NL9101241A - Kathodestraalbuis en werkwijze voor het vervaardigen van een kathodestraalbuis. - Google Patents

Description

Kathodestraalbuis en werkwijze voor het vervaardigen van een kathodestraalbuis.

De uitvinding heeft betrekking op een kathodestraalbuis met een elektronenkanon.

In kathodestraalbuizen worden in bedrijf één of meerdere elektronenbundels gecreëerd. Kathodestraalbuizen worden onder meer gebruikt in televisieapparaten, elektronenmicroscopen, oscilloscopen, Röntgen-detectoren, beeldversterkers, photomultipliers, ionenimplantatie-apparaten en andere apparaten. Onder elektronenkanon wordt in het kader van de uitvinding een middel voor het genereren van elektronen verstaan. De elektronen kunnen in de vorm van een elektronenbundel gegenereerd worden.

Een probleem dat optreedt in kathodestraalbuizen is hierdoor gevormd dat in bedrijf inwendige oppervlakken van de kathodestraalbuis opladen. Dergelijke opladingsverschijnselen treden met name op op elektrische isolerende oppervlakken. Als gevolg hiervan kunnen negatieve effecten optreden. Overslag tussen onderdelen van de kathodestraalbuis kan bijvoorbeeld plaatsvinden, of een gestage verandering van de plaats en/of vorm van een door het elektronenkanon gegenereerde elektronenbundel, welk verschijnsel ook wel door "drift" wordt aangeduid, kan optreden. Koude emissie kan ook optreden. Koude emissie is een proces waarbij elektronen vanuit een oppervlak zonder dat het oppervlak verhit wordt geëmitteerd worden onder invloed van een elektrisch veld. Overslag, hetgeen het overspringen van een elektrische vonk tussen onderdelen is, kan een beschadiging van een onderdeel tot gevolg hebben, hetgeen uitval of beperking van de levensduur van de kathodestraalbuis kan veroorzaken. De negatieve effecten van drift worden hier verder aan de hand van een voorbeeld uitgelegd. Koude emissie gaat vaak gepaard met ongewenste lichtverschijnselen. De negatieve effecten van de opladingsverschijnselen zijn in het algemeen groter naarmate de in bedrijf gebruikte spanningen groter zijn en/of de optredende veldsterkten groter zijn.

De uitvinding heeft tot doel een kathodestraalbuis te verschaffen waarvoor één of meer van bovenvermelde problemen sterk verminderd zijn.

Hiertoe is de kathodestraalbuis volgens de uitvinding gekenmerkt doordat een elektrisch isolerend oppervlak in de kathodestraalbuis bedekt is met een film van een organisch materiaal. Onder een film van organisch materiaal wordt in het kader van de uitvinding een film verstaan die ten minste grotendeels bestaat uit een organische verbinding of een mengsel van organische verbindingen. Een dergelijke film wordt hier verder ook wel als "organische film" aangeduid.

De bovengenoemde problemen zijn daarmee grotendeels opgelost.

Voor kathodestraalbuizen voorzien van een elektronenkanon in een buishals van een elektrisch isolerend materiaal is een film van organisch materiaal bij voorkeur aangebracht tenminste aan de binnenzijde van de buishals. De elektrische potentiaal op de buishals is dan zeer stabiel. Er treedt geen tot zeer weinig overslag en drift op.

Voor kathodestraalbuizen met een elektronenkanon met elementen van elektrisch isolerend materiaal zijn bij voorkeur de genoemde elementen bedekt met een film van organisch materiaal.

Voorbeelden van dergelijk elementen zijn de bevestigingselementen, bijvoorbeeld de zogeheten multiform staal]es. Multiform staaijes zijn glasstaafjes waarin elektroden van een kanon zijn vastgezet. Overslag tussen de multiformstaaijes en onderdelen van het elektronenkanon en drift als gevolg van oplading van de multiformstaaijes treden dan niet of nauwelijks op.

Films bevattende organische polymeren zijn zeer geschikt gebleken.

Bij voorkeur bevat de genoemde film een hoog koolstofgehalte.

De uitvinding heeft tevens betrekking op een werkwijze voor het vervaardigen van een kathodestraalbuis en wordt gekenmerkt doordat in een werkwijze stap een inwendig oppervlak van een element van de kathodestraalbuis bevochtigd wordt met van een oplossing met een organische stof, en vervolgens het oppervlak gedroogd wordt, zodat een film van organisch materiaal achterblijft.

