NL9301271A - Werkwijze en inrichting voor het registreren van gebruiksgegevens van op een betaalkaart werkende toestellen. - Google Patents

Description

Werkwijze en inrichting voor het registreren van gebruiksgegevens van op een betaalkaart werkende toestellen.

A. ACHTERGROND VAN DE UITVINDING

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het registreren van gebruiksgegevens van een op een betaalkaart werkend toestel, omvattende het opslaan van de gebruiksgegevens in een met het toestel geassocieerde opslageenheid. Meer in het bijzonder heeft de uitvinding betrekking op het beveiligd opslaan van kostengegevens in tellers van openbare telefoontoestellen van het type waarbij de beller betaalt door middel van een betaalkaart, zoals een zogenaamde "chipcard". De uitvinding heeft eveneens betrekking op het registreren van gebruiksgegevens in het algemeen en kostengegevens in het bijzonder van (verkoop)automaten waarbij de koper betaalt met behulp van een betaalkaart, zoals verkoopautomaten voor snoepgoed of voor frisdranken, bepaalde typen parkeermeters, en postzegelautomaten. Onder "betaalkaart" dient hier ieder type kaart (of equivalent van een kaart) te worden verstaan dat de gebruiker in staat stelt van het betreffende toestel gebruik te maken.

Het is in de praktijk bekend telefoontoestellen voor gebruik in het openbaar uit te rusten met een betaalmechanisme dat betaling verrekent met een betaalkaart (telefoonkaart), zoals een magneetkaart of een "chipcard". Op de betaalkaart is een saldo opgeslagen in een magneetstrook of in een halfgeleidergeheugen. Bij elk telefoongesprek wordt het op de betaalkaart opgeslagen saldo verlaagd, bijvoorbeeld bij elke telimpuls (kostenimpuls) van het telefoonnet of van het betreffende telefoontoestel. Het aanpassen van het saldo vindt bij een betaalkaart met een halfgeleidergeheugen plaats door aan de kaart steeds een impuls toe te voeren die een verlaging van het saldo veroorzaakt, bijvoorbeeld door een bedrag van een opgeslagen waarde af te trekken of door een tellerstand van een elektronische teller te verlagen.

Het aantal telefoongesprekken, het aantal telimpulsen en/of het bedrag aan gesprekskosten kan behalve in de betaalkaart ook worden geregistreerd door een met het telefoontoestel geassocieerde teller (of anderssoortige opslageenheid). Een dergelijke teller kan in het telefoontoestel zelf aanwezig kan zijn, maar kan ook in een afzonderlijke, voor een aantal telefoontoestellen gemeenschappelijke maar met de betreffende telefoontoestellen verbonden, tel- of registratieinrichting zijn ondergebracht. Overigens wordt in de telefooncentrale waarop het betreffende telefoontoestel is aangesloten evenseens een kostentelling bijgehouden, maar in het algemeen voor andere doeleinden. Een met een telefoontoestel geassocieerde teller van de in het voorgaande genoemde soort kan bijvoorbeeld voor statistische doeleinden of voor het controleren van kaartsaldo’s worden gebruikt, maar kan ook worden toegepast om gesprekskosten te verrekenen.

Een dergelijke kostenverrekening kan om verschillende redenen worden uitgevoerd. Ten eerste kan het gaan om een kostenverrekening met de exploitant van de ruimte waarin het betreffende telefoontoestel aanwezig is, waarbij de exploitant een deel van de gesprekskosten krijgt vergoed. Zo is het bijvoorbeeld in hotels en restaurants gebruikelijk een toeslag te berekenen voor het gebruik van het daar aanwezige publieke telefoontoestel. Ten tweede kan een kostenverrekening nodig zijn met een andere telefoonmaatschappij indien de beller gebruik maakt van een betaalkaart van een andere telefoonmaatschappij dan die waarop de betreffende telefoon is aangesloten. In dit geval kan vooral gedacht worden aan het gebruik van buitenlandse betaalkaarten, waarbij de gesprekskosten met de betreffende buitenlandse telefoonmaatschappij dienen te worden verrekend. Ten derde kan een kostenverrekening worden uitgevoerd met de exploitant van het telefoontoestel zelf.

