynian, mleczan, winian, malonian, metanosulfonian, etanosulfonian, benzenosulfonian, p-toluenosulfonian, cykloheksyloamidosulfonian i chinian.

Sole addycyjne z kwasami związków według wynalazku są wytwarzane zarówno przez rozpuszczanie wolnych zasad w wodnym lub wodno-alkoholowym roztworze lub innych odpowiednich rozpuszczalnikach zawierających odpowiedni kwas i izolację soli przez odparowanie roztworu lub przez reakcję wolnej zasady i kwasu w rozpuszczalniku organicznym, w wyniku czego sól wytrąca się bezpośrednio lub może być uzyskiwana poprzez zatężanie roztworu.

Gdy związek według wynalazku jest podstawiony kwaśnym podstawnikiem, można tworzyć zasadowe sole addycyjne, które sąbardziej wygodnymi postaciami w zastosowaniu, i w praktyce użycie postaci soli nieodłącznie równe jest użyciu postaci wolnego kwasu. Zasady, które mogą być użyte do wytwarzania addycyjnych soli zasadowych, korzystnie obejmują te zasady, które wytwarzają, podczas przyłączenia wolnych kwasów, farmaceutycznie dopuszczalne sole, to jest sole, których aniony są nietoksyczne dla organizmów zwierzęcych w farmaceutycznych dawkach soli, tak że korzystne właściwości przeciwzakrzepowe nieodłącznie związane z wolnym kwasem nie są zakłócane przez efekty uboczne przypisywane kationom. Farmaceutycznie dopuszczalne sole według wynalazku to te, które powstały z następujących zasad: wodorotlenku sodowego, wodorotlenku potasowego, wodorotlenku wapniowego, wodorotlenku glinowego, wodorotlenku litu, wodorotlenku magnezu, wodorotlenku cynku, amoniaku, etylenodiaminy, N-metylo-glukaminy, lizyny, argininy, omityny, choliny, N,N'-dibenzylenoetylenodiaminy, chloroprokainy, dietanoloaminy, prokainy, N-benzylofenyloetylenoaminy, dietyloaminy, piperazyny, tri(hydroksymetyl)-aminometanolu, wodorotlenku tetrametyloamonu i tym podobnych.

Sole związków według wynalazku z metalami można otrzymać na drodze kontaktowania wodorotlenku, węglanu lub podobnego reaktywnego związku wybranego metalu w wodnym rozpuszczalniku z wolną formą kwasową związku. Zastosowanym wodnym rozpuszczalnikiem może być woda lub mieszanina wody z rozpuszczalnikiem organicznym, korzystnie alkoholem takim jak metanol lub etanol, ketonem takim jak aceton, eterem alifatycznym takim jak tetrahydrofuran lub estrem takim jak octan etylu. Te reakcje sązwykle prowadzone w temperaturze otoczenia lub w razie potrzeby mogą być prowadzone w podwyższonej temperaturze.

Sole związków według wynalazku z aminami mogą być uzyskiwane przez kontaktowanie aminy w wodnym rozpuszczalniku z wolną formą kwasową związku. Odpowiednie wodne roz

181 749 puszczalniki obejmują wodę i mieszaniny wody z alkoholami takimi jak metanol lub etanol, eterami takimi jak tetrahydrofuran, nitrylami takimi jak acetonitryl lub ketonami takimi jak aceton. Sole z aminokwasami mogą być wytwarzane w sposób podobny.

Związki według niniejszego wynalazku mogą być wytwarzane zgodnie ze schematem reakcji opisanymi poniżej lub mogąbyć wytwarzane metodami znanymi w stanie techniki. Substraty używane przy wytwarzaniu związków według niniejszego wynalazku są znane i dostępne na rynku lub mogąbyć wytworzone znanymi sposobami lub na podstawie schematów reakcj i opisanych poniżej.

Związki według wynalazku mogąbyć łatwo wytwarzane w standardowych procesach syntezy peptydów w fazie stałej lub w roztworze z zastosowaniem substratów i/lub łatwo dostępnych związków pośrednich dostarczanych przez chemiczne firmy takie jak Aldrich lub Sigma, (H. Paulsen, G. Merz, V. Weichart, „Solid-Phase Synthesis of O-Glycopeptide Sequences”, Angew. Chem. Int. Ed. EngL 27 (1988); H. Mergier, R. Tanner, J. Gosteli, i P. Grogg, „Peptide Synthesis by a Combination of Solid-Phase and Solution Methods I: A New Very Acid- Labile Anchor Group for the Solid-Phase Synthesis of Fully Protected Fragments” Tetrahedron letters 29, 4005 (1988); Merrifield, R.B., „Solid Phase Peptide Synthesis after 25 Years: The Desing and Synthesis of Antagonists of Glucagon”, Makromol. Chem. Macromol. Symp. 19, 31 (1988).

Korzystnym sposobem wytwarzania związków według niniejszego wynalazku jest sposób prowadzony w roztworze przedstawiony na schemacie I poniżej.

Schemat I θ sprzęganie$ V

Pt-Nh-CH-C-OH + HN—· CH -Mcy— G‘—*-P ,-NH‘CH-C—N—CH—\CyG e f ^r CH^ę-OPa p ' oo usuwanie grup ochronnych

CHrę-op₈u o

1) sprzęganie

2) usuwanie grup ochronnych

1) sprzęganie

2) usuwanie grup ochronnych

w którym A, B, E, F, G, R, m, n, p i r majątakie znaczenia jak to zdefiniowano powyżej.

A', E', F, G, i R' oznaczająodpowiednio A, B, E, F, G i Rlub sąich zabezpieczonymi analogami lub prekursorowymi podstawnikami do nich i P_b P₂ i P₃ sągrupami zabezpieczającymi aminokwasy.

181 749

Związki według wynalazku są dostępne zasadniczo przez początkowe sprzęganie odpowiedniego aminokwasu lub innego prekursora grupy Z, przy czym Z jest zdefiniowane powyżej, który zawiera pierwszorzędową lub drugorzędową wolną aminę, z częścią zabezpieczonej pochodnej kwasu asparaginowego zawierającą wolny kwas karboksylowy.

Grupy funkcyjne kwasu asparaginowego lub jakiekolwiek funkcyjne grupy prekursora grupy Z, które nie mająbyć sprzęgane zabezpiecza się w razie potrzeby grupami blokującymi w celu zapobieżenia reakcjom krzyżowym podczas procesu sprzęgania, jak również pochodne aminokwasów i pochodne kwasu azacykloalkiloalkanowego stosowane w kolejnych etapach syntetycznych. Te blokujące grupy zawierają Ν-α-trzeciorzędowy butyloksykarbonyl (BOC), benzyloksykarbonyl (CBZ), benzyl, metyl, t-butyl, 9-fluorenylometylooksykarbonyl (FMOC), 2-(trimetylosililo)etyl i 4-metoksy-2,3,6-trimetylobenzenosulfonyl.

Korzystną zabezpieczoną pochodną kwasu asparaginowego jest ester β-benzylowy kwasu BOC asparaginowego. Sprzęganie odbywa się sposobami znanymi w stanie techniki. Korzystnym sposobem prowadzenia sprzęgania jest połączenie aminy i kwasu karboksylowego w odpowiednim rozpuszczalniku aprotonowym, na przykład w chlorku metylenu lub w dietyloformamidzie (DMF) w obecności odpowiednich czynników sprzęgania. Korzystnym czynnikiem sprzęgającym jest chloromrówczan izopropylu w obecności N-metylopiperydyny. Innym korzystnym czynnikiem sprzęgającym jest chlorowodorek l-(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylokarbodiimidu (EDC) w obecności 1-hydroksynbenzenotriazolu (HOBT) i trietyloaminy. Najbardziej korzystnym czynnikiem sprzęgającym jest chlorek bis(2-okso-3-oksoazolinydylo) fosfinowy (ΒΟΡ-CI) w obecności trietyloaminy.

Otrzymany zabezpieczony produkt jest poddawany selektywnemu usuwaniu grup ochronnych za pomocą znanych sposobów, w rezultacie czego powstaje N-końcowa wolna amina ugrupowania kwasu asparaginowego. Korzystnym sposobem usuwania grup BOC jest traktowanie kwasem trójfluorooctowym w obecności organicznego rozpuszczalnika aprotycznego, na przykład chlorku metylenu.

Otrzymany po usunięciu grup ochronnych produkt jest następnie poddawany sprzęganiu w obecności odpowiednich pochodnych N-zabezpieczonej N-podstawionej glicyny lub β-alaniny posiadających wolną grupę karboksylową. W wyniku tego otrzymany produkt jest N-odbezpieczony. Otrzymana wolna amina jest dalej poddawana reakcji sprzęgania z odpowiednim zabezpieczonym kwasem azacykloalkiloalkanowym i następnie produkt ten podawany jest usuwaniu grup ochronnych na drodze znanych sposobów, dając produkt końcowy.

