GR1009550B - Ενωσεις του δισθενους χαλκου με φυσικα προϊοντα πυριδυλοκινοξαλινης και νιτρικων που επιδεικνυουν αντικαρκινικη και αντιμυκητιακη δραση και μπορουν να δρασουν ως φαρμακα με πολλαπλο στοχο - Google Patents

Ενωσεις του δισθενους χαλκου με φυσικα προϊοντα πυριδυλοκινοξαλινης και νιτρικων που επιδεικνυουν αντικαρκινικη και αντιμυκητιακη δραση και μπορουν να δρασουν ως φαρμακα με πολλαπλο στοχο Download PDF

Info

Publication number
GR1009550B
GR1009550B GR20180100069A GR20180100069A GR1009550B GR 1009550 B GR1009550 B GR 1009550B GR 20180100069 A GR20180100069 A GR 20180100069A GR 20180100069 A GR20180100069 A GR 20180100069A GR 1009550 B GR1009550 B GR 1009550B
Authority
GR
Greece
Prior art keywords
compounds
formula
copper
complex
dna
Prior art date
Application number
GR20180100069A
Other languages
English (en)
Inventor
Χριστινα Αννα Δημητριου Μητσοπουλου
Ευτυχια Ελευθεριου Λιωλη
Original Assignee
Χριστινα Αννα Δημητριου Μητσοπουλου
Εθνικο Και Καποδιστριακο Πανεπιστημιο Αθηνων
Ευτυχια Ελευθεριου Λιωλη
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Χριστινα Αννα Δημητριου Μητσοπουλου, Εθνικο Και Καποδιστριακο Πανεπιστημιο Αθηνων, Ευτυχια Ελευθεριου Λιωλη filed Critical Χριστινα Αννα Δημητριου Μητσοπουλου
Priority to GR20180100069A priority Critical patent/GR1009550B/el
Publication of GR1009550B publication Critical patent/GR1009550B/el

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07FACYCLIC, CARBOCYCLIC OR HETEROCYCLIC COMPOUNDS CONTAINING ELEMENTS OTHER THAN CARBON, HYDROGEN, HALOGEN, OXYGEN, NITROGEN, SULFUR, SELENIUM OR TELLURIUM
    • C07F1/00Compounds containing elements of Groups 1 or 11 of the Periodic Table
    • C07F1/08Copper compounds
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33Heterocyclic compounds
    • A61K31/395Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • A61K31/495Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with two or more nitrogen atoms as the only ring heteroatoms, e.g. piperazine or tetrazines
    • A61K31/498Pyrazines or piperazines ortho- and peri-condensed with carbocyclic ring systems, e.g. quinoxaline, phenazine
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D401/00Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, at least one ring being a six-membered ring with only one nitrogen atom
    • C07D401/14Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, at least one ring being a six-membered ring with only one nitrogen atom containing three or more hetero rings

Landscapes

  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)

Abstract

Η παρούσα εφεύρεση σχετίζεται με την αποκάλυψη δύο νέων συμπλοκών του δισθενούς χαλκού με υποκαταστάτες την 2,2΄-πυρυδίλ κινοξαλίνη (2,2΄-pq) και νιτρικά ιόντα και την μέθοδο παρασκευής τους σε μεγάλη απόδοση, υψηλή καθαρότητα και κρυσταλλική μορφή. Πιο συγκεκριμένα οι ενώσεις που συντέθηκαν είναι οι [Cu(2,2΄-pq)2(NΟ3)](NΟ3)-6H2Ο,1-Α και [Cu(2,2΄-pq)(NΟ3)](NΟ3), ΙΙ-Α. Η παρούσα εφεύρεση παρέχει επίσης μεθόδους πιστοποίησης της κρυσταλλικής δομής του βιολογικά ενεργού συμπλόκου Ι-Α, καθώς και μεθόδους δράσης των ενώσεων [Cu(2,2΄-pq)(NΟ3)](NΟ3) και [Cu(2,2΄-pq)2(NΟ3)](NΟ3)-6H2Ο για την πιστοποίηση της ικανότητάς τους να δρουν ως πολυφάρμακα, τόσο ως αντικαρκινικά όσο και ως αντιμυκητιακά. Γίνεται ακόμα αναφορά στον τρόπο δράσης των ενώσεων αυτών με το DNA με το οποίο αλληλεπιδρούν μέσω παρεμβολής και εξωτερικής συναρμογής, αλλά και της επίδρασής τους στο κύτταρο ή το κυττόπλασμα. Καθώς και στη δυνατότητά τους να χρησιμοποιηθούν ως φάρμακα με πολλαπλό στόχο, προς αποφυγή της πολυφαρμακίας.

