PL180843B1 - Sposób uzyskiwania mieszaniny ciekło-gazowej z gazowego sprężonego czynnika chłodniczego i urządzenie do tego sposobu - Google Patents

Abstract

1 Sposób uzyskiwania mieszaniny ciekło-gazowej e gazowego sprężonego czynnika chłodniczego, znamienny tym, ze gazowy czynnik chłodniczy pobieranyjestzbutli ciśnieniowej i rozdzielany jest na dwa strumienie A i B, przy czym strumień B przeznaczonyjest do schładzania strumienia A, w wymienniku ciepła (4), gdzie strumień B rozpręża się w dyszy rozprężnej (5) i chłodzi strumień A, który skrapla się a następnie dostarcza się go linią doprowadzającą (6) do dyszy rozprężnej (7) umieszczonej w końcówce mrożącej kriosondy (3), poza tym strumień B jest co najmniej dwukrotnie większy od strumienia A 8. Urządzenie do uzyskiwaniamieszaniny ciekło-gazowej z gazowego sprzężonego czynnika chłodniczego połączone przewodem ciśnieniowym z aparatem kriochirurgicznym posiadającym butlę ciśnieniową zawierającąN2O lub CO2, lub freon i sterownik, znamienne tym, ze sterownik (1) ma reduktor ciśnienia, manometr, zawory, złącza, przy czym sterownik (1) jest połączony poprzez przewody ciśnieniowe (2) z krioson<^^(3), przy czym kriosonda (3) ma w rękojeści wymiennik ciepła (4) 1 linię doprowadzającą(ó) mieszaninę ciekło-gazową z wymiennika ciepła (4), która jest zakończona dyszą rozprężną (7).

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób uzyskiwania mieszaniny ciekło-gazowej z gazowego sprężonego czynnika chłodniczego i urządzenie do tego sposobu znajdujące zastosowanie przy mrożeniu chorej tkanki w wielu specjalnościach medycznych.

Kriochirurgia jest dobrze ugruntowaną metodą w medycynie i polega na niszczeniu chorej tkanki przez jej zamrożenie. Obecnie na świecie niskie temperatury najpowszechniej uzyskiwane są poprzez użycie skroplonego azotu LN₂ o punkcie wrzenia -196°C przez wykorzystanie adiabatycznego rozprężenia podtlenku azotu N₂O (-89°C) lub dwutlenku węgla CO₂ (-70°C). Rzadko stosowane są w kriochirurgii inne czynniki chłodnicze jak freony, argon czy hel. W dalszej części mówiąc o podtlenku azotu będziemy mieli na uwadze również inne chłodziwa które poprzez rozprężenie dająefekt oziębienia. Zamrożenie tkanki następuje poprzez kontakt z chłodzoną końcówką kriosondy lub bezpośredni natrysk chłodziwa na tkankę.

Podstawową wadą systemu chłodzącego N₂O jest to, że knosonda kontaktowa ma mniejszą moc chłodniczą od analogicznej zasilanej ciekłym azotem. Natomiast ciekły podtlenek azotu ma ponad dwukrotnie większe ciepło parowania niż ciekły azot ale dotychczas praktycznie nie stosowano natrysku N₂O ze względu na trudności techniczne i brak odpowiedniego technicznego rozwiązania. Wadą natomiast urządzeń zasilanych ciekłym azotem jest: konieczność przechowywania ciekłego azotu w drogich zbiornikach (tzw. naczyniach Dewara), stałe straty czynnika niezależnie od jego używania, konieczność stosowania płaszczy próżniowych lub grubych specjalnych izolacji nie mrożącej części kriosondy, stosowanie specjalnych zbiorników ciśnieniowych do zasilania kriosond cieńszych około 3-6 mm, niemożliwość zastosowania sond poniżej 3 mm oraz kriosond elastycznych.

Kriosondy natryskowe dotychczas używane były prawie wyłącznie w zastosowaniu ciekłego azotu. Ciekły azot dozowany jest poprzez dyszę spryskiwacza z pewnej odległości bezpośrednio na tkankę. Wielkość strefy zamrożonej regulowano poprzez wymianę dyszy o innej średnicy lub stosując ograniczniki pola mrożenia (kubeczki, wzierniki uszne, itp.). Jest to metoda mało precyzyjna i niewygodna.