W innym korzystnym sposobie, związki według wynalazku mogą być otrzymywane z fazy stałej w sposób znany w stanie techniki. W sposobie wykorzystującym fazę stałą, reszta C-końcowa wiąże się częścią karboksylową z nierozpuszczalną żywicą, na przykład reszta może być związana na żywicy jako ester alkoholu p-alkoksybenzylowego. W sposób podobny do sposobu stosowanego przy reakcji w roztworze, chroniony aminokwas lub inna reszta są dodawane pojedynczo, aż cała sekwencja zostanie zbudowana na żywicy. Następnie związek jest poddawany usuwaniu grup ochronnych i usuwany z żywicy za pomocą standardowych procedur, dając produkt końcowy.

Podczas otrzymywania związków według wynalazku lub związków pośrednich przy ich wytwarzaniu, może okazać się pożądane lub konieczne zapobieganie reakcjom krzyżowym pomiędzy chemicznie aktywnymi podstawnikami innymi niż naturalnie występujące lub innymi aminokwasami. Te podstawniki mogąbyć chronione przez tradycyjne grupy blokujące, które następnie w razie konieczności mogąbyć usunięte lub pozostawione, jeśli zachodzi potrzeba, za pomocą znanych sposobów w celu uzyskania żądanych produktów lub związków pośrednich (zobacz, na przykład u Greena, „Protective Groups in Organie Synthesis”, Wiley, New York, 1981). Selektywne zabezpieczenie lub odbezpieczenie może być konieczne lub pożądane w celu umożliwienia konwersji lub usunięcia istniejących podstawników lub umożliwienia kolejnych reakcji prowadzących do powstania żądanych produktów końcowych.

Wynalazek jest dalej opisany w przykładach jego realizacji.

181 749

W poniższych przykładach, jeśli nie wskazano inaczej, α-aminokwasy, w których możliwe jest występowanie chiralnych α-węgli są w konfiguracji L.

Jeśli nie wskazano inaczej, przytoczone dane spektralnej analizy masowej uzyskano na drodze bombardowania szybkimi atomami przy niskiej rozdzielczości, przeprowadzonego na VG 70SE z obliczonymi wartościami będącymi H)⁺. Dane spektralnego jądrowego rezonansu magnetycznego uzyskano na Bruckerze ACF 300 w D₂O. Chromatografię rzutową przeprowadzono na żelu krzemionkowym. Wysokosprawną chromatografię cieczową (HPLC) przeprowadzono na Dynamaxie 60 A, 8 μ C-l 8 na kolumnie z odwróconą fazą.

Przykład 1. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo] - β-cykloheksy loalanina

A. β-cykloheksyloalaninę (1,12 g) rozpuszczono w metanolu (50 ml) w przez ten roztwór przepuszczano gazowy chlorowodór przez około 15 minut. Roztwór odparowano próżniowo i toluen azeotropowano z pozostałości uzyskując chlorowodorek estru metylowego β-cykloheksylo-L-alaniny.

B. Ester β-benzylowy kwasu BOC-L-asparaginowego (1,27 g) rozpuszczono w chlorku metylenowym (20 ml). Roztwór ochłodzono do temperatury 0°C, i dodano N-metylopiperydynę (0,48 ml), a następnie chloromrówczan izopropylu (3,94 ml). Roztwór mieszano w temperaturze 0°C przez około dwie minuty i następnie dodano chlorowodorek estru metylowego β-cykloheksylo-L-alaniny (0,88 g). Pozostawiono roztwór aby ogrzał się do temperatury pokojowej i mieszano go przez całą noc. Roztwór odparowano próżniowo i pozostałość rozdzielono na frakcje pomiędzy octan etylu (200 ml) i IN roztwór kwasu chlorowodorowego (HC1) (50 ml). Warstwę organiczną przemyto za pomocą IN HC1, nasyconym roztworem wodorowęglanu sodowego, solanką wysuszono nad siarczanem magnezowym, przefiltrowano i odparowano próżniowo otrzymując ester metylowy N-[BOC-L-asparagilo(p-benzylowy ester)]-p-cykloheksylo-L-alaniny.

C. Ester metylowy N-[BOC-L-asparagilo(β-benzylowy ester)]-β-cykloheksyloalanlny (2,01 g) rozpuszczono w chlorku metylenowym (15 ml). Roztwór ochłodzono do temperatury Ó°C i dodawano kwasu trifluorooctowego (5 ml) przez okres około 1 minuty. Roztwór mieszano przez około dwie godziny w temperaturze około 0°C, odparowano próżniowo i pozostałość przemyto octanem etylu, i następnie ten organiczny roztwór przemywano za pomocą nasyconego roztworu wodorowęglanu sodowego, aż do momentu uzyskania zasadowego odczynu popłuczyn. Organiczny roztwór przemyto za pomocą solanki, wysuszono nad siarczanem magnezowanym, przefiltrowano i odparowano próżniowo otrzymując ester metylowy L-asparagilo( β-benzylowy ester)-β-cykloheksylo-L-alaniny.

D. Stosując zasadniczo takie samo sprzęganie jak w powyższym przykładzie IB, a następnie stosując zasadniczo usuwanie grup zabezpieczających według powyższego przykładu 1C, w wyniku reakcji estru metylowego L-aspaΓagilo(β-benzylowy ester)-β-cykloheksylo-L-alaniny z N-BOC-N-etyloglicyną otrzymano ester metylowy N-etyloglicylo-L-asparagilo(β-benzylowy ester)-L-β-cykloheksylo-L-alaniny.

E. Zmieszano kwas 4-pirydynooctowy (10 g) z tlenkiem platyny(l ,0 g) w kwasie octowym (100 ml) i mieszaninę wytrząsano w atmosferze wodoru pod ciśnieniem 344,74 kPa przez około 18 godzin. Następnie mieszaninę przefiltrowano i roztwór odparowano próżniowo, z pozostałości azeotropowano toluen otrzymując kwas 2-(piperydyn-4-ylo)octowy.

181 749

F. Rozpuszczono kwas 2-(piperydyn-4-ylo)octowy (11,6 g) w IN wodnym roztworze wodorotlenku sodowego (200 ml) i roztwór ten ochłodzono do temperatury 0°C. Wkroplono roztwór dwuwęglanu di-tert-butylowego (18,0 g) w tetrahydrofuranie (THF) (100 ml) i pozostawiono mieszaninę, aby ogrzała się do temperatury pokojowej i mieszano ją przez około 18 godzin. Mieszaninę odparowano próżniowo w celu usunięcia THF, a pozostałość przemyto w wodzie i przemyto za pomocą octanu etylu. Do warstwy wodnej dodano octanu etylu i mieszaninę zakwaszono za pomocą IN HC1. Oddzielono warstwę organiczną, a warstwę wodną ekstrahowano za pomocąoctanu etylu. Połączone części organiczne przemyto wodą solanką wysuszono nad siarczanem magnezowym, przefiltrowano i odparowano próżniowo otrzymując kwas N-BOC-2-(piperydyn-4-ylo)octowy.

G. Rozpuszczono kwas N-BOC-2-(piperydyn-4-ylo)octowy (15,8 g) w THF (150 ml) i wkroplono IN borowodór/THF (70 ml). Roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez około 20 godzin i następnie wkroplono IN roztwór wodorotlenku sodowego. THF odparowano próżniowo, a wodnąpozostałość wyekstrahowano za pomocąoctanu etylu. Roztwór octanu etylu przemyto wodą wysuszono nad siarczanem sodowym, przefiltrowano i odparowano próżniowo otrzymując N-BOC-2-(piperydyn-4-ylo)etanoL

H. Roztwór chlorku oksalilu (11,8 g) w chlorku metylenowym (180 ml) ochłodzono do temperatury -78°C i wkroplono sulfotlenek dimetylowy (DMSO) (8,9 ml). Roztwór mieszano w temperaturze -78°C przez około 3 minuty i następnie dodawano przez okres około 10 minut roztwór N-BOC-2-(piperydyn-4-ylo)etanolu (11,3 g) w chlorku metylenowym (250 ml). Roztwór mieszano przez około jedną godzinę i następnie przez okres około 15 minut dodawano N-metylomorfolinę (21,6 g). Pozostawiono roztwór aby ogrzał się do temperatury pokojowej, i po upływie około 30 minut dodano (trifenylofosforoanilideno)-octanu metylu (68,6 g). Roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez około 18 godzin, odparowano próżniowo, a pozostałość przemyto za pomocąoctanu etylu. Roztwór w octanie etylu przemyto za pomocą wody, 5% HC1, 5% roztworem podchlorynu sodowego, wodą solanką wysuszono nad siarczanem sodowym, przefiltrowano i odparowano próżniowo otrzymując 4-(N-BOC-piperydyn-4-ylo)trans-krotonian metylowy.