De organische film is op deze wijze eenvoudig aan te brengen en de dikte van de organische film is goed te regelen. Onder de term "inwendig oppervlak van een element van de kathodestraalbuis" wordt in het kader van de uitvinding een oppervlak van een element beschouwd dat zich in de geassembleerde kathodestraalbuis inwendig in de buis bevindt. Het bevochtigen en drogen van het oppervlak kan plaatsvinden voordat de kathodestraalbuis geassembleerd wordt, bijvoorbeeld op losse elementen.

Bij voorkeur wordt de organische film althans gedeeltelijk gekraakt door de organische film te verhitten. Dit kan tijdens het drogen dan wel tijdens het uitstoken van de kathodestraalbuis gebeuren. Verhitting gebeurt bij voorkeur in vacuüm.

De organische film kan ook door middel van een elektronenbombardement althans gedeeltelijk gekraakt worden. Het kraken van de film verhoogt het koolstofgehalte van de film ten opzichte van de andere bestanddelen van de film hetgeen een positief resultaat heeft op het hoogspanningsgedrag.

Hieronder zal de uitvinding bij wijze van voorbeeld nader worden toegelicht aan de hand van een in figuren getoonde uitvoeringsvorm van de beeldweergeefinrich-ting volgens de uitvinding. Hierin toont:

Figuur 1 een langsdoorsnede door een beeldweergeefinrichting volgens de uitvinding;

Figuur 2 in doorsnede een halsgedeelte van een kathodestraalbuis volgens de uitvinding;

Figuur 3 als functie van de kinetische energie van een opvallend elektron Ejóa de secondaire elektronen emissie-coëfficiënt ε voor een film nitro-cellulose (curve 31), voor deze film na verhitting in vacuüm (curve 32) en voor deze film na elektronenbombardement (curve 33);

Figuren 4a en 4b een volgend positief effect van een organische film.

De figuren zijn niet op schaal getekend. In het algemeen worden in de figuren gelijke onderdelen met dezelfde verwijzingscijfers aangeduid.

Figuur 1 toont een langsdoorsnede door een beeldweergaveinrichting volgens de uitvinding. De beeldweergaveinrichting bevat een kathodestraalbuis, in dit voorbeeld een Meurenbeeldbuis 1. Deze bevat een geëvacueerde omhulling 2, welke bestaat uit een beeldvenster 3, een konusgedeelte 4 en een hals 5. In de hals 5 is een elektronenkanon 6 voor het opwekken van drie zich in één vlak, het in-line vlak, hier het vlak van tekening, bevindende elektronenbundels 7, 8 en 9. Aan de binnenzijde van het beeldvenster bevindt zich een beeldscherm 10. Het beeldscherm 10 bevat een groot aantal in rood, groen en blauw luminescerende fosforelementen. Op hun weg naar het beeldscherm 10 worden de elektronenbundels 7, 8 en 9 met behulp van afbuigeenheid 11 over het beeldscherm afgebogen en passeren daarbij een voor het beeldvenster 3 opgestelde kleurselektie-elektrode 12 die een dunne plaat met openingen 13 bevat. De Meurselektie-elektrode is met behulp van ophangmiddelen 14 in het beeldvenster opgehangen. De drie elektronenbundels 7, 8 en 9 passeren de openingen 13 van de kleurselektie-elektrode onder een kleine hoek en treffen dientengevolge elk slechts fosforelementen van één kleur.