In het geval van verkoopautomaten en dergelijke kunnen op overeenkomstige wijze kosten worden verrekend met bijvoorbeeld de exploitant van de ruimte waar de automaat is geplaatst, de instantie die de kaart heeft verstrekt en de exploitant van de automaat.

Met op betaalkaarten werkende toestellen is echter fraude mogelijk, met name fraude door mechanische en/of elektronische manipulatie van de betaalkaart of het toestel. Telefoontoestellen en verkoopautomaten blijken te worden opengebroken, waarbij de tellerstanden kunnen worden gewijzigd.

Ook komt het voor dat kaartsaldo’s illegaal worden opgehoogd. Een betrouwbare en rechtvaardige kostenverrekening is daardoor uiteraard niet meer mogelijk. In de bovengenoemde gevallen van het gebruik van een openbare telefoon in een bepaalde geëxploiteerde ruimte en het gebruik van een buitenlandse betaalkaart leidt dit steeds tot gederfde inkomsten voor de betreffende telefoonmaatschappij.

In gebruikelijke publieke telefoontoestellen ("betaaltelefoons”) wordt elke telimpuls of alle gesprekskosten doorgegeven aan de teller van het telefoontoestel zelf en aan de betaalkaart die in het telefoontoestel is ingebracht. Hierdoor wordt beoogd steeds, dat wil zeggen bij elke telimpuls, de zowel de telstand van de teller van het telefoontoestel als het saldo van de betaalkaart aan te passen, zodat een controle achteraf van het saldo van de betaalkaart (en eventuele andere daarin opgeslagen gebruiksgegevens) mogelijk wordt gemaakt. Door geschikte manipulaties met het telefoontoestel kan de mogelijkheid ontstaan dat de betaalkaart tijdens het telefoongesprek verwijderd kan worden, zodat de gesprekskosten niet verder van de betaalkaart worden afgeboekt. Hoewel er beveiligingsprocedures zijn voorgesteld die steeds de aanwezigheid van de betaalkaart controleren, kan toch niet worden gegarandeerd dat de in het telefoontoestel geregistreerde kosten en verdere gegevens steeds gelijke tred houdt met de in de betaalkaart opgeslagen gegevens. Het is immers nog steeds mogeiijk dat weliswaar telimpulsen (of, in het geval van een betaalkaart die met een microprocessor is uitgerust, geschikte instructies) naar de betaalkaart worden verzonden met het doel het saldo op de betaalkaart te verlagen, maar dat deze telimpulsen de kaart door bijvoorbeeld een technische storing of manipulatie niet bereiken.

B. SAMENVATTING VAN DE UITVINDING

Een effectieve controle van de op de betaalkaart opgeslagen gebruiksgegevens, in het bijzonder van het op die kaart opgeslagen saldo, kan alleen dan worden bereikt als met zekerheid bekend is welke gebruiksgegevens op de betaalkaart zijn opgeslagen. De uitvinding beoogt derhalve de bovengenoemde nadelen op te heffen en een betrouwbare registratie van gebruiksgegevens, in het bijzonder kostengegevens, van op betaalkaarten werkende toestellen mogeiijk te maken. De werkwijze volgens de uitvinding heeft hiertoe het kenmerk, dat de gebruiksgegevens die in de opslageenheid worden opgeslagen gerelateerd zijn aan gebruiksgegevens die van de betaalkaart naar het telefoontoestel zijn overgedragen. Met andere woorden, volgens de uitvinding worden de gebruiksgegevens niet rechtstreeks vanuit het telefoontoestel aan de opslageenheid toegevoerd, maar eerst naar de betaalkaart overgebracht om vervolgens, dat wil zeggen onmiddellijk daarna of enige tijd later, vanuit de betaalkaart naar het toestel te worden getransporteerd en na een eventuele bewerking in de opslageenheid te worden opgeslagen. Hierdoor slaat de opslageenheid gebruiksgegevens op die met zekerheid gerelateerd zijn aan de op de kaart vastgelegde gebruiksgegevens, zodat een betrouwbare controle van de gebruiksgegevens en daarmee een betrouwbare verrekening van de gesprekskosten mogelijk wordt gemaakt. De gebruiksgegevens die in de opslageenehid worden opgeslagen kunnen hierbij zowel de overgedragen gebruiksgegevens zelf als daarvan afgeleide gegevens zijn. Zo kan bijvoorbeeld een absolute waarde, zoals een op de betaalkaart vastgelegd tegoed, van de betaalkaart naar het toestel worden overgedragen, terwijl in de opslageenheid een relatieve waarde, zoals het verschil tussen dit tegoed en een vorig tegoed, wordt opgeslagen.

