NL193782C

NL193782C - Opneemelement voor een snaarinstrument.

Info

Publication number: NL193782C
Application number: NL9101916A
Authority: NL
Inventors: Erno Zwaan
Original assignee: Erno Zwaan
Priority date: 1991-11-18
Filing date: 1991-11-18
Publication date: 2000-10-06
Also published as: DE4238837A1; US5354949A; NL9101916A; NL193782B

Description

1 193782

Opneemelement voor een snaarinstrument

De uitvinding betreft een opneemelement voor een snaarinstrument voor het omzetten van een in ten minste één snaar gegenereerde trilling in een elektrisch signaal, omvattend een of meer opneemsecties, 5 waarbij elke opneemsectie bestemd is om onder een snaar te worden geplaatst en diverse magnetische polen omvat, waarbij elke magnetische pool is ingericht voor het uitoefenen van een magnetische kracht op de respectieve snaar, de diverse magnetische polen van elke opneemsectie op een rij zijn geplaatst, welke rij althans nagenoeg parallel onder de respectieve snaar kan worden geplaatst, waarbij ten minste een van de polen een eerste bout omvat die, tijdens gebruik, in een richting althans nagenoeg loodrecht op de 10 richting van de respectieve snaar kan worden bewogen en de magnetische polen hun magnetische werking ontlenen aan permanente, tussen de magnetische polen geplaatste magneten.

Een dergelijk opneemelement is bekend uit het Amerikaanse octrooischrift 4.283.982. Het daarin beschreven opneemelement bestaat uit twee rijen individueel regelbare bouten. Van elke rij bevindt zich één bout onder een snaar van het snaarinstrument. Doordat de bouten individueel in hoogte ten opzichte van de 15 snaren zijn te regelen, kan zowel de amplitude als de golfvorm van het door het opneemelement per snaar opgenomen signaal worden gevarieerd. Een nadeel is dat amplitude en golfvorm beide, niet onafhankelijk van elkaar, veranderen.

Doel van de uitvinding is een opneemelement voor snaarinstrumenten te verschaffen, dat het mogelijk maakt niet alleen per snaar de intensiteit van de magnetische koppeling bij te stellen, maar eveneens het 20 per snaar gekoppelde frequentiespectrum en bijgevolg de klankkleur.

Dit doel wordt volgens de uitvinding bereikt met een opneemelement dat het kenmerk heeft, dat elke opneemsectie ten minste drie magnetische polen omvat en dat de permanente magneten gescheiden zijn van de niet aan de buitenkant van het opneemelement gelegen magnetische polen door niet-magnetische scheidingsmiddelen.

25 Met de maatregelen volgens de uitvinding worden de mogelijkheden om de klankkleur te veranderen sterk uitgebreid, omdat per snaar het gekoppelde frequentiespectrum en de intensiteit daarvan kan worden ingesteld. Door het gebruik van niet-magnetische scheidingsmiddelen wordt tijdens gebruik het frequentie-beeld van een groter gebied van een trillende snaar opgenomen. Het gebruik van drie magnetische polen per sectie verschaft ruimere mogelijkheden om de klankkleur goed in te stellen.

30 In een eerste voorkeursuitvoeringsvorm heeft het opneemelement voorts het kenmerk dat ten minste een tweede magnetische pool van elke opneemsectie een tweede bout omvat, die, tijdens gebruik, in een richting althans nagenoeg loodrecht op de richting van de respectieve snaar beweegbaar is. In deze uitvoeringsvorm kan het gedeelte van de snaar waarvan de trillingen worden gedetecteerd gedeeltelijk langs de snaar worden verschoven. Hiermee kan de klankkleur pér snaar nog sterker worden geregeld.

35 In een tweede voorkeursuitvoeringsvorm heeft het opneemelement het kenmerk, dat elke opneemsectie drie polen omvat, die elk een bout omvatten. Hiermee is de klankkleur per snaar nog sterker te regelen tussen een ”vol” en een ’’scherp” geluid.

In een derde voorkeursuitvoeringsvorm heeft het opneemelement het kenmerk, dat de magneten RES-magneten (’’rare earth sintered”) zijn. Met zulke magneten, die veel krachtiger zijn dan ferriet-40 magneten, kan het opneemelement zo klein worden gemaakt, dat het niet groter is dan de afmetingen van een gestandaardiseerd opneemelement voor elektrische gitaren.

