NL9300036A

NL9300036A - Systeem voor het testen van de gebruiksregistratie-functie in een telecommunicatiesysteem.

Info

Publication number: NL9300036A
Application number: NL9300036A
Authority: NL
Inventors: Caluwe Iwar De; Mark Alexander Hensbergen; Gregorius Bonifatius Huitema; Jaap Kleerebezem; Geert Jan Meijer; Kornelis Egbert Pol
Original assignee: Nederland Ptt
Priority date: 1993-01-08
Filing date: 1993-01-08
Publication date: 1994-08-01
Also published as: JPH06244994A; EP0637884A1; EP0637884B1; DE69330828T2; ES2164065T3; JP2743142B2; DE69330828D1; ATE206261T1; US5539802A

Description

Systeem voor het testen van de gebruiksregistratie-functie in een telecommunicatiesysteem

A. ACHTERGROND VAN DE UITVINDING

De uitvinding heeft betrekking op een systeem voor het testen van een telecommunicatiesysteem, in het bijzonder een openbaar telefoniesysteem, op een juiste registratie van het gebruik door abonnees.

B. SAMENVATTING VAN DE UITVINDING

Het testsysteem volgens de uitvinding omvat een aantal simulatieorganen die via normale abonnee-aansluitingen op het telecommunicatiesysteem zijn aangesloten, welke simulatieorganen elk een zelfstandig besturingsorgaan omvatten dat bestuurd wordt door een besturingsprogramma dat bestaat uit een aantal programmastappen die elk voorzien zijn van een startcode voor het starten van die programmastap, waarbij elke programmastap uitgevoerd wordt nadat het besturingsorgaan een intern of extern gegenereerd startcodesignaal detecteert dat gelijk is aan de voor die programmastap geldige startcode, en waarbij in alle simulatieorganen de startcodesignalen en de verschillende startcodes gelijk zijn. Door de simulatieorganen worden abonnees gesimuleerd, hetzij A-abonnees, hetzij B-abonnees. De bedoeling van het systeem is om het telecommunicatiesysteem te testen, bijvoorbeeld de betrouwbaarheid ervan wat betreft de registratie van de gebruikskosten. Met name is het systeem door aanvraagster ontwikkeld om te testen of een nieuwe service zoals 'itemized billing' onder alle omstandigheden correct functioneert. Zo is voor te stellen dat het van belang is om te weten hoe dergelijke voorzieningen in de praktijk functioneren als bijvoorbeeld een A-abonnee een B-abonnee oproept die op hetzelfde moment zelf een oproep is begonnen. Ook kunnen, behalve dergelijke status-wijzigingen (i.c. van de B-abonnee), ook instellingen van A- of B-abonnee een rol spelen bij het functioneren van de kostenregistratie-functie, bijvoorbeeld een instelling als 'doorgeschakeld naar een ander abonneenummer'. Elk van de simulatieorga-nen is derhalve voorzien van besturingsmiddelen (het besturingsorgaan tezamen met het besturingsprogramma) waardoor achtereenvolgens verschillende statussen en/of instellingen kunnen worden gesimuleerd. Zo kunnen achtereenvolgens de statussen 'B-abonnee bezet', 'B-abonnee vrij maar neemt niet op', 'B-abonnee vrij maar neemt op op hetzelfde moment dat hem een oproepbereikt', 'A-abonnee wil kiezen maar wordt op hetzelfde moment opgeroepen' enz., worden gesimuleerd. Eenzelfde simulatieorgaan kan afwisselend een A- of een B-abonneetoestel simuleren. Ook kunnen verschillende instellingen van het abonneetoestel worden gesimuleerd, zoals 'doorgeschakeld naar ander abonneenummer', enzovoort. De hele test bestaat uit een aantal 'testscenario's' die elk bestaan uit een aantal op elkaar afgestemde 'subscenario's' die over de verschillende simulatieorganen zijn gedistribueerd en daarin opgeslagen. Zo'n subscenario omvat een reeks instructies (een instructieset) die één simulatieorgaan moet uitvoeren. Het hele programma van het simulatieorgaan omvat een aantal van die sub-scenario's of programmastappen, die tezamen met de subscenario's in de verschillende andere simulatieorganen de testscenario's vormen. De testscenario's vormen tezamen de test waaraan het telecommunicatiesysteem wordt onderworpen. De uitvoering van de subscenario's die tot eenzelfde testscenario behoren, geschiedt simultaan en de start ervan (en in sommige scenario's tevens een of meer zeer tijdkritische instructies binnen zo'n scenario) moet gesynchroniseerd worden. Die synchronisatie vindt plaats door middel van het startcodesignaal. Dat startcodesignaal kan intern dan wel extern gegenereerd worden. Van belang is dat het startcodesignaal in alle simulatieorganen op elk moment gelijk is en dat ook de startcodes van de tot eenzelfde testscenario behorende subscenario's -die dus simultaan in de verschillende simulatieorganen worden uitgevoerd-- gelijk zijn. Zodra het besturingsorgaan van een simulatieorgaan detecteert dat op zeker moment het (in waarde veranderde) startcodesignaal gelijk is aan de startco-de van één van zijn subscenario's (programmastappen) start het besturingsorgaan de uitvoering van dat subscenario. Tegelijkertijd detecteren de besturingsorganen in de overige simulatieorganen gelijkheid tussen het startcodesignaal en de startcode van hun subscenario, behorende tot hetzelfde testscenario (immers het startcodesignaal is in alle simulatieorganen gelijk en de startcodes van alle tot hetzelfde testscenario behorende programmastappen zijn gelijk).