Met voordeel wordt de werkwijze volgens de uitvinding zodanig uitgevoerd, dat het overdragen van de gebruiksgegevens van de betaalkaart naar de opslageenheid plaatsvindt tijdens een controleprocedure waarmee de authenticiteit van de betaalkaart wordt gecontroleerd. Dit heeft als wezenlijk voordeel dat tevens de betrouwbaarheid van de gebruiksgegevens wordt gecontroleerd: als de authenticiteit van de betaalkaart niet kan worden aangetoond zijn de overgedragen gebruiksgegevens onbetrouwbaar en kunnen deze gebruiksgegevens genegeerd worden. Met voordeel wordt in dat geval het feit dat de gebruiksgegevens van de betreffende betaalkaart onbetrouwbaar zijn geregistreerd en vervolgens verwerkt, zodat de betaalkaart bijvoorbeeld ongeldig kan worden gemaakt. Indien de gebruiksgegevens in de controleprocedure zelf worden betrokken, doordat bijvoorbeeld aan de hand van onder andere de gebruiksgegevens een authenticiteitscode wordt gegenereerd, kan een enkele gegevensoverdracht van betaalkaart naar toestel twee doeleinden dienen, te weten de controle van de authenticiteit en de controle van de gebruiksgegevens.

Bij voorkeur vindt de controleprocedure per gebruik (telefoongesprek, aanschafhandeling) van een toestel herhaald plaats. Zodoende wordt bereikt dat een overdracht van gebruiksgegevens en daarmee een controle van deze gebruiksgegevens meerdere malen tijdens het betreffende gebruik van het toestel mogelijk wordt gemaakt. Hierdoor worden steeds actuele gegevens opgeslagen en gecontroleerd. Door het controleproces en daarmee het overdragen van de gespreksgegevens vaker per tijdseenheid te herhalen wordt de betrouwbaarheid van de opgeslagen gegevens vergroot, terwijl de nadelige effecten van een voortijdig, dat wil zeggen voor het beëindigen van het gebruik, verwijderen van de betaalkaart wordt gereduceerd.

De werkwijze volgens de uitvinding wordt bij voorkeur zodanig uitgevoerd, dat de controleprocedure het bepalen van een authenticiteitscode omvat, welk bepalen aan de hand van onder meer de gebruiksgegevens plaatsvindt. Hierdoor wordt een aanvullende beveiliging van de gebruiksgegevens bereikt.

Met voordeel kunnen de gebruiksgegevens een batig saldo omvatten. In het geval van een telefoontoestel zal het batige saldo het tegoed van de gesprekskosten betreffen. Met de werkwijze volgens de uitvinding is het mogelijk te garanderen dat bijvoorbeeld het van de betaalkaart afgeboekte bedrag in (de opslageenheid van) het toestel correct wordt weergegeven.

De kosten van een bepaalde transactie, het aantal malen dat een bepaalde betaalkaart of een bepaald toestel wordt gebruikt (het aantal transacties), en dergelijke gebruiksgegevens worden met voordeel door middel van tenminste een teller opgeslagen. Bij het opslaan van kosten die op de betaalkaart van een saldo worden af geschreven kan de teller worden opgehoogd met het aantal eenheden waarmee het saldo van de betaalkaart wordt verlaagd. Ook is het mogelijk de teller te verlagen met het aantal eenheden waarmee het saldo van de betaalkaart wordt verlaagd.

Voor het controleren van de gebruiksgegevens kan steeds het verschil van twee op verschillende tijdstippen opgeslagen saldo’s of andere gebruiksgegevens (tellerstanden) worden gebruikt. Na het uitlezen van een teller of een geheugenplaats van de opslageenheid kunnen de daarin opgeslagen gegevens worden gewist, zodat de betreffende teller of geheugenplaats weer in de uitgangspositie (nulstand) terugkeert. Het kan echter voordelig zijn gebruik te maken van absolute tellers die niet teruggesteld kunnen worden. Dit verschaft een beveiliging tegen verlies van gegevens indien uitgelezen gegevens bijvoorbeeld door een storing verloren zijn gegaan.