Het is de uitvinder van de onderhavige uitvinding gebleken, dat die polen die geen bouten omvatten met voordeel uit stanleymes-materiaal kunnen worden vervaardigd. Met de samenstelling van dit metaal op de dag van indiening van de onderhavige octrooiaanvrage, blijkt dit materiaal verrassend goede magnetische 45 eigenschappen te bezitten en verder bij te kunnen dragen aan de beperkte afmetingen van het opneemelement volgens de uitvinding.

In het navolgende zal aan de hand van een tekening de uitvinding nader worden toegelicht.

In de tekening tonen: 50 figuur 1 een schetsmatige weergave van een sectie van een bekend opneemelement; figuren 2 t/m 4 een dwarsdoorsnede van een sectie van opneemelementen volgens de uitvinding; figuren 5 t/m 9 symbolische weergaven van de werking van een opneemelement volgens de uitvinding.

Figuur 1 toont een sectie van een bekend opneemelement, die zich onder een snaar 1 van bijvoorbeeld een 55 elektrische gitaar bevindt. Het opneemelement kan echter bij elk willekeurig ander snaarinstrument worden gebruikt, waarvan de mechanische trilling van de snaar in een overeenkomstig elektrisch signaal moet worden omgezet. Onder elke snaar van een snaarinstrument bevindt zich een aparte sectie. De secties zijn 193782 2 gezamenlijk in een (niet weergegeven) behuizing geplaatst. Het bekende opneemelement omvat permanente magneten 2, die door een spoel 3 zijn omwikkeld. De magneten 2 zijn zó geplaatst, dat zij met eenzelfde pool (noord of zuid) naar elkaar toe zijn gekeerd en de buitenwaarts gerichte polen eveneens dezelfde polariteit tonen. In figuur 1 is de situaties weergegeven, dat de zuid-polen naar elkaar zijn 5 toegekeerd en de noordpolen zich aan de buitenzijden van het opneemelement bevinden. De beide naar buiten gerichte polen omvatten poolvlakken 4a, 4b die van magnetiseerbaar materiaal zijn vervaardigd. De binnengelegen (zuid-)polen zijn van elkaar gescheiden door een holle ruimte, waarin zich het schroefdraad-gedeelte van een bout 7 bevindt. De bout 7 is eveneens van een magnetiseerbaar materiaal vervaardigd.

De constructie is zodanig dat de bout 7 in direct magnetisch contact is met de binnengelegen (zuid-)polen 10 van de magneten 2. Daartoe zijn bijvoorbeeld magnetiseerbare platen 8 aangebracht, die zowel met de bout 7 als met de magneten 2 in magnetisch contact staan.

In het bekende opneemelement van figuur 1 is de bout 7 verstelbaar in de richting van de snaar 1. Zowel de bout 7 als de polen 4a, 4b oefenen een magnetische kracht uit op de snaar. In de bekende inrichting is de door de bout 7 uitgeoefende magnetische kracht op de snaar 1 veel groter dan de door de polen 4a, 4b 15 uitgeoefende krachten. Omdat de bout 7 slechts in geringe mate verstelbaar is in het opneemelement, geldt dit ook nog indien de bout 7 zich in de diepste stand in het opneemelement bevindt. Dit betekent dat het opneemelement nagenoeg alleen de trillingen van de snaar 1 boven de bout 7 detecteert. Het verstellen van de bout 7 heeft daarom alleen tot gevolg, dat de intensiteit van de magnetische koppeling tussen de bout 7 en de snaar 1 verandert. Verandering van de positie van de bout 7 verandert daarom alleen de intensiteit 20 van het opgenomen signaal.