Description

ΤΕΧΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
«ΕΝΩΣΕΙΣ TOY ΔΙΣΘΕΝΟΥΣ ΧΑΛΚΟΥ ΜΕ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ
ΠΥΡΙΔΥΛΟΚΙΝΟΞΑΛΙΝΗΣ ΚΑΙ ΝΙΤΡΙΚΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΟΥΝ
ΑΝΤΙΚΑΡΚΙΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΥΚΗΤΙΑΚΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ
ΔΡΑΣΟΥΝ ΩΣ ΦΑΡΜΑΚΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΟ ΣΤΟΧΟ.»
Τεχνικό Πεδίο της Εφεύρεσης
Η παρούσα εφεύρεση αναφέρεται σε ενώσεις και φαρμακευτικές συνθέσεις με αντικυκητιακή και αντικαρκινική δράση. Ειδικότερα αναφέρεται σε νέες ετεροληπτικές σύμπλοκες ενώσεις του δισθενούς χαλκού με πυριδυλο-κινοξαλικό και νιτρικό υποκαταστάτη, στην μελέτη της αντικαρκινική τους δράσης έναντι καρκινικών κυττάρων του μαστού του ανθρώπου και της αντιμικροβιακής δράσης τους έναντι του μύκητα Aspergillus Parasiticus in situ.
Επίσης η εφεύρεση αναφέρεται σας μεθόδους παρασκευής των παραπάνω συμπλόκων ενώσεων για τη λήψη συμπλοκών με υψηλή καθαρότητα και σε κρυσταλλική μορφή. Επίσης αναφέρεται στις μεθόδους μέτρησης και αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας των νέων ενώσεων τόσο ως αντιμυκητιακών όσο, και ως προς την αντικαρκινική τους δράση σε καρκινικά κύτταρα του ήπατος και μαστού του ανθρώπου.
Προηγούμενη Περιγραφή της Τεχνολογίας του Κλάδου
Η χρήση μεταλλικών συμπλόκων δείχνει να έχει απασχολήσει σε μεγάλο βαθμό τους ερευνητές, δεδομένου ότι τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα στην αντιμετώπιση των καρκινοπαθειών είναι σύμπλοκα μετάλλων μετάπτωσης (cis-platin, ρουθήνιο (II)). Παρά το γεγονός ότι οι ενώσεις αυτές συνδέονται με μία σειρά παρενεργειών και έχουν δείξει υψηλά ποσοστά τοξικότητας, (Harper, B.W. 2010) ωστόσο μέχρι και σήμερα η επιστημονική κοινότητα δεν έχει κατορθώσει να τις αντικαταστήσει με κάποια οργανική ένωση, μια προσπάθεια η οποία έχει ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν ή με κάποιο ένωση συντονισμού με μηδενικές ή λίγες παρενέργειες. Τα ιόντα των μετάλλων χρησιμοποιούνται εκτενώς από πολλά βιολογικά συστήματα στη φύση, με πρωταγωνιστές τον ψευδάργυρο (Ζη), τον χαλκό (Cu) και τον σίδηρο (Fe). Το γεγονός αυτό καθιστά τα παραπάνω μέταλλα βιο-συμβατά και μη τοξικά, όταν δεν υπερβαίνουν μία καθορισμένη συγκέντρωση εντός του ανθρώπινου οργανισμού.
Σημαντικό είναι επίσης ότι, ανάλογα με το πεδίο των υποκαταστατών, παρουσιάζουν συγκριμένη γεωμετρία. Το παραπάνω τους προσδίδει μοναδική στερεοχημεία και κατά συνέπεια η σύνδεσή τους με τα βιομόρια αποκτά εκλεκτικό χαρακτήρα (Freza, Μ.
2010).
Θεωρώντας τον καρκίνο ως μία μάστιγα των τελευταίων δεκαετιών παγκοσμίως και αναλογιζόμενοι την διαρκή έξαρση των λοιμώξεων από μικροοργανισμούς, η εύρεση νέων μεθόδων με στόχο την εξάλειψη των ασθενειών αυτών, οι οποίες αντιμετωπίζονται με εξαιρετική δυσκολία και στην πλειοψηφία τους προκαλώντας πολλές παρενέργειες αποτελεί μονόδρομο. Οι μολύνσεις που προέρχονται από στελέχη μικροοργανισμών είναι ένα παγκοσμίως διαδεδομένο πρόβλημα, που επηρεάζει τόσο τους ανοσοϊκανούς όσο και τους ανοσοκατεσταλμένους οργανισμούς. Η προσβολή από τέτοια στελέχη μπορεί να έχει πολλές επιπτώσεις, από ασυμπτωματικές μολύνσεις έως και θανατηφόρες νόσους. (Cowen L.E., 2008). Όπως υποδεικνύουν οι ανάγκες της εποχής, τίποτα δε θα μπορούσε να θεωρηθεί μεγαλύτερη ερευνητική επιτυχία, από την εύρεση μιας ένωσης που θα είχε την ικανότητα να δρα ως «πολύ-παράγοντας» αντιμετωπίζοντας περισσότερες της μίας παθογένειας, με αποτέλεσμα να αποφεύγεται η πολυφαρμακία.
Πλεονεκτήματα της εφεύρεσης
Οι παρόντες εφευρέτες, ως αποτέλεσμα μακροχρόνιας έρευνας, συνέθεσαν σε υψηλή απόδοση και καθαρότητα και χαρακτήρισαν χημικές ενώσεις με μεταλλικό κέντρο τον χαλκό(ΙΙ) και υποκαταστάτες την 2,2’-πυρυδίλ κινοξαλίνη (2,2 ’-pq) και τα νιτρικά ιόντα (Ν03<'>), η σταθερότητα των οποίων είναι σημαντική τόσο σε στερεά κατάσταση όσο και σε ρυθμιστικό διάλυμα ΡΗ=7. Οι βιολογικές μελέτες έδειξαν ότι ενώσεις αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αντικαρκινικοί και αντιμικροβιακοί παράγοντες. Η ενώσεις αυτές υπερτερούν των μέχρι τώρα χρησιμοποιούμενων συμπλόκων και οργανικών ενώσεων εξαιτίας της χρήσης του χαλκού, των υποκαταστατών και του τρόπου σύνδεσης τους.
Ο χαλκός είναι απαραίτητο ιχνοστοιχείο στα φυτά και τα ζώα, (Tisato F., 2010), (Kim Β. Ε, 2008) δρα ως συμπαράγοντας πολλών ενζύμων, που σχετίζονται μεταξύ άλλων με τον μεταβολισμό και με την προστασία του οργανισμού από οξειδωτικά (Tisato F., 2010). Ακόμα, ο χρησιμοποιούμενος υποκαταστάτης (2,2’-pq) ανήκει στην ομάδα των κινοξαλινών. Οι ενώσεις αυτές διαθέτουν βιολογικά ενδιαφέρουσες ιδιότητες και φαρμακευτικές εφαρμογές. Πρόκειται για φυσικά προϊόντα που χρησιμοποιούνται ως αντιμικροβιακά, αντικαρκινικά, αντικαταθλιπτικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα, καθώς επίσης και στην αντιμετώπιση ιών, όπως ο HIV (A. Κ. Patidar, 2011). Η δράση, λοιπόν, ενώσεων που συνδυάζουν τα παραπάνω, δεν μπορεί παρά να είναι ευεργετική για τον ανθρώπινο οργανισμό και να παρουσιάζει περιορισμένες παρενέργειες, συγκριτικά με τις μέχρι τώρα χρησιμοποιούμενες τεχνικές.
Στα πλαίσια της θεραπείας των καρκινοπαθών, η μέθοδος που εφαρμόζεται ακόμα και σήμερα περιλαμβάνει χρήση του συμπλόκου cis-platin. το οποίο είναι γνωστό ότι παρουσιάζει κυτταροτοξικότητα έναντι και των υγειών κυττάρων, με αποτέλεσμα της καταπόνηση του πάσχοντος, μέσω μιας σειράς παρενεργειών, όπως είναι η αδυναμία και η απώλεια μαλλιών ( Kasselouri S., 1993). Ο χαλκός και οι ενώσεις αυτού αναμένεται να παρουσιάζουν μειωμένη τοξικότητα εντός του ανθρώπινου οργανισμού, δεδομένου ότι πρόκειται για ένα ιχνοστοιχείο που βρίσκεται ήδη στο ανθρώπινο σώμα (C. Marzano, 2009). Ακόμα, γνωρίζοντας ότι η συγκέντρωση του χαλκού είναι αυξημένη στα καρκινικά κύτταρα (A. Gupte, 2009), είναι δυνατό ενώσεις τέτοιου τύπου να παρουσιάζουν εκλεκτική δράση έναντι των καρκινικών κυττάρων.
Περιγραφή της εφεύρεσης
Η παρούσα εφεύρεση σχετίζεται με τη παραγωγή και κρυστάλλωση σύμπλοκων ενώσεων του δισθενούς χαλκού του γενικού τύπου I, II
με ένα ή δύο πολυπυριδινικούς δισχιδείς υποκαταστάτες και ανόργανα οξοανιόντα που δύνανται να συνδεθούν μονοσχιδώς ή δισχιδώς με το μεταλλικό ιόν,. Όπου:οι ομάδες L1-L2παριστάνουν φυσικά προϊόντα που δρουν αντίστοιχα ως δισχιδείς αζωτούχοι ετεροκυκλικοί υποκαταστάτες όπου ένα ετεροάτομο αζώτου της κάθε ομάδας L1, L2συμμετέχει με ένα ζεύγος ηλεκτρονίων στον δεσμό προς το κεντρικό άτομο του χαλκού και οι ομάδες L1,L2είναι ομάδες πυριδίνης και κινοξαλίνης. Η ομάδα X παριστάνει ανόργανα οξοανιόντα όπως νιτρικά που μπορούν να συμπλεχθούν μονοσχιδώς ή δισχιδώς προς το μεταλλικό ιόν του χαλκού μέσω ζεύγους ηλεκτρονίων ενός ή δύο εκ των οξυγόνων που διαθέτουν, αντίστοιχα.