Een verdere beveiliging tegen verlies bij storingen kan worden verkregen indien de opslageenheid behalve de actuele absolute tellerwaarde ook de absolute waarde van die teller tijdens het meest recente uitlezen daarvan opslaat. Bij voorkeur omvat het uitlezen van de opslageenheid, dat wil zeggen het overdragen van de in de opslageenheid opgeslagen waarden (gebruiksgegevens) naar een achterliggend systeem, het vormen van het verschil van de genoemde waarden van de teller, dus het verschil van de actuele absolute tellerwaarde en de absolute waarde van die teller tijdens het meest recente uitlezen daarvan. Op deze wijze kan steeds een relatieve waarde, namelijk het verschil tussen twee tellerstanden, uit de opslageenheid worden uitgelezen, terwijl het nadelige effect van gegevensverlies bij het uitlezen sterk wordt gereduceerd. Een verdere beveiliging van de gebruiksgegevens wordt verkregen indien het uitlezen van de opslageenheid het uit uitgelezen gebruiksgegevens vormen van een cryptogram omvat. Met andere woorden, bij het uitlezen worden de opgeslagen gebruiksgegevens cryptografisch omgezet in een naar een achterliggend systeem over te dragen code. Deze code (cryptogram) behoeft niet decodeerbaar te zijn; in het achterliggende systeem (telefooncentrale, centraal registratiesysteem) kan een soortgelijke code worden gegenereerd die ter verificatie van de gecodeerde gebruiksgegevens met de ontvangen code op gelijkheid wordt getoest.

De opslageenheid, die zoals in het bovenstaande is besproken een of meer tellers kan omvatten, is bij voorkeur ondergebracht in een beveiligde module die losmaakbaar in het betreffende telefoontoestel is ondergebracht.

In de module, die bij voorkeur robust is uitgevoerd om manipulaties te voorkomen en van een geschikte connector is voorzien om een elektrische en mechanische verbinding met het betreffende toestel te vormen, is met voordeel een versleutelinrichting en een toevalsgenerator ten behoeve van de controleprocedure ondergebracht. Dit heeft het voordeel dat het versleutelen niet van buitenaf kan worden beïnvloed. Het versleutelen kan zowel gebruikt worden om de gebruiksgegevens (saldo’s) beveiligd over te dragen, bijvoorbeeld van de opslageenheid naar een centrale verwerkinginrichting, alsook om aan de hand van bepaalde in de betaalkaart opgeslagen gegevens een authenticiteitscode te vormen die in de genoemde controleprocedure gebruikt kan worden.

Met voordeel is een toestel, waarin de werkwijze volgens de uitvinding wordt toegepast, geschikt voor het invoeren van beveiligingscodes voor het opvragen van beveiligde informatie of het invoeren van geheime toegangsnummers. Aangezien het voor vele gebruikers lastig is om verschillende beveiligingscodes (zoals PIN-codes) te onthouden is een geschikte betaalkaart met voordeel voorzien van een halfgeleidergeheugen voor het opslaan van beveiligingscodes, welk geheugen slechts door het via een toestel invoeren van een verdere beveiligingscode toegankelijk is. Op deze wijze kan, door het invoeren van slechts een enkele beveiligingscode, een aantal andere codes worden opgevraagd en bijvoorbeeld op een weergave-eenheid van het betreffende toestel zichtbaar worden gemaakt. Hierbij wordt gebruik gemaakt van het feit dat toestellen van de in het voorgaande besproken soort in het algemeen zijn uitgerust met een weergave-eenheid (display) voor het weergeven van te betalen bedragen, instructies voor de gebruiker, gekozen nummers (bij telefoontoestellen), enzovoorts. In combinatie met een geschikte kaart, die bijvoorbeeld maar niet noodzakelijk een betaalkaart kan zijn, is het reproduceren van geheime of andere opgeslagen gegevens, zoals beveiligingscodes (PIN-codes), mogelijk. De aldus gereproduceerde gegevens kunnen bijvoorbeeld weer in het betreffende toestel worden ingevoerd voor een verdere handeling (kiezen van een geheim telefoonnummer, verkrijgen van een bepaald toegangsprivilege, opvragen van het saldo van een bepaalde bankrekening). Met voordeel kan een dergelijke kaart worden gebruikt voor het opvragen van gebruiksgegevens uit beveiligde opslageenheden van toestellen.