Bij voorkeur omvatten zowel het startcodesignaal als de startcodes een tijdcode. Het startcodesignaal is bijvoorbeeld een (met de tijd verlopend) tijdcodesignaal en de subscenario's worden gestart zodra de tijdcode van het startcodesignaal gelijk is aan de (vaste) tijdcode van de startcode. Alle sub-scenario's beginnen aldus op precies hetzelfde, tevoren in het testscenario vastgelegde moment.

Daar de verschillende simulatieorganen, vanwege de grote uitgestrektheid van het telecommunicatiesysteem, zo mogelijk op grote afstand van elkaar moeten kunnen worden opgesteld, wordt het startcodesignaal of een hulpsignaal voor het door de simulatieorganen intern genereren van het startcodesignaal, bij voorkeur draadloos overgebracht. Bijvoorbeeld wordt daarvoor een radiotijdsignaal als het DCF77-signaal gebruikt.

Het startcodesignaal kan intern of extern worden gegenereerd. Bijvoorbeeld wordt in elk simulatieorgaan tijdens een initialisatiestap een interne klok gelijkgezet met de DCF77-klok. Mits de interne klokken van alle simulatieor-ganen nauwkeurig genoeg zijn, kan na die initialisatiestap het interne kloksignaal dienen als tijdgecodeerd startcodesignaal. Een andere optie is, zoals reeds aangegeven, dat het startcodesignaal steeds wordt afgeleid van een extern signaal, zoals het draadloos te ontvangen DCF77-signaal.

C. REFERENTIES Geen

D. UITVOERINGSVOORBEELD

Figuur 1 toont een telecommunicatiesysteem met daarop aangesloten een aantal simulatieorganen die een draadloos tijdcodesignaal kunnen ontvangen. Figuur 2 toont schematisch een uitvoeringsvoorbeeld van een simulatieorgaan.

Figuur 3 toont een voorbeeld van een complete test, bestaande uit n testscenario's.

Figuur 4 toont een van de complete test uit figuur 3 afgeleid programma voor een eerste simulatieorgaan, figuur 5 voor een tweede simulatieorgaan en figuur 6 voor een derde simulatieorgaan, alle bestaande uit verschillende, simultaan uit te voeren programmastappen (subscenario's).

Figuur 7 toont een compilatie van de programmastappen van het eerste, het tweede en het derde simulatieorgaan die behoren tot het tweede test-scenario.

Figuur 8 toont schematisch het verband tussen de volledige test, de testscenario's, de programma's van de simulatieorganen, de subscenario's en programmastappen.

