NL9000357A - Praktische implanteerplaats voor elektronische levensnummers in dieren. - Google Patents

Description

Praktische implanteerplaats voor elektronische levensnummers in dieren

De uitvinding betreft een praktische plaats in het dierenlichaam voor het aanbrengen (implanteren) van een buisvormige, een elec-tronische schakeling voor radiografische detectie op afstand bevattende, capsule, welke plaats een zekere en snelle terugwinning van de capsule na de slacht mogelijk maakt zonder verlies van kostbaar vlees en waarbij goede detectie op afstand mogelijk is en welke plaats is gelegen in het voorste deel van de kop tussen de ogen en het gevoelige (onbehaarde) deel van de neuspunt, aan de bovenkaak-zijde.

Bij de huidige stand van de integratie van electronica schakelingen op een chip is het mogelijk de zgn. responder voor automatische radio-frequente dierherkenning in een kleine buisvormige, implanteerbare capsule in het weefsel van een dier aan te brengen. De schakeling van deze responder is op zich bekend en wordt o.a. beschreven in het octrooi van aanvraagster, nr. 176404.

Dergelijke zgn. implantaten kunnen een voor elk dier uniek nummer (het 'levensnummer') bevatten, dat naar behoefte m.b.v. een speciale zend-ontvanger uitgelezen kan worden. Elk dier is daarna dus individueel herkenbaar, hetgeen grote voordelen oplevert bij bijvoorbeeld bestrijding van dierziektes, fokprogramma's, gegarandeerd kwaliteitsvlees e.d.

Nu moet zo'n implantaat niet alleen eenvoudig, zelfs door geïnstrueerde leken, ingebracht kunnen worden, maar het mag ook tijdens het gehele leven van het dier niet verloren gaan, goed blijven werken, en tenslotte bij de slacht weer snel en betrouwbaar teruggewonnen kunnen worden om te voorkomen, dat het in het te consumeren vlees zou achterblijven.

Het vinden van een goede implanteerplaats is gelet op het bovenstaande moeilijk, vooral bij grotere landbouwhuisdieren als runderen, maar ook bij varkens: het implantaat wordt reeds kort na de geboorte ingebracht, dus als het dier nog klein is. Bij de groei, welke een half tot een aantal jaren in beslag kan nemen, wordt het dier zeer veel groter - deze groei vindt uiteraard ook plaats rondom het implantaat, waardoor dit dieper komt te zitten en moeilijker hervindbaar wordt bij het slachtproces.

Vele implanteerplaatsen zijn onderzocht, zoals: - in het oor: voor : * relatief geringe weefselgroei * geen verlies van waardevol vlees tegen: * implantaat kan gemakkelijk verloren gaan, vooral in de eerste tijd na het implanteren * implantaat kan worden beschadigd door slaan met oren tegen harde voorwerpen - vlak achter het oor: voor : * goed te definiëren implanteerplaats tegen: * veel weefselgroei, probleem met vinden bij slacht, dus tijdverlies - in poot bij hoef: voor : * relatief weinig weefselgroei, geen verlies van waardevol vlees tegen: * beschadiging van het implantaat kan gemakkelijk plaatsvinden * moeilijk automatisch te detecteren - bij anus of bij staartinplanting: voor : * geen verlies van waardevol vlees tegen: * veel weefselgroei, moeilijk terug te vinden bij slacht * moeilijk automatisch te detecteren

Zo hebben alle tot nu toe onderzochte plaatsen specifieke nadelen, vooral bij de grotere landbouwhuisdieren als runderen, maar ook bij varkens. Daarbij komt nog, dat bij deze dieren liefst onderhuids (subcutaan) geïmplanteerd wordt, omdat daar de spierweefselvorming het geringst is en dus de implantaatlokatie tijdens de groei het best bewaard blijft. Maar juist bij runderen wordt na de slacht de gehele vacht zoveel mogelijk als één geheel gestroopt (t.b.v. de leerindustrie).

Het zal duidelijk zijn, dat bij dit stroopproces het implantaat of aan de huid, of in het lichaam achterblijft, of zelfs los wegvalt. Volgens de uitvinding worden bovengenoemde problemen opgelost door te implanteren in een niet voor de handliggende plaats, nl. in het neusdeel van het dier tussen de ogen en het gevoelige (meestal onbehaarde) deel van de neus, aan de bovenkaakzijde. Een goede plaats bij runderen is bijvoorbeeld in de voorste 5 cm vanaf de neustop in de aanhechting van de bovenlip, links of rechts van het neusmidden (de zijdelingse neusstreek of regio lateralis nasi).

Dit kan alleen met de, nu mogelijke, verder verkleinde implantaten (bijv. 0 2,8 x 19 mm), omdat de implantatie reeds bij het kleine, pasgeboren, kalf moet geschieden. Bij varkens gebeurt het implanteren meestal enkele weken later, maar ook dan is het dier nog zeer klein.