Επί πλέον η παρούσα εφεύρεση σχετίζεται με τη χρήση ειδικότερα των ενώσεων [Cu(2,2<,>-pq)2(NO3)](NO3).6H2O, Ι-Α και [Cu(2,2’-pq)(NO3)](NO3), ΙΙ-Α για την παρασκευή φαρμάκων για τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού και της αναστολής της δράσης του μύκητα Aspergillus parasiticus.
Οι σύμπλοκες αυτές ενώσεις έχουν τη μορφή πράσινης σκόνης και έπειτα από την κρυστάλλωσή τους έχουν νηματοειδή δομή πράσινου χρώματος. Η μέθοδος σύνθεσής τους γίνεται υπό κατάλληλες αναλογίες [Cu(NO3)2]-3H2O και της 2, 2-πυριδυλοκινοξαλίνης σε διαλύτη αιθανόλη. Η απόδοσή τους είναι 95 και 98% για τις ενώσεις Ι-Α και ΙΙ-Α, αντίστοιχα. Η κρυστάλλωσή τους γίνεται από σύστημα μεθανόλης / διαιθυλεθέρα και η ουσία Ι-Α κρυσταλλώνει σε κεντροσυμμετρικό σύστημα Ρ 2/n.
Οι ενώσεις Ι-Α και ΙΙ-Α είναι πλήρως διαλυτές στο νερό σε συγκέντρωση που φτάνει έως και τα 3x10<-3>Μ και σταθερές σε υδατικό διάλυμα καθώς και στον αέρα. Το στοιχείο αυτό θεωρείται μεγάλης σημασίας τόσο για την χορήγηση και επομένως καλύτερη διάθεση τους στον οργανισμό αλλά και την περαιτέρω μελέτη τους ως φάρμακα. Και τα δύο προτεινόμενα σκευάσματα (σύμπλοκες ενώσεις) ανήκουν σε μια ξεχωριστή κατηγορία ενώσεων με φυσικά προϊόντα που δεν έχει μελετηθεί προηγουμένως, ενώ το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι η διαφορετική μεταξύ τους δομή.
Στα πλαίσια του χαρακτηρισμού των σύμπλοκων ενώσεων, επιστρατεύτηκαν φασματοσκοπικές τεχνικές όπως φασματοσκοπία απορρόφησης ορατού-υπεριώδους, φασματοσκοπία FT-IR, φασματοσκοπία παραμαγνητικού συντονισμού, φασματομετρία μάζας, φθορισμομετρία, κυκλική βολταμμετρία, θερμοσταθμική ανάλυση και κρυσταλλογραφία ακτινών X. Σκοπός των παραπάνω μελετών ήταν να ταυτοποιηθεί με βεβαιότητα η καθαρότητα και η δομή των ενώσεων η οποία παίζει σημαντικό ρόλο σην φαρμακολογική δράση των ουσιών..
Για τη μελέτη της αλληλεπίδρασης των ενώσεων Ι-Α και ΙΙ-Α του χαλκού (II) με το DNA, χρησιμοποιήθηκε κατεργασμένο γενετικό υλικό από θύμο αδένα βοοειδούς (C.T.-DNA). Τα πειράματα που έλαβαν χώρα για τη μελέτη της σύνδεσης και κατά συνέπεια της αλληλεπίδρασης των ενώσεων με το γενετικό υλικό ήταν:
α) τιτλοδότηση ορατού-υπεριώδους
β) ιξωδομετρία
γ) κυκλική βολταμμετρία
δ) φθορισμομετρία και
ε) κυκλικός διχρωϊσμός.
Τα αποτελέσματα των παραπάνω μελετών υποδηλώνουν ότι και οι δύο συμπλοκές ενώσεις του χαλκού (II) με υποκαταστάτες την 2,2 ’-pq και τα νιτρικά ιόντα μπορούν να συνδέονται με το γενετικό υλικό μέσω δύο διαφορετικών τρόπων αλληλεπίδρασης. Ειδικότερα, όλα τα παραπάνω πειράματα περιλαμβάνουν μεταβολές που αποδίδονται τόσο σε παρεμβολή των ενώσεων μεταξύ των ζευγών του C.T.-DNA, όσο και σε εξωτερική συναρμογή, πιθανότατα μέσω κάποιας αύλακας του μακρομορίου. Οι σταθερές σύνδεσης και απόσβεσης για την ένωση [Cu(2,2’-pq)(NO3)](NO3) υπολογίστηκαν ίσες με (1.1±1)x10M<-1>και (2.2±0.23)x10<3>Μ<-1>, αντίστοιχα. Ενώ, για το [Cu(2,2’-pq)2(NO3)](NO3)-6H2O υπολογίστηκαν ίσες με (1.8±5)x10<5>Μ<-1>και (5±0.25)x10<3>Μ<-1>, αντίστοιχα. Τέλος, το πείραμα της ηλεκτροφόρησης έδειξε ότι η ένωση [Cu(2,2’-pq)2(NO3)](NO3)-6H2O ενισχύει τον σχηματισμό της μορφής II του πλασμιδιακού DNA. Η μορφή II αποδίδεται στην κυκλική μορφή του πλασμιδιακού DNA, η οποία δημιουργείται ως αποτέλεσμα του σπασίματος ενός εκ των δύο κλώνων της υπερελικωμένης δομής του.
Αφού διαπιστώθηκε ότι οι ενώσεις αυτές είναι ικανές να αλληλεπιδρούν με το DNA, μελετήθηκε η κυτταροτοξική δράση των δύο ενώσεων, με στόχο να εξαχθούν αποτελέσματα για την πιθανή αντικαρκινική τους δράση. Για τις ανάγκες αυτής της μελέτης επιστρατεύτηκε η δοκιμασία ΜΤΤ,
Οι σύμπλοκες ενώσεις Ι-Α και ΙΙ-Α ελέγχθηκαν για την in vitro ικανότητά τους να αναστέλλουν το πολλαπλασιασμό της κυτταρικής σειράς MCF-7 (human breast cancer cell line). Τα αποτελέσματα της κυτταροτοξικής μελέτης των δύο συμπλόκων [Cu(2,2’-pq)2(NO3)](NO3)-6H2O Ι-Α, [Cu(2,2’-pq)(NO3)](NO3) II- Α και του cis-platin έδωσαν IC50έναντι της καρκινικής σειράς MCF-7 ίσο με 17.4±1.1, 4.92±0.8 και 5.21±0.8, αντίστοιχα.
ε βάση τα αποτελέσματα της δοκιμασίας ΜΤΤ, υπολογίστηκε η % κυτταρική βιωσιμότητα η οποία μειώνεται με την αύξηση της συγκέντρωσης των συμπλοκών. Και στις δύο περιπτώσεις η τοξικότητα των συ μπλόκων είναι συγκρίσιμη με το πρότυπο του cis-platin. Όπως φαίνεται από τα προηγουμένως αναφερθέντα αποτελέσματα, το σύμπλοκο [Cu(2,2’-pq)(NO3)](NO3) παρουσιάζει την υψηλότερη δραστικότητα έναντι της σειράς MCF-7, ελαφρώς καλύτερη από το cis-platin. To [Cu(2,2’-pq)2(ΝO3)](ΝO3)-6Η2O εμφανίζει χαμηλότερη τοξικότητα συγκριτικά με το χρυσό πρότυπο. Σε κάθε περίπτωση τα αποτελέσματα είναι συγκρίσιμα με το σύμπλοκο που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα στα νοσοκομεία για τις χημειοθεραπευτικές ανάγκες των καρκινοπαθών.
Τα σύμπλοκα μελετήθηκαν ακόμα με τη μέθοδο του συνεστιακού μικροσκοπίου σάρωσης με λέιζερ, σε δύο διαφορετικές κυτταρικές σειρές και σε συγκέντρωση ίση με 10μΜ. Οι χρησιμοποιούμενες κυτταρικές σειρές ήταν η MCF-7 (breast cancer, hormone negative) και η ΗΕΚ-293 (kidney cells). Η έρευνα βασίστηκε στον ισχυρό φθορισμό των συμπλοκών του Cu(II), προσφέροντας έτσι την δυνατότητα της οπτικοποίησης των ενώσεων του μετάλλου, αφού αυτές εισήλθαν εντός των κυττάρων (Ρ. Li, 2011).
Το σύμπλοκο [Cu(2,2’-pq)(NO3)](NO3) δείχνει χαμηλά ποσοστά πρόσληψης τόσο στα φυσιολογικά νεφρικά κύτταρα (ΗΕΚ-293), όσο και στη μη υγιή κυτταρική σειρά από καρκίνο του μαστού (MCF-7). Και στις δύο περιπτώσεις εντοπίζεται στην επιφάνεια του κυττάρου ή στο κυτόπλασμα.
Στην περίπτωση του συμπλόκου [Cu(2,2’-pq)2(NO3)](NO3)-6H2O αυτό απορροφήθηκε και από τις δύο κυτταρικές σειρές. Σε ότι αφορά τα νεφρικά κύτταρα, εντοπίζεται στο κυτόπλασμα, μετά από επώαση μιας ώρας. Ενώ στην καρκινική σειρά MCF-7 εντοπίζεται στον πυρήνα, έπειτα από ίσο χρονικό διάστημα επώασης. Το αποτέλεσμα αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία εκλεκτική εισχώρηση του συμπλόκου στον πυρήνα των καρκινικών κυττάρων, γεγονός που υποδηλώνει ότι η ένωση αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ιχνηθέτης.
Παράλληλα με τις βιολογικές μελέτες διεξήχθη και μικροβιολογική έρευνα, για το κατά πόσο τα σύμπλοκα αυτά (Ι-Α και ΙΙ-Α) επιδρούν στην ανάπτυξη του μύκητα Aspergillus Parasiticus. Έτσι, πραγματοποιήθηκε εμβολιασμός τρυβλίων θρεπτικού υλικού με κονίδια του μύκητα, ακολούθησε προσθήκη διαλύματος των συμπλοκών περιμετρικά του εμβολίου και μακροσκοπική παρατήρηση των αποικιών καθημερινά, για διάστημα 7 ημερών. Στο χρονικό διάστημα της μίας εβδομάδας, τα υπό μελέτη τρυβλία φυλάσσονταν σε σταθερή θερμοκρασία, 30°C σε σκοτεινές συνθήκες. Τελικά, υπολογίστηκε το ποσοστό αναστολής της ανάπτυξης του μύκητα παρουσία των διαλυμάτων των συμπλόκων και για τις δύο περιπτώσεις. Παράλληλα, μελετήθηκαν ο υποκαταστάτης 2,2’-pq, το αρχικό αντιδραστήριο Cu(NO3)2-3H2O, προκειμένου να εξαχθούν συγκριτικά αποτελέσματα για την επίδρασή τους στη μυκηλιακή ανάπτυξη (Dido Maria Meimaroglou, 2014).