In de figuur 1 wordt schematisch de werking van de uitvinding voorgesteld. In een netwerk 1, bijvoorbeeld een openbaar telefoonnet, omvattende een transmissienetwerk met schakelcentrales en abonneecentrales 2, wordt de gebruikskostenregistratie uitgevoerd doordat een 'mediation' 4 op gezette tijdstippen van de verschillende abonneecentrales 2 'call records', waarin de gegevens zijn opgeslagen van oproepen en verbindingen die geïnitieerd zijn door op die centrale 2 aangesloten A-abonnees, opvraagt (via een transmis-siepad 5). De door de mediation 4 verzamelde call records worden vervolgens door een 'billing center' 6 verwerkt tot (gespecificeerde) nota's, die aan de A-abonnees worden aangeboden. Een en ander is uitgebreider beschreven in een reeds eerder door aanvraagster ingediende octrooiaanvrage, die met name handelt over een verbeterde werkwijze voor het overdragen van de call records naar de mediation. Abonnees kunnen met elkaar communiceren via de abonneecentrales 2, die met elkaar verbonden zijn via het transmissienetwerk, in de figuur voorgesteld door een transmissiepad 3. Beide verbindingen, 3 en 5, kunnen via hetzelfde transmissienetwerk worden gerealiseerd, echter is het ook mogelijk om het transmissiepad 5 via het zogeheten signaleringsnetwerk te laten lopen; de keuzes die hiervoor worden gemaakt zijn voor het begrip van de onderhavige uitvinding van geen bëlang. Op alle abonneecentrales 2 is een groot aantal abonnees aangesloten, via abonnee-aansluitingen 7. Het is van belang dat elke verbinding of verbindingspoging tussen abonnees op een volstrekt correcte wijze wordt geregistreerd. Om die reden moet bij ingrijpende veranderingen in het telecommunicatiesysteem 1, bijvoorbeeld de installatie van nieuwe bestu-ringssoftware of wijziging in de parameterinstellingen in de centrales 2 of bij veranderingen in de specificaties van de verbindingspaden 7 of 3, aan stren ge tests worden onderworpen. Daar zich een grote verscheidenheid aan mogelijkheden kan voordoen bij het maken van verbindingen tussen abonnees, zowel aan de kant van de A-abonnee als aan de kant van de B-abonnee, moet voor een dergelijke strenge test met al die mogelijkheden rekening worden gehouden; met andere woorden, de feitelijke werking van het registratiesysteem moet worden onderzocht bij al die verschillende omstandigheden. Dit nu wordt gedaan door gebruik te maken van een aantal simulatieorganen 8 (PC?, PC2, PC3) die verschillende gedragingen, statussen en instellingen van abonneetoestellen kunnen simuleren. Die simulatieorganen 8 worden elk gevormd door een PC die voorzien is van een simulatieprogramma, dat uit verschillende programmastappen bestaat.

De hele test bestaat (zie ook figuur 8) uit een (groot) aantal testscenario's, die na elkaar worden uitgevoerd. Elk tesscenario bestaat uit een aantal simultaan uit te voeren programmastappen (subscenario's, subprogramma's) in de verschillende PC's. Met andere woorden, testscenario x omvat programmastap x van het simulatieprogramma van PC 1, programmastap x van het simulatieprogramma van PC 2, programmastap x van het simulatieprogramma van PC 3, enz. Alle programmastappen x, -tezamen het gedistribueerde testscenario x- moeten gelijktijdig worden uitgevoerd, d.w.z. zij moeten op hetzelfde moment starten (in sommige gevallen moeten ook enkele instructies binnen zo'n scenario gelijkertijd starten, hetgeen kan worden gespecificeerd door een (voorafgaande) WRt- of WAT-instructie, die verderop staan beschreven). Alle programmastappen x worden daarom voorafgegaan door een startcode Sx. Door een zender 12 worden startcode-signalen SCS uitgezonden die door alle PC's -via een ontvangertje- kunnen worden ontvangen. De uitgezonden startcodesignalen worden in de PC's vergeleken met in hun simulatieprogramma opgenomen startcodes. Bij over- eenstemming tussen het ontvangen startcodesignaal en één van de startcodes (Sx) uit het simulatieprogramma, wordt de programmastap (x) die op die startcode volgt, uitgevoerd. Opgemerkt wordt dat het begrip programmastap hier dus wordt gebruikt voor een onderdeel van het simulatieprogramma zoals dat in de PC is vastgelegd; een programmastap bestaat dus (doorgaans) uit verscheidene instructies en omvat dan verscheidene -regels broncodetekst.

Tijdens het uitvoeren van een programmastap simuleert elke PC een bepaald abonneetoestel met bepaalde gedragingen, instellingen etc. De gehele test bestaat dus uit een opeenvolging van testscenario's die elk het gedrag van de verschillende simulatieorganen bepalen en dus elk het gelijktijdig gedrag van verschillende abonnees simuleren.