Przykładowe rozwiązania znane ze stanu techniki pokazuje uproszczoną zasadę działania typowego obecnie na świecie systemu gazowego N₂O. Gaz pobierany jest znad lustra cieczy z typowej butli ciśnieniowej (N₂O jest gazem anestezjologicznym powszechnie używanym na całym świecie) i przechodzi przez sterownik zawierający reduktor, zawory sterujące i odcinające powrót gazu, manometr itp. i elastyczną linią zasilającą wchodzi do zewnętrznego płaszcza i rozpręża się przez dyszę oziębiając końcówkę. Wraca wewnętrzną rurką a następnie elastyczną linią powrotną do sterownika gdzie przechodzi przez zawór odcinający na zewnątrz. Wymiana ciepła w kriosondzie pomiędzy gazem wchodzącym o temperaturze otoczenia a gazem wychodzącym o temperaturze ujemnej powoduje niewielkie częściowe skroplenie gazu wlotowego tak, że w końcówce kriosondy występuje zjawisko Joula-Thomsona oraz odparowanie małej ilości ciekłego N₂O. Takie rozwiązania przedstawiono w opisach GB 2.226.497, US 4,275,734 i US 3,613,689.

Należy podkreślić, że zjawisko odparowania cieczy ma najbardziej istotne znaczenie w uzyskaniu niskiej temperatury. Niestety powyższe rozwiązanie nie zapewnia odpowiedniej ilości

180 843 cieczy do końcówki mrożącej. Zjawisko skraplania się podtlenku azotu w płaszczu zewnętrznym daje jednocześnie naturalną izolację kriosondy. Kriosondy w tym systemie mogą być sztywne lub giętkie ale tylko kontaktowe. Kriosonda natryskowa w tym systemie zasilania nie jest możliwa. Aby osiągnąć bardziej wydajne kriosondy kontaktowe oraz zastosować kriosondy natryskowe należy kriosondę zasilić mieszaniną ciekło-gazową.

Dotychczasowe próby uzyskania cieczy N₂O wiązały się z zastosowaniem nietypowej specjalnej butli syfonowej lub zwykłej odwróconej zaworem do dołu (pat. 151826).

Powyższe rozwiązania sąjednak niepraktyczne i nie znalazły szerszego zastosowania.

Celem niniejszego rozwiązania jest zapewnienie udoskonalonego systemu kriochirurgicznego w oparciu o podtlenek azotu (N₂O), w którym kriosonda kontaktowa lub natryskowa zasilana jest mieszaniną ciekło-gazową o regulowanym składzie oraz różne rozwiązania techniczne końcówek kriosond celem pełniejszego wykorzystania sposobu.

Sposób uzyskiwania mieszaniny ciekło-gazowej z gazowego sprężonego czynnika chłodniczego polega na tym, że gazowy czynnik chłodniczy pobierany jest z butli ciśnieniowej i rozdzielany jest na dwa strumienie A i B, przy czym strumień B przeznaczony jest do schładzania strumienia A, w wymienniku ciepła, gdzie strumień B rozpręża się w dyszy rozprężnej i chłodzi strumień A, który skrapla się, a następnie dostarcza się go linią doprowadzaj ącą do dyszy rozprężnej umieszczonej w końcówce mrożącej kriosondy, poza tym strumień B jest co najmniej dwukrotnie większy od strumienia A.

Korzystnie, strumień B jest około 5-15 razy większy od strumienia A. Skroplenie jest częściowe i reguluje się go ciśnieniem roboczym czynnika chłodniczego. W innym rozwiązaniu, skroplenie jest całkowite i reguluje się go ciśnieniem roboczym czynnika chłodniczego. Korzystnie, tworzy się co najmniej jedno rozdzielenie strumienia zasilającego i co najmniej jeden wymiennik ciepła, który umieszcza się w rękojeści kriosondy, przy czym bilans przepływów strumieni A i B jest taki, że suma przepływów w strumieniu B jest od 5 do 15 razy większa od sumy przepływów w strumieniu A. Ponadto, tworzy się co najmniej jedno rozdzielenie strumienia zasilającego i co najmniej jeden wymiennik ciepła, który umieszcza się w sterowniku urządzenia, przy czym bilans przepływów strumieni A i B jest taki, że suma przepływów w strumieniu B jest od 5 do 15 razy większa od sumy przepływów w strumieniu A. Poza tym, tworzy się co najmniej dwa rozdzielenia strumieni zasilających i co najmniej dwa wymienniki ciepła, które umieszcza się w sterowniku urządzenia i rękojeści kriosondy, przy czym bilans przepływów strumieni A i B jest taki, że suma przepływów w strumieniu B jest od 5 do 15 razy większa od sumy przepływów w strumieniu A.