Uiteraard groeit de kop en dus ook het neusdeel in de jaren daarna, doch er vindt in het neusdeel weinig spier- en vetaangroei.plaats, zodat de implantaatlokatie zeer goed behouden blijft. Weliswaar kan het dier zich soms op deze plaats stoten, maar in de praktijk blijkt dat het weefsel de stootkracht zodanig verdeelt, dat geen beschadiging van het implantaat ontstaat. De zeer goede plaatsbepaling van het implantaat maakt radiografische detectie gemakkelijk, zelfs automatisch voeren blijkt op deze wijze goed mogelijk. Tijdens het eten is namelijk nauwkeurig bekend waar zich de neus van het dier bevindt, zodat op die plek een antennespoel voor de detectie kan worden aangebracht. Dit betekent, dat een grote detectieafstand niet nodig is. Een detectieaf stand van bijvoorbeeld 15 a 20 cm is voor dit doel voldoende. Andere implanteerplaatsen vereisen voor automatische detectie een grotere detectierange. Zo'n grotere afstand heeft als nadelen dat het implantaat groter moet zijn door de noodzakelijke grotere antennespoel en dat de discriminatie tussen twee naast elkaar staande dieren moeilijk is omdat in zo'n geval de responders van beide dieren zó dicht bij elkaar kunnen zijn, dat ze zich beide binnen hetzelfde detectieveld bevinden. Het is dan niet zeker, bij welk dier de gedetecteerde respondercode behoort. Bij de implanteerplaats volgens de uitvinding is de discriminatie bijvoorbeeld via de voerbak, absoluut zeker en kan zonder bezwaar een klein implantaat met bijbehorende geringere detectierange worden gebruikt. Een zeer groot voordeel van de implanteerplaats volgens de uitvinding is verder de gemakkelijke, snelle en zekere terugwinning van het implantaat na de slacht. Bij runderen wordt vaak even voor het afstropen van de huid op ca. 5 cm vanaf de neustop aan de bovenzijde een snede in de huid gemaakt: de neushuid wordt tot die snede afge-stroopt en de neuspunthuid (met daaronder het implantaat) blijft op de kop zitten en kan teruggewonnen of met de totale kop vernietigd worden. De zeer geringe hoeveelheid vlees van de neuspunt wordt normaliter niet geconsumeerd, zodat er voor boer en slachterij geen verlies ontstaat. Bij een moderne slachtmethode voor varkens wordt de kop in zijn geheel verwijderd en vervolgens machinaal van het vlees ontdaan. Vóór het ontvlezen wordt echter een deel van de neuspunt afgezaagd. In dit deel kan het verkleinde implantaat worden aangebracht, dat daarna weer gemakkelijk en snel kan worden teruggewonnen of vernietigd.

De implanteerplaats volgens de uitvinding wordt aangegeven in figuur 1 (rund) en 2 (varken). Het implantaat 1 wordt aangebracht in het neusdeel 2, gelegen tussen het oog 3 en de gevoelige, meestal onbehaarde, neusgatstreek 4, aan de zijkant van de kop aan de boven-kaakzijde. Een voorkeursplaats is de zogenaamde zijdelingse neus-streek 5 (regio lateralis nasi). De implantering geschiedt onderhuids nabij de aanhechting van de bovenlip.

De implanteerrichting 6 kan variëren van horizontaal tot vertikaal al naar gelang de diersoort en de vereiste detectorantenneopstel-ling.

De afstand 7 van de verste zijde van het implantaat 1 tot de neuspunt is afhankelijk van de slachtmethode en kan bijvoorbeeld maximaal 5 cm bedragen. Op deze afstand kan bijvoorbeeld bij runderen (figuur 1) vóór het afstropen van de huid een snede 8 worden aangebracht, zodat vanaf die plaats de neuspunthuid, en daarmee het implantaat, blijft zitten. De kop wordt ter destructie afgevoerd, waarmee dan tevens (zoals gewenst) het implantaat uit de omloop verdwijnt. Overigens kan zonodig het implantaat door zijn nauwkeurige lokatie ook eenvoudig en snel worden verwijderd.

Eenzelfde redenering geldt voor varkens (figuur 2), maar daarbij wordt in sommige slachterijen de gehele neuspunt bij 9 afgezaagd alvorens de kop van het vlees te ontdoen. De afgezaagde neuspunt wordt ter destructie afgevoerd, zodat ook hier weer het implantaat mee wordt vernietigd.

Claims (5)

1. Plaats in het lichaam van een dier waarin een capsule, (welke bijvoorbeeld een op afstand detecteerbare electronische schakeling bevat), kan worden geïmplanteerd en welke plaats gemakkelijk detectie, goede discriminatie, benevens een lage kans op beschadiging en een zekere en snelle terugwinning van de capsule na de slacht garandeert, met het kenmerk, dat deze plaats zich bevindt zijdelings in het voorste deel van de kop tussen de ogen en de gevoelige (meest onbehaarde) neuspunt, aan de bovenkaakzijde.

2. Implanteerplaats volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat deze gelegen is tussen de neuspunt en de snede die wordt aangebracht om afstropen van de neuspunthuid tijdens het slachtproces te voorkomen, zoals gebruikelijk bij runderen.

3. Implanteerplaats volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat deze gelegen is tussen de neuspunt en de plaats waar de neus tijdens het slachtproces wordt doorgezaagd, zoals gebruikelijk bij varkens.

4. Implanteerplaats volgens conclusie 1,2 of 3, met het kenmerk, dat deze zich links of rechts van het hoogste deel van de neus bevindt, daar waar de bovenlip is aangehecht.

5. Implanteerplaats volgens één of meer der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat deze de zogenaamde zijdelingse neusstreek (regio lateralis nasi) betreft.