PL206794B1 - Urządzenie do pobierania płynów ustrojowych - Google Patents

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 206794 (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: 370987 (51) Int.Cl.

(22) Data zgłoszenia: 16.12.2002 A61B 5/15 (2006.01)

A61B 5/155 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:

16.12.2002, PCT/DE02/004587 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

10.07.2003,WO03/055392 (54)

Urządzenie do pobierania płynów ustrojowych (30) Pierwszeństwo:

21.12.2001, DE, 10163719.5 (43) Zgłoszenie ogłoszono:

13.06.2005 BUP 12/05 (45) O udzieleniu patentu ogłoszono:

30.09.2010 WUP 09/10 (73) Uprawniony z patentu:

SARSTEDT AG & CO., Nϋmbrecht, DE (72) Twórca(y) wynalazku:

WALTER SARSTEDT, Nϋmbrecht, DE (74) Pełnomocnik:

rzecz. pat. Borowska-Kryśka Urszula PATPOL spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

PL 206 794 B1

Opis wynalazku

Urządzenie do pobierania płynów ustrojowych, z tuleją prowadzącą i probówką do pobierania, zamkniętą na swoim przednim końcu przykrywką zaopatrzoną w cylindryczną kopułkę z przedziurawialną zatyczką dla nasadzalnej tulei prowadzącej, mającej po stronie zwróconej do kopułki igłę z gumą zaworową, a po stronie odwróconej od kopułki łącznik lub przednią część podwójnej ig ły.

Takie urządzenia potrzebne są na przykład zarówno do pobierania krwi z naczynia krwionośnego lub z worka stosowanego w krwiodawstwie, jak i do pobierania próbek z pojemnika zbiorczego, przykładowo na mocz. Przy tym, we wszystkich przypadkach występuje trudność polegająca na tym, że guma zaworowa otaczająca, względnie osłaniająca igłę, zsuwająca się harmonijkowato, przy nasadzaniu, względnie nakładaniu tulei prowadzącej na kopułkę wywrze siłę sprężynową względnie przywracającą przeciwdziałającą sile przytrzymującej między tuleją prowadzącą a kopułką, która może prowadzić do tego, że tuleja prowadząca odciśnie się od kopułki przykrywki. Aby tego uniknąć, muszą zostać podjęte środki zaradcze.

W urządzeniu do pobierania krwi znanym z niemieckiego opisu DE 30 49 503 C, przykrywka zamykająca probówkę do pobierania na jej przednim końcu, ma cylindryczną kopułkę, wystającą w kierunku osiowym. Kopułka zamknięta jest na swym przednim końcu przedziurawialną zatyczką, leżącą na płycie czołowej kopułki zaopatrzonej w przelotowy otwór środkowy i utrzymywaną przez kołnierz zawinięty na przednim końcu. Rurkowata tuleja prowadząca, mająca na swym przednim końcu w ustalaczu dwukońcową, obustronnie zaopatrzoną w ostrze igłę, której koniec wystający z tulei prowadzącej służy do wprowadzania w żyłę, podczas gdy jej tylny koniec tak dalece wchodzi w tuleję prowadzącą, że przy nasadzaniu tulei prowadzącej na probówkę do pobierania przedziurawią zatyczkę, jest umieszczona przesuwnie osiowo i obrotowo na kopułce. Tylny koniec igły, wchodzący w tuleję prowadzącą, otoczony jest poprzez workowaty wąż (gumę zaworową) o takiej długości, że krawędź tnąca tylnego końca igły przy rozciągniętym wężu nie dotyka jeszcze jego dna.

Aby tuleja prowadząca, mimo siły sprężynowej gumy zaworowej była utrzymywana w swym położeniu na kopułce, w celu połączenia podwójnej igły z kopułką, kopułka zaopatrzona jest w bocznie wystający nosek przytrzymujący, któremu przyporządkowane są kątowe wybrania szczelinowe w tulei prowadzącej. Za pomocą noska przytrzymującego wprowadzonego do jednej z rozmieszczonych na obwodzie szczelin można otrzymać obrotowe zaryglowanie w postaci połączenia bagnetowego tulei prowadzącej podwójnej igły osadzonej luźno na kopułce. Takie obrotowe zaryglowanie zapewnia bardzo pewną zwartość połączonych części urządzenia do pobierania krwi, podwyższa jednak jego koszt wytwarzania. Poza tym, sprzężenie względnie nasadzenie i zaryglowanie tulei prowadzącej zakłada, że nosek przytrzymujący najpierw poprzez obrót probówki do pobierania z zamykającą przykrywką śrubową lub zatyczkową musi pokrywać się ze szczeliną wprowadzającą, która to manipulacja wymaga szukania, gdyż części muszą być celowo dostosowane do siebie.