Urządzenie do uzyskiwania mieszaniny ciekło-gazowej z gazowego sprzężonego czynnika chłodniczego charakteryzuje się tym, że sterownik ma reduktor ciśnienia, manometr, zawory, złącza, przy czym sterownik jest połączony poprzez przewody ciśnieniowe z kriosondą, przy czym kriosonda ma w rękojeści wymiennik ciepła i linię doprowadzającą mieszaninę ciekło-gazową z wymiennika ciepła, która jest zakończona dyszą rozprężną.

Korzystnie, urządzenie ma co najmniej jeden wymiennik ciepła, który jest umieszczony w rękojeści kriosondy. W innym rozwiązaniu, urządzenie ma co najmniej jeden wymiennik ciepła, który jest umieszczony w sterowniku. Poza tym, urządzenie ma co najmniej dwa wymienniki ciepła, które są umieszczone w rękojeści kriosondy i sterowniku. Linia doprowadzająca mieszaninę ciekło-gazową do końcówki kriosondy jest krótka, korzystnie od 0,02 do 0,05 m. W innych rozwiązaniach linia doprowadzająca mieszaninę ciekło-gazową do końcówki kriosondy jest długa, korzystnie 2 m. Ponadto, linia doprowadzająca mieszaninę ciekło-gazową do końcówki kriosondy ma średnicę wewnętrzną co najmniej 0,1 mm. W jednych rozwiązaniach linia doprowadzająca mieszaninę ciekło-gazową jest wykonana z metalu, zaś w innych linia doprowadzająca mieszaninę ciekło-gazową jest wykonana z materiału elastycznego, korzystnie tworzywa sztucznego.

Istniejąrozwiązania, że linia doprowadzająca mieszaninę ciekło-gazowąjest umieszczona w osłonie metalowej, albo lima doprowadzająca mieszaninę ciekło-gazowąjest umieszczona w osłonie z otworami.

180 843

Rozwiązanie według wynalazku zapewnia udoskonalenie systemu kriochirurgicznego w oparciu o podtlenek azotu (N₂O), w którym kriosonda kontaktowa lub natryskowa zasilana jest mieszaniną ciekło-gazową o regulowanym składzie. Możliwość zastosowania cieczy podtlenku azotu rozszerza znacznie obszar zastosowań w porównaniu z ciekłym azotem oraz tradycyjnym systemem podtlenku azotu gdyż ciekły N₂O ma ponad dwa razy większe ciepło parowania niż ciekły azot, a więc znacznie intensywniejsze odbieranie ciepła. Istnieje możliwość transportu cieczy N₂O o temperaturze dodatniej cienką elastyczną linią do dowolnego miejsca tj. do kriosondy kontaktowej lub do wskazanego obszaru na powierzchni ciała lub w głębi stosując odpowiednie kriosondy sztywne lub giętkie już od średnicy 0,4 mm. Można powyższym sposobem dostarczyć praktycznie dowolną ilość energii (cieczy N₂O), a więc zamrozić żądaną wielkość tkanki, gdyż moc kriosondy natryskowej nie zależy od jej średnicy.

Rozwiązanie według wynalazku zobrazowane jest na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat ideowy rozwiązania, fig. 2 - schemat konstrukcji kriosondy, fig. 3 - schemat przykładowego rozwiązania kriosondy, fig. 4 i 5 - przykładowe konstrukcje kriosondy, fig. 6 przykładowe rozwiązania końcówek służące do zamrażania za pomocą końcówki natryskowej, fig. 7 - przykładowe kriosondy typu zamkniętego, zaś fig. 8, przedstawiono kriosondy typu kontaktowo-natryskowe.