In het halsgedeelte bevindt zich het elektronenkanon (figuur 2). Dit elektronenkanon bevat in dit voorbeeld kathodes 21, 22 en 23, en een aantal elektroden 24, 25, 26, en 27, waarbij tussen de elektroden 26 en deel 28 van elektrode 27 een hoofdlens gevormd is. Op het conusgedeelte 4 is een geleidende laag 30 aangebracht. Aan de binnenzijde van het halsgedeelte 5 is een film 211 van een organisch materiaal aangebracht. Het is gebleken dat een dergelijke film het hoogspanningsgedrag van de kathodestraalbuis sterk verbetert. Een slecht hoogspanningsgedrag manifesteert zich in bedrijf door ongewenst oplichten van het scherm en/of doorslagen in de buis en/of doordat op een of meerdere plaatsen een vlekkerig blauw lichtverschijnsel op de binnenwand van de buis ontstaat en/of langs de multiform staatjes. De uitvinding is onder meer gebaseerd op het inzicht dat deze verschijnselen waarschijnlijk mede veroorzaakt worden door elektronentransport langs elektrisch isolerende oppervlakken. Over de buiswand "hoppende" elektronen kunnen de lichtverschijnselen veroorzaken hetzij door ionisatie van in de buis aanwezig restgas, hetzij door luminiscentie van het glas. Hoppende electronen ontstaan over elektrisch isolerende oppervlakken die een hoge secundaire emissiecoëfficiënt hebben; Wanneer electronen (bijvoorbeeld electronen ontstaan door veldemissie) deze oppervlakken treffen, zal onder invloed van een aanwezig elektrisch veld, een steeds groter wordend aantal electronen zich "hoppend" over de elektrisch isolerende oppervlakken bewegen in de richting van de hoogste potentiaal. Deze hoppende electronen veroorzaken koude emissie, hals- en multiformoplading en doorslagen in de buis. Tevens kan als de kathodestraalbuis een beeldscherm bevat het beeldscherm enigszins oplichten, hetgeen het contrast vermindert. Bij verdere verhoging van de spanningen worden de hoogspanningsproblemen groter. Overslag kan schade aan het elektronenkanon veroorzaken, ook kan het een negatieve invloed op de werking van elektronische schakelingen hebben. Het aanbrengen van een organische film op isolerende oppervlakken onderdrukt deze verschijnselen in sterke mate. Naast het verminderen van de bovengenoemde technische problemen vermindert het aanbrengen van een organische film ook de uitval daar een aanzienlijk gedeelte van de uitval die optreedt bij het maken van kathodestraalbuizen veroorzaakt wordt door hoogspanningsproblemen. Een voordeel dat de huidige uitvinding biedt is derhalve gelegen in het feit dat hogere spanningen mogelijk zijn. Door de kinetische energie van de elektronen te verhogen is de lichtopbrengst te verhogen. Dit is met name van belang voor onder andere projectie-kathodestraalbuizen en kathodestraalbuizen voor HDTV-toepassingen. Dergelijke buizen hebben bij voorkeur een zeer hoge lichtopbrengst.

Bij een proefbuis zijn de binnenkant van de hals en de multiform staafjes bevochtigd door een oplossing van nitro-cellulose (C6H7OnN3)n in ethyl-acetaat of in amyl-acetaat. Na drogen blijft een film van nitro-cellulose achter. Deze film wordt bij voorkeur vervolgens verhit, in vacuüm, waarbij de film althans gedeeltelijk gekraakt werd, waardoor het koolstofgehalte in de film toeneemt relatief ten opzichte van de andere bestanddelen (bijvoorbeeld zuurstof of stikstof) van de film. Bijvoorbeeld, een temperatuurbehandeling waarbij de film tot ongeveer 350 °C verhit wordt in vacuüm gedurende ongeveer 15 minuten vermindert het in de film aanwezige molair percentage zuurstof tot ongeveer 1/3 tot 1/5 van het molair percentage zuurstof voor de verhitting in vacuüm en vermindert het percentage stikstof tot ongeveer de helft van het molair percentage stikstof voor de verhitting in vacuüm. Een verder voordeel van een temperatuurbehandeling is hierin gelegen dat de samenstelling van de film niet of weinig verandert in gebruik, een niet aan een temperatuurbehandeling of een andersoortige kraakbehandeling (bijvoorbeeld elektronenbombardement en/of sputtering met Argon gas) blootgestelde film kan in gebruik van samenstelling veranderen.

De proefbuis vertoonde zelfs bij zeer hoge spanning (meer dan 40 kV tot bijvoorbeeld ongeveer 50 kV spanning) geen koude emissie en geen overslagen. Een vergelijkbare buis, die niet was voorzien van een film van een organisch materiaal vertoonde deze problemen bij spanningen rond 25 tot 30 kV. Onder "spanning" wordt hier het elektrisch potentiaalverschil tussen de kathode en de uittree elektrode van het elektronenkanon verstaan. De door het elektronenkanon geëmitteerde elektronen hebben een kinetische energie gelijk aan x keV als de "spanning" x kV is.

Het bevochtigen kan bijvoorbeeld gebeuren door de oplossing op de oppervlakken te spuiten of door middel van een penseel aan te brengen of de betreffende onderdelen in de oplossing te dompelen of door de oplossing door middel van een borstel of rollen bijvoorbeeld aan de binnenzijde van de hals aan te brengen.