Z niemieckiego opisu DE 692 25 609 T2 znana jest obudowa ochronna dla igł y wkrę conej w uchwyt igł y. Aby obudowa ochronna mogł a być nakrę cona na uchwyt, obudowa ochronna umieszczona jest pierścieniem mającym wewnątrz obiegowy rowek, kształtowo na wybrzuszeniu wykonanym na kopułce uchwytu.

Z opisu US 5755701 A znane jest urządzenie posiadające przykrywkę zatyczkową, zamykającą po stronie czołowej probówkę do pobierania, która nie jest zaopatrzona w cylindryczną kopułkę. W urządzeniu tym, przykrywka zatyczkową jest zakoń czona zwięźle zatyczką, wtykaną w probówkę do pobierania, którą to przykrywka zatyczkową jest utrzymywana w probówce do pobierania.

Przykrywka zatyczkową ma ponadto kołnierz, który z niewielkim luzem obejmuje ściankę zewnętrzną probówki do pobierania. Po zewnętrznej stronie przykrywki zatyczkowej są umieszczone liczne wzniesienia, rozmieszczone na obwodzie, które są wykonane żebrowo w postaci skosów klinowych, przechodzących następnie w prosty odcinek. Alternatywnie, wzniesienia są umieszczone na płaszczu wewnętrznym tulei prowadzącej.

Według opisu US 5755701 A umieszcza się na przykrywce zatyczkowej kołnierz, który z niewielkim luzem obejmuje ściankę zewnętrzną probówki do pobierania. Wskutek tego, przez niewielki luz jest ograniczone maksymalne przegięcie względnie wychylenie kołnierza, poprzez co w niekorzystnych okolicznościach są wytwarzane niewystarczające siły ustalające między tuleją prowadzącą i przykrywką zatyczkową , tak, że siła przywracają ca, wywierana przez gumę zaworową może prowadzić do tego, że tuleja prowadząca odłącza się od przykrywki zatyczkowej.

PL 206 794 B1

Natomiast, opis US 4240425 A dotyczy zwykłej strzykawki, która nie jest przeznaczona do pobierania, lecz do podawania cieczy do ciała. W przypadku tej strzykawki istotne jest, aby element ustalający igłę, podobny do tulei trwale łączyć z cylindryczną nasadką cylindra strzykawki. Element ustalający igły powinien być tak łączony z nasadką cylindra strzykawki, aby nie mógł on następnie zostać usunięty ręcznie.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie urządzenia do pobierania płynów ustrojowych z prostym i pewnym w obsłudze połączeniem wtykanym dla obydwu łączonych części, wymagają cego mniejszego nakładu na wytwarzanie i umożliwiającego, przy jednocześnie prostszej manipulacji, siłę przytrzymującą między tuleją prowadzącą a kopułką, która jest większa niż przeciwdziałająca siła sprężynowa (siła przywracająca) gumy zaworowej.

Urządzenie do pobierania płynów ustrojowych, z tuleją prowadzącą i probówką do pobierania, zamkniętą na swoim przednim końcu przykrywką zaopatrzoną w cylindryczną kopułkę z przedziurawialną zatyczką dla nasadzalnej tulei prowadzącej, mającej po stronie zwróconej do kopułki igłę z gumą zaworową, a po stronie odwróconej od kopułki łącznik lub przednią część podwójnej igły, według wynalazku charakteryzuje się tym, że kopułka ma podatny do wewnątrz obszar, a zewnętrzna ścianka kopułki w tym obszarze i wewnętrzna ścianka tulei prowadzącej, wykonanej, jako sztywna przy odkształcaniu, w swym obszarze uzupełniającym ma zarys wystający względem pozostałego zewnętrznego obszaru kopułki i pozostałego obszaru wewnętrznego tulei prowadzącej, który to zarys przy nasadzaniu tulei prowadzącej, sztywnej przy odkształcaniu, odkształca ściankę kopułki promieniowo do wewnątrz, tworząc w złożonym położeniu użytkowym kopułki i tulei prowadzącej połączenie zamknięte siłowo, którego siła przytrzymująca jest większa niż siła przywracająca gumy zaworowej.