C. REFERENTIES

geen

D. UITVOERIN GS VOORBEELDEN

De uitvinding zal in het onderstaande aan de hand van de figuren nader worden toegelicht.

Figuur 1 toont schematisch de gegevensuitwisseling tussen een betaalkaart, een toestel en een beveiligingsmodule van het toestel.

Figuur 2 toont schematisch de gegevensuitwisseling volgens een geschikte procedure voor het controleren van de authenticiteit van de betaalkaart.

Figuur 3 toont een beveiligingseenheid voor het ten uit voer leggen van de uitvinding.

De in figuur 1 schematisch weergegeven procedure omvat de gegevensuitwisseling tussen een toestel (telefoontoestel of verkoopautomaat) en een betaalkaart. Het toestel is voorzien van een beveiligde module voor het opslaan van gegevens. De kolommen I, II, en III representeren respectievelijk de betaalkaart, het toestel en de beveiligde module. Van boven naar beneden zijn de opeenvolgende tijdstippen a tot en met i weergegeven. Op deze tijdstippen vindt respectievelijk het volgende plaats: a. De betaalkaart is in het toestel ingébracht. Hierop geeft het toestel een startinstructie (startpuls) aan de module af.

b. Tussen de betaalkaart en de module vindt via het toestel een controleprocedure plaats (controle van de authenticiteit van de kaart). Bij deze procedure worden onder meer gebruiksgegevens naar het toestel overgedragen. De module slaat de actuele waarden (gebruiksgegevens) voor deze kaart op.

c. Tijdens het gebruik (telefoongesprek, aanschaf transactie) vindt een verlaging van een kaartsaldo plaats (afboeken kosten).

d. Als bij c.

e. De controleprocedure wordt herhaald met het doel te controleren of (1) de betaalkaart nog aanwezig is; (2) de aanwezige kaart authentiek is; (3) de aanwezige kaart gelijk is aan de op het tijdstip b. aanwezige kaart.

De module berekent het verschil tussen de actuele en de bij b. opgeslagen waarde(n) en verhoogt een interne teller. Indien aan één van de punten (1) tot en met (3) niet wordt voldaan, wordt de transactie afgebroken.

f. Als bij c.

g. Als bij c.

h. Als bij e.

i. De transactie wordt beëindigd, waarop het toestel een stopinstructie (stoppuls) aan de module af geeft. Deze laatste werkt eventueel de opgeslagen gegevens (tellerstanden) bij.

Uit het bovenstaande zal het duidelijk zijn dat de betrouwbaarheid van de in de module opgeslagen gegevens toeneemt naarmate de controleprocedure vaker wordt uitgevoerd. Gezien de voor de controleprocedure benodigde tijd zal de controleprocedure in het algemeen echter niet na elke verlaging van een kaartsaldo (als bij c., d., f. en g.) plaatsvinden. Opgemerkt dient te worden dat tijdens de controleprocedure behalve de gebruiksgegevens ook andere gegevens, zoals een kaartidentificatie, van de betaalkaart naar het toestel worden overgedragen. Dit zal in het onderstaande nader worden toegelicht.

