NL8503107A - Werkwijze en inrichting voor het oproepen van een kleur, middelen voorzien van een zelf-lichtend vlak, en pigmenten. - Google Patents

Description

P HP/AB/l - 1 -

Werkwijze en inrichting voor het oproepen van een kleur, middelen voorzien van een zelf-lichtend vlak, en pigmenten

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het oproepen van een andere kleur van een vlak dan de kleur die het vlak bezit.

Het zichtbare gebied uit het spectrum van elektromag-5 netische straling is gelegen tussen ongeveer 400-700 nanometer. Het oog onderscheidt hierin drie hoofdkleuren, namelijk blauw, groen en rood. Meer kleuren worden echter waargenomen, omdat in de hersenen het opvallende licht in de drie hoofdkleuren wordt ontleed en de onderlinge verhouding van 10 de intensiteiten van de drie hoofdkleuren bepaalt de waargenomen kleur.

Indien de hoofdkleuren in dezelfde mate aanwezig zijn, wordt de kleur wit waargenomen, is echter geen van de hoofdkleuren aanwezig dan wordt zwart waargenomen. Het rijke sca-15 la aan kleuren vindt zijn fysische oorzaak in het in meer of mindere mate aanwezig of afwezig zijn van één of meer hoofdkleuren .

Ontbreekt bijvoorbeeld de kleur groen in het waar te nemen licht, dan wordt de kleur paars waargenomen (het re-20 sultaat van het waarnemen van rood en blauw).

Kleur kan ontstaan als gevolg van absorptie, reflektie en/of emissie.

Eén en ander zal worden verduidelijkt met behulp van zogenaamde kleurmatrices. In deze kleurmatrices betekent een 25 “O" dat de kleurstof niets met het licht van die kleur doet, een "1" betekent dat de stof wel iets doet met die kleur.

1. Absorptie

De kleurmatrix voor absorptie ziet er als volgt uit: 5 * ï.-* # — ^ w- J j ,'

--M

30 . ' f - 2 -

Opvallend licht absorptie blauw groen rood blauw 0 11 5 kleurstof groen 1 01 rood 1 10

Uit deze kleurmatrix blijkt, dat bijvoorbeeld de kleur blauw wordt waargenomen indien de kleuren groen en rood zijn 10 geabsorbeerd.

2. Reflektie door een niet-luminofoor

Voor deze vorm van reflektie is de kleurmatrix als volgt: Opvallend licht 15 reflektie blauw groen rood blauw 1 00 kleurstof groen 0 10 rood 0 0 1 20

Deze kleurmatrix is de inverse matrix van de matrix verkregen bij absorptie. Dit is noodzakerlijkerwijze het geval, immers een blauwe kleurstof mag geen groen of rood re-flekteren, aangezien anders de kleurstof niet als blauw zou 25 worden ervaren.

3. Emissie

Een blauwe (daglicht) luminofoor emitteert alleen blauw licht bij excitatie met blauw licht; bij excitatie met 30 rood of groen licht vindt geen emissie plaats, als gevolg van de lagere energie van deze straling. Dit betekent dat de blauwe luminofoor opvallend blauw licht absorbeert, maar rood en groen opvallend licht reflekteert. De rode luminofoor daarentegen emitteert alleen rood licht, maar zowel bij 35 excitatie met blauw, rood en groen licht. Eén en ander houdt in dat de rode luminofoor alle drie de hoofdkleuren absorbeert en geen of althans in geringe mate reflektie vertoont rs ? i n 7 v v "js 3 • < - 3 - van rood, blauw en groen licht.

De bijbehorende kleurmatrix is de volgende:

Opvallend licht 5 reflektie blauw groen rood blauw 0 11 luminofoor groen 001 rood 0 0 0 10 De emissiematrix van een luminofoor die wordt aange straald met ÜV-licht en zichtbaar licht, is als volgt:

Opvallend licht

emissie__blauw groen rood UV

15 blauw 1 0 0 1 luminofoor groen 1 10 1 rood 1111

Deze laatste emissiematrix is de inverse matrix van de 20 direkt voorafgaande matrix.

De werkwijze overeenkomstig de uitvinding voor het oproepen van een andere kleur van een vlak dan de kleur die het vlak bezit, creëert een situatie, waarin het zelf-lich-tend voorwerp zijn eigen kleur schijnbaar verliest.