Wynalazek obejmuje również urządzenie do pobierania płynów ustrojowych, z tuleją prowadzącą i probówką do pobierania, zamkniętą na swoim przednim końcu przykrywką zaopatrzoną w cylindryczną kopułkę, z przedziurawialną zatyczką dla nasadzalnej tulei prowadzącej, mającej po stronie zwróconej do kopułki igłę z gumą zaworową, a po stronie odwróconej od kopułki łącznik lub przednią część podwójnej igły, które charakteryzuje się tym, że kopułka ma podatny do wewnątrz obszar, a wewnę trzna ścianka tulei prowadzą cej wykonanej, jako sztywna przy odkształ caniu, w swym obszarze uzupełniającym do podatnej części kopułki ma zarys wystający względem pozostałego obszaru wewnętrznego tulei prowadzącej, który to zarys przy nasadzaniu sztywnej przy odkształcaniu tulei prowadzącej odkształca ściankę kopułki promieniowo do wewnątrz, tworząc w złożonym położeniu użytkowym kopułki i tulei prowadzącej połączenie zamknięte siłowo, którego siła przytrzymująca jest większa niż siła przywracająca gumy zaworowej.

Wynalazek dotyczy także urządzenia do pobierania płynów ustrojowych, z tuleją prowadzącą i probówką do pobierania, zamkniętą na swoim przednim końcu przykrywką zaopatrzoną w cylindryczną kopułkę z przedziurawialną zatyczką, przy czym kopułka ma na swym zewnętrznym obwodzie przynajmniej jeden odstający promieniowo środek przytrzymujący dla nasadzalnej na kopułce tulei prowadzącej, mającej po stronie zwróconej do kopułki igłę z gumą zaworową, a po stronie odwróconej od kopułki łącznik lub przednią część podwójnej igły, które charakteryzuje się tym, że kopułka łącznie z przynajmniej jednym ś rodkiem przytrzymują cym w obszarze połączenia w odniesieniu do wewnę trznej średnicy sztywnej przy odkształcaniu tulei prowadzącej, wykonana jest z nadmiarem, a środki przytrzymujące są tak ukształtowane, że przy nasadzaniu sztywnej przy odkształcaniu tulei prowadzącej rozchylają się na bok i w złożonym położeniu użytkowym tulei prowadzącej i kopułki wprowadzają siłę przytrzymującą większą niż siła przywracająca gumy zaworowej.

We wszystkich przypadkach wychodzono z założenia, że na przykład, jako środek przytrzymujący, konwencjonalne żebra wzdłużne umożliwiają wprawdzie przyczepność między tuleją prowadzącą a kopułką przykrywki zatyczkowej lub gwintowanej, nie gwarantują jednak pewnego osadzenia (zbyt mocne albo zbyt luźne ze względu na niewystarczające naprężenie) obydwu złożonych części urządzenia, tak, że nienaganne przyleganie, przy odłączaniu napełnionej i przy dołączaniu kolejnej probówki do pobierania krwi jest raczej wynikiem przypadku. Uzyskuje się je natomiast za pomocą środków zaradczych według wynalazku w sposób pewny, gdy na przykład kopułka wykonana w położeniu wyjściowym przed nasunięciem tulei prowadzącej, w późniejszym obszarze połączenia z nadmiarem, ze względu na przykładowo wybrzuszony lub pękaty zarys zewnętrzny kopułki lub zarys wewnętrzny tulei prowadzącej względnie te obydwa środki zaradcze w połączeniu ze sobą, alternatywnie w zależ noś ci od wystają cego, przynajmniej jednego ś rodka przytrzymują cego (takiego jak ż ebro wzdłużne, zgrubienie, nosek lub tym podobne), jest tak ukształtowana, przykładowo przez cieńszą grubość ścianki lub mniej sztywny materiał, że poprzez siłę wywołaną przy nasuwaniu twardej, sztywnej

PL 206 794 B1 przy odkształcaniu tulei prowadzącej i przenoszoną na promieniowo odstający środek przytrzymujący względnie wystający zarys, ustępuje ona sprężyście do wewnątrz, przy tym zarówno jednak wywiera ona siłę na tuleję prowadzącą, trwale utrzymującą tuleję prowadzącą na kopułce względem siły przywracającej względnie sprężynowej.