I. Rozpuszczono 4-(N-BOC-piperydyn-4-ylo)trans-krotonian metylowy (11,5 g) w metanolu (200 ml) i dodano 10% katalizatora pallad/węgiel (3 g), a następnie mieszaninę wytrząsano w atmosferze wodoru pod ciśnieniem 344,74 kPa przez około 18 godzin. Mieszaninę przefiltrowano, dodano do roztworu świeży katalizator, i powtórzono proces uwodorniania. Mieszaninę przefiltrowano i odparowano próżniowo otrzymując 4-(N-BOC-piperydyn-4-ylo)maślan metylowy.

J. Do mieszaniny 1N wodnego roztworu wodorotlenku sodowego (100 ml) i metanolu (200 ml) dodano 4-(N-BOC-piperydyn-4-ylo)maślan metylowy (10,1 g) i mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez około 18 godzin. Mieszaninę odparowano próżniowo, rozcieńczono wodą i przemyto za pomocą eteru. Fazę wodną zakwaszono za pomocą5% HC1, ekstrahowano octanem etylu, a fazę organiczną przemyto wodą solanką wysuszono nad siarczanem sodowym, odfiltrowano, i odparowano próżniowo otrzymując kwas 4-(N-BOC-piperydyn-4-ylo)masłowy.

K. Roztwór kwasu 4-(N-BOC-piperydyn-4-ylo)masłowego (0,91 g) w chlorku metylenowym (50 ml) ochłodzono do temperatury 0°C i dodano chlorek bis(2-okso-3-oksazolidynylo)fosfinowy (BOP-C1) (0,86 g) oraz trietyloaminę (0,47 ml). Roztwór mieszano w temperaturze 0°C przez około 10 minut, dodano ester metylowy N-etyloglicylo-L-asparagilo(P-benzylowy ester)-L-p-cykloheksylo-L-alaniny (1,52 g) w minimalnej ilości chlorku metylenowego, a następnie wkroplono trietyloaminę (0,47 ml) w chlorku metylenowym przez okres około 15 minut. Mieszaninę mieszano w temperaturze około 0°C przez około 1 godzinę, a następnie w temperaturze pokojowej przez około 18 godzin. Mieszaninę odparowano próżniowo, a pozostałość przemyto octanem etylu. Roztwór organiczny przemyto IN HC1, nasyconym roztworem wodorowęglanu sodowego, solanką wysuszono nad siarczanem magnezowym, przefiltrowano, odparowano próżniowo, a pozostałość oczyszczono metodą chromatografii rzutowej, rozcieńczono za

181 749 pomocą60% octanu etylu w heksanie, otrzymując ester metylowy N-[N-[N-(4-(N-BOC-piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo(^benzylowy ester)-p-cykloheksyloalaniny.

L. Ester metylowy N-[N-[N-(4-(N-BOC-piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo(P-benzylowy ester)-P-cykloheksyloalaniny (1,79 g) rozpuszczono w metanolu (40 ml) i dodano do niego 10% katalizatora pallad/węgiel (0,25 g). Mieszaninę wytrząsano w atmosferze wodoru pod ciśnieniem 344,74 kPa przez około 18 godzin. Mieszaninę przefiltrowano przez wkładkę celitową i filtrat odparowano próżniowo otrzymując ester metylowy N-[N-[N-(4-(N-BOC-piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-3-cykloheksyloalaniny. Ester ten rozpuszczono w metanolu (20 ml) i dodano IN wodny roztwór wodorotlenku sodowego (10 ml). Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez około 4 godziny, rozcieńczono wodą (25 ml) i zakwaszono za pomocą IN HC1 do wartości pH 2. Mieszaninę wyekstrahowano za pomocą octanu etylu (3 x 100 ml) i roztwór octanu etylu wysuszono nad siarczanem magnezowym, przefiltrowano i odparowano próżniowo otrzymując N-[N-[N-(4-(N-BOC-piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-cykloheksyloalaninę.

M. N-[N-[N-(4-(N-BOC-piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-|3-cykloheksyloalaninę (1,39 g) rozpuszczono w chlorku metylenowym (15 ml) i roztwór ochłodzono do temperatury 0°C. Dodano kwas trifluorooctowy (5 ml) i roztwór mieszano w temperaturze 0°C przez około 2,5 godziny. Roztwór odparowano próżniowo i pozostałości przemyto wodą zamrożono i liofilizowano. Pozostałość oczyszczono za pomocąHPLC z odwróconą fazą eluując za pomocą metanolu w wodzie o gradiencie stężeń od 40% do 80%, zawierającego 0,1% kwasu trifluorooctowego. Odpowiednie frakcje połączono i liofilizowano otrzymując N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-cykloheksyloalaninę w postaci soli trifluorooctanowej.

Obliczone Widmo Masowe: 525, Uzyskane: 525, NMR, 6=4,58-4,48 (m, 1H), 4,35-4,22 (m, 1H), 3,88 (s, 2H), 3,32 (q, 2H), 3,28-3,10 (m, 2H), 2,88-2,60 (m, 4H), 2,33 (t, 2H), 1,85-1,70 (m, 2H), 1,62-1,35 (m, 10H), 1,30-1,06 (m, 5H), 1,04-0,65 (m, 5H).

Postępując zasadniczo tak jak w powyższym przykładzie 1, sporządzono następujące związki z odpowiednich materiałów wyjściowych.

Przykład 2. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]walina

Obliczone Widmo Masowe: 471, Uzyskane: 471, NMR, 5=4,15-4,05 (m, 2H), 3,90 (s, 2H), 3,30 (q, 2H), 3,30-3,15 (m, 2H), 2,90-2,60 (m, 4H), 2,33 (t, 2H), 2,05 (q, 1H), 1,85-1,72 (m, 2H), 1,55-1,35 (m, 3H), 1,30-1,08 (m, 4H), 1,02 (t, 3H), 0,70 (d, 6H).

Przykład3. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)-N-etyloglicylo]asparagilo]fenyloalanina

181 749

Obliczone Widmo Masowe: 519, Uzyskane: 519, NMR, 5=7,20-6,95 (m, 5H), 4,55-4,35 (m, 2H), 3,73 (s, 2H), 3,30-2,40 (m, 10H), 2,25 (t, 2H), 1,75-1,60 (m, 2H), 1,45-1,25 (m, 3H), 1,20-0,97 (m, 4H), 0,92 (t, 3H).

Przykład 4. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-D-walina

Obliczone Widmo Masowe: 471, Uzyskane: 471, NMR,5=4,10-3,98 (m, 2H), 3,85 (s, 2H), 3,28 (q, 2H), 3,23-3,10 (m, 2H), 2,82-2,58 (m, 4H), 2,28 (t, 2H), 2,02 (q, 1H), 1,80-1,65 (m, 2H), 1,50-1,28 (m, 3H), 1,25-1,00 (m, 4H), 0,95 (t, 3H), 0,78-0,65 (m, 6H).

Przykład 5. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-a-(2,2-dimetylo)prop-3-yloglicyna

Obliczone Widmo Masowe: 499, Uzyskane: 499, NMR, $=4,63-4,55 (m, 1H), 4,30-4,20 (m, 1H), 3,88 (s, 2H), 3,33 (q, 2H), 3,30-3,15 (m, 2H), 2,88-2,60 (m, 4H), 2,35 (t, 2H), 1,85-1,75 (m, 2H), 1,73-1,35 (m, 5H), 1,30-1,08 (m, 4H), 1,03 (t, 3H), 0,78 (s, 9H).

Przykład 6. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]norleucyna

Obliczone Widmo Masowe: 485, Uzyskane: 485, NMR, 5=4,58-4,50 (m, 1H), 4,20-4,10 (m, 1H), 3,85 (s, 2H), 3,32 (q, 2H), 3,25-3,10 (m, 2H), 2,85-2,55 (m, 4H), 2,30 (t, 2H), 1,82-1,50 (m, 4H), 1,50-1,30 (m, 3H), 1,28-1,05 (m, 8H), 0,98 (t, 3H), 0,75-0,60 (m, 3H).

181 749

Przykład 7. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyIoglicylo]asparagilo]-L-P-naft-1 -yloalanina

Obliczone Widmo Masowe: 569, Uzyskane: 569, NMR, $=8,00-7,15 (m, 7H), 4,60-4,45 (m, 2H), 3,71 (s, 2H), 3,65-3,50 (m, 2H), 3,40-2,98 (m, 4H), 2,70-2,42 (m, 4H), 2,21 (t, 2H), 1,70-1,45 (m, 2H), 1,40-0,96 (m, 7H), 0,92 (t, 3H).