In het kader van de uitvinding is de secundaire elektronenemissie coëfficiënt van organische filmen op isolerende oppervlakken onderzocht. Figuur 3 toont als functie van de kinetische energie van een opvallend elektron Ε^η de secondaire elektronen emissie-coëfficiënt ε voor een film nitro-cellulose (curve 31), voor deze film na verhitting in vacuüm (curve 32) gedurende ongeveer 30 minuten in vacuüm bij een temperatuur van ongeveer 380 °C en voor deze film na elektronenbombardement (curve 33). Hieruit blijkt dat de secondaire elektronen emissie-coëfficiënt door verhitting in vacuüm zowel als door een elektronenbombardement verandert. De secondaire emissie-coëfficiënt vertoont een maximum, voor deze lagen boven de 1, voor een kinetische energie van ongeveer 200 eV. De film is zo dun dat de weerstand zeer hoog is. De dikte van de film is bijvoorbeeld kleiner dan 1 μιη, bijvoorbeeld gelegen in het gebied 10- 500 nm. Een mogelijke verklaring voor het door de film bereikte effect is hierin gelegen dat als er een sterk elektrisch veld tussen de film en een veldemitter, hetgeen bijvoorbeeld een scherp puntje op een onderdeel van het elektronenkanon kan zijn, optreedt veldemissie elektronen kunnen worden geëmitteerd. Deze elektronen hebben een gemiddelde kinetische energie. De gemiddelde kinetische energie van veldemissie-elektronen die de film treffen is bij benadering gelijk aan het potentiaal-verschil tussen de veldemitter en de film. Als de gemiddelde kinetische energie groter is dan de energie Ejj, welke energie En gegeven wordt door die energie-waarde boven welke energie de secundaire emissie-coëfficiënt kleiner dan 1 is, dan worden de elektronen merendeels in de film ingevangen en kan het hoppen van electronen niet optreden. Deze energie % wordt ook wel de "tweede crossover" genoemd (zie bijvoorbeeld "Handbook of Chemistry and Physics", 56e editie, CRC Press, pagina E-366). De energie En is voor de curves 31, 32 en 33 minder dan 1 keV en wel ongeveer 900 eV, ongeveer 730 éV en ongeveer 420 eV respectievelijk. Een lawine- of hop-effect, waarbij een elektron na versnelling voor een aanwezig elektrisch veld meer dan één elektron los maakt welke op hun beurt meer dan één elektron los maakt etc, zodat een steeds groter aantal elektronen in de richting van de hoogste potentiaal bewegen, is dan nauwelijks mogelijk.

Elektronen met een kinetische energie van minder dan Ejj kunnen aanleiding geven tot een lawine-effect. Potentiaalverschillen kleiner dan ongeveer 1 kV zijn gewoonlijk niet hoog genoeg om veldemissie te doen optreden, daar de hiervoor benodigde elektrische veldsterkten niet bereikt worden. Het aanbrengen van een film, bijvoorbeeld een film van organisch materiaal, op isolerende oppervlakken, welke film een tweede crossover vertoont voor een energie kleiner dan 1 keV, vermindert derhalve de genoemde negatieve effekten sterk. Het wordt vermoed dat een dergelijk lawine-effect in het algemeen op een glasoppervlak wel optreedt en een belangrijke bijdrage aan de vermelde problemen levert. Voor glas is En gewoonlijk in de orde van enkele kV. Bij potentiaalverschillen van enkele kV kan wel veldemissie optreden.

Verdere voorbeelden van organische films met een % beneden ongeveer 1 kV zijn bijvoorbeeld films van koolwaterstofverbindingen, C:H lagen, organische zepen, polyacrylaten, en polyvinylalcoholen. Ook polyimide films, bijvoorbeeld bevattende (C22H10N2O5)11, ook wel bekend onder de naam Kapton, zijn geschikt. Polyimides zijn oplosbaar in bijvoorbeeld NMP (N-methyl-2-Pyrolidon). Een film van polyimide wordt bij voorkeur aan een kraak-behandeling onderworpen, bijvoorbeeld een temperatuurbehandeling. Een dergelijke behandeling vermindert het gehalte zuurstof, tot bijvoorbeeld 1/3 van het oorspronkelijke gehalte, en vermindert het gehalte stikstof tot bijvoorbeeld 1/2 van het oorspronkelijke gehalte. In het algemeen zijn organische polymeren zeer geschikt. Informatie over polymeren, hun eigenschappen en verwerkingswijzen is te vinden in o.a. McGraw-Hill Encyclopedia of Science and Technology (1960) onder "polymer" en verwante trefwoorden. Polymeren vormen in het algemeen een nagenoeg gladde film van nagenoeg gelijke dikte over het oppervlak. Ook residu-films van organische polymeren zijn geschikt. Dergelijke organische filmen verbeteren het hoogspanningsgedrag. Bij voorkeur is de film transparant. Het elektronenkanon is dan visueel te inspecteren.