W kolejnej postaci wykonania wedł ug wynalazku, odstający względnie wystają cy z pł aszcza kopułki środek przytrzymujący przemieszcza się sprężyście tracąc stateczność do boku, przy czym żebra wzdłużne lub zamiast tego noski uszeregowane ściśle obok siebie, względnie krótkie mostki lub tym podobne środki przytrzymujące odginają się wokół własnej osi wzdłużnej na bok w kierunku obwodowym kopułki. W ten sposób można uzyskać, mimo stosunkowo małej średnicy, jaką mają części połączenia wtykanego; tuleja prowadząca i kopułka, żądane zamocowanie samozaciskowe, przy czym części równocześnie jednak dają się ze sobą spinać i rozłączać łatwiej i bardziej unikając szarpnięć niż tradycyjne połączenie Luer-Konus.

Zacisk z naprężeniem własnym, to znaczy siła przytrzymująca spowodowana przez ustępowanie kopułki, względnie przez odkształcającą się do wewnątrz ściankę kopułki w obszarze środków przytrzymujących lub wystającego zarysu kopułki i/lub tulei prowadzącej ze względu na działanie siły lub przez sztywną tuleję prowadzącą, lub jej środka przytrzymującego ustępującego lub dającego się odgiąć na bok ze swego normalnego położenia orientacyjnego przynajmniej na obszarze jest przy tym taka, że siła przywracająca gumy zaworowej nie odciska tulei prowadzącej od kopułki. Uzyskiwane wskutek stosunków średnicowych czasowe promieniowe odkształcenie ustępujące kopułki lub jedynie ustępowanie na bok środka przytrzymującego każdorazowo pod siłą tulei prowadzącej, sztywnej przy odkształcaniu, daje się ustalić na podstawie właściwości materiałowych poprzez odpowiednie dostosowanie wymiarów i sprężystości.

W ten sposób uzyskuje się stale współ dział anie sztywnej przy odkszta ł caniu tulei prowadzącej z kopuł k ą i nadmiar ś rednicy przewidziany mię dzy tymi częściami, aby moż na był o otrzymać siłę przytrzymującą w obszarze połączenia ze względu na połączenie zamknięte siłowo. Uzyskać to można, gdy kopułka jest tak wykonana, że jest podatna, sprężyście odkształcalna, przykładowo ze względu na zastosowane tworzywo sztuczne i/lub wymiar grubości jej ścianki, w taki sposób, że jej ścianka ustępuje promieniowo do, wewnątrz, gdy nasuwa się tuleję prowadzącą. Nadmiar i ustępowanie kopułki wykonanej w sposób sprężyście podatny można uzyskać zarówno w taki sposób, że średnica wewnętrzna tulei prowadzącej, która może mieć na przykład żebra wzdłużne, wybrzuszenie lub inne częściowo wzniesienie, jest mniejsza niż średnica zewnętrzna kopułki, która następnie może być cylindryczna i zarówno pod siłą tulei prowadzącej ustępuje promieniowo do wewnątrz. Natomiast przy ustępującym na bok środku przytrzymującym kopułka jest jednakowo sztywna przy odkształcaniu jak tuleja prowadząca.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 - przedstawia probówkę do pobierania z tuleją prowadzącą, w stanie rozłożonym, fig. 2 - przedstawia widok ogólny tulei prowadzącej nasadzonej na kopułkę probówki do pobierania według fig.1, fig. 3 - inną postać wykonania probówki do pobierania i tulei prowadzącej, w stanie rozłożonym, fig. 4 - przekrój wzdłuż linii IV-IV z fig. 3, fig. 5 - widok ogólny tulei prowadzącej nasadzonej na kopułkę probówki do pobierania według fig. 3, a fig. 6 przedstawia przekrój wzdłuż linii VI-VI z fig. 5.