Για κάθε μία από τις ενώσεις 2,2’-pq, Cu(NO3)2-3H2O, [Cu(2,2’-pq)(NO3)](NO3), II-Α και [Cu(2,2’-pq)2(NO3)](NO3)-6H2O, Ι-Α, παρασκευάζονται διαλύματα συγκεντρώσεων 1.00mM, 0.10mM και 0.01mM.
Τα αποτελέσματα της ανασταλτικής δράσης των ενώσεωνΙ-Α , II- Α αλλά και των πρόδρομων ενώσεων τους έναντι της ανάπτυξης του μύκητα είναι τα ακόλουθα:
Από τα ληφθέντα αποτελέσματα, γίνεται σαφές ότι η παρουσία όλων των διαλυμάτων, ανεξαρτήτως συγκέντρωσης, προκαλεί καθυστέρηση στην ανάπτυξη του μύκητα. Ωστόσο, η μεγαλύτερη ανασταλτική επίδραση στην ανάπτυξη του μυκηλίου φαίνεται πως προέρχεται από το σύμπλοκο [Cu(2,2’-pq)2(NO3)](NO3)-6H2O Ι-Α, σε συγκέντρωση 1x10<-3>Μ, το οποίο προκαλεί αναστολή της ανάπτυξης της τάξεως του (33.33±3.72)%, για τις 7 ημέρες επώασης. Το σύμπλοκο ΙΙ-Α, [Cu(2,2’-pq)(N03)](N03), παρουσιάζει αρκετά μικρότερη ανασταλτική δράση, σε ποσοστό που ανέρχεται στο (20.24±2.06) όταν το διάλυμά προστίθεται σε συγκέντρωση 1 x 10<-3>Μ. Η ανασταλτική δράση του προσεγγίζει αυτήν του υποκαταστάτη 2,2’-pq και του αρχικού αντιδραστηρίου Cu(NO3)2-3H2O, με ποσοστά (18.53±2.77)% και (17.98±3.72)% αντίστοιχα.
Μέρος των αποτελεσμάτων μας έχει παρουσιαστεί ως αναρτημένη εργασία στο 7° Ευρωπαϊκό Συνέδριο Ασφάλειας Τροφίμων [Lioli et al., November, 2017], περίληψη της οποίας κατατίθεται.
Τα παραδείγματα που ακολουθούν δίνονται με σκοπό την περαιτέρω επεξήγηση της συνθετικής μεθόδου καθώς και των βιολογικών εφαρμογών των ενώσεων της παρούσας εφεύρεσης.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
Παράδειγμα 1.
Παρασκευή του συμπλόκου [Cu(2,2’-pq)2(NO3)](NO3)-6H2O (Ένωση τύπου Ι-Α). Κατάλληλη ποσότητα του υποκαταστάτη 2,2’-pq (MB=207.23g/mol) και του [Cu(NO3)2]-3H2O (Mr=241.60 g/mol) ώστε να αντιστοιχούν σε 2:1 ισοδύναμα διαλύονται σε 40 mL αιθανόλης.
β) Όταν έχει επιτευχθεί πλήρης διάλυση του υποκαταστάτη και του αρχικού αντιδραστηρίου του χαλκού (II), τα δύο διαλύματα αναμιγνύονται και αφήνονται υπό ανάδευση σε θερμοκρασία δωματίου για χρονικό διάστημα τουλάχιστον μίας (01) ώρας.
γ) Το πράσινο ίζημα που προκύπτει, διηθείται υπό κενό και αφήνεται για ξήρανση για είκοσι τέσσερεις (24) ώρες
δ) Μετά το πέρας των είκοσι τεσσάρων (24) ωρών, το στερεό παραλαμβάνεται και τοποθετείται σε σύστημα κρυστάλλωσης μεθανόλης-διαιθυλαιθέρα με την τεχνική της διάχυσης ατμών, όπου και παραμένει για χρονικό διάστημα τεσσάρων έως έξι (4-6) ημερών, έως ότου να απομονωθούν πράσινοι κρύσταλλοι. Οι κρύσταλλοι συλλέγονται και ξηραίνεται με θέρμανση στους 50<ο>C.
Η τεχνική της διάχυσης ατμών περιλαμβάνει τα βήματα που περιγράφονται παρακάτω: α) Σε φιαλίδιο αποθήκευσης μικρού όγκου παρασκευάζεται κορεσμένο διάλυμα του συμπλόκου σε μεθανόλη, σε όγκο που δεν ξεπερνά τα 2.5 mL.
β) Το φιαλίδιο αυτό τοποθετείται εντός ενός μεγαλύτερου φιαλιδίου, το οποίο περιέχει 10 mL διαιθυλαιθέρα, σε τέτοια ποσότητα ώστε η στάθμη του διαιθυλαιθέρα να ξεπερνά αυτή του διαλύματος του συμπλόκου.
γ) Το εξωτερικό φιαλίδιο πωματίζεται και το σύστημα φυλάσσεται στο σκοτάδι για χρονικό διάστημα μερικών ημερών, έως ότου να καθιζάνουν οι πράσινοι κρύσταλλοι. Το τελικό προϊόν είναι η χημική ένωση [Cu(2,2’-pq)2(NO3)](NO3)-6H2O, 1-Α, η οποία είναι πλήρως διαλυτή στο νερό σε συγκέντρωση που φτάνει έως και τα 3><10<'3>Μ. [Cu(2,2’-pq)2(NO3)](NO3) (1):, Yield: 95%,. Elemental analysis (%) Calcd for C44H36N10F12O2P2Ru: C, 46.80; H, 3.22; N, 12.41; found: C, 46.69; H, 3.34; N, 12.31. UV mmax/nm (ε/Μ-1 cm-1, MeCN): 414 (30435), 293 (81 770), 261 (40340). ESI-MS (MeCN): m/z 947.5 ([M-PF6]+), 401.4 ([M-2PF6]2+).
Παοάδειγμα 2.
Παρασκευή του συμπλόκου [Cu(2,2’-pq)(NO3)](NO3) (Ένωση τύπου IΙ-Α).
Κατάλληλη ποσότητα του υποκαταστάτη 2,2’-pq (MB=207.23g/mol) και του [CU(NO3)2]-3H2O (Μr=241.60 g/mol) ώστε να αντιστοιχούν σε 1:1 ισοδύναμα διαλύονται σε 25 mL αιθανόλης. Στη συνέχεια η πορεία της σύνθεσης που ακολουθείται είναι ακριβώς η ίδια όπως και για την ένωση Ι-Α. Με τη τεχνική της διάχυσης λαμβάνονται πράσινοι κρύσταλλοι. Οι κρύσταλλοι συλλέγονται και ξηραίνεται με θέρμανση στους 50<ο>c. Το τελικό προϊόν είναι η χημική ένωση [Cu(2,2’-pq)(NO3)](NO3) IΙ-Α, η οποία είναι πλήρως διαλυτή στο νερό σε συγκέντρωση που φτάνει έως και τα 3 x 10<-3>Μ.
[Cu(2,2’-pq)(NO3)](NO3) (2) : Yield: 98%,. Elemental analysis (%) Calcd for C13H9CuN5O6<+>: C, 39.55; Η, 2.30; Cu, 16.10; N, 17.74; O, 24.32; found: C, 46.69; H, 3.34; N, 12.31. UV λmax/nm (ε/Μ-1 cm-1, MeCN): 414 (30 435), 293 (81 770), 261 (40340). ESI-MS (MeCN): m/z 947.5 ([M-PF6]+), 401.4 ([M-2PF6]2+).
Βιολογικές Μελέτες
Μελέτη επίδρασης με CT-DNA
Παράδειγμα 3.
Για την παρασκευή των διαλυμάτων της τιτλοδότησης UV-Vis σταθερή συγκέντρωση συμπλόκου (Ι-Α ή ΙΙ-Α) επωάστηκε, για 24h, με διάφορες συγκεντρώσεις DNA σε ρυθμιστικό διάλυμα Tris-HCl, pΗ=7.20, και μετρήθηκε η απορρόφηση τους. Τα πειραματικά δεδομένα προσαρμόζονται στην παρακάτω εξίσωση και υπολογίζεται η σταθερά σύνδεσης, Kb (G. Dougherty, 1982).
Όπου:
· [DNA]: η συγκέντρωση του DNA σε κάθε λόγο R,
• εa: συντελεστής μοριακής απορρόφησης σε ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος του κάθε διαλύματος (υπολογίζεται ως Aobs/[complex]),
• εb: συντελεστής μοριακής απορρόφησης του δεσμευμένου με το DNA συμπλόκου
· εfσυντελεστής μοριακής απορρόφησης του ελεύθερου (μη δεσμευμένου) συμπλόκου.
Οι λόγοι, R, που χρησιμοποιήθηκαν αντιστοιχούν στη συγκέντρωση του DNA, προς τη συγκέντρωση του συμπλόκου, ενώ η τελευταία παραμένει σταθερή σε όλα τα δείγματα και ίση με 2x10<-5>Μ. Έτσι, προκύπτουν λόγοι ίσοι με 0, 0.5, 1, 1.5, 2, 3, 4, 6, 8, 10, 15. Η γραφική παράσταση του [DΝΑ]/(εa- εf) συναρτήσει της [DNA] δίνει μια γραμμική ευθεία με κλίση 1/(εb,- εf) και τομή στον άξονα y ίση με 1/Kb(b- εf). Με τη βοήθεια της μεθόδου ελάχιστων τετραγώνων υπολογίζεται η σταθερά σύνθεσης Kbαπό το λόγο της κλίσης προς την τομή.
Μια άλλη μέθοδος εξέτασης της ικανότητας και του τρόπου σύνδεσης του DNA με τις διάφορες ενώσεις αποτελεί η μέτρηση του ιξώδους σε διάλυμα DNA. Τα δείγματα παρασκευάστηκαν και εδώ με παρόμοιο τρόπο όπως και στην τιτλοδότηση UV-Vis, με τη διαφορά ότι σε αυτήν την περίπτωση διατηρείται σταθερή η συγκέντρωση του DNA και μεταβάλλεται η συγκέντρωση του συμπλόκου. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργούνται δείγματα διαφορετικών λόγων R=[σύμπλοκο χαλκού]/[DΝΑ]. Οι λόγοι που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτήν την περίπτωση ήταν 0, 0.05, 0.1 , 0.15, 0.2, 0.25 και 0.5. Για τον έλεγχο της επαναληψιμότητας των αποτελεσμάτων έγιναν τουλάχιστον τρεις μετρήσεις για κάθε δείγμα, οι οποίες δεν διέφεραν μεταξύ τους περισσότερο από 0.3s και η τελική τιμή ελήφθη ως το μέσο όρο αυτών.