25 De informatieverwerking door het oog van een eraissie- kleur van een zelfstralend lichaam wordt bepaald door de verhouding van de absorptie/reflektie karakteristieken van het zelf-lichtend voorwerp enerzijds en de kleur van de di-rekte omgeving anderzijds.

30 Er treedt een schijnbare verkleuring op van het ge- emitteerde licht, waarbij de golflengte van het aangestraalde licht uit de met het oog waargenomen emissie verdwijnt.

Een en ander schijnt het gevolg te zijn van een diffuse verstrooiing van het aangestraalde licht met dezelfde golfleng-35 te als de emissiegolflengte.

Eén en ander zal aan de hand van uitvoeringsvoorbeelden worden verduidelijkt.

*· . - a -fc w* . 5 s* i ; --i ; . * V ·ν i v 1 ' - -----Λ • i - 4 -

In de eerste uitvoeringsvoorbeelden wordt het zelf-lichtend voorwerp gevormd door een vlak met een daarop aangebracht luminofoor dat wordt geluminisceerd. De absorptie/reflektie karakteristiek van het vlak kan worden 5 beïnvloed met behulp van verfkleurstoffen, bijvoorbeeld pigmenten. De omgevingskleur kan worden beïnvloed met behulp van een set van vier lampen, namelijk een blauwe, een groene, een gele en een rode lamp.

Voorbeeld 1 10 In het meest extreme geval wordt gebruik gemaakt van een witstralend vlak met de absorptie/reflektie eigenschappen van een zwart vlak.

Hiertoe is een witstralend luminofoor die in een dispersie is gebonden aan een zwart pigment, aangebracht op een 15 ondergrond.

Bij aanstralen met wit licht, zal het vlak zwart zijn, met andere woorden het opvallende licht zal door het zwarte pigment geheel worden geabsorbeerd. Bij aanstralen met UVa (golflengte 366 nm) zal het vlak wit licht emitteren, met 20 andere woorden de geaktiveerde luminofoor emitteert wit licht.

Indien een dergelijk vlak dat is voorzien van een aan een zwart pigment gebonden witstralende luminofoor is opgesteld in een ruimte, kan een andere kleur voor dit vlak dan 25 de kleur die dit vlak bezit, worden ervaren op de hierna volgende wijze.

- Bij aanstralen met UVa-licht wordt het vlak wit, - bij aanstralen met UVa-licht en blauw licht, wordt het vlak geel (kleurnummer 200, hierna te definiëren), 30 - bij aanstralen met UVa-licht en rood licht, wordt het vlak cyaan (kleurnummer 501), - bij aanstralen met UVa-licht en groen licht, wordt het vlak magenta (kleurnummer 362), en - bij aanstralen met UVa-licht en geel licht, wordt het vlak 35 azuurblauw (kleurnummer 526).

Opgemerkt wordt dat na het inschakelen van het gekleurde licht, direkt de opgeroepen kleur wordt waargeno- ^ -- 0 " 1 Λ 7 * . %" - 5 - men. Er treedt geen adaptatieperiode op.

Voorbeeld 2

Ter vergelijking en voor een beter begrip van de uit-5 vinding, is een andere ondergrond slechts voorzien van een wit licht emitterende luminofoor. Bij aanstralen met UVa zal het vlak wit licht emitteren.

Bij tegelijkertijd aanstralen van OVa met gekleurd licht, zal onder alle omstandigheden het vlak wit blijven 10 stralen. Dit in tegenstelling tot het voorafgaande voorbeeld 1, waarin duidelijk een andere kleur wordt opgeroepen bij aanstralen met UVa en gekleurd licht.

Voorbeeld 3 15 In plaats van het gebruik van een aan een zwart pig ment gebonden witstralend luminofoor, kan gebruik worden gemaakt van enerzijds een wit licht emitterend mengsel van blauwe, groene, gele en rode luminoforen, en anderzijds een zwartkleurend mengsel van blauwe, groene, gele en rode pig-20 menten. Bijvoorbeeld kan gebruik worden gemaakt van in de handel verkrijgbare fluorpigmenten. Deze fluorpigmenten bestaan uit een pigment met daaraan gebonden een dezelfde of nabijgelegen kleur emitterende luminofoor.

Bijvoorbeeld kan gebruik worden gemaakt van de fluor-25 pigmenten fluor blue, fluor green, fluor primrose yellow en fluor rocket red van Silkscreen Promotion, Alkmaar, Nederland, gebonden met het bindmiddel mowilith DM 4 van De Witt, Groningen, Nederland.