De testscenario's worden beschreven met een daarvoor door aanvraagster ontwikkelde formele beschrijvingstaal die bestaat uit een aantal instructies. Elke instructie komt overeen met een elementaire actie bij het telefoneren. De instructies kunnen door de simulatieorganen zelfstandig worden uitgevoerd. De belangrijkste instructies zijn:

Sx(T) Start (sub)scenario x op tijdstip T(yy-mm-dd;hh:mm:ss.xx) O Opnemen telefoonhoorn N Neerleggen telefoonhoorn

Dxxx.. Kies'nummer'xxx..;(x=0...9,*,#)

Wn Wacht n sec. (default n = 1) WAT Wacht op tijdstip T(yy-mm-dd;hh:mm:ss.xx) WDi Wacht op kiestoon WBu Wacht op bezettoon WCo Wacht op congestietoon WBe Wacht op beltoon WDT Wacht op DTMF toon WRt Wacht t msec, na begin (sub)scenario X Einde subscenario Q Einde scenario

Opmerking: De instructie Sx(T) heeft in feite dezelfde syntax als de instructie WAT, namelijk de tijdsaanduiding yy-mm-dd;hh:mm:ss.xx; in het eerste geval (Sx(T)) gebruikt om het startmoment voor het uitvoeren van een instructieset (programmastap, (sub)scenario) te specificeren, in het laatste geval (WAT) om het exacte (absolute) startmoment voor het uitvoeren van een instructie binnen zo'n instructieset vast te leggen. Veelal echter zal binnen de instructiesets gebruik kunnen worden gemaakt van de instructie WRt, die een startmoment voor een instructie specificeert dat gerelateerd is aan het startmoment van de lopende instructieset Met de bovenstaande instructies --waarmee subroutines in een lagere programmeertaal worden aangeroepen-- kunnen testscenario's worden beschreven die zelfstandig door de PC's uitgevoerd kunnen worden, zoals bijvoorbeeld de volgende testscenario's: TESTSCENARIO 1:

Omschrijving: Gesprek van 30 sec. tussen abonnees A en B; abonnee B verbreekt als eerste de verbinding.

Instructies PC1: SI; O; WDi; D(tel.nr. PC2); WBu; N; X

Betekenis: Wacht op tijdstip SI, d.w.z. op het moment dat de interne of externe kloktijd gelijk is aan de tijdswaarde van S1; Neem hoorn op; Wacht op kiestoon; Kies tel.nr. B-abonnee (PC2); Wacht op bezettoon (t.g.v. door B verbreken van de verbinding); Leg hoorn neer.

Instructies PC2: SI; WBe; O; W30; N; X; Q

Betekenis: Wacht op tijdstip S1; Wacht op beltoon; Neem hoorn op; Wacht 30 sec.; Leg hoorn neer; TESTSCENARIO 2:

Omschrijving: Verkeerd inschakelen doorschakeldienst (*21 -dienst) van A

naar B.

Instructies PC1: S2; O; WDi; D*21*(tfnr PC2)888#; N; W5; O; WDi; D(tfnr PCD; WBu; N; X;

Betekenis: Wacht op tijdstip S2; Neem hoorn op; Wacht op kiestoon; Kies *21 *(tfnr. B-abonnee (PCD888# (door het achtervoegsel 888 na het eigen telefoonnummer mag de *21-actie, het beoogde doorschakelen van het eigen telefoonnummer, niet plaatsvinden); Leg de hoorn neer; Wacht 5 sec.; Neem de hoorn weer op; Wacht op kiestoon: Kies eigen telefoonnummer (PC1); Wacht op bezettoon (als het eigen nummer van PC1 zou zijn doorgeschakeld, krijgt PC1 geen bezettoon); Leg de hoorn neer.

Instructies PC2: S2; WBe; O; ; W10; N; X; Q

Betekenis: Wacht op tijdstip S2; Wacht op belsignaal (als de door-schakelactie van PC1 zou zijn geslaagd, zou, bij het door PC1 kiezen van zijn eigen, naar PC2 doorgeschakelde, nummer, bij PC2 beisig-naal worden gedetecteerd); Neem hoorn op; Wacht 10 sec.; Leg hoorn neer.

TESTSCENARIO 3:

Omschrijving: A-abonnée belt B-abonnee; A legt 0,1 sec. voordat B de hoorn opneemt, zijn hoorn neer.

Instructies PC1: S3; O; WDi; D(PC2); WR39900; N; X

Betekenis: Wacht op tijdstip S3; Neem hoorn op; Wacht op kiestoon; Kies abonnee B (PC2); Wacht tot 39,9 sec. na het begin van dit scenario; Leg hoorn neer.