Το σχετικό ιξώδες υπολογίζεται από τη σχέση:
Όπου,
• t: ο χρόνος ροής σε s του κάθε διαλύματος και
t0: ο χρόνος ροής του διαλύτη.
Η αύξηση του μήκους της έλικας του DNA υπολογίστηκε από τα πειραματικά δεδομένα, σύμφωνα με την προσεγγιστική σχέση (G. Cohen, 1969):
Όπου,
• L, L0: το πειραματικό μήκος του DNA, παρουσία και απουσία συμπλόκου, αντίστοιχα
• n, n0: τα σχετικά ιξώδη (για τις συγκεντρώσεις του πειράματος θεωρούνται κατά προσέγγιση ίσα με το ανηγμένο ιξώδες), παρουσία και απουσία συμπλόκου, αντίστοιχα
• t, τDΝΑ,t0: οι χρόνοι ροής των διαλυμάτων DNA παρουσία του συμπλόκου, του διαλύματος DNA και απουσία του συμπλόκου και του διαλύτη (ρυθμιστικό διάλυμα), αντίστοιχα.
Η αλληλεπίδραση μιας σύμπλοκης ένωσης με το DNA μπορεί να μελετηθεί και με τη χρήση της κυκλικής βολταμμετρίας, μελετώντας, ουσιαστικά, τις μεταβολές στα δυναμικά μετά την προσθήκη διαλύματος DNA (Μ. Sirajuddin, 2013).
Η τεχνική του φθορισμού είναι μία από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες τεχνικές για τη μελέτη αλληλεπιδράσεων μεταξύ μικρών μορίων και του DNA. Οι ενώσεις εκείνες που η μελέτη τους ενδείκνυται για τη χρήση της φθορισμομετρίας περιέχουν στο μόριό τους αρωματικές ομάδες με χαμηλής ενέργειας π→ π* επίπεδα μετάδοσης. Πειραματικά ο φθορισμός χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο μετρώντας τις μεταβολές της έντασης του φθορισμού του βρωμιούχου αιθιδίου (ΕΒ), ενός κλασικού χρωμοφόρου που συνδέεται στο DNA. Ο φθορισμός του ΕΒ αυξάνεται παρουσία DNA, εξαιτίας της ισχυρής σύνδεσής του μέσω παρεμβολής ανάμεσα στα στοιβαγμένα ζεύγη βάσεων. Όπως έχει καταγραφεί, η ένταση στον φθορισμό του συμπλέγματος ΕΒ-DNA μειώνεται όταν ένα δεύτερο μόριο, δρώντας ανταγωνιστικά με το ΕΒ, αλληλεπιδρά με το μακρομόριο μέσω παρεμβολής. Κατασκευάζονται και πάλι δείγματα με λόγους R με τιμές: 0, 0.05, 0.1, 0.15, 0.2, 0.25, 0.5, 1, 2 και 3, ενώ σε αυτή την περίπτωση το R ισούται με τη συγκέντρωση του συμπλόκου προς εκείνη του DNA. Έτσι, για ένα σύμπλοκο-παρεμβολέα μπορεί να υπολογιστεί η σταθερά απόσβεσης ή Ksvακολουθώντας τη γραμμική εξίσωση Stern-Volmer (Μ. Sirajuddin, 2013):
Όπου,
• Ι0: η ένταση φθορισμού απουσία συμπλόκου
• I: η ένταση φθορισμού παρουσία συμπλόκου
• Ksv: η Stem-Volmer σταθερά απόσβεσης
· [Q]: η συγκέντρωση του συμπλόκου.
Η φασματοσκοπία κυκλικού διχρωϊσμού είναι μια πολύ χρήσιμη τεχνική για την διάγνωση αλλαγών στην δομή του DNA, όταν αυτό αλληλεπιδρά με μια ένωση. Στην περίπτωση που το C.T.-DNA αλληλεπιδρά με ένα μεταλλικό σύμπλοκο, εμφανίζονται αλλαγές στο χαρακτηριστικό φάσμα κυκλικού διχρωϊσμού του μακρομορίου. Το ελεύθερο DNA εμφανίζει μία θετική κορυφή στα 275nm, που οφείλεται στο στοίβαγμα των βάσεων και μία αρνητική στα 245nm εξαιτίας της δεξιόστροφης έλικας που εμφανίζει η Β μορφή του C.T.-DNA. Η σύνδεση ενός συμπλόκου μέσω της αύλακας ή μέσω ηλεκτροστατικών αλληλεπιδράσεων επιφέρει ελάχιστη έως και μηδαμινή μεταβολή τόσο στο στοίβαγμα των βάσεων, όσο και στην ελικοειδή δομή του μακρομορίου, σε αντίθετη με μίας παρεμβολικής φύσης αλληλεπίδραση, η οποία επιδρά και στις δύο κορυφές που εμφανίζονται στο φάσμα του κυκλικού διχρωϊσμού. Σε κάθε περίπτωση, οποιαδήποτε παρατηρούμενη αλλαγή στο φάσμα του CD υποδεικνύει ότι η σύμπλοκη ένωση συνδέεται με το DNA (R. Gomathi, 2014).
Ο διαχωρισμός που προκαλείται στο γενετικό υλικό σε σκοτεινές συνθήκες αλλά και υπό την επίδραση ακτινοβολίας, ερευνήθηκε με ηλεκτροφόρηση σε πηκτή αγαρόζης, χρησιμοποιώντας το πλασμιδιακό DNA, pBR322.
Τα αποτελέσματα των παραπάνω μελετών υποδηλώνουν ότι και οι δύο σύμπλοκες ενώσεις του χαλκού (II) με υποκαταστάτες την 2,2’-pq και τα νιτρικά ιόντα μπορούν να συνδέονται με το γενετικό υλικό μέσω δύο διαφορετικών τρόπων αλληλεπίδρασης. Ειδικότερα, όλα τα παραπάνω πειράματα περιλαμβάνουν μεταβολές που αποδίδονται τόσο σε παρεμβολή των ενώσεων μεταξύ των ζευγών του C.T.-DNA, όσο και σε εξωτερική συναρμογή, πιθανότατα μέσω κάποιας αύλακας του μακρομορίου. Οι σταθερές σύνδεσης και απόσβεσης για το [Cu(2,2’-pq)(NO3)](NO3), ΙΙ-Α υπολογίστηκαν ίσες με (1.1±1) x 10<5>Μ<-1>και (2.2±0.23)x10<3>Μ<-1>, αντίστοιχα. Ενώ, για το [Cu(2,2’-pq)2(NO3)](NO3)-6H2O, Ι-Α υπολογίστηκαν ίσες με (1.8±5)x10<5>Μ<-1>και (5±0.25)x10<3>Μ<-1>, αντίστοιχα. Τέλος, το πείραμα της ηλεκτροφόρησης έδειξε ότι το [Cu(2,2’-pq)2(NO3)](NO3)-6H2O ενισχύει τον σχηματισμό της μορφής II του πλασμιδιακού DNA. Η μορφή II αποδίδεται στην κυκλική μορφή του πλασμιδιακού DNA, η οποία δημιουργείται ως αποτέλεσμα του σπασίματος ενός εκ των δύο κλώνων της υπερελικωμένης δομής του.
Μελέτη κυτταροτοξικής δράσης.
Παράδειγμα 4.
Πιο συγκεκριμένα, η μελέτη ΜΤΤ χρησιμοποιήθηκε για να διαπιστωθεί η βιωσιμότητα των κυττάρων έπειτα από 24h επώασής τους με τα σύμπλοκα του χαλκού (II). Τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με το γνωστό αντικαρκινικό φάρμακο cis-platin, χρησιμοποιώντας διαφορετικές συγκεντρώσεις (S. Patitungkho, 2011), (S. Patitungkho, 2011), (Radi, 2010). Όπως είναι γνωστό το ΜΤΤ απορροφάται από τα μιτοχόνδρια του κυττάρου και μετατρέπεται σε φορμαζάνη από το ένζυμο υδρογενάση. Αρχικά, 1 x 10<4>κύτταρα διασπείρονται σε πλάκα φρεατίων και υποβάλλονται σε επεξεργασία για 24 ώρες με 0.25, 0.5, 2.5, 5, 25 και 50μΜ της κάθε ένωσης. Ακολουθεί η επώασή τους σε θερμοκρασία 37°C με 5% CO2για 24 ώρες, ώστε τα κύτταρα να βρεθούν στη λογαριθμική φάση. Στη συνέχεια, προστίθεται το ΜΤΤ σε τελική συγκέντρωση 0.5mg/ml και τα κύτταρα επωάζονται για επιπλέον 4 ώρες υπό τις ίδιες συνθήκες, με στόχο τη μέτρηση του μετασχηματισμένου, σε φορμαζάνη (μωβ κρύσταλλοι), ΜΤΤ (κίτρινο) από τα κύτταρα που επιβίωσαν. Οι κρύσταλλοι της φορμαζάνης διαλύθηκαν σε DMSO και αφέθηκαν για επώαση στους 37°C, για χρονικό διάστημα 4 ωρών. Η απορρόφηση των διαλυμάτων από κάθε φρεάτιο μετρήθηκε με φασματοφωτόμετρο ορατού-υπεριώδους σε μήκος κύματος 520nm (στη βιβλιογραφία αναγράφεται μήκος κύματος 640nm). Τα αποτελέσματα από την δοκιμασία ΜΤΤ παρουσιάζονται με βάση τις απορροφήσεις στα (520±SD)nm, χρησιμοποιώντας δεδομένα από τρία διαφορετικά πειράματα (triplicate experiments) (Η. Τ. Ε. Κ. Efithimiadou, Υ. Sanakis, C. Ρ. Raptopoulou, Ν. Katsaros, A. Scorilas, A. Karaliota, G. Psomas, 2007), (Μ. E. K. E. K. Efithimiadou, A. Karaliota, G. Psomas, 2008), (Μ. E. Katsarou, 2008).
Μελέτη Μικροβιολογικής Δράσης
Παράδειγμα 5
