NL1019440C2 - Werkwijze en systeem voor het verrichten van een creditcardtransactie. - Google Patents

Description

5 WEa.'WIJZE en systeem voor het verrichten van een

CREDITCARDTRANSACTIE

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het verrichten van een creditcardtransactie tussen een debiteur en een crediteur, waarbij de debiteur identificatiegegevens, bij voorkeur omvattende een 10 creditcardnummer, middels een eerste telecommunicatiemiddel, bij voorkeur het internet, aan de crediteur stuurt, en waarbij de crediteur nagaat of althans een uniek deel van de identificatiegegevens in een gegevensbank met betrouwbare identificatiegegevens 15 en bijbehorende creditcardgegevens zijn geregistreerd.

Creditcardtransacties kennen in hoofdzaak twee soorten. Bij de eerste soort zijn de debiteur en de crediteur aanwezig en bevestigt de debiteur de transactie door 20 zijn handtekening op de transactieovereenkomst te zetten, of door een PIN-code in te toetsen. Hierbij wordt gewoonlijk de kredietwaardigheid van de debiteur gecontroleerd. Nadat de transactie op deze wijze is afgerond is deze in principe definitief en kan deze niet 25 zonder meer ongedaan worden gemaakt. Deze wijze van betalen wordt door zowel de crediteur als de debiteur als betrouwbaar ervaren.

Bij de tweede soort zendt de debiteur de gegevens van de 30 creditcard middels een telecommunicatiemiddel, bijvoorbeeld de telefoon of het internet, aan de crediteur. En dergelijke werkwijze wordt vooral gebruikt bij internettransacties, en ook bij telefonische bestellingen of boekingen. Omdat de gebruiker hierbij 35 niet de mogelijkheid heeft om zijn handtekening op een papieren transactieovereenkomst te zetten, of op een betrouwbare wijze zijn PIN-code in te toetsen (de meeste creditcardverstrekkers verbieden dan ook het versturen 2 van de PIN-code via internet of telefoon) vindt geen controle plaats op de identiteit van de debiteur. Om die reden kan een creditcardhouder bij een vermoeden van fraude een dergelijke transactie in het algemeen 5 gemakkelijk ongedaan maken, door een verzoek daartoe aan zijn creditcardverstrekker te sturen.

Crediteuren die op deze wijze transacties toestaan, houden daarom gewoonlijk rekening met een bepaald 10 percentage van de transacties die ongedaan worden gemaakt, waarbij vaak blijkt dat het met de transactie gemoeide bedrag danwel de geleverde wederprestatie niet of moeilijk is terug te vorderen, omdat de identiteit van de crediteur niet die van de creditcardhouder is en 15 onbekend blijft.

Er is derhalve behoefte aan een werkwijze voor het op snelle en betrouwbare wijze verrichten van creditcardtransacties via het internet of via de 20 telefoon, waarbij de identiteit van de crediteur eenvoudig en snel is vast te stellen.

Daartoe stuurt de crediteur indien de identificatiegegevens betrouwbaar zijn via een tweede 25 telecommunicatiemiddel een code naar een door de debiteur opgegeven adres of telefoonnummer, waarbij de debiteur de creditcardtransactie bevestigt door het terugsturen van de code aan de crediteur via een derde telecommunicatiemiddel. Hierbij is het bijzonder 30 voordelig als de verbinding via het tweede telecommunicatiemiddel, waarlangs de code wordt verstuurd, een betrouwbaar communicatiemiddel is, dat niet gemakkelijk kan worden afgeluisterd door derden.

Bij voorkeur is daarom het tweede telecommunicatiemiddel 35 een telefoonverbinding, in het bijzonder een mobiele telefoonverbinding. Hiervoor kan bijvoorbeeld de SMS-berichtenservice worden gebruikt die de mobiele 3 telefoonnetwerken bieden. Verzending van de code via bijvoorbeeld e-mail is ook mogelijk, maar dit biedt meer mogelijkheden voor onderschepping en fraude, en is daardoor minder betrouwbaar dan verzending via een 5 telefoonverbinding.

Eveneens bij voorkeur is het derde telecommunicatiemiddel het internet, zodat zowel het opstarten en voltooien van de transactie bijvoorbeeld 10 via een aantal opeenvolgende invulschermen kan geschieden, waarbij de gebruiker voor het invullen van de code slechts het bericht op zijn mobiele telefoon hoeft af te lezen.