Urządzenie do pobierania krwi przedstawione na fig. 1 i fig. 2 obejmuje probówkę do pobierania z kopułką 7 względnie 107 i - we wszystkich postaciach wykonania uwidocznioną przykładowo za pomocą Luer-Konus - tuleję prowadzącą 2, przyjmującą, otoczoną gumą zaworową 3, igłę 5 mającą zaostrzoną krawędź tnącą 4. W innych wariantach wykonania tulei prowadzącej, po stronie odwróconej od kopułki przewidziany jest łącznik lub przednia część podwójnej igły. Tuleja prowadząca 2 składa się z materiału z tworzywa sztucznego, sztywnego przy odkształcaniu. Probówka do pobierania 1 zamknięta jest u góry przykrywką 6, zaopatrzoną w cylindryczną kopułkę 7. Ma ona w przykładzie wykonania na swym zewnętrznym obwodzie względnie na swej ściance kopułki, rozmieszczone na obwodzie liczne środki przytrzymujące 8, które wykonane są tu w postaci żeber wzdłużnych, które rozciągają się poczynając mniej więcej od środka długości kopułki aż do podstawy kopułki. Alternatywnie, jako środki przytrzymujące mogłyby być przewidziane przykładowo również rzędy ułożonych ściśle pod sobą nosków lub tym podobnych względnie mogłyby być wykonane jednakowo działające postacie zarysu zewnętrznego kopułki i/lub zarysu wewnętrznego tulei prowadzącej, na przykład pękate albo beczkowate. W obszarze połączenia wyznaczonym przez wystający zarys względnie przez środki przytrzymujące 8, średnica zewnętrzna kopułki 7 jest większa niż średnica wewnętrzna tulei prowadzącej 2. Takie zróżnicowanie średnic w odniesieniu do tulei prowadzącej 2 i kopułki 7 występuje

PL 206 794 B1 również wtedy, gdy odmiennie niż na rysunku, średnica wewnętrzna tulei prowadzącej jest częściowo mniejsza niż zewnętrzna średnica kopułki.

W celu pobierania krwi, tuleję prowadzącą 2 i probówkę do pobierania 1 łączy się ze sobą za pomocą wsuwania, to znaczy sztywną przy odkształcaniu tuleję prowadzącą 2 nasuwa się na kopułkę 7 przykrywki zatyczkowej Przy tym, najpierw dno gumy zaworowej 3 natrafia na wgłębioną, cofniętą, umieszczoną w kopułce 6 zatyczkę. Przy dalszym nadsadzaniu, guma zaworowa 3 zsuwa się harmonijkowato (fig. 2), następnie przebita zostaje przez krawędź tnącą 4 tylnego końca igły 5, która to krawędź przechodzi następnie przez zatyczkę tak, że krawędź tnąca 4 leży swobodnie we wnętrzu probówki do pobierania 1. Jak tylko tuleja prowadząca 2, sztywna przy odkształcaniu, znajdzie się następnie w zwiększającym się kontakcie ze środkami przytrzymującymi 8 (tutaj żebra wzdłużne) aż do swego położenia końcowego według fig. 2, pod wpływem siły stabilnej tulei prowadzącej 2 przenoszonej na środki przytrzymujące 8, sprężyście podatna ścianka kopułki 2 w tym odcinku, ze względu na działanie siły, ustępując nasuniętej tulei prowadzącej 2 promieniowo do wewnątrz wprowadzona zostaje do postaci ściągniętej, jak jest to przedstawione na fig. 2. Tuleja prowadząca 2 znajduje się potem pod naprężeniem własnym z żądaną siłą przytrzymującą w sposób pewny na kopułce 7 przykrywki.

To działanie przytrzymujące występuje również wtedy, gdy zgodnie z wykonaniem według fig. 3 do 6 - elementy składowe zgodne z wyżej opisanym wykonaniem mają te same oznaczniki - kopułka 107 przy nasadzaniu tulei prowadzącej 2 sztywnej przy odkształcaniu zachowuje swój pierwotny zarys względnie kształt, a zamiast tego środki przytrzymujące względnie żebra wzdłużne 108 są tak ukształtowane, że jedynie one ustępują przy nasadzaniu tulei prowadzącej 2, odginają się na boki przykładowo w kierunku obwodowym kopułki względem ścianki kopułki względnie do płaszcza wewnętrznego tulei prowadzącej 2 lub odchylają się wokół swej osi wzdłużnej % jak przedstawiono to wyraźnie na fig. 5 i 6. Kopułka 107 jest przy tym sztywna przy odkształcaniu tak jak tuleja prowadząca 2, podczas gdy środki przytrzymujące 108 są sprężyście podatne.