Jak przedstawiono na figurze 1, zgodnie z wynalazkiem, gaz pobierany jest z typowej butli ciśnieniowej zawierającej N₂O (lub CO₂), w której przy 20°C panuje ciśnienie 50 ata (5 MPa). Należy zaznaczyć, że ciśnienie w butli zależy jedynie od temperatury w jakiej butla znajduje się a nie od poziomu cieczy. Gaz wchodzi do sterownika 1, w którym znajduje się reduktor ciśnienia, manometr, zawory, złącza, itp. Ze sterownika 1 gaz doprowadzany jest przewodem ciśnieniowym 2 do kriosondy 3. W kriosondzie gaz rozdziela się na dwa strumienie A i B.

Figura 2 przedstawia schemat konstrukcji kriosondy. Strumień A o ciśnieniu 50 ata przechodzi przez wymiennik ciepła 4, gdzie ulega częściowemu lub całkowitemu skropleniu i dalej pod tym samym ciśnieniem kierowany jest linią doprowadzającą 6 do końcówki kriosondy 3 zakończonej dyszą rozprężną 7, której wielkość dobiera się do żądanej mocy kriosondy. Za dyszą rozprężną 7 podtlenek azotu rozpręża się i odparowuje przy ciśnieniu atmosferycznym dając -89°C. Aby w linii A uzyskać skroplenie gazu musi być ona schłodzona. Do tego celu służy drugi strumień B, który w wymienniku ciepła 4 rozpręża się przez dyszę rozprężną 5 osiągając za nią temperaturę -89°C. Po wymianie ciepła w strumieniu A w wymienniku ciepła 4 strumień B kierowany jest powrotną linią do sterownika 1 a następnie do atmosfery. Aby osiągnąć żądany efekt skroplenia w strumieniu A strumień B musi być od 5 do 15 razy większy od strumienia A, dlatego też dysza rozprężna 5 jest zawsze większa od dyszy rozprężnej 7. W praktycznych typowych zastosowaniach dysza rozprężna 7 jest średnicy około 0,07 mm, a dysza rozprężna 5 około 0,23 mm Moc chłodnicza kriosondy może być dowolnie regulowana od 0 do max poprzez zmianę ciśnienia gazu zasilającego za pomocą reduktora. Linia doprowadzająca 6 mieszaninę ciekło-gazową do końcówki kriosondy 7 jest długa lub krótka różnych średnic (od 0,4 mm), sztywna lub giętka, wykonana z metalu lub plastiku jednak pod warunkiem wytrzymania wysokiego ciśnienia (30-50 ata) które panuje w tej linii. Konstrukcja tej linii zależy od rodzaju kriosondy, tj. w jakiej specjalności i jaki rodzaj zabiegu.

Na figurze 3 pokazano przykładową konstrukcję kriosondy dermatologicznej natryskowej z krótką linią wylotową. W osłonie 8 wykonanej ze stali nierdzewnej lub tworzywa sztucznego umieszczony jest wymiennik ciepła 4 do którego dochodzi linia zasilająca 9 gazowego N₂O. Wymiennik ciepła 4 z jednej strony zakończony jest denkiem 10 a z drugiej linią doprowadzającą 6 mieszaninę ciekło-gazową zakończoną dyszą rozprężną 7. Za denkiem (w wymienniku ciepła) strumień rozdziela się na dwa A i B. Strumień A omywa na zewnątrz tuleję 11 i po skropleniu się kierowany jest do dyszy rozprężnej 7. Strumień B kierowany jest do dyszy rozprężnej 5 umieszczonej wewnątrz tulei 11, która na zewnątrz omywana jest strumieniem A. Celem lepszej wymiany ciepła wewnątrz tulei 11 umieszczony jest wkład 12 prowadzący strumień B tuż przy ściankach tulei 11. Następnie strumień B linią odprowadzającą 13 odprowadzany jest do sterownika 1.

Rzeczywisty kształt zewnętrzny kriosondy pokazano na figurze 5a i 5b.

180 843

Końcówka mrożąca kriosondy zasilana mieszaninąciekło-gazowąmoże być typu otwartego (natryskowa), zamkniętego (kontaktowa), natryskowo-kontaktowa. Kriosondy natryskowe (fig. 3,4,5) używane sątam gdzie jest możliwość odprowadzenia gazu powstałego po odparowaniu cieczy N₂O. Kriosonda natryskowa umożliwia dostarczenie bardzo wydajnego czynnika chłodniczego praktycznie w dowolnych, regulowanych ilościach do miejsc dotychczas niedostępnych, dla żadnej metody kriochirurgicznej.