Bij menging van de pigmenten onstaat door substractie-30 ve menging zwart en door additieve menging (bij bestraling met UVa) wit.

De tabel toont de opgeroepen kleur van een vlak dat is voorzien van een fluorpigment (primrose yellow) en een mengsel daarvan met een ander pigment.

35 Ten minste aan de kleurnummers is duidelijk te zien, dat met behulp van de werkwijze overeenkomstig de uitvinding markante, en grote verschuivingen in de opgeroepen kleur op- ·' ' i Pt j **· sJ » · :* J J * -—_é ------- —---------i — V' fc - 6 - > « <D ' n "Π Md m in H 3 -H <u 2 Ü H 3 G M ^ cd o· 0)0 (IJ tnm I G M Hl.

>i h q H cn -t-> O 0) " G

.,.-5 MO 0 r> G d co S O c m h Dcn 0 (dm Ό) T- +>00 ho M · -ndvo o .5 Λ y +> -O hm H(U -)-> 7 ®

O S Π Η · 3β HO* Μ · BH

Η 7 °< HM 0 MMM 0 M 5 ü. G

H £ +__O G 2 rn__P3 tn G__> G__^ ^_ £ o i > Ή % » _ I cn 0) μ.

H SS . , η H Cfl y* m1-110 » 3 C fi ° "2 ^ ü ύ ί π gj

. d) η Η π 0 φ Φ tnidu ccnm H

G Η φ n H C H ft 0 G 0 G G O H 2 G R ·>

0)44>ii 0) <d Μ M (dCM |d <u h 5hS. -M

0 „3 0 PO > » + g» > $ + g1 >C + H >Φ>Μ « B*31 inn 51-^ ö» 0 τη tn ο 0> m •i η -< Οι ·η h a n !? g, ^ 0 $ G 03 G cn c η) (N jj n G tj> o o vo G Ν' ω ·-< .5 §3 ö 78 0 H MM 0) -Μ Μ Γ" G VO H +J O O O H C O O» CN öimSm %

Sd)s3 O· b> +j o g> Π H 5« j § coclo <d ft dj ·π U jj. Jj fi 3 · Vl · β U ' H ' SPï*,t* (Di-ί S-l _JM U Λ Η φ 0) M 0) M (U-r-iJ-IPM (DMM-HM ^ Π , ft n 7 2 ft + ÜG S G G > G SHG-PG S Cn G S G S4J+D> ft

Ui H

M G------- O 0) SC , £ 3i>.00> cn I I H -r->

H 0 ^ g üi3C £ £ fl§;H

H ^ ·“ id φ d) r- d> t- G H ft O ^

£ >t c H ft o -M +J ^ £ α> H

G 0 Ό Ö 0 M M GO Go > cu + Cn <Ö • , 5ΐ §£ ^3+ S' -1 . Ί . & α«S», ü

> 2S SS g- S G S - =¾ SS -5 8 8 S 3 S

GD ss cn η m r- c o d) G d £ o> m o <d 0 ·ηφ ai· cn h o O O e+J*M· > 4J M OM G 3 · M · MO MO dj 7 Μ Φ M £ 0 1¾ + g £ “J g Μ Φ M CD m CD 0 S O C > G „j g e_____a ü g > g____— > ·

d) s 'O

H G O H -p G

N φ Ί ® rt M <d MH 'J I 1) ,

O ld ?, n d) H H 7, (dM

OH^Dd) d) ® -¾ ®

* >-ρφφ cn oen djn o 2.ij >-· "D

m 2 § Mo Cn-3· o 2 B

tQGRR o CN G CN G CN CN 5 ™ 2-3 h (d Ö 5 ^ <u d) h ® . +1 cd -So g · o · o· o· R u «r·

4JM OM MM MM 0M .¾^ C

0 ·η (¾ + QG CD G CD G CD G u c 0!-) cd η _;_____Ό o

rO > <-l Q

,¾ o i + G 'd

(rtwHOd·^ CD0H

H +J h o +j n g r<ST? cd 0 >gR^R d cn ·η m (3°m ->9? 0^aGd 0 > & O <

GS φ 9 · M i— lo · h G

0CncQ-ri= hjm Λο 0 cn O cn S'hir! 0" m.^ok-McG -p'tf t~icn cn 5 c ?, ί! 0* ayl^G Λ G 0 ü>h]j 7j> G .3o-Md)H O· cd· Η* ΰΦ3· +J * 0 G M ° Η H 0 HM MM 0 M MO gffl