Instructies PC2: S3; WR40000; 0; W10; N; X; Q

Betekenis: Wacht op tijdstip S3; Wacht tot 40,0 sec. na het begin van dit scenario; Neem hoorn op; Wacht 10 sec.; Leg hoorn neer. TESTSCENARIO 4:

Omschrijving: Abonnee A en abonnee B bellen elk abonnee C.

Instructies PC1: S4; O; WDi; D(PC3); W200; N; X

Betekenis: Wacht op tijdstip S4; Neen hoorn op; Wacht op kiestoon; Kies abonnee C (PC3); Wacht 200 sec.; Leg hoorn neer.

Instructies PC2: S4; O; WDi; D(PC3); W500; N; X

Betekenis: Wacht op tijdstip S4; Neen hoorn op; Wacht op kiestoon; Kies abonnee C (PC3); Wacht 500 sec.; Leg hoorn neer.

Instructies PC3: S4; WBe; 0; W530; N; X; Q

Betekenis: Wacht op tijdstip S4; Wacht op belsignaal; Neem hoorn op; Wacht 530 sec.; Leg hoorn neer.

In figuur 2 is een van de simulatieorganen 8 schematisch voorgesteld. Het simulatieorgaan 8 wordt gevormd door een PC, met een besturingsorgaan 9 (CPU), een in een geheugen opgenomen instructiebestand 13, een PC/telefonie-interface 10 naar het telefoonnet 1 en een interface (incl. radioontvanger) 11 naar zender 12. Bovengenoemde instructies zijn opgenomen in het instructiebestand 13. Als het in deze figuur voorgestelde simulatieorgaan PC2 is, zou het voldoende zijn om alleen de instructies die voor PC2 bedoeld zijn, in het bestand 13 op te nemen. In de praktijk echter is het gemakkelijker om het volledige testscenario in het bestand op te nemen (naar het bestand 13 te kopiëren) en bij de uitvoering ervan de slechts voor PC2 bedoelde instructies te iaten uitvoeren. In de figuren 3 en volgende is een en ander nader geïllustreerd. Naast het instructiebestand 13 is tevens voorzien in een logbestand 14, waarin bij uitvoering van het simulatieprogramma van bestand 13, zowel de signalen die de PC aan het netwerk afgeeft, als de signalen die het netwerk als reactie daarop aan de PC afgeeft, worden geregistreerd. De logbestanden 14 van de verschillende PC's enerzijds en call record-bestanden in de abonneecentrales 2 (of in de mediation 4, die immers de in de centrales 2 gegenereerde call records collectioneert) anderzijds kunnen, na het door de PC's uitvoeren van alle tot de test behorende testscenario's, door systeemdeskundigen met elkaar worden vergeleken, waarmee het registratiesysteem kan worden geëvalueerd en desgewenst verbeterd.

Figuur 3 toont een in formele taal beschreven volledige test, bestaande uit n testscenario's, beginnende met de hierboven nader beschreven testscenario's 1, 2, 3 en 4, elk bestaande uit door PC1, PC2 en PC3 uit te voeren acties. Figuur 4 toont deze zelfde scenario's zoals die opgenomen zijn in het instructiebestand 13 van PC1. Door middei van een 'pointer' is aangegeven welke instructiesets (subscenario's) door PC1 moeten worden uitgevoerd; die instructies worden door het besturingsorgaan 9 geselecteerd, ingelezen en uitgevoerd. Figuur 5 toont dezelfde testscenario's 1 ...n, zoals opgenomen in bestand 13 van PC2; figuur 6 toont die scenario's zoals opgenomen in bestand 13 van PC3. Het volledige testscenario wordt dus steeds uitgevoerd door alle (drie) PC's, waarbij elke PC voorzien is van dat volledige scenario, maar daaruit zijn eigen 'rol' kiest en uitvoert. Figuur 7 toont nog eens ten overvloede dat (bijvoorbeeld) scenario 2 bestaat uit een taak voor PC1, een taak voor PC2 en een (niet actieve) taak voor PC3.

Zoals in de figuren 3-6 te zien is, is in de eerste drie testscenario's aan PC3 niet een actieve rol toebedeeld; in het vierde testscenario wel.