Do celów ginekologicznych, laryngologicznych czy proktologicznych linia zasilająca kriosondę 3 (fig. 2) ma kształt jak na figurze 4 i wykonana jest z rurek metalowych o średnicy 0,61 0,4 mm zakończonych dyszą0,07 mm osłoniętych grubościennąrurkąze stali nierdzewnej celem nadania sztywności i ochrony przed uszkodzeniem.

Na końcówki kriosond natryskowych dermatologicznych czy ginekologicznych można nakładać specjalne końcówki ułatwiające mrożenie. Na figurze 6 pokazano: 6a- mrożenie samą końcówką (głównie zmiany drobne), 6b - z nałożonym krótkim odcinkiem rurki głównie z tworzywa, 6c - z nałożonym końcem typowego wacika dousznego, wacik kumuluje ciecz N₂O nie pozwalając na rozpryskiwanie się, służy do mrożenia zmian większych, 6d - z ogranicznikami pola mrożenia wykonanymi np. z teflonu, ograniczniki są różnej średnicy i bardzo wygodnie mrozi się zmiany okrągłe różnej wielkości.

Celem mrożenia zmian z wykorzystaniem kanałów roboczych endoskopów linia zasilająca wykonana jest również z rurki ze stali nierdzewnej 0,4 i 0,6 mm lub cienkościennych rurek plastikowych ze specjalnego teflonu lub innych tworzyw sztucznych dających odpowiednią wytrzymałość na wysokie ciśnienie, zakończone dyszą rozprężną i umieszczona jest w rurce osłonowej z tworzywa sztucznego lub specjalnej konstrukcji elastycznego typowego prowadnika metalowego używanego w endoskopii. Długość linii jest dobierana odpowiednio do specjalności medycznej fig. 6.

Kriosondy typu zamkniętego fig. 7 (a, b, c) otrzymujemy wtedy gdy linię doprowadzającą ciecz N₂O umieścimy w rurce osłonowej zamkniętej na końcu. Rurka zewnętrzna może być metalowa lub z tworzywa ale gdy jest z tworzywa, dobrze jest aby, koniec mrożący stanowiący zamknięcie rurki wykonany był z metalu, celem dobrego przewodnictwa ciepła (rys. 8c). Płaszcze zewnętrzne mogą być typu zimnego (a) lub ciepłego (b) tak jak są obecnie używane w kriosondach tradycyjnych zasilanych gazem a nie mieszaniną ciekło-gazową. Kriosondy kontaktowe według niniejszego rozwiązania mają ograniczoną moc cieplną, większą niż tradycyjnie używane ale granicę wyznacza powierzchnia wymiany ciepła (powierzchnia końcówki). Zaletą tych końcówek jest to, że rurka zewnętrzna odprowadza gaz powstający po odparowaniu N₂O oraz można je wkładać lub wkhiwać w tkankę. Zakończenie mrożące można praktycznie dowolnie kształtować. Pozostała część rurki osłonowej może być giętka lub sztywna, różnej długości i średnicy. Można do tego celu użyć typowych cewników używanych w lecznictwie, jedynie ich zakończenie można zaopatrzyć w metalową końcówkę. Średnica zewnętrzna takich kriosond kriocewników może być już od 1 mm, najczęściej obecnie używa się od 1,6 do 3 mm. Ogrzewanie kriosondy do temperatury dodatniej odbywa się jak w dotychczasowych systemach gazowych tzn. zamknięciem odpływu gazu wylotowego co powoduje wzrost ciśnienia za dyszą rozprężną i skroplenie się N₂O w zimnej końcówce. Zmiana fazy wyzwala ciepło i powoduje bardzo szybkie rozmrożenie końcówki.

W kriosondach według niniejszej innowacji stosuje się blokadę gazu wylotowego zarówno w strumieniu A i B, ale tylko wtedy kiedy płaszcz zewnętrzny (osłona) wytrzymuje wysokie ciśnienie. W końcówkach natryskowych powoduje to natychmiastowe (kilka sekund) zaprzestanie wypływu ciekłego N₂O.