>0Oi+= COM GIG OG CD G SC^GG O

M > G d 3 +» o VË

0 0 Η ‘Μ 'M

Η ^ Η Η Η Η Η Η N 0 Λί3>00 0 d) 0 E-c H*>100 0 d) 0 01 G 0 m Cn Cn O' D D M 0 0Wm GO GO Go GO GO 0^4 04^0 0O 0O 0 o 0o 0 o S ό

0 G M o cn O cn O cn O cn O cn SH

O0SmM M M M GH

MS.5 -M· +> · +J· +J* +J· G-i4

0 Μ Η Μ Η M HM HM HM M G

Cn G Pi CJGUG OG CJG UG GH

ft O -------—*---

° ® . φ SS

cd Λ Λ ·· 0 Η Η 0 0 *·

00 &0G0 0 Cd -Μ +J

Λ a Η 3 > S > Ή> 'd > I Λ Ο 0 m w υ 0 D Ο D 0 D OD 0Ο Ο

ΕηηφηΗΜ d) Ο >Η S

W εηπ cq + CD +_ CD +_ pcj +___1 D Η .: j .3 310 7 Φ - 7 - treden bij aanstralen met ÜVa en/of gekleurd licht.

Voorbeeld 4

Een aantal experimenten is uitgevoerd (door C.R. Ronda 5 en C. Haas, vakgroep Anorganische Chemie, Rijksuniversiteit Groningen, Nederland), om te onderzoeken welk proces ten grondslag ligt aan de werkwijze overeenkomstig de uitvinding voor het oproepen van de andere kleur. Daartoe zijn een aantal spectra opgenomen.

10 Fig. 1 toont vijf emissiespectra waarbij de vier af zonderlijke fluorpigmenten, fluor blue, green, primrose yellow, rocket red en een mengsel daarvan zijn bestraald met UVa (golflengte 366 nm), respektievelijk de spectra 1-5.

Fig. 2 toont zogenaamde activeringsspectra die zijn 15 opgenomen door bij de emissiemaxima van de verschillende fluorpigmenten (spectra 6-9) te onderzoeken met behulp van welke excitatie-golflengten de emissie kan worden gevoed.

(Opgemerkt wordt dat de struktuur die in deze spectra wordt waargenomen wordt bepaald door de karakteristiek van de 20 lichtbron).

Fig. 3 toont activeringsspectra van de hiervoor genoemde fluorpigmenten terwijl tegelijkertijd is bestraald met UVa-licht. Een vergelijking van de spectra 6-9 uit fig.

2 en de spectra 10-13 uit fig. 3 laat zien dat de active-25 ringsspectra van de luminoforen niet afhangen van het tegelijkertijd bestralen met UVa-licht. Duidelijk is waar te nemen dat de emissie slechts versterkt is!

Fig. 4 toont de emissiespectra 14-17 waarbij is bestraald met UVa-licht en respektievelijk het licht van de-30 zelfde golflengte als het emissiemaximum van een respektief fluorpigment. In elk spectrum is met een pijl de positie aangegeven van het aangestraalde, zichtbare licht.

Uit deze spectra blijkt duidelijk dat er geen fysische quenching optreedt, immers rondom het gebied van de golf-35 lengte waarmee wordt aangestraald is de intensiteit noch verdwenen noch sterk verminderd.

Met het oog waarneembare, ogenschijnlijke quenching - Λ -33 3 3 10 7 V * * - 8 - (fysiologische quenching) kon worden waargenomen, indien bijvoorbeeld de rode luminofoor werd aangebracht op zwart schuurpapier dat wordt bestraald met UVa-licht en rood licht, waarbij het schuurpapier en niet de luminofoor, is 5 bedekt met een vel wit papier. Het wegnemen van het vel wit papier doet het effekt overeenkomstig de uitvinding verdwijnen.

De schijnbare verkleuring van het vlak kan dan ook geen gevolg zijn van de in de luminofoor zich afspelende fy-10 sische processen, maar kan eerder ontstaan door de aanwezigheid van veel diffuus licht met dezelfde golflengte als de emissiegolflengte in de direkte ruimte rond het aangestraalde vlak, als gevolg van het aanstralen met licht van die golflengte.