Figuren 4a en 4b tonen een volgend positief effect van een op de binnenkant van de hals aangebrachte organische film. Een probleem dat optreedt bij kleurenka-thodestraalbuizen die meer dan één elektronenbundel uitzenden is de zogeheten convergentie-drift. Na inschakelen van de kathodestraalbuis verandert de onderlinge posities van de elektronenbundels op het beeldscherm. In figuren 4a en 4b is als functie van de tijd (t) in minuten de verschuiving van de buitenste elektronenbundels ten opzichte van de centrale elektronenbundel van een 14 inch in-line Heurenkathode-straalbuis in micrometer (μ) aangegeven. Deze tijdsafhankelijke verschuiving van de onderlinge posities van de elektronenbundels wordt hier verder voor de eenvoud met "verschuiving" aangeduid. De in curve 41 tot 48 getoonde verschuiving is gerelateerd aan de verschuiving na 100 minuten, welke laatste verschuiving op 0 μ gesteld is. Curves 41 tot 46 geven de verschuiving aan als er geen organische film is aangebracht. De verschuiving bedraagt ongeveer 60 μ. Curves 47 en 48 geven de verschuiving aan voor een kathodestraalbuis waarbij de binnenkant van de hals en met name het gedeelte van de hals gelegen tegenover de hoofdlens en het multiformstaafje bedekt zijn met een organische laag, in dit geval een residu van een nitro-cellulose laag. De gemiddelde verschuiving is ongeveer 4 μ, hetgeen een aanzienlijke en belangrijke verbetering is. De vermindering van deze verschuiving maakt het mogelijk de convergentie van de elektronenbundels op het beeldscherm beter te bewaren. Er wordt opgemerkt dat het bovendien mogelijk is hogere spanningen te gebruiken. De verschuiving is hier getoond voor een kathodestraalbuis met een zogeheten in-line elektronenkanon. De uitvinding is ook toepasbaar op kathodestraalbuizen met andere typen elektronenkanonnen voor het emitteren van meer dan één elektronenbundels, bijvoorbeeld zogeheten delta-elektronenkanonnen, die in bedrijf drie zich op de hoekpunten van een driehoek bevindende elektronenbundels emitteren.

De uitvinding is met name van groot belang voor kathodestraalbuizen met een elektronenkanon dat voorzien is van een uni-potentiaallens-systeem. Een unipotentiaal-lens systeem is een systeem voor het opwekken van elektrische velden voor het focusseren van één of meer elektronenbundels waarbij de elektrische potentiaal, gezien in de voortbewegingsrichting van de elektronenbundel(s), verloopt van een hoge beginwaarde naar een lage tussenwaarde naar een hoge eindwaarde. De genoemde problemen treden in dergelijke elektronenkanonnen bij een relatief lage maximale spanning op omdat relatief hoge elektrische potentialen en grote potentiaalverschillen op verschillende plaatsen van het elektronenkanon in bedrijf optreden.

De uitvinding is verder met name van belang voor kathodestraalbuizen met één of meerdere elektronenkanonnen die voorzien zijn van een geleidende laag. Voorbeelden van dergelijke elektronenkanonnen zijn zogeheten spiraallens-elektronenka-nonnen. Dergelijke elektronenkanonnen bevatten een element gemaakt van een elektrisch isolerend materiaal, bijvoorbeeld een buisvormig element, aan de binnenzijde waarvan een geleidende laag is aangebracht in bijvoorbeeld een spiraalvorm. Door het aanleggen van een potentiaal over deze geleidende laag wordt in het genoemde element een focusserend en/of versnellend elektrisch veld gecreëerd voor het focusseren en/of versnellen van een elektronenbundel. Kathodestraalbuizen met dergelijke elektronenkanonnen zijn zeer gevoelig voor overslag, die de geleidende laag kan beschadigen, hetgeen de lens beschadigt. De buishals en/of de buitenzijde van het genoemde element zijn in een dergelijke kathodestraalbuis volgens de uitvinding bedekt met een organische film. Verdere voorbeelden van elektronenkanonnen die voorzien zijn van een geleidende laag zijn gevormd door elektronenkanonnen met een spanningsdeler, bestaande uit een geleidende strip aangebracht op een plaat van isolerend materiaal. Over de geleidende strip wordt in bedrijf een elektrische spanning gezet.