Kriosondy kontaktowo-natryskowe (fig. 8a, 8b) mają cechy pośrednie pomiędzy końcówkami natryskowymi a kontaktowymi. Otwory wykonane w końcówce mrożącej umożliwiają bezpośredni kontakt cieczy z tkanką znacznie zwiększając moc chłodniczą sondy. Nie można ich jednak wkładać czy wkhiwać w naczynia lub tkankę miąższowa. Kriosondy natryskowo-kontaktowe mogą być również rozwiązane z ciepłym lub zimnym płaszczem.

180 843

Działanie rozwiązania według wynalazku łączy dwa zjawiska fizyczne, tj. prawo Joule’a-Thomsona i zjawisko parowania cieczy. Gazowy podtlenek azotu doprowadzany jest do sondy przewodem ciśnieniowym. W wymienniku ciepłajest rozdzielany na część doprowadzona do dyszy rozprężnej i na część, która strumieniem jąopływa. Wymiennik ciepła uruchamiany jest poprzez naciśnięcie pedału będącego w wyposażeniu aparatu kriochirurgicznego. Gaz doprowadzany jest do dyszy rozprężnej i przepływając przez niąulega rozprężeniu osiągając -89 i omywa wewnętrzne ścianki tulei zewnętrznej oziębiając gazowy podtlenek azotu pod wysokim ciśnieniem 40-50 ata przepływający na zewnątrz tulei i powoduje jego skroplenie. W tej postaci podtlenek azotu wypływa przez dyszę rozprężną na zewnątrz. Po zwolnieniu pedału i wyłączeniu wymiennika ciepła, przepływający na zewnątrz tulei pośredniej podtlenek azotu nie jest schładzany i w związku z tym wypływa przez dyszę rozprężną w postaci gazowej. Zastosowanie specjalnej tulei zewnętrznej nie powoduje niepożądanego chłodzenia obudowy urządzenia.

Rozwiązanie według wynalazku zapewnia możliwość stosowania kriosond natryskowych używając typowych butli ciśnieniowych zawierających N₂O lub CO₂, w których pobierany jest gaz znad lustra cieczy. Możliwość płynnej regulacji mocy chłodniczej kriosond poprzez zmianę składu mieszaniny ciekło-gazowej za pomocą regulacji ciśnienia gazowego czynnika chłodniczego. Dostarczenie za pomocą natryskowych końcówek giętkich lub sztywnych (już od 0,4 mm średnicy) odpowiedniej ilości cieczy N₂O lub CO₂ w celu zamrożenia zadanej tkanki na powierzchni lub w głębi ciała również poprzez kanały robocze endoskopów. Zwiększenie mocy chłodniczej kriosond kontaktowych w stosunku do sond zasilanych tradycyjnie poprzez doprowadzenie do końcówki mrożącej optymalnej ilości ciekłego podtlenku azotu. Możliwość stosowania różnego rodzaju kriosond sztywnych lub giętkich o różnych średnicach zasilanych ciekłym N₂O lub CO₂, kontaktowych, natryskowych, kontaktowo-natryskowych.

Rozwiązanie według wynalazku znalazło szerokie zastosowanie w chirurgii, dermatologii, ginekologii, kardiochirurgii naczyń, okulistyce, proktologii i innych dziedzinach medycyny. Stosowanie nowego rozwiązania pozwala przy niektórych zabiegach wyeliminować konieczność stosowania wielu kontaktowych kriosond chirurgicznych, co ze względu na ich koszt stanowi niewątpliwą zaletę.

Urządzenie do uzyskiwania mieszaniny ciekło-gazowej z gazowego sprzężonego czynnika chłodniczego wyposażone w giętką końcówkę wylotową może być stosowane podczas zabiegów z wykorzystaniem endoskopów, cytoskopów, laperoskopów, fiberoskopów i innych. Wówczas końcówkę wylotowąumieszcza się w kanale roboczym tych urządzeń. W dermatologii jako wyposażenie stosuje się kubeczki wykonane z tworzywa sztucznego, zakładane na wylot sondy. Kubeczki służą do ograniczania obszaru poddanego działaniu ciekłego podtlenku azotu. Natrysk ciekłego podtlenku azotu me powoduje żadnych mechanicznych uszkodzeń mrożonych tkanek i tkanek wokół zmianowych.

180 843

180 843

180 843

180 843

co σ> li.