Przykład 8. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-P-naft-2-yloalanina

Obliczone Widmo Masowe: 569, Uzyskane: 569, NMR, $=7,65-7,03 (m, 7H), 4,60-4,45 (m, 2H), 3,41 (s, 2H), 3,20-3,01 (m, 3H), 3,00-2,71 (m, 3H), 2,68-2,40 (m, 4H), 1,98 (t, 2H), 1,68-1,42 (m, 3H), 1,25-0,85 (m, 6H), 0,71 (t, 3H).

Przykład 9. N-[N-[N-(3-(piperydyn-4-ylo)propanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]walina

Obliczone Widmo Masowe: 547, Uzyskane: 457, NMR, $=4,62 (m, 2H), 3,90 (s, 2H), 3,33 (m, 4H), 2,66 (m, 4H), 2,37 (t, 2H), 2,16 (m, 1H), 2,03 (m, 1H), 1,78 (m, 2H), 1,44 (m, 2H), 1,20 (m, 2H), 1,00 (m, 3H), 0,78 (d, 6H).

Przykład 10. N-[N-[N-(5-(piperydyn-4-ylo)pentanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo] walina

181 749

Obliczone Widmo Masowe: 485, Uzyskane: 485, NMR, δ=4,20-4,05 (m, 2H), 3,92 (s, 2H), 3,33(m, 2H), 3,28-3,15 (m, 2H),2,90-2,61 (m, 4H), 2,34 (t, 2H),2,06(m, 1H), 1,85-1,70 (m,2H), 1,55-1,32 (m, 3H), 1,30-1,12 (m, 6H), 1,06 (t, 3H), 0,81 (d, 6H).

Przykład 11. ester etylowy N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-P-cykloheksyloalaniny

A. Rozpuszczono β-cykloheksyloalaninę (1,5 g) w absolutnym etanolu (75 ml) i roztwór ochłodzono do temperatury 0°C. Wkroplono chlorek tionylu (1,1 ml) przez okres około 10-15 minut, pozostawiono roztwór aby ogrzał się do temperatury pokojowej i następnie mieszano go w temperaturze pokojowej przez około 18 godzin. Mieszaninę reakcyjną odparowano próżniowo, z pozostałości dwukrotnie azeotropowano toluen, i następnie pozostałość przemyto w octanie etylu. Roztwór w octanie etylu przemyto wodą IN wodorotlenkiem sodowym, wodą solanką osuszono nad siarczanem sodowym, przefiltrowano, i odparowano próżniowo otrzymując ester etylowy P-cykloheksyloalaniny.

B. Postępując zasadniczo według przykładów od IB do IM (z wyjątkiem hydrolizy wodnym roztworem wodorotlenku sodowego według etapu 1L) otrzymuje się pożądany produkt.

Obliczone Widmo Masowe: 553, Uzyskane: 553, NMR, δ^4,4 (1H, m), 4,1, (4H, q); 4,0 (2H, d); 3,2-3,5 (5H, m); 2,7-3,0 (5H, m); 2,4 (2H, t); 2.2 (1H, m); 1,9 (2H, d); 1,4-1,7 (7H, m); 0,7-1,4 (18H, m).

Przykład 12. amidN-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-p-cykloheksylo-alaniny

A. Rozpuszczono N-BOC-p-cykloheksyloalaninę (2,0 g) razem z trietyloaminą (1,03 ml) w THF (100 ml) i roztwór ochłodzono do temperatury -20°C. Dodawano chloromrówczan izobutylowy (1,06 ml) i roztwór mieszano w temperaturze -20°C przez około 30 minut. Dodano nasycony roztwór amoniaku w metanolu (20 ml), pozostawiono roztwór aby ogrzał się do temperatury pokojowej i następnie mieszano go w temperaturze pokojowej przez około 18 godzin. Roztwór odparowano próżniowo, a pozostałość rozprowadzono w octanie etylu. Roztwór w octanie etylu przemyto wodą 5% HC1, nasyconym roztworem wodorowęglanu sodowego, wodą solanką osuszono nad siarczanem sodowym, przefiltrowano, i odparowano próżniowo otrzymując amid N-BOC-p-cykloheksylo-alaniny.

B. Rozpuszczono amid N-BOC-p-cykloheksylo-alaniny (2,0 g) w octanie etylu (100 ml) i przez roztwór przepuszczano gazowy HC1, roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez

181 749 około 18 godzin. Roztwór odparowano próżniowo i z pozostałości dwukrotnie azeotropowano toluen otrzymując chlorowodorek amidu β-cykloheksyloalaniny.

C. Postępując zasadniczo według przykładów od IB do IM (z wyjątkiem hydrolizy wodnym roztworem wodorotlenku sodowego według etapu 1L) otrzymuje się pożądany produkt.

Obliczone Widmo Masowe: 524, Uzyskane: 524, NMR, 5=8,4 (lH,d); 8,1 (lH,d);4,2(2H, q); 4,1 (1H, s); 3,9 (4H, q); 3,4 (2H, q); 3,3 (4H, d); 2,8-3,0 (6H, m); 2,4 (2H, t); 2,2 (1H, m), 1,8 (4H, d); 1,4-1,7 (7H, m); 0,7-1,3 (10H, m).

Przykład 13. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-a-cykloheksyloetylo-glicyna

A. Roztwór chlorowodorku estru metylowego a-fenyloglicyny (1,0 g) w THF (25 ml) ochłodzono do temperatury 0°C i dodano trietyloaminę (1,38 ml). Do tej mieszanki dodano roztwór dwuwęglanu di-tert-butylowego (1,08 g) w THF (25 ml), mieszaninę pozostawiono aby ogrzała się do temperatury pokojowej i następnie mieszano ją w temperaturze pokojowej przez około 18 godzin. Roztwór odparowano, a pozostałość przemyto w octanie etylu (200 ml), roztwór organiczny przemyto za pomocą IN HC1, nasyconego roztworu wodorowęglanu sodowego, solanką, osuszono nad siarczanem magnezowym, przefiltrowano, i odparowano próżniowo otrzymując ester metylowy N-BOC-a-fenyloglicyny.

B. Rozpuszczono ester metylowy N-BOC-a-fenyloglicyny (1,2 g) w metanolu (50 ml) zawierającym kwas octowy (1 ml). Dodano 5% katalizatora rodu na sproszkowanym aluminium (0,60 g) i mieszaninę wytrząsano w atmosferze wodoru pod ciśnieniem 344,74 kPa przez około 18 godzin. Mieszaninę przefiltrowano, odparowano próżniowo, i pozostałość przemyto w octanie etylu. Roztwór organiczny przemyto wodą, nasyconym roztworem wodorowęglanu sodowego, wodą solanką osuszono nad siarczanem magnezowym, przefiltrowano i odparowano próżniowo otrzymując ester metylowy N-BOC-a-cykloheksyloglicyny.

C. Postępując zasadniczo według przykładów od 1B do IM otrzymuje się pożądany produkt.

Obliczone Widmo Masowe: 511, Uzyskane: 511, NMR, 5=4,62-4,55 (1H, m); 4,06 (2H, m); 3,85 (2H, s); 3,30 (2H, q); 3,23-3,10 (2H, m); 2,85-2,55 (4H, m); 2,30 (2H, t); 1,83-1,60 (3H, m); 1,59-1,32 (8H, m), 1,30-0,75 (12H, m).

Przykład 14. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo] -L- β-dekahydronaft-1 -y loalanina

181 749

A. Mieszano |3-(l-naftylo)alaninę (2,0 g) w nasyconym roztworze chlorowodoru/metanolu przez około 2 godziny w temperaturze pokojowej. Mieszaninę odparowano próżniowo a z pozostałości dwukrotnie azeotropowano toluen. Pozostałość rozproszono w chlorku metylenowym, dodano N-metylomorfoliny (1,02 ml), i mieszaninę ochłodzono do temperatury 0°C. Dodano dwuwęglan di-tert-butylowy (2,02 g) oraz 4-dimetyloaminopirydynę (DAMP) (0,8 g), roztwór pozostawiono aby ogrzał się do temperatury pokojowej i następnie mieszano go w temperaturze pokojowej przez około 2 godziny. Mieszaninę przemyto za pomocą 5% HC1, wodą, osuszono nad siarczanem sodowym, przefiltrowano, i odparowano próżniowo otrzymując ester metylowy N-BOC-P(l-naftylo)alaniny.

B. Wymieszano ester metylowy Ν-ΒΟΟβ( 1 -naftylo)alaniny (2,0 g) z 5% katalizatorem rodowym na sproszkowanym aluminium (1,0 g) w metanolu (50 ml) zawierającym kwas octowy (1,0 ml) i mieszaninę wytrząsano w atmosferze wodoru pod ciśnieniem 344,74 kPa przez około 18 godzin. Mieszaninę przefiltrowano, odparowano próżniowo, i pozostałość przemyto w octanie etylu. Roztwór organiczny przemyto wodą, 5% roztworem wodorowęglanu sodowego, wodą, solanką, osuszono nad siarczanem sodowym, przefiltrowano i odparowano próżniowo otrzymując ester metylowy L-P-dekahydronaft-l-yloalaniny.