15 Reflekteert de omgeving meer licht dan de luminofoor, dan lijkt de luminofoor donkerder dan zijn omgeving.

Dit is de oorzaak van het verschil in waarneming in het experiment waarbij schuurpapier al dan niet is bedekt met een vel wit papier. De schijnbare verkleuring van het 20 mengsel kan op dezelfde wijze worden verklaard; aanstralen met UV-licht en één van de emissiekleuren resulteert in het waarnemen van de emissies.

Voorbeeld 5 25 Een ander zelf-lichtend vlak kan worden geconstrueerd door een lichtbron af te dekken met een stuk wit perspex.

Het door het perspex heen tredende licht vormt een diffuus witstralend vlak. Teneinde randverstrooiingen te vermijden, verdient het voorkeur het stuk perspex te voorzien van een 30 zwart passepartout. Indien over het diffuus wit stralend stuk wit perspex een fijn zwart raster wordt gelegd, ontstaat een witstralend vlak met absorberende eigenschappen. Het aanbrengen van een wit passepartout op het zwarte raster vermijdt diffuse verstooiing aan de langsranden.

35 Indien de omgevingskleur wordt gestuurd met behulp van blauw, groen, geel en/of rood licht afgevende lampen, dan ontstaan dezelfde kleurveranderingen die overeenkomen met l*t r-\ - ] ά π ƒ ‘V ^ ν · *

, W

* .ί' - 9 - die van een aan een zwart pigment gebonden wit luminofoor.

De omgevingskleur kan worden gestuurd met bijvoorbeeld een belichtingseenheid, waarin twee blauwe persglaslampen, 5 twee groene persglaslampen, een gele persglaslamt en een rode persglaslamp ("flood" splendor 220-230 V, 100 W) zijn opgenomen en eventueel een TL "blacklight" 40 W als UVa bron.

De belichtingseenheid is verder voorzien van een uitstuur inrichting om de lampen aan te sturen in wisselend tem-10 po.

Met behulp van eenvoudige elektronische hulpmiddelen is het mogelijk een belichtingseenheid te construeren, die een programma kan uitvoeren, waarbij: 1) de lampen afzonderlijk of in combinatie aan en uit gaan 15 in een te kiezen tempo; 2) de lampen afzonderlijk of in combinatie trappenloos op en af te regelen zijn? en 3) de mogelijkheden 1 en 2 gecombineerd worden uitgevoerd.

Aldus is het mogelijk om van een schilderij, waarin 20 een groot aantal verschillende, zelf-lichtende vlakken met onderling verschillende kleuren zijn opgenomen, voor enkele, een aantal of alle vlakken naar wens een andere, gestuurde kleur op te roepen. Bijvoorbeeld is het mogelijk om beweging op te roepen.

25 De werkwijze en de inrichting overeenkomstig de uit vinding kunnen op een groot aantal verschillende gebieden worden toegepast, op welke gebieden men zich bedient van kleur- en/of beeldvlakken. Bijvoorbeeld reklame, decorwerk, etalagematerialen, interieurwerk, discotheken, winkels, eta-30 lages en dergelijke.

Aangezien de luminiscentie van de luminofoor kan worden veroorzaakt door bijvoorbeeld elektro-luminiscentie, chemi-luminiscentie, bio-luminiscentie, radio-luminiscentie en wrijvingsluminiscentie, kan de kleurverandering van het 35 vlak over de totale breedte van de spectraalband voor zichtbaar licht worden gestuurd en kan te gebruiken zijn bij het construeren van kleurenbeeld-reproduktie systemen, bijvoor- 55 0 3 Ί 0 - __é - 10 -

J

* beeld kleurenbeeldbuizen.

Aangezien een pigment of een mengsel daarvan, eventueel een zwart pigment, en een daaraan gebonden luminofoor die een andere kleur emitteert, slechts toepassing vinden 5 bij een werkwijze of inrichting overeenkomstig de uitvinding, vallen dergelijke pigmenten of mengsels daarvan binnen de uitvindingsgedachte die hiervoor is beschreven.

, i * «n 3 ö ϋ 3 1 \j /

Claims (24)

1. Werkwijze voor het oproepen van een andere kleur van een vlak dan de kleur die het vlak bezit, met het kenmerk dat het vlak een zelf-lichtend vlak is, en dat de ab-sorptie/reflektie karakteristiek van het zelf-lichtend vlak, 5 en de omgevingskleur van het vlak zodanig worden gestuurd, dat de andere kleur van het vlak visueel wordt waargenomen.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk dat het zelf-lichtend vlak wordt gevormd door op het vlak tenminste één luminofoor aan te brengen, en de luminofoor te 10 luminisceren.