De in figuur 2 schematisch weergegeven betaalkaart 1 omvat een geheugen 10 voor het opslaan van gegevens, waaronder gebruiksgegevens (zoals het kaartsaldo). Het schematisch weergegeven toestel 2 is voorzien van een beveiligde module 3, waarin een opslageenheid (geheugen) 30 is aangebracht. In het geheugen 10 zijn, behalve een kaartteller (telwaarde), ook een kaartidentificatie en een kaartsleutel opgeslagen. De kaartsleutel, de kaartteller en de kaartidentificatie worden toegevoerd aan een encryptor 11, waaraan vanuit het toestel 2 ook een toevalsgetal wordt toegevoerd. De encryptor levert uit deze gegevens een authenticiteitscode, die evenals de kaartidentificatie en de kaartteller naar het toestel 2 en van daar naar de module 3 wordt overgedragen. In de module 3 worden de kaartidentificatie en een uit de opslageenheid (geheugen) 30 uitgelezen loper (algemene sleutel) toegevoerd aan een eenheid 32, die hieruit de kaartsieutel genereert. Deze kaartsleutel wordt evenals de kaartidentificatie, de kaartteller en het eerdergenoemde toevalsgetal, dat werd opgewekt door toevalsgenerator 31, toegevoerd aan een encryptor 33, die op overeenkomstige wijze als de encryptor 11 van de kaart 1 een authenticiteitscode genereert. Deze code wordt, evenals de door de encryptor 11 gegenereerde code, toegevoerd aan een comparator 34. Indien de twee authenticiteitscodes, dat wil zeggen de door de kaart 1 gegenereerde code en de door de module 3 geregenereerde code, overeenstemmen wordt de betreffende betaalkaart authentiek bevonden en wordt een overeenkomstig signaal door de comparator 34 aan het toestel 2 af gegeven, zodat de transactie (gebruik van het toestel met behulp van de betreffende kaart) kan worden voortgezet.

De hier beschreven controleprocedure en de daarvoor benodigde componenten dienen slechts tot voorbeeld; het zal duidelijk zijn dat voor het ten uitvoer leggen van de uitvinding ook een andere controleprocedure kan worden toegepast waarbij gebruiksgegevens van de betaalkaart naar het toestel worden overgedragen.

De in figuur 2 schematisch weergegeven delen van de betaalkaart 1, het toestel 2 en de module 3 kunnen uit in de handel verkrijgbare componenten worden opgebouwd. Het zal verder duidelijk zijn dat het toestel 2, naast de weergegeven delen, verdere niet getoonde delen omvat die een geschikt functioneren mogelijk maken. Zo zal het toestel 2 een bij voorkeur daarin opgenomen kaartleesinrichting omvatten waarin de betaalkaart 1 kan worden ingebracht en waarmee vervolgens met de kaart kan worden gecommuniceerd. Verder is het toestel 2 voorzien van geschikte middelen voor het uitvoeren van een transactie, bijvoorbeeld communicatiemiddelen voor het voeren van een telefoongesprek, afgiftemiddelen voor het afgeven van een gekocht product, en dergelijke. Voor het ten uitvoer leggen van de uitvinding is een geschikte inrichting, die door het toestel 2 wordt belichaamd, tenminste voorzien van middelen voor het opslaan van gebruiksgegevens, middelen voor het overdragen van gebruiksgegevens van de betaalkaart naar het toestel, en middelen voor het uit de overgedragen gebruiksgegevens afleiden van de gegevens die moeten worden opgeslagen. Dit afleiden kan zowel een rekenbewerking, bijvoorbeeld optellen of aftrekken, alsook kopiëren van de gebruiksgegevens of het aan de hand van die gebruiksgegevens verhogen of verlagen van tellerstanden omvatten. In de opslageenheid opgeslagen gegevens kunnen bijvoorbeeld via een kabelverbinding worden uitgelezen, maar ook door middel van een geschikte kaart die voorzien is van middelen voor een beveiligde opslag van gegevens. Een dergelijke beveiliging komt met voordeel tot stand door middel van een beveiligingscode voor het verkrijgen van toegang tot het geheugen van de kaart.