C. Postępując zasadniczo według przykładów od IB do IM otrzymuje się pożądany produkt.

Obliczone Widmo Masowe: 579, Uzyskane: 579, NMR, 5=4,1-4,3 (m, 1H), 3,8-4,1 (m, 2H), 2,6-2,9 (m, 4H), 2,3 (m, 1H) 2,0 (m, 1H), 1,8 (d, 3H), 0,5-1,6 (m, 33H).

Przykład 15. 2-cykloheksylo-N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]etyloamina

A. Rozpuszczono 2-fenyloetyloaminę (2,0 g) w chlorku metylowym i roztwór ochłodzono do temperatury 0°C. Dodano dwuwęglanu di-tert-butylowego (4,0 g) i DMAP (0,4 g). Pozostawiono roztwór aby ogrzał się do temperatury pokojowej i mieszano go w temperaturze pokojowej przez około 18 godzin. Roztwór przemyto 5% HC1, wodą, przefiltrowano, i odparowano próżniowo otrzymując N-BOC-2-fenyloetyloaminę.

B. Wymieszano N-BOC-2-fenyloetyloaminę (3,1 g) z 5% katalizatorem rodowym na sproszkowanym aluminium (1,1 g) w metanolu (40 ml) zawierającym kwas octowy (1,0 ml). Mieszaninę wytrząsano w atmosferze wodoru pod ciśnieniem 344,74 kPa przez około 20 godzin. Mieszaninę przefiltrowano, odparowano próżniowo, i pozostałość przemyto w octanie etylu. Roztwór organiczny przemyto wodą, 5% roztworem wodorowęglanu sodowego, wodą, solanką, osuszono nad siarczanem sodowym, przefiltrowano i odparowano próżniowo otrzymując N-BOC-2-cykloheksyloetyloaminę.

C. Postępując zasadniczo według przykładów od IB do IM ( z wyjątkiem hydrolizy wodnym roztworem wodorotlenku sodowego według etapu 1L) otrzymuje się pożądany produkt.

Obliczone Widmo Masowe: 481, Uzyskane: 481, NMR, 5=3,9 (s, 2H), 3,35 (d, 4H), 3,25 (d, 4H), 2,6-2,9 (m, 8H), 2,35 (t, 2H), 2,15 (t, 1H), 1,8 (4H, d), 1,4-1,7 (m, 7H), 0,9-1,3 (m, 12H), 0,7 (t, 2H).

181 749

Przykład 16. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-a-(2-cykloheksyloetylo)-glicyna

A. Postępując zasadniczo według powyższego przykładu 13A otrzymuje się ester metylowy N-BOC-a-(2-fenyloetylo)glicyny z L-homofenyloalaniny.

B. Postępując zasadniczo według powyższego przykładu 14B otrzymuje się ester metylowy N-BOC-a-(2-cykloheksyloetylo)glicyny z estru metylowego N-BOC-a-(2-fenyloetylo)glicyny.

Obliczone Widmo Masowe: 539, Uzyskane: 539, NMR, 5=4,60-4,55 (m, 1H), 4,20-4,08 (m, 1H), 3,85 (m, 2H), 3,29 (q, 2H), 3,25-3,12 (m, 2H), 2,84-2,55 (m, 4H), 2,29 (t, 2H), 1,83-1,65 (m, 2H), 1,63-1,32 (m, 10H), 1,28-0,81 (m, 13H), 0,79-0,56 (m, 2H).

Postępując zasadniczo według powyższych przykładów otrzymuje się następujące związki z odpowiednich materiałów wyjściowych.

Przykład 17. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-p-cis-dekahydronaft-2-yloalanina

Obliczone Widmo Masowe: 579, Uzyskane: 579, NMR, 5=4,7 (m, 1H),4,3 (m, 1H),4,1 (d, 2H), 3,3-3,7 (m, 5H), 2,6-2,8 (m, 5H), 2,5 (t, 2H), 2,3 (t, 1H), 1,9 (d, 2H), 1,3-1,8 (m, 14H), 0,9-1,3 (m, 14H), 0,7-0,8 (m, 3H).

Przykład 18. 3-adamant-1 -ylopropylo-N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagil

O—

COOH

181 749

Obliczone Widmo Masowe: 548, Uzyskane: 548, NMR (DMSO-d₆), 5=4,65-4,50 (m, 1H), 4,05-3,85 (m, 4H), 3,35-3,15 (m, 4H), 2,90-2,50 (m, 4H), 2,30 (1,2H), 2,18 (t, 1H), 1,94 (d, 2H), 1,85-1,35 (m, 20H), l,32-l,12-(m, 4H), 1,10-0,90 (m, 5H).

Przykład 19. kwasN-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-a-aminocykloheksanokarboksylowy

Obliczone Widmo Masowe: 497, Uzyskane: 497, NMR, 5=4,60-4,55 (m, 1H),4,O5 (s, 1H), 3,90 (s, 1H), 3,30 (q, 2H), 3,25-3,12 (m, 2H), 2,85-2,55 (m, 4H), 2,35 (t, 1H), 2,11 (t, 1H), 1,90-1,70 (m, 4H), 1,68-1,55 (m, 2H), 1,53-1,32 (m, 6H), 1,30-1,06 (m, 7H), 1,05-1,85 (m, 3H).

Przykład 20. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-fJ-cykloheksylo-D-alanina

Obliczone Widmo Masowe: 525, Uzyskane: 525, NMR, 5=4,60-4,55 (m, 1H), 4,32-4,20 (m, 1H), 4,05 (s, 1H), 3,85 (s, 1H), 3,32 (q, 2H), 3,25-3,12 (m, 2H), 2,85-2,60 (m, 4H), 2,32 (t, 1H), 2,12 (t, 1H), 1,85-1,68 (m, 2H), 1,60-1,32 (m, 10H), 1,28-0,60 (m, 13H).

Przykład 21. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo] -β-dekahy dronaft-1 -y loalanina

Obliczone Widmo Masowe: 579, Uzyskane: 579, NMR, 5=4,1-4,3 (1H, m), 3,8-4,1 (2H, m), 3,1-3,4 (4H, m), 2,6-2,9 (4H, m), 2,3 (1H, m), 2,0 (1H, m), 1,8 (3H, d), 0,5-1,6 (33H, m).

181 749

Przykład 22. amid etylowy N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo] asparagi lo] - β-cykłoheksy loalaniny

Obliczone Widmo Masowe: 552, Uzyskane: 552, NMR, 6=4,55-4,45 (m, 1H), 4,20-4,06 (m, 1H), 4,05-3,85 (m, 2H), 3,40-3,25 (m, 2H), 3,28-3,15 (m, 2H), 3,10-2,90 (m, 2H), 1,60-1,32 (m, 9H), 1,30-0,62 (m, 17H).

Przykład 23. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo] -β-cykloktyłoalanina

Obliczone Widmo Masowe: 553, Uzyskane: 553, NMR, δ=4,1-4,3 (1H, m), 3,8-4,1 (2H, m), 3,1-3,4 (4H, m), 2,6-2,9 (4H, m), 2,3 (1H, m), 2,0 (1H, m), 1,8 (2H, d), 0,5-1,6 (31H, m).

Przykład 24. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etylogłicylo]asparagilo]-a-cykloheksylometylo-etanołoamina

COOH

Obliczone Widmo Masowe: 511, Uzyskane: 511, NMR, 6=4,60-4,45 (m, 1H), 4,10-3,75 (m, 3H), 3,45-3,15 (m, 6H), 2,90-2,60 (m, 4H), 2,35 (t, 1H), 2,00-2,08 (m, 1H), 1,88-1,75 (m, 2H), 1,62-1,35 (m, 8H), 1,30-1,08 (m, 7H), 1,10-0,60 (m, 8H).

Przykład 25. amid N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo] - β-cykloheksy lornety loalaniny

COOH

181 749

Obliczone Widmo Masowe: 538, Uzyskane: 538, NMR, $=4,60-4,50 (m, 1H), 4,15-4,00 (m, 1H), 4,00-3,80 (m, 2H), 3,35 (q, 2H), 3,30-3,15 (m, 2H), 2,90-2,62 (m, 4H), 2,35 (t, 1H), 2’15 (t, 1H), 1,88-1,75 (m, 2H), 1,65-1,40 (m, 9H), 1,30-0,88 (m, 14H), 0,85-0,65 (m, 2H).

Przykład 26. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-adamant-1 -yloalanina

Obliczone Widmo Masowe: 577, Uzyskane: 577, NMR, $=4,5-4,1 (1H, m), 4,1-4,2 (1H, m), 3,8 (2H, d), 3,2 (2H, q), 3,1-3,1 (8H, m), 2,4-2,98 (5H, m), 2,3 (1H, m), 2,0 (1H, m), 1,8 (4H, m), 1,2-1,7 (16H, m), 1,0-1,2 (6H, m), 0,8-1,0 (3H, m).