3. Werkwijze volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk dat de absorptie/reflektie karakteristiek van het vlak wordt gestuurd door daarop tenminste één pigment aan te brengen.

4. Werkwijze volgens conclusie 2 en 3, met het kenmerk 15 dat op het vlak tenminste één van een luminofoor voorzien pigment wordt aangebracht.

5. Werkwijze volgens conclusie 2-4, met het kenmerk dat een wit licht emitterend luminofoor en een zwart pigment worden gebruikt.

6. Werkwijze volgens conclusie 2-4, met het kenmerk dat een wit licht emitterend mengsel van blauwe, groene, gele en rode luminoforen wordt gebruikt.

7. Werkwijze volgens conclusie 5 of 6, met het kenmerk dat een zwart kleurend mengsel van blauwe, groene, gele en 25 rode pigmenten wordt gebruikt.

8. Werkwijze volgens conclusie 4, met het kenmerk dat de luminofoor een ene kleur licht emitteert en het pigment een andere kleur bezit.

9. Werkwijze volgens conclusie 1-8, met het kenmerk 30 dat wordt geluminisceerd door naar het vlak UVa-licht te stralen.

10. Werkwijze volgens één van de voorgaande conclusies, met het kenmerk dat de omgevingskleur wordt gestuurd met behulp van blauw, groen, geel en/of rood licht afgevende S3 03 1 0 7 é - 12 - bronnen.

11. Kleuroproepinrichting, gekenmerkt door; een in een ruimte opgesteld zelf-lichtend vlak; middelen voor het sturen van de absorptie/reflektie karakteristiek van het vlak; 5 en middelen voor het sturen van de omgevingskleur.

12. Kleuroproepinrichting volgens conclusie 11, met het kenmerk dat het zelf-lichtend vlak is gevormd door tenminste één op het vlak aangebrachte luminofoor en door lumi-nescerende middelen.

13. Kleuroproepinrichting volgens conclusie 11 of 12, met het kenmerk dat de middelen voor het sturen van de absorptie/reflektie karakteristiek van het vlak tenminste één op het vlak aangebracht pigment omvatten.

14. Kleuroproepinrichting volgens conclusie 12 of 13, 15 met het kenmerk dat op het vlak een van een luminofoor voorzien pigment is aangebracht.

15. Kleuroproepinrichting volgens conclusie 12-14, met het kenmerk dat de luminofoor een wit licht emitterend luminofoor is, en het pigment een zwart pigment is.

16. Kleuroproepinrichting volgens conclusie 12-15, met het kenmerk dat een wit licht emitterend mengsel van blauwe, groene, gele en rode luminoforen is aangebracht.

17. Kleuroproepinrichting volgens conclusie 12-16, met het kenmerk dat een zwart kleurend mengsel van blauwe, groe- 25 ne, gele en rode pigmenten is aangebracht.

18. Kleuroproepinrichting volgens conclusie 14-17, met het kenmerk dat de luminofoor een ene kleur licht emitteert en het pigment een andere kleur bezit.

19. Kleuroproepinrichting volgens conclusie 12-18, met 30 het kenmerk dat de luminescerende middelen een UVa-lichtbron omvatten.

20. Kleuroproepinrichting volgens één van de conclusies 11-19, met het kenmerk dat de middelen voor het sturen van de omgevingskleur blauw, groen, geel en/of rood licht 35 afgevende bronnen omvatten.

21. Reklame-, decor-, etalage-, interieurmiddelen, kleurbeeld-reproduktiesystemen, en dergelijke, gekenmerkt A a 0 3 10 7 Sjr V' W · W » - 13 - door een zelf-lichtend vlak volgens één van de conclusies 1-20, en eventueel door middelen voor het sturen van de omgevingskleur volgens één van de conclusies 1-20.

22. Pigment met een andere kleur dan de kleur die een 5 daaraan gebonden luminofoor kan emitteren.

23. Zwart pigment met een wit licht emitterend lumino- foor.

24. Mengsel van tenminste twee verschillende pigmenten elk voorzien van een ander luminofoor. 10 ·> w v 0 i Ö ^ ____ ' é