Zoals in het bovenstaande is uiteengezet verschaft de uitvinding de mogelijkheid in de opslageenheid van het toestel een tellerwaarde (saldowaarde) op te slaan die is afgeleid van een waarde die tijdens een procedure voor het controleren van de authenticiteit van de betaalkaart van die betaalkaart naar het betreffende toestel is overgebracht, zodat met de authenticiteitscontrole tevens wordt verzekerd dat de in de opslageenheid (teller) opgeslagen waarde een correcte weergave is van de op de betaalkaart opgeslagen waarde. Indien de authenticiteitscontrole niet succesvol is, met andere woorden indien de kaart door de controleprocedure niet authentiek wordt bevonden, wordt de overgedragen tellerwaarde niet gebruikt. Zodoende vindt met de authenticiteitscontrole van de betaalkaart in wezen tevens een authenticiteitscontrole van de tellergegevens plaats. De authenticiteitscontrole krijgt hiermee een aanvullende functie, zonder dat daarvoor de controleprocudure zelf hoeft te worden uitgebreid. De benodigde aanvullende schakelingen voor het ten uitvoer leggen van de werkwijze volgens de uitvinding kunnen daarom, afgezien van de benodigde opslagorganen (tellers) en de schakelingen voor het uitvoeren van de controleprocedure, slechts middelen voor het selectief doorlaten van de overgedragen saldowaarde(n) omvatten. Als alternatief is het ondermeer mogelijk een relatieve teller, dat wil zeggen één die uitsluitend de laatst uitgelezen waarde vasthoudt, als reactie op het mislukken van de authenticatie terug te stellen. Hiervoor zijn in principe geen aanvullende schakelingen nodig.

Het zal duidelijk zijn dat de uitvinding niet is beperkt tot de in het bovenstaande weergegeven uitvoeringsvoorbeelden en dat veie wijzigingen en aanvullingen mogelijk zijn zonder buiten het kader van de uitvinding te treden.

Claims (16)

1. Werkwijze voor het registreren van gebruiksgegevens van een op een betaalkaart werkend toestel, omvattende het opslaan van gebruiksgegevens in een met het toestel geassocieerde opslageenheid, met het kenmerk, dat de gebruiksgegevens die in de opslageenheid worden opgeslagen gerelateerd zijn aan gebruiksgegevens die van de betaalkaart naar het toestel zijn overgedragen.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, waarin het overdragen van gebruiksgegevens van de betaalkaart naar het toestel plaatsvindt tijdens een controleprocedure waarmee de authenticiteit van de betaalkaart wordt gecontroleerd.

3. Werkwijze volgens conclusie 2, waarin de controleprocedure tijdens een gebruik van het toestel herhaald plaatsvindt.

4. Werkwijze volgens conclusie 2 of 3, waarin de controleprocedure het bepalen van een authenticiteitscode omvat, welk bepalen aan de hand van onder meer de van de betaalkaart overgedragen gebruiksgegevens plaatsvindt.

5. Werkwijze volgens een van de voorgaande conclusies, waarin de gebruiksgegevens een batig saldo omvatten.

6. Werkwijze volgens een van de voorgaande conclusies, waarin althans bepaalde gebruiksgegevens door middel van tenminste een teller worden opgesiagen.

7. Werkwijze volgens conclusie 6, waarin een of meer tellers niet-terugstelbaar zijn.

8. Werkwijze volgens conclusie 6 of 7, waarin de opslageenheid behalve de actuele absolute waarde van een teller ook de absolute waarde van die teller tijdens het meest recente uitlezen daarvan opslaat.

9. Werkwijze volgens conclusie 8, waarin het uitlezen van de opslageenheid het vormen van het verschil van de genoemde waarden van de teller omvat.

10. Werkwijze volgens een van de voorgaande conclusies, waarin het uitlezen van de opslageenheid het uit uitgelezen gebruiksgegevens vormen van een cryptogram omvat.

11. Toestel voor gebruik met een betaalkaart, voorzien van een daarmee geassocieerde opslageenheid, ingericht voor toepassing van de werkwijze volgens een van de voorgaande conclusies.

12. Toestel volgens conclusie 11, waarin de opslageenheid is ondergebracht in een losmaakbaar in het toestel bevestigde module.

13. Toestel volgens conclusie 10 of 11, waarin de module ten behoeve van de controleprocedure tevens een toevalsgenerator en middelen voor het uitvoeren van de controleprocedure omvat.

14. Telefoontoestel volgens een van de conclusies 11 tot en met 13.

15. Module voor toepassing in een toestel volgens een van de conclusies 11 tot en met 14, voorzien van een opslageenheid voor het opslaan van gebruiksgegevens.

16. Betaalkaart, in het bijzonder voor toepassing bij een toestel volgens een van de conclusies 11 tot en met 14, voorzien van een halfgeleidergeheugen voor het opslaan van beveiligingscodes, welk geheugen slechts door het via een toestel invoeren van een verdere beveiligingscode toegankelijk is.