Przykład 27. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo] - P-( 1,2,3,4)-tetrahy dronaft- 5 -yloalanina

Obliczone Widmo Masowe: 573, Uzyskane: 573, NMR, 6=6,9 (d,4H),4,7 (m, 1H), 4,3 (m, 1H),4,1 (d,2H), 3,3-3,7 (m,6H), 2,6-3,1 (m, 12H),2,5 (t,2H),2,3 (t, 1H), l,9(d,2H), 1,2-1,8 (m, 16H), 1,1 (t, 2H), 1,0 (t, 2H).

Przykład 28. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-p-(4-cykloheksylo)-cykloheksyloalanina

Obliczone Widmo Masowe: 607, Uzyskane: 607, NMR, $=4,2-4,3(lH, m), 3,9-4,1 (2H, m), 3,1-3,4 (5H, m), 2,6-2,9 (5H, m), 2,3 (1H, m), 2,0 (1H, m), 1,8 (3H, d), 0,9-1,6 (32H, m), 0,7-0,8 (3H, m).

181 749

Przykład 29. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-cykloheptyloalanina

Obliczone Widmo Masowe: 539, Uzyskane: 539, NMR, $=4,60-4,55 (m, 1H), 4,35-4,25 (m, 1H), 4,08 (s, 1H), 3,92 (s, 1H), 3,35 (q, 2H), 3,33-3,20 (m, 2H), 2,90-2,60 (m, 4H), 2,35 (t, 1H), 2,18 (t, 1H), 1,90-1,75 (m, 2H), 1,70-1,10 (m, 22H), 1,10-0,85 (m, 3H).

Przykład 30. amid-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]β-cyklooktyloalaniny

Obliczone Widmo Masowe: 551, Uzyskane: 551, NMR, 8=4,45 (dd, 1H, H-12), 4,18 (m, 1H, H-14), 3,89 (d, 1H, H-l 1), 3,69 (d, 1H, H-l 1), 3,31 (q, 2H, H-9), 3,18 (dt, 2H, H-la), 2,74 (dt, 2H, H-le), 2,65 (dd, 2H, H-l3), 2,25 (t, 2H, H-8), 1,89-1,10 (m, 26H, od H-2 poprzez H-7 i od H-l5 poprzez H-23), 1,06 (t, 3H, H-10).

Przykład 31. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-a-cykloheksylopropyloglicyna

Obliczone Widmo Masowe: 553, Uzyskane: 553, NMR, 8=4,70-4,60 (m, 1H), 4,30-4,15 (m, 1H), 4,10 (S, 1H), 3,95 (S, 1H), 3,35 (q, 2H), 3,35-3,20 (m, 2H), 2,90-2,60 (m, 4H), 2,40 (t, 1H), 2,15 (t, 1H), 1,90-1,75 (m, 2H), 1,75-1,45 (m, 10H), 1,35-1,15 (m, 6H), 1,12-0,90 (m, 9H), 0,85-0,60 (m, 2H).

181 749

Przykład 32. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagi1 o] -β-cyklooktylometyloalanina

Obliczone Widmo Masowe: 567, Uzyskane: 567, NMR, 6=4,05-4,15 (m, 1H, 14), 3,75-4,00 (m, 2H, 11 & 18), 3,10-3,30 (m, 4H, 19 & 26 eq), 2,50-2,80 (m, 4H, 15 & 26 ax), 2,05-2,25 (m, 2H, 21), 0,75-1,75 (m, 31H, 1-10, 20 & 22-25).

Przykład 33. N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo] - β-cyklopenty loalanina

Obliczone Widmo Masowe: 511, Uzyskane: 511, NMR, δ=4,7 (m, 1H),4,3 (m, 1H),4,1 (d, 2H), 3,3-3,7 (m, 5H), 2,8 (t, 2H), 2,7 (m, 3H), 2,5 (t, 2H), 2,3 (t, 1H), 1,9 (d, 2H), 1,0-1,8 (m, 16H).

Przykład 34. ester etylowy N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloghcylo]asparagilo]-P-cykloheksylometyloalaniny

Λ cOOH

Obliczone Widmo Masowe: 567, Uzyskane: 567, NMR, 6=4,30-4,10 (m, 1H), 4,10-3,80 (m, 3H), 3,35 (q, 2H), 3,30-3,15 (m, 2H), 2,90-2,60 (m, 4H), 2,40-2,10 (t, 1 Η), 1,90-1,70 (m, 2H), 1,65-1,40 (m, 10H), 1,35-0,85 (m, 18H), 0,85-0,60 (m, 2H).\

Związki mieszczące się w zakresie niniejszego wynalazku inhibitują agregację płytek krwi poprzez inhibitowanie fibrynogenu wiązanego do zaktywowanych płytek i innych adhezyjnych glikoprotein biorących udział w procesie agregacji płytek i tworzeniu się zakrzepów, i są one przydatne do zapobiegania i leczenia zakrzepicy towarzyszącej stanom chorobowym, takich jak zawał mięśnia sercowego, apopleksja, obwodowe zapalenie tętnicze i rozsiana koagulacja wewnątrznaczyniowa u ludzi i innych ssaków.

181 749

Związki według wynalazku mogą być podawane doustnie lub pozajelitowe, w leczeniu lub zapobieganiu stanom chorobowym związanym z zakrzepicą.

Związki według wynalazku mogą być formowane w postaci przeznaczonej do podawania w dowolny dogodny sposób. Wynalazek obejmuje swoim zakresem kompozycje farmaceutyczne zawierające co najmniej jeden związek według wynalazku nadający się do zastosowania w medycynie lub w weterynarii. Kompozycje takie mogą być wytworzone w sposób tradycyjny przy użyciu jednego lub więcej farmaceutycznie dopuszczalnych nośników lub rozczynników. Odpowiednie nośniki obejmująrozcieńczalniki lub wypełniacze, sterylne wodne media lub różne nietoksyczne rozpuszczalniki organiczne. Kompozycje te mogą być wytworzone w postaci tabletek, kapsułek, drażetek, pastylek, twardych czopków, proszków, zawiesin wodnych lub roztworów, roztworów do wstrzykiwania, eliksirów, syropów i tym podobnych, i mogą zawierać jeden lub więcej środków wspomagających dobranych z grupy składającej się ze środków słodzących, smakowych, koloryzyjących i konserwujących, tak aby wytworzyć preparat dopuszczalny farmaceutycznie.

Dobór nośnika i proporcji związku hamującego agregację płytek i tworzenie się zakrzepów do tego nośnika przeprowadza się w oparciu o rozpuszalność oraz właściwości chemiczne związków, sposób podawania i standardową praktykę farmaceutyczną. Na przykład, do wytwarzania tabletek mogą być stosowane rozczynniki takie jak laktoza, cytrynian sodowy, węglan wapniowy i fosforan dwuwapniowy i różne środki spulchniające, takie jak skrobia, kwas alginowy, niektóre kompleksowe krzemiany, razem z czynnikami smarującymi, takimi jak, stearynian magnezowy, siarczan sodowo-laurylowy i talk. Dla postaci kapsułki, wśród korzystnych farmaceutycznie dopuszczalnych nośników, znajdują się laktoza i glikole polietylenowe, o wysokich masach cząsteczkowych. Przy wytwarzaniu wodnych zawiesin do podawania doustnego, nośnikiem może być czynnik emulgujący lub zawieszający. Mogą być użyte rozcieńczalniki, takie jak etanol, glikol propylenowy, gliceryna, chloroform i ich mieszaniny, jak również i inne substancje.

Przy podawaniu pozajelitowym mogą być stosowane roztwory lub zawiesiny związków według wynalazku w oleju sezamowym lub arachidowym lub w wodnych roztworach glikolu propylenowego, a także sterylne wodne roztwory rozpuszczalnych farmaceutycznie dopuszczalnych soli. Do wstrzykiwania domięśniowego i podskórnego szczególnie korzystne są roztwory soli związków według wynalazku. Wodne roztwory, zawierające te sole rozpuszczone w czystej wodzie destylowanej, są również korzystne do stosowania w zastrzykach dożylnych, pod warunkiem że wartość ich pH jest odpowiednio dostosowana, sąodpowiednio zbuforowane, sąizotoniczne dzięki odpowiedniej soli lub glukozie i są wysterylizowane na drodze ogrzewania lub mikro filtracji.