180 843

c

180 843

Ó) ίι_

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims (18)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób uzyskiwania mieszaniny ciekło-gazowej z gazowego sprężonego czynnika chłodniczego, znamienny tym, że gazowy czynnik chłodniczy pobierany jest z butli ciśnieniowej i rozdzielany jest na dwa strumienie A i B, przy czym strumień B przeznaczony jest do schładzania strumienia A, w wymienniku ciepła (4), gdzie strumień B rozpręża się w dyszy rozprężnej (5) i chłodzi strumień A, który skrapla się a następnie dostarcza się go linią doprowadząjącą(6) do dyszy rozprężnej (7) umieszczonej w końcówce mrożącej kriosondy (3), poza tym strumień B jest co najmniej dwukrotnie większy od strumienia A.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że strumień B jest około 5-15 razy większy od strumienia A.
3. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że skroplenie jest częściowe i reguluje się go ciśnieniem roboczym czynnika chłodniczego.
4. 4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że skroplenie jest całkowite i reguluje się go ciśnieniem roboczym czynnika chłodniczego.
5. 5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że tworzy się co najmniej j edno rozdzielenie strumienia zasilającego i co najmniej jeden wymiennik ciepła (4), który umieszcza się w rękojeści kriosondy (3), przy czym bilans przepływów strumieni A i B jest taki, że suma przepływów w strumieniu B jest od 5 do 15 razy większa od sumy przepływów w strumieniu A.
6. 6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że tworzy się co najmniej jedno rozdzielenie strumienia zasilającego i co najmniej jeden wymiennik ciepła (4), który umieszcza się w sterowniku (1) urządzenia, przy czym bilans przepływów strumieni A i B jest taki, że suma przepływów w strumieniu B jest od 5 do 15 razy większa od sumy przepływów w strumieniu A.
7. 7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że tworzy się co najmniej dwa rozdzielenia strumienia zasilającego i co najmniej dwa wymienniki ciepła (4), które umieszcza się w sterowniku (1) urządzenia i rękojeści kriosondy (3), przy czym bilans przepływów strumieni A i B jest taki, że suma przepływów w strumieniu B jest od 5 do 15 razy większa od sumy przepływów w strumieniu A.
8. 8. Urządzenie do uzyskiwania mieszaniny ciekło-gazowej z gazowego sprzężonego czynnika chłodniczego połączone przewodem ciśnieniowym z aparatem kriochirurgicznym posiadającym butlę ciśnieniową zawierającą N₂O lub CO₂, lub freon i sterownik, znamienne tym, że sterownik (1) ma reduktor ciśnienia, manometr, zawory, złącza, przy czym sterownik (1) jest połączony poprzez przewody ciśnieniowe (2) z kriosondą (3), przy czym kriosonda (3) ma w rękojeści wymiennik ciepła (4) i linię doprowadzającą(6) mieszaninę ciekło-gazowąz wymiennika ciepła (4), która jest zakończona dyszą rozprężną (7).
9. 9. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że ma co najmniej jeden wymiennik ciepła (4), który jest umieszczony w rękojeści kriosondy (3).
10. 10. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że ma co najmniej jeden wymiennik ciepła (4), który jest umieszczony w sterowniku (1).
11. 11. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że ma co najmniej dwa wymienniki ciepła (4), które są umieszczone w rękojeści kriosondy (3) i sterowniku (1).
12. 12. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że linia doprowadzająca (6) mieszaninę ciekło-gazową do końcówki kriosondy (3) jest krótka, korzystnie od 0,02 do 0,05 m.
13. 13. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że linia doprowadzająca (6) mieszaninę ciekło-gazową do końcówki kriosondy (3) jest długa, korzystnie do 2 m.

    180 843
14. 14. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że linia doprowadzająca (6) mieszaninę ciekło-gazową do końcówki kriosondy (3) ma średnicę wewnętrzną co najmniej 0,1 mm.
15. 15. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że linia doprowadzająca (6) mieszaninę ciekło-gazową jest wykonana z metalu.
16. 16. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że linia doprowadzająca (6) mieszaninę ciekło-gazową jest wykonana z elastycznego materiału, korzystnie z tworzywa sztucznego.
17. 17. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że linia doprowadzająca (6) mieszaninę ciekło-gazowąjest umieszczona w osłonie metalowej.
18. 18. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że linia doprowadzająca (6) mieszaninę ciekło-gazową jest umieszczona w osłonie z otworami.

    * * *