15 Teneinde meer zekerheid te krijgen wordt bij voorkeur de tenaamstelling van het door de debiteur opgegeven telefoonnummer of adres vooraf gecontroleerd en vergeleken met de tenaamstelling van de creditcard. Indien deze niet overeenkomen, dienen de opgegeven 20 gegevens nader te worden geverifieerd, voordat de debiteur zijn eerste transactie middels de werkwijze kan uitvoeren, omdat er bijvoorbeeld sprake kan zijn van het gebruik van een gestolen mobiele telefoon. Ook kan meer zekerheid worden verkregen door de kaarthouder middels 25 een ondertekende verklaring het telefoonnummer of adres schriftelijk te laten opgeven.

Als alternatief kunnen de genoemde controles of verklaring achterwege blijven, waarbij de crediteur het 30 risico accepteert dat de eerste transactie die een debiteur uitvoert frauduleus is, zoals bij alle transacties volgens de bestaande werkwijze. Daarbij hoeft registratie vooraf niet plaats te vinden, en kan de debiteur bij de eerste transactie het telefoonnummer 35 opgeven waarop hij de codes wil ontvangen. Indien de creditcardhouder achteraf geen protest aantekent tegen deze eerste transactie mag worden aangenomen dat alle 4 volgende transacties wel door hem geauthoriseerd zijn. Overigens is bij gebruik van een mobiele telefoon in het algemeen te traceren waar deze gebruikt werd ten tijde van het verzenden van de code, wat in combinatie met het 5 IP-adres van de internetaansluiting van waaruit de transactie werd verricht in principe tot opsporing van de fraudeur kan leiden en wat de bewijsvoering van de fraude vergemakkelijkt.

10 Een bijkomend voordeel voor de debiteur/creditcardhouder is het feit dat hij de mogelijkheid krijgt zijn creditcard te blokkeren voor telefonische en/of internettransacties waarbij geen gebruik wordt gemaakt van de hier beschreven authorisatiemethode. Hiertoe 15 dienen creditcardmaatschappijen in de mogelijkheid van een dergelijke blokkade te voorzien.

De uitvinding heeft tevens betrekking op een systeem voor het verrichten van een creditcardtransactie tussen 20 een debiteur en een crediteur volgens de werkwijze volgens de uitvinding, omvattende een centrale verwerkingseenheid die in verbinding staat met de geheugenmiddelen waarin de gegevensbank met betrouwbare identificatiegegevens en bijbehorende creditcardgegevens 25 alsmede het adres of telefoonnummer van de debiteur zijn opgeslagen, en een interface waarmee de centrale verwerkingseenheid middels de eerste, tweede en derde communicatiemiddelen met de debiteur kan communiceren.

30 De uitvinding zal nu nader worden toegelicht aan de hand van een in figuur 1 weergegeven uitvoeringsvoorbeeld, waarin schematisch een serie invulschermen is weergegeven waarmee een debiteur een creditcard transactie via het internet kan voltooien.

35

Volgens figuur 1 wordt een betaalhandeling voltooid door achtereenvolgens een aantal invulschermen op een * , ·* ' «i 5 internetpagina in te vullen en te verzenden. Deze pagina kan bijvoorbeeld worden beheerd door een tranactie-organisatie die tot doel heeft dergelijke transacties te verzorgen voor meerdere instellingen die hun waren op 5 internet aanbieden. Teneinde een betaling te verrichten dient een consument zich vooraf aan te melden door een formulier dat naar het adres van de creditcardhouder is gestuurd te ondertekenen en aan de transactie-organisatie te retourneren, bij voorkeur onder opgave 10 van het nummer van zijn mobiele telefoon waarop hij bevestigingscodes wil ontvangen, zodat dit nummer vooraf is vastgelegd met de handtekening van de creditcardhouder. De consument kan deze gegevens indien gewenst wijzigen. Als alternatief kan bij iedere 15 transactie opnieuw een telefoonnummer worden ingegeven, waardoor een zeer flexibel systeem ontstaat. Het meest veilig is het echter indien de handtekening van de kaarthouder middels het aanmeldformulier is verbonden met het telefoonnummer, en/of als de tenaamstelling van 20 het opgegeven telefoonnummer vooraf wordt gecontroleerd.