Związki i kompozycje według wynalazku podaje się w taki sposób, aby zapewnić maksymalną terapeutyczną odpowiedź, aż do momentu uzyskania poprawy, a potem, aby zapewnić minimalną dawkę, która utrzymuje poziom skuteczności przynoszący ulgę. Ogólnie, dawka doustna może wynosić od około 0,1 mg/kg do około 100 mg/kg, korzystnie pomiędzy 0,1 mg/kg a 20 mg/kg, a najkorzystniej pomiędzy 1 mg/kg a 20 mg/kg; a dawka podawana dożylnie może wynosić od około 0,1 pg/kg do około 100 pg/kg, korzystnie pomiędzy około 0,1 pg/kg a około 50 pg/kg, oczywiście przy doborze odpowiedniej dawki dla każdego poszczególnego przypadku, biorąc pod uwagę masę ciała pacjenta, ogólny stan jego zdrowia, wiek i inne czynniki, które mogą mieć wpływ na reakcję na lek. Lek może być podawany doustnie od 1 do 4 razy dziennie, korzystnie raz lub dwa razy dziennie.

Następujące testy farmakologiczne mierządziałanie związku według wynalazku hamujące agregację płytek, w której bierze udział fibrynogen, na wiązanie fibrynogenu, do płytek stymulowanych trombiną oraz hamowanie agregacji, „ ex vivo ” płytek wywołanej przez ADP, a wyniki tych testów odpowiadają właściwościom związków według wynalazku in vivo.

Próba na agregację płytek oparta jest na metodzie opisanej w Blood 66 (4), 946-952 (1985). Próba na wiązanie fibrynogenu jest taka sama jak według Ruggeri, Z.M., i wsp., Proc. Natl. Acad. Sci. USA 83,5708-5712 (1986) orazPlow, E.F., i wsp., Proc. Natl. Acad. Sci. USA 82,8057-8061 (1985). Próba na hamowanie agregacji ex vivo płytek wywołanej przez ADP przeprowadzona

181 749 jest według Zucker, „Platelet Agregation Measured by the Photoelectric Method”, Methode in Enzymology 169, 117-133 (1989).

Próba na agregację płytek

Przygotowanie płytek zaktywowanych na stałe

Izoluje się płytki z ludzkiego koncentratu płytek stosując technikę filtracji na żelu opisaną przez Marguerie, G.A., i wsp. J. Biol. Chem. 254, 5357-5363 (1979) i Ruggeri, Z.M., i wsp., J. Clin. Invest. 72,1-12 (1983). Płytki zawiesza się do uzyskania stężenia wynoszącego 2 χ 10⁸ komórek/ml w modyfikowanym buforze Tyrode’a wolnym od wapnia zawierającym 127 mM chlorku sodowego, 2 mM chlorku magnezowego, 0,42 mM Na₂HPO₄, 11,9 mM NaHCO₃, 2,9 mM KC1,5,5 mM glukozy, 10 mM HEPES, o wartości pH równej 7,36 oraz 0,35% albuminy z ludzkiej surowicy (HSA). Te przemyte płytki aktywuje się poprzez dodanie ludzkiej α-trombiny do końcowego stężenia wynoszącego 2 jednostki/ml, a następnie dodaje się inhibitor trombiny 1-2581 do uzyskania końcowego stężenia wynoszącego 40 μΜ. Do tych zaktywowanych płytek dodaje się paraformaldehyd do stężenia 0,50% i następnie inkubuje się je przez 30 minut w temperaturze pokojowej. Następnie płytki zaktywowane na stałe zbiera się poprzez wirowanie przy 650 x g przez 15 minut. Granulki płytek przemywa się czterokrotnie za pomocą powyższego buforu Tyrode’ a zawierającego 0,35% HSA i ponownie zawiesza w tym samym buforze do uzyskania stężenia wynoszącego 2 χ 10⁸ komórek/ml.

Próba na agregację płytek

Płytki zaktywowane na stałe inkubuje się z wybraną dawką związku przeznaczonego do badania na inhibitowanie agregacji płytek przez jedną minutę i następnie inicjuje się agregację przez dodanie ludzkiego fibrynogenu do końcowego stężenia wynoszącego 250 pg/ml. Do pomiaru agregacji płytek stosuje się profiler PAP-4. Stopień występującej inhibicji jest wyrażony jako procent prędkości agregacji obserwowanej przy braku inhibitora. Następnie wyznacza się dla każdego związku IC₅₀, czyli ilość inhibitora potrzebnego do zmniejszenia prędkości agregacji o 50% (patrz, na przykład, Plow, E.E, i wsp., Proc. Natl. Acad. Sci., USA 82, 8057-8061 (1985)/

Próba na wiązanie fibrynogenu

Płytki oddziela się od składników osocza według techniki wykorzystującej gradient gęstości albuminy według Walsh, P.N., i wsp., Br. J. Haematol. 281 -296 (1977), z modyfikacją według Trapani-Lombardo, V., i wsp. J. Clin. Invest. 76,1950-1958 (1985). W każdej eksperymentalnej mieszaninie płytki w modyfikowanym buforze Tyrode’a (Ruggeri, Z.M., i wsp., J. Clin. Invest. 72, 1-12 (1983)) są stymulowane za pomocą ludzkiej α-trombiny w temperaturze 22-25°C przez 10 minut (3,125 χ 10¹¹ płytek na litr i trombina w ilości 0,115 Jednostek Międzynarodowych (IU) na ml). Następnie dodaje się hirudynę w 25-krotnym nadmiarze (jednostka/jednostka) przez 5 minut przed dodaniem fibrynogenu znakowanego ¹²⁵I i związku poddawanego testowi. Po ich dodaniu, ostateczna ilość płytek w mieszaninie wynosi 1 χ 10¹¹komórek/litr. Po inkubacji przez dodatkowe 30 minut w temperaturze 22-25°C, związane i wolne ligandy rozdziela się przez wirowanie 50 μΐ mieszaniny przez 300 μΐ 20% sacharozy przy 12000 x g przez 4 minuty. Następnie oddziela się granulkę płytek od reszty mieszaniny w celu określenia radioaktywności płytek. Niespecyficzne wiązanie mierzy się w mieszaninach zawierających nadmiar nieoznakowanego ligandu. Podczas analizowania krzywych wiązania za pomocą analizy Scatcharda, niespecyficzne wiązanie uzyskuje sięjako parametr związany z izotermą wiązania za pomocą programu komputerowego (Munson, P. J., Methods Enzymol., 92, 542-576 (1983)). W celu określenia stężenia każdego związku hamującego niezbędnego do hamowania 50% przyłączania fibrynogenu do płytek stymulowanych trombiną(IC₅₀), każdy związek testuje się w 6 lub więcej stężeniach z fibrynogenem utrzymywanym oznakowanym ¹²⁵I w stężeniu 0,176 pmol/litr (60 pg/ml). IC⁵⁰ otrzymuje się poprzez sporządzenie wykresu wiązania pozostałego fibrogenu w zależności od logarytmu stężenia badanego związku.

181 749

Próba na hamowanie ex vivo agregacji płytek wywołanej przez ADP Postępowanie w eksperymencie

Kontrolne próbki krwi pobiera się na 5-10 minut przed podaniem testowanego związku psom mieszańcom ważącym od 10 do 20 kg. Związek ten podaje się pozajelitowe w roztworze wodnym przez zgłębnik lub doustnie, w postaci kapsułek żelatynowych. Próbki krwi (5 ml) pobiera się następnie w 30 minutowych odstępach czasu przez 3 godziny, oraz po 6,12 i 24 godzinach po podaniu leku. Każdą próbkę krwi uzyskuje się poprzez nakłucie żyły odpromieniowej i zbiera się ją bezpośrednio do plastikowej strzykawki, tak aby zawierała ona jedną część 3,8% cytrynianu trój sodowego i dziewięć części krwi.

Agregacja ex vivo płytek uzyskanych z psiej krwi

Próbki krwi wiruje się przy 1000 obr/min przez 10 minut w celu uzyskania osocza bogatego w płytki (PRP). Po usunięciu PRP, próbkę wiruje się przez dodatkowe 10 minut przy 2000 obr/min w celu uzyskania osocza ubogiego w płytki (PPP). Ilość płytek w PRP określa się za pomocą licznika Coulter Counter (Coulter Electronics, Hlaelah, FL). Gdy stężenie płytek w PRP jest większe niż 300000 płytek/μΐ, wtedy PRP rozcieńcza się za pomocąPPP, aby utrzymać ilość płytek na poziomie do 300000 płytek/μΐ. Następnie jednakowe objętości PRP (250 ml) umieszcza się w szklanych silikonowanych kuwetach (7,25 x 55 mm, Bio/Data Corporation, Horsham, PA). Następnie dodaje się adrenalinę (stężenie końcowe 1 μΜ) do PRP, inkubuje się przez jedną minutę w temperaturze 37°C. Następnie do PRP dodaje się stymulator agregacji płytek ADP o końcowym stężeniu 10 μΜ. Agregację płytek monitoruje się spektrofotometrycznie wykorzystując przyrząd do mierzenia agregacji na podstawie transmitancji światła (Bio/Data Platelet Aggregation Profiler, Model, PAP-4, Bio/Data Corp., Horeham, PA). Dla związków przeznaczonych do testowania, dwukrotnie rejestruje się prędkość zmiany (tangens kąta nachylenia) transmitancji światła oraz maksymalną transmitancję światła (maksymalną agregację). Dane dotyczące agregacji płytek są przedstawione jako procentowy spadek (środek ± SEM) tangensa kąta nachylenia lub jako maksymalna agregacja w porównaniu z danymi uzyskanymi z kontrolnego PRP, który przygotowuje się dla próbek krwi pobranych przed podaniem zwierzęciu testowanego związku.