Παρακάτω περιγράφεται πλήρως η πειραματική πορεία που ακολουθήθηκε για τον προσδιορισμό της επίδρασης των ενώσεων στη μυκηλιακή ανάπτυξη του μύκητα. Με τη βοήθεια αποστειρωμένου δοκιμαστικού σωλήνα, στη μέση κάθε τρυβλίου, ανοίχθηκε μια κυκλική οπή, εντός της οποίας έγινε έγχυση του εμβολίου των κονιδίων (10<2>κονίδια σε κάθε οπή). Αμέσως μετά, έγινε προσθήκη 100μL από το κάθε διάλυμα, περιμετρικά της οπής, έτσι ώστε η επίδρασή του στην ανάπτυξη του μυκηλίου του Aspergillus parasiticus να είναι εξασφαλισμένη. Η ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε και για τα τρυβλία-control στα οποία προστέθηκαν περιμετρικά της οπής 100μL του εκάστοτε διαλύτη (MeOH για τα 2,2’-pq και Millipore-H2O για τα Cu(NO3)2-3H2O, [Cu(2,2’-pq)(NO3)](NO3) και [Cu(2,2’-pq)2(NO3)](NO3)-6H2O). Για κάθε διαφορετική συγκέντρωση αλλά και για τα δείγματα control, εμβολιάστηκαν και επωάστηκαν τρία τρυβλία, ώστε τα αποτελέσματα να είναι όσο το δυνατόν πιο ακριβή και στην εξαγωγή των τελικών αποτελεσμάτων λήφθηκε το μέσο όρο αυτών. Όλα τα τρυβλία επωάστηκαν (στατικά) κάτω από τις ίδιες ακριβώς συνθήκες ( 30°C για 7 ημέρες). Η παρατήρηση της επίδρασης των διαφορετικών διαλυμάτων στην ανάπτυξη του Aspergillus parasiticus έγινε μακροσκοπικά, με καθημερινή παρακολούθηση και μέτρηση της διαμέτρου του μυκηλίου (σε cm). Η ποσότητα που προστέθηκε από κάθε διάλυμα ήταν 100μL και τα αποτελέσματα που προέκυψαν συγκρίθηκαν με αυτά που προέκυψαν από τα δείγματα control, τα οποία περιείχαν μόνο τα κονίδια του μύκητα και 100μL διαλύτη (Millipore-H2O ή MeOH). Επιπλέον, για να εξετασθεί μια πιθανή ανασταλτική επίδραση των διαλυτών στη μυκηλιακή ανάπτυξη του Aspergillus parasiticus, μελετήθηκαν και τρία τυφλά δείγματα (μόνο με 10<2>κονίδια του μύκητα). Ωστόσο δεν παρατηρήθηκε κάποια σημαντική διαφορά σε σχέση με τα δείγματα control που περιείχαν μόνο τον μύκητα, γεγονός που επιβεβαιώνει την πρακτικά μηδενική τοξικότητα των συγκεκριμένων διαλυτών. Έτσι, είμαστε σε θέση να θεωρήσουμε ότι οποιαδήποτε μεταβολή στην ανάπτυξη του μικροοργανισμού οφείλεται στη δράση των ενώσεων.
Επίσης, τονίζεται πως ο Aspergillus parasiticus στο θρεπτικό υλικό AFPA χρειάζεται τουλάχιστον 42 ώρες για να σχηματίσει τις χαρακτηριστικές του αποικίες, για το λόγο αυτό στα παρακάτω αποτελέσματα δεν περιλαμβάνεται η 1η ημέρα παρακολούθησης, καθώς η ανάπτυξη του μυκηλίου δεν ήταν εμφανής.
ΒιΒλιογραφία
Cowen, L. Ε., The evolution of fungal drug resistance: modulating the trajectory from genotype to phenotype. Nature reviews: Microbiology 2008, 6 (3), 187-198 Cohen G., Η. E. (1969). Viscosity and sedimentation study of sonicated DNA-proflavine complexes. Biopolymers, 5(1), 45-55.
Dido Maria Meimaroglou, D. G., Fotini Flouri, Panagiota Markaki. (2014). The plant growth regulator methyl jasmonate inhibits aflatoxin B1 production by Aspergillus parasiticus in caper. International Journal of Nutrition and Food Sciences, 3, 10-17. doi:10.11648/j.ijnfs.s.2014030501.13
Dougherty G., W. J. P. (1982). Spectroscopic analysis of drug-nucleic acid interactions.
Critical Reviews in Biochemistry, 12(2), 103-132.
Efithimiadou E.K., Η. T., Y. Sanakis, C. P. Raptopoulou, N. Katsaros, A. Scorilas, A.
Karaliota, G. Psomas. (2007). Structure and biological properties of the copper(II) complex with the quinolone antibacterial drug N-propyl-norfloxacin and 2,20-bipyridine. Journal of inorganic biochemistry, 101(1), 64-73.
Efithimiadou E. K., A. Karaliota, G. Psomas. (2008). Copper(II) complexes with sparfloxacin and nitrogen-donor heterocyclic ligands: Structure-activity relationship. Journal of inorganic biochemistry, 102(4), 910-920. doi:
Frezza M., S. H., D. Chen, A. Davenport, S. Schmitt, D. Tomco, Q. P. Dou, Novel Metals and Metal Complexes as Platforms for Cancer Therapy. Current pharmaceutical design 2010, 16 (16), 1813-1825.
Gomathi R., A. R., A. Murugan. (2014). Evaluation of DNA binding, cleavage, and cytotoxic activity of Cu(II), Co(II),and Ni(II) sciff base complexes od 1-phenylndoline-2,3-dione with isonicotinohydrazide. Bioinorganic chemistry and applications, 2014. doi:http://dx.doi.org/10.1155/2014/215392 Gupte, A. R. J. M. (2009). Elevated copper and oxidative stress in cancer cells as a target for cancer treatment. Cancer treatment reviews, 3.5(1), 32- 46.
Harper B.W., A. Μ. K.-H., Μ. P. Grant, M. Manohar, K. B. Garbutcheon- Singh, J. R.
Aldrich-Wright, Advances in Platinum Chemotherapeutics. Chemistry-A European Journal 2010, 16 (24), 7064-7077.
JKatsarou Μ. E., G. Psomas, A. Karaliota, D. Vourloumis. (2008). Novel copper (II) complex of N-propyl-norfloxacin and 1, 10-phenanthroline with enhanced antileukemic and DNA nuclease activities. Journal of medicinal chemistry, 51(3), 470-478.
Kasselouri S., A. G., A. Katehanakis, G. Kallcanis, S. P. Perlepes, N. Hadjiliadis.
(1993). 1:1 metal complexes of 2-(2'-pyridyl)quinoxaline, a ligand unexpectedly formed by the reaction between 2-acetylpyridine and 1,2-phenylenediamine. Inorganica ChimicaActa, 207(2), 255-258.
Kim B.E., T. N., D. J. Thiele. (2008). Mechanisms for copper acquisition, distribution and regulation. Nature chemical biology, 4(3), 176-185.
Lioli E., C. A. Mitsopoulou, Kollia, E., Markaki, P. (2017) Synthesis of two novel Cu(II)-quinoxaline complexes. Inhibition of growth and aflatoxin B1 production of Aspergillus parasiticus. Food Microbiol Saf Hyg 2017, 2:4(Suppl) DOI: 10.4172/2476-2059-C 1-006, 7th European Food Safety & Standards Conference, November 13-14, 2017
Marzano C., Μ. P., F. Tisato, C. Santini. (2009). Copper Complexes as Anticancer Agents. Formerly Current Medicinal Chemistry- Anti-Cancer Agents, 9(2), 185-211.
Li P., X. D., Z. Chen, Y. Liu, T. Xie, L. Fang. (2011). A near-infrared fluorescent probe for detecting copper (II) with high selectivity and sensitivity and its biological imaging applications. Chemical Communications, 47(27), 7755-7757.
Passi S., . Μ. N.-P., A. A. Fabbri, P. Fasella. (1984). Role of lipoperoxidation in aflatoxin production. Applied microbiology and biotechnology, 19(3), 186- 190. Patidar A.K., M. J., A. K. Mobiya, G. Selvam. (2011). Exploring Potential of Quinoxaline Moiety. International Journal of PharmTech Research, 3(1), 386-392.
Patitungkho S. A., P. Dandawate, S. Padhye, A. Ahmad, F. H. Sarkar. (2011).
Synthesis, characterization and anti-tumor activity of moxifloxacin-copper complexes against breast cancer cell lines. Bioorganic & Medicinal Chemistry Letters, 21(6), 1802-1806.
Radi, A. E. (2010). Application of electrochemical methods for analysis of fluoroquinolones antibacterial agents and fluoroquinolones-DNA interactions. The Open Chemical and Biomedical Methods Journal, 3, 27-36.
Sirajuddin M. , S. A., A. Badshah. (2013). Drug-DNA interactions and their study by UV-Visible, fluorescence spectroscopies and cyclic voltametry. Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology, 124, 1-19.
Tisato. , C. Μ., M. Porchia, M. Pellei, C. Santini. (2010). Copper in Diseases and Treatments, and Copper-Based Anticancer Strategies. Medicinal research reviews, 30 (4), 708-749.