De uitvinding is verder van belang voor opto-elektronische kathodestraalbuizen zoals bijvoorbeeld beeldversterkers en photo-multipliers. Een belangrijk gegeven voor dergelijke kathodestraalbuizen is de zogeheten dark-count. De dark-count is het signaal dat door de kathodestraalbuis in bedrijf in een absolute duisternis gegenereerd wordt. De hierboven beschreven lichtverschijnselen door elektronentransport over oppervlakken zijn ongewenst daar zij de dark-count verhogen. Lichtsignalen die in de opto-elektronische kathodestraalbuis een zwakker signaal veroorzaken dan de dark-count zijn niet of nauwelijks te meten. De dark-count is derhalve een maat voor de opto-elektronische gevoeligheid van een dergelijke buis. Uitvoeringsvormen van de kathodestraalbuis volgens de uitvinding zijn opto-elektronische kathodestraalbuizen waarbij een elektrisch isolerend oppervlak in de kathodestraalbuis bedekt is met een film van een organisch materiaal bij voorkeur bevattende een organisch polymeer, ter vermindering van de dark-count.

Het zal duidelijk zijn dat de uitvinding binnen het raam van de uitvinding voor de vakman vele variaties mogelijk zijn.

Claims (19)

1. Kathodestraalbuis met een elektronenkanon, met het kenmerk, dat een elektrisch isolerend oppervlak in de kathodestraalbuis bedekt is met een film van een organisch materiaal.

2. Kathodestraalbuis volgens conclusie 1 voorzien van een elektronenkanon in een buishals van een isolerend materiaal, met het kenmerk, dat de genoemde film is aangebracht aan de binnenzijde van de buishals.

3. Kathodestraalbuis volgens conclusie 1 of 2 met een elektronenkanon met elementen van elektrisch isolerend materiaal, met het kenmerk, dat de genoemde elementen bedekt zijn met de genoemde film.

4. Kathodestraalbuis volgens conclusie 3, met het kenmerk, dat de genoemde elementen bevestigingselementen zijn waaraan elektroden bevestigd zijn.

5. Kathodestraalbuis volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de genoemde film een organische polymeer bevat.

6. Kathodestraalbuis volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de genoemde film een residu-film van een organische polymeer bevat.

7. Kathodestraalbuis volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de genoemde film een hoog koolstofgehalte bevat.

8. Kathodestraalbuis volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de secundaire elektronen emissiecoëfficiënt van de film, als functie van de kinetische energie van primaire elektronen, een tweede cross-over (%) vertoont voor een energie minder dan ongeveer 1 keV.

9. Kathodestraalbuis volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de film van een organisch materiaal aangebracht is ter vermindering van koude elektronenemissie.

10. Kathodestraalbuis volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de film van een organisch materiaal is aangebracht ter vermindering van de kans op overslag.

11. Kathodestraalbuis volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de film van een organisch materiaal is aangebracht ter vermindering van ongewenste lichtverschijnselen.

12. Kathodestraalbuis volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat in bedrijf door het elektronenkanon één of meer elektronenbundels met een kinetische energie van meer dan 40 keV wordt geëmitteerd.

13. Kathodestraalbuis volgens conclusie 12, met het kenmerk, dat de genoemde kinetische energie ongeveer 50 keV is.

14. Kathodestraalbuis volgens één der voorgaande conclusies, waarbij in bedrijf in de kathodestraalbuis meer den één bundel opgewekt wordt, met het kenmerk, dat de film van een organisch materiaal is aangebracht ter vermindering van de tijdsafhankelijke verschuiving van onderlinge posities van de elektronenbundels.

15. Werkwijze voor het vervaardigen van een kathodestraalbuis, met het kenmerk, dat in een werkwijze stap een inwendig oppervlak van een element van de kathodestraalbuis bevochtigd wordt met van een oplossing met een organische stof en het oppervlak gedroogd wordt, zodat een organische film achterblijft.

16. Werkwijze volgens conclusie 15, met het kenmerk, dat de organische stof een polymeer bevat.

17. Werkwijze volgens conclusie 15 of 16, met het kenmerk, dat de organische film althans gedeeltelijk gekraakt wordt door de organische laag te verhitten.

18. Werkwijze volgens conclusie 15, 16 of 17, met het kenmerk, dat de organische film door middel van een elektronenbombardement althans gedeeltelijk gekraakt wordt.

19. Kathodestraalbuis vervaardigd volgens de werkwijze volgens conclusie 15, 16, 17 of 18.