Indien men een verandering van de klankkleur wenst, dient men het bekende element te verschuiven in een richting parallel aan de richting van de snaar 1. Plaatst men het opneemelement onder het midden van de snaar 1, dan zal het opgenomen en via een versterker weergegeven geluid ’’voller” klinken, d.w.z. dan bevat het meer lagere frequenties. Plaatst men daarentegen het opneemelement onder het uiteinde van de 25 snaar, bijvoorbeeld boven de brug van een elektrische gitaar, dan zal het opgenomen geluid ’’scherper” klinken. In dat geval bevat het opgenomen spectrum meer hoge tonen. Het verschuiven van het element langs een snaarinstrument is echter in de praktijk zeer onpraktisch. Het enige alternatief met de bestaande opneemelementen wordt gevormd door het veranderen van de afsnijfrequenties van de hoog- en laag-doorlaatfilters van de elektrische versterker, die het door het opneemelement opgenomen signaal versterkt 30 en via een luidspreker weergeeft. Een nadeel hiervan is echter, dat niet de klankkleur per snaar kan worden bijgesteld, maar slechts de klankkleur van het van alle snaren tezamen opgenomen geluid.

Figuur 2 toont een eerste uitvoeringsvorm van een opneemelement in overeenstemming met de onderhavige uitvinding. In deze figuur, alsmede in de figuren 3 en 4, verwijzen dezelfde cijfers naar dezelfde onderdelen als in figuur 1. Er zijn twee grote verschillen met het opneemelement volgens figuur 1. Ten 35 eerste wordt de bout 5 van de permanente magneten 2 gescheiden via niet-magnetiseerbare scheidings-elementen 6, zodanig dat de bout geen direct magnetisch contact meer maakt met de permanente magneten 2. Daardoor wordt bereikt, dat de magnetische krachten die de polen 4a en 4b op de snaar 1 uitoefenen niet langer zeer klein zijn ten opzichte van de magnetische kracht die de bout 5 op de snaar 1 uitoefent. Daarom neemt het opneemelement niet langer nagenoeg alleen het frequentiebeeld van de trilling 40 van de snaar 1 direct boven de bout 5 op, maar eveneens het frequentiebeeld van de trillingen van de snaar 1 boven de polen 4a en 4b. Ten tweede kan de bout 5 dieper in het opneemelement worden verplaatst. In figuur 5 is schematisch de toestand weergegeven, dat de bout 5 zich in de bovenste stand bevindt, zo dicht mogelijk bij de snaar 1. In dat geval vindt de magnetische koppeling met de snaar 1 het sterkst plaats via de bout 5. Dit is symbolisch met de driehoek 9 in figuur 5 weergegeven, die symboliseert 45 dat de magnetische kracht van de bout 5 op de snaar 1 groter is dan van de polen 4a en 4b. Wordt de bout 5 echter diep in het opneemelement gedraaid, dan verzwakt de magnetische kracht van de bout 5 op de snaar 1 aanzienlijk en zal de verhouding van de kracht bij bout 5 ten opzichte van de krachten die door de polen 4a en 4b worden uitgeoefend het met driehoek 9 in figuur 6 weergegeven beeld volgen. Om het effect van figuur 6 te verkrijgen dient de bovenkant van de bout 5 ten minste tot aan het vlak van de permanente 50 magneten 2 dat zich het dichtst bij de snaar 1 bevindt, in het opneemelement te kunnen worden gedraaid.

In de praktijk betekent dit dat de bout 5 ongeveer 6 mm in het opneemelement kan worden gedraaid. In een voorkeursuitvoeringsvorm is de bout 5 een inbusbout.

In de situatie van figuur 6 zal het opneemelement meer trillingen opnemen van de snaar op de punten boven de polen 4a en 4b dan in de situatie van figuur 5. Door aan de bout 5 te draaien verandert dus het 55 frequentiespectrum van de opgenomen trillingen en bijgevolg de klankkleur van het via een versterker en een luidspreker gevormde geluid. In vroegere opneemelementen was de magnetische kracht van de polen 4a en 4b ten opzichte van die van de bout 5 zo gering, omdat de bout 5 in direct magnetisch contact stond

Claims

1. Opneemelement voor een snaarinstrument voor het omzetten van een in ten minste één snaar gegenereerde trilling in een elektrisch signaal, omvattend een of meer opneemsecties, waarbij elke | opneemsectie bestemd is om onder een snaar te worden geplaatst en diverse magnetische polen omvat, waarbij elke magnetische pool is ingericht voor het uitoefenen van een magnetische kracht op de respectieve snaar, de diverse magnetische polen van elke opneemsectie op een rij zijn geplaatst, welke rij althans 35 nagenoeg parallel onder de respectieve snaar kan worden geplaatst, waarbij ten minste een van de polen een eerste bout omvat die, tijdens gebruik, in een richting althans nagenoeg loodrecht op de richting van de respectieve snaar kan worden bewogen en de magnetische polen hun magnetische werking ontlenen aan permanente, tussen de magnetische polen geplaatste magneten, met het kenmerk, dat elke opneemsectie ten minste drie magnetische polen omvat en dat de permanente magneten (2) gescheiden zijn van de niet 40 aan de buitenkant van het opneemelement gelegen magnetische polen door niet-magnetische scheidings-middelen (6).