Claims (8)

  1. ΑΞΙΩΣΕΙΣ 1. Σύμπλοκες ενώσεις δισθενούς χαλκού του τύπου I, II με ένα ή δύο πολυπυριδινικούς δισχιδείς υποκαταστάτες και ανόργανα οξοανιόντα που δύνανται να συνδεθούν μονοσχιδώς ή δισχιδώς με το μεταλλικό ιόν,.
  2. Όπου: οι ομάδες L1-L2παριστάνουν φυσικά προϊόντα που δρουν αντίστοιχα ως δισχιδείς αζωτούχοι ετεροκυκλικοί υποκαταστάτες όπου ένα ετεροάτομο αζώτου της κάθε ομάδας L1, L2συμμετέχει με ένα ζεύγος ηλεκτρονίων στον δεσμό προς το κεντρικό άτομο του χαλκού και οι ομάδες L1, L2είναι ομάδες πυριδίνης και κινοξαλίνης. Η ομάδα X παριστάνει ανόργανα οξοανιόντα όπως νιτρικά που μπορούν να συμπλεχθούν μονοσχιδώς ή δισχιδώς προς το μεταλλικό ιόν του χαλκού μέσω ζεύγους ηλεκτρονίων ενός ή δύο εκ των οξυγόνων που διαθέτουν, αντίστοιχα. 2. Η συμπλοκή ένωση του τύπου Ι-Α σύμφωνα με την αξίωση 1
  3. 3. Η σύμπλοκη ένωση του τύπου Π-Α σύμφωνα με την αξίωση 1
  4. 4. Μία μέθοδο για την παρασκευή υψηλής καθαρότητας κρυσταλλικών ενώσεων του δισθενούς χαλκού του τύπου Ι-Α σύμφωνα με την αξίωση 2. Η μέθοδος περιλαμβάνει τα ακόλουθα στάδια: Οι ενώσεις ένυδρος νιτρικός χαλκός, [Cu(NO3)2]-3H2O και 2, 2’-πυριδυλοκινοξαλίνη, 2,2’pq, διαλύονται σε αιθανόλη και αναμιγνύονται σε αναλογία 1:2. Στη συνέχεια αφήνονται υπό ανάδευση σε θερμοκρασία δωματίου για χρονικό διάστημα τουλάχιστον μίας ώρας. Το πράσινο ίζημα που προκύπτει, διηθείται υπό κενό και αφήνεται για ξήρανση για είκοσι τέσσερεις (24) ώρες. Μετά το πέρας των είκοσι τεσσάρων (24) ωρών, το στερεό παραλαμβάνεται και τοποθετείται σε σύστημα κρυστάλλωσης μεθανόλης-διαιθυλαιθέρα με την τεχνική της διάχυσης ατμών, όπου και παραμένει για χρονικό διάστημα τεσσάρων έως έξι (4-6) ημερών. Οι πράσινοι κρύσταλλοι που σχηματίζονται απομονώνονται και χαρακτηρίζονται κρυσταλλογραφικά. Η ένωση που απομονώνεται είναι η Ι-Α, έξι-ύδατο νιτρικός δις(2, 2’-πυριδυλοκινοξαλίνη)νιτρικοχαλκός(ΙΙ), [Cu(2,2’-pq)2(NO3)](NO3).6H2O με απόδοση 95% και κρυσταλλώνει σε κεντροσυμμετρικό σύστημα Ρ 2/η.
  5. 5. Χρήση των ενώσεων του τύπου Ι-Α, II- Α των αξιώσεων 1-3 για την παρασκευή φαρμάκου για την θεραπεία του καρκίνου του μαστού.
  6. 6. Χρήση των ενώσεων του τύπου Ι-Α, ΙΙ-Α των αξιώσεων 1 -3 για την παρασκευή φαρμάκου για την θεραπεία διαφόρων τύπου καρκίνου.
  7. 7. Χρήση των ενώσεων του τύπου Ι-Α, ΙΙ-Α των αξιώσεων 1 -3 για την παρασκευή φαρμάκου για την αναστολή της δράσης του μύκητα Aspergillus parasiticus που επιτυγχάνεται μέσω παρεμπόδισης της ανάπτυξης του.
  8. 8. Τη χρήση των ενώσεων του τύπου Ι-Α, ΙΙ-Α των αξιώσεων 1-3 με μία από τις αξιώσεις 5-7, μόνων τους ή σε συνδυασμό με άλλα συστατικά, σε οποιαδήποτε μορφή τυποποίησης.
GR20180100069A 2018-02-20 2018-02-20 Ενωσεις του δισθενους χαλκου με φυσικα προϊοντα πυριδυλοκινοξαλινης και νιτρικων που επιδεικνυουν αντικαρκινικη και αντιμυκητιακη δραση και μπορουν να δρασουν ως φαρμακα με πολλαπλο στοχο GR1009550B (el)