Dla postaci wykonania z fig. 1 i 2 oraz 3 do 6 wspólne jest to, że przy stale niezmiennej średnicy wewnętrznej tulei prowadzącej przy jej nasadzaniu na przykrywkę zatyczkową, ze względu na właściwości materiałowe i zgodność wymiarów, zmniejsza się średnica zewnętrzna kopułki, będąca większą^A w nieobciążonym stanie łącznie ze środkami przytrzymującymi względem średnicy wewnętrznej tulei prowadzącej, podczas gdy albo kopułka ustępuje promieniowo do wewnątrz w obszarze połączenia lub środki przytrzymujące ustępują na bok. Wymagana siła przytrzymująca może być jednak również wtedy wprowadzona, gdy średnica wewnętrzna sztywnej przy odkształcaniu tulei prowadzącej jest częściowo mniejsza niż średnica zewnętrzna kopułki tak, że jej ścianka ustępuje w stanie niezmienionym również do wewnątrz lub kopułka wykonana jest z wystającym zarysem (przykładowo wybrzuszona lub pękata).

Claims (3)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie do pobierania płynów ustrojowych, z tuleją prowadzącą i probówką do pobierania, zamkniętą na swoim przednim końcu przykrywką zaopatrzoną w cylindryczną kopułkę z przedziurawialną zatyczką dla nasadzalnej tulei prowadzącej, mającej po stronie zwróconej do kopułki igłę z gumą zaworową, a po stronie odwróconej od kopułki łącznik lub przednią część podwójnej igły, znamienne tym, że kopułka (7) ma podatny do wewnątrz obszar, a zewnętrzna ścianka kopułki w tym obszarze i wewnętrzna ścianka tulei prowadzącej (2), wykonanej, jako sztywna przy odkształcaniu, w swym obszarze uzupełniającym ma zarys wystający względem pozostałego zewnętrznego obszaru kopułki (7) i pozostałego obszaru wewnętrznego tulei prowadzącej (2), który to zarys przy nasadzaniu tulei prowadzącej (2), sztywnej przy odkształcaniu, odkształca ściankę kopułki (7) promieniowo do wewnątrz, tworząc w złożonym położeniu użytkowym kopułki i tulei prowadzącej połączenie zamknięte siłowo, którego siła przytrzymująca jest większa niż siła przywracająca gumy zaworowej (3).
2. 2. Urządzenie do pobierania płynów ustrojowych, z tuleją prowadzącą i probówką do pobierania, zamkniętą na swoim przednim końcu przykrywką zaopatrzoną w cylindryczną kopułkę, z przedziurawialną zatyczką dla nasadzalnej tulei prowadzącej, mającej po stronie zwróconej do kopułki igłę z gumą zaworową, a po stronie odwróconej od kopułki łącznik lub przednią część podwójnej igły, znamienne tym, że kopułka (7) ma podatny do wewnątrz obszar, a wewnętrzna ścianka tulei prowadzącej (2) wykonanej, jako sztywna przy odkształcaniu, w swym obszarze uzupełniającym do podatnej części kopułki (7) ma zarys wystający względem pozostałego obszaru wewnętrznego tulei prowadzącej (2),

   PL 206 794 B1 który to zarys przy nasadzaniu sztywnej przy odkształcaniu tulei prowadzącej (2) odkształca ściankę kopułki (7) promieniowo do wewnątrz, tworząc w złożonym położeniu użytkowym kopułki i tulei prowadzącej połączenie zamknięte siłowo, którego siła przytrzymująca jest większa niż siła przywracająca gumy zaworowej (3).
3. 3. Urządzenie do pobierania płynów ustrojowych, z tuleją prowadzącą i probówką do pobierania, zamkniętą na swoim przednim końcu przykrywką zaopatrzoną w cylindryczną kopułkę z przedziurawialną zatyczką, przy czym kopułka ma na swym zewnętrznym obwodzie przynajmniej jeden odstający promieniowo środek przytrzymujący dla nasadzalnej na kopułce tulei prowadzącej, mającej po stronie zwróconej do kopułki igłę z gumą zaworową, a po stronie odwróconej od kopułki łącznik lub przednią część podwójnej igły, znamienne tym, że kopułka (107) łącznie z przynajmniej jednym środkiem przytrzymującym (108) w obszarze połączenia w odniesieniu do wewnętrznej średnicy sztywnej przy odkształcaniu tulei prowadzącej (2), wykonana jest z nadmiarem, a środki przytrzymujące (108) są tak ukształtowane, że przy nasadzaniu sztywnej przy odkształcaniu tulei prowadzącej (2) rozchylają się na bok i w złożonym położeniu użytkowym tulei prowadzącej (2) i kopułki (107) wprowadzają siłę przytrzymującą większą niż siła przywracająca gumy zaworowej (3).