2. Opneemelement volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat ten minste één tweede magnetische pool van elke opneemsectie een tweede bout (5a, 5b, 5c) omvat, die, tijdens gebruik, in een richting althans nagenoeg loodrecht op de richting van de respectieve snaar kan worden bewogen.

3. Opneemelement volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat iedere opneemsectie drie polen omvat, i die ieder één bout (5a, 5b, 5c) omvatten.

3 193782 . met de permanente magneten 2, dat verstelling van de bout in de bekende inrichting nagenoeg alleen de intensiteit van de opgenomen trillingen veranderde, maar niet het frequentiespectrum. Doordat de bout minder sterk magnetisch is gemaakt ten opzichte van de polen 4a en 4b en de bout dieper in het opneem-element kan worden gedraaid, kan het effect van de figuren 5 en 6 worden bereikt.

4. Opneemelement volgens een van de voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de magneten RES-magneten ("rare earth sintered”) zijn.

5. Opneemelement volgens een van de voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de polen die geen 50 bouten omvatten zijn gemaakt van Stanleymes-materiaal. 193782 4

5 In een voorkeursuitvoeringsvorm bestaan de magneten 2 uit RES-materiaal (Rare Earth Sintered), waarmee handzame, kleine en toch zeer sterke magneten kunnen worden vervaardigd. In een verdere voorkeursuitvoeringsvorm bestaan de polen 4a en 4b uit stanleymes-materiaal, dat in magnetisch contact met de permanente magneten 2 staat. Met deze maatregelen kan een opneemelement worden vervaardigd, dat het gewenste effect bereikt en dat de standaardafmetingen van een opneemelement voor elektrische 10 gitaren heeft. Figuur 3 toont een verdere uitvoeringsvorm van een opneemelement volgens de uitvinding. Daarin is de pool 4a van het opneemelement volgens figuur 2 vervangen door een tweede bout 5b. In figuur 4 is ook de pool 4b vervangen door een bout 5c. Door in figuur 3 de twee bouten en in figuur 4 de drie bouten ten opzichte van elkaar te verstellen, kan het gebied waar de sterkste magnetische koppeling met de snaar 1 15 plaatsvindt in de langsrichting van de snaar 1 worden verschoven. Tevens kan de intensiteit van de koppeling worden aangepast. Een en ander is in de figuren 7 t/m 9 weergegeven voor de situatie van het opneemelement met drie bouten 5a, 5b en 5c. De driehoek 9 geeft weer symbolisch weer hoe krachtig de magnetische koppeling van de bouten met de snaar 1 is. Daarmee kan per snaar worden ingesteld hoe ”vol” of ’’scherp" het opgenomen geluid is, omdat het opgenomen frequentiespectrum afhangt van de 20 dieptepositie van de drie bouten 5a, 5b en 5c. Het veranderen van de precieze plaats van magnetische koppeling, zoals voor de situatie met drie bouten in figuren 7 t/m 9 is weergegeven, kan ook m.b.t. twee verstelbare bouten gebeuren, dat wil zeggen met de inrichting van figuur 3 die wat mogelijkheden betreft inligt tussen die van figuren 2 en 4. In theorie kunnen ook meer dan drie bouten op een rij onder een snaar 1 worden geplaatst. Evenzo kunnen twee of meer van de opneemelementen zoals getoond in figuren 2, 3 of 25 4 achter elkaar onder een snaar 1 worden geplaatst, al zal dat in de meeste toepassingen niet nodig zijn.

6. Opneemelement volgens een van de voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de niet-magnetische scheidingsmiddelen (6) een met lucht gevulde holte omvatten.

7. Snaarinstrument voorzien van een opneemelement volgens een van de voorgaande conclusies. Hierbij 1 blad tekening