Priority Applications (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
GR20180100069A GR1009550B (el) 2018-02-20 2018-02-20 Ενωσεις του δισθενους χαλκου με φυσικα προϊοντα πυριδυλοκινοξαλινης και νιτρικων που επιδεικνυουν αντικαρκινικη και αντιμυκητιακη δραση και μπορουν να δρασουν ως φαρμακα με πολλαπλο στοχο

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
GR20180100069A GR1009550B (el) 2018-02-20 2018-02-20 Ενωσεις του δισθενους χαλκου με φυσικα προϊοντα πυριδυλοκινοξαλινης και νιτρικων που επιδεικνυουν αντικαρκινικη και αντιμυκητιακη δραση και μπορουν να δρασουν ως φαρμακα με πολλαπλο στοχο

Publications (1)

Publication Number Publication Date
GR1009550B true GR1009550B (el) 2019-07-01

Family

ID=67989212

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
GR20180100069A GR1009550B (el) 2018-02-20 2018-02-20 Ενωσεις του δισθενους χαλκου με φυσικα προϊοντα πυριδυλοκινοξαλινης και νιτρικων που επιδεικνυουν αντικαρκινικη και αντιμυκητιακη δραση και μπορουν να δρασουν ως φαρμακα με πολλαπλο στοχο

Country Status (1)

Country Link
GR (1) GR1009550B (el)

Citations (2)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
WO2002066435A1 (en) * 2001-02-23 2002-08-29 The University Of Sydney Metal complexes and therapeutic uses thereof
WO2017116356A1 (en) * 2015-12-30 2017-07-06 Atilim Universitesi Dna targeted mono and heterodinuclear complexes

Patent Citations (2)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
WO2002066435A1 (en) * 2001-02-23 2002-08-29 The University Of Sydney Metal complexes and therapeutic uses thereof
WO2017116356A1 (en) * 2015-12-30 2017-07-06 Atilim Universitesi Dna targeted mono and heterodinuclear complexes

Similar Documents

Publication Publication Date Title
Rendošová et al. New silver complexes with bioactive glycine and nicotinamide molecules–Characterization, DNA binding, antimicrobial and anticancer evaluation
Raza et al. Quercetin-iron complex: synthesis, characterization, antioxidant, DNA binding, DNA cleavage, and antibacterial activity studies
Reddy et al. Synthesis, characterization of new copper (ii) Schiff base and 1, 10 phenanthroline complexes and study of their bioproperties
Prasad et al. Palladium (II) complexes as biologically potent metallo-drugs: Synthesis, spectral characterization, DNA interaction studies and antibacterial activity
Jayamani et al. Synthesis of mononuclear copper (II) complexes of acyclic Schiff’s base ligands: Spectral, structural, electrochemical, antibacterial, DNA binding and cleavage activity
Byrne et al. Synthesis, structural, photophysical and electrochemical studies of various d-metal complexes of btp [2, 6-bis (1, 2, 3-triazol-4-yl) pyridine] ligands that give rise to the formation of metallo-supramolecular gels
Chen et al. High cytotoxicity of dihalo-substituted 8-quinolinolato-lanthanides
Kumar et al. Synthesis, characterization, antioxidant, antimicrobial, DNA binding and cleavage studies of mononuclear Cu (II) and Co (II) complexes of 3-hydroxy-N'-(2-hydroxybenzylidene)-2-naphthohydrazide
Sundaravadivel et al. DNA/BSA binding, DNA cleavage and electrochemical properties of new multidentate copper (II) complexes
Murugesan et al. Synthesis, spectroscopic characterization and structural investigation of a new charge transfer complex of 2, 6-diaminopyridine with 4-nitrophenylacetic acid: antimicrobial, DNA binding/cleavage and antioxidant studies
Mehta et al. Antimalarial, antimicrobial, cytotoxic, DNA interaction and SOD like activities of tetrahedral copper (II) complexes
Murugesan et al. Synthesis, spectral, structural analysis and biological evaluation of a new hydrogen-bonded charge-transfer complex: 2, 3-dimethylquinoxalinium-p-toluenesulfonate
Selvarani et al. Synthesis, characterization and crystal structures of copper (II) and nickel (II) complexes of propargyl arm containing N2O2 ligands: antimicrobial activity and DNA binding
Qin et al. Synthesis and antitumor mechanisms of a copper (II) complex of anthracene-9-imidazoline hydrazone (9-AIH)
Aramesh-Boroujeni et al. Evaluation of DNA, BSA binding, DNA cleavage and antimicrobial activity of ytterbium (III) complex containing 2, 2'-bipyridine ligand
Shankar et al. Three mononuclear Cu (II) complexes based on p-tolylmethanamine Schiff bases: in-vitro cytotoxicity, DNA binding ability, nuclease activity and antibacterial studies
Gao et al. Four related mixed-ligand nickel (II) complexes: effect of steric encumbrance on the structure, DNA/BSA binding, DNA cleavage and cytotoxicity
Hadadzadeh et al. The piroxicam complex of copper (II), trans-[Cu (Pir) 2 (THF) 2], and its interaction with DNA
Lioli et al. Synthesis, characterization, DNA binding and cytotoxicity studies of two novel Cu (II)-2-(2′-pyridyl) quinoxaline complexes
Abebe et al. Copper (II) mixed-ligand complexes containing 1, 10-phenanthroline, adenine and thymine: Synthesis, characterization and antibacterial activities
Baul et al. New dibutyltin (iv) ladders: Syntheses, structures and, optimization and evaluation of cytotoxic potential employing a375 (melanoma) and hct116 (colon carcinoma) cell lines in vitro
Chetana et al. Oxidative DNA cleavage, cytotoxicity and antimicrobial studies of l-ornithine copper (II) complexes
Joseph et al. Antioxidant and biochemical activities of mixed ligand complexes
Chetana et al. μ-Oxamido binuclear copper (II) complexes: Synthesis, crystal structure, DNA interaction and antibacterial studies
Sumalatha et al. Antioxidant, antimicrobial, DNA binding and cleavage studies of novel Co (II), Ni (II) and Cu (II) complexes of N, O donor Schiff bases: Synthesis and spectral characterization

Legal Events

Date Code Title Description
PG Patent granted

Effective date: 20190906