Indien de transactie-organisatie de creditcard heeft geregistreerd kan de consument daarmee betalingstransacties op het internet uitvoeren bij 25 instellingen die met de transactie-organisatie samenwerken. Om het betaalsysteem een zo groot mogelijk toepassingsgebied te verschaffen is er bij voorkeur slechts één zo een transactie-organisatie voor alle internet-transacties die volgens deze werkwijze werken, 30 zodat consumenten zich slechts één keer hoeven aan te melden.

Nadat de consument bijvoorbeeld op de internetpagina van de aanbiedende instelling een keuze voor een product 35 heeft gemaakt, krijgt de consument Scherm 1 op het beeldscherm van zijn computer. Hier vult hij in op welke wijze hij wil betalen, in dit geval via 6

Eurocard/MasterCard™. Ook geeft hij aan te willen ondertekenen middels een via SMS te ontvangen code. Indien hij dit niet wenst of niet is geregistreerd, kan er een scherm verschijnen met alternatieve betaalwijzen, 5 of een scherm met instructies hoe hij zich kan laten registreren als gebruiker van het onderhavige transactiesysteem.

Vervolgens dient de consument in Scherm 2 de gegevens 10 (nummer, vervaldatum en kaarthouder) van de creditcard in te vullen. Ook wordt aangekondigd dat hij middels SMS een transactiebevestigingscode zal ontvangen. Deze code wordt direct na het aanklikken van de "verzenden"-knop aan het opgegeven telefoonnummer gestuurd. Hoewel codes 15 na verloop van tijd opnieuw kunnen worden gebruikt, dient er een voldoende grote hoeveelheid codes beschikbaar te zijn en moet er in principe voor iedere transactie een andere code worden verzonden, om onderschepping van een code zinloos te maken en fraude 2 0 tegen te gaan. Een code kan ook bestaan uit een woord, zodat deze gemakkelijk onthouden kan worden.

De consument leest het SMS-bericht met de code, en vult deze in Scherm 3 in. Als hij op de "verzenden"-knop 25 klikt wordt de transactie definitief, op gelijke wijze als bij het zetten van een handtekening op een "sales-slip" of het intoetsen van een PIN-code. Hiertoe dient de teruggestuurde code eerst nog vergeleken te worden met de oorspronkelijk verzonden code. Indien deze 30 overeenkomen, wordt de consument hiervan op de hoogte gesteld middels Scherm 4.

Claims (7)

1. Werkwijze voor het verrichten van een creditcardtransactie tussen een debiteur en een 5 crediteur, waarbij de debiteur identificatiegegevens middels een eerste telecommunicatiemiddel aan de crediteur stuurt, waarbij de crediteur nagaat of althans een uniek deel van de identificatiegegevens in een 10 gegevensbank met betrouwbare identificatiegegevens en bijbehorende creditcardgegevens zijn geregistreerd, met het kenmerk, dat de crediteur indien de identificatiegegevens betrouwbaar zijn via een tweede telecommunicatiemiddel een code naar 15 een door de debiteur opgegeven adres of telefoonnummer stuurt, waarbij de debiteur de creditcardtransactie bevestigt door het terugsturen van de code aan de crediteur via een derde telecommunicatiemiddel. 20

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het eerste telecommunicatiemiddel het internet is.

3. Werkwijze volgens conclusie 1 of 2, met het 25 kenmerk, dat het tweede telecommunicatiemiddel een telefoonverbinding, in het bijzonder een mobiele telefoonverbinding is.

4. Werkwijze volgens conclusie 1, 2 of 3, met het 30 kenmerk, dat het derde telecommunicatiemiddel het internet is.

5. Werkwijze volgens een van de voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de identificatiegegevens het 35 nummer van de creditcard omvatten.

6. Werkwijze volgens een van de voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de tenaamstelling van het door de debiteur opgegeven telefoonnummer of adres vooraf wordt gecontroleerd en vergeleken met de tenaamstelling van de creditcard. 5

7. Systeem voor het verrichten van een creditcardtransactie tussen een debiteur en een crediteur volgens de werkwijze van een van de voorgaande conclusies, omvattende een centrale 10 verwerkingseenheid die in verbinding staat met de geheugenmiddelen waarin de gegevensbank met betrouwbare identificatiegegevens en bijbehorende creditcardgegevens alsmede het adres of telefoonnummer van de debiteur zijn opgeslagen, en 15 een interface waarmee de centrale verwerkingseenheid middels de eerste, tweede en derde communicatiemiddelen met de debiteur kan communiceren.