Związki według wynalazku wykazały znaczną aktywność w przeprowadzonych testach i stwierdzono, że są użyteczne przy zapobieganiu i leczeniu poważnym stanom chorobowym związanym z zakrzepicą. Aktywność przeciwzakrzepowa wykazana w próbie na agregację ex vivo płytek uzyskanych z psiej krwi oznacza, że należy też spodziewać się takiej aktywności i u ludzi (patrz, na przykład, Catalfamo, J.L., i Dodds, W. Jean, „Isolation of Platelets from Laboratory Animals”, Methods Enzymol. 169, Część A, 27 (1989)). Wyniki testów związków według wynalazku przy użyciu powyższych metod przedstawiono w tabeli poniżej. W tabeli przedstawiono również wyniki testu porównawczego dla 4-4(piperydylo)butanoiloglicyloasparagilotryptofanu, czyli związku ujawnionego w Publikacji Europejskiego Zgłoszenia Patentowego No. 0479481.

Tabela

Inhibicja agregacji ex vivo płytek wywołanej przez ADP

Związek z przykładu nr	Inhibicja agregacji płytek na stałe aktywowanych (IC₅₀pM)	Dawka (mg/kg)	% Inhibicji ex vivo agregacji płytek po podaniu doustnym
1 godz.	3 godz.	6 godz.	12 godz.	24 godz.
1	2	3	4	5	6	7	8
2	0,027	10	90	60	<20
3	0,064	10	40	<20
9	0,77
1	0,026	5	100	100	100	88	42

181 749 cd. tabeli

1	2	3	4	5	6	7	8
4	0,72	10	90	50	<20
6	0,130	10	80	20
5	0,082	10	100	90	35
11	0,064	5	100	100	60	37
12	0,097	5	100	100	100	98	50
7	0,110	5	30	<20
8	0,068	5	30	<20
15	0,072	5	35	18
14	0,019	5	100	100	100	100	95
13		5	100	100	25
17	0,096
18	0,104
19	3,41
20	1,37
21	0,055
22	0,09
23	0,078
24	0,129
25	0,046
26	0,029
27	0,119
28	0,048
29	0,032
30	0,07
31	0,053
32	0,052
33	0,047
34	0,074
(Związek w/g EPA nr 0479481)	0,047	5	53	<20

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 6,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Związek do zapobiegania i leczenia zakrzepicy u ssaków o wzorze

Hm o o o _a/^N B ^P CHjCOOH w którym

A oznacza H-,

B oznacza alkil,

Z oznacza grupę o wzorze

w którym

E oznacza H-,

F oznacza α-węglowy fragment łańcucha α-aminokwasu o pochodzeniu naturalnym, H-, alkil, cykloalkil, alkilocykloalkil, podstawiony aryloalkil lub hydroksyalkil,

G oznacza cykloalkil, cykloalkiloalkil, OR¹ lub NR’R², w którym R¹ i R² oznaczają niezależnie H- lub alkil, oraz r jest równe 0 lub 1,

R oznacza H-, m jest równe od 1 do 5, n jest równe od 0 do 6 i p jest równe od 1 do 4 lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.
2. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że F oznacza H-, alkil, hydroksymetyl, merkaptanometyl, 2-metylotioetyl, karboksymetyl, 2-karboksyetyl, 4-aminobutyl, 3-guanidynopropyl, cykloalkil, alkilocykloalkil, aryloalkil lub podstawiony aryloalkil.
3. Związek według zastrz. 2, znamienny tym, że F oznacza H-, alkil, hydroksymetyl, merkaptanometyl, 2-metylotioetyl, karboksymetyl, 2-karboksyetyl, 4-aminobutyl, 3-guanidynopropyl, cykloalkil lub alkilocykloalkil.
4. Związek do zapobiegania i leczenia zakrzepicy u ssaków o wzorzfe

181 749 w którym

A oznacza H-,

B oznacza alkil,

J oznacza H-, alkil, cykloalkil, alkilocykloalkil, aryloalkil, podstawiony aryloalkil,

L oznacza OR¹ lub NR’R², w którym R¹ i R² oznaczają niezależnie H-, alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil, m jest równe od 1 do 5, n jest równe od 2 do 6 i p jest równe od 1 do 2 lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.
5. Związek według zastrz. 4, znamienny tym, że J oznacza H-, alkil, cykloalkil lub alkilocykloalkil, m jest równe 3 i n jest równe 3 lub 4.
6. Związek według zastrz. 5, znamienny tym, że J oznacza alkil lub cykloalkil,

R¹ i R² oznaczają niezależnie H- lub alkil, m jest równe 3, n jest równe 3 lub 4 i p jest równe 1.
7. Związek według zastrz. 5, którym jest N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]walina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-D-walina, N-[N-[N-(3-(piperydyn-4-ylo)propanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]walina, N-[N-[N-(5-(piperydyn-4-ylo)pentanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]walina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-a-cykloheksyloglicynana, N- [N- [N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-ety logi icy lo ] asparagilo] - β-cykloheksy loalanina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]norleucyna, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-a-(2,2-dimetylo)proρ-3-yloglicyna, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-p-cis-dekahydronaft-2-yloalanina,

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-p-cykloheksylo-D-alanina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-|3-dekahydronaft-l-yloalanina,

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-cyklooktyloalanina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-p-adamant-l-yloalanina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-(4-cykloheksylo)-cykloh eksyloalanina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P*cykloheptyloalanina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-a-cykloheptylo-propyloglicyna,

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-cyklooktylometyloalanina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-cyklopentyloalanina, N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo] -L- β-dekahydronaft-1-yloalanina lub

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-a-(2-cykloheksyloetylo)-glicyna lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.
8. Związek według zastrz. 5, którym jest

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]fenyloalanina,

181 749

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-(l,2,3,4)-tetrahydronaft-5-yloalanina,

N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-P-naft-1 -yloalanina lub N-[bL[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-p-naft-2-yloalanina lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.
9. Związek według zastrz. 5, którym jest amid N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-P-cykloheksylo-alaniny, amid N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-|3-cyklooktyloalaniny, amidN-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-p-cykloheksylo-metyloalaniny lub etyloamid N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-|3-cykloheksyloalaniny lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.
10. Związek według zastrz. 4, którym jest ester etylowy N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-L-p-cykloheksyloalaniny, ester etylowy N-[N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagilo]-P-cykloheksylometyloalaniny lub 3-adamant-l-ylopropylo-N-[N-(4-(piperydyn-4-ylo)butanoilo)-N-etyloglicylo]asparagil lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.
11. Kompozycja farmaceutyczna do zapobiegania i leczenia zakrzepicy u ssaków zawierająca składnik czynny i dopuszczalny farmaceutycznie nośnik lub rozcieńczalnik, w której składnikiem czynnym jest związek o wzorze

9 ę o

Z ^Π B ^P CHaCOOH w którym

A oznacza H-,

B oznacza alkil,

Z oznacza grupę o wzorze

w którym

E oznacza H-,

F oznacza a-węglowy fragment łańcucha α-aminokwasu o pochodzeniu naturalnym, H-, alkil, cykloalkil, alkilocykloalkil, podstawiony aryloalkil lub hydroksyalkil,

G oznacza cykloalkil, cykloalkiloalkil, OR¹ lub NR'R², w którym R¹ i R² oznaczają niezależnie H- lub alkil oraz r oznacza 0 lub 1,

R oznacza H-, m jest równe od 1 do 5,

181 749 n jest równe od O do 6 i p jest równe od 1 do 4 lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.
12. Kompozycja farmaceutyczna do zapobiegania i leczenia zakrzepicy u ssaków zawierająca składnik czynny i dopuszczalny farmaceutycznie nośnik lub rozcieńczalnik, w której składnikiem czynnym jest związek o wzorze

w którym

A oznacza H-,

B oznacza alkil,

J oznacza H-, alkil, cykloalkil, alkilocykloalkil, aryloalkil lub podstawiony aryloalkil,

L oznacza OR¹ lub NR*R², w którym R¹ i R² oznaczająniezależnie H-, alkil, cykloalkil lub cykloalkiloalkil, m jest równe od 1 do 5, n jest równe od 2 do 6 i p jest równe od 1 do 2 lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.

* * *