Het uitvoeren van de testscenario's op de verschillende PC's wordt gesynchroniseerd door een startcodesignaal SCS dat wordt uitgezonden door zender 12. Gebruik wordt gemaakt van een tijdsignaalzender zoals de bekende Duitse DCF77-zender. Dit signaal wordt opgevangen door de ontvangers 11 in de PC's en aan de besturingsorganen 9 doorgegeven. De startcode S1 heeft een bepaalde tijdswaarde T1. Zodra het besturingsorgaan 13 overeenstemming constateert tussen enerzijds het ontvangen (DCF77-)-tijdcodesignaai (startcodesignaal SCS) en anderzijds de tijdswaarde van de in het bestand 13 opgenomen (door het besturingsorgaan 9 uitgelezen) startcode S1, wordt in elke PC het voor die PC geldige subscenario 1 uitgevoerd. Tezamen voeren de PC's aldus het eerste testscenario uit. Zowel de naar het telefoonnet 1 gegeven instructies (codesignalen) als de vanuit dat net 1 ontvangen signalen worden geregistreerd en ingeschreven in het logbestand 14, zodat achteraf, bij de evaluatie van de registratiefunctie van het telecommunicatiesysteem, het hele verloop van het simulatieproces aan gebruikerszijde kan worden geobserveerd en vergeleken met het verloop van datzelfde proces aan netwerkzijde. Wanneer het scenario 1 is afgelopen ('Q') wachten alle PC's op de ontvangst van een DCF77-code die gelijk is aan de tijdswaarde van startcode S2, waarna wordt begonnen met de uitvoering van testscenario 2. Na ontvangst van een DCF77-tijdcodesignaal dat overeenkomt met de tijdswaarde van startcode S3, wordt scenario 3 gestart enz. Opgemerkt wordt dat het niet persé nodig is om alle scenario's door het externe DCF77-signaal te laten starten. Indien de PC's zelf nauwkeurige interne klokken bezitten, is het ook mogelijk om de tijdswaarden van de startcodes S2...Sn met de interne klokwaarden te vergelijken, nadat die interne klokken wel, bijvoorbeeld bij de ontvangst van het DCF77-codesignaal dat gelijk is aan de waarde van startcode S1, zijn gelijkgezet met die externe klok. Ook is het mogelijk om de PC-klokken voorafgaand aan het uitvoeren van het eerste testscenario gelijk te zetten; in dat geval kan dan ook scenario 1 worden gestart met behulp van een intern kloksignaal.

De resultaten van de uitgevoerde testscenario's worden gevonden in de call records die In de verschillende centrales 2, waarop de PC's zijn aangesloten, zijn gemaakt en die door de 'mediation' 4 worden verzameld. Aan de hand van die verzameling call records enerzijds en de in de logbestanden 14 van de PC's 8 ingeschreven interacties anderzijds, bestaande uit de uitgewisselde signalen tussen de PC's en het telefoonnet 1, kan door systeemdeskundigen een oordeel worden gevormd over de betrouwbaarheid van het telecommunicatiesysteem 1 en in het bijzonder van de gebruiksre-gistratie-functie ervan, die met behulp van het hierboven beschreven testsysteem kan worden beoordeeld en zonodig verbeterd.

Claims

1. Testsysteem voor het testen van een telecommunicatiesysteem, in het bijzonder een openbaar telefoniesysteem, op een juiste registratie van het gebruik door abonnees, GEKENMERKT DOOR een aantal simulatieorganen (8) die via normale abonnee-aansluitingen (7) op het telecommunicatiesysteem (1) zijn aangesloten, welke simulatieorganen elk een zelfstandig besturingsorgaan (9) omvatten dat bestuurd wordt door een besturingsprogramma (13) dat bestaat uit een aantal programmastappen (1..n) die elk voorzien zijn van een startcode (S1,..,Sn) voor het starten van die programmastap, waarbij elke programmastap (x) uitgevoerd wordt nadat het besturingsorgaan een intern of extern gegenereerd startcodesignaal (SCS) detecteert dat gelijk is aan de voor die programmastap geldige startcode (Sx), en waarbij in alle simulatieorganen de startcodesignalen en de verschillende startcodes gelijk zijn.

2. Testsysteem volgens conclusie 1, MET HET KENMERK DAT de verschillende startcodes (S1...Sn) en het startcodesignaal (SCS) een tijdcode (T) omvatten.

3. Testsysteem volgens conclusie 1, MET HET KENMERK DAT het startcodesignaal (SCS) een extern opgewekt radiosignaal is en dat elk simulatieorgaan is voorzien van een ontvanginrichting (11) voor het ontvangen en aan het besturingsorgaan (9) doorgeven van dat draadloos uitgezonden startcodesignaal.

4. Testsysteem volgens conclusie 2 en 3, MET HET KENMERK DAT het externe startcodesignaal een DCF77-signaal is.